Roeland en Willy
mogen aan boord
2?8
termeulen
termeulen
250
Uitslag „Schrijf om 'n ko
Glorie van Holland...
termeulen
Roversdroom....
eteen
tjee
ke
I....
termeulen
14?5
Zoeken in deze tijd
DE HAVENLOODS DONDERDAG 27 APRIL 1978
Vuurdoorn in pot (Pyracantha
Orange Glow). Een klimmer die in
"de herfst en winter uw gevel in
gloed zet met massa's oranje/rode
bessen. Schimmel en rotvrij. Nor-
faal 5,95
Donkerblauwe konifeer met
kluit.(Cham Laws Alumi). Py-
ramidaal groeiend, 's winters
kleurhoudend en winterhard.
Groeihoogte 40-60 cm.
Normaal 6,95
Brem in pot.(Cytisus Genista).
Doet het op iedere grond en
geeft in het voorjaar een fon
tein van bloemen. In rood, geel
Pampasgras, de laatbloeier, die
zilveren pluimen krijgt wanneer de
andere planten beginnen af te ster
ven. Bloeitijd sept.-nov.
Groeihoogte 180 cm.
Nu van f 5,90 voor
Pak Asef stalmest
(gedroogde koemest) 2,35
60 JAAR
IN AUTO'S
Max Factor
Vloeibare
Make Up
Van 6,95
GROTE FLES
DOUCHESCHUIM
èn FLES FA
SHAMPOO
Samen van
6,75 voor
PRESTIGE
Deodorant
2 Parfumeringen
Van 6,95
Voor
NIVEA CREME
Groot blik Nivea
crème
hele gezin.Inh
250 ml
Van 4.60 voor
H ALGEMEEN-
De uitslag van de vijfde schrijfwedstrijd „De Eendracht", met als
hoofdprijzen twee geheel verzorgde veertiendaagse zeilvakanties op
zee, is bekend. Na van de eerste overrompelende mededeling be
komen te zijn, hebben Willy Don uit Vlaardingen en Roeland Loo-
mans uit Capelle aan den IJssel enthousiast en volmondig ,ja" ge
zegd op onze vraag of ze 12 juni voor 2 weken als „opstapper"
mee willen met het zeilend zeeschip „De Eendracht".
Stapels brieven, die op de opstelwed
strijd „Schrijf om 'n kooi" binnen
kwamen, zijn door de redactie van
De Havenloods zorgvuldig gelezen en
herlezen. Uiteindelijk heeft zij een
weloverwogen keuze gemaakt: Willy
(20 jr.) en Roeland (18 jr.) werden
met algemene stemmen uitverkoren.
Roeland Loomans was er vrijdagmid
dag helemaal beduusd van toen hij
het blijde nieuws vernam. Vaste
vakantieplannen waren er nog niet.
„Eerst het examen atheneum", vertel
de hij in zijn oudelijk huis aan de
Capelse Jacob Catslaan. Lachend
voegde hij er aan toe: „Het mooie is
dat ik helemaal niet goed ben in het
schrijven van opstellen. Op school is
het meestal een vier of een vijf, maar
ja, op deze brief voor De Havenloods
heb ik dan ook wel een paar uurtjes
zitten zweten."
Geweldig
„Toen ik het artikel in De Haven
loods een paar weken geleden las",
werd ik vreselijk enthousiast over
deze geweldige vakantie die jullie
aanbieden", aldus Roeland die vorig
jaar ook al had willen meedoen met
deze schrijfwedstrijd. Toen kwam het
er door omstandigheden niet van.
