"M lm lil alH m
11
SFEERLOOS POPFESTIVAL OP WIGHT
Veilig auto-kinderzitje
volgens eigen ontwerp
V
WIM VAN MANSUM's TROTS
Maandag laatste
Hap- en Snaplunch
DE HAVENLOODS - DONDERDAG 3 SEPTEMBER 1970
Ook voor de dames onder onze
klanten, die een grotere maat
hebben verkopen wij nu panties
dia bijzonder gemakkelijk zit
ten.
1e Keus panties, geen buis-
panties, maar mooie gevormde
panties met ingezet kruisje,
ladderstop, versterkt broekje
en teenversterkingpanties
uit de prijsklasse van f 2,75.
Nu betaalt U voor zo'n klasse'
panty een uiterst lage prijs
nog géén een gulden negentig.
naadloze panty nylons
met versterkt ingezet kruis
je, ladderstop en teenver
sterking.
geschikt voor de japonma-
ten 36 t/m 46.
Vanaf vrijdagmorgen 9 uur ver
kopen wij op de parterre deze
panty kousen van een extra
kwaliteit, in de modekleur ca-
resse en de maten S, M, L,
EL, (japonmaten mm f\f\
36 t/m 46), flxll
per stuk U*/
voor
Elke vrijdagavond tot 9 uur open
Ook maandagmorgen open
Géén tel. of schrift best.
R.R.B. gaat
lesgeven in
zwembad West
Eindelijk kan de Rotterdamse Red
dingsbrigade in het westelijk stadsdeel
een begin maken met de opleiding
voor zwemmen en zwemmend redden,
zowel aan kinderen (vanaf zes jaar) als
aan volwassenen. Met ingang van 15
september gaat de Reddingsbrigade in
het splinternieuwe zwembad aan de
Spaanseweg van start. Voor de kinde
ren zijn de lessen van 18.30 20.30
uur en voor de volwassenen 12 jaar en
ouder) van 20.30 - 21.30 uur.
Dat het geen weelde is dat de brigade
meer oefengelegenheid krijgt, blijkt uit
de droeve statistiek van verdrinkingsge-
vallen. Jaar in jaar uit zijn er slachtof
fers te betreuren, die als ze hadden
kunnen zwemmen ongetwijfeld de wal
kant zouden hebben bereikt. Het nog
steeds nijpende tekort aan behoorlijke
zwembaden is hier uiteraard mede
schuldig aan. Een ieder die zich in de
zwemkunst wil bekwamen, of de
zwemmer die het reddend'zwemmen
wil leren kan zich vanaf genoemde
datum in het zwembad laten inschrij
ven als lid. Voor eventuele inlichtingen
kan men contact opnemen met het
secretariaat van de R.R.B., Henri E-
versstraat 278, tel. 202709!
Op zoek naar een plaats voor de nacht
Afgelopen half jaar heeft zijn bedrijf,
de N.V. Rimo, tienduizenden kinder
gordels verkocht in ons land en in het
buitenland. De gordels zijn ontworpen
in samenwerking met T.N.O. Voor de
leeftijdsgroep van zes maanden tot
twee jaar heeft de heer Van Mansum
zelf een opblaasbaar zitje ontworpen,
dat met het gordeltje een combinatie
„In oktober '64, ik was toen nog
firmant van een ander bedrijf, werd ik
door T.N.O. gevraagd om mee te wer
ken aan het ontwerpen van een goede
veiligheidsgordel voor kinderen. Ik had
al contacten met T.N.O. omdat wij
diepvriesoveralls maakten. Zodoende
zijn we aan het werk gegaan. We
hebben proeven genomen met poppen
(de grote noemde men Olivier en de
kleinere Pinocchio) in een schietstoel
op een proefbaan. De resqltaten van
die proeven hebben geleid tot de kin
dergordels die we thans maken".
De heer Van Mansum begon samen
met zijn vrouw en de heer Van Moer
gestel in 1967 voor zichzelf onder de
firmanaam N.V. Rimo. Het bedrijf
vervaardigt twee soorten kindergor
dels, het type Pinocchio voor kinderen
van twee tot zeven jaar en het merk
Rimo in combinatie met het kinderzit
je. Datlaatste is de grote trots van de
heer Van Mansum, want het is zoals
gezegd een geheel eigen ontwerp en
het heeft al de goedkeuring gekregen
van T.N.O. en de Nederlandse Vereni
ging van Huisvrouwen en bij een verge
lijkend warenonderzoek van de consu
mentenbond en de ANWB gepubli
ceerd in de consumentengids van mei
1970, is de gordel als een van drie
beste en het zitje als het beste uit de
bus gekomen.
op een gegeven n
len. Ik dacht, daa
maken zijn, want zo'n kind heeft
verder nergens steun en dat wordt
doodmoe. Zo kwam ik op het idee van
een opblaasbaar zitje, dat ook als bedje
kan worden gebruikt, eenvoudigweg
door het zittinxje uit te klappen. Nou
dat is gelukt. Er is op het ogenblik een
enorme vraag naar, vooral in het bui
tenland. Voor het komende jaar ver
wacht ik een zeer grote verkoop".
