OPRUIMING
Is dood werkelijk dood?
teaiMiyjül
KWALITEIT
X/a
MEUBELFABRIEK "MODERN"
HEEFT GEDURENDE DE
VER DUIVELD INTERESSANTE
Museum Bisdom van Vliet
re> fëYö
AANBIEDINGEN!!!!!!!
RECHTSTREEKSE
LEVERING
LAAGSTE PRIJS
"MODERN" ttt aq
MEUBELFABRIEK
één
loods
bootje
bereikt
255.000
gezinnen
in
groot-
Rotterdam
Neemt U de maat
van Uw kamers mee
lijkertijd Marcellus Bisdom van Vliet
op als burgemeester van Haastrecht en
stierf in 1881.
Tuin
De grote tuin, die tegenover het
museum ligt, kan men splitsen in twee
delen: het voorste deel is een keurig
aangelegd plantsoen en het achterste
deel is een ruig bos, waar tussen de
bomen het onkruid welig tiert en de
klimop-planten tegen de boomstam
men groeien. In dit gedeelte van de
tuin ligt het graf van de laatste bewo
ners van het huis, de heer en mevrouw
Lefèvre de Montigny.
De vóór- en achterkamers van het huis
zijn door een dwarsgang gescheiden.
Links aan de achterzijde liggen de
keuken, de bijkeuken en de kolen-
schuur. In de keuken is in de schouw Vliet, maar hij heeft er geen gebruik
naast het vroegere kolenfornuis nog meer van kunnen maken.
een bakstenen oven. Op de eerste
verdieping bevinden zich de zit- en
slaapkamers van de vroegere bewoners.
Een afgescheiden gedeelte was be
stemd voor Marcellus Bisdom van
De benedengang met het beschilderde
glazenkastje dat dateert uit ca. 1700.
Hierin heeft het z.g. „Oranje-servies"
een plaats gekregen. De gangklok is
vervaardigd uit notenwortelhout inge
legd met andere houtsoorten. De wij
zerplaat geeft aan de datum, het aantal
dagen, en maanden en de maanstand.
Met een wijzer kan men kiezen uit
twaalf melodieën voor het speelwerk.
Links van de glazenkast een notenhou
ten turfkist uit 1880.
In het museum bevinden zich honder-
opruiming
Wilt U een vloerbedekking die
gemakkelijk in onderhoud is,
leuk staat en toch betaalbaar is
kies dan vinyflex.
Een prachtige kwaliteit viny
flex met viltrug, in hoge mate
isolerend, geluiddempend en ge
makkelijk schoon te houden.
Dé ideale vloerbedekking voor
in de keuken, slaap- en huiska
mer, de gangkortom in Uw
hele huis, nu bij ons in diverse
mooie kleuren per meter (200
cm breed) voor nog géén tien-
vinyflex
met viltrug
200 cm breed
Vanaf vrijdagmorgen 9 uur ver
kopen wij op de 1e etage dit vi
nyflex met viltrug in fraaie kleu
ren w.o. geel, groen, blauw,
rood, paars, wit, enz.,
200 cm breed,
per meter Qgg
Duur van de opruiming
15 juli tot 5 augustus
Géén tel. of schrift best
DE HAVENLOODS, DONDERDAG 15 JULI 1971
BANKSTELLEN
EETHOEKEN
BERGMEUBELEN
SLAAPKAMERS ENZ.
aan tegen de
ook in KLASSIEK
ruim gesorteerd
Orize 50 JARIGE ervaring
garandeert U uriieke service en meubelen v
BUITEN HAVENWEG 132
Is. I 0NZE FABRIEK 1$ GEOPEND -L G
BUITENHAVENWEG 132
b I 0NZE fabriek IS GEOPEND
SCHIEDAM TEL. 26 88
naast de Verenigde Glasfabrieken
IEDERE DAG VAN 9 t/m 5 UUR
VOOR MINSTENS 50 AUTO'S -L A. V V .1. J. JJ-M-
VOOR MINSTENS 50 AUTO'S
m& VBI1BI iivran phüsopgaaf voor het vakkuhdie stofferen van uw gebruikte meubelen.
den wandborden, verschillende servie
zen, waaronder het z.g. „Oranje-servies
met de portretten van Prins Willem V
en Prinses Willemijntje uit het einde
van de achttiende eeuw, vele prachtige
kasten en tientallen schilderijen.