„Op de televisie heb ik vaak over De
Eendracht gehoord en gezien, maar
ik dacht dat het altijd een droom zou
blijven", aldus de zesdeklasser van de
•Willy Don:.,De
Capellenaar Roeland Loomans zond
in de jaarlijkse opstelwedstrijd van
De Havenloods de volgende (verkort
weergegeven) brief in, goed voor
de hoofdprijs:
Wat mij in de zee en de zeilscheep-
vaart aantrekt? Allereerst is er na
tuurlijk de verbondenheid met het
verleden. Het varen op zo 'n oud mo
del zeilschip brengt je iets nader tot
de zeelui uit de Gouden Eeuw. Die
zeelui, die een grote bijdrage hebben
geleverd aan de glorie van Holland
in de 17e en 18e eeuw. De sfeer
uit de tijd van de Vereenigde Oost-
indische Compagnie wordt door De
Eendracht opnieuw geproefd. De zee,
die de geest van onze voorvaderen
herbergt, heeft iets eeuwigs. Je kan
maanden varen zonder land te zien
zonder iets of iemand tegen te
komen. Deze watermassa, die zes-
zevende van de wereld bedekt,
fascineert me doordat ze naar wille
keur beschikt heeft en nog steeds
beschikt over het lot van vele men-
Op het water ben je overgeleverd aan
de elementen van de natuur zoals
wind, storm en regen. Dc zee fasci
neert me ook, omdat het water vele
geheimen bevat: geheimen van ver
dwenen transporten, van getorpe
deerde oorlogsschepen, van geëxplo
deerde onderzeeboten en ook van
vele verdwenen voorwerpen.
Een niet te vergeten punt is de ro
mantiek die het hele gebeuren met
zich meebrengt. Je ontzegt je een
stukje comfort van onze welvaarts
staat voor een paar weken om weer
eens een paar weken primitief te
leven. De hele dag omgeven door de
heelrijke zeelucht, zonder de reuk
van uitlaatgassen of van andere
luchtvervuilers. En dan het horen
klotsen van het water tegen de boeg
het horen gieren van de wind door
de zeilen, het geklapper van de tou
wen tegen de masten, dat tezamen
het innerlijke van de mens tot rust
laat komen en tegelijkertijd een be
vredigend gevoel geeft.
Ook het sportieve gebeuren is natuur
lijk erg belangrijk, want iemand
die niet van zeilen houdt, die zou het
nooit in zijn hoofd halen om met een
zeilschip mee te gaan. Er zal je dan
ook het wel en wee van het zeilen
geleerd wordenhoe je de wind
moet uitbuiten, hoe je het beste het
schip kan besturen, hoe je de koers
kan bepalen en hoe je kan bepalen
waar op zee je je bevindt en waar
schijnlijk nog wel veel meer. Het
lijkt me heerlijk om in weer en
wind bezig te zijn met schoten en
zeilen, hard werken in de gezonde
buitenlucht aan een glorieus schip
dan 's-avonds met z 'n allen op het
achterdek, verhalen vertellend.
Deze vorm van watersport brengt je
terug naar de natuur en tot een
confrontatie met jezelf, wat in het
gedrang van het dagelijks leven
nauwelijks meer mogelijk is. Wat me
ook mooi lijkt is het binnen varen
in een haven met zo'n groots schip.
Maar waarom nodigt de zee nu ei
genlijk uit tot avontuur?
Wel, de zee werd voor vele eeuwen
gezien als iets mysterieus, omdat
ze verre landen voor ons verborgen
hield en met ons kon doen wat ze
wilde, öf men niet wist wat men te
wachten stond aan de andere kant
van de zee. Er is natuurlijk wel veel
veranderd in de loop der tijd, maar
het mysterie van de zee blijft en ook
de onbekende landen blijven voor de
mensen die niet of nauwelijks reizen.
Het onbekende, het niet weten waar
men voor staat nodigt altijd uit tot
Als 't fris is...
Een fijn, wit tuniekvest (100%acryl)
voor de koele zomeravonden. Afge
werkt met ribgebreide boorden,
zakken en reverskraag, inclusief
bijpassende strikceintuur. Maten
36 t/m 46.
Van 37,50
voor
Comenius Scholengemeenschap in
Capelle. De brief die Roeland over de
zee en het zeilen schreef is goed voor
een magnifieke zeiltocht op het
roemruchte schip, In Scheveningen
worden 12 juni de zeilen van de gaf
felschoener gehesen en dan wordt
Roeland's droom werkelijkheid.
Voor het vijfde achtereenvolgende
jaar stellen De Havenloods en het
Comité Rijnmond van de Nationale
Vereniging. „Het Zeilend Zeeschip"
ieder een kooi beschikbaar voor de
jonge lezers (16-26 jaar) van dit blad.
Waarom is zeilen op zee boeiend?
Wat verwacht je ervan? Waarom no
digt de zee uit tot avontuur? Honder
den brieven bewijzen dat er naar
deze jaarlijkse wedstrijd door veel
jongeren wordt uitgekeken.
