Het is allemaal metAjax begonnen
In de lucht wordt
alles betrekkelijk
Sportvlieger Laban kan het weten
m
Disc-jockey Aad Klaris:
In het jaar 2500 is de
mens een heelal-wezen
Kijken
naar
de
eenden
DE HAVENLOODS' DINSDAG 22 JANUARI 1974
.Met een dromerige blik, lang haar en gekleed volgens de jongste
tienermode staart de bakvis naar het schoolbord zonder het te zien.
Zacht trommelen haar vingers de nieuwste tophit van The Osmonds.
Weer teruggekeerd uit de droomwereld van haar pop-idolen naar de
harde realiteit van het alledaagse schoolleven, werpt ze nog een blik
in haar agenda, waar Donny Osmond haar vanaf een foto vriendelijk
toelacht....
Ze is echt niet de enige die in de ban is van de muziek. Overal in
onze samenleving laat de muziekwereld haar sporen na. Een
huisvrouw zingt mee onder het eten koken; een glazenwasser
verricht fluitend zijn werk. De stratemaker stampt op maat van een
plaat komend uit een transistorradio zijn stenen in Moeder Aarde.
Een vader irrimiteert Rudolf Schock in bad. Muziek is niet weg te
denken uit ons maatschappelijk leven, evenals trouwens de gehele
glamourwereld erom heen. In die wereld van klatergoud, waar roem
zo vergankelijk is en succes net zo wisselvallig als bij ons het weer,
heersen echter keiharde economische belangen.
Voortdurend bekampen de platenmaatschappijen elkaar in het streven dè hit uit
te brengen. Pluggers - mensen die tot taak hebben aan disk-jockey's de platen
van hun maatschappij aan te bevelen om ze zodoende op de draaitafel te
krijgen lopen constant de studio's plat. „Het is van essentieel belang, dat een
plaat goed geplugd wordt. Gebeurt dat niet, dan scheelt het een slok op een
borrel', aldus Aad Klaris uit Klaaswaal, reeds twee jaar als full-prof in de wereld
der lichte muze werkzaam als tekstschrijver, componist, zanger en promotor
van een aantal zangers en z
Natuurlijk speelt een belangrijke rol,
wie het idee krijgt en iets passends
weet te maken voor een artiest. Daar-
bij_is aktualiteit vaak zeer belangrijk.
Liedjes over de autoloze zondag zijn
- -
..Vooral de grotere maatschappijen
hebben goede pluggers in dienst, die
dagelijks in contact komen met de
disk-jockeys. De gang in een studio
staat veelal vol, "wanneer het gaat om
een dichtbeluisterd live programma.
Het is een moeilijk werk, maar er zijn
pluggers, die met kop en schouder
boven de anderen uitsteken, zoals
„Laatst had ik een mooi liedje voor
Marian in elkaar gezet, getiteld „Als ik
droom". Hoes nam het op met haar,
maar de verkoopafdeling wilde nog
even op het juiste ogenblik wachten
om er mee uit te komen. Intussen zong
Marian het al bij haar zaaloptredens in
het land. Na enige tijd kwam er een
plaat van de Makkers uit de stal van
Vader Abraham uit; haast zo'n zelfde
soort liedje. Ik vermoed, dat het idee
door iemand uit de zaal bij één van de
optredens van Marian is opgenomen,
waarna er het een en ander aan gewij
zigd werd. Moeilijk om zo iets te
bewijzen
Niettemin is er een organisatie, de
Buma, die de auteursrechten van de
componisten angstvallig bewaakt. Bij
eventuele geschillen treedt een pia-
giaatscommissie in werking en als een
en ander duidelijk herkenbaar is, dan
gaat men voor de bijl.
Het is overigens niet zo, dat men
één-twee-drie vaste voet in de amuse
mentswereld heeft. Aad Klaris zelf is
Iets wat hij in zijn vingers blijkt te
hebben. Vroeger begeleidde ik veel
artiesten. Als die met een probleem
zaten, dan lanceerde ik weieens een
idee, dat het vaak goed op de bühne
bleek te doen. Eigenlijk is mijn door
braak twee jaar geleden gekomen.
