Honderden scholieren
verdwijnen over grens
\rMê
Film over Kralingse pop
kan nauwelijks slechter
-»/ - --- -
Slechte rapporten geen directe vluchtreden
Geheim rokende
pijp onthuld
STAMPING GROUND GEEN WOODSTOCK
•-la.1ai.0iys
dinsdag 6 lull 1971
20e jaargang no 27-
EDrm
SCHIEDAM
V/ERSCHIJNT OP DINSDAG EN DONDERDAG IN ROTTERDAM RECHTER MAASOEVER - SCHIEDAM VLAARD1NGEN - KRIMPENERWAARD E.O.- HOOFDKANT. PRINS HENDRIKKADE 14, ROTTERDAM. TEL. 13.21.70
Elk jaar weer, als de schoolrapporten komen, lopen er leerlingen van huis weg.
Uit angst voor slechte cijfers. Jaarlijks worden er in onze grote steden - vooral
Amsterdam is in trek vele honderden weggelopen tieners aangehouden en naar
huis teruggebracht. Daarbij komen dan nog de 400 i 500 jongelui, die bij de
grensposten door de marechaussee worden teruggestuurd. Een onbekend aantal
komt wèl in het buitenland terecht. Alleen al in de maanden juni, juli en augustus
worden gemiddeld meer dan honderd Nederlandse tieners als „vermist naar het
buitenland" opgegeven. Vaak zijn het scholieren, die niet bevorderd werden.
Soms gaat het maar om één onvoldoende. Meer dan eens zit er echter meer
achter.
Overal in ons land gaan elk jaar weer
scholieren in paniek aan de haal. Een
paar voorbeelden die de krantekolom
men haalden:
MAARTEN O. (16) ging er vartdoor
toen het eindrapport op komst war.
Hij besloot naar Iran te vluchten. Na
een liftreis van vier weken door Frank
rijk en Tunis werd de berooide scholier
weer thuisbezorgd. Een illusie armer;
vele ervaringen rijker.
In november gingen vier Utrechtse
jongens van 18 en 16 jaar er tegelijk
De foto van het kleine rokende
pijpje precies voor het Rotterdam
se stadhuis, waarvoor de gemeente-,
lijke voorlichtingsdienst geen ver
klaring kon geven, heeft een reac
tie uitgelokt van een andere voor
lichtingsafdeling en wel van ge
meentewerken. De heer Post, die
overigens niet begreep waarom wij
niet naar hem doorverwezen wa
ren, vertelde ons, dat het pijpje
aangesloten is op een dieselaggre
gaat. Een aggregaat, dat in tijden
van nood de schuilkelders van de
BB voorziet van stroom, maar ook
gebruikt zal worden als de hoofd
stroom uitvalt. Om de 5 weken
wordt met het aggregaat anderhalf
uur proefgedraaid. En dan komt er
rook uit de pijp. Vandaar.
DE HAVENLOODS
„Mij. tot uitg. van periodieken
DE HAVENLOODS N.V."
TOTALE OPLAGE:
255.000
Wordt «I
irgd in Rotterdam en randgemeen
DIRECTIE^ q a N
HOOFDREDACTIE:
A. Hoeksema.
HOOFDKANTOOR:
Prim Hendrikkade 14, Rotterdam. Postbus
1980. Tel. 010-132170. Giro 18344.
BIJKANTOREN:
Eandrachtsweg 25. R'dam. Tel. 14.84.01.
Hoogstraat 122, Vlaardingen. Tel. 34.10.71.
ADVERTENTIES:
de buitanedities van de donderdagui
kunnen tot dinsdag 18.30 uur wordf
:onden en voor de stad Rotterdam t<
tot dinsdag 16 uur»
het hoofdkantoor 1
onderdaguitgav
vrijdag" 12 uur. imsdaguitgi
8 STADSEDITIES ROTTERDAM Rotte
:hter Maasoever, Capelle a.d. IJsse
Bleiswijk, Berkel en Rodenrijs, Nieuwei
kerk a.d. IJssel en Bergschenhoek. Oplage
172.500
EDITIE SCHIEDAM:
Kethel. Oplage 30.000.
