Onbekend
schijnt
onbemind
te maken
9.
145°
109.=
79
98
Wanneer komt er in Rotterdam
een tweede toneelgez
Over de niet bestaande
Nederlandse literatuur
Dooddoener
Torenhoog
Tachtigers
opruiming
Maxi zet lekker door
Komende winter Pipo
weer in 't„lang"
Radar voorspelt
kans op
luchtvervuiling
Esso geeft handige
stadsgids uit
berini
DE HAVENLOODS - DONDERDAG 30 JULI 1970
102-39
Erasmus, Toon Kortooms, Jan Cremer,
de Nederlandse literatuur ten voeten
Bob den Uyl
Bestaat er een Nederlandse literatuur?
Een vraag die onweerstaanbaar naar boven rijst wanneer men in het
Frans verklarende woordenboek „Petit Larousse" onder het hoofd
„Arts et Lettres" voor Nederland vermeld ziet staan: Erasmus,
Vondel, Stiernhielm en Van Schendel. Een schamel resultaat voor
zeshonderd jaar letterkundige arbeid.
Erasmus valt natuurlijk niet weg te
denken, alleen is het veelbetekenend
dat hij Nederland ijlings verliet zodra
hij de leeftijd des onderscheids had
bereikt. Vondel, nou ja, zolang je hem
maar niet hoeft te lezen. Stiernhielm
was een Zweed, die door Franse non
chalance aan Holland blijkt toege
voegd. En Van Schendel is kennelijk
genoemd uit beleefdheid, omdat het
anders zo kaal stond. En dat is dan, in
Franse ogen, de Nederlandse litera-
In Franse ogen, inderdaad, want bij
voorbeeld België krijgt het vollepond.
Onder de 19de en 20ste eeuw worden
daar vermeld: De Coster, Lemonnier,
Rodenbach, Demolder, Eekhoud, Con
science, Gezelle, Buysse, Verhaeren,
Maeterlinck, Simenon, Crommelinck,
K. de Woestyne en Walschap. Maar,
denkt men dan, op dat niveau zou er
ook wel een rijtje Nederlanders ge
noemd kunnen worden. Zeker zou dat
kunnen, maar in Frankrijk kennen ze
die schrijvers niet, en de Belgische
middelmaat wel, omdat die voor het
merendeel in het Frans en in de Franse
traditie schrijven. En dat doet de
Galliërs deugd. Het zijn tenslotte ook
maar mensen.
Toch zou men er verkeerd aan doen
het ontbreken van een Nederlandse
literatuur in de Larousse geheel te
wijten aan de Franse eilandmentaliteit.
Bij onderzoek blijkt dat het denkpa
troon in de ons omringende landen,
Engeland, Duitsland, eigenlijk precies
hetzelfde is. Nederlanders schilderen,
zegt men, en schrijven kunnen ze niet.
Een enkele uitzondering die het tot
enige bekendheid brengt bevestigt de
En daar zitten we dan. Denken we net
een bloeiende letterkunde te hebben,
pousseren regelmatig Vestdijk voor de
Nobelprijs, voeren uitgebreide pole
mieken in de literaire bladen wie toch
wel de beste is, kunnen bogen op
tachtigers, vijftigers, zestigers en de
laatste tijd plotseling ook zeventigers,
het ene meesterwerk na het andere
verschijnt, en het buitenland blijkt er
We zullen de filmers onder U
wel niets nieuws vertellen als
we zeggen dat de Kodak nor
maal 8 kleurenfilm wel 's we
relds beste film genoemd wordt
Wél nieuw is de prijs die U
er bij ons voor betaalt.
Kodachrome II dubbel 8 kleu
renfilm, voor het oude normaal
8 mm systeem, waarbij de film
op de helft moet worden om
gekeerd.
onovertroffen in kleurweer-
gave en scherpte
geschikt voor daglicht op
namen (15 din)
15 meter (5 minuten pro-
je kt ie)
Inklusief het ontwikkelen kost
deze film bij ons nog géén
vijftien gulden.
inklusief
ontwikkelen
Vrijdag en zaterdag verkopen
wij in het souterrain de Koda
chrome II, de bekende dubbel
8 kleurenfilm van Kodak, in
klusief ontwikkelen,
voor een zeer
speciale prijs
Elke vrijdagavond tot 9 uur open
Duur van de opruiming
16 juli tot 6 augustus.