Onverwacht
Twee avonden had Vlaardingse Willy
Don nodig om haar liefde voor de zee
op papier te zetten. Op uitnemende
wijze wist zij de aantrekkingskracht
van het kolkende water te beschrij
ven. Voordat Willy de brief postte
liet zij haar pennevrueht door haar
moeder lezen. Mevrouw Don vergat
zelfs voor een ogenblik de televisie en
dat wil wat zeggen in Vlaardingen, zo
hebben we begrepen, vooral wanneer
het om tennis gaat. Maandagmorgen
was er gebak op nummer 107 van de
2e Van Leyden Gaelstraat in de
historische vissershaven, want de
hoofdprijs die de Leidse studente
in de wacht wist te slepen werd na
tuurlijk uitbundig gevierd.
De studie, de kordate Vlaardingse
studeert in Leiden rechten en Neder
lands tegelijkertijd, schoot er natuur
lijk voor een moment bij in, maar
Willyzat daar allerminst over in.
Belangrijker was de volkomen onver
wachte reis die zij samen met Roe
land en nog 23 leeftijdsgenootjes
gaat maken. Roeland belde Willy het
afgelopen weekeinde al op en een
afspraak om over de aanstaande grote
zeiltocht te praten, is inmiddels ge
maakt.
Een vakantie wordt het allerminst.
De jongens en meisjes op De Een
dracht wordt vertrouwd gemaakt met
de zee en het zeilen. En dat betekent
werken geblazen. Ook moet er wacht
worden gelopen: vier uur op, acht
uur af. Maar dat is nu juist het aan
trekkelijke van dit zeeschip, waarop
natuurlijk wel een vaste, zeer ervaren,
bemanning het voor het zeggen heeft.
Maar ook aan boord is het democra
tische element doorgedrongen. Zo
wordt het reisdoel gezamenlijk vast
gesteld: rond Engèland, de Franse
kust of richting Denemarken? De
opstappers mogen het zeggen.
Troostprijzen
De andere inzenders komen helaas
niet in aanmerking voor een zeilreis,
ook al waren hun brieven vaak hart
stochtelijk, origineel of suggestief.
De vijf inzenders, die net niet in de
hoofdprijzen zijn gevallen en die
weer net wat beter uit de bus kwa
men dan de overigen, krijgen van ons
een mooi boek toegestuurd. En dat
boek heeft natuurlijk alles te maken
met dc zee en ook zeilen. Tot slot
zetten we de acht prijswinnaars op
een rijtje.
Ter overweging
Rondom en na Pasen kom je 't woord zoeken
nogal eens tegen. Op de paasmorgen zelf lezen
we dat de vrouwen en de discipelen Jezus zoe
ken. De veronderstelling dat zijn lichaam is weg
genomen speelt er een rol bij en doet het
zoeken bijna teleurgesteld ophouden. De leer
lingen die op de avond van de paasdag naar
huis, in Emmaüs, gaan, doen niet anders dan
hun herinneringen afzoeken. Wat was 't toch
met die Jezus? Hoe heeft het zo kunnen lopen?
Een woord dat in de kerk na Pasen nog al eens
een rol gespeeld heeft is het woord van Paulus:
„Indien jullie dan met Christus zijn opgewekt,
zoekt de dingen die boven zijn, waar de de
Messias is...'"
Op een andere manier zoeken mensen in deze
tijd ook. Zo na de Paasdagen kunnen ze in
eens voor je staan en je de vraag stellen wat je
nou doet met die opstanding van Jezus. Veel
mensen, heb ik 't idee, zouden op die vraag wel
eens een antwoord willen hebben. Ze zeggen
mij: Goed, dat verhaal van Jezus is besteen in
drukwekkend verhaal. Als je mij vertelt hoe Hij
geleefd heeft en hoe Hij met de mensensprak en
hoe Hij zelfs voor de dood niet wegliep, dat
komt allemaal best goed bij mij over. Zo'n man
mag ik wel. Ik kan ook wel een beetje droevig
worden als ik het verhaal van zijn dood lees of
ik hoor ervan zingen in de Mattheus-Passion.
Tot zover kan ik best met je meegaan, maar je
moet me toch eens vertellen wat die opstanding
in vredesnaam kan betekenen. Hebben de men
sen dat er nou niet bij verzonnen om 't een
beetje mooier te maken?
