- 69.50
1.
Rinus darijs lacht om mensen,
die FCN'66 vies woord vinden
Hl
Dames nemen zelf het
slaghout in de hand
m
Sm-
Wfir
ZWALUWEN 1
-MEEUWEN 1
29
DE HAVENLOODS, DONDERDAG 15 MAART 1973
11-510
spaar nu
geld uit
Door prestaties zorgen, dat men niet langs ons kan
spaar nu
geld uit I
Terug in grootmoeders tijd
en daarmee bedoelen wij niet
alleen de enorm leuke stijl, maar
ook de extra lage prijs.
Want tijdens deze aanbieding
koopt U zo'n klassieke elek
trische hangolielamp in een
zwaar bronzen uitvoering, met
keramieken onderstuk in gede-
koreerdcraquelé, voor een frak-
tie van de normale prijs.
Deze geweldig leuke lamp met
een melkwitte globe en een hel
der binnenglas koopt U nu voor
nog géén zeven tientjes.
Vanaf vrijdagmorgen 9 uur ver
kopen wij op de 1e etage deze
klassieke elektrische hangolie
lamp, doorsnede ong. 30 crrt,
met ketting en pla
fondplaat,
Géén tel. of schrift, best.
spaar nu
geld uit
Ter Meylen staat U met raad en
daad bij als U van plan bent van
Uw tuin iets heel speciaals te
maken.
Goudgele konifeer (Chamaecy-
parispis. Plumosa aurea) in pot,
gedijt zelfs op steenachtige
grond, ook zeer geschikt voor
balkonbakken.
Lavendel (Lavandula), laagblij-
vende plant, geeft veel donker
blauwe bloemen, heeft een mooi
gedrongen vorm en is geheel
aromatisch.
Vuurdoorn (Pyracantha Orange
Glow.) in pot, een klimmer die
in de herfst en winter massa's
oranje-rode bessen geeft (schim
mel- en rotvrij). Winterhard.
Vanaf vrijdagmorgen 9 uur ver
kopen wij in ons tuincentrum,
2e etage, deze 3 prachtige plan
ten, stuk voor stuk prima kweek-
voor
Pak ASEF stalmest voor f
Géén tel. of schrif
Op het moment, dat Rinus Clarijs in 1971 als trainer zijn signatuur plaatste onder
een contract met FC Nieuwlant '66 was de Schiedamse vereniging nog een
tweedeklasser in de afdeling Rotterdam. Maar helemaal vlekkeloos was de hemel
boven die status niet en omdat de reis tenslotte toch niet gehaald werd, belandde
Clarijs in de derde klas: hij kon opnieuw beginnen bij een vereniging waar de
mentaliteit zoek was en de discipline nauwelijks aanwezig.
De geschiedenis herhaalde zich. Net had hij twaalf jaar RK WIK achter de rug.
Een dozijn actieve voetbaljaren, waarin hij met de Vlaardingse ploeg ook eens erg
diep gevallen was naar de afdeling Rotterdam. Ze hadden zich teruggevochten
naar de KNVB. Hij liet een vereniging achter, waarvan hij nog vindt, dat het een
fantastische club is met een „hetklinkt misschien een beetje verwaand" -
beschaafde sfeer.
„Toch is er een tijd van komen en een
tijd van gaan". Clarijs had inmiddels
zijn trainersdiploma nummertje D be-
Tiaald en zo vertrok de doelman van
RK WIK. Weg uit het gespreide bedje,
waar bij met zijn makkers de afspraak
had, hij het laatste woord binnen het
doelgebied alleen door hem gevoerd
Toen kwam dus FCN'66. Andere sfeer
en degradatiezorgen, die niet konden
worden overwonnen. Met zijn D-diplo-
ma had hij een betere keuze kunnen
maken, maar zijn keuze was bewust.