Géén tel. of schrift, t
Gelukkig hebben de Nederlanders,
praktisch als ze zijn, voor dit probleem
een geweldige oplossing gevonden, zo
dat niemand er wakker van hoeft te
liggen. Geconfronteerd met de hinder
lijke onbekendheid van onze letterkun
de buiten de grenzen zegt men knus
dat dit komt „door ons kleine taalge
bied". Trouwens, op alle gebieden
waar wij aan bekendheid tekort schie
ten, komt men met die dooddoener
aandraven. „Wij zijn maar een klein
landje" zegt men vergoelijkend, en
gaat met een tevreden lachje weer een
verderop kijken.
Een geweldige panacee, weigert nooit,
en niemand die er ooit aan twijfelt.
Niemand die merkt dat er dezelfde
verwatenheid uit spreekt als uit de
bekende ingezonden stukjes van moe
ders die bèginnen| met: „Ik ben maai
een eenvoudige huisvrouw, maar.
en dan volgt er strijk en zet een
opmerking die genoemde inleiding
overbodig maakt. Zelfs een groot deel
van de Nederlandse schrijvers wijt hel
uitblijven van internationaal sukses
maar gemakshalve aan zijn moedertaal
en kijkt jaloers naar de miljoenenopia
gen van Engels-sprekende schrijvers
Maar als zij het op eigen initiatief een;
proberen in een andere taal, zoals Var
het Reve heeft gedaan met zijn „The
Acrobat", vallen ze als een baksteen
Natuurlijk is ons taalgebied klein, hoe
wel het meevalt als je het goed bekijkt.
Dertien miljoen westeuropese,
beschaafde en welvarende mensen met
veel vrije tijd. Het mag zijn dat ze niet
genoeg lezen, maar relatief gezien
geven ze per hoofd en per jaar meer
geld aan boeken uit dan onze buren,
en onnoemelijk veel meer dan b.v. de
Amerikanen. Gehoopt mag worden op
de emancipatie van het Vlaams spre
kende deel van België, zodat deze
groep t.z.t. het afzetgebied kan vergro
ten.
Het knelpunt zit hem echter niet in
„ons kleine landje" of „ons kleine
taalgebied". Dit zijn gemakkelijke,
schijnbaar nederige drogredenen die de
waarheid omzeilen. Het is niet zo dat
er statistisch gegarandeerd op de zo
veel tienduizend inwoners van een land
een schrijver opstaat, zodat een groot
inwonertal een evenredig grote groep
schrijvers waarborgt. Veeleer is dit een
gevolg van opvoeding en traditie. En
wat de taal betreft, zodra een Neder
landse schrijver sucses heeft, d.w.z. een
grote verkoop heeft in eigen land,
wordt hij heus wel in allerlei landen
uitgegeven (zie Anton Coolen, Jan de
Hartog, Jan Cremer, Toon Kortooms,
enz.).
Toch geven deze incidentele sucsessen
Nederland geen erkende literatuur.
Wat is dat dan volgens de leidinggeven
de Europese begrippen?
Een literatuur is een torenhoog bouw
sel, in lange eeuwen van nijver schrij
ven ontstaan, fictief maar met grote
invloed, steunend op een groot aantal
klassieke meesters, die de manier van
schrijven aangeven en bepalen, die op
scholen en universiteiten uitputtend
worden onderwezen en uitgepluisd, en
aan wiens heiligheid nooit getornd mag
worden. De overheersende factor is
hierbij traditie. Door elkaar te lezen en
te bestuderen gebruiken de schrijvers
van een gevestigde literatuur vaak de
zelfde toon die doot het publiek wordt
herkend en gewaardeerd.
