Jan Gordijn introduceert
der liy -rijden in Schiedam
Voetbalspel niet meer
exclusief voor mannen
90
yswijzer
HH DE KLERK
„Damesvoetbal serieus tussen aanhalingstekens
W aterweg-topscorer
DE HAVENLOODS, DONDERDAG 14 SEPTEMBER 1972
37-510
Onbekende Rotterdammer bouwt vijf motoren
In de wielerbaansport vormen de
gangmakers een wereldje op zich.
Elke insider weet zo langzamer
hand wel dat deze opgevulde
mannen in het leer de dienst
uitmaken en niet de renner die
achter hem aan de rol kleeft. Een
stayer, die een wedstrijd wint
heeft dat voor een groot deel te
danken aan zijn gangmaker. Dit
wereldje is moeilijk te doorbre
ken. Er is een Schiedammer die
dat toch wil gaan proberen. Al
sinds enkele maanden rijdt Jan
Gordijn met een omgebouwde
brommer op de wielerbaan Schie
dam rond, met in zijn achter
hoofd eens op een echte derny
aan wedstrijden mee te mogen
doen.
Hoe krijgt iemand het in zijn hoofd
om te gaan gangmaken op de wieler
baan. Voor Jan Gordijn was dat niet
zo vreemd. Hij heeft jarenlang op de
bres gestaan voor de bouw van een
wielerbaan in Schiedam. Nu die baan
er is, heeft hij nog steeds een functie in
het stichtingsbestuur en het zelf willen
gangmaken is in feite uit nood gebo
ren.
„Als er een wielerbaan is, dan moet je
de jongelui die van die baan gebruik
maken om hun sport te beoefenen,
ook in de gelegenheid stellen zich uit
te leven in alle onderdelen van
die sport. Een daarvan is het rijden
achter dernies. Dat is normaal voor een
amateur te duur.
Kijk, die gangmakerij is in handen van
een groepje mensen en daar is zeer
moeilijk tussen te komen. Die mensen
doen het om den brode en durven voor
een avond rijden heel wat te vragen.
Voor de Schiedamse wielerbaan zijn
die mannen te duur en daarom rijpte
het plan het zelf aan te pakken.
Ik loop al heel wat jaartjes mee in de
wielrennerij, maar het bleek toch dat
ik weinig of niets van het dernyrijden
Ik kwam in gesprek met Henny Dam
me, eigenaar van de rijwiel- en brom-
fietshandel De Favoriet en won deze
sportliefhebber voor mijn plan. Hij
stelde een Mobylette beschikbaar en
bouwde dat ding om tot een derny,
tenminste dat dachten wij. Ik ging er
mee oefenen op onze eigen baan en al
gauw waren mannen als Jan Breur en
Theo van der Leijst achter mij aan het
oefenen. Het ging voortreffelijk".
Afknapper'
Jan dacht dat hij er was, maar hij had
buiten de KNWU en de bestaande
voorschriften gerekend. Hij wist wel
dat je om met zo'n geval te rijden een
licentie nodig had dus vroeg hij die
aan. Het gevolg was dat de bekende
gangmaker Martin Wierstra in gezel
schap van de heer Rupper van de
KNWU naar Schiedam kwam om Jan
Gordijn een test af te nemen. Wierstra
om te zien of Jan het métier beheerste
en de heer Rupper om de brommer te
complete
Hi-Fi-Stereo sets
'sVrijdags koopavond van 7 tot 9 uur.
u heeft gelijk...
over een week is het al weer
herfst, de hoogste tijd om Uw
najaarsgarderobe aan te vullen
met deze moderne, goedzitten
de 'pullover.
Moderne colpullover van 100%
acryl, ribgebreid, in 5 mode
kleuren. Deze colpullover, in
de maten 36 t/m 42, koopt U
nu voor nog géén tientje.
Vanaf vrijdagmorgen 9 uur ver
kopen wij op de parterre deze
moderne, goedzittende colpull
over in de kleuren wit,
geel, zwart, grijs^
en beige, nu
keuren. Juist daar knapte alles op af.
