"De koersen houden mijn
conditie wel op peil"
GEKRO moet doorgaan, omdat
Rotterdam onjuist handelde
Wielrenner Wim Liebrechts:
JONGE MEDEWERKER
VERKOPER
adm. medewerkster
TWEE MILJOEN
SLACHTAFVAL, KADAVERS EN BLOED
DE HAVENLOODS, DONDERDAG 8 JULI 1971
27-137
Met een gevoel van tederheid streelt
n zacht verfrissend zomerbriesje over
de, in de brandende zonnestralen
badende, Van Beethovensingel. De
werkers aan gene zijde van de Vlaar-
dingse singel vegen met een moedeloos
gebaar de transpiratiedruppels van hun
verhitte voorhoofden en leggen zich
neer bij het feit, dat de verplichte uren
van hun werkdag met een driftige
regelmaat naar de acht schuiven. Aan
de woonzijde bewijzen de schaars
bezette parkeerplaatsen, dat de heren
des huizes zich nog steeds afwezig
moeten melden. Een begripvolle
moeder heeft haar kroost in een plastic
waterreservoir gepoot en enige portie
ken verderop heeft Wim Liebrechts
in een tuinstoel genesteld. De
Vlaardingse „pedaleur" rust uit van
een overbezet weekeinde, dat hem
zaterdag in Scheveningen en zondag
ergens in Brabant bezig had gehouden.
Voor hem geen training bij deze tro
pische temperaturen; trouwens tijdens
het totale seizoen neemt de training bij
Wim Liebrechts geen vooraanstaande
plaats in. Zegt hij: ,Mijn conditie
wordt door de vele wedstrijden wel op
peil gehouden
Het is zeker niet simpel om Wim
Liebrechts een uurtje uit zijn bezighe
den te rukken. Een amateurwielrenner
is tijdens de zomermaanden een bezig
baasje, die op zaterdagen en zondagen
- en daarbij mogen we aan de avond-
koersen zeker niet voorbijgaan - de
diverse rondes afstroopt op zoek naar
eer en de portemonnaiestrelende
overwinningen. De resterende avonden
vullen zich met het onderhoud van de
fiets en het bezoeken van masseur en
Maar in de late middaguren treffen we
Wim Liebrechts dan toch thuis. Zijn
tuinstoel ruilt hij voor een eetkamer-
stoel in het benauwde binnenste van
het zondoorstoofde begane-grond-huis.
De resultaten van het afgelopen week
einde waren niet zo denderend. Met
een forse reuzenzwaai worden de elfde
plaats in Scheveningen en het afstap
pen van zondag naar de verleden tijd
gewezen. „Ach, dat afstappen dat is
geen ramp. Wat een hitte! Trouwens
je moet 's een keertje voortijdig durven
te stoppen".
Wim Liebrechts durft nu: afstappen,
aanvallen, doorbijten en zegevieren.
Ruim tien jaren tussen de pedalen
hebben hem geleerd hoe keihard het
enge wielrenwereldje kan reageren op
mentaal en ook conditioneel, zwakke
broeders. In die kringen is mededogen
een ongekend begrip en wee degene,
die zich in de hoek laat dringen waar
onherroepelijk de slagen zullen vallen.
Zijn naam zal in geen enkele van de
ruim voorradige wieler-annalen
verschijnen. Het blijft een mislukking;
immer voortzwoegend tussen de grote
horde naamlozen.
Versnelling
Toen Wim Liebrechts voor het eerst
van zijn leven op het vederlichte fietsje
stapte, heeft in zijn brein de gedachte
geleefd geen genoegen te nemen met
een geschikte klassering tussen die
naamlozen.
Broer Rudi had het voorbeeld gegeven
en voor Wim was het zaak snel naam te
maken en pijlsnel door te dringen tot
de gelederen waar zijn „grote" broer
furore maakte. De aspiranten nam hij
in twee jaar en met de ervaring van nog
een jaar nieuwelingen betrad Wim
Liebrechts, nu zo'n acht jaar geleden,
de rijen van de amateurs.
„Bij de club (red. - VRC „De
Coureur") heb ik niet zoveel clubont
moetingen gereden. Mij trokken de
nationale wedstrijden veel meer", ver
telt hij, „bü de nieuwelingen zag ik het
helemaal niet zitten. Dat geklungel
met een vast verzet lag mij duidelijk
niet en daarom ben ik al na een jaar
amateur geworden, want ik wilde graag
met een versnelling rijden".