Zodra een jonge schrijver in zijn over
moed afwijkt van de klassieke patro
nen, wordt dit niet gezien als een
ketterij, maar snel ingekapseld en beti
teld als een nieuwe richting. Direct
dienen tegen- en medestanders ziich
aan, het nieuwtje wordt uitvoerig be
sproken en grondig uitgewerkt door
overal opduikende epigonen. Een nieu
we tak van de klassieke literatuur is
geboren, en zij wordt toegevoegd aan
de studieboeken en anthologiën. Daar
naast wordt een eenmaal erkend schrij
ver ook als zodanig geëerd, zij het niet
met geld, dan toch wel met roem en
bekendheid.
In tegenstelling met Nederland wordt
in het buitenland de eigen literatuur
aan het hart gedrukt als één der
uitdrukkingswijzen van de eigen groot
heid, en is de schrijver, vooral de reeds
lang gestorvene, een nationale held.
Ben je heilig verklaard, dan blijf je dat
ook, ook al leest buiten de scholen
geen hond je meer. Kwaliteit wordt
natuurlijk op prijs gesteld, maar min
stend even belangrijk is een groot en
indrukwekkend oeuvre en een fotoge
niek uiterlijk. Hierbij komen nog insti
tuten als een „Académie" of een
Royal Society", en vooral ook de
literaire salons, talloze invloedrijke
randfiguren en gulle beschermheren.
De concurrerende literaturen van ande
re grote landen worden gewaardeerd,
soms zelfs nagevolgd, maar toch aan de
eigene inferieur geacht. Mag de Neder
lander in zijn onschuld al opzien tegen
de Russische literatuur, de Engelsman
Somerset Maugham denkt hier in zijn
„Writer's Notebook" anders over. Tot
onze verbijstering vindt hij de Russi
sche literatuur klein en beperkt, zon
der traditite en continuïteit. En zoals
hij dat vanuit zijn Engels standpunt
uitlegt en rechtvaardigt heeft hij nog
gelijk ook. Een geheel andere denkwe
reld opent zich hier.
Het zal duidelijk zijn dat dit alles in
Nederland niet of in zeer geringe mate
bestaat. Hier zijn vele redenen voor,
waarbij het beperkte taalgebied en de
landsomvang geen enkele rol spelen.
Allereerst moet worden geconstateerd
dat Nederland in het verleden noch in
het heden de wefkelijk grote schrijvers
van klassiek formaat bezit, en dan ook
de grote klassieke roman, waar het
tenslotte van moet komen, mist. Er
bestaat geen enkele traditie of continu-
iteit, en ook geen enkele wil om een
dergelijke traditie in het leven te roe
pen. Het meest hierop gelijkend was
misschien wel de beweging der Tachti
gers, maar deze was toch teveel geënt
op buitenlandse voorbeelden en bezat
te weinig eigen allure. Dan zou er ook
nog zoiets bestaan als het Hollands
binnenhuisrealisme, maar of dit nu
werkelijk hier meer wordt beoefend
dan elders is nog de vraag.
Toch zou er niets in de weg staan om,
zoals dat in sommige landen gebeurt,
een aantal middelmatige schrijvers met
wat tamtam op te vijzelen tot nationa
le grootheden om daarop het bouwsel
van een eigen brede literatuur te
grondvesten. Hiertegen verzet zich ech
ter de Nederlandse aard.
Zonder zich te verdiepen in de vraag of
dit Nederlandse volkskarakter nu erg
fijn of juist erg vervelend is, moet toch
worden vastgesteld dat er een landelij
ke afkeer van ,,pomp and circumstan
ce" heerst. De Nederlander is dan ook
niet bereid uit overwegingen van natio
nale glorie de eigen schrijvers meer
roem en eer te schenken dan deze
volgens hem toekomt, en dat is erg
weinig. De wisselwerking tussen natio
nale zelfoverschatting en minderwaar-
Vooral tijdens de zomermaan
den wordt het liefst dat heer
lijk luchtige net-ondergoed ge
dragen, ook door Uw man en
Koop morgen voor hem dit
origineel net-ondergoed uit de
duurdere series.
Singlet en slip van een prima
kwaliteit en in prettig dragend
model, per stuk voor nog géén
een gulden tachtig.
