■MO
CT3
n i
MM
m
Ërfe
iiËl1
6?s
GEHANDICAPTE MOET NIET ONMONDIG EN GEÏSOLEERD BLIJVEN'
termeulen
termeulen
termeulen
Bewustzijn van eigen betrekkelijkheid
parket
termeulen
termeulen
DE HAVENLOODS, DONDERDAG 14 AUGUSTUS 1975
Let op
I Havenloods!
geven de
space tower
weg
De Havenloods biedt
u en uw gezin
Om het u mogelijk
te maken alles
eens met eigen
ogen te zien
moet u gebruik
maken van de
onderstaande
bon.
Daarmee kunt u
uw ruimtereis
gratis met 85 meter
verlengen.
Een uniek en
levend beeld van
Rotterdam,
zijn Maas en
vele havens.
U moet het zelf beleven!
Voor maximaal 4 personen
Inleveren bij de kassa
Aantal personen4^!^
Aangeboden door
DE HAVENLOODS
GELDIG t/m 30 SEPTEMBER 1975
ftel Andere Woorden
„Jesus Christ Superstar". Dat was de
juiste oplossing van onze puzzle in de
krant van vorige week dinsdag. Van de
vele inzenders zijn de volgende drie de
gelukkigen: de heer W. de Bruijn,
Zuidplein 309 te Rotterdam, mevrouw
J. van der Horst-Van der Voo, Turfka-
de 13 te Brielle en de heer G. Meyer,
Zwaanhals 353a te Rotterdam.
De oplossing van de opgave in de krant van
deze week dient uiterlijk 1S augustus binnen
te zijn op postbus 5204 te Rotterdam.
De meest praktische verlichting,
n de keuken, boven uw werktafel,
in de schuur enz., T.L.-verlichting
(2x20 Watt buizen) daglichtkleur.
Met zwart gemoffelde plafondplaat
en matwit plexikap. Maten: 66 cm
lang en 17 cm breed. Nu kompleet
met 2 buizen en starter.
f 56,50 voor
Emancipatie van de gehandicapte mens en de gemeenschap. Dit is
het doel dat de sinds vorig jaar maart opgerichte werkgroep van de
NVSH zich voor ogen stelt. De gehandicapte moet vrij en mondig
worden gemaakt, zo stelt de werkgroep, zodat hij kontakt krijgt met
de „gewone" mens. Hierbij richt zij zich niet alleen op de sexualiteit
van de gehandicapte maar ook op de onderlinge relaties. Tevens wil
zij de geestelijk gehandicapte bij dit proces betrekken, omdat daar
op dit gebied ook grote problemen liggen, al worden deze vaak be
wust niet onderkend.
De bedoeling van de werkgroep is gesprekken op gang te brengen,
waarin o.a. ouders zitten van gehandicapte kinderen; te werken aan
de vraag om hulp van de individuele mens; instanties en instellingen
te benaderen om ook deze in het gesprek te betrekken. Daarnaast wil
de werkgroep door middel van het publiceren van artikelen de aan
dacht van het publiek trekken om deze te informeren over allerlei
zaken. Want al zijn de laatste jaren op sexueel gebied vele taboes
doorbroken, voor de gehandicapte mens ziet men sexualiteit nog
steeds als iets dat voor hen niet is weggelegd.
De Rotterdamse NVSH-werkgroep be
staat uit zeven personen: Ton en Mar
lies van Prooijen, Marjan van Goch,
Marina Tuinman en Romy Bult hou
den zich bezig met de lichamelijk ge
handicapte mens, terwjjl Paul Bouts
en Inge Boogaard zich inzetten voor de
geestelijk gehandicapten. De groep is
ontstaan door de vele vragen die bin
nenkwamen over gehandicapten. „Er
werd bij de NVSH aangeklopt door ge
handicapten die worstelden met hun
sexuele behoeftes. Deze vraag werd
doorgeprikt en toen bleek dat er veel
meer een relatie behoefte ontstond.
Ook kwam naar voren dat bij velen
nog steeds de gedachte leeft dat de
NVSH zich alleen maar met sexuele
problemen bezighoudt", aldus Marina.