De eerzucht van Wim Liebrechts had
overwonnen. Nu kon het grote werk
zijn beslag krijgen. Hij verwierf zich
een plaatsje in de ploeg van Acifit 'en
pedaleerde met verfrissend gemak van
de ene naar de andere koers. Toch
zinde het hem niet zo erg.
„Och, de kans om klassiekers te rijden
krijg je als kleine jongen tussen dat
gezelschap van grote namen toch
niet", meent hij, „voor ons bleven de
kleine koersen gereserveerd. Ik heb
vooral moeilijkheden bij het aanzetten
van de bochten en zoiets nekt je by de
ritten met een omloop, die ternauwer
nood een kilometer is".
Sponsors echter zijn meedogenloos.
Natuurlijk, de renners maken door hun
aanwezigheid reclame voor hun brood
heer. Maar wanneer die aanwezigheid
niet vlammend bewezen kan worden,
dan wordt de fietsonderdelenkraan
langzaam dichtgedraaid.
Voor een renner met een perfecte van de honderd rijders nog zo'n kwart
mentaliteit behoeft dit geen probleem aan de finis"
te zijn. Sponsors zijn in de wielrennerij bouwen aan
geen schaars artikel meer, aldus Wim schema
Liebrechts, die zelf aan zijn vierde
merkenploeg toe is.
„Als amateur rijden we allemaal indivi
dueel. Ook al mochten er dan enige
renners van de eigen ploeg aan de
koers meedoen", zegt Wim Liebrechts.
„Wij maken reclame voor onze spion-
sor. Als tegenprestatie levert deze man
ons de spullen, behalve de fiets overi
gens. Het is namelijk verboden om met
elkaar voor de overwinning te rijden.
Het gebeurt natuurlijk weieenj, dat je
met twee man van één ploeg in de
kopgroep rijdt. Dan moet je elkaar
helpen om één van tweeën aan de zege
Nee, coaching kennen wij niet. Dat
hoeft ook niet en de sponsor bemoeit
zich daar niet mee. Door een jarenlan
ge ervaring leer je zelf wel hoe je je
training moet inrichten. Trouwens, ik
zou helemaal niet gecoacht willen wor
den: wielrennen moet een individuele
sport blijven voor mij. Teamtraining
lijkt me niets".
Wim Liebrechts heeft zich duidelijk
een plaatsje verworven bij de top van
de middenklasse-amateurs. Hij is een
„fighter", die de aanval niet schuwt,
en die evenals de meeste collega's,
dat ze ook eens die kop moeten
overnemen, maar geloof niet, dat ze
daar in zullen trappen", huivert h(j,
„nee, die figuren zie je b(j het aanzet
ten voor de eindfase ineens langs je
heenglippen en ^met de eerste plaats
bijvoorbeeld zonder pardon aan de
kant wanneer ze constateren, dat ren
ners voor elkaar rijden".
Nu het zomerwielerseizoen voor de
amateurs op volle toeren draait, is de
training teruggedraaid naar een rlcen„llnnen Ptl
verschrikkelijk laag pitje. De spieren beloond worden
zijn m het voorseizoen voldoende -
losgetrapt en voor de onderhoudsbeur- 2" T" 6n,'g g?ld ln
ten zorgen de vele koersen. „Bij de voortdurend belaagde wielrenlaatje
de start van de training rij ik zo ongeveer brengen Immers, het is een dure
twintig kilometer en die lfengte voer ik spor,t e" aUe®n ,de renners die zich
dan langzaamaan op", legt Wim re8elmatig m de lauweren fietsen kun-
Liebrechts uit, „het is typisch, maar in nen 70ro h"n -1"'
het begin van het seizoen, dan zijn er
altijd bij de rondes enorm veel
uitrijders. Mensen, die een koers tot
aan het slot volbrengen. Het merendeel
gaat in de komende maanden ras voor
de bijl. Kijk, die mensen denken dan
dat het voor hen een kwestie van
training is bij te blijven. Dat is een
lachertje, want juist door die hardere
training vallen ze weg. Dat is de reden,
waarom er nu, halverwege het seizoen,
„Ik heb niet te klagen", aldus de
Vlaardingse amateur, „succes brengt
heus wel wat op. Alhoewel er ook
voldoende jongens zijn, die zich nooit
in de prijzen rijden". Daaronder bevin
den zich de klevers, de afstappers, de
overtrainden en de slechte stuurlui.
Het is een staalkaart van mensen, die
niet van de fiets kunnen afblijven,
maar waarvan - door de band geno
men - slechts een kwart bewijst, dat
een vleug talent in hun rappe lichamen
huist.
