Maar die derde, hij blijft
mij maar vervolgen...
Slechte vrienden, drank
en dat soort dingen
leiden tot broedermóord
Het kruis van „De Eikelhof"
Na onderhandelingen:
Staelduijnse Bos
voor recreatie
Hair in Vlaardingen
Europees
progamma
van de VN
DE HAVENLOODS, DINSDAG 26 JANUARI 1971.
4-302
„Ik zeg oe, 't is neet te vertrouwe. Ze zekt, dat 't ter vrogger espookt
hef'. Het oude boertje staat naast zijn fiets en wijst met zijn kromme
vinger naar eeft groot stenen kruis, dat midden in het aangrenzende
weiland staat. We staan aan de weg van Deventer naar Wesepe en het
is één van die prachtige nazomerse dagen, waarin het rijke landschap
zich hplt in een heel lichte nevel. Maar ondanks de zon huivert het
boertje als hij weer op zijn fiets stapt en met een gemompelde groet
wegrijdt
bestond uit groepen min of meer
georganiseerde roverbenden, die huis
den in de bossen van Lettele, Diepen
veen en Raalte. Hun hoofdman was
Grote Pier, die naar men zegt voor de
duivel nog niet bang was, welke laatste
dat dan ook erg moeili
pen en op wraak zon.
Hij ging daarvoor naar de heks v
-liv* 'Uiiiinu uwivvUi]. "Cl Wdi CCII 1 7 Viv». XVVJU 111J
klein, doch allesbehalve knus gezin, neken, een levenslustige blonde deern, wat op peil
want Vader was een ruw individu, een
man met de verkeerde vrienden en een
onlesbare dorst en al dat soort dingen.
Zijn oudste zoon, Hendrik, verdiende
ook het predikaat „brave" beslist niet,
want hij aardde in alles naar zijn vader
en kon het dan ook heel best met hem
niet zo vaak meer zag.
We blijven achter bij het kruis. Het
kruis, dat er al vanaf 1493 moet
hebben gestaan, daar op diezelfde
plek. Wel met korte onderbrekingen
van boeren, die zo'n ding midden in
het land toch wel een obstakel vonden,
vooral als ze er helemaal om-heen
moesten ploegen en het weghaalden.
Maar, volgens de overleveringen, kwa
men ze daar erg vlug van terug, want
dan brak de hel los.
Rus Kortsnoj
komt schaken
in Rotterdam
Op vrijdag 5 februari staat de popu
laire V. D.-simultaanseance (gefinan
cierd door V. D. en georganiseerd
door de Rotterdamse Schaakbond)
weer op het programma van de
schakers en wel voor de elfde achter
eenvolgende keer.
Er zal worden gespeeld in de feestzaal
van de Doelen (ingang Kruisplein 40)
te Rotterdam. Het aanvangsuur is
gesteld op 19.30 uur.
Club- èn huisschakers kunnen zich
zoals gebruikelijk opgeven voor
dit jaarlijkse schaakfestijn bij onder
staande functionarissen van de Rotter
damse Schaakbond: mondeling of
schriftelijk bij RSÖ-secretaris R. Dijk,
Drakenstein 2,Rotterdam-23, telefoon
177810 of eventueel RSB-wedstrijd-
leider C. la Rivière, Teldersweg 77,
Rotterdam-12, telefoon 223620.
De sterren, die bij V. D. stralend aan
de hemel zullen staan, zijn ditmaal de
Rus Kortsjnoj, de Westduitser Hübner,
natuurlijk onze Jan Hein (Donner, om
precies te zijn onze Jan Timman
en Constant Orbaan, die ook constant
goed schaakt! Over een zesde simul-
taan-gever, misschien een grootmees
ter, wordt door de RSB nog onderhan
deld.
Men diene zich voor deze schaak
gebeurtenis wèl snel aan te melden,
want na publikatie staan de telefoons
doorgaans witgloeiend Op de speel
avond zelf moet men zich reeds om
18.30 uur (dus een uur eerder) aanmel
den bij de wedstrijdleiding, óók als
men zich reeds schriftelijk of telefo
nisch heeft opgegeven!
Het vee ging dood, boerderijen in de
omgeving brandden tot de grond toe
af, de oogst mislukte en ziekte teister
de de omwonenden. Totdat het kruis
weer op zijn plaats stond, waarna alles
weer in de oude toestand terugviel..
