Twaalfduizend gevangenen en één
psychiatrische observatiekliniek
EEN KAMERAAD IS VOOR 12 JAAR OPGEBORGEN
Boekowski: Ik blijf
strijden voor recht
en gerechtigheid
VAKANTIEREIZEN
VOOR BEJAARDEN
DE HAVENLOODS, DINSDAG 7 MAART 1972
10-502
De Russische taalkundige Wladimir Boekowski is woensdag 5 januari j.l.
door een rechtbank in Moskou veroordeeld tot de maximum straf onder
artikel 70 van de „Strafwet der Russisch Federaal Socialistische Soviet
Republiek". De verkorte tekst van dit artikel luidt als volgt:Anti-Sow-
jet agitatie en propaganda....met het doel de sowjet autoriteit te
verzwakken ofom gevaarlijke misdaden tegen de staat te begaan, of
met dit doel lasterlijke geschriften te verspreiden(let wel, lasterlijk
voor de Sowjet-staat of haar sociaal systeem)....die zal worden bestraft
met vrijheidsberoving voor de tijd van zes maanden tot zeven jaar, met of
zonder daaropvolgende verbanning voor een periode van twee tot vijf
jaar; of met verbanning voor een periode van twee tot vijfjaar".
Wladimir Boekowski al verschillende keren opgesloten werd veroor
deeld tot 12 jaar: 2 jaar gevangenisstraf, vijfjaar werkkamp en vijf jaar
verbanning! Hoe schandelijk de procesvoering tegen hem is geweest
bewijst hij zelf in zijn pleitrede die door zijn vrienden klandestien is
gepubliceerd; ook in de Sowjet-Unie zelf. Hieronder vindt u de
Nederlandse vertaling.
V
„Kameraden rechters, ik ben niet van plan in te gaan op de juridische kant van de
aanklacht, omdat ik in de rechtzaal al volledig heb bewezen dat deze ongegrond
is. Mijn advokaat heeft de ongegrondheid van de beschuldiging in zijn pleidooi
eveneens aangetoond en ik ben het met alle punten in zijn verdediging eens".
„Ik zal Over iets anders spreken: de In 1966 werd ik acht maanden lang in
wraakoefening tegen mij is al lang psychiatrische inrichtingen vastgehou-
geleden voorbereid en ik wist er van af. den. Dat gebeurde zonder rechtzaak of
Op 9 juni riep de procureur Wanko- onderzoek en in tegenspraak met me-
witsj me bij zich en dreigde mij met dische gegevens over mijn geestesver-
straf. Daarna verscheen er in het dag- mogens. Ik werd van het ene zieken-'
blad Prawda een artikel onder de kop huis naar het andere gestuurd, omdat
„De armoede van het anti-communis- de artsen mij steeds weer normaal
me", dat bijna in zijn geheel in de rede verklaarden".
van de procureur is aangehaald. Het „En zo werd ik op 5 november gezond
artikel bevatte de beschuldiging dat ik verklaard en opnieuw in de gevangenis
in wachtlokalen lasterlijke inlichtingen gegooid en de schendingen van de
had doorgegeven aan buitenlandse cor- procedurevoorschriften gingen door.
respondenten tegen ontvangst van klei- Bij de beëindiging van het onderzoek
ne fooien. En tenslotte werd in het werd op wrede wijze artikel 201 ge-
tweede nummer van het blad Politiek schonden van het wetboek van straf-
Zelfonderricht van 1971 een artikel vordering van de Sowjet-Unie. (In arti-
opgenomen van de vice-voorzitter van kei 201 staat dat de onderzoeker de
de KGB (de Russische geheime dienst) beschuldigde moet meedelen, dat hij
S. Tswigoen, waarin ook gezegd werd het recht heeft zich op de hoogte te
dat ik bij anti-Sowjet activiteiten be- stellen van al het materiaal in zijn zaak
trokken was. En het is volkomen en dat zijn advokaat hem daarbij be-
begrijpelijk dat de kleine rechercheur hulpzaam mag zijn). Ik vroeg om een
in mijn zaak niet tegen zijn baas kon advokaat; die ik zelf had uitgezocht,
ingaan en verplicht was -te proberen Maar degenen die het onderzoek in
mijn schuld op elke mogelijke manier handen hadden weigerden mij dit
aan te tonen".