Wim Liebrechts is er trots op tot dat
kwart te behoren, maar schreeuwt het
niet van de daken. Zijn daden bewijzen
meer als zijn mond ooit zal beweren,
want het rappe en subtiele benenwerk
moet doodgewoon het verhalende deel
van Wim Liebrechts vormen. Zelf blijft
hij bescheiden en antwoordt met
hoofdknikjes als een uitgebreid ant-'
woord op de lippen kan liggen.
Zijn rechterbeen is getooid met enige-
forse schaafwonden. „Het gaat bij
jullie hoe langer hoe sneller", klaagt
vader Liebrechts, die zojuist is binnen
gekomen en zelf weinig naar wedstrij
den van zijn zoon zal gaan kijken,
„vroeger rekenden we voor 100 kilo
meter zo'n twee-en-een-half uur. Dat is
verleden tijd. Ze doen het nu in twee
uur en nog wat. Dat is té gek".
Voor Wim Liebrechts is niets té gek.
„Tegenwoordig wordt er niet meer
rustig gereden", meent hij, „vanaf de
meet wordt er gestreden. In Delfsha-
ven, Zeeland (een plaats in Noord-Bra
bant) en in Krimpen aan' de Lek
behaalde ik mijn overwinningen. Die
schaafwonden heb ik verleden week
opgelopen. Dat kan natuurlijk altijd
gebeuren. Soms rijdt er een renner plat
en die grijpt plotseling naar zjjn rem en
gaat onderuit. Dan mag je je gelukkig
prijzen wanneer je niet meegesleurd
wordt. De laatste keer ging ik zelf
onderuit. Ik val niet veel, dat moet ik
wel zeggen, maar wanneer het gebeurt,
eerlijk hoor, dan schrik ik niet eens"
GERARD S. VERVER
C.T.I.V. "UNICON" C.A.
keur® ML^L°oJv|nAVaon ITn'li^Vrkpen^dê
de boekhouding eventueel zelfstandig zal moeten kunnen
Gebr. van Es N.V.
GRAANFACTORS - EXPEDITEURS
Mathenesserlaan 450, Rotterdam.
Heeft vakatures voor:
TYPISTEN
BUREAU-ASSISTENTEN
BOEKHOUDASSISTENTEN
Ook part-time krachten komen in aanmerking.
Gevraagd voor direct
voor sport-camping
H.TENWOLDE 8 Zn.
Nwe. Binnenweg 431
hoek Aelbrechtsstraat
Na 18.00 uur Nwe Vliet 13 Krimpen a/d IJssel.
De Barneveldsche
Eierhandel
Industrieweg 40, Rotterdam, telefoon 37.40.93,
AKTIEVE JONGEMAN/DAME
geheel zelfstandig onze eenvoudige administra
a************************#
visafval gaat tegenwoordig naar Duits
land (Bremerhaven), maar dat is duur
en alleen maar toeval, dat de visserij
achteruit gaat en die fabriek daar met
een overcapaciteit zit".
SCHOORSTEEN
Ondertussen blijft de Gekro zitten.
Met de huidige installatie vernietigt
men ruim 80 procent van de stank van
tien jaar geleden. Dat gebeurt door
verbranding en door wassing van de
lucht in chloorbleekloog. „Maar wat u
toch nog ruikt is absoluut niet schade
lijk. Het gevaarlijkste", zegt directeur
De Kroes, „is eigenlijk nog die schoor
steen van het ketelhuis".
We kijken naar een miniscuul zwart
pluimpje. Kan het overigens helemaal
stankvrij? De Kroes: „Nee, dat niet.
We kunnen het wel weer verbeteren
door het proces nog geslotener te
maken. Maar als op een warme dag de
kraaien van de takken vallen? Kan ik
dan eisen, dat de mensen hier de
deuren dichthouden? Maar wat het
nou verder is: je kunt het vergelijken
met als je thuis staat te koken. Dan
ruik je dat ook in het hele huis. Ik zal
u vertellen, wij hadden hier vroeger
ook een koek- en chocoladefabriek. De
mensen die daar werkten waren slech
ter uit dan bij de Gekro, hoor. Als je
hier je 's avonds lekker hebt gewassen,
dan smaakt je borreltje en je eten weer
net zo lekker".
BERT BAKKER
Daar hangen ze dan
Iedere week arriveert in de fabriek aan de Bovendijk in Rotterdam,
gelegen tussen het vliegveld Zestienhoven en de woonwijk Schie-
broek, een partijtje van twee miljoen kilo slachtafval, kadavers en
bloed.