Ook deze eeuw schijnt het nog voorge
komen te zijn dat een jonge boer af
wilde rekenen met het starre bijgeloof
en het kruis verwijderde. Dezelfde
nacht sloeg de bliksem op zijn hoeve
in, stond de paarden het schuim om de
bek, braken de koeien los en werd alles
wat zich op de deel bevond door een
onzichtbare macht opgetild en kilome
ters verder in de omtrek neergesmeten.'
Natuurlijk kan het zijn dat er toevallig i
die nacht een noodweer is losgebarsten
en het één een gevolg van het ander
werd. Eeuwenoude verhalen die van
vader op zoon overgaan dragen er
gemakkelijk toe bij sommige dingen
uit hun ware grootte te lichten.
Maar toch staat het kruis er al een
kleine vijfhonderd jaar en is het de
laatste tientallen jaren niet meer van
zijn plaats geweest, ondanks de last die
de boeren er met de bewerking van
hun akkers mee hadden.
En het zal er wel blijven staan, want
volgens de huidige bewoner van „de
Eikelhof", de hoeve „van het kruis",
zijn hieromtrent vergevorderde be
moeiingen met Monumentenzorg. En
bij alle gesprekken met mensen uit de
direkte omgeving kan je je niet aan de
indruk onttrekken dat ze dit ergens
toch wel een veilig idee vinden; niet
dat ze in al die verhalen geloven hoor,
maar jalaat dat ding er toch rustig
staan
Grote Pier
De geschiedenis van het kruis op de
Eikelhof is nauw verweven met die van
de nabij gelegen Abdij Sion, een eisten
ciënser (is trappisten)-klooster. Daar
ook vinden we oude geschriften over
het kruis en de bundeling van de vele
sagen en legenden die van het ontstaan
van het monument de ronde doen in
het IJsselland. Een van de mooiste
verhalen is wel de legende van Grote
Pier, beter bekend als Pier de Rover.
Een stoere Fries, die we in sommige
geschiedenisboeken nog tegenkomen
en die zelfs onlangs nog de T.V.-serie
„Floris" opluisterde met zijn aanwe
zigheid.
T ottlio „1u J "ei u<ui uu». iieci uesi mei nem
Lettele en sloot met haar een verbond. (en diens siechte vrienden en hun
JonSe' schone maagd Prer goede dranken) vinden.
verleiden en, om één en ander te
bespoedigen, stapte Satan zelf ook nog
even naar Pier om ook met hem een
verbond aan te gaan, wapt voor wat
hoort watde schone heks in ruil
•voor de ziel van Pier.
Deze laatste kon daar wel mee ak
koord gaan, want de gedaantewisseling
ISifat *ekPS>?n UitWe,rldn8 nie< ccn nei maaxien, rneip mj
gemist en Pier m vuur en vlam gezet. de pastoor in zijn vrije tijd als misdie-
Johannes was altijd al erg verlegen
geweest tegenover vrouwen, maar Ma-
rieken had nooit onder stoelen of
banken gestoken dat zij hem erg graag
mocht. Ze kon niet anders dan berus
ten in de studieplannen van haar
vriend, welke ze zonder meer respek-
teerde, zo zelfs, dat ze na enige tijd
De andere zoon, Johannes daarente- hesloot zich ook geheel aan God te
gen, was precies het tegenovergestelde.
Een stille ingetogen jongen die zich het
lot van zijn moeder sterk aantrok. Ook
al omdat hij niet graag tegelijk met 'jn
vader en broer thuis was, die met hod
en gebod spotten en het leven van zijn
moeder tot een hel maakten, hielp hij
Gisteren vond ten overstaan van nota
ris Klein te Rotterdam de overdracht
plaats van het westelijk deel van het
Staelduynse Bos aan de provincie
Zuid-Holland. De provincie verkreeg
de beschikking over ca. 60 ha. bos
grond, die dienstbaar zal worden ge
maakt aan de openbare recreatie.
Het staat vrijwel vast, dat het Rijk
(CRM), de provincie, Rijnmond en de
gemeenten zullen participeren in een
nieuw plan voor een golfcourse ten
Zuiden van het Staelduynse Bos.