„Voordat ik werd gearresteerd was er
voortdurend aan mij getrokken. Ik
werd achtervolgd, met moord be
dreigd, en één van de mensen, dié mij
achtervolgden, verloor zijn zelfbeheer
sing zo ver, dat hij mij met zijn
dienstwapen bedreigde. Toen ik voor
onderzoek vastzat deed ik een verzoek
om een strafrechtelijk onderzoek op
gang te zetten tegen deze mensen. Ik
gaf zelfs het nummer van de dienstau
to, waarin die mensen mij achterna
reden en verschafte andere feiten, die
het mogelijk maakten, een en ander uit
te zoeken. Ik ontving echter nooit een
antwoord op dit verzoek van de depar
tementen aan wie ik dit had gestuurd.
Daarop werd een buitengewoon welbe
spraakt antwoord ontvangen van de
rechercheur: „Boekowsky's gedrag ge
durende het vooronderzoek geeft
grond tot een onderzoek naar zijn
geestesvermogen". Het onderzoek
werd uitgevoerd met ontelbare schen
dingen van de procedure-voorschriften.
Je kunt zeggen, dat er geen artikel van
UPK (het wetboek waarin voorschrif
ten staan voor procedures bij strafza
ken) was dat niet werd geschonden.
Het onderzoek bevatte zelfs zo'n
schaamteloze maatregel als het mij
samen in een cel zettenmet een
verklikker, een zekere Trofomow. De
ze gaf zelfs tegenover mij toe dat hij
opdracht had gekregen provocerende
anti-Sowjet gesprekken met mij
ondertekenden artikel 201 alleen en
schreven daarna dat ik had geweigerd
Bedreiging mij van de zaak op de hoogte te
stellen".
„Overeenkomstig mijn recht op verde
diging, zoals in artikel 48 is uiteenge
zet, vroeg ik de advokaat Dina Isakow-
na Kaminskaya uit te nodigen voor
mijn verdediging in de rechtzaal. Ik
richtte dit verzoek tot de voorzitter
van het Moskouse college van advoka-
ten en kreeg weigering met de instruc
tie: „Advokaat Kaminskaya kan niet
voor de verdediging worden aangewe
zen omdat zij geen toegang heeft tot
de geheime procedure in de zaak". Je
vraagt je af wat voor geheime zaak
betrokken kan zijn als ik berecht word
wegens anti-Sowjet agitatie en propa
ganda".
In welke wet
„Waar en in welke Sowjet-wet is deze
veelgeprezen „toegang" geregeld? Ner
gens. Ik kreeg dus geen eigen advokaat.
Bovendien werd het antwoord dat ik
noemde van het college van advokaten,
waarvan ik op de hoogte was gesteld,
en dat mijn handtekening droeg, van
de zaak achtergehouden en terugge
stuurd naar het college van advokaten.
Er is een schriftelijke verwijzing hier
naar in deze zaak. Maar zij is door een
ander vervangen. Het is een volledig
onschuldig antwoord van de voorzitter
van het college, waarvan ik niet op de
hoogte was gesteld. Hoe kan men dat
uitleggen? Alleen als een officieel ge-
- knutsel. Ik ben 12 dagen in hongersta-
n met de bedoeling mij tqt soort- king gegaan, heb een aanklacht inge-
gelijke opmerkingen te verlokken, diend bij de procureur-generaal van de
Hiervoor was hem vervroegde vrijlating Sowjet-Unie. een klacht ingediend bij
beloofd.. Zoals u iziet wordt datgene het ministerie van justitie en bij het
wat mij als een misdaad wordt aangere- centrale comité-van de partij en leden
kend wel toegestaan aan zekere men- van het publiek hebben opnieuw actief
sen als „het belang van de zaak" dit ingegrepen om mijn recht op verded
„Ik zond klachten hierover naar ver
schillende departementen en vroeg de
ze aan de rechtbank toe te voegen.
Maar het hof „ontweek" dit. Wat de
rechercheur betreft, deze liet in plaats
van mijn klacht te onderzoeken en mij
te antwoorden, mij naar het Serbsky
Instituut voor gerechtelijke psychiatrie
sturen voor een medisch onderzoek.