De eens in koe, paard, kip en zo verpakte organismen komen terecht
in dichte ketels, waar ze al wentelend, onder een temperatuur van
boven de honderd graden, gedurende vier uur tot „een vettige klei"
(dir. M. de Kroes) worden gestoofd. Dat moet zo, omdat letterlijk
verbranden alleen in kleine hoeveelheden kan. Mens en dier bestaan
immers voor 65 procent uit water. Een bad in warme benzine
(enorme ketel, hoor) onttrekt vervolgens vet eraan en wat je dan
tenslotte gaat overhouden in gedroogde vorm, dat is het diermeel.
Door de aminozuren, die erin zitten, is het een belangrijke grondstof
voor instant veevoeder.
„Er zitten 28 aminozuren", aldus GE-
KRO-directeur M. de Kroes, „in het
dierlijk organisme. Dus ook in u en
mij, zoals we hier zittfen". Hij lacht.
Voegt eraan toe: „Ja, wij zijn van
precies dezelfde samenstelling als de
dieren. Vijfenzestig procent water, tien
procent vet en vijfentwintig procent
zetmeel. Als je een soort lastige kerel
buren in de clinch liggen. Behalve de
Gekro heb je de Nederlandse Thermo
Chemische Fabrieken in Suameer (Fr.)
en de Destructor Son bij Eindhoven.
De laatste gaat overigens, eveneens
volgens een bericht van vorige week,
zijn stankoverlast terugbrengen tot vijf
procent van het huidige peil. Men
denkt daar een jaar of vier voor nodig
kwijt wilde en je gooide hem bij ons te hebben. Kosten: 5 miljoen.
staatssecretaris Kruisinga op vragen rayon. Voor de Gekro is dat Noord-
„n (VVD-ster) mevrouw Veder-Smit,
dat verplaatsing van de Gekro nog wel
even kon duren. En bovendien, voegde
hij eraan toe, was verhuizing naar de
Botlek (in combinatie met NV Rijn
mond Vuilverbranding) niet meer aan
de orde, omdat dat in ieder geval niet
„de verwachte financiële voordelen"
zou opleveren.
Directeur De Kroes (65 geworden, van
plan eruit te stappen bij het 40-jarig
bestaan van het bedrijf volgend jaar
Zuid-Holland, Utrecht, de Betuwe en
de Veluwe. Bovendien hebben de drie
Nederlandse destructors samen met
twee Duitse vleeswarenfabrieken in de
buurt van Osnabrück een paar maan
den geleden een zeer modern destruc
tiebedrijf geopend. De aanvoer naar de
Gekro is de afgelopen drie jaar met
vijftig procent gestegen. Behalve het
vet en het diermeel maakt de Gekro
ook nog bloedmeel (uit 440.000 liter
per week) en mest. Ingrediënten v
brandipgsbedrijf daar. Dat bespaarde
ons een ketelhuis van drie miljoen.
Maar een paar jaar geleden bleek op
eens dat die stoom was verkocht aan
de drinkwaterleiding van Rotterdam,
die daar gedistilleerd water gaat ma
ken. Rotterdam heeft ons onjuist be
handeld. Want toen men daar de vuil
verbranding overdroeg aan Rijnmond,
hebben wij gevraagd: draag ook de
resultaten van onze besprekingen daar
in bij. Maar daar hebben we nooit iets
van gemerkt".
LIJDENSWEG
Het is episode nummer zoveel uit de
lijdensweg, die het bestaan van de
Gekro en allen die er in de buurt
wonen de afgelopen tien jaar is gaan
worden. Voor directeur De Kroes staat
daarbij vast, dat de Gekro nauwelijks
iets kan worden verweten. Hij zegt:
„Ons bedrijf heeft erg gestonken de
laatste tien jaar. We hebben op een
gegeven moment de gemeente voorge
steld: we kunnen het met 80 procent
verminderen. We kunnen ook verhui
zen. Nou, vond men, die 20 procent
zou men wel slikken. Maar dat was
misschoen vroeger zo. Uiteindelijk is
het toch zo, dat zo'n wijk maar naar je
toekomt, buiten je schuld. En als het
over zo'n vliegveld gaat, dan zeggen
B. en W., dat ze dat niet kunnen ver
plaatsen. omdat daar 75 miljoen in zit.
Maar als wij weg moeten en we betalen
het zelf, dan is dat toch ook een
belangrijk deel van 75 miljoen".