„Wie hoog klimt kan laag vallen. Als
beginneling in het trainersvak kan je
ambitieus zijn en dan zeggenik ga het
bij een vierdeklasser KNVB wel even
maken, maar wie bewijst, dat je dat
kan. Ik wil best erkennen, dat het voor
mij een tegenvaller was, dat FCN'66
tenslotte toch degradeerde. Wanneer ik
vooraf de wetenschap van dit onheil
had gehad, had ik mijn handtekening
waarschijnlijk niet eens gezet. Gedane
zaken nemen echter geen keer en
daarmee kreeg ik een team, waarmee
ik alles kon maken. Degraderen kon
den ze namelijk niet meer: alleen de
weg naar boven bleef over".
Puinhoop
Rinus Clarijs wilde graag bij het voet
bal betrokken blijven. Maar niet alleen
daarom liet hij zich door Berry
Janse overhalen zich in te schrijven
voor de trainersopleiding. Ook de
sociale begeleiding van de spelers paste
binnen zijn interessesfeer.
„Bij RK WIK heb ik verschillende
goede trainers meegemaakt. Dat zijn
voor mij de pilaren geweest om op
voort te bouwen. Neem e;en Cor van
Eijk. Van die man is een persoonlijke
begeestering uitgegaan. Hij stelde geen
voorbeelden: hü was zelf een voor
beeld".
Bij FCN'66 vond Rinus Clarijs zoals
hij het zelf uitdrukt een "puinhoop.
Ze hadden voor zijn komst een onge
lukkige trainerswisseling meegemaakt
en zagen na de promotie naar de
tweede klas enkele prominente spelers
vertrekken.
„Niemand van hen kon een tactisch
plan uitwerken. De training werd
ernstig verwaarloosd en de sfeer was
zoek. Zo vond ik FCN'66. Niet erg
bemoedigend, weet je. Maar er kwam
een nieuw bestuur met de heer
Wammis als voorzitter. Dat is een man,
die de zaken reëel bekijkt. We zijn een
avondje rond de tafel gaan zitten. Ze
hebben mij ervan overtuigd, dat ook
zij het verlorene weer terug wilden
winnen. Dat ook zij van FCN'66 weer
een echte vereniging wilden maken".
Het eerste jaar was moeilijk. Clarijs
had nog slechts de beschikking over de
B-keus: „Best aardige voetballers,
hoor, maar ze hadden geen lef. Ze
waren gefrustreerd met de gedachte,
dat een beter resultaat toch niet moge
lijk was. Ik heb het eruit moeten
praten, schreeuwen. Het hielp, want in
de tweede helft van de competitie
bleven we bijna ongeslagen. Alleen-de
laatste wedstrijd werd verloren, terwijl
we in de eerste helft van de competitie
slechts vijf punten uit negen wedstrij
den hadden behaald".
Bravoure
FCN'66 had zich met bravour door het
magere jaar geslagen. Daarvoor kwam
erkenning, want bij de volgende over
schrijvingsperiode kreeg Clarijs „niet
zomaar een beetje, maar een behoor
lijk beetje" versterking. Het is de
ruggegraat van het huidige FCN'66.
Een ploeg met succes. Een ploeg, die
dit seizoen nog niet tegen een neder
laag ,is opgelopen. Het zelfvertrouwen
„Gefrustreerd en een minderwaardig
heidscomplex. Dat was FCN. Toen ik
bij de ploeg kwam was Peter Friede-
rich een snelle jongen. Dat is hij nog,
maar hij maakt nu tenminste de doel
punten. die hij destijds verzuimde te
maken. Hij is nu de topscorer, maar
dat is niet mijn verdienste. Ik heb hem
alleen bijgebracht, dat hij het kon. Die
jongen heeft het aan vertrouwen ont
broken".
Ook mensen
Nu intern het vertrouwen is hersteld,
moet ook het vertrouwen van de bui
tenwereld gewonnen worden. En daar
over kan Rinus Clarijs zich danig op
winden. De erkenning voor de presta
ties van zijn vereniging blijven uit. „We
zijn in een hokje gezet. Een a-sociale
ploeg zijn we, zonder bestaansrecht.
