Haar afscheid:
HOLIDAY ON ICE
in Sportpaleis
L
Menselijk contact in grote
stadswijk door de centra
[UIVJCjIHJLA
PRATEN MET JOAN HAANAPPEL:
Weer normaal leven...
BEZORGERS STERS
dinsdag 6 november 1973
22e jaargang no. 45
EDITIE
SCHIEDAM
Niemand in ons land had in die sport
ooit wat bereikt. Je wist dus ook niet,
wat de consequenties waren. Maar
toen ik verder kwam en nog verder
wilde, was het een leven van naar
school gaan, een boterhammetje eten
uit het vuistje langs de ijsbaan en dan
weer trainen
„Ik heb er later eigenlijk al het andere
voor moeten opgeven. Toen ik op de
middelbare meisjesschool was, heb ik
helemaal geen leven er naast gehad.
Neem bijvoorbeeld zo'n zaterdagavond
toen, alle wintermaanden en vooral in
het seizoen, denk dan maar niet, dat ik
ooit naar een feestje kon gaan of dit
kon doen of dat, als je begrijpt, wat ik
bedoel. Ik had bijvoorbeeld dolgraag
willen hockeyen, maar dat was weer te
gevaarlijk. Nou ja, er was eigenlijk
altijd wel iets, wat niet kon of niet
mocht, omdat je moest schaatsen of
aan he benen moest denken.
Jongste
„Spijt me, dat ik te laat was.... maar ik stond nog
op het ijs", zegt Joan Haanappel tegen me vanuit
Clermont Ferrand. Vandaag heeft ze afscheid
genomen van haar eigen groep in „Holiday on
Ice". Ze zal via Parijs en Antwerpen naar ons
land terugkomen en met een andere groep van de
show (er zijn drie groepen op tournee) in Den
Haag en Rotterdam ook afscheid nemen van haar
Nederlands publiek.
„Spijt me, dat ik te laat was, maar vijf over vijf
was het pas afgelopen en toen moest alles er nog
af, de kronen, de schaatsen en de toestanden.
Maar ik ben er, al was het een vreemde dag voor
me vandaag. Straks om zes uur geef ik mijn
laatste voorstelling met deze groep, waar ik de
laatste zes jaar aan verbonden ben geweest.
Vandaag, toen ik binnenkwam kreeg ik van
iedereen bloemen, cadeaus en toestanden. Het
klink gek misschien, maar het is vandaag allemaal
een beetje raar".
Joan Haanappel, met wie wij in Clermont
Ferrand spreken, is echt een beetje in de war.
Ik wist natuurlijk al een tijd, dat ik er mee ophield, dus je leeft er op
een zekere manier naar toe, maar tijdens de voorstelling daarnet dacht
ik er aan, dat het nu straks afgelopen zou zijn. Vanmiddag op het ijs
moest ik er ineens aan denken, wat het me nu deed, voor de laatste
keer op de schaats bij zo'n grote Amerikaanse show. Ik zal ze missen,
die mensen, dat weet ik nu wel. Maar toch, ik krijg nu, denk ik, de
start te krijgen, met een ijshal en
allerlei toestanden, alles er-op en er
aan, wat kinderen leuk vinden. Je
weet, we hopen in de buurt van Breda
te kunnen beginnen over een jaar of
twee", voegt ze er aan toe.
-Kinderen
Als we dan, wat brutaal eigenlijk,
vragen, of „kinderen" op een andere g
manier straks een eigen plaats in haar i
levenspatroon zullen hebben, nu zij ft
kans om zelf wat te leven, in plaats van te reizen en iedere dag te i™m.ers getrouwd is: „Ja. o, hoe moet
werken, iedere avond weer op te trede. Al is het maar 's avonds met 'pla^", 'al jeJaTlo mag Hggen. Maar
mgn benen omhoog te zitten en met een glaasje bier naar de televisie -
te kijken. Want dat is voor mij een luxe.....".