Het is de moeite waard om een bezoek
te brengen aan het Haastrechtse
museum, dat op dinsdag, woensdag,
donderdag en zaterdag van 10 tot 4
uur en op zon- en feestdagen van 2 tot
5 uur geopend is. Dit geldt alleen voor
De grote eetkamer.
de zomermaanden, want 's winters is
het museum gesloten vanwege het on
derhoud van gebouw en meubilair.
TM.
KOM KIJKEN KOM KIJKEN
KOM KIJKEN
De meeste Haastrechtenaren we
ten nauwelijks dat er in hun
gemeente een museum is, laat
staan dat ze weten hoe het heet
en waar het staat. Een dorpscafé
kan hierbij een goede dienst be
wijzen als informatiecentrum en
daar kan men u vertellen, dat het
museum gevestigd is in het grote
gebouw dat staat op het punt
waar de Hoogstraat uitkomt op
de grote weg Haastrecht-Gouda.
Tegenover het gebouw, dat da
teert van 1877, is de grote tuin
van het museum met twee beu
kenbomen, die in 1696 en 1698
geplant zijn ter gelegenheid van
de geboorte van respectievelijk
Jacob en Theodorus Bisdom. Het
museum is eigendom van de
StichtingBisdom van Vliet.
Bijna drie eeuwen heeft het geslacht
Bisdom van Vliet in Haastrecht ge
woond. Met het overlijden van Vrouwe
Paulina Maria Lefèvre de Montigny-
Bisdom van Vliet in 1923 is de laatste
afstammeling heengegaan van een fa
milie, die ononderbroken de belangen
van het dorp en van de Krimpener-
waard heeft behartigd.
Mevrouw Lefèvre de Montigny-Bisdom
van Vliet bepaalde in haar testament,
dat de herinnering aan haar geslacht
zou blijven voortbestaan op een wijze,
die de gemeente Haastrecht tot zegen
zou strekken. Haar wens ging in vervul
ling toen in 1923 de „Stichting
Bisdom van Vliet" in het leven werd
geroepen, en het huis als museum werd
ingericht. Het huis weerspiegelt de
levensstijl van de jaren 1875-1925 en
neemt hiermee een unieke plaats in,
want in geen ander museum is dit te
vinden.
Het plan voor de bouw van het huis
dateert van vóór 1874 en het ontwerp
is gemaakt door een architect uit Den
Haag. De bouw werd toevertrouwd aan
dè heer Th. Hooft en timmerman C.
Straver. Marcellus Bisdom van Vliet,
burgemeester van Haastrecht overleed
in 1877. De voltooiing van het gebouw
had hij daarmee nog net meegmaakt.
Zjjn dochter Paulina Maria, die ge
trouwd was in 1869, met de Luitenant
ter Zee J. J. Lefèvre de Montigny,
richtte het huis in en nam het in
gebruik. Haar echtgenoot volgde tege-
COLLECTIE biedt door
Ook in de zomer gaat het gesprek over de dood voor de televisie onverdroten
verder. En dat is toch eigenlijk geen wonder. Want wie er ook vakantie krijgt —de
dood niet. Een wonder vonden we wel de K.R.O.-uitzending van vrijdagavond
„Het was toch zinvol". We lazen hierover eerst in onze Omroepgids: „Maandag 7
juni werd pater Jan de Bakker begraven. Hij stierf op 2 juni en bereikte de
leeftijd van 52 jaar, menselijkerwijs gesproken te jong om te sterven. In augustus
van het vorig jaar werd hij ziek, en omstreeks Kerstmis wist hij definitief dat hij
was aangetast door een ongeneeslijke ziekte, kanker.
Willibrord Frequin vond hem bereid enkele maanden voor zijn dood voor de
televisie zijn gedachten weer te geven over het leven en de (naderende) dood.
De interviewer zegt over dit programma: „We hebben bewust getracht een beeld
te geven van zijn gedachtengang als priéster, niet alleen van de méns Bakker. Het
is onze bedoeling duidelijk te maken hoe hij zijn naderende dood als priester
verwerkte". De dood was voor pater De Bakker, naar zijn zeggen, geen probleem
meer, nadat hij over de schok van de „doodstijding" heen was. Zijn vertrouwen
in God groeide met de dag en in zijn laatste dagen verheugde hij zich zichtbaar op
de komende ontmoeting met God".
Toen kwam de uitzending zelf. Pater
de Bakker vertelde, dat hij in zijn leven
veel met doodsangst heeft geworsteld.
Hij vond tenslotte bemoediging in het
volgende beeld: De dood is een nauwe
donkere buis waar je doorheen moet
naar beneden. Maar als je erdoor heen
bent, zijn er twee handen die je opvan
gen, de handen van God.
