Haar afscheid: HOLIDAY ON ICE in Sportpaleis L Menselijk contact in grote stadswijk door de centra [UIVJCjIHJLA PRATEN MET JOAN HAANAPPEL: Weer normaal leven... BEZORGERS STERS dinsdag 6 november 1973 22e jaargang no. 45 EDITIE SCHIEDAM Niemand in ons land had in die sport ooit wat bereikt. Je wist dus ook niet, wat de consequenties waren. Maar toen ik verder kwam en nog verder wilde, was het een leven van naar school gaan, een boterhammetje eten uit het vuistje langs de ijsbaan en dan weer trainen „Ik heb er later eigenlijk al het andere voor moeten opgeven. Toen ik op de middelbare meisjesschool was, heb ik helemaal geen leven er naast gehad. Neem bijvoorbeeld zo'n zaterdagavond toen, alle wintermaanden en vooral in het seizoen, denk dan maar niet, dat ik ooit naar een feestje kon gaan of dit kon doen of dat, als je begrijpt, wat ik bedoel. Ik had bijvoorbeeld dolgraag willen hockeyen, maar dat was weer te gevaarlijk. Nou ja, er was eigenlijk altijd wel iets, wat niet kon of niet mocht, omdat je moest schaatsen of aan he benen moest denken. Jongste „Spijt me, dat ik te laat was.... maar ik stond nog op het ijs", zegt Joan Haanappel tegen me vanuit Clermont Ferrand. Vandaag heeft ze afscheid genomen van haar eigen groep in „Holiday on Ice". Ze zal via Parijs en Antwerpen naar ons land terugkomen en met een andere groep van de show (er zijn drie groepen op tournee) in Den Haag en Rotterdam ook afscheid nemen van haar Nederlands publiek. „Spijt me, dat ik te laat was, maar vijf over vijf was het pas afgelopen en toen moest alles er nog af, de kronen, de schaatsen en de toestanden. Maar ik ben er, al was het een vreemde dag voor me vandaag. Straks om zes uur geef ik mijn laatste voorstelling met deze groep, waar ik de laatste zes jaar aan verbonden ben geweest. Vandaag, toen ik binnenkwam kreeg ik van iedereen bloemen, cadeaus en toestanden. Het klink gek misschien, maar het is vandaag allemaal een beetje raar". Joan Haanappel, met wie wij in Clermont Ferrand spreken, is echt een beetje in de war. Ik wist natuurlijk al een tijd, dat ik er mee ophield, dus je leeft er op een zekere manier naar toe, maar tijdens de voorstelling daarnet dacht ik er aan, dat het nu straks afgelopen zou zijn. Vanmiddag op het ijs moest ik er ineens aan denken, wat het me nu deed, voor de laatste keer op de schaats bij zo'n grote Amerikaanse show. Ik zal ze missen, die mensen, dat weet ik nu wel. Maar toch, ik krijg nu, denk ik, de start te krijgen, met een ijshal en allerlei toestanden, alles er-op en er aan, wat kinderen leuk vinden. Je weet, we hopen in de buurt van Breda te kunnen beginnen over een jaar of twee", voegt ze er aan toe. -Kinderen Als we dan, wat brutaal eigenlijk, vragen, of „kinderen" op een andere g manier straks een eigen plaats in haar i levenspatroon zullen hebben, nu zij ft kans om zelf wat te leven, in plaats van te reizen en iedere dag te i™m.ers getrouwd is: „Ja. o, hoe moet werken, iedere avond weer op te trede. Al is het maar 's avonds met 'pla^", 'al jeJaTlo mag Hggen. Maar mgn benen omhoog te zitten en met een glaasje bier naar de televisie - te kijken. Want dat is voor mij een luxe.....". Joan Haanappel, sinds twee jaar pre cies tegenwoordig mevrouw Rospert, heeft zondag in Clermont Ferrand afscheid genomen van haar collega's van ..Holiday on ice". Gister reisde zij af naar Parijs en sinds vandaag repe teert ze met een andere groep van de grote