Joan Haanappel, sinds twee jaar pre
cies tegenwoordig mevrouw Rospert,
heeft zondag in Clermont Ferrand
afscheid genomen van haar collega's
van ..Holiday on ice". Gister reisde zij
af naar Parijs en sinds vandaag repe
teert ze met een andere groep van de
grote Amerikaanse show in Antwerpen
voor de speciale afscheidstournee in
Den Haag en Rotterdam. De voorstel
ling in Frankrijk, waar wij zondag met
haar spraken, was dus nog niet werke
lijk de laatste, maar voor haar persoon
lijk betekende het toch het onherroe
pelijk begin van het eind van haar
carrière als vedette op het ijs. Een slot,
dat zij bewust heeft gekozen, oni na
een brillante loopbaan, in eigen land
„Niemand begrijpt eigenlijk, wat zo'n
optreden in de show betekent", zegt
ze. „Kerstmis en zo heeft voor ons
gewoon niet meer bestaan dat kan een
normaal mens eigenlijk niet begrijpen.
Er zijn dan alleen maar extra voorstel
lingen en je moet dus dubbel hard
werken. Er komt nu, hoop ik, een heel
andere tijd. We gaan proberen ons
ontspanningspark in Nederland van
Asterix, Obelix en Panoramix.een
begrip voor oud ènjong, vormen naast
Joan Haanappel de aantrekkelijke
hoofdschotel van „HOUDA Y ON
dat zijn eigenlijk dingen, waar je alleen
maar op mag hopen. Het moet wel nü,
dat vind ik wel. Want anders is het te
laat, vind ik. Dan word je te oud en
kun je niet meer zo meeleven, als ze
opgroeien."..
Een spontane jonge vrouw, die Joan
Rospert-IIaanappel, jong, charmant en
echt hef type van een"dóórzetter dié
een eigen levensdoel heeft gesteld en
tot nu toe heeft bereikt. Dat blijkt ook
gelijk, want: „Applaus missen zal ik
niet, geloof ik. Maar ik moet natuurlijk
wel iets gaan doen. Ik ben echt niet
het tiepje, dat zegt: het gaat nu niet
meer, dus dan doe ik ook maar niets
„Toen ik voor de eerste keer naar de
Europese kampioenschappen ging, was
ik twaalf jaar. Ik was toen de jongste
deelneemster, dus toen kwam er van
zelf wat publiciteit. Het is gek, hè,
maar ik heb er eigenlijk heel weinig
herinneringen aan over, aan die jeugd.
Ik weet wel, dat als ik naar een
Nederlands kampioenschap was ge
weest, dat ik altijd naar een kiosk ging
om alle Haagse kranten te kopen. Want
ik wilde precies weten, wat ze allemaal
schreven. Maar het is wel gek, om je
naam in de krant gedrukt te zien staan,
als je zo jong bent. Maar ik weet
alleen, dat ik het erg vervelend vond,
als ze nare dingen schreven. Maar dat
kwam pas later. Als amateur hebben ze
me eigenlijk nooit afgekraakt. Hoog
stens in het laatste jaar, toen ik wat
zenuwachtig was en ik het eigenlijk
niet zo goed deed, als ze wel hadden
verwacht. Maar dat doen ze met zoveel
sportmensen".
Leven
Maar die tijd is nu voor Joan Rospert-
Haanappel bijna voorbij. Ze werd prof,
begon bij de show na de Olympische
Spelen van 1960, toen ze 19 jaar oud
was. Aan het begin van dit seizoen had
ze dus, ook al door haar huwelijk, vast
besloten er dit jaar definitief mee op te
houden. Samen met haar man wil ze
een recreatiepark in de buurt van
Breda beginnen, waar ze in een te
bouwen ijshal nog wel zal optreden,
maar niet langer in het kader van een
show zoals „Holiday on Ice".
Onze lezers:
halve prijzen
De eerste voorstelling van „Holi
day on Ice" in het Sportpaleis
Ahoy (het afscheid van Joan Haan
appel) is gereserveerd voor de le
zers van ons blad. De prijzen voor
deze super ijsshow werden voor
deze première bijna GEHAL
VEERD. Onnodig dus om te. zeg
gen, dat het storm zal lopen, kaar
ten voor deze unieke presentatie,
die op maandag 26 november om 8
uur 's avonds zal beginnen, kunt u
met ingang van heden in voorver
koop afhalen bij het bureau van
ons blad, zoals vermeld wordt in
de coupon, die u elders in dit blad
aantreft. De prijzen voor de voor
stelling op 26 november zijn eer
ste ring f 8,50 i.p.v. f 14,-; tweede
ring f 5,50 i.p.v. f 10,—. kinderen
tot 14 jaar betalen resp. f 4,25 en
f2,75. U betaalt 50 ets p.p. voor-
verkoop.
ik kan nooit naar een concert. Het
leven gaat eigenlijk aan je voorbij. Het
normale, fijne gezinsleven ken je niet.