Toen zat ik tijdens de wedstrijd van
Ajax-Inter in een studio te Hilversum,
waar we, als alles goed afliep, een plaat
over zouden maken! Het liedje heb ik
tijdens de wedstrijd geschreven, zodat
we het na de wedstrijd gelijk pats-
boem op de plaat konden zetten. Sinds
die tijd word ik veel benaderd om iets
voor iemand te maken over een be
paald thema". Veel werkt Aad tegen
woordig samen met Fred van~Dam,
tekstschrijver voor artiesten zoals Wil-
ma, Heintje, Gert Timmerman en
Johnny Hoes.
Moeilijk is het om maar altijd inspira
tie te vinden. Vaak 's morgens om een
uur of vier komen de ideeën. „Soms
wip ik wel uit bed om wat op te
schrijven.
De volgende morgen ga ik dan met de
tekst aan tafel zitten en schrijf de
muziek erbij". Vervolgens speelt hij
het met behulp van kostbare appara
tuur in op een demonstratieband, kort
weg demo's genaamd. Een peuleschil
letje voor hem, omdat hij accordeon,
piano, gitaar, bas speelt en bovendien
kan zingen. „Als je het zelf inspeelt op
de band. komt je idee van het liedje
het best bij een platenfirma over. Heb
ik iets voor een bepaalde artiest ge
maakt, dan gaat het rechtstreeks naar
zijn maatschappij. Tegenwoordig be
weeg ik me ook veel op het vlak van
het promoten van artiesten. Het lukt
me al aardig een stal op te zetten.
Momenteel doe ik veel met Thijs van
der Molen, The Crickets, Ria van
Helmond, Bennie Boy en Hennie
West". Een aantal leuke successen zijn
reeds behaald. Zijn creativiteit schijnt
onuitputtelijk getuige de wand vol
platenhoezen in zijn werkkamer v
liedjes door hem geschreven in
afgelopen twee jaar.
mer een controlekamer wordt ge
maakt. Dan zat ae apparatuur ter
waarde van zo'n f20.000,- beter tot
zijn recht komen.
De zaken worden dan ook professio
neel aangepakt. Binnen,afzienbare tijd
verhuist hij naar een bungalow in
Fijnaart (Noord-Brabant), waar van de
garage een studio en van een slaapka-
De realiteit is minder romantisch dan
de showbusiness vaak doet geloven.
Hopelijk wordt een tienerdroom niet
te ruw verstoord
Een laatste hand aan het logboek.
99
99
„Passengers toweergalmt op gezette tijden uit de luidsprekers
van onze internationale vliegvelden, waar veelal een drukte van belang
is van af- en aanreizende passagiers. Dergelijke geluiden worden daar
gearegeld overstemd door het gebulder of gejank afhankelijk van het
type - van een st^jgepde of dalende luchtreus.
Wie wel eens met deze steeds meer in gebruik gekomen vórm 'van
vervoer heeft kennis gemaakt, weet dat eenmaal gezeten in zo'n
toestel het vliegen weinig sensationeels of avontuurlijks meer heeft.
Steeds comfortabeler worden grote super-jets. Maaltijden, drankjes,
tijdschriften enz. worden op plezierige wijze door in het oog vallende
stewardessen rondgebracht, zodat er eigenlijk na de eerste momenten
weinig meer door de kleine vensters naar buiten gekeken wordt.
Zeker niet, als men tegen een motor, vleugel of wolkenmassa zit aan
te staren. Het avontuurlijke is er uit van de vliegerij in vroeger jaren.
Nu hebben we te maken met een volgroeid transportmiddel, vanaf de
grond geleid, dat door allerlei voorschriften en wettelijke bepalingen
strikt aan banden ligt.
