Nog steeds geen onderkomen voor
honderden paria's
UITVALLERS VAN DE MAATSCHAPPELIJKE RACE
mBÊSmmBÊBamBSm
VREDE BIJ UTHUIS
'mmfëm I
totale opheffings
uitverkoop
bij Juwelier Regli
I
ACHT VAN CHAAM
VOOR 75e KEER
VAN EDISONROL TOT
STEREOWEERGAVE
dinsdag 24 juli 1973
22e jaargang no. 30
EDITIE
SCHIEDAM
DONDERDAG IN ROTTERDAM RECHTER MAASOEVER - SCHIEDAM - VLAARDINGEN KRIMPENERWAARD E.O.- HOOFDKANT. PRINS HENDRIKKADE 14, ROTTERDAM IEL. 13.21.70
ïr.:
Gezin op een vlot
door Brazilië
Als vervolg op de uitzending van „Drie
dagen respijt", de korte dokumentaire
van de Nederlandse cineast George
Sluizer, die de KRO-televisie gisteren
uitzond, zijn maandag 30 juli opnieuw
twee korte dokumentaires van deze
cineast op het scherm te zien. Het zijn
„Het Vlot" en „Zeca".
De dokumentaire „Het Vlot" is een
reisverslag van een tocht van duizend
kilometer over de Braziliaanse wateren
met een vlot, waarop zich een gezin,
bestaand uit vader, moe'der en twee
kinderen, bevindt. In dit' land is het
vlot de aangewezen manier om goede
ren te vervoeren.
„Zeca is het portret van een Brazi
liaanse cowboy in het noordoosten van
het land. Deze dokumentaire geeft een
beeld van het leven van de Braziliaanse
cowboys, die een uitermate hard be
staan leiden.
De dokumentaire „Het vlot" werd op
het filmfestival voor korte films te
Krakau (Polen) dit jaar beloond met
de grote prijs van de F.A.O., de voed
sel en landbouworganisatie van de
Verenigde Naties.
uncle charley
Nat. Jeugdvierdaagse
in en rond Breda
Van 31 juli t/m 4 augustus organiseert
de Stièhting Nationale Jeugdvierdaagse
voor de 17e maal een vakantieweek,
voor jongens en meisjes van 6 tot 16
jaar. Vanaf het SAB terrein aan de
Tuitersboslaan beginnen dagelijks te
14 uur de 5, 10 en 15 km. lange
wandeltochten door de mooie omge
ving van Breda. Elke morgen kunnen
de deelnemers meedoen aan een aantal
leuke activiteiten, waaronder mini-
zeskamp, etalagewedstrijden en
bowling. De deelnemers overnachten
in boerderijen in en rond Breda. Zij
gebruiken daar ook de maaltijden. De
organisatoren hebben kampeercentra
voor groepen beschikbaar. Kampeer-
materiaal, .zoals stretchers, pannen,
branders enz. zijn te huur bij de
Stichting.
Het inschrijfgeld voor deelname be
draagt f 5.- p.p. Uitgebreide inlichtin
gen bij het secretariaat, p/a de heer F.
Hakkaart, Meerhoutstraat 1, Breda,
tel. 01600- 43937.
Een verhaal over ellende in Rotterdam, over dingen, waar „fatsoen
lijke" mensen niet graag over horen, laat staan over spreken. Een
avond, een stuk van de nacht rond het Centraal Station, samen met
onze fotograaf. Een stille avond was het, guur en regenachtig en door
de ramen van de woonhuizen gaf het blauwe beeld van de buis het
idee van gewone huiselijke geborgenheid. Samen met onze gids,
Bennie, een bekende figuur van het Centraal Station, huiverden wij
over hét Weena. Het was zo tegen elf udr 's avonds en langzamerhand
werd het bedtijd.
Bedtijd.... voor iedereen, behalve de honderden losgeslagenen, die in
iedere wereldstad ergens aan de zelfkant van het leven bestaan, voor
wie er geen huis, voor wie er geen bed is. Zeg het maar: voor
losgeslagen jongeren, voor zwervers en alcoholisten. Voor een aantal
diep ongelukkige mensen, voor wie er geen warmte, weinig begrip en
nog minder kans op geluk meer schijnt te bestaan. Eenzame stakkers,
die ademen, maar waarvan je nauwelijks meer kunt zeggen, dat ze
„leven".