Vanaf vrijdagmorgen 9 uur ver
kopen wij op de parterre net-
herenondergoed van een prima
kwaliteit, maten 4 t/m 7,
singlet en slip ir
Een verder bezwaar voor uitstraling
naar het buitenland is het Nederlandse
gevoel voor humor, een humor zo
specifiek dat zij zelfs door Nederlan
ders zelden wordt begrepen. Het is een
misverstand te denken dat, waar wij de
Engelse humor min of meer kunnen
volgen en waarderen, deze met de onze
zou overeenkomen. In plaats van een
winstpunt te zijn vormt onze humor
een struikelblok.
Een andere factor is het ontbreken van
werkelijk grootse, dramatische onder
werpen in ons land. En als ze er al zijn
worden ze uit een soort verlegenheid
niet gebruikt, of door de verkeerde
mensen. Alles suddert hier maar een
beetje voort. Wij grijpen niet in bij
gebeurtenissen van wereldbelang, we
laten ze passief over ons heenkomen
(het „we zijn maar een klein
landje" syndroom).
Kortom, als het buitenland beweert
dat Nederlanders niet schrijven hebben
zij ongelijk, maar als wordt gezegd dat
er geen Nederlandse literatuur bestaat,
zullen wij dit moeten toegeven, en wel
zonder sullig te wijzen op ons kleine
taalgebied. Wat we wel hebben is een
benauwend klein aantal goede maar
typische Nederlandse schrijvers (Multa-
tuli, Nescio, Elsschot, Campert, Her
mans), met daarnaast een grote groep
middelmatige, slechte, al dan niet
zwaar overschatte, schrijvers. D» van
tijd tot tijd opduikende bestsellers
hebben literair gezien weinig beteke
nis. We zullen er mee moeten leren
Gelukkig dat we Van Schendel nog
hebben.
Normaal koopt U een merk-
pyjama als deze echt niet voor
een tientjezoiets treft U
alleen tijdens een speciale aan
biedingals deze!
Katoenen herenpyjama's uit de
betere series, in een zeer ge
wild modern cashmere dessin.
Een merkpyjama met een uit
stekende pasvorm, perfekt van
afwerking, nu voor nog géén
tien gulden.
100% katoenen poplin |i
Vanaf vrijdagmorgen 9 uur ver
kopen wij op de parterre deze
prima katoenen poplin heren
pyjama's, het moderne cash
mere dessin inde kleuren groen,
bleu of beige, ii
alle courante
herenmaten
Elke vrijdagavond tot 9 uur open
-4^^ Géén tel. of schrift, best.
In het aanstaande nieuwe wintersei
zoen zal de VARA-televisie een splin
ternieuw Pipo-verhaal uitzenden.
Auteur Wim Meuldijk schreef „Pipo de
Clown op Bizarra", een verhaal in 15
afleveringen, die de ouderwetse lengte
van een half uur per episode krijgen.
De serie wordt geproduceerd door het
filmbedrijf Cinecentrum.
Voor de rollen van Pipo en Mammaloe
zijn de jonge acteur/cabaretier Cees
van Oyen en de cabaretière Janine van
Wely gecontracteerd. Met de acteurs
Cor Witschge en Marijke Bakker, die
aanvankelijk waren uitgenodigd om de
rollen van Pipo en Mammaloe te ver
vullen, kon geen overeenstemming
worden bereikt over de voorwaarden
waaronder de serie zou worden
gemaakt.
„Pipo de Clown op Bizarra" zal in de
nazomer op het vakantie-eiland Ibiza
in de Middellandse Zee worden
gefilmd. In de tweede helft van het
winterseizoen zal met de uitzendingen
worden begonnen.
Pipo en zijn metgezellen Mammaloe en
Klukkluk ontmoeten in dit nieuwe
verhaal een oude zeekapitein. Met
diens schip vaart het gezelschap naar
het eiland Bizarra om daar een goede
daad te verrichten. Hun vreedzame
missie wordt - hoe kan het anders -
herhaaldelijk verstoord door de beide
snoodaards Snuf en Snuitje en Pipo
moet dan ook veel avonturen doorma
ken alvorens hij zijn opdracht tot een
goed einde kan brengen.