Hiermede is een einde gekomen aan de
jarenlang slepende dreiging, dat dit
bosterrein door de aanleg van een
golfcourse niet verder voor de openba
re recreatie kon worden ingericht.
Deze affaire begon in 1964, toen de
golfclub besloot in het Staelduynse
Bos een golfcourse van 18 holes aan te
leggen. Op grond van de meldings
plicht, bedoeld in de Wet op het
Nationale Plan, moest de Rijksdienst
voor het Nationale Plan daarvoor toe
stemming verlenen. Gedeputeerde Sta
ten van Zuid-Holland om advies
gevraagd konden formeel niet anders
dan een gunstig advies uitbrengen,
aangezien het desbetreffende terrein
voorrecreatie bestemd was en zou
blijven. Na overleg met de eigenaren en
de golfclub werd evenwel bereikt, dat
een deel van het terrein voor publiek
toegankelijk zou blijven, dat er een
provinciaal fietspad langs zou worden
gelegd en dat wandelpaden en pick
nickplaatsen zouden worden aange
bracht. Onder deze voorwaarden is
later door de Rijksdienst voor het
Nationale Plan toestemming tot de
aanleg van de golfcourse verleend.
Inmiddels was gebleken, dat het D'e*
partement van Defensie het oostelijk
deel van het bos, dat in gebruik is voor
opslag van materiaal, voorshands niet
wenste af te staan.
Van 1967 tot 1969 duurden de aan
kooponderhandelingen van de golfclub
met de eigenaren van de gronden.
Uiteindelijk werd besloten, dat de golf
club het westelijk deel van het Stael
duynse Bos zou kopen voor ruim f 1,5
miljoen. Toen de golfclub daarop zijn
plannen wilde gaan uitvoeren, bleek
dit in de streek veel beroering te geven.
Opnieuw zijn daarop door de provincie
en de golfclub besprekingen gevoerd,
teneinde te bereiken, dat zo weinig
mogelijk van het bos verloren zou gaan
en dat de oude voorwaarden onverkort
zouden worden nagekomen. De golf
club kon wat dat betreft de provincie
geruststellen.
Op 3 juli van het vorig jaar kwam er
een wijziging in de situatie, toen de
minister van Volkshuisvesting en
Ruimtelijke Ordening aan de provincie
onder meer de aanwijzing verstrekte
het streekplan Westland zodanig te
wijzigen, dat de aanleg van de Rijn-
poorthaven op de Noordelijke Maas
oever door de gemeente Rotterdam
- waartegen provinciale staten van
Zuid-Holland zich afwijzend hadden
opgesteld mogelijk zou worden. De
minister bepaalde in zijn aanwijzings
besluit, dat tussen de bestaande kernen
en de aan te leggen haven een afscher
mende groenstrook diende te worden
aangelegd. Gedeputeerde Staten van
Zuid-Holland zagen hierin een nieuwe
mogelijkheid het Staelduynse Bos te
behouden voor de openbare recreatie
door de groenstrook uit te bouwen tot
een doorgaande groenstrook tussen
Hoek van Holland en Maassluis, waarin
het bos is opgenomen.
Nieuwe onderhandelingen hebben er
toe geleid, dat de golfclub akkoord is
gegaan met aanbieding van andere
gronden voor de golfcourse in deze
groenstrook, dat de provincie in de
gelegenheid is gesteld het Staelduynse
Bos te kopen en dat Defensie het
oostelijk deel van het Staelduynse Bos
zal ontruimen, zodra er gelegenheid is,
na de aanleg van de Rijnpoorthaven,
het daar opgeslagen materiaal in het
havencomplex onder te brengen.
Kruisteken
Het kontakt met Satan was dus snel.
beklonken, met bloed beschreven en
met als enige „ontsnappingsclausule"
dat een en ander alleen door het
kruisteken ongedaan zou kunnen wor
den gemaakt.
In die middeleeuwse tijden echter ble
ven heksen heksen en het verbond was
nog amper warm van het bloed of onze
maagd had Pier al verlaten. Allereerst
verbijsterd en ontroostbaar, later woe
dend liet onze vriend alle vrouwen die
hij op zijn strooptochten tegenkwam
handen en voeten afhakken
Op een zomerse dag ontmoette hij in
Lochem een heel lief en knap meisje,
waar hij maar niet de bijl in kon
zetten. Dat werd echter zijn noodlot,
want hij werd hals over kop verliefd op
deze deern, die Mareggiën heette. Dit
was zeker niet naar de zin van Satan en
zijn heksevriendin, die ten tweede ma
le een plan uitbroedden.
