rut" chts:
Tegen de muur
COWBOY EN AUTOOTJE
museumnieuws
opruiming
opruiming
pak een
stoeltje..
Winko keukenswinst!
winko f
opruiming
opruiming
DE HAVENLOODS, DONDERDAG 25 JULI 1974
Oudhollands voor Holland's
jongsten.
Terug uit grootmoeder's tijd deze
solide houten kinderstoel met
spijltjes en voetsteuntjes. Nu in vier
kleuren: in bruin, groen, rood of
oranje gebeitst, nu voor een oud-
oudhollands prijsje, i
Van fj62^>Ü voor
Dat is zo'n kwartje per
komplete kleurendia.
Pentor 18 DIN kleuren-diafilm
voor 36 briljante vakantie-kleuren
dia's. Een bekend Orwo produkt.
Nu inklusief ontwikkelen èn
inramen in plastic diaraampjes
(24x36 mm) voor een echte
vakantieprijs,
Tot en met 22 september wordt in het
prentenkabinet van Museum Boy
mans-van Beuningen een tentoon
stelling gehouden, onder de titel
„Denkers, dichters en mensen van de
wetenschap", van portretten uit de
16e en 17e eeuw, een keuze uit de
rijke prentenverzameling van het
werd meer als een
kuriositeiti beschouwd. Zij graveerde
ook haar eigen portretten.
De term geleerde moet men in dit
verband ruim opvatten, wan in het
verleden waren de grenzen tussen de
vakgebieden niet zo duidelijk afgeba
kend, ook niet die tussen vakman en
amateur, omdat de wetenschap nog
niet zo verregaand gespecialiseerd was
als nu. Amateurs, wier dagelijks werk
op geheel ander terrein lag, deden
belangrijke ontdekkingen. De Utrech
tse arts Van Gessel was tevens een
historicus van naam en Constantijn
Huygens, sekretaris van drie Oranje
vorsten, was natuurkundige, kompo-
nist en dichter. Vrouwen komt men
overigens uiterst zelden tegen als ge
leerden.
In deze zoipermaanden worden in de
kleine hoekzaal van het oude gebouw
van het Museum Boymans-van Beu
ningen waaiers uit de rijke museum-
kollektie geëxposeerd.
Door schenkingen, ondermeer van de
kollekte De Monchy, bezit het mu
seum vele fraaie exemplaren. Getoond
wordt een aantal 18e en 19e eeuwse
waaiers. Er zijn exemplaren met ge
sneden montuur van parelmoer of
ivoor, soms gekleurd, soms met goud
papier belegd, of geschilderd. Men kan
er huwelijkswaaiers bewonderen, kerk-
waaiers, waaiers a la suprise, de Chinese
zogenaamde mandarijnenwaaiers en
nog vele andere. Tot en met 1 septem
ber.
Volgende maand verschijnt onder de
titel „Pak een stoeltje..." een pro
grammaboekje van de vier Rotter
damse gemeentemusea.
In dit boekje wordt een overzicht
gegeven van alle aktiviteiten die de
edukatieve diensten van Museum Boy
mans-van Beuningen, het Historisch
Museum, het Museum voor Land- en
Volkenkunde en het Maritiem Museum
„Prins Hendrik" in het nieuwe (school-
)seizoen te bieden hebben: rond
leidingen, kursussen en lezingen, niet
alleen voor scholieren, maar ook voor
werkende jeugd en volwassenen. De
steeds groeiende belangstelling van
groepen en individuele musuem-
bezoekers voor begeleid tentoon-
stellingsbezoek, maar ook kursussen
als boetseren, glasgraveren enzovoorts
waren aanleiding om een dergelijk pro
grammaboekje voor het seizoen
1974/1975 uit te doen geven. Het
boekje zal vanaf medio augustus in de
vier musea voor f 0,50 verkrijgbaar
Luxe AANBOUWKEUKEN voor een ZEER LAGE PRIJS!
Inklusief inbouwkoelkast. komfoor en wasemkap
l=J—1Kijk in onze showroom
Financiering mogelijk
Ook in afwijkende maten
Bergweg 164 Tel. 010-244518 Ook zaterdags geopendj
Ido Eyl in
programma
van de Vara
Woensdag 31 juli 's middags om
13.25 uur treedt Ido Eyl, reeds
negentien jaar muziekmedewerker
van De Havenloods, voor de radio
als £ast op in de Vara-rubriek „Een
middagje Stoomradio". In dit pro
gramma van Betty van der Laan en
Joop Groesz vertelt de op 1 augus
tus tachtig jaar worden Ido Eyl
tussen half twee en twee uur het
een en ander over zijn carrière als
musicus. Het programma wordt
uigezonden op Hilversum I.