Goed, laten we eens even aannemen dat het
echt zo gebeurd is, maar wat doe je er dan mee?
Hoe maak je dat hard? Meestal komen er dan
verhalen van de eigen situatie achteraan die
moeten aantonen hoe hard het leven is. Te hard
voor zulke sprookjes. Ik zit met een heleboel
mensen op een kantoor en heb de grootste
moeite om alles voor elkaar te krijgen wat er
van mij verwacht wordt. Ik doe zaken, ik sta in
een fabriek, ik ben bezig in een politieke par
tij, ik ben vakbondsman, ik doe iedere dag dat
zelfde huishoudelijke werk. Ik bied hulp aan be
jaarden. Ik verpleeg zieke mensen, oude men
sen, jonge mensen, mensen zonder uitzicht en
hoop. Kom op, zeggen ze, vertel me es wat dat
zou kunnen betekenen dat tweeduizend jaar ge
leden die vreemde man is opgestaan uit de
dood. Wat heb ik daaraan? Wat koop ik ervoor?
In welk opzicht zou 't me kunnen helpen bij
datgene waar ik mee bezig ben?
Weet u wat 't is: als ik zulke vragen hoor, dan
denk ik: bij die mensen hoor ik ook. Ik denk
hoofdprijzen: Willy Don, 2e Ley- Rotterdam; Annet Meyerink, Grif
den van Gaelstraat 107, Vlaardingen; fioenstraat 47, Hoek van Holland;
Roeland Loomans. Jacob Catslaan Bert van Ginkel, Nobelstraat 98,
19, Capelle aan den IJssel. Rotterdam; André van Hoom, Span
jaardstraat 30b, Rotterdam en Han
dde boeken zijn verzonden naar: neke Stade, Rozemondsingel 13,
Bianca Lucas, Nozemanstraat 36b, Berkel en Rodenrijs.
Twintigjarige Willy Don uit Vlaardin
gen schreef zich aan boord met de
volgende inzending:
„Kortgeleden las ik een klein bericht
je in de krant waarin stond dat een
Poolse vrouw als eerste de wereld
was rondgezeild. Verdorie, dacht ik
spijtig; iemand was mij weer eens
voor geweest. Als ik straks in plus
minus 1985 mijn reis om de wereld
per zeilschip zal hebben voltooid,
mijn droomwens, dan is er geen
kip meer die dat bewonderenswaar
dig vindt. Men zeilt maar. Men vaart
rondjes over onze aardbol alsof het
niets is. Kinderen van amper zes
weten vaak al van „gieken" en
„breeuwen Dijkstra staat aan de re
ling van zijn „Flyer" bij de onder
gaande zon aan zijn pijpje te trekken
met het zilte sop op de stoere wan
gen, terwijl mijn opwindendste zeil-
ervaring bestond uit het uiterst lang
zaam voortglijden in een vaurien
op de Brasem, want er stond weinig
wind.
Ach, ach, wat is het toch onrecht
vaardig verdeeld in de wereld, denk
ik dan mistroostig en ik ga terug in
mijn vroegste herinneringen .Ik
ben 10 jaar en de dochter van Rood
haar t. We zijn net in een hels gevecht
gewikkeld met de zeerovers uit de
beruchte Doodskopstreek. Of: Ik
ben Paddeltje, scheepsjongen bij
Michiel de Ruyter en smeer het
dek in met groene zeep (wat een
stunt!/. Of: kapitein Houtepoot
gaat met mij aan wal om water
en proviand in te slaan op het ont
dekte eiland
Oei! Wat spannend! En zo leerde ik
de fijne kneepjes van het zee-zeil-
vak. Pas later besefte ik dat boeken
maar boeken zijn en geen werkelijk
heid. Maar toch had ik me zo al een
aardig beeld gevormd van zeilen:
avontuur, inboorlingen, meeuwen,
wind en zon. Zalig! Ik besloot dan
ook wel een beroep uit te gaan
oefenen op de zeven zeeën, later.
Marconist, dat leek me wel wat, dat
was dan wel niet op een zeilschip,
maar een mens moet nu eenmaal
met zijn tijd meegaan. Bovendien
was mijn oom, als stoere zeeman
dé personificatie van al mijn boeken-
avonturen, óók marconist.