Toen kwam Jan Gordijn pas te weten
aan welke eisen een derny moet vol
doen om op alle banen te mogen
rijden. Er bleef van het knap in elkaar
geknutselde motorfietsje, waar ieder
een bijzonder trots op was en nog is,
niet veel over. Er kon alleen maar een
licentie gegeven worden voor Schie
dam. Wierstra adviseerde Jan om een
derny op de kop te tikken en daarop
af te rijden voor zijn licentie.
Gordijn wilde zjjn machientje toch wel
eens ergens anders proberen. Hij nam
daarom contact op met Chris Delbres-
sine die Jan introduceerde op het
wielerbaantje van de heer Groen in
Oudenbosch.
„Wat was dat daar moeilijk", verzucht
Jan Gordijn. Een klein baantje, 193
meter, (Schiedam heeft een baan van
256 meter -red.) met zeer korte boch
ten en vreseüjk stijl. Dan vlieg je met
zo'n vaart van een 65 km. de bocht in
en dat moet je heus wel kunnen
sturen. Hier, op onze baan kun je met
je lichaam sturen, maar daar moest je
het toch heus met de handen doen en
dat merkte je wel. Ik was blij dat ik
onze eigen baan weer mocht berijden.
Die is gewoon ideaal vergeleken bij
Oudenbosch".
Wat is nu eigenlijk de veelbesproken
derny? „Ja, dat is wat moeilijk te
vertellen. Het is een motorfietsje met
een 55 cc motor, waarvan het frame
aan bepaalde maten en eisen voldoet,
het stuur een vastgestelde vorm moet
hebben, de tankinhoud voorgeschreven
is en nog veel meer dingen.
Je moet er ook mee kunnen trappen
om jo snelheid iets te verhogen als dat
noodzakelijk is. Achteruit trappen
doet de snelheid beperken. In feite
geef je dus nauwelijks gas.
D* naam van het voertuig is ontleend
aan de ontwerper en bouwer, de Parij-
zenaar Derny. Kijk en nu komen we
op een moeilijk punt. Het zou natuur
lijk gemakkelijk zijn om een demy te
kopen. We zijn daar in onze naiViteit
ook op uit geweest. Er is namelijk een
sponsor, wiens naam ik beslist nog niet
mag noemen, die tegen ons heeft
gezegd: koop maar een paar van die
dingen.
Met Jaap de Bruin, de secretaris van de
Renners Club Schiedam,ben ik naar
Antwerpen gegaan om daar contact op
te nemen met de in Rotterdam gebo
ren Chris Smits, dis in België tot de
goed betaalde gangmakers behoort.
Via hem en nog eens via via, kwamen
we dan te weten dat het fabriekje van
Derny al lang niet meer bestaat en dat
een ander alles heeft overgenomen.
Het is maar een heel klein zaakje en als
die man een derny moet gaan bouwen
duurt dat verschrikkelijk lang en het
kost enorm veel geld. Alle bezitters
van een derny die onderdelen nodig
hebben kunnen deze alleen krijgen als
zij de oude of defecte onderdelen
inruilen".
Doordnwer
Het was voor Jan een uitgemaakte
zaak dat daar geen derny vandaan kon
komen en er nergens een te koop is
ook. Jan Gordjjn is echter een door
douwer. Zelf zegt hij daarvan: „Ik heb
tien jaar meegeholpen aan de totstand
koming van de wielerbaan in Schie
dam. Die is er gekomen en zo zal er
ook een derny komen en zal ik eens
doordringen tot de rijen van de gang
makers".
Gordijn vond een weg. In Rotterdam
bleek een man te wonen die dernies
kon bouwen zoals die internationaal
voorgeschreven worden. Ook hiervan
mocht en kon Jan Gordijn de naam
niet noemen. De ,tot nu toe, naamloze
sponsor stelde het geld beschikbaar en
zo zullen binnen niet al te lange tijd
vijf dernies of wat daar op lijkt,
beschikbaar komen. Jan Gordijn en
zijn broer Aad zullen twee daarvan
berijden. Voor de andere moeten nog
berijders gevonden worden. Gordijn
hoopt zelf het komende winterseizoen
in de polulaires van Ahoy te kunnen
starten.
Jan is bijzonder enthousiast en vindt,
dat zeker op de Schiedamse wieler
baan, in een behoefte wordt voorzien
Jan Gordijn op de zelfgebouwde derny.
als de motoren daar kunnen draaien.