Nog geen honderd gulden.
Fraaie limba garderobekast met
veel hang- en legruimte, 2-deurs
en in de maat 100x50x 172 cm.
Nu ongemonteerd voor nog geen
geen honderd gulden.
Van U-33^5
Ik geloof dat we heel nuchter moeten vaststellen, dat duizenden mensen
kunnen leven zonder God. En dat ze ook kunnen sterven zonder
Godsgedachte. Neem b.v. het korte verhaal van Sartre „De Muur". Het
gaat over drie mensen, die in de Spaanse burgeroorlog veroordeeld en
gefusilleerd worden. Het is een indrukwekkend stuk proza. Niet alleen
omdat Sartre zo goed vertellen kan. Maar ook omdat het een volstrekt
God-loos verhaal is. Het enige wat aan God en godsdienst herinnert is de
vraag van de commandant, nadat hij het doodvonnis heeft voorgelezen: ,,U
wilt zeker geen priester? De reactie van de veroordeelden op dit punt is:
geen reactie.
Wat zijn dan hun gedachten en gevoelens? Allereerst een nameloze angst.
Eén van de mannen zegt: „Het is net als in nachtmerries. Je wilt aan iets
denken, je hebt steeds het gevoel dat je het hebt, dat je erachter komt en
dan ontglipt het je, het ontgaat je en het is weer wegMaar er is iets dat
niet klopt. Ik zie mijn lijk: dat is niet zo moeilijk, maar IK zie het met
MIJN ogenDit bespringt ons van achteren, Pablo, en we hebben ons er
niet op kunnen voorbereidenHet is niet natuurlijk om te kunnen
sterven. En omdat ik rru sterven ga, schijnt mij niets meer natuurlijk toe".
Hier wordt de angst voor de dood aangrijpend weergegeven. Maar het is
niet de angst voor God of voor een oordeel hierna.
Zijn er dan helemaal geen schuldgevoelens? De hoofdpersoon begint na
het doodvonnis aan zijn leven terug te denken. Hij zegt: „Een massa
herinneringen kwamen zonder enige ordening bij me op, goede en slechte.
Of tenminste - zo noemde ik ze v r o e g e r". Hij voelt het in die laatste
ogenblikken zo aan, dat zijn leven niet te beoordelen is: „Het was slechts
een eerste aanzet: ik heb mijn tijd doorgebracht met wissels op de
eeuwigheid te trekkende dood heeft alles kleurloos gemaakt".
Wissels op de eeuwigheid, dat heeft hier niet te maken met een leven
hierna. Het is hier de houding van een mens, die geleefd heeft alsof dit
leven zelf eeuwig was. En die nu opeens ontdekt dat dit alles voorbij is, eer
hij het wist. Nu zakt alles in elkaar, en alles lijkt zinloos en kleurloos. Dit
geldt voor zijn geluk, zijn vrijheid en politieke overtuiging, waarvoor hij
toch zijn bestaan op het spel heeft gezej. En zelfs ook voor zijn geliefde.
„Nu had ik geen verlangen om haar terug te zien, ik had haar niets meer te
zeggen". Ook hier heeft de komende dood alles zinloos gemaakt. Het
komt neer op een soort onthechtingsproces, dat de overgang in het niets
inluidt.
Dit verhaal is een ontnuchtering voor al diegenen, die denken en hopen dat
uiteindelijk alle mensen diep in hun hart nog wel geloven en die daarvan in
de benadering van hun medemens willen uitgaan. Men redeneert vaak:
„Zet de mensen maar tegen de muur, dan krijg je ze uiteindelijk, in de
laatste grenssituatie van het leven, toch wel te pakken. Uiteindelijk roepen
ze allemaal om hun moeder of om God".
Maar dat gold misschien wel de mens van gisteren. En gedeeltelijk de mens
van vandaag. Maar als dit alles bij de mens van morgen anders ligtAls
Sartre in dit verhaal ons profetisch er iets van laat zien hoe de mensen
straks en overmorgen bij duizenden om ons heen zullen leven en sterven
Misschien zijn we het zelf wel.