De KGB (geheime politie) die het
onderzoek in handen had, wilde heel
graag dat ik ontoerekeningsvatbaar zou
worden verklaard. Dan zou er geen
zaak over mij meer bestaan, geen
behoefte meer zijn aan het construeren
van een aanklacht en er zou geen
behoefte meer zijn aan bewijs voor het
begaan van een misdaad. De man zou
slechts ziek, gek zijn
„En als alles zo gegaan was dan zou er
nu geen gerechtelijke represaille zijn en
zou ik nu mijn slotpleidooi niet heb
ben gevoerd: zij wilden mij bij verstek
berechten, wat niet lukte door de
invloed van de intensieve tussenkomst
van het publiek. Na de eerste tijdslim
iet voor het onderzoek door experts,
ontdekte de medische commissie in
derdaad, dat ik een onheilspellend vaag
klinisch beeld vertoonde. En uit vragen
die artsen me later stelden begreep ik
dat zij van plan waren mij ontoereke
ningsvatbaar te verklaren. En pas op 5
november, nadat pressie war uitgeoe
fend door het publiek verklaarde een
nieuwe medische commissie mij ge
zond".
Represailles
ite willigen. Ik kreeg daarop de
advokaat Sjeiwsky, die daartoe door
mijn moeder was uitgenodigd".
„De rechtsgang van vandaag is even
eens gevoerd met talrijke procedure
schendingen. De aanklacht, waarin 33
keer het woord „lasterlijk" en 18 maal
het woord „anti-Sowjet" is gebruikt
bevat geen concrete aanduidingen van
welke feiten lasterlijk zijn van de
zaken die ik aan Westerse correspon
denten heb doorgegeven, noch welk
materiaal, dat in beslag is genomen en
dat ik zou hebben verspreid, anti-Sow
jet is. Van de negen petities die ik
vanaf het begin van het proces heb
ingediend en die door mijn advokaat
zijn gesteund, zijn er acht afgewezen.
Geen van de getuigen die ik genoemd
heb en die verschillende punten uit de
beschuldiging zouden kunnen weer
spreken zijn door de rechtbank opge
roepen. Ik ben met name beschuldigd
van het overhandigen van anti-Sowjet
materiaal aan een zekere Vlaming die
naar Moskou kwam, Hugo Sebreghts.
Ik zou dit materiaal aan hem hebben
overhandigd in het bijzijn van Volpin
en Chalidze (Volpin is de zoon van de
dichter Sergej Jesenin; Valaeri Chalid
ze is natuurkundige en lid van het
Russische Comité voor mensenrech
ten)."
„Mijn verzoek deze twee personen als
getuige op te roepen werd niet ingewil
ligd. Verder werd niet één van de acht
personen opgeroepen die ik gevraagd
had en die de echtheid konden bevesti
gen van mijn beweringen omtrent op
sluiting en de omstandigheden van vast
houding in speciale psychiatrische in-
„Daar hebt u de betrouwbare proef op richtingen. De rechtbank verwierp
•de som van mijn bewering - wat hier mijn verzoek om deze getuigen op te
in deze rechtzaal laster wordt fce- roepen met als argument, dat deze
noemd dat psychiatrische represail- mensen geestelijk gestoord waren en
les worden genomen op last van de niet konden getuigen. Onder hen zijn
KGB. Ik heb andere bewijzen hiervoor, twee personen - Z. M. Grigorjenko en
A. A. Fainberg die nooit in speciale
psychiatrische inrichtingen zijn ge
plaatst, maar die deze inrichtingen als
familieleden hebben bezocht en die
mijn verklaring over de toestanden in
deze inrichtingen zouden kunnen be-
moet doorbrengen, ik zal nooit mijn
overtuiging opgeven. En ik zal mijn
overtuiging tegenover allen die naar
mij willen luisteren tot uitdrukking
brengen en gebruik maken van het
recht dat artikel 125 van de Sowjet-
vestigen. (de genoemde personen zijn grondwet mij geeft (vrijheid v
verwanten van generaal Pjotr Grigor
jenko en Viktor Fainberg, die eerder
wegens kritiek in een psychiatrische
inrichting zijn geplaatst)".