„Ik ben nu nog steeds twee keer in de
week op de baan bezig met Jan Breur
en koppelgenoot Theo van der Leijst.
Voor hen is het een prima training
voor de komende zesdaagsen voor
amateurs".
Jan Gordijn loopt al heel wat jaren
mee in het wielermétier. Hij weet er
ook wel zoveel van, dat zij hem geen
knollen voor citroenen zullen verko
pen en daarom vroegen wij hem of hij
er aan dacht het gangmaken als beroep
te gaan uitoefenen,
Hij zei daarop: „Ach het zal zeer
moeilijk zijn in dat wereldje door te
dringen. Er zal toch echter wel eens
nieuw bloed toegevoegd moeten wor
den en heel langzaam kom je er wel in.
Ik zal een voorbeeld geven. Jan Breur
rijdt veel echter mij. Als ik nu een
echte derny heb, kan ik op alle banen
terecht. Veronderstel dat Jan mij dan
meeneemt en... het is allemaal maar
een voorbeeld, Jan zou beroeps wor
den. Dan ga ik ook mee. Zo kun je
binnendringen, dus met een renner,,
anders valt het niet mee".
Jan Gordijn kennende zal hij er toch
wel komen, met of zonder renners, al
ügt het bepaald niet in zijn bedoeling
echt geld te gaan verdienen met gang
maken. In eerste instantie wordt ge
probeerd op de wielerbaan Schiedam
ook wedstrijden te organiseren achter
dernies en dat kunnen de wielerlief-
hebbers het volgend winterseizoen wel
verwachten.
PIET BUL
Behalve VFC uit Vlaardingen
spelen uit deze omgeving ook
dames van het Schiedamse De
mos in de zondagcompetitie.
Op zaterdag trappen dames van
Sunlight en Satelliet uit Vlaar
dingen en MSV'71 uit Maassluis
in competitieverband een balletje.
Als de tentakels van een inktvis grijpt de emancipatie van de vrouw
om zich heen. Geen houden meer aan, mannen, daarom let op uw
schone zaak. Want nu is ook de sport, die bijna een eeuw lang alleen
voor u leek te zijn gereserveerd al geïnfiltreerd door voortvarende
leden van de andere sekse. Die groene wei is niet langer exclusief
terrein voor onszelf.
Goed, die vrouwelijke scheidsrechter bij een juniorenwedstrijd wilden
we nog wel accepteren, maar dat nu 22 dames onze kleedkamers,
onze velden en onze douches betreden, daar willen we nog wel even
smalend om lachen. Niet langer zullen we zonder pardon sommige
clichés uit de voetbalterminologie kunnen gebruiken: het zou immers
aanstootgevend kunnen worden.
Echt, we zullen de dames in ons exclusieve wereldje moeten
accepteren, zoals ook de UEFA vorig jaar deed. Bekijk de ontwikke- °P bet achterblad
ling van het damesvoetbal daarom zeker niet met een scheut r">to,r<'"'
scepticisme. Onderschatting is menigeen duur komen te staan. De
dames menen het serieus!
(hoofdzakelijk van het mannelijke ge
slacht) mooie verhalen vertellen.
Dik Sluimer heeft bij VFC de leiding
van de training. „Een vererende taak"
noemen ze dat in zijn omgeving. Toch
weer een grove onderschatting, want
Sluimer neemt zijn taak - net zoals de
dames hun voetbal - ernstig op.
„Ja, wat dacht je. Dan kunnen ze dat
damesvoetbal wel heerlijk denigrerend
naar beneden drukken en puntig
schertsend poneren, dat ik een voor
keurspositie bekleed, maar ze hebben
allemaal de kans gehad, toen het be
stuur een trainer vroeg voor de da
mes", vertelt hij. „Ik was de enige die
zich beschikbaar stelde. Het is een
realiteit dat damesvoetbal en we zullen
het moeten begeleiden. Met de erva
ring en met de kennis, die wij hebben.
de weekbrief van Satelliet, dat ook dames in zijn voetbalgelederen heeft, stonden bovenstaande acht
poppetjes getekend. In het bijschrift stond: „Aangezien de heren tegenwoordig een lange haardracht hebben is het verschil
ssen dames en heren wel eens moeilijk te constateren. Bij een vrije trap op het voetbalveld is het verschil echter duidelijk
zien". Links een „muurtje" van dames, rechts een van heren.