Het is geen probleem van vandaag of gisteren. Er is aan gedokterd en
nog altijd wordt er op sommige plaatsen door mensen met idealen
geprobeerd wat hulp te bieden, wat opvang mogelijk te maken. Het is
een vraagstuk, dat in iedere wereldstad een rol speelt. Rotterdam is
geen uitzondering op de regel. In de afgelopen jaren heeft zich bij de
gezeten burger een vernietigend oordeel gevormd over de „samenrot
tende zwervers en alcoholisten", die het Centraal Station onveilig
maken. Er patrouilleert spoorwegrecherche met honden, de politie
draagt er een steentje toe bij om de nutteloze kashba-winkeltjes aan
het Weena 's nachts leeg te houden, als er iemand warmte en
beschutting heeft gezocht om 's nachts te kunnen slapen.
nog altijd geen bedden in Rotterdam,
waar deze paria's 's nachts even hun
hoofd kunnen neerleggen.
Moeten we beschrijven, wat er omgaat
bij die paar jonge vrouwen, die met de
regelmaat van een klok bij het CS
opduiken, weggelopen van huis, ont
snapt uit een inrichting, stuurloos,
zonder huis en zonder bed? Losgesla
gen mensen zijn het, die geen uitweg
zien, geen geld hebben, die proberen
hun verdriet te vergeten door in een
roes van drank vergetelheid te vinden
en te schenken aan lotgenoten, aan
mannen, voor wie het woord liefde een
vloek uit een schimmig verleden is. Tot
ze even snel en spoorloos verdwijnen,
als ze kwamen, vaak meegelokt door
„bikkers", door pooiers, om voorgoed
tussen de wal en het schip te verdwij
nen. En steeds weer komen er nieuwe,
die de weg zijn kwijtgeraakt en bijna
nooit meer terugvinden.
De waarheid rond het CS is geen
opwekkend verhaal. Goed, er wordt
geroofd, er wordt gestolen. Fietsen en
bromfietsen zijn nog altijd handels
waar. Er wordt gezopen, want alcohol
dooft in het begin de pijn van binnen,
al verdwijnt het laatste greintje zelf
respect. Maar de maatschappij wil hen
immers niet Daarom zoeken ze elkaar,
ze vormen een groep geslagenen, deel
genoten in ellende, in machteloze wan-
Hoogstraat 139 Rotterdam010-131500*
Zij zijn de uitgeworpenen van onze
samenleving, waarover het oordeel al is
uitgesproken: een bende werkschuwe
elementen, die lanterfantend door het
leven willen gaan, waarover in de
laatste maanden al weer enkele sappige
verhalen zijn verschenen in verschillen
de Rotterdamse dagbladen. Een koud
kunstje om met wat schokkende de
tails, momentopnamen van een ijverige
journalist, een „lekker" stukje te
schrijven. Het is trouwens dankbaar
werk om via de ellende van dakloze
zwervers, die zichzelf niet kunnen ver
dedigen een brok journalistieke sensa
tie weg te geven.
Het is waar, dat er zich rond het CS al
vele jaren geleden een toestand had
ontwikkeld, die zeker niet paste bij de
„image", die Rotterdammers zo graag
hun stad meegeven. Er waren mensont
erende situaties ontstaan. De tunnel
gang werd berucht als broedplaats voor
een bierzwelgende afpersersbende.
Vrouwen en meisjes werdén er lastig
gevallen met exhibitionisme. Er wer
den mensen aangeklampt om wat geld,
•een kwartje of een gulden, er werd met
verfijnde techniek gewerkt aan het
„bommen", waarbij voorbijgangers
werden aangeklampt en geld werd los-
gepraat voor de tram of de laatste trein
naar een zieke moeder.
STUURLOOS
Er is het een en ander veranderd in de
laatste jaren, verbeterd zelfs. Politie en
spoorwegrecherche hebben ervoor ge
zorgd, dat er wat minder „aanstoot
gevend" gedrag is rond het CS. Je ziet
het wat minder aan de buitenkant.
Maar men vergisse zich niet: de proble
men zijn gebleven. Ze zijn alleen wat
dieper weggestopt. De lijdensweg
duurt voort.
Moeten we vertellen over de mensen,
die huiverend in elkaar kruipen op een
bankje tegenover het luxe Hilton-ho
tel, tot de politie ze er af jaagt?