„Het hof heeftialleen getuigen uitgeno
digd, die genoemd zijn door de open
bare aanklager. En wat voor getuigen
zjjn zij? Wel, vóór mijn arrestatie werd
een vroegere schoolvriend, een zekere
Nikitinsky, naar me toegestuurd. Hij
was aangezet mij te verlokken tot het
begaan van een misdrijf, het organise
ren van het binnensmokkelen van een
ondergrondse drukpers uit het buiten
land. Naar alle waarschijnlijkheid was
Nikitinsky, die zijn militaire dienst
plicht vervulde bij de veiligheidsdienst
van het leger, gestuurd door KGB-
funktionarissen. Maar de ongeluksvo
gel slaagde niet in zijn opzet. Daarna
probeerde het ministerie van justitie en
ook de rechtbank hem op dit punt als
getuige te laten opdraven. Wij zagen
hier hoe weinig Nikitinsky voor deze
zaak berekend was".
„Waartoe dienen al deze provocaties
en ruwe schendingen van de procedu
reregels, deze stroom van laster en
ongefundeerde beschuldigingen?
Waartoe dient deze rechtzaak? Alleen
om een persoon te straffen? Nee, het
is een „principe", een soort filosofie,
die achter de beschuldiging die wordt
gepresenteerd staat en die zelf niet
wordt gepresenteerd. Met de represail
le tegen mij willen z(j diegene die
proberen de gehele wereld over hun
misdaden te vertellen afschrikken. Zij
willen niet dat het vuil uit de Izba
(boerenhut) wordt gedragen, om in de
wereldarena te kunnen blijven verschij
nen als onbesproken verdedigers van
de onderdrukten".
Ziek van antfst
„Onze maatschappij is ziek. Zij is ziek
van angst, die is overgebleven uit de
periode van Stëlin. Maar het proces
van de geestelijke verlichting van het
volk is al begonnen en kan niet worden
stopgezet. Het volk begrijpt reeds dat
de misdadiger niet de ,man is die het
vuil uit de boerenhut draagt, maar juist
de man die de Ozba vuil maakt".
„En hoe lang ik ook in gevangenschap
ningsuiting, vergadering en persvrij
heid). Ik wil strijden voor recht en
gerechtigheid. En het enige dat ik
betreur is dat ik in de korte periode
dat ik vrij was - een jaar, twee maan
den en drie dagen veel te weinig
voor deze zaak heb kunnen doen."
Boerenleenbank Overschie
is belangrijk uitgebreid
Ruim tiëii jaar nadat in 1961 aan da
Professor Baumannlaan 180 in Rotter
dam (Overschie) een nieuw pand van
de Boerenleenbank is geopend wordt
datzelfde gebouw op donderdag 11
maart door burgemeester Thomassen
heropend. De oude behuizing was veel
te krap geworden; een ingrijpende ver
bouwing heeft voor de vereiste werk
ruimte gezorgd. Als voornaamste rede
nen van het sterk toegenomen diens-
tenbetoon ziet men bij de Boerenleen
bank eenorm groeiende girale verkeer
en de evolutie van bank voor het
agrarische deel van de bevolking naar
bank voor iedereen in Overschie.
Overigens wordt binnen niet al te lange
tijd een fusie tussen de Centrale Boe
renleenbank Eindhoven, waartoe de
vestiging aan de Baumannlaan behoort,
en de Centrale Raiffeisenbank Utrecht
'verwacht. Waarschijnlijk zal dan een
nieuwe naam voor de combinatie wor
den gekozen. Momenteel zijn er zo'n
590 Boerenleenbanken en 750 Raiffei-
senvestigingen in ons land.
Het vernieuwde hoofdkantoor in Over
schie heeft een uitgebreide beveiliging.
Niet alleen is er een met kogelvrij4glas
beschermde kassiersbox, maar boven
dien houdt men met een televisiecame
ra de zaak in de gaten. Het alarmsy
steem werd aangepast en gemoderni
seerd. Een belangrijke plaats in de
ontvangsthal heeft naast de normale
bankzaken een reisbespreekbureau
gekregen.