A Is ik bij hem op bezoek was geweest
gaf hij mij altijd een stevige klauw
en bulderde:„Dag Wil, hou je haaks".
Dat laatste was een zeeterm, be
greep ik. Ik heb dan ook een tijd ge
had dat ik mijn vriendinnetjes ook
adviseerde zich vooral haaks te hou
den. Ze keken dan wat vreemd op,
want van zeetermen hadden ze geen
verstand.
Maar helaas, een zeevaarder ben ik
nooit geworden. Het noodlot nam
mij het roer uit handen en stippel
de een andere koers voor mij uit.
Toch kon het mij niet beletten het
zeezeilen te blijven zien als het
toppunt van zaligheid.
En al ben ik dan niet die eerste
vrouw geworden die een zeereis
rond de wereld maakt of zelfs maar
marconist, misschien word ik dan
wel de eerste die een zeereis mee
maakt op de Eendracht. De eerste in
de familie!"
2M
J Waar zijn ze gebleven
De mensen langs de deur
die de straat gezellig maakten.
De blikslager en de koperslager.
J De scharesliep
I De slagersjongen op de fiets.
En de zogenaamde boeren.
De peterolieboer en de kolen-
J boer.
I De papboer en de visboer.
De groentenboer.
De boterboer en de kaasboer.
De melkboer.
I De schillenboer.
De lorrenboer.
I Er waren meer boeren dan hoe-
ren.
I Tegenwoordig lijkt het anders-
j Meer hoeren dan boeren.
Lees er
I in bonafide kranten
j de advertenties
j onder de rubriek „culbs",
Offertes te over.
Je kunt ze ook bij u thuis laten
I komen
I Een telefoontje en ze komen
aan de deur
Zogezegd.
De meisjes
I De mannen.
Ja ook de mannen, wat dacht u
I Velerlei advertenties
in de trant van:
I „Dames, opgelet!
„Jongeman, goed postuur, be-
I schaafd, diskreet, aan huis te
ontbieden voor het vervullen
van al uw geheime wensen
Nog effetjes en u hoeft niet
I eens te telefoneren.
Er wordt gewoon aan de deuf
I gebeld.
j U roept: wie is daar?
I De sexboer, mevrouw
Kunt u altijd nog roepen:
I nie nodig!!!!!
LEEN DE ZWART
Ruim voordeel...
Nu tien tot vijftien gulden voordeel
op deze 100% katoenen lakensets
(met sloop). In wit met een nr
kleurig randdessin.^
Maat 150/240
van 24,95 voor
180/240 van 33,95 voor 19,95
240/260 van 39,95 voor 24,95
inkl. 2 slopen
rit mei een meer-
dat 't precies de vraag is waar het over gaat. U
heeft groot gelijk dat u die vraag stelt aan men
sen die in deze Jezus van Nazareth geloven.
Daar moeten ze dan maar eens een antwoord op
geven. Want bestaat er op die vraag geen zinnig
antwoord dan kunnen we Pasen wel vergeten.
Als ik nu een antwoord ga proberen en ik daar
bij uitga van dat woord van Paulus: „zoekt de
dingen die boven zijn", dan moet u niet schrik
ken. Ik hoor in gedachten al een heleboel men
sen zeggen: had ik wel gedacht. Heb ik vroeger
al eindeloos gehoord: hier beneden is het niet!
De wereld was een verloren zaak, boven de ster
ren, dat zongen ze vroeger toch zo graag? Je
moet vooral niet met deze wereld bezig zijn,
want de wereld is slecht.
Nu is dat laatste ook niet een, twee, drie te ont
kennen. Ik weet niet of u een paar weken ge
leden ook dat verhaal van die vergiftiging in
Amerika gelezen hebt. Op een chemische fa
briek waren een paar zakken verwisseld, met
het gevolg dat duizenden koeien en daardoor
ook mensen vergiftigd zijn. Ik weet ook niet
of u al eens gehoord hebt dat men verwacht
dat de Skylab (85 ton) zo tegen eind 1979 wel
ergens op aarde kan terecht komen. Of stukken
daarvan. En ik weet wél dat u allemaal dezelf
de berichten hoort en ziet die ik hoor en zie.
Een en al ellende vaak.