„Maar de NVSH richt zich de laatste
jaren niet alleen meer op de proble
men rondom dei sexualiteit. Zij is er
duidelijk van doordrongen dat de be
hoefte van de mensen zich ook op an
dere zaken richt. Daarom is toen de
afdeling Ideologie opgericht, die zich
bezint over de dingen waarmee men
bezig is".
Het resultaat is dat nu in het hele land
plaatselijke werkgroepen zijn opge
richt. Uit deze groepen zijn vertegen
woordigers gekozen. Deze vormen sa
men de landelijke werkgroep, die een
maal in de maand bij elkaar komt om
gezamenlijk de problematiek door te
praten. Momenteel zijn er negen werk
groepen en twee in opkomst. Er is een
beleidsnota opgesteld waarin o.a. de
eerder genoemde punten van werkwij
ze zijn vastgelegd.
dagelijks met geestelijk gehandicapten
bezighoudt en samen met Paul Bouts
op een Sociale Werkplaats werkt, die
door de Sociale Dienst (op de Slinge
in Rotterdam-Zuid) wordt geëxploi
teerd. In Rotterdam alleen zjjn al 6 a
700 geestelijk gehandicapten werk-
Beter reguleren
„De sexualiteit moet beter gereguleerd
worden", vervolgt Inge. Ouders moe
ten zich bewust worden, dat dit niet op
het werk kan, maar dat er thuis gele
genheid moet worden gegeven. Het
probleem bij debiele kinderen is het
vluchtige kontakt dat zij leggen. Dit
zien wij duidelijk op dansavonden, die
georganiseerd worden op clubavonden
voor mensen van 15 tot 65 jaar (deze
avonden vallen buiten de verantwoor
delijkheid van de G.S.DJ. Op zo'n
avond vjorden er kontakten gelegd met
iemand, maar een uur later ziet de si
tuatie er weer anders uit, omdat zij
dan weer een ander aardiger vin-
r.. eh-.
rüboi UtlK
v/flNDflflG—
rflMR V»
...ik HEB. I
m E>Elooft>
Hij HÉÉft
me Geloof©
"rfi OEEA
VAN OM0>«-
£I6£Mi
6E£N Zirj OM V»
nu te
eioeniükHF-
OMJ/AHMAC
GtREoen te
Uit isolement
Eén van de belangrijkste facetten waar
mee de werkgroep zich bezighoudt, is
de gehandicapte mens uit zijn isole
ment te halen en aandacht te besteden
aan het feit dat een gehandicapte de
zelfde sexuele behoefte heeft als ie
der ander mens. Nu wordt de gehandi
capte onmondig gehouden, zij hebben
niets in te brengen. „Door sommige
ouders wordt zelfs gezegd: sexuali
teit is voor jou niet weggelegd en daar
om willen wij óok graag de ouders be
naderen en in het gesprek betrekken",
aldus Ton van Prooijen. „Juist met de
ouders willen wij ons bezighouden",
voegt Paul Bouts eraan toe. Bij bij
eenkomsten wordt vaak opgemerkt:
„Mijn zoon of dochter (bij debielen)
doet dat gewoon niet. Het probleem
van deze bijeenkomsten is echter dat
hier alleen geïnteresseerden komen of
mensen die er zo tégen zyn, dat zij
niets anders dan negatieve opmerkin
gen maken".
Juist gehandicapten hebben een grote
behoefte aan liefde. Marina: „Teder
heid is voor deze kinderen zeer belang
rijk. Maar de kinderen worden soms
niet aangehaald uit angst bepaalde be
hoeftes op te wekken. Daardoor wor
den sommigen ook zo gei'soleerd".
„Zij worden weggehouden van anderen
uit angst dat zij relaties aanknopen. En
door dit weghouden wordt de behoef
te sterker en gaan zij denken dat wan
neer zij dat maar hebben zij er zijn.