Toch is er in de vliegerij nog een stukje
sportiviteit en avontuurlijkheid van
vroeger waar te nemen, namelijk bij
diegenen, die de sportvliegerij beoefe
nen. Velen, die als kind vroeger piloot
wilden worden en dit niet hun beroep
hebben kunnen laten worden, gaan op
latere leeftijd, als de roep -naar hogere
sferen hen nog te pakken heeft, zelf
vliegen lerèn. Eén van hen is de heer
E. A. Laban uit Numansdorp, die wel
iswaar niet-in zijn jongensjaren bezeten
was van de vliegerij, -maar eerst op
latere leeftijd er tot aangetrokken
werd.
„De eerste kennismaking die ik met de
vliegerij had, kwam via een kennis die
het deed. Hij wist bij mij de angst weg
te praten, die ik voor de vliegerij had
en toonde me aan datje eigenlijk niets
kon overkomen".
Zijn eerste interesse was gewekt en de
heer Laban ging op zoek naar een
vliegveldje in de buurt. Zo kwam hij
op vliegveld Seppe tussen een stel wild
enthousiaste sportvliegers terecht.
Eén van die sportvliegers nam hem
mee de lucht in en even later had de
vliegschool Seppe weer een nieuwe
leerling. „Voordat je echter aan je
opleiding voor je vliegbrevet begint,
wordt je eerst lichamelijk streng ge
keurd in Amersfoort. Dat voorkomt
eventuele teleurstellingen later", ver
volgt de heer Laban, die toen hij werd
goedgekeurd, opging voor zijn beperkt
A-brevet. Met dit brevet mag men
alleen boven Nederland vliegen, als
mede de Verenigde Staten. „Na dertig
vlieguren - ongeveer één jaar - had ik
het te pakken", vertelt de heer Laban,
die voorts- mededeelde, dat iedereen
dit leren kan en dat daar beslist geen
hogere opleiding voor nodig is.
eventjes gaat vliegen. Nee, het vereist
de nodige voorbereiding", aldus de
vliegende tandarts. „De avond ervoor
zit je vooral bij een langere vlucht
berekeningen te maken, welke koers
gevlogen moet worden, hoe lang de
vlucht duurt, waar je niet boven mag
vliegen enz.".
Ook op het vliegveld zelf moeten,
alvorens - de lucht wordt ingegaan, de
nodige formaliteiten worden vervuld.
Eerst naar de havenmeester het doel
van de vlucht opgeven. Daarna het
toestel uit de hangar rollen en aan de
hand van een „checklist" het apparaat
zowel van buiten als binnen controle
ren. Ook niet vergeten benzine te
tanken. Daarna instappen, starten,
taxiën naar het begin van de startbaan
(een grasveld), gas gevenen na
enkele ogenblikken zweeft de vierper-
soons CESNA-176 onbekommerd
enige wolkenmassa's tegemoet, die
gelukkig te hoog zaten om het uitzicht
te belemmeren.
Tandarts Laban: ..Het is allemaal
zo moeilijk als het lijkt
vleugels zweven, hoewel het toch weer
plezierig aan deed even later het
gezoem van de motpr weer in de oren
te horen klinken.
„Mocht er eventueel motorstoring
komen", aldus de tandarts, „dan zweef
je gewoon naar het eerste het beste
weiland of stille weg en zet hem neer.
Als je maar iets hebt, dat de grootte
heeft van een voetbalveld, dan redt je
het wel".
■Af en toe trekt' de wind aan het
toestel, maar het deert niet. Kijken is
wel het belangrijkste bij dit soort
vliegen. Het is dan ook een geweldige
sensatie je te oriënteren aan de hand
van wegen, dorpen of rivieren. De
landkaart van school wordt realiteit
naarmate we hoger stijgen. Door naar
2000 ft, waar de eerste wolkenflarden
de CESSNA omhullen, zodat er vier
paar voeten kouder wórden.