EDITIE VLAARDINGEN:
Vlaardingen, Maassluis, Maasland, Maas-
lijk, Hoek van Holland. Oplage 37.000
EDITIE KRIMPENERWAARD:
IJssel, Krimpen a.d. Lak,
Oudarkerk a.d. IJssel, Stolwijk, Bergam
bacht, Ammerstol, Berkenwoude, Schoon-
Lekkerkerk. Oplage 15.500.
GROOT-ROTTERDAM:
„Hat Zuiden" 455.300
vrijdagmiddag 12 uur
nnderdag-uitgave tc
leling inspe.
vandoor. Zij namen een luxe vervoer
middel: de Lorelei Express tot Basel,
waarna de reis liftend werd voortgezet
naar Italië.
MARK R. (13) vreesde het Paasrap-
port. Van z'n spaarcentjes kocht hij in
maart een vliegticket naar Belfast
(Noord-Ierland). Daar vond hij in de
haven een baantje op een Nederlands
schip: voor 2 5 shilling per uur en kost
vrij. In een logement kon hij samen
met zeven mannen op één kamer
slapen, a raison van zeven shilling per
nacht. Totdat zijn signalement ook in
Belfast was doorgedrongen en een Ier
se agent hem op de schouder tikte.
Mark is nu weer thuis en terug op het
lyceum.
INGE (11) liep maar een paar straten
ver en hield zich (eind oktober) schuil
in een kerk. Vijf dagen lang stonden
haar ouders doodsangsten uit. Vijf
dagen lang voedde ze zich met wat
voorbijgangers haar toestopten. En dat
alles uit angst voor straf, wegens haar
slechte prestaties op de lagere school
De weg van school naar huis is voor
vele scholieren-in-de-rapportentijd de
langste van hun leven; langer in elk
geval dan de weg naar het buitenland,
waar denken ze niemand hen ter
verantwoording zal roepen.
Ware invasie
De politie van de ons omringende
landen weet er over mee te praten.
Aan de grenspost tussen Frankrijk en
België, voorbij Bergen, vertelt politie
agent Guv Bourgeon: „Als bü
jullie in Nederland rapporten zijn uit
gedeeld, kunnen we dat duidelijk mer
ken aan een verhoogde toeloop van
jongelui Scholieren zo te zien. We zijn
dan altijd wat wantrouwig. Maar we
kunnen niets doen, zolang hun pas
poorten in orde zijn, er niet om hun
opsporing wordt verzocht en zolang ze
over voldoende geld beschikken; maar
dat hebben ze meestal wel",
In Düsseldorf (.Duitsland) vertelt
hoofdcommissaris Metzeler: „In
de weken voordat de vakanties en
vooral de grote vakanties beginnen,
vindt hier een ware invasie van buiten
landse scholieren plaats. Het gaat dan
echt niet meer om enkelen, maar om
honderden jonge mensen. Allemaal
minderjarig. Zo tussen de 15 en 18
jaar. Ze komen op een schoen en een
slof, rugzak op de rug, en ze vinden
steun aan elkaar. De eenling krijgt
gezelschap. En zo ontstaan er groepjes,
die dwars door de Bondsrepubliek
trekken, op weg naar verder gelegen
landen: Zwitserland, Italië, Grieken
land, Joegoslavië, Turkije, India
Soms kunnen we de kinderen „aan
houden" eigenlijk een mooi woord
met een rare bijsmaak en dan stellen
we ons in verbinding met hun ouders".
In West-Duitsland heeft het weglopen
van minder succesvolle scholieren al
een zodanige omvang aangenomen (en
kele zelfs met dodelijke afloop: zelf
moord), dat door de stad München een
„NOTDIENST FüR SECHSERSCHü-
LER" in het leven werd geroepen.
(„Sechserschüler zijn leerlingen die
beloond werden met een 6, het laagste
rapportcijfer in Duitsland, waar een
één de hoogste waardering is - Red.)
Scholieren, die met hun slechte rap
port niet naar huis durven, kunnen
zich daar melden. Direkteur Hans:
Gmeinwieser: „We hebben al heel
wat narigheid kunnen voorkomen door
met de ouders te gaan praten. Want
natuurlijk mag een slecht rapport
nooit aanleiding zijn voor een kind om
van huis weg te lopen".