Hij heeft hieraan vaak getwijfeld. De
moderne theologie met het „dood is
dood" ging diep door hem heen. Eén
„Als je je neerlegt bij dood is
dood, dan is dat je eeuwige leven",
bleef steeds maar als een doorn in hem
haken. Maar hij werd in zijn twijfel
geholpen door het gebed, waarmee
elke priester de dienst begint: „Ik zal
met vreugde tot Gods altaar
opgaan...." Het geloof brak in hem
door, dat zijn dood op de een of
andere manier een opgaan tot God zou
mogen zjjn.
Maar met Kerstfeest, toen hij zijn
zoveelste en laatste operatie zou on
dergaan, maakte hij een verschrikkelij
ke doodsangst door. Anders sliep hjj
altijd rustig op de verdovende spuitjes
vlak voor een operatie. Maar die hele
nacht niet. Hij twijfelde diep aan de
goedheid van God. Het leek hem dat
God en de duivel samenvloeiden. Hij
was bang om de zonden die hij gedaan
had, om zjjn stommiteiten, die hem
onvergeeflijk schenen. Hjj dacht: Veel
zonden en nog meer stommiteiten, ja,
maar de Vader weet toch ook dat je zo
je best hebt gedaan. Er kwam een
grote vrede over hem. Als een gave, die
je jezelf niet kan aanmeten, maar die
buiten je om in je komt en je geheel
vervult.
Vanuit die vrede kon hjj het vraagge
sprek voor de t.v. houden. Indrukwek
kend door diepe, menselijke eenvoud.
Hij vertelt dat hij nog steeds met zijn
vele tekortkomingen bezig is. Maar nu
positief zijn opvolgers er iets van ver
tellen, zodat ze niet dezelfde fouten
hoeven te maken als hij. Hij weet: niet
succes of falen is belangrijk, maar je
diepste bedoelingen.
Op de vraag, welke voorstellingen hij
heeft van het hiernamaals, en van de
hemel, zegt hij: „Het .vaderhuis' met
zijn vele, ruime aspecten. Met zijn ,vele
woningen', zoals Jezus het zegt".
En de hel? Pater de Bakker zegt met
een glimlach: Ja, die moet er wel zijn.
Maar er zullen wel weinig mensen daar
zijn. Je zult het persé moeten willen".
Het minimum
Van heel andere aard was een tv-ge-
sprek over hetzelfde onderwerp, dat
we kort ervoor zagen: een dialoog
tussen prof. Lekkerkerker en studen
ten-predikant ds. Krop beiden verbon
den aan de universiteit van Groningen.
Ds. Krop is bekend geworden door zijn
„dood is dood" in een uitzending van
enige maanden geleden.
Prof. Lekkerkerker stelde, dat zo iets
in de kerk niet mag worden verkon
digd. De dood is stom en maakt stom.
Het beslissende woord over de dood
kan niet vanuit de dood worden
gesproken. Juist omdat de dood dood
is. Het beslissende woord over de dood
kan alleen gezegd worden door God
zelf. Door wat God daarover open
baart. Over de dood en het leven
hierna kan vanuit het geloof op ver
schillende wijze worden gesproken.
Paulus geeft b.v. in zijn brieven wel
vier verschillende wijzen van benade
ring. Maar er is één grondverkondiging
in heel de bijbel, waaraan niet mag
worden getornd: Te ontmoet in dit
leven Gods trouw. Die trouw is zo
onwankelbaar, dat je gelooft: dwars
door de dood heen wordt mijn leven
door God bewaard. Dit minimum is
tegelijk een maximum. Het is het
eenvoudigste, maar ook het diepste en
beslissendste, wat een mens erover kan
zegge.
Ds. Krop stelde hier tegenover: voor
mij als modern mens staat het nu
eenmaal vast: dood is dood. Met dat
besef ga ik de bijbel lezen, en ik stel
me de eerlijke vraag: wat heeft de
Bijbel mij te zeggen als ik dat boek lees
in de zekerheid, dat dood dood is.
Merkwaardig is, dat dan juist de bijbel
veel dieper en kernachtiger tot mij gaat
spreken. Ik kan niet meer uit deze
aardse werkelijkheid wegvluchten in
een hemelse toekomst. Ik word bevrijd
van -allerlei onvoorstelbare vaagheden.