Amerikaanse show in Antwerpen voor de speciale afscheidstournee in Den Haag en Rotterdam. De voorstel ling in Frankrijk, waar wij zondag met haar spraken, was dus nog niet werke lijk de laatste, maar voor haar persoon lijk betekende het toch het onherroe pelijk begin van het eind van haar carrière als vedette op het ijs. Een slot, dat zij bewust heeft gekozen, oni na een brillante loopbaan, in eigen land „Niemand begrijpt eigenlijk, wat zo'n optreden in de show betekent", zegt ze. „Kerstmis en zo heeft voor ons gewoon niet meer bestaan dat kan een normaal mens eigenlijk niet begrijpen. Er zijn dan alleen maar extra voorstel lingen en je moet dus dubbel hard werken. Er komt nu, hoop ik, een heel andere tijd. We gaan proberen ons ontspanningspark in Nederland van Asterix, Obelix en Panoramix.een begrip voor oud ènjong, vormen naast Joan Haanappel de aantrekkelijke hoofdschotel van „HOUDA Y ON dat zijn eigenlijk dingen, waar je alleen maar op mag hopen. Het moet wel nü, dat vind ik wel. Want anders is het te laat, vind ik. Dan word je te oud en kun je niet meer zo meeleven, als ze opgroeien.".. Een spontane jonge vrouw, die Joan Rospert-IIaanappel, jong, charmant en echt hef type van een"dóórzetter dié een eigen levensdoel heeft gesteld en tot nu toe heeft bereikt. Dat blijkt ook gelijk, want: „Applaus missen zal ik niet, geloof ik. Maar ik moet natuurlijk wel iets gaan doen. Ik ben echt niet het tiepje, dat zegt: het gaat nu niet meer, dus dan doe ik ook maar niets „Toen ik voor de eerste keer naar de Europese kampioenschappen ging, was ik twaalf jaar. Ik was toen de jongste deelneemster, dus toen kwam er van zelf wat publiciteit. Het is gek, hè, maar ik heb er eigenlijk heel weinig herinneringen aan over, aan die jeugd. Ik weet wel, dat als ik naar een Nederlands kampioenschap was ge weest, dat ik altijd naar een kiosk ging om alle Haagse kranten te kopen. Want ik wilde precies weten, wat ze allemaal schreven. Maar het is wel gek, om je naam in de krant gedrukt te zien staan, als je zo jong bent. Maar ik weet alleen, dat ik het erg vervelend vond, als ze nare dingen schreven. Maar dat kwam pas later. Als amateur hebben ze me eigenlijk nooit afgekraakt. Hoog stens in het laatste jaar, toen ik wat zenuwachtig was en ik het eigenlijk niet zo goed deed, als ze wel hadden verwacht. Maar dat doen ze met zoveel sportmensen". Leven Maar die tijd is nu voor Joan Rospert- Haanappel bijna voorbij. Ze werd prof, begon bij de show na de Olympische Spelen van 1960, toen ze 19 jaar oud was. Aan het begin van dit seizoen had ze dus, ook al door haar huwelijk, vast besloten er dit jaar definitief mee op te houden. Samen met haar man wil ze een recreatiepark in de buurt van Breda beginnen, waar ze in een te bouwen ijshal nog wel zal optreden, maar niet langer in het kader van een show zoals „Holiday on Ice". Onze lezers: halve prijzen De eerste voorstelling van „Holi day on Ice" in het Sportpaleis Ahoy (het afscheid van Joan Haan appel) is gereserveerd voor de le zers van ons blad. De prijzen voor deze super ijsshow werden voor deze première bijna GEHAL VEERD. Onnodig dus om te. zeg gen, dat het storm zal lopen, kaar ten voor deze unieke presentatie, die op maandag 26 november om 8 uur 's avonds zal beginnen, kunt u met ingang van heden in voorver koop afhalen bij het bureau van ons blad, zoals vermeld wordt in de coupon, die u elders in dit blad aantreft. De prijzen voor