Maar wat deert het, dat een deel van
onze leden woonwagenbewoners,
Noordsingelbezoekers of werklozen
zijn? Het zijn toch ook mensen. Maar
we worden fijn doodgezwegen. Ik
probeer daaraan iets te doen.
Komen we niet in de krant, dan
moeten we door onze prestaties zor
gen, dat men niet langs ons kan. Ik
zocht als t trainereen taak met een
sociaal vlak. Wel, bij FCN'66 heb ik
dat gevonden. Ik streef ernaar, die
ploeg beschaafd te maken, maar welke
steun krijgen we daarbij van de ge
meente? Nul komma nul. We mogen
op een grasveld spelen. Daar vecht ik
tegen. Dat vind ik waardeloos. Destijds
heb ik tegen de jongens gezegd: moet
je eens naar die kleedkamers kijken;
het lijken wel varkensstallen. Ze heb
ben toen de handen uit de mouwen
gestoken. Alles is nieuw betegeld.
We wilten de sfeer bij ons menselijk
maken, maar we willen ook menselijk
behandeld worden. Na zeven jaar
wordt het toch ook wel eens tijd, dat
we een fatsoenlijk veld krijgen. Een
veld waar we kunnen zorgen voor de
Zaterdag a.s. aanvang 2.3Ö uur n.m
toegangsprijs f 1.50
jongens en 65 plussers
f 0.50
toekomst. Waar we jeugd kunnen toe
laten, want welke ouder wil zijn
jongen nu laten voetballen op een
glasveld. Ja, glas met een 1".
Rinus Clarijs is voor de volle honderd
procent betrokken geraakt bij het
doen en laten van FCN'66. Zo goed als
voorzitter Wammis - „die zou zich
ook alleen niet zijn zaak kunnen be
moeien en alle FCN-zaken laten rus
ten" - en bestuurslid Friederich
- „die man en zijn vrouw halen het
iedere zondagmorgen weer over zich
om het eerste voor een tactische be
spreking thuis te ontvangen".
Lijfspreuk van Rinus Clarijs voor
FCN'66: „Als je kampioen wil wor
den, dan moet je je als kampioensploeg
gedragen". Daarvoor wil Clarijs zich
volledig inzetten en verlangt dat ook
van zijn jongens. Hij blijft benadruk
ken, dat het volgen van de trainingen
van evident belang is.
keer beter wil hebben. Telkens blijven
aandringen en laten voelen, dat het
geen stijl is om Clarijs voor joker te
laten staan.
Ik geef niet op: als ik in het park met
de ploeg loop te trainen, dan laat ik de
toehoorders lekker lachen. Waarom ze
dan lachen? Wel, ik train serieus. Ik
sta te schreeuwen als een gek. Alsof ik
voor heel Schiedam sta te trainen.
Maar we hebben lekker maling aan al
die lachers, aan al die mensen die
FCN'66 een vies woord vinden. We
gaan onze eigen weg. Over vier jaar
- als ons vijfjarenplan i? voltooid -
moeten die mensen, die nu nog om ons
lachen, maar eens terugkomen".
Daarom is Rinus Clarijs nu al blij met
zijn contractverlenging bij FCN'66.
„Wanneer ze dadelijk in een hogere
klasse spelen, dan zullen we wel weer
eens aan de beurt zijn om te verlie
zen", erkent hij. „In die tweede klas
zal het zwaarder worden, dat heb ik ze
al beloofd. Dan zullen we eens verlie
zen. Oké, dan is er nog geen man
overboord, want daarmee vergaat de
wereld niet".