De heer Thomassen zal de bank om
11.45 uur openen. Hij doet dit met het
verzilveren van een cheque. (Boven het
gebouw in zijn oude situatie en onder
zoals het er nu uitziet).
De Stichting „Uit boven 60" heeft
voor het reisseizoen 1972 een aantal
reizen voor ouderen samengesteld in
samenwerking met enkele erkende reis
bureaus. Hierbij richt men zich uit
drukkelijk op de groep ouderen, die
vanwege de mindere vitaliteit of moei
lijker wijze van contactlegging niet
mee kan met de reizen voor ouderen,
zoals die worden aangeboden door de
reisbureaus.
Bij deze vakantiereizen wordt veel
aandacht besteed aan de dieetvoorzie-
bing en de begeleiding, aan de aard van
de reis en aan de kamerindeling. Bo
vendien zal bij de gezelschapsreizen de
leiding worden bijgestaan door een
verpleegster.
De Stichting heeft over deze speciale
reizen een brochure samengesteld die
kan worden aangevraagd bij het secre
tariaat: mevr. I. Tjebbes, Flevolaan 53,
Voorlichting over huürharmonisatie
Het Infosentrum voor wijkgroepen
waarschuwt huurders van de gemeente
lijke woningstichting en van andere
woningstichtingen of -verenigingen er
voor niet zonder meer accoord te gaan
met huurverhogingen, die naar aanlei
ding van de wet huurharmonisatie wor
den geheven. Eerst moet worden uitge
zocht of de verhoging wel redelijk is.
Inlichtingen over de huurharmonisatie
en andere huurverhogingen kunnen
worden verkregen bij het Infosentrum
voor wijkgroepen, Linkerrottekade 95
in Rotterdam, tel. 010- 113049; men
kan elke morgen van 8.30 tot 11.30
uur en vrijdagsavonds vanaf 20 uur
terecht. Ook kan men zich voor deze
informatie wenden tot het wijkorgaan
Bloemhof, dat in de week van 6 tot en
dagavond vanaf 19.30 uur in buurthuij
de Putse Poort, Zwederstraat 52 in
Rotterdam.
Van 15 tot en njet 19 maart wordt
in de nieuwe hal van de Coöperatieve
Centrale Bloemenveiling in Honselers-
dijk een voorjaarsbloemententoonstel
ling gehouden. De opening is op 18
maart om 3 uur en zal worden opge
luisterd door het Westlands Mannen
koor en het Westlands Meisjeskoor. De
entree is gratis.
1972, recht-
Prankriik. Het
Dit is de haarmode v
streeks afkomstig uit
wordt door de ontwerpers een sportief
en dynamisch kapsel genoemd, geïnspi
reerd door de Olympische Spelen in
München.
Er verblijven ongeveer twaalfduizend mensen in de meer dan twintig gevangenis
sen die in ons land staan. Het zijn voor het merendeel „passanten" voor kortere
of langere tijd voor een dag of wat bijvoorbeeld vanwege een niet betaalde boete.
Maar er zijn ook „lifers"; al betekent dat levenslang niet dat de rest van het leven
binnen de gevangenismuren moet worden gesleten. Na korte of - meestal - lange
.tijd. komen zelfs die tot levenslang veroordeelden weer in de maatschappij terug.
Zij hebben dan zwaar genoeg geboet voor het misdrijf dat zij begingen.
Maar niet alle gevangenen moeten gere
kend worden tot de gewone, alledaagse
misdadigers. Er zijn ook figuren bij,
die. onder bijzondere omstandigheden
hun misdrijf pleegden. Mogelijk zou
den zij nimmer tot een misdaad zijn
gekomen, indien zij niet in een bepaal
de „stress-situatie" (onder zware druk
staan) waren geraakt, of niet (soms
tijdelijk) geestelijk gestoord waren op
het moment, dat zij hun daad pleeg-
Men kent van dat soort gevallen in de
geschiedenis van de Nederlandse crimi
naliteit voorbeelden, die we hier niet
nog eens voor het voetlicht willen
brengen. Naast de diverse reclasserings-
instanties, lichten ook psychiaters de
rechters voor om hun beoordelingstaak
te vergemakkelijken.