Misschien onze kinderen en kleinkinderen, die zó uit het leven zullen
heengaan.
van Wolkers is God nog op iedere bladzijde te vinden, hoewel (of liever
juist omdathij met God zo geweldig in de clinch ligt. Maar de mensen
van Sartre leven zelfs in de dood helemaal aan God voorbij. God? Er zijn
veel belangrijker dingen, juist als je sterft.
Toch behoeven wij ons over de mens der toekomst geen zorgen te thaken.
Omdat God Zelf zich over die mensen geen zorgen maakt. Wij behoeven de
mensen niet tegen die muur van God te zetten met de dreiging van de
dood en het leven hierna. God Zelf raakt de mensen aan. Nu deze, dan
gene. Nu eens midden in het leven, dan weer vlak voor het heengaan.
Wij hebben geen methodiek om de mensen naar God toe te praten. Maar
God Zelf opent altijd wel weer ergens een dialoog, met deze of met die. En
we hebben alleen maar op te letten waar God met iemand of met onszelf
in gesprek komt.
Ik denk aan het bekende gedicht van een Amerikaanse soldaat, die er hooit
iets aan gedaan had, maar die opeens, vlak voor nul-uur door God werd
aangesproken. Zo is het niet altijd. Maar zo kan het ook.
Kijk God, ik had nimmer een gesprek met U,
Maar nu wil ik opeens zeggen: „Hoe gaat het met U?
Ziet U God, ze vertelden mij dat U niet bestaat
En ik geloofde (lie zottepraat.
Vannacht zag ik vanuit een granaattrechter Uw hemel
Toen wist ik opeens: dat gepraat is gezemel.
Had ik de tijd genomen om te zien wat U hebt gemaakt.
Dan was ik de waarheid niet kwijtgeraakt.
Ik vraag me af: „Pakt U mij:- hend nu aan?
Ik voel dat U mij wel zult verstaan.
Gek, dat ik in deze helse plaats moest belanden.
Voor ik ontdekken kon, Uw gezicht en Uw handen.
Ik denk dat er niet veel is dat ik zeggen moet.
Maar ik ben heel blij, o God, dat ik U vandaag heb ontmoet.
Het nul-uur nadert dat duurt niet lang.
Omdat ik U hier Weet, ben ik niet bang.
Het signaal! Wel, God ik moet nu nodig weg.
Ik houd erg van U, mijn hart wil dat ik dat duidelijk zeg.
Kijk, dit wordt een verschrikkelijke slag
Wellicht kom ik bij U thuis aan het eind van de dag.
Ik vraag, mii af. of U op mij te wachten staat.
Bij Uw deur, al was ik vroeger niet Uw kameraad.
Kijk tranen ik huil ik, een grote vent.
Ik wilde dat ik U al deze jaren had gekend.
Nu,-moet ik gaan God, vaarwel
Sinds ik U ontmoette, ben ik niet bang voor dood of voor het.
Wij denken misschien dat God altijd u
en de aandacht voor kunnen opbreng
een geweldig n 1
ij er maar de tijd
vergissing. IIet is
weg dan
of ,e nu leeft of
Dr. KJ. Kraan.
'k Heb een mooi spiegeltje gevonden
Een van de vele illustraties, te zien op
de tentoonstelling Henriëtte Willebeek
Ie Mair tot I september in het His
torisch Museum aan de Korte Hoog-
Een stuk drijfhout spoelt aan
In een haakvorm, vermolmd
Nog met koper
Benageld en speurend
Herken ik de resten
Herken ik het beeld
Van wat het eens was.
Een stuk van een kast!
Een stuk drijfhout, hoelang
Is 't geleden, dat dit
Als een deel werd
Gezaagd en gemeten
Geschaafd en gepast
Als een hoek van een kast
En voor wie die wel was!
Met liefde gemaakt
Met de hand en ik speur
Nog de resten
Van zwaluwstaart en
Van pinnen en gaten
Secuur voor de duur
Van het levenOh tijd
Oh, vergankelijkheid!
CONSUMENTEN
VOORLICHTING
Het Nationaal Voorlichtingsin
stituut geeft gratis schriftelijk
advies waar u, naast een goede
service, met de hoogste korting
onderstaande artikelen kunt ko-
O autobanden
O diepvriezers
O televisie kleur/zwart wit
O wasautomaten
O koelkasten
O gashaarden
O afwasa-«tomaten
O foto/film apparatuur.
Zet een kruisje in het betreffen
de vakje en zendt deze coupon
Nationaal Voorlichtingsinstituut;
Postbus 616 te Hilversum.