Ditmaal was het afdoende, want ze
lokten Pier in een hinderlaag (liefde
maakte toen ook al blind) en doodden
hem. Op het moment echter dat ze
zijn fel begeerde ziel mee wilden ne
men, stortte Mareggiën zich op het lijk
van haar vriend en weende bittere
tranen. Deze tranen vormden toevalli
gerwijs een kruis op haar gezichtje en
ijlings sloeg de duivel op de vlucht.
Mareggiën wildé Satan geen kans geven
alsnog de ziel van haar geliefde te
roven en liet terstond op de plaats van
de lafhartige moord het toevallige tra-
nenkruis vervangen door een hecht
stenen monument. En het staat er nog
steeds, op dezelfde plaats.
Broedermoord
Midden in het kruis staan, in zeer
moeilijk leesbaar gotisch schrift, de
woorden gebeiteld: „Int jaer unses
heren MCCCC en XCIII (1493) staerf
hier Johan Luekens. Bid voer de sele".
En dit brengt ons dan op de tweede
legende, die geheel bij deze tekst aan
sluit en ook authentieker lijkt dan de
eerste.
Allengs vond Johannes meer bevredi
ging in dat werk, was ijverig en praatte
vaak met de oude pastoor over zijn
rijpende plannen om ook priester te
worden. De grijze vader kon hem
daarin helpen door hem te laten plaat
sen in het Minnebroederklooster te
Deventer, waar Johannes kon studeren
n en na enige jaren
beladen met goud naar huis terugke
ren, waar zijn geoefend oog direkt op
zijn buurmeisje viel, dat hij voor me
tijd nauwelijks kende.
Hij bestormde haar, zoals hij Deventer
had bestormd, alleen met minder ef-
fekt, want Marieken was een te teerge
voelig meisje om ontvankelijk te zijn
voor zijn ruwe manieren.
Aanvankelijk was Hendrik teleurge
steld, doch toen hij er achter kwam
dat zijn blauwtje ook wel wat te
maken kon hebben met de bewonde
ring van Marieken voor zijn broer
Johannes, werd hij overmand door
Huurling drift en haat
v J Op een donkere avond wachtte hij in
Korte tijd later overleed de oude aiie stilte, aan de weg nabij Eikelhof,
Luekens en de twee broers zagen zijn pas tot priester gewijde broer op!
elkaar niet meer. Hendrik, beroofd van Voordat ze een woord hadden gewis
zijn kameraad, nam dienst als huurling, seld stiet Hendrik hem een dolk bi het
want de oorlog was dichtbij gekomen hart en sloop weg in de nacht. Marte
en dus viel er wat te verdienen. In ken liet op de plaats der broedermoord
Deventer vocht hij mee bij het beleg een kmis oprichten, maar bleef on-
van die stad tegen bisschop David van troostbaar
Haar 'sch«nt P33 tot te «jn
"°*1 de gekomen toen hun beider wens in
1884 in vervulling ging en het cister-
wijden en evenals Johannes, te ijveren
voor de vestiging van een eigen cister-
ciënserklooster bij Olst.
ciënserklooster er kwam, enkele kilo
meters van de plaats waar nog steeds
het kruis staat.
Mysterieus
Het is nu stil in dat klooster. Op de
gezondheid van de broeder, die met de
vergeelde dokumenten aan is komen
dragen, drinken we een glas trappisten-
bier. Een zeer oude frater met een
eerbiedwaardige lange witte baard
schuifelt door de kloostertuin. Een
eenzame vogel kwettert zijn lied. Het
is alsof de tijd hier heeft stilgestaan.
De broeder brengt ons buiten de
poort. Intussen is de avond over het
IJsselland gedaald. Alleen het ruisen
van de populieren is hoorbaar.