Ik zal hier op aarde moeten weten wat
een hel is en wat hemel. Ik vind geen
excuus mefcr voor mijn falen in een
vergeving, die straks voor eeuwig alles
goedmaakt. Ik ontmoet het oordeel
van God niet straks aan het eind der
wereld, maar hier. Ik kan mijn zonde
niet meer goedkoop maken of vluch
ten in een goedkope genade".
Als predikant zal ik nooit iemand zijn
zekerheden ontnemen. Ik zal integen
deel de beelden erkennen, die hij zich
van de toekomst heeft gemaakt. Ik kan
als zielszorger hierbij alleen maar ter
zijde treden. Die beelden zijn ZIJN
eigendom. Maar ikzelf kan bij al die
beelden mij niets meer voorstellen. En
ik kan mij ook niets voorstellen bij
dat, wat prof. Lekkerkerker het
indiscutabel minimum vormt. Als de
kerk niet wil, dat eraan deze dingen
wordt getornd, zullen nog veel meer
mensen de kerk verlaten. Men zou
alleen al eens in Groningen moeten
nagaan, hoe velen de laatste jaren de
kerk vaarwel gezegd hebben, omdat
ook zij tot de ontdekking zijn geko
men: dood is dood. Een kerk, die daar
geen ruimte voor geeft, is voor hun
besef ongeloofwaardig. Aldus Krop.
Belazerd
Niemand zal zich verwonderen, dat er
boze brieven kwamen als: „Dood is
dood. Wat doet die man nog op de
kansel? Van tweeën één: of meneer
Krop verlaat de kansel onmiddellijk, of
ik moet blijkbaar aannemen dat ik er
naast zit als ik als christen in een leven
na de dood geloof. En dan is mijn hele
leven voor niks geweest. Ben ik dan
constant belazerd geworden? Wilt u
me even uitleggen hoe dat eigenlijk
zit?
Het moeilijke is, dat niet alleen zulke
briefschrijvers zich „belazerd" voelen.
Aan de andere kant denxen velen, dat
ze juist door de kerk, die hemel en hel
als een suikerklontje en een zweep
hanteerde, bedrogen en bekocht zijn.
B.v. in de geest van het woord van
Lenin: „Hem, die zijn leven lang werkt
en noodlijdend is, leert de godsdienst
deemoed en geduld hier beneden en zij
vertroost hem met verwachtingen van
hemels loon. Maar hun, die van vreem
de arbeid leven, leert de godsdienst
hier beneden weldadigheid, terwijl zij
hun een zeer goedkope rechtvaardiging
van heel hun uitbuitend bestaan biedt
en hun tegen billijke prijzen entree-bil
jetten voor de hemelse zaligheid ver
koopt. De religie is volks-opium".
De lezers zullen wel weten, dat ik
altijd beducht ben voor verscherping
der tegenstellingen. Maar ik zie geen
kans, hier een brug te bouwen.
Tonicum
Krop gaat uit van zijn eigen geloof:
dood is dood. Die stelling kan nu wel
voor hem even redelijk zjjn als: twee
plus twee is vier, maar het is een
redelijk geloof, dat velen zeer onrede
lijk vinden. Met dat eigen geloof gaat
hij de bijbel lezen, die klaarblijkelijk
van een heel ander geloof doordrenkt
is. Als predikant wordt van je
verwacht, dat je alleen maar dienaar
van het evangelie bent. Dat je niet zo
maar je eigen geloof doorgeeft, maar
het geloof van Jezus, dat je eigen
geloof kan, mag en moet worden. Stel
je dan toch je eigen geloof voorop, dan
voelen velen zich „belazerd".
Pater de Bakker is ook diep geraakt
door de moderne theologie. Maar hij
heeft zich niet in dat „moderne"
geloof of in dat ongeloof vastgebeten.
Hij heeft zich kunnen en willen identi
ficeren met het geloof van Jezus. Het
beeld van die Vaderhanden is immers
van Jezus zelf. Zjjn laatste woorden
voor zijn sterven waren „Vader, in uw
handen beveel ik mijn Geest".
Hier kan je de mensen niet meer naar
elkaar toepraten. Hier zal ieder per
soonlijk moeten kiezen. Maar
alstublieft geen etiketten. Krop is een
fatsoenlijk mens, al is hij m.i. bekneld
in een onwaarachtige positie, En in het
verhaal van pater de Bakker heb ik
eingelijk niets van een religie als opium
gemerkt. Eerder een tonicum.
Dr. K. J. Kraan
KOM KIJKEN KOM KIJKEN
MEUBELFABRIEK "MODERN"
MET ZIJN UITGEBREIDE