Een bijzonder instituut is de P.O.K.,
Nieuwe kinderkleding voor de zomer
van 1972 van Barbara Farber. Spijker
kleren, waarmee je van alles kunt
doen. Blousons en safari-jasjes gecom
bineerd met broeken en shorts en
overal spijkers op blauw, beige en
lichtgroen. Deze kinderkleding is in
hitlendc zaken verkrijgbaar
de Psychiatrische Observatie Kliniek,
gevestigd in de voormalige gevangenis
aan de Steenstraat in Utrecht. Deze
kliniek neemt een geheel eigen plaats
in bij het psychiatrisch onderzoek van
de misdadigers. Drie psychiaters zijn in
vaste dienst aan de kliniek verbonden.
Hier verbleven onder anderen Hans van.
Z. uit Utrecht en de man uit Delft, die
op zo'n geheimzinnige wijze een huis
vrouw om het leven bracht en daar
door Nederland in een angstige ban
hield. De P.O.K. kent niet uitsluitend
de „zware gevallen", indien noodzake
lijk, worden ook andere misdadigers
hier psychiatrisch onderzocht. Het is
een streng afgesloten inrichting, waar
„buitenstaanders" worden geweerd.
Tot dusver was het een journalist
nimmer toegestaan zich op de hoogte
te stellen van de juiste taak van de
P.O.K. Het is bij wijze van uitzonde
ring, dat de begin van dit jaar benoem
de geneesheer- directeur dr. F. A. L.
Beijaert, bereid bleek aan journalisten -
(speciaal belast met verslaggeving van
rechtszaken) over de P.O.K. een en
ander te vertellen en daarna de kliniek
te laten zien.
In het Paleis van Justitie aan de Ham- Vaak zijn het kleinigheden, welke tot
burgerstraat te Utrecht heeft genoem- het spoor leiden van een. groot hiaat,
de opvolger van de bekende prot. dr. dat aanleiding tot het misdrijf was.-
Kloek zijn taak toegelicht, daarbij Uiteraard zijn het verhoudingsgewijs
waar nodig aangevuld door zijn assis- heel weinig verdachten, die.naar de
tenten, onder wie dr. Parrau-Dumont. P.O.K. g:.an.
In zijn boekje: „Dialoog met de crimi- Er is slechts gelegenheid voor 12 perso
nele psychopaat' heeft prof. Kloek nen en in het algemeen duurt een
een interessante beschouwing gegeven verblijf een week of acht. Geen won-j
over het feit, dat juist mensen, die der, dat er lange wachtlijsten zijn voor
moeite hebben met emotionele bindin- de P.O.K., die thans reeds bijna een
gen, merkwaardig genoeg van alle an- halfjaar is volgeboekt,
deren worden geïsoleerd. j)r Beijaert acht het dan ook dringend
De oprichting van de P.O.K. in 1949 nodig, dat zo mogelijk bij elk huis van
was in Nederland een principiële stap. bewaring een soort hulppost wordt
Een stap op weg naar herstel van de ingericht. Momenteel wordt door
dialoog, omdat daarmee aan maat- rechtbanken ook'veel ter beschikking
schappij en gedetmeerden duidelijk stelling van de regering toegepast,
werd gemaakt, dat onderzoek naar het waarv0or in het algemeen een duur van
waarom en naar het voorkomen van, 3 1/2 jaar ldt met uiteraard moge-
belangrij er is dan een morele veront- lijkheden tot verlengingen. Een voor-
waardiging of simpelweg afstraffen van waardelijke t.b.r. wordt tamelijk zin-
een misdrijf Hoewel er veel gedaan loos ht en ook m afnemende mate
wordt, om het leefklimaat van gedeti- uitgesproken. jn ,]p
neerden te vermenselijken, vriende- in uc cei
lijker te maken, is uit onderzoeken jzen ce; ,-
gebleken, dat dit maar ten dele te
maken heeft met een leefklimaat, om
harhalingen te voorkomen. Naar dr.
Beijaert te kennen gaf, is meer samen
werking nodig met het Penitentair-Se-
lectie-Centrum en consulenten, de hui
zen van bewaring en gevangenissen,
reclasseringsdiensten enz., teneinde tot
optimaal resultaat te kunnen komen.