Het beeld van de voetbalverenigingen
is aan het veranderen. Niet langer
bestaat dit panorama uit technisch
tikkende mannen in het veld en welda
dig gillende dames op de tribune. Ze
zijn van de tribunes afgekomen en
hebben nu bezit genomen van onze
grassprieten en waarom eigenlijk niet?
Vele verenigingen hebben nu een da-,
meselftal. Is het een modegril, zoals
een tiental jaren geleden toen plotse
ling een damesvoetbalclub in Vlaardin
gen startte, luttele tijd bestond en
weer snel opgedoekt werd? Alle teke
nen wijzen erop, dat dit keer ephter de
dames standvastiger zijn en niet zullen
capituleren. Door de inlijving bij de
KNVB is een organisatorische drempel
weggenomen en is het alleen zaak
voetballen te leren.
En dat is hard nodig. Zoals meisjes
vanaf hun prilste jaren vertrouwd ra
ken met hun moedertaak van later
door hele poppentheaters, zo leren
jongens al pril het leren monster te
hanteren. Met „putjebal" of met een
„metsie" op een naburig braakliggend
terrein. Dat alles hebben die dames van
nu gemist. Zo'n veertien lentes van
voetbalontwikkeling hebben ze overge
slagen en daarover kunnen hun trainers
Dan moeten ze achteraf niet met
blikken vol jaloezie mijn functie in het
geding brengen. Ze hebben allemaal de
kans gehad".
Praatje
„Hoe ik me voel is simpel onder woorden te brengen", mijmerde nog onlangs
een trainer van een amateurvereniging bepaald moedeloos. „Ik voel me een
Happel in het klein: we zijn beiden op zoek naar een middenvoor. Wat we verder
niet gemeen hebben is, dat hij die man - wellicht voor duur geld - kan kopen,
terwijl ik op mijn stoel maar rustig moet afwachten tot hij komt".
Waarschijnlijk wacht die trainer nog, want de echte middenvoor lijkt niet meer te
bestaan. De man, die koelbloedig zijn funktie waarmaakt en doelpunten maakt
wanneer dat van hem verwacht wordt is een witte raaf op de voetbalvelden.
Met onze rubriek Waterweg-topscorer willen we trachten die zeldzame vogel eruit
te lichten. In het verschijningsgebied Vlaardingen van De Havenloods is deze
wekelijkse schutterslijst reeds een ingeburgerd begrip geworden. Een klassieker
mogen we het met een sprankje bescheiden trots wel noemen. Twee seizoenen al
stellen wij wekelijks een standenlijst samen van de tien meest effectief vurende
aanvallers. Met ingang van dit seizoen zullen we ook de Schiedamse verenigingen
bij deze topscorerslijst gaan betrekken. Daarom willen we voor deze lezers in de
eerste editie'van de derde jaargang onze werkwijze samenvatten.
De rayons Schiedam en Vlaardingen tellen 39 voetbalverenigingen. Alle eerste
elftallen van deze verenigingen zijn bij de samenstelling van ons klassement
betrokken. De klasse waarin gespeeld wordt, is niet in het geding. Ook maken we
geen verschil tussen amateurs of semi-profs.
Doordat echter niet alle teams eenzelfde aantal wedstrijden spelen passen we bij
het samenstellen van ons klassement een speciale manier van tellen toe. De
eerlijkheid gebiedt ons aan de hand van een moyenne (het totaal aan gescoorde
doelpunten per speler wordt gedeeld door het aantal wedstrijden van zijn
vereniging) de standenlijst uit te werken.