Oorzaken
Vaak is het slechte rapport niet de
direkte oorzaak, maar meer een gevolg
van een relatiestoornis tussen ouders
en kind.
Mej. drs. H. v.d. Vliet, coördine
rend inspectrice van VWO, HAVO en
MAVO (Den Haag e.o.) is van mening,
dat het dikwijls fouten in de opvoe
ding betreft: „Een vader en moeder,
die de problemen van het kind soms
niet begrijpen, omdat ze zelf geen
middelbaar onderwijs hebben gehad.
Vaak ook overdreven strengheid en
dreigementen. Het is tegenwoordig
dikwijls ook een statuskwestie. Ouders
vinden het niet zo leuk voor buren en
familie, als hun kind het op school niet
zo goed doet. Dan wordt zoon of
dochter onder grote druk gezet, terwijl
ze het in werkelijkheid misschien hele
maal niet aan kunnen. En dan ziet het
kind het rapport natuurlijk met wan
hoop tegemoet...."
thuis de waarheid kunnen vertellen,
zodat er tenminste geen te hoge ver
wachtingen bij de ouders blijven voort
leven. Waarbij de ouders best eens
zouden mogen proberen zich in de
problemen van hun zoon of dochter te
verplaatsen en meer begrip te tonen.
Want een fraai schoolrapport is natuur
lijk veel minder belangrijk dan een
goede verstandhouding tussen ouders
en kinderen. Bovendien: wat garan
deert een prachtige cijferlijst voor la
ter?
M aarschalksstaf
Onderzoekingen onder oud-leerlingen
van lvcea in Leiden (1967) en Heel-
i-enveer (1970) hebben aange
toond, dat „goede cijfers op school
geenszins een geslaagde maatschappe
lijke carrière garanderen". En omge
keerd ook, dat menige „matige scho
lier later' een topfunctie wist te berei
ken". Voorbeelden uit de praktijk
wijzen uit, dat de maarschalksstaf in
principe in elke schooltas zit, of die tas
nu van een uitblinker, een middelmati
ge of een slechte leerling is.
Uitblinkers op school die het
ook later tot succes brachten, waren
bijvoorbeeld: CORNELIS VEROLME,
SIMON VESTDIJK, (prof) JAN TIN
BERGEN en (rabbijn) JACOB SOE-
TENDORP, die allen cijfergemiddel-
den van 8 tot 9 haalden op de middel
bare school
Middelmatige leerlingen waren bij
voorbeeld: (Dafs) HU UB VAN DOOR-
NE, BERT HAANSTRA en BOUKE
ROOL VINK, die respectievelijk op de
lagere school, de kweekschool en de
ambachtsschool met 6-jes en magere
7-tjes thuiskwamen.
Slechte rapporten met onvol
doenden, herexamens en doublures,
waren de weinig hoopvolle studieresul
taten van de middelbare scholieren
SYDNEY van den BERGII (nu Unile
vers topman), WILLEM ALBEDA (nu
hoogleraar en Eerste Kamerlid),
je hebt jezelf nodig
KOM WERKEN BIJ CONTENT EN
KIES- UIT 89 KANTOORBANEN
doorbetaling bij ziekte
opname In eèn ziekenfonds
vergoeding van avondstudie
belasting adviezen
wekelijkse uitbetaling
CONTENT UITZENDBUREAU
R.dam Heemraadssingel 130 010-235011
Mijnsherenlaan 210 010-177540
Vlaaid. Westhavenplaats 18 010-340399
MAARTEN TOONDER (nu internati
onaal bekend striptekenaar vano.a.
Tom Poes) en WIM KAN, welbekend.
En zelfs van beroemdheden: EIN
STEIN en CHURCHILL
Kortom: de kwaliteit van de cijferlijst
voorspelt maar heel weinig, soms niets,
van de mate van succes in het verdere
leven. Trouwens: wat is succes?
Wat is succes?