Naast Cees van Oyen en Janine van
Wely als Pipo en Mammaloe, komen
oude bekenden van dit tweetal ook in
dit verhaal voor. Vanzelfsprekend
Klukkluk de indiaan, gespeeld door
Herbert Joeks en de rovers Snuf en
Snuitje, respectievelijk gespeeld door
Rudi Falkenhage en Marius Crans.
Adèle Bloemendaal speelt in dit ver
haal de rol van Blauhilde de zeeheks en
Piet Hendriks is de oude kapitein
Bereschuim. Incidenteel zullen nog an
dere acteurs hun medewerking aan de.
serie verlenen.
Aan het meteorologisch instituut van
de universiteit van Melbourne is appa
ratuur ontwikkeld, waarmee kan
worden onderzocht of zich op een
'mogelijke vestigingsplaats voor indus
trie of op een terrein voor stadsuitbrei
ding in de toekomst een luchtvervui
lingsprobleem kan voordoen.
F.en van de meest beruchte typen van
luchtverontreiniging is wel de „smog",
een mengsel van rookdeeltjes en mist.
dat kan blijven hangen op plaatsen
waar de atmosfeer het verschijnsel van
inversie vertoont, hetgeen neerkomt
op een situatie waarin zich een laag
koude lucht boven warme lucht be
vindt. Door deze „omkering" van de
normale atmosferische gesteldheid
wordt de lucht boven het aardopper
vlak als door een deksel afgeslöten en
kan zich „smog" vormen.
De nieuwe radarapparatuur nu kan
dergelijke inversielagen opsporen en
meten. Gelijktijdig worden dan tempe
ratuur en vochtigheid van de lucht
bepaald met een zg. „Kytoon" (een
combinatie van weerballon en vlieger)
en na bewerking van deze verschillende
gegevens kan dan iets worden voor
speld over de waarschijnlijkheid van
een toekomstig luchtverontreinigings
probleem.
Aangezien inversielagen ook sterke in
vloed kunnen uitoefenen op de voort
planting van microgolven heeft de
Australische PTT al belangstelling ge
toond, voor deze „inversie-radar"
Als men de toneelsituatie in de drie
grote steden van ons land vergelijkt,
dan komt Rotterdam er bekaaid af. In
Amsterdam is ondanks een gebrek aan
speelruimte een grote toneel-verschei
denheid. Op het Plein de Nederlandse
Comedie, de toneelgroep Centrum
speelt er geregeld in serie, Studio
(tegenwoordig laboratoriumtheater) is
er gevestigd, sinds kort is er het univer
siteitstheater en in de periferie werkt
het eveneens gesubsidieerde Amstelto-
neel. In Den Haag is er naast de Haagse
Comedie de Nieuwe Komedie en be
staat er het uit beeldende kunstenaars
voortgekomen Scarabee. Rotterdam
heeft het N.R.T. De Amsterdamse
situatie is voor een grote stad en voor
de toneelspelers het gunstigst.. Het
grote aantal gezelschappen, waarvan
vele een eigen taak gekozen hebben,
werkt een gezonde competitie in de
hand. Het publiek kan een grotere
keuze maken uit repertoire en speel
stijl. Een „smaakontwikkeling" wordt
hierdoor bevorderd. Vanuit Amster
dam opereren de laatste jaren een
toenemend aantal zgn. vrije produc
ties, die het amusement pür sang verte
genwoordigen.
Goede plaat van Mike Chapman
Mike Chapman is een 29-jarige jonge
man, die met zijn voortreffelijke
gitaarspel en zeer vreemde stem aardig
populair aan het worden is in Enge
land. Chapman is niet zonder meer in
het „folk"-hokje te stoppen. Zijn mu
ziek heeft eigenlijk maar erg weinig
met deze stijl te maken. Hij is welis
waar in folkclubs begonnen te spelen,
maar de enige reden daarvoor was, dat
die clubs de enige plaatsen waren waar
je met een acoestische gitaar op kon
treden en waar dan ook nog naar je
geluisterd werd.