de voor stelling op 26 november zijn eer ste ring f 8,50 i.p.v. f 14,-; tweede ring f 5,50 i.p.v. f 10,—. kinderen tot 14 jaar betalen resp. f 4,25 en f2,75. U betaalt 50 ets p.p. voor- verkoop. ik kan nooit naar een concert. Het leven gaat eigenlijk aan je voorbij. Het normale, fijne gezinsleven ken je niet. Een vriendenkring heb je eigenlijk ook niet. Ik had nu echt het idee: als ik er nü niet uitstap, kom ik er nooit meer uit. Het trok me niet meer zoals vroeger. Ik kan het niet meer opbren gen". Het afscheid van Joan Haanappel, ster zonder vervelende allures, belooft een hoogtepunt te worden in het winter- programma van Sportpaleis Ahoy'. Het is dan ook begrijpelijk, dat ons blad zich gelukkig prijst de lezers op maan dag 26 november de première in Rot terdam te mogen presenteren TEGEN HALVE PRIJZEN. In dit blad vindt u een coupon, waarop u in voorverkoop plaatsbewijzen kunt afhalen. Een ere saluut van ons en onze lezers aan Joan Haanappel, de ster van zoveel jaar. „HOLIDAY ON ICE".... TONNY BOK. zelfs maar een kans te maken ooit die Voor sport moet je erg veel opgeven.' top te bereiken. Het is immers niet Maar ja, toen ik begon, was het zelfs „F.r zijn teveel dingen, die eenvoudig alles goud, wat er aan die successen co, dat niemand in Nederland eigenlijk nooit hebben gekund, die ik nu wil blmkt- wist, wat kunstrijden eigenlijk war. beleven. Tk kan nooit naar een theater, Televisie Nee, met een handwerkje bij de haard zien we Joan voorlopig echt nog niet zitten. Er zit eenvoudigweg nog zoveel pit in deze 32-jaar-jonge vrouw, dat we gelijk maar informeren, of ze er niet aan heeft gedacht haar korte periode als presentatrice bij de televisie weer op te nemen, als ze straks in ons land terug is. „Tja, d'r hangt inderdaad zoiets in de lucht, maar daar kan ik verder nog niets over zeggen, dat zul je begrijpen. Ze hebben me dus zo half en half benaderd, maar concrete plan nen zijn er nog niet. Maar dat zou ik dus natuurlijk wel leuk vinden, ja". „Ik wil iets blijven doen, ik wil erbij blijven horen. Maar niet langer dat eeuwige jachten, dat reizen. Het is nu mooi geweest, al zou ik het natuurlijk achteraf nooit hebben willen missen. Maar dat zien we na Rotterdam wel 1 Rotterdam i Uziter goed naast... ff als u denkt dat de Internationale Meubelbeurs niet voor particulieren toegankelijk is. Dat is 'ie wél echter alléén op vrijdagavond 9 november van 19 tot 22 uur en op zaterdag 10 november van 10 tot 17 uur. er bewonderen, van klassiek tot modern, in totaal 50.000 m bergmeubelen-kleinmeubelen-slaapmeubelen-zitmeubelen. Entree f 5,- per persoon. 14e INTERNATIONALE MEUBELBEURS JAARBEURS-UTRECHT k - 'c JJt-. - - Voor de verspreiding van ons blad vragen wij voor dirakt 'Minimum leeftijd 15 jaar 'Aantrekkelijke bijverdienste Aanmalden: Prins Hendrikkade 14, Rotterdam, tal. 13.21.70, toestel 2 DE HAVENLOODS f8. „Gek eigenlijk, dat ik daar definitief afscheid neem. Want in mijn hele leven heb ik nog maar éénmaal in Rotterdam opgetreden, dat was twee jaar geleden. Toen ik van de Wiener bij „Holiday on ice" kwam heb ik nog één keer in die hal opgetreden, die toen werd afge broken. Toen is er dus één jaar over geslagen en het grappige is, dat ik er nu dus afscheid neem. Grappig, omdat de hele familie Haanappel in Rotterdam woont. Mijn vader is geboren en geto gen Rotterdammer en heeft er vijf broers en twee zusters, de hele familie dus, die nog allemaal in Rotterdam