Op een hoogte variërend van 100 tot
1500 ft. rondsnorrend, vertelt de heer
Laban, dat er nog nooit ongelukken
zijn gebeurd met sportvliegers, uitge
zonderd diegenen die allerlei kunsten
wilden uithalen. Normaal kan er echter
niets gebeuren. „Ook kun je met zo'n
ding niet naar beneden storten", aldus
de heer Laban, die om zijn woorden
kracht bij te zetten boven het Hollands
Diep de motor geruime tijd stil zet. De
kist blijft echter gedragen door zijn
n I, Fascinerend
UngelUkken Binnen de kortste keren wordt het
weer snel slechter en kondigt zich in
de verte een bui aan. De wind steekt
op en blijkt, als we weer bo.ven het
vliegveld Seppe zweven, schuin op de
baan te staan. Het landen neemt een
aanvang. Naarmate de snelheid van het
vliegtuig daalt en het lager bij de grond
komt, krijgt het toestelletje meer last
van de wind, maar de heer Laban weet
de kist keurig aan de grond te zetten.
„Fascinerend, dit vliegen. Je gaat wel
een beetie hef betrekt-eliilrp imior, iro.»
„raacmerena, ait vliegen. Je gaat wel
een beetje het betrekkelijke inzien van
het aardse geploeter", vertelt de heer
l.aban even later, wanneer de dorst in
het op-het vliegveld liggende restaurant
gelaafd wordt. ..Hoewel ik niet kan
/eggen dat ik van de vliegsport bezeten
ben, wil ik het toch wel blijven doen.
Je voelt je hoog in de lucht zo heerlijk
vrij. Aan de andere kant gaat er veel
tijd in zitten, terwijl ik mijn vrije
dagen toch ook graag met mijn gezin
wil delen".
„Een andere rem is ook wel de finan
ciële kant van de zaak. Kon je het nog
maar zakelijk combineren, zodat het
aftrekbaar voor de belasting zou
worden, maar dat gaat niet'». Toch zijn
de prijzen niet overdreven. Voor één
vlieguur met een 4-personen CESSNA
betaalt men b.v. f 110,
Belangrijk centrum van het gemoede
lijke vliegveldje van Seppe. waar af en
toe een kist binnensnort is het restau
rant, waar vooral aan de tap de meest
fantastische vliegavonturen verhaald
worden door allerlei schilderachtige
oude rotten in die sport.
„Ik zou nog best eens naar Afrika
willen vliegen tesamen met drie andere
vliegers, zodat je de kosten gevieren
kunt delen. Dat lijkt me een geweldige
ervaring binnen een aantal uren van de
ene cultuur in een totaal andere
terecht te komen". Een toekomst
droom ook van vlieger Laban die
hij^ toch nog eens hoopt te verwezen-
J.H.
Alles wordt nog éénmaal zorgvuldig
gecontroleerd voor de kist de lucht
ingaat.
Er op uit
„Het meest bizarre is wel, wanneer je
voor het eerst zonder instructeur de
lucht in- mag. Dit wordt je niet van
tevoren medegedeeldVoor mijn
tiende vlucht zei hij „Ga maar alleen
Tja,, daar zit je dan", (aldus de heer
Laban). „Natuurlijk laat je je niet
kennen, maar het zweet stond wel in
mijn handen
Toen hij weer veilig en wel op de
grond was aangekomen, werd - als
ntueel zijn stropdas afgeknipt en
opgehangen, in het lokaal van de vlieg
school.
Zodra eenmaal de wettelijk vereiste
papieren behaald waren, werd er ook
aan het maken van vluchten gedacht in
de vrije tijd. „Het is niet zo,.dat je
(nvo) Ernstige mensen spreken vaak met enig dédain over de verhalen die als
„science fiction" opgang maken. Maar is het juist om die verhalen alleen maar
meewarig-critisch te beoordelen? Ons dunkt van niet. De critiek, die wij wél
gerechtvaardig achten, is, dat de auteurs van die verhalen wat zij beschrijven vaak
voorstellen als NABIJE werkelijkheid. Zij wijzen er niet of onvoldoende op, dat
wat zij vertellen in de regel verre toekomstmuziek is. Dat de mensheid (als ze
geen kernwapen-zelfmoord pleegt) voor tot voor kort onmogelijk geachte
WERKELIJKHEDEN zal komen te staan, is een mening die men ook bij ernstige
geleerden vindt. Wij willen daarom een sprong in de toekomst - zeg naar het jaar
2500 - maken en vertellen wat er dan zo al te zien en te beleven zal zijn.