De Rimo-kinderzitjes met gordel wor
den in de grote warenhuizen, cash- en
carry-bedrijven, auto-shops en detailza
ken verkocht. Het model Pinocchio is
bij de autohandelaren verkrijgbaar.
„Inmiddels ben ik alweer met iets
anders bezig", aldus de heer Van Man
sum. „Als je achter je bureau gaat
zitten, omdat het toch zo lekker loopt,
dan is het foute boel. Je moet niet
wachten tot de markt verzadigd is en
dan paniekerig gaan zoeken naar een
nieuw product.
Maar ik geef toe, dat de confectie-
branche het niet gemakkelijk heeft.
Het zijn vooral de loonkosten waar
men op stuk valt. Ik verwacht dan
ook, dat er in de toekomst internatio
nale fusies tot stand komen, omdat
ons land alleen een veel te klein
afzetgebied vormt. Daarom heb ik het
altijd gezocht in bijzondere dingen. Zo
maak ik diepvriesoveralls en seizoen-
pakken voor bouwnijverheid, zodat
men ook bij regen en vorst kan door
werken.
N.V. Rimo is gevestigd in de
Aelbrechtsstraat 46, in een tot kantoor
verbouwd woonhuis. „Deze ruimte
wordt waarschijnlijk wel te klein",
zegt de heer Van Mansum, die zelf in
Capelle a.d. IJssel woont, „maar ik zit
hier gewoon erg fijn. Ik werk al jaren
in deze buurt en ik ken hier iedereen.
Veel werk wordt gedaan door thuis
werkers en die wonen hier ook alle
maal.
Wat T.N.O. betreft, er is in Europa
geen tweede instituut als dit. Wij staan
met de research zoals die door T.N.O.
wordt verricht, na Amerika op de
tweede plaats. In Amerika zijn overi
gens de eisen wat betreft veiligheid van
de auto vele malen zwaarder dan hier.
Er is daar ook een enorme produktie
van veiligheidsgordels. Maar ik ver
wacht, dat het gebruik van gordels hier
in Nederland ook zal toenemen. Er
wordt namelijk geschat, dat in 1980
ons land vijf miljoen autobezitters zal
tellen. We kunnen dus nog vooruit".
T.H.
Het Rimo-kinderzitje met gordeltje.
Het gordeltje is via het zitje t
achterbank van de
Het is zondagmorgen acht uur. Het
sub-tropische eiland Wight aan de En
gelse zuidkust ligt verhuld in een mor
gennevel. De zon doet er alles aan deze
waas te doorbreken. Ook vandaag zal
het weer een warme dag worden. De
heuvel is bezaaid met tentjes en slapen
de jongelui, soms in niet meer gehuld
dan hun jassen, dicht tegen elkaar om
zo weinig mogelijk last van de kou te
hebben. Heel langzaam komt het leven
weer op gang. Een bontgekleurd leven,
vol met de meest zonderling uitgedoste
jongemensen. Op hun beurt weer uit
gerust met de soms wonderlijkste za
ken, veelkleurige vlaggen en doeken.
Ietwat katerig allemaal, want het is die
zaterdagnacht erg laat geworden, maar
toch opgewekt.
Voor het eerst die bewuste zaterdag
avond was de stemming er goed inge
komen. Er werd geapplaudiseerd en
meegezongen en verspreid over het
terrein en de omliggende heuvels
brandden er honderden kampvuren,
een sprookjes-achtig gezicht. De dag
was al iets levendiger begonnen dan de
vrijdag daarvoor door het optreden van
John Sebastian. Het enthousiasme
ebde echter weer weg tot omstreeks
zes uur Joni Mitchell het podium
betrad, die met haar muziek en zang
de popliefhebbers in actie deed ko
men. Tiny Tim, die daarna optrad,
versterkte dat element en eindelijk na
bijna twee dagen begon er iets te
groeien dat op sfeer leek. Er werd
uitbundig gelachen toen Tiny Tim zijn
oude toppers van zo'n twee, drie jaar
terug van stal haalde, incluis het iele
hoge stemmetje.