Omdat zij dit oc^k van anderen erva
ren - hun broers en zusters trouwen,
krijgen kinderen - willen zij ook het
zelfde", aldus Inge Boogaard, die zich
Woongemeenschap
Sommigen van de Sociale Werkplaats
trouwen met elkaar. Een groot pro
bleem, want hoe moeten deze mensen
zich staande houden als ze dit in de
maatschappij al niet kunnen. Een re
den dus waarom ze op de Sociale
Werkplaats te werk zijn gesteld. Een
ideaal van deze werkgroep is dan ook
een tehuis waar paren, al of niet ge
huwd - kunnen wonen onder een wa
kend oog, die de allergrootste brokken
opvangt. Een soort woongemeenschap
dus, zoals Scandinavië die reeds kent.
Want wanneer deze mensen in een nor
maal huis worden ondergebracht bij
andere buren, zouden zij volkomen ge-
isoleerd raken.
Om bepaalde problemen op te vangen
wordt vaak de prikpil toegepast of er
wordt tot sterilisatie overgegaan. Maar
dit ligt ook weer aan de houding van
de ouders. Sommigen zijn van mening
dat de Oudervereniging hier maar over
moet beslissen. Ouders weten vaak niet
wat de toekomst van hun kind is en
weten alleen hoe hün kind reageert.
Daarom vindt de werkgroep het zo be
langrijk het gesprek met ouders op
gang te brengen.
Niet ontzeggen
Er bestaan drie Ouderverenigingen
voor geestelijk gehandicapten, een ka
tholieke, een protestante en een alge
mene. Uit deze ouders, die zich heb
ben verzameld, is een bestuur gekozen
dat sociale begeleiding probeert te ge-
van. Er worden bijvoorbeeld avonden
georganiseerd over bepaalde onderwer
pen. Inge: „In zo'n oudervereniging
zitten vaak ouders die heel veel voor
hun kind willen doen. Deze reageren
op een avond over sexualiteit met de
woorden „Dat mag ik mijn kind niet
ontzeggen". Over hef algemeen zijn dit
jonge ouders. Wij zitten dan ook in de
ze werkgroep omdat wij hopen jonge
ouders te interesseren voor gespreks-
avonden en misschien kunnen zij dan
de ouderen in de vereniging, waarbij
zij geen gehoor krijgen, meetrekken.
De werkgroep wil voorkomen dat ge
handicapten de moed verliezen door
dat zij altijd maar onmondig worden
gehouden. Zij leggen dan het hoofd
in de schoot, omdat sexualiteit en
andere relaties voor hen niet zijn weg
gelegd. Maar zij vindt wel dat er bewe
ging in de wereld van de gehandicap
ten zit. Volgens Marina Tuinman komt
dit door het feit dat mensen minder
Vuil worden geeft niet
dit wandvinyl op schuimbasis is
afwasbaar en dus heel makkelijk in
onderhoud. Bovendien is het snel
werken door de ideale breedte van
100 cm. In één kleur beige in
houtnerf dessin. Nu per meter
van f 14,40 voor
moeite hebben in de huid van een li
chamelijk gehandicapte te kruipen
dan in die van een geestelijk gehandi
capte.
In opleiding
Ook bij andere groepen in de maat
schappij ligt het probleem van de
sexualiteit rqoeilijk: de bejaarden.
Marlies van Prooijen, die als particu
lier verpleegster werkzaam is, komt
door haar beroep ook veel in aanra
king met bejaarden en hun problemen
op dit gebied en de taboes die er bij
deze mensen zijn. Kontakt is in de hui
dige inrichtingen en verpleegtehuizen
niet mogelijk. Wij willen daarom ook
zo graag kontakten leggen met deze
tehuizen aldus Marlies.
„Bij de verpleegopleiding komt het on
derwerp sexualiteit nog nauwelijks aan
bod en dit gééft een groot stuk onze
kerheid in de opleiding. Wij willen ook
hier helpen, gesprekken op gang bren
gen en de taboes doorbreken. De men
sen in opleiding moeten eerst zelf ge
holpen worden, willen zij over dit on
derwerp met anderen kunnen spreken.