GERARD S. VERVER
Voor joker
„Bij mijn eerste training stond ik voor
een gehoor van drie jongens. Nu ben ik
geen Rinus Gosens, maar desondanks
heb ik mijn trainingsprogramma met
die jongens volledig afgewerkt. Van
mij mag niet afstralen, dat ik het vertik
om bij zo'n slechte opkomst te trai
nen. Alleen na de wedstrijd zal ik het
ze wel vertellen, dat ik het de volgende
GROTE VEILING TE VLAARDINGEN
OP VRIJDAGAVOND 16 MAART A
EXCELSIOR^ OOSTHAVENKADE 9
erkend veilinghoudersbedrijf Amsteh
waarder^J. Klootwijk uit Rotterdam
6- en 12- DELIGE CASSETTES
ZWART-WIT T.V.'S
PLATENSPELERS
WIPEN
t DRAAGBARE T.V
9.30 UUR ZAL IN ZAAL
n' partij goe'5eren publiek a contant bij op-
AANVANG 1
i. M. Pijpe
ONYX SALONTAFELS
STEREO APPARATUUR
RECORDERS
DRAAGBARE RADIO'S
ZAANSE KLOKKEN
BANDRECORDERS
WANDORNAMENTEN
Deze overgordijnstOf is jacquard
geweven (dicht weefsel) en is
bovendien vap acryl, dat, zoals
U wel weet, heel gemakkelijk
wasbaar is.
Deze fijne jacquard gordijnstof
koopt U, in de kleuren groen,
geel, rood en blauw, voor nog
géén vijf gulden per meter.
Vanaf vrijdagmorgen 9 uur ver
kopen wij op de 1e etage deze
jacquard overgordijnstof, 120
cm breed,
per me- 1
,,Dit is nu softball"
is de titel van een folder, die
wordt uitgegeven door de Ko
ninklijke Nederlandse Baseball
en Softball Bond en mede ver
krijgbaar is bij de honkbalvere
niging ,,Holy".
De folder leert: .Softball is een
zomersport en één der meest
beoefende sporten ter wereld.
Het wordt gespeeld op elk con
tinent, als schoolsport en als
recreatiesport. Als wedstrijd
sport wordt het in Nederland
snel populair, al is het hier nog
niét zo verbreid als in Azië,
Australië en Amerika, waar
overigens ook de heren softball
.Softball is", zo vertelde ons
Robert Maria", nauw verwant
aan honkbal. De regels zijn in
hoofdzaak gelijk. Alleen het
speelveld is kleiner van afme
ting. De afstand tussen pitcher
en slagvrouwe is minder, terwijl
ook de honken dichter bij el
kaar liggen. Daarbij komt nog,
dat softball met een grotere bal
en een breder slaghout gespeeld
wordt. Een andere afwijking is
het werpen. Bij honkbal wordt
bovenhands gegooid en bij soft
ball onderhands".
Verdere inlichtingen kunnen
aan dames, die de leeftijd
bereikt hebben van zestien jaar
- de bond staat nog niet toe,
dat meisjes onder die leeftijd
aan de softballcompetitie deel
nemen - worden verstrekt door
Hettie Reinders, Zwaluwenlaan
272 (tel. 010- 356149), Char
lotte Bourrian, Kwartellaan 13
(tel. 010- 344514) en Anja As-
cencion, Bernweg 115 (tel. 010-
358259).
spaar nu
geld uit
Er gaat geen week voorbij of
wij hebben op onze bedden
afdeling wel een extra voorde
lige aanbieding, ènextra
voordelig zijn zeer zeker deze
Draka polyaether matrassen.
Draka polyaether matrassen,
s.g. 35 en 14 cm dik, in goud
en blauw. Deze matrassen, uit
de prijsserie van f 119,- t/m
f 219,-, koopt U in 6 maten
nu tientjes voordeliger.
x 190 cm
90 x 190 cm
Vanaf vrijdagmorgen 9 uur ver
kopen wij op de 1e etage deze
Draka polyaether matrassen in
goud en blauwnu tientjes
voordeliger.
Fiberfill hoofdkussen f. 11,40
V JÉÉi
De tafel is ontruimd. Sfeerverhogende attributen hebben plaatsgemaakt voor
knippatronen en schaar. In de flat van Cees en Hettie Reinders liggen op de piano
enorme lengtes gele stof, die binnen een maand getransformeerd moeten zijn in
heuse softballtenues. Goed van snit en indrukwekkend. Want eind maart wordt
een vrouwelijke wens werkelijkheid. Emancipatie noemen ze dat. Dan komt er
een einde aan het passief kijken naar mannen op en rond de werpheuvel. Dan
kunnen de dames zelf honken stelen en de thuisplaat poetsen. Dan nemen ze zelf
het slaghout in de ranke hand en doet softball officieel zijn intrede bij de
Vlaardingse honkbalvereniging „Holy".