Voor de laatste maal passeren we het
kruis. Het steekt scherp af tegen het
rood van de hemel en is half gehuld in
de avondnevel. Het straalt een miste-
rieuze sfeer van oudheid uit, alsof er in
die zilvergrijze waas
De autoradio geeft ook voor morgen
weer zonnig weer op.
de Korfmakerstraat 80
eigen ervaring vertellen over de levensom
standigheden van het Russische volk en de
aldaar heersende toestanden. Hij zal het een
en ander toelichten met een serie kleuren
dia's. Op ,de avond, die wordt gehouden
onder auspiciën van het Nederlands Insti
tuut voor Volksontwikkeling en Natuur-
vriendenwerk (NIVON), zullen door de
belangstellenden vragen mogen worden
gesteld.
Toen een dirigent tegenover Ravel, die" door Strawinsky vanwege zijn pijnlijke voor zijn gehele oeuvre, maar zeker En Sa9a (uiterst boeiende instrumenta-
preciesie een l'horloger Suisse werd genoemd, zijn voornemen kenbaar maakte wel voor zijn derde symfonie. ties gebruikte die man! waarmede
om op een volgend concert Brahms' vierde symfonie te programmeren Brams was iemand die op z'n dooie Jet 2e gedeelte van het programma
repliceerde de Franse meester met de woorden: Maar meneer, U kunt die ItX^d^K^RaVS^d wdfa naddige® zm. Ook L het'con-
verschrikkelijke wals hier (Parijs) toch met spelen! Hierbij neuriede hij het ieidt. Wjj moeten wel de speciale per- certgebouworkest was dat bespeur-
hoofdthema van het eerste deel dat in vierkwartsmaat is geschreven, soonlijke eigenschappen, alsmede de baar- Maar Ja> 315 een Russische diri-
schertsenderwijs in driekwarts. Alhoewel Ravel Prahms'orkestratiekunst roemde, Frans-Duitse verschillen in mindering gent met een Nederlands orkest van de,
was hij van oordeel dat zijn thema's, op zichzelf zeer interessant, prompt na hun teengen. En het is frappant welk beeld grens van its en ostenm vu
verschijning loodzwaar van"vervelmg Werdén.
Misschien is de bekende Frans-Duitse voeligheid. Natuurlijk beheerste ook
controverse nooit duidelijker onder Ravel de „vorm"; maar dit wel op zijn
j specifieke wijze, die niet die van Beet
hoven of Brahms was. Alleen zagen de
critici dat toen nog niet, zoals zij
zoveel dingen niet zien.
Brahms positie omschrijven lijkt mö
hier wel gewenst. Geboren in het
woorden gebracht.
Het was daarom een bijzonder aardige
omstandigheid, dat de Russische diri
gent Kir ill Kondrasjin op zijn program
ma dat hü met het
concertgebouworkest in de grote Doe-
Ravels Rapsodie espagnole had ge
plaatst.
Tussen de ontstaansdata van beide
werken ligt maar 24 jaar. Ravel was
tweeëntwintig toen Brahms stierf.
nietype. Dat kunnen wij dus een tradi
tioneel trekje noemen. Maar de wereld
achter de noten, behoort niet alleen
niet meer tot die van Beethoven, zij
behoort zelfs niet meer tot die der
iweeeiuwuuig toen uranms siieri. Denoort zens niet meer tot die der vermiiden
De werken van deze twee groten beho- romantici. Natuurlijk geldt dat niet
ren tot andere werelden. Maar dat ze
we dan voor ogen krijgen.
Nogmaals, vele van zijn werken beho
ren duidelijk tot de romantiek, op
klassieke leest geschoeid. Maar het
meest vooruitstrevende deel van zijn
werk laat een typisch nieuw geluid
horen, dat Ravel toch wel eens over
het hoofd gezien zou kunnen hebben.
Wat Ravel natuurlijk zeer stoorde was
het worstelen met thema's en het
„ontwikkelen" daarvan. In navolging
van Beethoven heeft Brahms ook daar
van vele staaltjes weggegeven. Zeker,
deze leiden wel eens tot zwaarheid, tot
pathetiek, tot verveling zelfs. Kortom,
tot aldatgene wat een rechtgeaarde
Fransman tot elke prijs zal willen
in Duitslflgd en Oostenrijk via
Finland naar Spanje door de bril van
een Fransman gaat, is dat ook wel een
hele reis.
Een uitstekend programma echter, om
dat er een duidelijke innerlijke samen
hang naar aard en instrumentatiekunst
aan ten grondslag lag.
Cees van As.