Nu dat allemaal aan het veranderen is,
probeert hij zich uit de folkclubs terug
te trekken en een gevarieerder publiek
te bereiken. Zo konden we hem on
langs nog in het VPRO programma
Piknik beluisteren, begeleid door
drummer Richie Dharma en bassist
Rick Kemp, waarvan de laatste ook op
zijn nieuwste L.P. „Fully Qualified
Surviver" (Harvest SHVL 764) mee
speelt. Verder wordt Chapman op deze
Ronson is een tijd studio-musicus ge
weest en is nu, nadat hij bij Chapman
was weggegaan begeleider van David
Bowie. De reden dat Chapman met een
groep werkt is, dat hij niet tevreden
was met alleen de gitaar als instrument
en een meer completer geluid voor zijn
nummers wilde ontwikkelen. Dat is op
deze L.P. meestal goed gelukt. Er
wordt vaak een nogal hard geluid
geproduceerd (b.v. Soulful Lady, met
zeer gevarieerd basspel van Rick
Kemp). Moeilijk aan te wennen blijft
echter zijn stem met het „Northern"
accent, wat af en toe erg gaat vervelen.
Teksten en muziek staan echter op een
hoog peil. Uitschieters zijn het dik
negen minuten durende Aviator (met
cello en viool) en „Kodak ghosts" een
nummer met zwevend gitaarspel van
Chapman.
F.P.
Het was een uitstekend idee van Esso
om een „stadsgids" uit te geven met de
plattegronden - op vakkundige wijze
wat vereenvoudigd - van 51 Neder
landse steden. Elke automobilist weet
hoe hij soms zijn tijd zit te verdoen
door b.v. al zoekende in allerlei ver-
keersknopen terecht te komen in het
centrum van de plaats waar hij moet
zijn. Wij kunnen dus iedereen aanbeve
len deze gids a raison van een rijksdaal
der aan te schaffen bij de Esso-stations
waar ze over een shop beschikken. We
hebben slechts een kleine kritische
opmerking als we de spreiding van de
opgenomen steden bezien: de witte
plek van de Achterhoek. Bij eep even
tuele volgende oplage zou het zeer in
de rede liggen de stad Doetinchem, het
centrum van dit gebied, op te nemen.
goed en duidelijk van deze tijd.
Hij is sportief, is modieus, hoort bij
jong-zijn, snel-zijn en overal bij zijn.
Model VE 600, in liefst 4 klc
VAN GAZELLE
In Rotterdam moet het N.R.T. alles
alleen doen. Het lijkt er op dat de
directie deze toestand ambieert. Het
waarom is niet helemaal duidelijk,
maar laat ons proberen daar achter te
komen. Natuurlijk is het zo dat er in
deze stad ook andere gezelschappen te
zien zijn, maar dat is incidenteel en er
bestaat een groot verschil tussen een
gezelschap dat af en toe op visitie
komt en een groep die als het ware in
Rotterdam wortelschiet. Zo'n groep
kan met zijn publiek in relatie komen.
Vanuit de gemeenschappelijke woon
plaats. Als er één ding is dat het toneel
nodig heeft, is het die relatie met het
publiek.
In een van onze kranten heeft na een
persconferentie met de directie van het
N.R.T. gestaan, dat het gezelschap zijn
activiteiten gaat verhogen: 550 voor
stellingen in het komende seizoen. In
onze samenleving raken veel mensen
van getallen opder de indruk, maar
mijn eerste reactie was, die arme actri
ces en acteurs!
Er zijn nog een aantal argumenten te
noemen om aan te tonen dat men
verre van verheugd kan zijn met deze
plannen. Iedereen die in Nederland
met toneel te maken heeft is er van
overtuigd dat er een aantal faktoren
zijn die hebben geleid tot de crisis
situatie, waar de kranten vol over
stonden. De voorwaarden die tot subsi
die leiden is er één van.