Ze hebben geweten, wat het is om zich
voor te bereiden op de aktieve sportbe
oefening. Ze hebben ervaren, dat lang
stilstaande spierén en gewrichten niet
direkt willig zijn om soepel orders op
te volgen, die de hersens voor hen
uitdenken. Gekraakt hebben ze. Aldus
het ongenoegen uitend/over de on
waarschijnlijk grote inspanningen, die
zo plotsklaps van hen geëist werden.
Gezucht hebben de dames, die na de
eerste trainingen zo uitgerafeld waren,
dat de huishoudelijke werkzaamheden
er onder hebben moeten lijden.
Maar ze hebben volgehouden. Alle
zeventien. Immers, het doel moest
bereikt worden. De algemene ledenver
gadering, die in januari met overgrote
meerderheid had toegestemd aan
„Holy" aan softballafdeling toe te
voegen, mocht niet teleurgesteld wor-
Hoe dit initiatief van de grond kwam,
vertelt Hettie Reinders, die voorzitster
is van de sectie softball: „Iedere zon
dag stonden we naar het honkbal van
onze echtgenotes te kijken. Dan sta je
langs de lijn en zou je zelf ook wel
eens dat veld in willen. Met softball
konden we dat bereiken en daarom
zijn we naar de heer Schoon (voorzit
ter van „Holy" -red.) gestapt om te
vragen of wij het één avond in de week
mochten proberen. We hebben gewel-
digde medewerking gehad van het be
stuur. De woensdagavond werd vrijge
maakt voor ons, omdat men er van
uitging, dat de dames net zo veel
rechten hadden als de jieren. Voor ons
was het een kleine „test-case". We
wilden eerst ervaren, dat het enthou
siasme voor softball bleef, voordat we
officieel een registratie bij de bond
zouden aanvragen".
De dames bleven geestdriftig. Mede
door een oefenwedstrijd, die ze vorig
jaar speelden tegen Antillian Stars, en
die nog gewonnen werd ook. Maar wat
was die eerste wedstrijd moeilijk. Ver
telt Hettie Reinders: „Moet je inden
ken, dat wij nog slechts gekleed waren
in trainingspakken en aanverwante kle
ding. Toen we die meisjes van Antillian
Stars in echte pakken het veld zagen
oplopen, waren we al direkt onder de
indruk. Het leek zo professioneel.
Bloedfanatiek
We stonden te bibberen als juffers
hondjes. Komt nog bij, dat nu iedereen
stond te kijken, waarnaar wij anders
stonden te kijken en kritiek op had
den. Het heeft vijf minuten geduurd,
voordat we de kriebels kwijt waren.
Daarna waren we zo geconcentreerd
bezig, dat we niemand meer zagen. We
wonnen, maar waren eerlijk genoeg om
te beseffen, dat we een hoop fouten
gemaakt hadden".
Toen kwamen de vragen pas goed los
en de honkballende heren waren best
bereid om de dames aan te horen en
antwoorden te verstrekken. Het leek
erop alsof de heren zuinig wilden
omspringen met hun softballafdeling.
Immers ook het aantrekken van trai
ners leverde geen problemen op. „Als
ik het vergelijk met andere softballver-
enigingen, dan zitten wij met onze
begeleiding en training op rozen", zegt
Hettie Reinders. „We beschikken over
een technische trainer, die zelf één van
de sterren van het honkbalteam is en
ons dus wel wat kan vertellen en leren.