Openstellen
Wat de emancipatie van de gemeen
schap betreft, vindt de werkgroep dat
de maatschappij zich meer moet open
stellen voor de gehandicapte mens. De
ze mensen in een apart dorp onder
brengen, heeft geen enkele zin naar
hun mening. De gehandicapte mens
moet zich als ieder ander met hun
mogelijkheden in deze maatschappij
kunnen bewegen. (Te)huizen, flats en
kantoren moeten dan ook worden aan
gepast. Wat het laatste betreft: het
blijkt voor de lichamelijk gehandicap
te mens nog steeds erg moeilijk een
baan te krijgen. Dat is zo lastig voor
de andere werknemers, is meestal het
uitgangspunt. Ook hierin wil de werk
groep graag verandering brengen. Zelf
hebben zij diverse trainingen achter
de rug naast een brede oriëntatie op
o.a. literatuurgebied. De groep wil haar
kennis ook graag overbrengen op de
begeleiders van gehandicapten.
In september is de werkgroep van plan
te starten met de gespreksavonden. Zij
wil wel de gespreksgroepen voor licha
melijk en geestelijk gehandicapten ge
scheiden houden. Ouders van gehandi
capten, gehandicapten met hun indivi
duele problemen, mensen in opleiding,
iedereen wordt uitgenodigd zich voor
deze gesprekken op te geven. Voor de
lichamelijk gehandicapten kan dit bij
Ton en Marlies van Prooijen, tel.
21.11.29 en voor de geestelijk gehan
dicapten bij Paul Bouts, tel. 19.13.69.
HANNY VROEGH
50 gulden voordeel per meter.
Dat krijgt u niet gauw meer voor
dit originele nylon merktapijt dat
instaat voor een lange levensduur.
Het is 400 cm breed, en is verkrijg
baar in de gemêleerde kleur cognac.
Dankzij de schuimrubberrug hoeft
u geen ondertapijt te kopen, waar
door het eigenlijk nög voordeliger
wordt. Nu per meter
van f 119,-- voor C.
Dit tapijt wordt gratis gelegi
I Beng! Hij sloeg de deur met eer
slag dicht.
Zo kon 't ookHij zou ze is wal
anders laten zien!
I Zeven uur. Stil op straat.
Hij liep een café binnen en bestel
I tapkast mompelde
Bah, wat een rotsmaak, dacht-ie.
Om kwart over zeven liep hij weet
Wat nu? Bioscoop!
Die begin kwart over acht.
Hij kocht een kaartje en ging win-
I kels kijken.
't Interesseerde hem geen lor wat
er allemaal te koop was.
Hij kreeg moeie voeten.
I Eindelijk dromde hij naar binnen.
De bioscoop. Op 't doek in kleu
Blote meiden en blote jongens
En die gingen al stuivertje wisse
lend
met elkaar naar bed.
Oei! riep de zaal. Hij werd er
Hij zei pardon en pardon en schui
felde de zaal uit.
Negen uur en 't ging regenen.
Hij ging een cafédeur binnen, 't
bleek een bar.
Kop koffie graag, zei-ie.
Mag 't ook een glaassie melk we
zen vroeg de barkeeper.
Dag schat, zei een kleffe tut op
een kruk.
Hij draaide zich om en vluchtte
de deur uit.
Ha, dacht-ie 't station!
In 't station ging hij op een bank
zitten.
Hij wou 't uitzitten tot twaalf uur.
Drie uur lang.
Hij hield 't twee uur uit.
Zeven maal werd hij gestoord
door
randfiguren die vroegen: he, hoe
heet jij,
hebbie 't ook opgegeven.
Of, he, hebbie stuff bij je?
Om half twaalf was hij thuis.
Hij kroop in bed, naast z'n vrouw.
Toffe avond gehad, zei-ie,
wanneer je morgen weer begint,
Leen de Zwart
Billy Graham
Met belangstelling heb ik kennis ge
nomen van uw artikel over Billy Gra
ham in De Havenloods van 5 augustus.