Adres
Plaats
HLR
Met Andere Woorden
R. den Ouden, Emelister
dam 26; R. Willemsen,
Numansdorp; Juffr. J. Kra
Oud Beijerland.
Jk, Oostdijk 251,
Oplossing Humanitas
puzzelactie-1974
De oplossing van de „Humanitasr
puzzelactie-1974" luidt: „Humanitas
helpt-helpt Humanitas".
Bij de gehouden trekking op 18 juli
1974, kwamen onderstaande inzenders
als prijswinnaars uit de bus:
Hoofdprijs f 500,- mevrouw C.
Renkema-Spelbeink, St. Maartensregt-
laan 22, Schipluiden, 2e prijs f 250,-
de heer A. W. F. Timp, Beethovenlaan
181, Delft. 3e prijs f 100,- de heer G.
van den Berg, Chopinstraat 18b, Vlaar-
dingen; 4e en 5e prijs f 50,- de heer P.
van Bree, Essenlaan 8, Sassenheim;
mevrouw Ondwater, Bosweg 27, Oost-
voorne. 6e en 7e prijs f 25,- de heer
A. van Amerongen, Anatole France
plaats 658, Rotterdam, firma M.
Heemskerk Zoon, J. Vossensteeg 71,
Leiden.
Oergezellig velours, een stof die de
sfeer uitademd van "weleer", be.
haaglijk en huiselijk. In een warme
diepglanzende kleur groen, rood,
fraise, geel, blauw of beige. Deze
velours wordt verkocht in coupons
van 5 tot 20 meter. Nu per meter
(120 cm breed)
farttfe
Een bleke inktvis uit Montmartre
verdiepte zich in Jean-Paul Sartre
en schreef: „Wij existeren tastbaar,
ik denk niet, dus ik ben uitwasbaar".
Een pissebed uit Lüdenscheid
verhandelt her en der tapijt;
het filiaal in Chamonix
heet La Tapissebedderie.
tekst: Rob van Olm tekeningen: Sim one M. Dettmeijer
\v^//r y,\ ,\i w rm
ooooopo.
De volgende dag gingen autootje en cowboy weer op
weg. Ze kwamen bij een stad aan, waar de mensen en
auto's net zo groot waren als vowboy en autootje.
Madurodam, las cowboy op een bord.
Ze reden een tunnel door en naderden een vliegveld.
Cowboy vroeg aan de piloot of ze mee mochten.
„Dat is goed", zei de man, „maar schiet op, want we
vertrekken bijna".
„Wat geeft vliegen een raar gevoel in je maag", zei
autootje.
Ze kregen een snoepjy van de stewardess, dan zou het
vast wel overgaan. „Mag ik rijden in het vliegtuig", vroeg
autootje aan de piloot, „dan rijd ik in de lucht, dat lijkt
me leuk".
„"Als je maafüilkijkt dat je hefgens tegenaan botst hoor",
antwoordde de piloot. Cowboy zei tegen de stewardess:
„rij met ons mee, dan kan je zo de drankjes aan de
mensen geven".
„Dat gaat vlug", vond de stewardess, „en ik word niet
moe".
Toen iedereen zijn drankje op had, haalden ze de vuile
glazen op en hielp cowboy haar met afwassen. „Nu gaan
we landen", zei de piloot, „doe de riemen vast".
„Ik berr ,blij dat ik een auto ben en geen vliegtuig", zei
autootje, „wat lijkt vliegen me moeilijk".
Ze namen afscheid van de piloot en beloofden de
stewardess nog eens te komen helpen.
Ze kwamen bij een speeltuin aan. Cowboy ging in de
draaimolen. Autootje vond dat niet zo leuk, hij wilde
liever op de wip. Maar hij was te zwaar voor cowboy.
„Dan kom ik bij jou zitten" zei een jongetje.
„Houd je goed vast autootje", zei cowboy.
„Het lijkt wel of we weer vliegen" zei autootje. Het
jongetje klapte van plezier in zijn handen. Dat was een
beetje dom van hem, want nu viel hij er af.
Zijn knie bloedde. „Kom gauw in autootje, dan brengen
we je naar de dokter", zei cowboy. Autootje reed zo
hard als hij kon. De dokter plakte een pleister op zijn
knie. Het viel gelukkig mee. Cowboy kocht een ijsje voor
het jongetje en daarna brachten ze hem naar huis terug.