De mens zal dan over een geraffineerde
camera beschikken, die het mogelijk
maakt foto's van het verleden te ne
men, bijvoorbeeld van de intocht der
Romeinen in Nederland, van Colom-
bus' ontdekking van Amerika, van de
bestorming van de Bastille, en zo meer.
GEVOLG: de geschiedenis van alle
landen en volken zal voor een groot
deel herschreven moeten worden.
De steden zullen niet meer bestaan en
vervangen zijn door reusachtige tele-
communicatie-centrales. die direct
contact in woord, beeld en geschrift
tussen alle mensen op aarde mogelijk
maken. GEVOLG: er bestaat geen
behoefte meer aan opeenhoping van
kantoren, fabrieken of aan een woning
op niet te grote afstand van het werk.
zodat de mens - mede, omdat het
verkeer zó snel zal zijn, dat er op aarde
geen afstanden meer bestaan kan
gaan wonen waar ook ter wereld hij
wil wonen.
De maan en ëflige wPAm?,t*Pi ïpllgnd
vaeantie-oorden zijn voor tientallen
miljoenen mensen en het interplanetai- -•
re' verkeer zal weinig minder intensief
zijn dan thans het luchtverkeer op
aarde.
Er zullen geen ziektes meer zijn die de
medische wetenschap niet baas 'kan,
terwijl de mensen niet meer onderhe
vig zullen zijn aan slijtage, ouderdoms-
aftakeling, en zo meer. GEVOLG: de
mens zal alleen nog sterven door een
ongeluk of geweld, hetgeen problemen
van sociale, economische en morele
aard zal veroorzaken, waarvan wij de
oplossing thans niet kunnen bevroe
den.
Computers, waarbij vergeleken de te
genwoordige kinderspeelgoed zijn, zul
len vrijwel alle denkwerk en de leiding
en het functioneren van het productie
proces voor hun rekening hebben ge
nomen. GEVOLG: de mens zal „iets
anders" doen dan werken. TWEEDE
GEVOLG: Onbeperkte (synthetische)
Productie van alle goederen die de
mens nodig, heeft of wenst, te bezitten.
DERDE GEVOLG: Er zullen geen
verschillende sociaal-economische stel
sels meer zijn, omdat voor alle mensen
een optimale (materiële) welvaart zal
zijd bereikt.
Wij laten het hier maar bij. Tobholnit'
fantasie? Nu nog wel, maar het is een
te verwezenlijken fantasie. Een PRET
TIG toekomstbeeld? i Naar onze me
ning niet, maar niemand weet hoe de
mensen er in 2500 over zullen denken.
ONMOGELIJK, zullen sommigen mis
schien zeggen. Dat zei onze leraar in de
kosmografie in 1937 ook, toen wij
tijdens een demonstratie „sterren be
kijken" plagerig vroegen, wanneer de
mens op de maan zou landen. „Praat
toch geen onzin, jongen", zei de zeer
geleerde docent, „dat is absoluut on
mogelijk!
Nog geen twintig jaar later verliet de
eerste sputnik de aarde. En er zijn
dat weten wij allen sedert die
eerste heel veel ruimteraketten en-
vaartuigen de wereldruimte ingestuurd.
Onmogelijk? Onzin? Beslist niet!
Bril op....
(nvo) De getuige was van beroep ko
lensjouwer. Hij had voor de gelegen
heid zijn beste pak aangetrokken Wa-
t?r noch zeep had hij gespaard om
„schoon" in de rechtszaal te verschij
nen. Wat betreft zijn gezicht was dat
gelukt, maar zijn handen vertoonden
duidelijk de sporen van zijn „zwarte
beroep".
Bent U bereid om de eed af te leggen?
vroeg de president.
Jawel, Edelachtbare, antwoordde de
kolensjouwer en hij stak zijn hand op
de voorgeschreven manier omhoog.
Getuige, zei de president, als U de eed
aflegt,- moet U Uw handschoenen uit
trekken. Edelachtbare, zou U niet
eerst Uw bril even opzetten? vroeg de
getuige verontwaardigd. Een ogenblik
scheen het, d^t, d? president boos.-werd
WeT het brutaal klinkende antwoord.