Dezelfde noodzaak tot samenwerking nulluc
geldt voor rechtbanken, juristen enz. coco'sloper
Dr. Beijaert: „Je kunt niet aan thera- „iet sterk genoeg
Beijaert: „Je kunt niet aan thera
pie doen, zonder diagnostiek, dat wil digheden
zeggen, om tot genezing te kunnen geven.
vijf meter lang en
breed", aldus Cam-
pert in zijn vermaard geworden gedicht
tijdens verblijf in het Scheveningse
Oranjehotel gedurende de bezettings
jaren. De huisvesting voor een gedeti
neerde is in de P.O.K. niet veel beter,
integendeel. Niet wat de afmetingen
van zijn cel betreft, maar wel in de
totaal beschikbare ruimte. O ja, er is
„wandelgang", zelfs keurig van een
Maar triest is nog
de levensomstan-
n de gedetineerden u
komen, zal meer diepgaande kennis
omtrent de delinquent nodig zijn. Verwacht in deze psychiatrische kli-
Sommige juristen zijn van oordeel, dat niek - de enige van dit soort in ons'
een psychiatrische behandeling van een land - geen fleurigheid voor de gede-
patiënt niet kan worden toegestaan, primeerde geestelijk gestoorde. Zwaar
indien niet eerst zijn strafbaarheid is de bewaking, deuren worden voor je
vaststaat, doch anderzijds wordt mid- geopend en achter je gesloten. De
H-ic. v. „i „kantine", in een doodlopend, raam-
dels een voorarrest, toch al iets
delinquent gedaan, want hij is van zijn
vrijheid beroofd. We moeten oppassen,
dat de mensen niet als postpakketjes
worden behandeld. Het voorkomen
van een herhaling is bovendien altijd
gunstiger dan .mensen in gevangenissen
te houden".
De levensgang van een verdachte in de
kliniek geeft aanleiding tot volledige
observering van zijn instelling. Om 7
uur 's morgens opstaan, ontbijten, wer
ken, wat wandelen, een weinig sport
beoefening, daar is allemaal gelegen
heid voor. Maar ook het bezoek van
familie en vooral gezinsleden. Hoe is
de omgang met elkaar, verstaat mén
elkaar, hoe zijn de onderlinge contac
ten, die aanleiding kunnen zijn tot
déraillementen en misdrijven.
Het kan er soms bij die bezoeken
vreemd aan toe gaan. Zoals de vrouw
die vertelt, dat het thuis allemaal zo
prima loopt, hetgeen de man zich kan
doen afvragen, wat hij in feite in zijn
gezin betekende. Of de opmerking van
een gedetineerde die door zijn celruitje
de zon ziet schijnen en constateert dat
het mooi weer is met als reactie van
zijn bezoek: „Ja, ik denk dadelijk
maar eens een lekker eindje om te
gaan...."
loos gangetje, weert elke gedachte a
gezelligheid, die zelfs door het TV-toe-
stel niet kan worden opgewekt. Erger
is de dubbele celruimte, als recreatie
gelegenheid aangeduid, waar net plaats
genoeg is voor een tweetal spellen op
een tafeltje. Het is een opluchting deze
kliniek, waar de „patiënten" eerst
door een soort selectie-hal worden,
gevoerd, te kunnen verlaten. Zelfs de
administratie en directie zijn in niet
veel beter dan in cellen behuisd!
Het gaat er niet om een lans te breken
voor een aantrekkelijke gevangenis,
uiteindelijk gaat het om mensen, die
veelal ernstige strafbare feiten pleeg
den. Maar bij het zien van dit alles kan
men zich afvragen of de verdachte in
dit verblijf er geestelijk niet op achter
uit gaat. Uiteraard, het is slechts de
opmerking van een leek, maar ook
verdachten zijn mensen. De P.O.K.
verricht belangrijk werk' en is meer dan-
maximaal belast. Voor een bezoeker is
het schokkend te zien, onder welke
omstandigheden het werk moet wor
den verricht en hij begrijpt, hoe het
komt, dat menig verdachte schrikt, als
hij in de rechtszaal of waar dan ook
het woord P.O.K. hoort vallen.
Leo 't Hart.