„Succes is een zeer betrekkelijk be
grip", aldus oud-minister mr. Maar
ten Vrolijk die zijn geslaagde car
rière toeschrijft aan het feit, dat hij het
grote geluk heeft gehad vrijwel altijd
werk te kunnen doen, dat klopte met
zijn belangstelling. Overigens wa*
HBSer Maarten ook geen uitblinker:
„Ik slaagde met de hakken over de
sloot voor het eindexamen".
Anderen schrijven hun succes toe aan:
„Alle gaven van God gebruiken" (Soe-
mogen, ijzeren discipline en hartstoch
telijke liefde voor werken" (Verolme),
„Het vermogen om in mijn schooljaren
stiekem datgene te doen, wat mij
werkelijk interesseerde" (Toonder).
Er is dus voldoende hoop voor talent
volle, maar op school niet altijd even
succesvolle leerlingen. Het mag hun
voorts tot troost dienen, dat er bij
ge systeem m van jaarlijkse overgang
en zittenblijven. Een schrale troost
echter, want aldus het ministerie van
onderwijs - „er zal binnenkort nog
geen drastische wijziging komen. Het is
veeleer een kwestie van langere ter
mijn".
Intussen blijven de scholieren weglo
pen naar een „ver, vrij land met grazige
weiden, waar geen rapporten en geen
problemen zijn". Meestal komen ze
terug: sterk ontgoocheld, een illusie
armer, zo niet erger.
„Hij is het nu wel vergeten en wij
praten er niet meer over", zegt de
moeder van Mark R. (die nu 16 is).
„Hij praat er zelf trouwens ook niet
meer over. Volgens de kinderpolitie
was dat slechte rapport ook slechts één
van de motieven, waardoor hij van huis
gedreven werd. Hjj wilde vooral laten
zien, dat hg ook zonder school wat
kon presteren. Gelukkig is alles weer
goed gekomen. Hij heeft natuurlijk erg
in de belangstelling gestaan. Maar alles
is nu allang weer normaal en zo moet
het ook blijven".
De RET heeft maandag een inlichtingen
bureau/verkooppunt op het Putseplein ge
opend, dat gelegen is op de hoek van de
Putsebocht, de Putselaan en de Hillevliet te
Rotterdam. De openingstijden van dit bu
reau, waar tevens plaatsbewijzen verkocht
zullen worden, zijn als volgt. Op maandag
tot en met vrijdag van 7 tot 19 uur, op
zaterdag van 7 tot 20 uur en op zondag van
9 tot 20 uur.
Bloedjeheet was het gisteren. Zwembad
„De Plompert" in Rotterdam kreeg
een overstelpende drukte te verwer
ken. Het was zo heet, dat sommigen er
een beetje van in de war raakten. De
een trok alles uit op een zwembroek
en sokken na en de ander alleen
schoenen en sokken. Twee tegengestel
de, maar ook twee elkaar aanvullende
naturen.
Het komt steeds vaker voor, dat kinderen aan het einde van het schooljaar de kuierlatten nemen. Op het eerste oog lijken
slechte rapporten daarvoor de directe aanleiding. Dikwijls zit er echter meer achter.
Op de foto een trefcentrum van jongeren, het Piccadilly Circus te Londen. De Londense Dam. Het is bekend, dat deze pun
ten juist die jongelui, die doelloos door Europa zwerven, aantrekken.
Het Kralingse Popfestival is het enige
gebeuren verleden jaar geweest, dat
C'70 de moeite waard maakte. Het
stond er dan ook zo goed als los van.
„Kralingen" was een feest. Minstens
zestigduizend jonge mensen hadden er
gedurende drie dagen de tijd van hun
leven. Of ze nu betalend of niet-beta-
lend binnenkwamen; het mocht de
pret niet drukken. Kralingen werd een
zo overweldigend succes, dat er nog in
lengte van jaren over zal worden ge
praat. (Wat een public relations voor
Rotterdam, dat er geen cent aan be
taalde!