Er klonk gelach op de publieke tribu
ne. STILTE! gelastte de president,
maar terwijl hij dit uitriep kon hij een
glimlach niet onderdrukken. De zitting
verliep verder zonder incidenten.
Mocht het u op een
winterse zondag eéns
overkomen overwel
digd te worden door
een ongekend gevoel,
dat u er toe brengt
het stalen ros te be
stijgen. dan raad ik u
aan naar die plaats,
waar in het grijs verle
den de Barendrechtse
Brug boven de Oude-
Maas placht te han
gen, te stieren, opdat
u daar een, tegen
woordig kostbaar,
graantje van de aan
trekkelijkheden der
Nederlandse natuur
mee kunt pikken.
Werkelijk, daar kunt u
uw door het stadse
milieu bedompte kij
kers figuurlijkerwijs
uitkijken op een vo
gelvolkje, dat de ge
woonte heeft het
Noord-Europa gelegen
woongebied naar de
Hollands rivieren te
verplaatsen en op het
moment, dat de win
ter van zich horen
laat Het zijn de mas-
eenden, die ik op het
oog heb, gevederde
vrienden, die hun aan
wezigheid presenteren
door een voor het
menselijk gehoor on-,
aangename „pot
pourri" te laten kBn
ken.
Prijs u zelf een geluk
kig mens, als u niet
vergeten bent de ver
rekijker thuis te laten,
want met dit vernuf
tig optiese artikel
wordt de mogelijk
heid geschapen de ver
schillende eenden
soorten met gemak te
onderscheiden.
De kleine küifeend,
zoals vanzelfsprekend
z'n naam dankend aan
het sierlijke kuifje op
de kop, is de eerste,
die, deels door zijn
kontrasterende kleu
ren wit en zwart,
deels door zijn geelge-
kleurde ogen, die de
schijn bezitten van
glas te zijn, uit de
grote gevederde men
geling springt. Hier
mee bedoel ik dan wel
"de viriele soorten,
want het vrouwtje
-en niet alleen die
van de kuifeend, maar
densoorten - is,
helaas verplicht
met een monotoon
bruin verenkleed door
het leven tre gaan. Ge
lukkigerwijs heeft het
lot, verwarring voor
komend, ook haar een
kuifje op het hoofd
geplant.
Inherent aan deze op
vallende kwaker is de
tafeleend, wiens in
nerlijk, gezien zijn
schone naam, de repu
tatie schijnt te hebben
bij vele mensen goed
op de maag te liggen.
Maar wij, bevallige kij
kers, genieten slechts
van zijn bekoorlijke
uiterlijk. Alweer is het
de man, die uitblinkt,
door het bezit van een
kastanje-bruine kop,
welke mooi afsteekt
tegen de donkere
borst. Maar heden,
ook hier moet de te
genpool, de zwakke
kunne, genoegen ne
men met een meer so
bere klederdracht.
Opvallend is het ver
schil tussen deze
eendjes en de logge
eendebeesten" in par
ken en vijvers. Heb
ben de laatstgenoem
den een nogal lang
lichaam, onze eendies
zijn uit een meer ge
drongen hout gesne
den, blijft bij de
park-eend een klein
stukje van het lichaam
boven het waterop
pervlak, wanneer ze
voedsel van de bodem
halen, onze eendjes
gaan helemaal onder
water. Door deze ei
genschap hebben ze
de naam „duikeend"
meegekregen. Ook hei
opvliegen is anders.
De duikeendjes na
melijk kunnen niet ge-.
lijk de lucht in, zoals
bij onze parkeenden
wel het geval is, maar
moeten eerst een tijd
je watertrappelen, net
als de zwarte meer
koet. Maar eenmaal in
de lucht, laten ze hun
vleugels de vrije loop
gaan en verdwijnen
uit ons zicht, nog
even nakwakend.
En aan u laat ik de
puzzel met behulp
van een goede vogel-
gids de andere eenden
te determineren.
René v.d. Driesche.