Het viel me al spoedig op dat het arti
kel vanuit een negatieve gedachtengang
werd geschreven. Immers er staat wei
nig positiefs in. Jammer dat U gelijk
al zo'n etiket op Billy Graham plakt,
heel jammer.
Zelf had ik het voorrecht om deze
campagne van Billy Graham en Euro-
fest bij te kunnen wonen. En ik moet
U zeggen dat mijn geloof in God ver
sterkt is en dat ik daar rijk gezegend
ben.
Het is een geweldige ervaring om met
zo'n 7500 jongelui samen te komen
voor bijbelstudie. En iedere morgen
splitste de groep zich in groepen van
tien en daarna in groepjes van twee. Er
was echt geloofsgemeenschap met el
kaar. Wat is het heerlijk om zo met el
kaar te praten over je problemen, j.e
strijd en daarvoor met elkaar te gaan
bidden. Ik heb in die 10 dagen vele,
vele mensen zien veranderen. God was
daar aan het werk. Ook in het stadion
waar elke dag zo'n twee tot driehon
derd mensen openlijk voor de Heer
kozen. Daar waren diplomaten bij,
priesters, mensen van het Navo-kwar-
De prediking van Billy Graham was
goed en eenvoudig. Volkomen bijbels.
Ook in het Leger des Heils gelooft men
dat er maar één goed middel is tegen
alle kWaad, immoraliteit, criminaliteit
e.d. en dat is het geloof in de Heer
Jezus Christus.
Ik vind het jammer dat medewerker
zo negatief schreef. Vooral ook jam
mer dat hij dat hij de reis naar Brussel
gemaakt heeft, zo'n dienst heeft mee
gemaakt en dat hij er net zo uit is
gekomen als dat hij er heen gegaan is.
Ik zal voor hem bidden opdat ook hij
zijn leven aan de Heer Jezus zal geven.
A.G.M. Muller
Officier Leger des Heils
Korps Maassluis
Je vindt soms bij andere religies een diepe eerbied voor het leven, die jezelf tot
eerbied stemt.
Bertus Aafjes heeft n.a.v. drie zwerftochten door Japan een interessant boek
geschreven: „Mijn ogen staan scheef" Daarin vertelt hij o.a. van een requiem-
dienst in een Boeddhistische tempe,l voor de kat Tamachan, die plechtig begraven
werd naast Omi Ishimura, de man dié de Japanse mandoline, de samisen, vervol
maakte tot zijn huidige vorm.
Aafjes schrijft: „Het is misschien vreemd een requiemdienst te houden vooreen
•n voor de zielerust te bidden van de duizenden katten wier vel men gebruikt
heeft voor het vervaardigen van een muziekinstrument. Of is het misschien niet
zo vreemd? In september hield men in de Sensojitempel een dodendienst voor de
chrysanten die- afgesneden waren voor de grote chrysantententoonstelling bij het
Yasukuni-heiligdom. De ivoorbewerkers van Osaka hebben in hun tempel een
gigantische sculptuur voor alle olifanten, die gedood werden om hun slagtanden.
De Japanse vissers laten jaarlijks een requiemdienst houden voor de vis die zij
vangen moesten om de natie van voedsel te voorzien.
Men houdt zelfs dodendiensten in Japan voor de zijdewormen, die hun leven
gaven voor de zijde-industrie. Een Westerling klinkt dit bizar in de oren. In
wezen is het dit natuurlijk niet. Is gen zijdeworm zoveel minder dan een mens
De oude haikoe-dlchter Issa constateerde eeuwen geleden reeds in zijn drie
regelige vers dat de zijdeworm-kwekers daar hun eigen gedachten over hadden.
Hij dichtte over hen:
Terwijl zij de zijdeworm grootbrengen,
noemen zij hem:
En wie zou althans dit Japanse spreekwoord niet ten volle willen onderschrijven
(waarmee men zo treffend uitdrukt dat men ook het geringste menselijke wezen
pijn kan doen): Zelfs een worm van een duim heeft de ziel van een halve duim.