zijn blijven wonen. Behalve wij dan natuurrijk, want zelf ben ik in Den Haag geboren, zoals je weet". „Ik was enig kind, maar dat betekent nou echt niet, dat ik op handen werd gedragen, eerlijk gezegd. Ik heb er letterlijk met vallen en opstaan moeten komen, van mijn zesde jaar af al. Een typische Hagenese ben ik dus niet, maar op Houtrust heb ik wel leren krabbelen. Mijn vader was nogal een fanatiek beoefenaar en mijn moeder schaatste ook wel, die ging dus ook mee. En met mij zaten ze, geloof ik, een beetje in hun maag. Nou ja, baby-sitten was nogal duur, geloof ik, Wie de sportloopbaan van vele Neder landse sterren wat nader heeft gevolgd, zoals je dat als sportjournalist automa tisch. doet, ontkomt in zo'n geval niet aan de vraag, hoe het nu overkomt op zo'n jong ding, dat alles in haar jeugd min of meer op zij moet zetten om de absolute top te bereiken. Althans... om De officiële opening van het wijkgebouw „Larenkamp" te Zuidwijk op 10 november met daaraan voorafgaand op 8 november een bezichtiging van het centrum door koningin Juliana, betekent in feite een grootse overwinning voor de Stichting Wijkopbouw aldaar. Dat het gebouw er nu staat kan namelijk zonder enige twijfel de vruc'-r genoemd worden van de inspanning van het SWO-bestuur, dat veie jaren heeft gepleit voor de komst van zo'n centrum in de nog steeds als nieuw omschreven wijk. De gemeentelijke drijfveren om juist Zuidwijk voor zo'n circa negen miljoen kostend bouwwerk uit te kiezen zijn evenwel niet alleen voortgesporten uit de wens de Stichting Wijkopbouw, populair gezegd, als een soort beloning voor haar ge-ijver nu maar 's haar zin te geven. Dat zou een al te simplistische gedachtengang zijn. Want naast Zuidwijk zouden, zo was de bedoeling, Groot-IJsselmonde en Ommoord als jonge wijken eveneens een dergelijk centrum krijgen. Welnu - beide eerstgenoemde wijken aan de Linker Maasoever hébben nu hun wijk gebouw waarvan in IJsselmonde de officiële ingebruikneming in februari 1974 te verwachten is. Ommoord ech ter viel voorlopig buiten de geplande serie grote wijkcentra aangezien ten tijde van de voorbereidingen daar geen geschikt terrein beschikbaar bleek om eenzelfde ontwerp gelijktijdig met de andere twee te verwezenlijken. Ommoord Inmiddels is Ommoord, mét Amster dam-Osdorp, Enschede-Noord en Apei- doorn-Wormen, aangewezen als proef object binnen liet kader van het Bij zonder Regionaal Welzijnsbeleid van de Rijksoverheid - waarbij de gemeen ten de helft van de investeringskosten dragen - in welk kader een voorlopig wijkcentrum in gebruik werd geno men. Rotterdams motto daarvan was dat, wil men de bevolking werkelijk betrekken in wat in de wijk dient te gebeuren voor het algemeen welzijn, dit niet zomaar in een huiskamer kan worden afgehandeld. Dit Communicatiecentrum, zoals de naam luidt, verschaft momenteel on derdak aan diverse groepen en instel lingen. Daar ook kunnen de Ommoor- ders terecht indien zij optimaal infor matie wensen over hun wijk. ogenblik nog niet bekend. Ook in Ommoord zitten echter het wijkorgaan of wel de Stichting Wijkgemeenschap Ommoord en de uit haar midden ontstane groepen en commissies niet stil om de wijk zo spoedig mogelijk aan een goed functionerend, definitief centrum te helpen. Wij wezen er reeds op, dat juist een aantal nieuwe wijken voor de door architect J. Bister ontworpen serie was uitgekozen, omdat daar van een ont moetingscentrum voor de hele bevol