Herhalen de mensen van het geloof soms
daarom Paulus: zoekt de dingen die boven
zijn, om je zoet te houden? Anders zou je gek
worden. Sommige mensen zien daarin nog een
zekere verdienste van de kerk. Geloof als een
soort kalmeringsmiddel, 't Enige wat ik kan zeg
gen is een poging wagen om dat woord van Pau
lus uit te leggen. Hij zegt eerst: Indien jullie dan
met Christus opgewekt zijn.... Dat lijkt heel
moeilijk: met Christus opgewekt? Ik ben nog
niet eens dood. Ik denk dat 't dit betekent: als
je je bij die man Jezus betrokken voelt en ook
zou willen wat Hij wilde: liefde en vreden en
toekomst voor de mensen. Je bent met Hem
opgewekt als je met Hem mee wilt gaan en met
Hem mee wilt doen. Ook aan een nieuwe we
reld werken, bezig met hoop voor mensen zon
der hoop. Als je je baan eerlijk wilt vervullen.
Nou, zegt Paulus, als je je daarbij betrokken
voelt, dan moet je zoeken „de dingen die boven
zijn". Wat zijn dat voor dingen? Enge dingen?
Geestelijke hoogstandjes of zo? Mystiek? Niets
voor mij. Ik heb aan de aarde genoeg. Laten we
nou eens even aan die Paulus denken. Voor
Paulus is Jezus ten hemel gevaren. Hij is dus
„boven"'. Hij is ergens en dat noemt Paulus
„boven". En als hij 't een beetje samenvat dan
schrijft hij aan die jonge gelovigen in Klein-
Azie'julliei moeten zoeken wat boven is. Dus:
wat bij Jezus hoort.
Wat hoort dan bij Jezus? Ik zou er nog een
vraag aan willen verbinden: wie was die Jezus
hier op aarde? Gaf Hij de aarde op? Vond Hij 't
leven hier niet de moeite waard en liet Hij daar
om de mensen maar in hun sop gaar koken? Of
was Hij juist één en al bereidheid om ze te hulp
te komen, om ze uit het slob, uit hun moeilijk
heden te halen. Was Hij juist niet iemand die
recht en vrede op aarde wilde en dat de mensen
eens zouden ophouden elkaar te haten en te be
driegen en elkaar alles te misgunnen?
Ik denk dat Hij zo was. Precies zoals wij zouden
willen zijn als we aan al die afschuwelijke dinger
van onze wereld denken. Ook bezig met veran
deringen en hoop geven aan wanhopigen. Nu,
dat zijn „de dingen die boven zijn". Dat zijn
de dingen die bij Jezus horen.
Nu kan ook iedereen aanvoelen hoe groot hier
het misverstand is als mensen hiervan maken
dat je vooral heel geestelijk entot God inge
keerd en van de wereld afgekeerd moet leven.
Sommige mensen maken hier zelfs van dat men
sen die Jezus willen volgen zich niet met de po
litiek moeten bemoeien en niet met de maat
schappij. Daar word je toch alleen maar vuil
van en aards.
Zulke redeneringen hebben niets met het chris
telijk geloof te maken. Ze bederven het geloof
en ze maken Jezus onherkenbaar. Geen won
der dat mensen zich van dit geloof afwenden als
ze nooit anders gehoord hebben. Of als ze
alleen maar horen dat je als Christen vooral
vooruit moet zieri te komen en daarvoor moet
je macht hebben enz. enz. Dat zijn heel egoïs
tische redeneringen. Dat zijn: de dingen die be
neden zijn. Die noemt Paulus ook. Daar moet je
niets mee te maken willen hebben. Geloven
wordt dan een vlucht in het geestelijke.. Of een
zaak die niets met je dagelijks leven te maken
heeft. Maar dat is het geestelijke niet. Het echte
geestelijke is juist bezig zijn met de mensen en
de dingen om je heen. Verantwoordelijkheid
op je nemen. Niet weglopen als het moeilijk
wordt.
Ik lees hier: Zoekt! D.w.z. Wees ermee bezig.
Laat het niet wegdringen door je egoi'sme, door
je gemakzucht, door je behoefte aan een al te
gemakkelijke zekerheid. Daarvoor, voor dat
zoeken, moet je bij Hem zijn. Bij wat Hij deed
en zie en wat langs zoveel mensen en toestan
den en over zoveel eeuwen heen bij ons te
recht kwam.
VISSERMAN