En toen hij overging op oud-Engelse
volksliedjes stond de hele schare op en
zong mee, met de vingers van de
opgestoken handen het V-teken ma
kend, over het Land van de Hoop en
de Glorie en andere beschrijvingen van
het „good old England". Het werd erg
laat die nacht. Na de Who en Melanie
besloten Sly an the Family Stone de
dag en luidden tevens een nieuwe in.
„Politiestaat"
Terwijl een steeds groter wordende
stroom over de heuvel naar de zee
trekt om daar te gaan zwemmen,
proberen op het festival terrein deze
vroege zondagochtend de suppoosten
de overgebleven jongeren die daar sla
pen, te bewegen het veld te ontruimen,
wat echter niet lukt. Een overwinning
voor die jongelui, die alleen voor de
zaterdag een dagticket hadden en nu
de zondag gratis kunnen bijwonen. Het
is ook de enige soepelheid die tijdens
het festival door de organisatoren werd
betracht. Twee dagen lang had men
zeer duidelijk en pijnlijk de aanwezig
heid van de organisatie, met een forse
aanhang van „security-men" (een soort
veiligheidsorganisatie) en politie, ge
voeld. Waarschijnlijk bang dat na
Woodstock en Kralingen ook Wight
een financieel debacle zou worden,
heeft men op alle manieren getracht de
mogelijkheid tot het gratis binnendrin
gen te voorkomen.
Terwijl de massa popminnaars zich op
een veld bevond, dat aan vier zijden
omgeven was door een dubbele, soms
driedubbele afrastering van golfplaten,
was het tussen deze omheiningen even
eens zwart van de mensen. Alleen hier
geen duidelijke popliefhebbers, doch
ernstig kijkende bobbies en mannen
van de „security", uitgerust met
walkie-talkies en woest blaffende her
dershonden.
Tevens patrouilleerden daar nog bij
leden van de organisatie van het festi
val, die korte metten maakten met een
ieder die zich tussen de omheining
bevond en daar volgens hen niets te
zoeken had. Wijzelf ondervonden dit
toe we een security-man interview
den. Hier kennelijk niet op gesteld,
werden we „gearresteerd" en naar een
wagen geleid. We kregen nog gezel
schap van drie leden van een West-
Duitse filmploeg, die opnamen maak
ten voor de Duitse televisie en even
eens gevankelijk werden weggevoerd.
Buiten het festival-terrein gekomen,
mochten we uitstappen, opnieuw een
kaart kopen en ons weer tussen het
publiek begeven. Beroep was op geen
enkele wijze mogelijk.
Een jeugdige Fransman werd, toen hij
door onbegrip een verkeerde ingang
inliep, door een hond gegrepen, die
zijn broek aan flarden trok. Direct
daarna werd hij overgegeven aan de
Levendige handel
Bij de ingang van het terrein werden
stencils uitgegeven, waarin dè vervelen
de gevolgen van Engelse celstraf wer
den uiteengezet voor diegenen, die
soms onverhoopt van plan waren drugs
te gebruiken of te verhandelen, zich
geheel zouden ontdoen van hun kle
ding of andere handelingen zouden
plegen welke normaliter in het open
baar verboden zijn. Zowel op als bui
ten het terrein was er dan ook geen
„officiële" drug-verkoop, zoals bijv. in
Kralingen, uitgezonderd wat particulie
re handelaren die het risico namen
door de in groten getale aanwezig
zijnde politiemensen gearresteerd te
worden, hetgeen ook herhaaldelijk
voorkwam.
Het is dan ook niet erg verwonderlijk
dat er erg weinig sfeer was. Het pu
bliek lag meestal lusteloos voor zich
uit te staren en er werd amper geap
plaudiseerd. Op zaterdagmorgen verlie
ten al vele teleurgestelden het festival.
Bij de ingang probeerden ze hun
tickets voor zondag kwijt te raken.
Terwijl de organisatoren zich op het
podium maar uitputten in complimen
ten aan de luisterende massa en er de
vrede stonden te prediken, zei een
jonge Engelsman het heel treffend:
„They mean to say: We love you,
when you pay".
De bijkomende voorzieningen waren
goed, alleen niet altijd berekend op
zo'n massale toeloop. De organisatie
de festivalgangers van de boot naar
Wight op het 35 kilometer zuidelijker
gelegen popterrein te brengen, waar
voor een continudienst van bussen was
ingeschakeld, werkte uitstekend.
Op het terrein zelf was gezorgd voor
een aantal stands voor de verkoop van
dranken, snacks, ijs, broodjes etc.
De levendigste handel als op een markt
was echter weL buiten de afbakening.
Het scheen wel of alles wat maar
enigszins neringdoende was in wijde
omgeving overijld naar het terrein was
gekomen om alsnog een graantje mee
te pikken. Zelfs over de heuvel rukten,
toen daar groepen mensen naakt in zee
zwommen, in ijltempo enkele wagens
aan van een plaatselijke hot-dog en
ice-cream-verkoper.