king geen sprake was. W el functioneer de in Zuidwijk sinds een tiental jaren het houten noodwijkgebouw aan de Larenkamp waar aanvankelijk ook kerkdiensten werden gehouden, doch dit bleek al spoedig veel te klein om alle groepen en verenigingen in hun begrijpelijke verlangen naar een onder komen te herbergen. Rotterdam, dat op het gebied van sociaal-cultureel werk reeds ver voor de oorlog prachtig werk deed in de oude buurten - men denke bijvoor beeld aan de club- en volkshuizen die zich nog steeds actief met de wijkbe woners bezig houden - had in de nieuwbouw geen enkele accommodatie beschikbaar om op grote schaal jeugd en ouderen op te vangen. Die was er ook niet voor bijvoorbeeld de Rotter- bracht in daartoe door de gemeente aangekochte en voor het doel aange paste gebouwen. Verder zijn er onder handelingen gaande c.q. plannen in voorbereiding voor nieuwbouw in on der andere Pendrecht en Hoek van Holland. Pendrecht Zonnetrap gereserveerd blijft, nog moet zien uit te dokteren of en zo ja waar elders in de wijk een ruimte van 2500m2 gevonden kan worden, waar het centrum dan kan verrijzen. Voorlo- Eerste paal Wanneer de eerste paal voor het eigen lijke centrum de grond in gaat, dat in grote trekken gelijk zal zijn als dat van Zuidwijk en IJsselmonde, is op dit aan haar clubs en vormingswerk kan onderbrengen. Ook de wijk Lombardij- en kan een eigan centrum krijgen mits dit om financiële redenen wordt on dergebracht in een ander project, te weten het nu al veelbesproken bejaar den- annex wijkcentrum Zonnetrap, waarvoor de gemeente grond heeft damse Muziek School, de wat later geclaimd op het voor bijzondere be- geboren Dienstencentra, een aantal bouwing bestemde Manifestatieterrein. jongerensociëteiten, de Gemeente Bi- komt staat echter, gezien de negatieve reacties van omwonenden die het Ma nifestatieterrein liever als speelmoge- Iijkheid voor de - jeugd houden, nog lang niet vast. Afwachten is hier dus de boodschap, temeer daar de Dienst voor Stadsont wikkeling, zo dit terrein na inspraak van de bewoners niet langer voor de wxovv moiamig UtUUClU CCfl aaUVUl- r_ ling voor de Stichting voor Sociaal §P°tte etc- overleg gaande is tussen de Cultureel Vormingswerk „Centrum u voor c!e GenleenteljJke Wijkge- Pendrecht", die in het houten noodge- k°bwen f"de Stichting Wijkopbouw. bouwtj'e aan de Baarlandhof nauwe- n veel kleiner onderkomen zou dan lijks alle deelnemers en deelneemsters even<-ueel een plaats kunnen krijgen 1. aan de rand van het Manifestatieter rein. De tendens om, naast de clubhuizen, wijkgebouwen neer te zetten groeide daarom meer en meer. Thans zijn er door heel Rotterdam in diverse wijken ook, „oude" reeds plm. twintig wijkgebouwen. sommige onderge- Tot de wijken die al heel gauw over een eigen wijkcentrum kunnen be schikken behoort Delfshaven waar de gemeente een voormalig kantoorpand aan de Havenstraat 183 heeft aange kocht. Nog deze maand zal dit gebouw voor het gestelde doel worden aangepast. In december, zo is de bedoeling, zal dit dan in gebruik kunnen worden geno men door het wijkorgaan aldaar en door een arts van de GGD, die er eveneens zitting zal houden. K. DAM-v.d. BERG. VI RSCHIJNT lil- DINSDAG FN nONDF.RnA', IH' 'til. ROAM REcm 1 - V A A.SOF.VL R - AR-..-„.ff, M1IMH1.N1. HWAAH U t - - HU.IDKANT PR.NS HENDRIKKADE 14, ROTTERDAM. TEL 13.21.70

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

De Havenloods | 1973 | | pagina 1