Het verplicht uitbrengen van een groot
aantal voorstellingen leidt tot een fa
brieksmatigheid, die de kwaliteit aan
tast. Deze voorstellingen moeten wor
den uitgebracht in een abonnementen
systeem waarbij het publiek van te
voren plaatsen koopt zonder te weten
wat het te zién krijgt. Publiek is door
de wijze waarop het een voorstelling
ondergaat ook kwaliteits bepalend.
Door dit zo langzamerhand totaal ver
ouderde systeem is er te weinig tijd om
de stukken voor te bereiden. Een
shakespeare binnen een maan uitbren
gen kan niet. De mogelijkheid om een
„miskleun" van het repertoire te voe
ren voordat het publiek er mee zit
opgescheept, bestaat helemaal niet.
Het wordt dan „God zegen de greep"
en als de pers aardig voor ons is
drukken we het er wel doorheen.
Het is voor mij een raadsel waarom het
Rotterdamse gezelschap ook nog in
het nieuwe Hofplein theater gaat spe
len. Mijn kritiek geldt het beleid en
niet -de spelenden. Van enige vorm van
medeverantwoordelijkheid is voor de
geêngageerden geen sprake. Nieuwe
benoemingen op het artistieke vlak
zijn mededelingen van de leiding. M.i.
zal die leiding niet snel iets van haar
macht overdragen en wordt daarin
gesteund door het stichtingsbestuur en
de verantwoordelijke wethouder. In
mijn tijd was het argument dat acteurs
geen medeverantwoordelijkheid kun
nen dragen. Mijn kritiek is dus gericht
tegen die leiding.
Ik vraag mij af of het artistiek verant
woord is gezien de resultaten van het
afgelopen seizoen, het gezelschap nog
zwaarder te belasten. Tijdens de open
bare vergadering van de commissie
kunstzaken werd duidelijk dat er ten
opzichte van het N.R.T. weinig
enthousiastelingen in deze commissie
zitten. Het werd door één lid het
scherpst geformuleerd; er was niet veel
terecht gekomen van de gedane belof
ten. De wethouder deed alsof dit niet
gezegd was, waardoor hij vermeed dat
het gesprek pijnlijk zou worden.
Als men verder kijkt dan zou de meest
logische conclusie zijn dat de leiding
zal -streven naar kwaliteitsverbetering
en een artistiek gezicht. Een aantal
jonge regiseurs zal tijd moeten vinden
om het vak te leren. Iedereen die het
toneel een warm hart toedraagt zal ze
het allerbeste wensen op die moeilijke
weg.
Maar in het afgelopem seizoen is er
van der
geen enkele artistieke reden te vinden,
om naast schouwburg,piccolo en het
maar amper begonnen contact met de
schooljeugd, ook nog een nieuw thea
ter te gaan bespelen. Daar zijn noch de
Rotterdammers, noch de toneelspeel
kunst mee gediend. Of zou het zo
kunnen zijn dat het innemen van een
monopolie-positie in Rotterdam een
bewuste strategie is? Maar dan waar
schijnlijk wel de strategie van de angst.
Angst dat er in Rotterdam een tweede
gezelschap zal komen?-
Die grote obstakels, zoals een
2 persoonsbed maken Uw ka
mer zo overvolwat is een
duo-kombinatie (2 slaapplaat
sen op de ruimte van 1) dan
een verbetering.
Nu verkopen wij een duo-kom
binatie bestaande uit 2 ledi
kanten (waarvan 1 met wie
len) van anthracietkleurig buis,
versterkt spiraalnet en 2 poly-
aether matrassen (zo licht in
gewicht en stofvrij)alles
tezamen voor nog géén hon
derd tien gulden.
duo-kombinatie
kompleet met 2 polyaether
matrassen van 11 cm hoog
Vanaf vrijdagmorgen 9 uur ver
kopen wij op de 1e etage deze
duo-kombinaties, 2 anthraciet-
kleurige ledikanten met 2 poly
aether matrassen in de kleuren
beige, rood, blauw, oranje en
groen, de maat van 1 matras:
80 x 190 cm, de hele
kombinatie
Elke vrijdagavond tot 9uur open