Hi^ wordt zelfs bijgestaan door een
Robert Maria, die de dames de tech
niek tracht aan te leren, glimlacht
geheimzinnig, wanneer we het gesprek
over de trainingsboeg gooien, Voor
zichtig zegt hij: ..Moeilijk? Ach, nee. In
het begin moet je het zo simpel moge
lijk houden. Vanuit die basis kan je de
moeilijkheidsgraad geleidelijk opvoe
ren. Maar de dames vatten het allemaal
enorm serieus op. Ze zijn bloedfana
tiek
Breed wordt de lach op het gezicht van
Robert Maria pas als we stellen dat
dames soms zo'n specifieke manier van
gooien over zich kunnen hebben. We
hebben beet. „Dat werpen kost enige
inspanning, ja", straalt hij. „Maar als
ze ouder zijn en een bepaalde manier
van gooien hebben, die misschien niet
helemaal softballtechnisch genoemd
kan worden, laat het dan maar om ze
de goede manier in te prenten, anders
gaat het helemaal mis".
Die technische regels kunnen op papier
allemaal zo prettig geregeld en gerang
schikt zijn, op het veld en bij de
training hebben de dames er grote
moeite mee.
„De heren schreeuwen en roepen naar
elkaar. Bij hen gaat alles automatisch.
Ze weten waar ze elkaar kunnen vin
den, wijken desnoods van alle voorge
schreven regels af, om in ieder geval
een man voor nul naar de kant te laten
gaan", zegt Hettie Reinders. „Wij hou
den nog onze kaken op' elkaar. Bij ons
gaat het niet zo automatisch als bij de
heren. Wij zijn nog te geconcentreerd:
gooi ik wel goed? Waar komt die bal
neer? Dan kan Rob het ons allemaal
zo mooi vertellen of met poppetjes op
een bord een technisch vraagstuk ver
duidelijken, op het veld komt het heel
anders over. We missen de routine,
maar dadelijk zullen we niet als enig
team nieuw aan de competitie begin
nen. In het rayon Rotterdam zijn nog
enkele andere teams, die zonder erva
ring starten en dat geeft ons" toch het
vertrouwen, dat we niet helemaal kans
loos zijn. Hoewel ,we uiteraard eerlijk
genoeg zijn om te erkennen, dat Sparta
of Schiedam - verleden jaar kampioen
van het rayon - voor ons voorlopig
nog te sterk zullen zijn".
Rooskleurig
Zeventien dames introduceren dadelijk
het softball in Vlaardingen. Wanneer
het enthousiasme van voorzitster Hen-
nie Reinders en secretaresse Charlotte'
Bouman een afspiegeling is van deze
groep dan staat de toekomst van het
Vlaardingse softball er rooskleurig op.
Nog beschikt Holy pas over één team,
maar er is ruimte voor twee teams.
Dan is echter de koek op. Immers
Holy zelf heeft al acht honkbalteams
en die zouden in de verdrukking kov
men wanneer softball te explosief zou
expanderen.
„We hebben alleen de woensdagavond
tot onze beschikking", vertelt Hettie
Reinders. „Mocht het dadelijk zo zijn,
dat we aantrekkingskracht gaan uitoe
fenen op meisjes en dames, dan moe
ten we bij dertig toch stop zeggen.
Wanneer dadelijk de competitie begint
en we op woensdagavond onze wed
strijden spelen, dan komen we eigen
lijk al in de knoop te zitten. De
training kan dan niet meer op het
honkbalveld plaatsvinden".
Toch is dat nu niet het voornaamste
probleem van de dames. Dadelijk op
28 of 29 maart spelen ze een oefen
wedstrijd tegen rayon-kampioen Schie
dam en dan zullen de pakken gereed
moeten zijn, en omdat ze vinden, dat
confectiekleding nauwelijks aan hun
eisen voldoet, steken ze zelf de handen
maar uit de mouwen. „Liever een
broek dan een hobbezak", menen ze.
Daarom is het niet vreemd, dat Robert
Maria zijn dames voorhoudt' „Speel
mannelijk, maar verlies het vrouwelijk
element nooit".
GERARD S. VERVER
oc
caravan-centnon rotterdam
Showroom: Stadionweg 31 (tussen Sta
dion en Brienenoordbrug) Tel. (010)
32.14.55- 14.02.40