Maar het allervreemdste misschien volgt nog. In de Kosenjitempel te Tokio kunt
gij een grafsteen vinden voor gebroken poppen en vernield speelgoed. Gebroken
poppen worden in Japan begraven en ook voor hun zielerust houdt de Boeddhis
tische priester, in tegenwoordigheid van de kinderen, een tempeldienst En naar
het Awasima-heiligdom, naast de tempel van de God Kannon in Tokio, brengen
de meisjes hun gebroken naalden, die hun meesteressen zo trouw gediend heb-
Deze eerbied voor een gebroken naald is ongetwijfeld een van de subliemste
uitingen die de Oosterse mens vermocht te geven aan het bewustzijn van de eigen
betrekkelijkheid. Voor ons Westerlingen is deze reverentie eerbied voor een
gebroken naald de opperste waanzin. Wij zijn nu eenmaal gewoon onszelf te zien
als het middelpunt van alle dingen. Daarom dreigen wij zo vaak verloren te gaan
als een naald in een hooiberg". Tot zover Bertus Aafjes.
Ongeveer dezelfde gedachte hoorden we van Jules de Corte in een uitzending van
"Zienswijze", waarover we in een vor.ig artikeltje schreven. Van mevr. N.B. kreeg
ik naar aanleiding daarvan een goede brief, waaruit ik een paar regels aanhaal, en
die ik verder maar aan Jules de Corte zelf doorzend.. "Hoe komt Jules aan de
theorie, dal de mens zich niet boven het dier moet verheffen, en dat met de
dood alles uit is, net als bij de dieren en de planten? Heeft hij dan nooit Jezus'
uitspraken over mens en dier gelezen? "Ziet naar de vogelen des hemels: zij
zaaien niet en maaien niet en brengen niet bijeen in schuren, en toch voedt
uw hemelse Vader diegaat gij ze niet verre te boven?" "Weest dan niet be
vreesd: gij gaat vele mussen te boven. ..Hoeveel gaat niet een mens een schaap
te boven?"
Bovendien zou ik zelf willen opmerken: Jezus bij Zijn verschijning na de dood,
eet zelfs vissen op. Zou hij dat gedaan hebben, als hij de menselijke en dierlijke
geest op één lijn stelt? Hij is toch achter het onbekende geweest en terug
gekomenWe kunnen toch moeilijk de Here Jezus van hoogmoed betichten,
die ons zelf deze waarden leert?"
Overigens zou ik nog willen opmerken, dat het volgens de Bijbel niet onver
schillig is, hoe een dier sterft. In het rituele slachten, zoals wij dat bij Israël
vinden, komt sterk uit, dat een dier zijn bloed voor <je mens geeft, en dal het
uitvloeien van het bloed tot de laatste dfuppel toe als iets "heiligs" moet worden
beleefd. Aan een Joodse slager worden dan ook diep-religieuzc eisen gesteld. En
ook de apostelen van Jezus hebben gezegd, dat wij niet "het verstikte" moeten
eten. D.w.z. geen dier dat geworgd is. De Bijbel leert ons een diepe eerbied voor
het dier, tot in zijn dood toe, ook al wordt aan de mens alleen eeuwig leven
toegekend. En al deelt de mens in de bijzondere liefde van God.
Dr. K.J. Kraan.
UniskA parket is zo gemaakt
dat u het makkelijk zélf kunt
leggen. Een royale kamer doet u
in één dag, met één hamer, één
zaag en één klosje. Zo verdient
u rap honderden gul-
dens (plus staande
ovaties van familie
en vrienden). Bel ons
even, dan hoort u de
volgende parketleg-
iZT""- uniska
tel.010-70 34 76,
Handig en fris
is deze King toilet spray voor uw
w.c. Even aan het koordje trekken
en 't verdrijft alle geurtjes.
Netto inhoud: 180 gram. Nu
2 bussen
van f 3,96 voor
Per doos a 12 bussei ,50
De stad in?
Neem dan zo'n handige canvas
shopper met voorvak mee. Voor
al uw kleine en grote inkopen.
Ruime kleuren keuze, o.a. bruin,
groen, marine, naturel, oranje en
rood. Nu
van f 9,95