Troebel
Het oordeel van de ene componist over
de andere leidt soms tot dieper inzicht,
maar is ook vaak in staat te vertroebe
len.
Ravel overdreef bovendien graag. Maar
zou een zo scherp intellect als het zijne
blind zijn gebleven voor de bijzondere
positie die Brahms in de ontwikkeling
der westerse muziek heeft ingeno
men?
Misschien leidden de perskritieken uit
zijn begintijd, waarin hij werd aange
spoord meer naar Beethoven te luiste
ren, teneinde een „vaster vorm" in zijn
muziek te brengen wel tot een overge-
-.1. i
In de Vlaardingse Stadsgehoorzaal
trekken steeds meer opzienbarende
voorstellingen een volle zaal. Na onder
andere Herman van Veen, De Jantjes,
het Nationaal Ballet, Seth Gaaikema
en „De Kleine Parade", zorgde afgelo-
brengt Combinatie het blijspel „Nee
schat, nu niet" met in de hoofdrollen
Ine Veen, Arnold Gelderman en John
Lanting en de volgende week dinsdag,
woensdag en donderdag (2,3 en 4
februari) de Nederlandse produktie
pen zaterdag Paul van Vliet met zijn van de musical Hair naar Vlaardingen.
cabaret Pepijn weer voor een uitver- De voorstellingen beginnen om 20.15
kochte zaal. uur en kaarten zijn dagelijks verkrijg
baar van 10 tot 13 en van 19 tot 21
Daarmee is echter in Vlaardingen de uur aan de kassa van de Stadsgehoor-
koek nog niet op. Immers, vrijdag zaal.
Het Europees bureau van de Verenigde
Naties te Genève heeft haar program
ma ten aanzien van te houden bijeen
komsten voor 1971 in het kader van
het Europese Programma voor Sociale
Ontwikkeling bekend gemaakt.
Van 16 tot 25 mei zal in Finland
(Kiljava) een bijeenkomst worden ge
houden met als onderwerp: „Family
planning and social policy". De bijeen
komst heeft als grondslag het rapport
van de expertsgroep, dat werd samen
gesteld na de bijeenkomst te Karlovy
Vary (Tsjecho-Slowakije) in oktober
1970. Het onderwerp is van belang
voor alle Europese landen waar de
bestaande maatregelen omtrent abor
tus en anticonceptie opnieuw moeten
worden bezien.
Van 16 tot 26 mei wordt in Roemenië
een bijeenkomst georganiseerd met als
onderwerp: „The role of youth in the
dynamics of social development". Op
deze bijeenkomst worden de grondsla
gen besproken betreffende de mate
van betrokkenheid van de jeugd bij de
maatschappelijke ontwikkeling alsme
de de bijdragen van de verschillende
instellingen hierin.
In de tweede helft van dit jaar zal in
Zweden in een nader vast te stellen
plaats een symposium worden gehou
den met als onderwerp: „European
co-operation on training regional plan
ners from developing countries".
Van 2 tot 10 november vindt in
Duitsland (Gunnersbach) een symposi
um plaats met als onderwerp: „Local
participation on programs for the el
derly". Deze bijeenkomst sluit aan bij
verschillende eerder gehouden bijeen
komsten, waarvan de meest recente
het symposium „Research and welfare
policies for the elderly" was (Israël
1969).
Nadere gegevens, onder andere om
trent deelneming, kunnen worden in
gewonnen bij de Centrale afdeling In
ternationale Betrekkingen, afdeling
Voorlichting Buitenland, Studiebezoe
ken en Congreszaken van het Ministe
rie van CRM, Steenvoordelaan 370,
Rijswijk (ZH), tel. (070) 901710, toe
stel 130.
Voorboden
Maar reeds in het langzame deel van
het eerste pianoconcert, in vele piano-
werken, in de tweede en derde symfo
nie in het tweede pianoconcert,, in het
vioolconcert ontwaar ik, duidelijker
dan bij welke van zijn tijdgenoten ook,
de voorboden van de nieuwe tijd.
De fijngeslepen dissonanten, maar
vooral het fenomeen der lichte bedwel
ming, dat wel zeer duidelijk uit de
derde naar voren komt. Het aarzelen
de, schuchtere, strelende, peinzende.