Een vriendenkring heb je eigenlijk ook
niet. Ik had nu echt het idee: als ik er
nü niet uitstap, kom ik er nooit meer
uit. Het trok me niet meer zoals
vroeger. Ik kan het niet meer opbren
gen".
Het afscheid van Joan Haanappel, ster
zonder vervelende allures, belooft een
hoogtepunt te worden in het winter-
programma van Sportpaleis Ahoy'. Het
is dan ook begrijpelijk, dat ons blad
zich gelukkig prijst de lezers op maan
dag 26 november de première in Rot
terdam te mogen presenteren TEGEN
HALVE PRIJZEN. In dit blad vindt u
een coupon, waarop u in voorverkoop
plaatsbewijzen kunt afhalen. Een ere
saluut van ons en onze lezers aan Joan
Haanappel, de ster van zoveel jaar.
„HOLIDAY ON ICE"....
TONNY BOK.
zelfs maar een kans te maken ooit die Voor sport moet je erg veel opgeven.'
top te bereiken. Het is immers niet Maar ja, toen ik begon, was het zelfs „F.r zijn teveel dingen, die eenvoudig
alles goud, wat er aan die successen co, dat niemand in Nederland eigenlijk nooit hebben gekund, die ik nu wil
blmkt- wist, wat kunstrijden eigenlijk war. beleven. Tk kan nooit naar een theater,
Televisie
Nee, met een handwerkje bij de haard
zien we Joan voorlopig echt nog niet
zitten. Er zit eenvoudigweg nog zoveel
pit in deze 32-jaar-jonge vrouw, dat we
gelijk maar informeren, of ze er niet
aan heeft gedacht haar korte periode
als presentatrice bij de televisie weer
op te nemen, als ze straks in ons land
terug is. „Tja, d'r hangt inderdaad
zoiets in de lucht, maar daar kan ik
verder nog niets over zeggen, dat zul je
begrijpen. Ze hebben me dus zo half
en half benaderd, maar concrete plan
nen zijn er nog niet. Maar dat zou ik
dus natuurlijk wel leuk vinden, ja".
„Ik wil iets blijven doen, ik wil erbij
blijven horen. Maar niet langer dat
eeuwige jachten, dat reizen. Het is nu
mooi geweest, al zou ik het natuurlijk
achteraf nooit hebben willen missen.
Maar dat zien we na Rotterdam wel
1 Rotterdam
i
Uziter goed naast... ff
als u denkt dat de Internationale Meubelbeurs niet voor
particulieren toegankelijk is.
Dat is 'ie wél echter alléén op vrijdagavond 9 november
van 19 tot 22 uur en op zaterdag 10 november van 10 tot 17 uur.
er bewonderen, van klassiek tot modern, in totaal 50.000 m
bergmeubelen-kleinmeubelen-slaapmeubelen-zitmeubelen.
Entree f 5,- per persoon.
14e INTERNATIONALE MEUBELBEURS
JAARBEURS-UTRECHT
k - 'c JJt-. - -
Voor de verspreiding van ons blad vragen wij voor dirakt
'Minimum leeftijd 15 jaar
'Aantrekkelijke bijverdienste
Aanmalden: Prins Hendrikkade 14, Rotterdam, tal. 13.21.70, toestel 2
DE HAVENLOODS
f8.
„Gek eigenlijk, dat ik daar definitief
afscheid neem. Want in mijn hele leven
heb ik nog maar éénmaal in Rotterdam
opgetreden, dat was twee jaar geleden.
Toen ik van de Wiener bij „Holiday on
ice" kwam heb ik nog één keer in die
hal opgetreden, die toen werd afge
broken. Toen is er dus één jaar over
geslagen en het grappige is, dat ik er nu
dus afscheid neem. Grappig, omdat de
hele familie Haanappel in Rotterdam
woont. Mijn vader is geboren en geto
gen Rotterdammer en heeft er vijf
broers en twee zusters, de hele familie
dus, die nog allemaal in Rotterdam
zijn blijven wonen. Behalve wij dan
natuurrijk, want zelf ben ik in Den
Haag geboren, zoals je weet".