In het rayon Vlaardingen is de Waterweg-topscorertrofee twee keer achtereen
gewonnen door Bas Kroes, uitkomend in het zaterdagelftal van het Maassluise
VDL. Dat de Schiedamse schutters hard op weg zijn aan deze traditie een einde
te maken is te concluderen uit onze eerste rangschikking:
1. Peter Friedrich (FCN '66) 2,66 (8 uit 3);
2. Joop den Brinker (Schiedam) 2 (2 uit 1
3. Peter van Mil (WK) 1,66 (5 uit 3);
4. Bert de Jager (MSV'71) 1,50 (3 uit 2);
5. en 6. Martin van 't Hoofd (FCN '66) en Albert Smit (SVDPW) 1,33 (beiden 4
uit 3).
Het leidende zestal wordt gevolgd door negenentwintig spelers met een
gemiddelde van één doelpunt.
MEDEDELING
liaal Lijr
wachttijd
aan een afspraak te maken in een
van onze andere filialen.
Voor H'berg. Schiebroek en omstre
ken:
Weissenbruchlaan 64, tel. 186226
Voor Kralingen. Prins Alexanderstad
en omgeving:
Oudedijk 5, tel. 122105
Voor het Zuiden, de Eilanden etc.:
Zuidplein 94. tel. 844067
Voor het Noorden en Blijdorp:
Ungerplein 2, tel. 248241
Voor het Westen. Schiedam. Vlaar
dingen. richting Hoek van Holland
en eveneens voor de vele geïnteres
seerden ver buiten Rotterdam:
Korte-Lijnbaan 4, tel. 119055 of Ol-
veh-Flat, Joost Banckertplaats 174,
tel. 121255
In alle filialen zijn onze kapsters en
kappers door mij zeer goed geïn
strueerd. Zij hebben reeds een grote
ervaring in de nieuwe techniek en de
uitvoering van de "Liberty-do"-kap-
'sels.
John Postmus.
Bij VFC is damesvoetbal, evenals bij
zovele andere verenigingen, dit jaar een
noviteit. Voortgekomen eigenlijk uit
een damestrimgroep, die iets gerichter
wilde gaan sporten.
Secretaris Thijs van Santen lacht wan
neer hij aan die beginfase terugdenkt
en zegt: „Het grappige was, dat twee
dames bij ons kwamen met de vraag of
zij bij ons konden gaan voetballen.
Natuurlijk kan dat, zeiden we, maar
dan moet je er wel negen anderen
bijzoeken. Toen dat eenmaal was ge
beurd hebben we die eerste twee nooit
meer terug gezien
Voor dames, die voetbal alleen vanaf
het televisiescherm en de tribune ken
nen, betekent het aanleren van alle
elementaire beginselen van het voetbal
spel dat het midden gezocht wordt
tussen het ouderwetse „naaikransje"
en een voetbaltraining.
Zegt Dik Sluimer: „Kijk, het trainen
van pupillen is enigszins te vergelijken
met wat ik doe. De oefeningen moeten
dóódsimpel gehouden worden anders
verslapt de aandacht. Wanneer ze in
rijen van vier staan, is het helemaal
niet verwonderlijk, dat de achterste
rijen een - wellicht heel interessant -
praatje maken. Maar het schijnt in zijn
totaliteit wel gezellig te zijn voor die
dames. Momenteel wordt de groep
groter doordat sommige meisjes hun
vriendin meebrengen, en ook deze
blijven weer hangen".
De publiciteit, die het damesvoetbal
bij zijn introductie heeft meegekregen,
heeft menige vereniging ertoe gedwon
gen een nieuwe activiteit binnen te
halen. Voorzitter J.P. Barendregt van
VFC: „De laatste twee jaar zijn we
eigenlijk naar het damesvoetbal toe-
geleefd. Toen de vraag er eenmaal was
konden we dus niet anders. Als je nu
niet mee zou doen, dan mis je wellicht
dadelijk de link met de toekomst.
Hoewel ik ook onmiddellijk moet toe
geven, dat er een aantal elementen zijn
waardoor de levensvatbaarheid van het
damesvoetbal geremd wordt. Dat is
met name de accommodatie, die alleen
nog gericht zijn voor mannelijke deel
nemers".
Ook organisatorisch worden de dik-
Westersingel 42-44, Rotterda
telefoon (0101-36
kleurentelevisie
met extra inruilpremie
's Vrijdags koopavond van 7 tot 9 uui
wijls door een groot tekort aan kader
geteisterde verenigingen door dit da
mesvoetbal extra belast, maar zegt
Thijs van Santen: „Als ze willen voet
ballen, dan mag dat voor mij hoewel
het nooit onze bedoeling zal Worden
om van dit voetbal publiektrekkers te
maken".