De beste popsfeer heerste nog onder
diegenen, die op de heuvel waren
gekropen. Links van het terrein be
vond zich namelijk een vrij steile heu
vel, die door de organisatoren niet
betrokken kon worden in het door hen
aanvankelijk geplande festival terrein.
Toen echter de stroom jonge toeristen
aanwies en Wight overspoeld raakte
door het popvolk, was de heuvel al
vlug bezet, hetgeen niet zo in de smaak
viel bij de organisatoren. Het uitzicht
Bobbies binnen de plaatijzeren muren
van het festival-terrein. Aan de andere
kant zitten de wanbetalers op de heu
vel, de enige plaats waar popsfeer was.
op het festival was vandaar namelijk
grandioos en het geluid kon gewoon
niet beter. Alleen was alles gratis. Na
eerst de doorzichtige fabel gelanceerd
te hebben, dat er wel eens slangen op
de heuvel konden zitten, probeerden
de organisatoren het voor de tweede
maal, door mensen naar boven te
sturen met kaarten om ze aldaar te
verkopen. Geen mens was echter daar
toe bereid en alle bedreigingen werden
lachend in de wind geslagen en op de
heuvel vierde men een groot feest.
Uren voordat het festival ten einde
was, trok een lange stoet van enkele
tienduizenden al weer huiswaarts, be
pakt met slaapzakken en tentjes. De
bussen konden de geweldige toeloop
niet verwerken en men wachtte gedul
dig in de brandend hete zon. Het einde
van het derde Wight-festival. Te horen
aan de uitlatingen van vele bezoekers
mag betwijfeld worden of er een vierde
zal komen. Zeker niet in deze formule.
Ook financieel is de huidige formule
niet haalbaar meer. Hoe langer hoe
meer popgroepen en artiesten gaan
fabuleuze bedragen vragen en stellen
vaak ridicule eisen. De toegangsprijzen
moeten dan weer, om dat te dekken,
zo hoog worden, dat het voor de
meesten onbetaalbaar wordt. We gelo
ven niet dat de organisatoren op Wight
met een bezoekersaantal van ongeveer
500.000, terwijl er 140.000 nodig wa
ren om de kosten te dekken, verlies
hebben geleden. Zelfs niet de schade
gemaakt op de laatste dag in aanmer
king genomen. De opzet was er com
mercieel genoeg voor. Wat aantal be
treft was dit festival onbetwist de
meerdere van Woodstock en Kralingen,
qua sfeer verreweg het slechtste.
S. Slavenburg.
Maanda7 september wordt de laatste
van de serie Hap- en Snaplunches
gehouden in het Philipspaviljoen (op
het Weena) in het kader van C'70. Om
12.50 zal spreken drs. J. A. M. Weter-
man, directeur van de Sociale Acade
mie te Rotterdam, over „Mogelijkhe
den en moeilijkheden van het welzijns
beleid". Men kan vanaf 12 uur terecht.
Broodjes en koffie zijn verkrijgbaar.
Ieder is welkom. De Hap- en Snaplun
ches, die elke maandag vanaf 11 mei
werden gehouden, werden georgani
seerd door de Remonstrantse Gemeen
te, de Doopsgezinde Gemeente en de
vrijzinnig hervormde Pauluskerkge-
meente. Er is over het algemeen goede
belangstelling geweest met vaak geani
meerde discussie.
Bridgeclub '34 is weer
open voor nieuwe leden
Elke dinsdagavond is er in het Bridge-
centrum aan de Mariniersweg 26 gele
genheid voor dames en heren, met
enige ervaring, om te bridgen met de
bridge-club '34. Aanvang 20 uur. Ver
dere inlichtingen mevr. Wassink, Mau
velaan 5, tel. 182355 b.g.g. tel.
227260.
Wim van Mansum.
WIM VAN MANSUM is van huis
uit' confectionneur. Volgens Van
Dale's Groot Woordenboek der
Nederlandse taal is dat een fabri
kant van confectiekleding maar
die maakt Van Mansum niet en
die wil hij ook niet maken, want
het textielbedrijf gaat volgens
hem achteruit. „Het is een zeer
loonintensief bedrijf en als je een
betrekkelijk kleine zaak hebt red
je het nooit. Dan moet je de
bakens verzetten en een dusdanig
artikel maken, dat de looninten-
siteit geen rol speelt is zijn me
ning.
Zo'n artikel maakt Wim van Mansum,
namelijk autoveiligheidsgordels voor
kinderen van twee tot zeven jaar.