Moeten we schrijven over de zwerver,
die koud en miserabel opgekruld lag
op de achterbank van een geparkeerde
auto? Hoe kunnen we de toestanden
beschrijven in de luxe-verblijven, in de
kraakpanden, die we zagen, gereser
veerd voor wat oudere rotten met
Mniim onder de groep? Want er Tü"
DAGVERBLIJF
En toch... er is de laatste jaren vooruit
gang geboekt. Er is ergens in de bin
nenstad een dagverblijf, waar ze over
dag voor weinig geld wat warm eten
kunnen krijgen, waar een douche ij,
een stoel om in te slapen, een scheer
mes voor diegenen, die nog proberen
weer wat op de been te krabbelen. Er
wordt vandaar uit soms ook wel ge
werkt. Een „nachtje gepikt" bj} de
koppelbazen, die vroeger alleen aan
het CS hun klanten oppikten, hebben
er nu ook de weg naar toe gevonden.
Zo'n dertig, veertig man kun je er
overdag wel vinden, maar iedere mid
dag om vijf uur gaat de deur op slot en
moet het zwerven opnieuw beginnen.
Die avonden, die nachten: dat is een
probleem, waar nu eindelijk eens een
goede oplossing voor zou moeten ko
men. Goed, het Leger des Heils doet
goed werk. Er zijn daar zo'n 45 bed
den, waar kan worden geslapen.
Maar... niet langer dan tien nachten.
Daarna mag je pas een maand later
terugkomen. Er wordt in de komende
weken gesproken over de noodzaak
aan deze mensonterende toestand weer
opnieuw wat te dokteren. Do winter
staat al bijna voor de deur, regen en
kou zijn slechte bedgenoten.
Op de manier, waarop het nu wordt
aangepakt, is het een stoomcursus om
steeds meer slachtoffers binnen korte
tijd tot afgestompte alcoholisten te
degraderen. Bij het CS blijven hangen
betekent een vrijkaart haar het on
ontkoombaar einde om als „opberg-
mannetje" van inrichting naar inrich-
Woensdag 25 juli wordt er in Chaam
(nabij Breda) weer de vermaarde
wielerwedstrijd „De Acht van Chaam"
gereden, traditiegetrouw op de eerste
woensdag onmiddellijk na afloop van
de Tour de France. De „Acht van
Chaam" vindt dit jaar voor de 75e keer
plaats. Alle grote vedetten komen dan
naar dit Brabantse dorp om hier hun
krachten nog eens te meten. Het pro
gramma begint te 8.30 uur met de
start van de aspiranten voor een wed
strijd over 24 km. Te 9.45 uur starten
de nieuwelingen over een afstand van
80 km. De amateurs volgen om 12 uur.
Daarna komen de „Profs" te 15 uur.
De wedstrijden worden in de kom van
het dorp gehouden. De entreeprijzen
bedragen voor volwassenen f 4.— kin
deren betalen f 1.50.
De jaarlijks terugkerende Vredesweek heeft een bijdrage geleverd tot vermeerde
ring van de bezinning op oorlog en vrede, een bezinning die in het kerkelijk leven
een voorname plaats heeft ingenomen. Ook dit jaar zal weer een Vredesweek
worden gehouden en wel vanaf zondag 23 tot en met zondag 30 september. Het
thema voor dit jaar zal luiden: Vrede bij u thuis".
Met „bij tt thuis" kan het eigen huis worden bedoeld; men kan er ook woon- en
leefomgeving onder verstaan. In de woon- en leefomgeving van Rotterdam
verkeren momenteel duizenden buitenlandse werknemers.
We zouden ons de vraag kunnen stellen 'of er sprake is van vrede tussen hen en
ons. Een werkgroep van de Gemeenschap van Kerken te Rotterdam houdt zich
bezig met „discriminatie in eigen omgeving", dus o.a. ook met de maatschappelij
ke problematiek van de buitenlandse werknemers. Deze werkgroep wil graag hulp
bieden aan kerken, voorgangers, pastores, gespreksgroepen e.d., die tijdens de
vredesweek iets wensen te doen in gemeente of parochie aan voorlichting over
het probleem van de buitenlandse werknemers in Rotterdam.
ting voorgoed uit de maatschappij te
verdwijnen. Er is één prijs voor alle
rangen: betaal met het laatste restje
menselijke waardigheid, vergeet dat je
er als mens nog ergens bij hoort.