Inmiddels trekt het Nederlands dames
elftal met zijn interlandwedstrijd tegen
West-Duitsland toch eventjes driedui
zend toeschouwers. Die mensen ko
men toch niet allemaal om 22 ran-
ke(? figuren over het veld te zien
dartelen.
Bal op de slof
VFC - toevallig staat die vereniging nu
centraal, maar ook vele andere vereni
gingen in en rondom Vlaardingen heb
ben een damesvoetbalafdeling - heeft
haar elftal ingeschreven voor de offici
ële competitie. Alleen gradering in
klassen kent het damesvoetbal nog niet
en zo komt het, dat de debuterende
dames zijn ingedeeld bij teams, die al
enkele jaren voetbal spelen en derhalve
ook een meer'zelfbewuste indruk ma
ken. Dik Sluimer: „Het is erg, maar
dan ook erg moeilijk om die meisjes te
leren wat ze tactisch wel en niet
achterwege moeten laten. Tegenwoor
dig ben ik er niet meer ondersteboven
van wanneer in de defensie de bal via
de moeilijkste, en gevaarlijkste weg
- met andere woorden langs het
doel wordt uitverdedigd. We zijn nu
nog bezig de dames te leren een
balletje fatsoenlijk weg te schieten. De
huidige methode is om de bal op de
slof te nemen en waar die i^eerkomt,
komt die neer. Och, ze leren het wel
dacht ik, vooral ook omdat ze bereid
zijn om te leren".
Daarom ook gelooft Dik Sluimer, dat
damesvoetbal een toekomst heeft. „In
het veld gaat het veelal serieuzer toe,
dan bij de training. Dan is de interesse
er bij vlagen en dat wordt naar mijn
mening veroorzaakt door het feit, dat
ze de stof niet onder de. knie hebben.
Bij jongens kan je met een summiere^
uitleg voldoen, bij meisjes moet je alles
uitleggen. Natuurlijk zijn er uitzonde
ringen, maar het komt voor, dat zelfs
een buitenspelregel totaal niet begre
pen wordt. Maar goed, er zit vooruit
gang in".
Niet in kleedkamer
Soms voelt de VFC-damescoach zich
een schoolmeester, die zijn klasje de
tafel van twee moet leren. Toch kan
zijn geldingskracht niet verder gaan
dan de drempel van de kleedkamer,
omdat de KNVB herencoaches verbo
den heeft zich in de rust van een
wedstrijd in een kleedkamer te bege
ven. Dat mag nu mevrouw Brouwer
- echtgenote van ere-scheidsrechter
Koen - doen.
Zegt Dik Sluimer nog: „Tegen jongens
kan je in de rust wel eens flink
uitpakken om het moreel wat te verho
gen. Ik kan dat niet en geef mevrouw
Brouwer mijn instructies. Zelfs tijdens
de trainingen moet je voorkomen dat
je te aggressief wordt. Je moet de stof
en het onderricht gewoon lief brengen,
dan bereik je het meest".
Daarom, mannen, het lijkt toch een
schone zaak de dames als medevoetba
llers te accepteren. Voorlopig vertolkt
echter de heer Barendregt nog de
mening van de doorsnee mannelijke
voetbalfan: „We nemen het serieus,
maar dan wel tussen aanhalingste-
GERARD S. VERVER
u heeft gelijk.
als de spullen U boven het
hoofd groeien, is dit dé gelegen
heid voor een lage prijs een
mooie garderobekast aan te
schaffen.
Een partij garderobekasten in
macoré, 2 deurs met hang- en
legruimte gaat nu vanwege klei
ne beschadigingen heel voordelig
de deur uit.
U koopt zo'n kast in de maat.
100x50x170 cm, nu ongemon
teerd voor nog géén honderd
gulden.
Vanaf vrijdagmorgen 9 uur ver
kopen wij op de 1e etage deze
garderobekasten in macoré, 2
deurs en met hang- en leg
ruimte, afm. 100x50
x 170 cm, nu
Géén tel. of schrift, best.