„Ik was enig kind, maar dat betekent
nou echt niet, dat ik op handen werd
gedragen, eerlijk gezegd. Ik heb er
letterlijk met vallen en opstaan moeten
komen, van mijn zesde jaar af al. Een
typische Hagenese ben ik dus niet,
maar op Houtrust heb ik wel leren
krabbelen. Mijn vader was nogal een
fanatiek beoefenaar en mijn moeder
schaatste ook wel, die ging dus ook
mee. En met mij zaten ze, geloof ik,
een beetje in hun maag. Nou ja,
baby-sitten was nogal duur, geloof ik,
Wie de sportloopbaan van vele Neder
landse sterren wat nader heeft gevolgd,
zoals je dat als sportjournalist automa
tisch. doet, ontkomt in zo'n geval niet
aan de vraag, hoe het nu overkomt op
zo'n jong ding, dat alles in haar jeugd
min of meer op zij moet zetten om de
absolute top te bereiken. Althans... om
De officiële opening van het wijkgebouw „Larenkamp" te Zuidwijk
op 10 november met daaraan voorafgaand op 8 november een
bezichtiging van het centrum door koningin Juliana, betekent in feite
een grootse overwinning voor de Stichting Wijkopbouw aldaar. Dat
het gebouw er nu staat kan namelijk zonder enige twijfel de vruc'-r
genoemd worden van de inspanning van het SWO-bestuur, dat veie
jaren heeft gepleit voor de komst van zo'n centrum in de nog steeds
als nieuw omschreven wijk.
De gemeentelijke drijfveren om juist Zuidwijk voor zo'n circa negen
miljoen kostend bouwwerk uit te kiezen zijn evenwel niet alleen
voortgesporten uit de wens de Stichting Wijkopbouw, populair
gezegd, als een soort beloning voor haar ge-ijver nu maar 's haar zin te
geven. Dat zou een al te simplistische gedachtengang zijn.
Want naast Zuidwijk zouden, zo was
de bedoeling, Groot-IJsselmonde en
Ommoord als jonge wijken eveneens
een dergelijk centrum krijgen. Welnu -
beide eerstgenoemde wijken aan de
Linker Maasoever hébben nu hun wijk
gebouw waarvan in IJsselmonde de
officiële ingebruikneming in februari
1974 te verwachten is. Ommoord ech
ter viel voorlopig buiten de geplande
serie grote wijkcentra aangezien ten
tijde van de voorbereidingen daar geen
geschikt terrein beschikbaar bleek om
eenzelfde ontwerp gelijktijdig met de
andere twee te verwezenlijken.
Ommoord
Inmiddels is Ommoord, mét Amster
dam-Osdorp, Enschede-Noord en Apei-
doorn-Wormen, aangewezen als proef
object binnen liet kader van het Bij
zonder Regionaal Welzijnsbeleid van
de Rijksoverheid - waarbij de gemeen
ten de helft van de investeringskosten
dragen - in welk kader een voorlopig
wijkcentrum in gebruik werd geno
men. Rotterdams motto daarvan was
dat, wil men de bevolking werkelijk
betrekken in wat in de wijk dient te
gebeuren voor het algemeen welzijn,
dit niet zomaar in een huiskamer kan
worden afgehandeld.
Dit Communicatiecentrum, zoals de
naam luidt, verschaft momenteel on
derdak aan diverse groepen en instel
lingen. Daar ook kunnen de Ommoor-
ders terecht indien zij optimaal infor
matie wensen over hun wijk.
ogenblik nog niet bekend. Ook in
Ommoord zitten echter het wijkorgaan
of wel de Stichting Wijkgemeenschap
Ommoord en de uit haar midden
ontstane groepen en commissies niet
stil om de wijk zo spoedig mogelijk
aan een goed functionerend, definitief
centrum te helpen.