48 GULDEN
Hoe kan dit alles eigenlijk bestaan in
ons zo sociaal-verzorgd Nederland,
waar Drees de weg opende voor bege
leiding van de wieg tot het graf en
waarbij het Rijk zichzelf de plicht
oplegde iedere Nederlander via de Al
gemene Bijstandwet de helpende hand
te bieden? Niet als gunst, nee, als
récht voor ieder Nederlanders, die in
nood is of dreigt te geraken, zo staat er
in de wet
Zo'n CS-figuur krijgt geen normale
uitkering volgens de norm van de
Bijstandwet. Ieder ambtenaar van So
ciale Zaken kan dat vertellen. Er be
staat nL alleen recht tot bijstand, als
de aanvrager heeft getoond over een
voldoende mate aan verantwoordelijk
heidsbesef te beschikken. Dus voor de
alleen de caféhouder ziet wat in
zwervers, voor de alcoholisten van het
CS geen bijstand. Zij krijgen zwervers-
steun: f 48,— per maand, om van te
leven, te eten, te drinken en te slapen.
Iedere medaille heeft twee kanten.
Akkoord: de waarheid rond het CS is
geen probleem, dat in een handom
draai is op te lossen. Er zijn gelukkig
op dit ogenblik mensen, die bereid zijn
zich met energie in te zetten om
althans de eerste stappen te zetten op
de weg naar een menswaardige oplos
sing. Het is te hopen, dat ook de
overheid inziet, dat de allereerste stap
op de lange weg zal moeten zijn: geef
ze een bed om te slapen, geef ze in die
koude winternachten een dak boven
hun hoofd, een matras, een deken en
een kussen. Of zou zelfs dat teveel
gevraagd zijn van onze medemenselijk
heid? Zij snakken ernaar, dat kan ik u
uit hun eigen mond en naar waarheid
verzekeren.
TONNY BOK
Tot en met 20 augustus wordt in het
Nederlands Postmuseum, Zeestraat 82,
Den Haag, een tentoonstelling gehou
den over de geschiedenis van de
geluidsregistratie onder de titel „Van
Edisonrol tot stereoweergave". Met de
meest uiteenlopende geluidsregistratie-
en -weergavetoestellen wordt een dui
delijk beeld geschetst van de ontwikke
ling op dit gebied.
Men ziet er o.a. één van de eerste
„spreekmachines" van Edison, de
eerste grammofoon, een uitvinding van
de naar Amerika geëmigreerde Duitser
Emil Berliner (1851-1929), wiens
broer Josef naderhand de Deutsche
Grammophon Gesellschaft zou vesti
gen. Verder ook de staaldraadmagneto-
foon, de voorloper van de huidige
bandrecorder.
Bijzonder interessant en instructief is
de diapresentatie met klankbeeld die
in 25 minuten de ontwikkeling schetst,
die geluidsregistratie heeft doorge
maakt sinds bijna een eeuw geleden
Edison de rollenphonograaf uitvond.
Maar ook om de vaste tentoonstelling
is het postmuseum een bezoek meer
dan waard. De verzamelingen van dit
museum géven de bezoeker een over
zicht van het werk van het Staatsbe
drijf der PTT in heden en verleden.
Naast ultra-modeme telecommunica-
tie-apparatuur, ziet hij er ook herinne
ringen aan de goede oude tijd, toen
een kwade of goede tijding zich net zo
snej verplaatste als de brenger ervan.
Vele modellen en afbeeldingen van
diligences, schepen, postkarren,
treinen, auto's en vliegtuigen laten zien
hoe het toen was en nu is. Originele
toestellen die bedrijfsklaar zijn opge
steld (en nog werken ook! illustreren
de geschiedenis van de telegrafie,
telefonie, radio en televisie. Zo toont
het Postmuseum b.v. de eerste Neder
landse omroepzender uit 1919. Hoe
PTT de dagelijkse massale hoeveelhe
den post verwerkt, wordt verduidelijkt
door maquettes en levensechte wer
kende machines, waarmede geoefende
handen de post zijn weg laten volgen.
Automatische demonstraties geven de
bezoeker in beeld en klank informatie
over vele aspekten van het werk van de
PTT, die minder bekend zijn, maar
toch voor het snelle kontakt met de
medemens onontbeerlijk zijn. In de
postzegelgalerij kan men o.a. een com
plete verzameling postzegels van
Nederland en de overzeese rijksdelen
zien, evenals de verschillende druk
technieken, die bij het vervaardigen
Het museum is geopend op werkdagen
van 10-17 uur, zondag en feestdagen
van 13-17 uur. Toegangsprijs: f 0,50,
kinderen t/m 14 jaar f 0,25.