Een geluid dat we tot dan toe in die
vorm nog niet kenden. 1833 Brahms
geboren. 1862 Debussy geboren, 1875
Ravel geboren. Het zat erin.
Het werken met de kleur om de kleur
ook. Dat gene wat de impressionisten
tot onovertrefbare hoogte hebben op
gevoerd en dat voor het eerst met
Debussy's Prélude a l'après-midi d'un
faune tot een onomstreden deel der
muziek werd. Debussy verkreeg er het
patent op. Brahms bereidde het echter
wel mede voor. Hij trok misschien wel
een lijn van Mozart via hemzelf naar
Ravel!
Brahms als een voorloper van Debus-
sy-Ravel zien?
Het lijkt gewaagd en de. beide Fransen
zouden me misschien het schrijven
voor de rest van mijn leven ontraden.
Beter
Toch ben ik eigenwijs genoeg om te
menen dat we dit anno 1971 beter
kunnen waarnemen dan zij toen.
En als ik op de Akademische Festou-
vertüre zou zijn afgegaan kón ik inder
daad de pen beter neerleggen.
Maar die derde, hij blijft mij vervol
gen
Kondrasjin leidde hem ronduit magi
straal. Beter kon men het niet wensen.
De lapidaire geaardheid van Sibelius'
Mannenkoor
vraagt leden
Het Hillegersbergse Mannenkoor zou
graag nog enkele leden erbij willen
hebben; Het koor onder leiding van de
heer Hoogstrate repeteert elke dinsdag
van 20.00 tot 22.00 uur in de Goede
Herderkerk aan het Kastanjeplein te
Rotterdam, waar tramlijn 5 en buslijn
35 vlakbij een halte hebben.
Voor nadere inlichtingen kan men
bellen de voorzitter, de heer A. v.d.
Veer, Violenstraat 11, tel. 184339 of
de secretaris P. Bik, In de Boomgaard
8, Bergschenhoek, tel. 01892-4197.
opening van zaken
Bij de herbouw van de op 5 en 6
januari 1970 geheel door brand ver
woeste kantoren en showrooms van
DEHNERT EN JANSEN N.V. WO-
TEXTIEL in Rotterdam is een bouw
technische krachttoer verricht. Door
dat hoofdaannemer Berghout kans zag
het op anderhalf jaar geschatte karwei,
in vier maanden te klaren was het mo
gelijk begin januari officieel terug te
keren in het Groothandelsgebouw.
Op 1 januari 1919 werd de firma
Dehnert en Jansen gegrondvest met als
doel de groothandel in soffeerdersma-
terialen en diverse touwsoorten, al
spoedig echter gevolgd door meubel
stoffen, welk artikel ook thans nog het
meest belangrijke verkoopproduct is.
Geleidelijk aan werden andere artike
len tot de branche behorende verkocht
zoals gordijnstoffen, karpetten en ta
felkleden, terwijl ook omstreeks 1935
de export ter hand werd genomen.
Bovendien werden een matrassenfa-
briek en een kussenfabriek bij het
bedrijf gevoegd.
Zoals zovele bedrijven werd ook
Dehnert Jansen in zijn totaliteit ten
gevolge van het bombardement van
Rotterdam vernietigd. Niet alleen het
hoofdkantoor aan de Linker Rotteka-
de, maar ook diverse opslagplaatsen in
de omtrek werden verwoest.
Na 1945 herstelde het bedrijf zich vrij
snel, mede dank zij de geestdrift en het
koopmanschap van de heer A. Dehnert
sr., die ook enthousiast voorstander
was voor het stichten van een groot
handelsgebouw. Hij zag het als een
monument van Rotterdamse durf. Op
3 juni 1953 verrichtte HM de koningin
de officiële opening van het Groothan
delsgebouw. In het Groothandelsge
bouw beschikte de NV over ruim
10.000 m2, verdeeld over showrooms,
kantoren en magazijnen.
Toen kwam de grootste klap. Op 5 en
6 januari 1970 werd het gehele Rotter
damse bedrijf in het Groothandelsge
bouw door brand verwoest. De op
bouwdag op 19 mei daaropvolgend
was voor de heer Dehnert aanleiding
om een symbolische eerste steen te
leggen op de 6e etage van het Groot-
handelsgebouw, waar een begin kon
worden gemaakt met de wederop
bouw.