Het is daarom dubbel jammer, dat
„Stamping ground" zo ongeveer de
slechtste film is die er over „Kralin
gen" gemaakt kon worden. Er deugt
letterlijk niets van. Op de openings
beelden na, die een fascinerende
Santana laten zien. Voor het overige is
het huilen met de pet op: het geluid
lijkt nergens op, de montage is ge
maakt door de eerste de beste ama
teur, de beelden zijn vrijwel anderhalf
uur lang identiek (voortdurend close-
ups van zingende monden en tokkelen
de vingers) en de „vondsten" (beelden
uit „Sky over Holland" van molens,
grachten en bollenvelden) worden zo
vaak herhaald, dat de gein er al gauw
van af is.
Vergelijking
Het is onvermijdelijk om in een recen
sie over een popfilm niet op
„Woodstock" terug te komen. Maar ik
wil de films kwalitatief niet vergelij
ken, maar wel in hun mentale uitgangs
punt. De makers van „Woodstock"
zijn er - al of niet bewust in ge
slaagd in hun film een confrontatie
met een generatie tot stand te brengen.
Dat maakte de film onvergetelijk, veel
meer dan de voortreffelijke muziek.
Interviews met het deelnemende pu
bliek, de reacties van dat publiek op de
muziek, op de weersomstandigheden
en op elkaar leverden met elkaar een
beeld op van een generatie, waarvan je
kunt begrijpen dat ze doodziek is van
de maatschappij waarin ze moet leven.
„Woodstock" was een uiterst authen
tiek gebeuren, dat optimale informatie
verschafte over een uitzonderlijke bij
eenkomst op het Amerikaanse platte
land.
En dat aspect nu ontbreekt volledig
aan „Stamping ground". De film levert
geen enkele informatie over wat er in
Kralingen in 1970 aan de hand is
geweest. Wat is er op die unieke plaats
in het Rotterdamse bos met al die
jonge mensen gebeurd? Wie waren die
mensen? Hoe hebben ze gereageerd?
Wat hebben ze beleefd? „Stamping
ground" vertelt het niet. In een eento
nige aaneenschakeling van beelden, op
genomen volgens het principe „oh,-
wat-is-de-kerf-in-de-nagel-van-de-pink-
van-de-han d-van-Jansen-interessant
(waarop de gemiddelde televisie-regis
seur zo dol is) verschijnt de ene na de
andere groep in beeld. En als het op
vier sporen opgenomen geluid dan nog
enige aanvaardbare weergave had ge
had, had je er misschien nog vrede mee
kunnen hebben dat „Stamping
ground" een soort alternatieve „Sound
of music" was geworden, maar zelfs-
die troost is ons niet gegund. Na dertig
minuten film weet je niet meer hoe je
zitten moet, terwijl drie dagen Kraling
se bos voor menigeen tekort was.
Na alle ellende, die het popfestival de
organisatoren na afloop heeft ge
bracht, was het dubbel te hopen dat
„Stamping ground" «en fijne film was
geworden, die het miljoen had opgele-'
verd dat nog als schuld te delgen is. Ik
hoop van harte dat het geld eruit
komt, maar vrees het ergste: interna
tionaal gezien is „Stamping ground"
helemaal een giller, die in het Ameri
kaanse underground blad „Rolling
Stone", dat al geen goed woord over
had voor het festival, hopelijk voor de
filmmakers helemaal niet aan bod zal
komen.
Om geen misverstanden te wekken: ik
vind dat er een tweede popfestival in
het Kralingse bos moet komen (de
houding van de gemeentelijke autori
teiten tegenover het festival is al te
belabberd om serieus te nemen) en
eventueel daarover een tweede film.
Maar dan een goeie.
Jan Hein de Groot
De organisatoren van de musical van
werkende jongeren „Hé Plet, wat doe
jij daar? zoeken nog enkele meisjes
met een goede stem (sopraan of alt).
Aanmeldingen kunnen geschieden via
het bureau van de Rotterdamse Raad
voor Jeugd en Jongeren te Rotterdam,
teL 361376. Vragen naar de heer Van
der Vliet.
„DE HAVENLOODS'
BEZORGERS(STERS)
is blad op dinsdag e
„DE HAVENLOODS",
AFD. INSPEKTIE,
>s Hendrikkade 14,
Rotterdam, telefoon 13.21.70.