Wij wezen er reeds op, dat juist een
aantal nieuwe wijken voor de door
architect J. Bister ontworpen serie was
uitgekozen, omdat daar van een ont
moetingscentrum voor de hele bevol
king geen sprake was. W el functioneer
de in Zuidwijk sinds een tiental jaren
het houten noodwijkgebouw aan de
Larenkamp waar aanvankelijk ook
kerkdiensten werden gehouden, doch
dit bleek al spoedig veel te klein om
alle groepen en verenigingen in hun
begrijpelijke verlangen naar een onder
komen te herbergen.
Rotterdam, dat op het gebied van
sociaal-cultureel werk reeds ver voor
de oorlog prachtig werk deed in de
oude buurten - men denke bijvoor
beeld aan de club- en volkshuizen die
zich nog steeds actief met de wijkbe
woners bezig houden - had in de
nieuwbouw geen enkele accommodatie
beschikbaar om op grote schaal jeugd
en ouderen op te vangen. Die was er
ook niet voor bijvoorbeeld de Rotter-
bracht in daartoe door de gemeente
aangekochte en voor het doel aange
paste gebouwen. Verder zijn er onder
handelingen gaande c.q. plannen in
voorbereiding voor nieuwbouw in on
der andere Pendrecht en Hoek van
Holland.
Pendrecht
Zonnetrap gereserveerd blijft, nog
moet zien uit te dokteren of en zo ja
waar elders in de wijk een ruimte van
2500m2 gevonden kan worden, waar
het centrum dan kan verrijzen. Voorlo-
Eerste paal
Wanneer de eerste paal voor het eigen
lijke centrum de grond in gaat, dat in
grote trekken gelijk zal zijn als dat van
Zuidwijk en IJsselmonde, is op dit
aan haar clubs en vormingswerk kan
onderbrengen. Ook de wijk Lombardij-
en kan een eigan centrum krijgen mits
dit om financiële redenen wordt on
dergebracht in een ander project, te
weten het nu al veelbesproken bejaar
den- annex wijkcentrum Zonnetrap,
waarvoor de gemeente grond heeft
damse Muziek School, de wat later geclaimd op het voor bijzondere be-
geboren Dienstencentra, een aantal bouwing bestemde Manifestatieterrein.
jongerensociëteiten, de Gemeente Bi-
komt staat echter, gezien de negatieve
reacties van omwonenden die het Ma
nifestatieterrein liever als speelmoge-
Iijkheid voor de - jeugd houden, nog
lang niet vast.
Afwachten is hier dus de boodschap,
temeer daar de Dienst voor Stadsont
wikkeling, zo dit terrein na inspraak
van de bewoners niet langer voor de
wxovv moiamig UtUUClU CCfl aaUVUl- r_
ling voor de Stichting voor Sociaal §P°tte etc- overleg gaande is tussen de
Cultureel Vormingswerk „Centrum u voor c!e GenleenteljJke Wijkge-
Pendrecht", die in het houten noodge- k°bwen f"de Stichting Wijkopbouw.
bouwtj'e aan de Baarlandhof nauwe- n veel kleiner onderkomen zou dan
lijks alle deelnemers en deelneemsters even<-ueel een plaats kunnen krijgen
1. aan de rand van het Manifestatieter
rein.
De tendens om, naast de clubhuizen,
wijkgebouwen neer te zetten groeide
daarom meer en meer. Thans zijn er
door heel Rotterdam in diverse wijken
ook, „oude" reeds plm. twintig
wijkgebouwen. sommige onderge-
Tot de wijken die al heel gauw over
een eigen wijkcentrum kunnen be
schikken behoort Delfshaven waar de
gemeente een voormalig kantoorpand
aan de Havenstraat 183 heeft aange
kocht.
Nog deze maand zal dit gebouw voor
het gestelde doel worden aangepast. In
december, zo is de bedoeling, zal dit
dan in gebruik kunnen worden geno
men door het wijkorgaan aldaar en
door een arts van de GGD, die er
eveneens zitting zal houden.
K. DAM-v.d. BERG.
VI RSCHIJNT lil- DINSDAG FN nONDF.RnA', IH' 'til. ROAM REcm 1 - V A A.SOF.VL R - AR-..-„.ff, M1IMH1.N1. HWAAH U t - - HU.IDKANT PR.NS HENDRIKKADE 14, ROTTERDAM. TEL 13.21.70