Marinus de Kroes is een van de oprich
ters van de Gekro (gebroeders De
Kroes): „We hebben hier een grote
boerderij gehad. De familie zit hier al
tachtig jaar. In de jaren twintig begon
ik ermee om bij het abattoir emmertjes
bloed te halen, waar ik dan bloedmeel
van maakte. De druiventelers in het
Westland wilden dat graag hebben. Het
maakte de druiven voller en zoeter.
Toen in 1932 de wet op de destructie
kwam, zjjn we met de fabriek begon
nen. En bedenk eens, als wij niet
zouden werken, waar die twee miljoen
kilo moeten blijven? Op zichzelf zou
den dat honderden stankbronnen
GROTE DRIE
Zo kan je de haven ook bekijken.
Natuurlijk kan je een plaat schieten
van twee moderne zeeboten. Is ook
wel mooi, maar met die paardjes op de
voorgrond krijg je een mixture van een
havengezicht en een carrousel. Da's
EEN DUBBELTJE
Voor directeur De Kroes gaat de ge
schiedenis terug tot de dag, dat men
voor het eerst voor de keus stond om
door te gaan ofte verdwijnen. Dat viel
samen met de eerste plannenmakerij
voor de uitbreiding van Schiebroek
met 40.000 Rotterdammers. Hij zegt:
Ik denk niet, dat wij veel vergoeding
zullen krijgen als het nu toch een keer
zou moeten. Maar toen was men voor
anderhalf miljoen klaar geweest. Een
dubbeltje op de prijs per vierkante
meter van die bouwgrond van Schie
broek en het was klaar geweest".
Dit speelde zich af in 1955. In 1961
kwam'de nieuwe fabriek in gebruik en
de ellende met het eveneens pas vol
tooide Schiebroek brak los. Een en
ander voerde naar een climax aan het
eind van de jaren zestig, toen een
ontploffing de vismeelfabriek De Toe
komst in IJmuiden (van de Gekro en
de SHV) uitschakelde (één dode).
Voorgoed. Als overgangsmaatregel
nam de Gekro het verwerken van het
zeer stinkende visafval op de schou-
GEEN VIS
Hierover ontstond toen een conflict
met de gemeente Rotterdam. Men w
namelijk in 1967 overeengekomen, dat
de Gekro geen vis meer zou doen.]
Toen dat in '68 toch weer gebeurde,1
ging Rotterdam daar voor tijdelijk mee'
akkoord en bovendien met als „mon
deling" afgesproken voorwaarde, dat
dit alleen zou gelden voor afval uit de
Rotterdamse omgeving. Volgens de
Gekro lag het anders en toen hakte
Rotterdam de knoop door.
Dat wil zeggen: men ging niet plotse
ling ruimte maken op de begroting om
de tien miljoen op tafel te leggen, die
men volgens een eveneens in '68 ge
maakte afspraak zou bijdragen in de
verhuizing naar de Botlek. In tegen
deel: men schoof het probleem door
naar hoger bestuur door de Gekro te
verzoeken om de destructie-afdeling
(„Sectie Zeven") te sluiten. Daartegen
ging het bedrijf in beroep en zoals we
allen weten: dan kan het lang duren.
Zeker in dit geval. Want de Raad van
State kon zich gaan buigen over het
volgende probleem: ingevolge de wet
op het destructiebedrijf móet de Ge
kro draaien. Wie heeft dus de verant
woordelijkheid als het bedrijf dicht
moet? De Kroes: „En daarom komen
ze ei niet uit. Want er is geen oplos
sing. Waar moet je met die twee
miljoen ton vuil heen per week. Het
Prestatieloop
in Oostvoorne
In Oostvoorne wordt op zaterdag 10
juli door de Rotterdamse atletiekver
eniging „Metro" een wedstrijd gehou
den voor atleten over 12 km. Aanvang
15.00 uur in het Kruininger Gors.
Daarna is er een prestatieloop van vijf
kilometer voor iedereen. Aanvang
16.00 uur. Ieder die deze loop vol
brengt ontvangt een medaille. Er kan
ter plaatse ingeschreven worden.
Zaterdag 17 juli wordt in Nieuw
Beijerland de eerste tennisbaan
geopend. Naast een tennisdemonstratie
wordt een prestatieloop over vijf kilo
meter, die dwars door het dorp gaat,
gehouden. Het programma begint om
14.00 uur met een loop voor de jeugd
over 2500 meter.
Op het laatste ogenblik kregen wij
bericht, dat er ook nog een tweeper
soons toer wegens ziekte vrijkomt. Dus
voor twee personen van 11—14 juli
naar Parijs. Prijs totaal f 405,- exclu
sief eventuele verzekering. Belt u even
bovenstaand nummer.
