Een vleugje Karachi
door Han van der Horst
i
[KËHKf
tekening Jan Pieters
AUTO ZOEKERS!!
Kunstgebitten zonder
verhemelteplaat
volgens octrooinr.: 1076488
EPIVAN
L.A.VAN EULE CO.
tie snelle vliet
DE HAVENLOODS DONDERDAG 30 AUGUSTUS 1979
35-276
Nederland heeft geluk gehad.
maar de geschiedenis had niet eens
zoveel anders hoeven te lopen, of
WIJ waren de Derde Wereld ge-
weest. Schiedam 1979. Provincie-
stad in een ontwikkelingsland.
Met Pasen hebben we al gezien.
hoe Peter zich in zulk een Schie-
dam staande houdt. Peter, een
jongen van vijftien jaar die moet
proberen niet te verrekken van de
honger, want leven wil hij wel.
Vorige keer zagen wij. hoe hij zich
meer ter maakte van het paspoort
van een rijke toerist. Hoe hij dat
voor duur geld verkocht en wagen-££
voerder werd.
Maar gestolen goed gedijt1 niet.
Peter denkt wel. dat de goede da-
gen aangebroken Zijn, maar alles.
alles zal hij verliezen. Hij krijgt er:£:
wel iets - of beter gezegd iemand -
voor in de plaats, maar hoe dat op
den duur eindigt, weet natuurlijk £S
niemand. Lieve vrienden en vricn-
dinnenopnieuw EEN VLEUGJE'®
KARACHI.
Peter schoof zijn kar voorzichtig de Lange Kerkstraat af. Op de
stoepen aan beide kanten van de rijweg stroomden de mensen met
ernstige gezichten huiswaarts. De Singelkerk luidde ten afscheid.
De slagen van de zware klok volgden elkaar traag op: de stad rouw
de. Het leek wel, of in alles nog het ritme in zat van de litanie die
ze met zijn duizenden in en vóór de kerk gebeden hadden: „Van
het terrorisme verlos ons heer". Steeds weer had het uit de ontel
bare monden geklonken, steeds vuriger, steeds harder, terwijl kape
laan Kempers op een verhoog als het ware de maat méésloeg. Van
het terrorisme verlos ons heer.
naar van de handkar om te beginnen
vroeg. De huur was dan nog niet be
taald. Wat stond Peter in dat geval te
doen? Lucifers gaan verkopen? Het
geld interen en misschien naar plaat
sen trekken, waar wel werk was?
Amsterdam? Harlingen? Proberen
naar de rijke landen te komen, waar
je voor een weekloon hier drie maan
den minstens moest ploeteren en
hard ook? Nee dat laatste was onmo
gelijk. De rijke, landen hadden wel
wervingsbureaus, maar daar namen ze
er niet veel aan. Vaak mensen met
gymnasium en een paar jaar universi
teit, omdat die hun talen spraken en
óók alles wilden aanpakken. Boven
dien eisten veel ambtenaren op die
bureaus grote omkoopsommen.
Er waren wel lijnen om je illegaal bin
nen te laten sluizen, maar ook daar
voor had Peter veel en veel te weinig
geld. Het was trouwens gevaarlijk.
Heel wat illegale immigranten kwa
men nooit aan en ook nooit meer te
rug. Ze staken zo wist iedereen er
gens tussen de haven van Rotterdam
en de stranden van het beloofde land
de moord. Toch. zou Peter de kans
wagen, als hij er het geld voor had.
Iedereen wilde alles doen in Schie
dam om aan deze misère te ontko
men. Behalve revolutie maken en met
zijn allen het politieke systeem weg
vagen. De stad was een slangekuil. De
honderdduizend inwoners vochten
om de kruimels die het miserabele
bestaan hen bood. Voor naastenlief
de was het geen samenleving. Jouw
portie aardappelen was vaak genoeg
de grens tussen jouw dood en jouw
leven. Daarvan kon niets worden ge
deeld.
De lezer zal misschien wel denken:
wat is die Peter een serieuze jongen
met zijn vijftien jaar, wat denkt hij
volwassen, maar welk alternatief
heeft onze held? Hij moet zfjn eigen
kostje opscharrelen. Hij is daarvoor
minstens veertien uur per dag in de
weer met zijn voor duur inflatiegeld
gehuurde handkar. Hij zal rond zijn
dertigste worden geveld door de cho
lera of de dysenterie of de diphterie
of de thyfus of dé mazelen of de bof.
Ook die laatste twee ziektes zijn fa
taal, als je te zwak bent, te onder
voed om genoeg weerstand op te
bouwen. De kans is trouwens groot,
dat hij langzaam zal worden afgebro
ken, uitgeteerd, vernield door de tu
berkelbacil, want de tering, de Witte
Döod, is een van de ergste moorde
naars in Schiedam. Daar zijn de ter
roristen niets bij.
In de rijke landen heb je sandalendra-
gers die het eenvoudige sobere leven
van Nederland wel eens ten voor
beeld stellen: de mensen worden er
niet geterroriseerd door de consump
tiemaatschappij. Ze leiden een sober
leven. Kanker en hartinfarct komen
nauwelijks voor. Nee de Schiedam
mers zijn al gekrepeerd, vóór die
twee gesels van de wclvaarsmaat-
schappij kunnen toeslaan.
De dominees en de pastoors preekten
Wie er in de kerk zaten had Peter niet
gezien. Daarvoor was hij te laat geko
men met zijn handkar en boven
dien wie zou het plaatsengeld
kunnen betalen? Dat was voor de bij
zondere gelegenheid verhoogd: niet
alleen de katholieken, maar ook de
hervormden en de gereformeerden
waren bij elkaar gekomen. Men had
de Singelkerk gekozen, omdat daar
zo'n enorm parkeerterrein voor was
aangelegd, dat overdag grotendeels
leegstond en 's nachts tot slaapplaats
diende voor de vele daklozen die
Schiedam telde. Het was de enige
plek waar de politie je 's nachts toe
liet en Peter had er maar al te vaak
geslapen.
't Ging nu - bij de Gedempte Baan-
sloot - voetje voor voetje met die
zware handkar. Peter maakt kleine
stappen, nu eens duwende, dan weer
trekkende, als zijn wagen teveel snel
heid dreigde te krijgen. Van het ter
rorisme verlos ons heer". Het leek
wel, of die bede over de hele, lijden
de stad gonsde. In de ogen van de
mensen glom niet alleen rouw, maar
ook trots. Ze hadden op het parkeer
terrein laten zien, waar ze stonden:
tegenover de jonge heethoofden uit
de Juliana van Stolbergstraat, de re
volutionaire rijkeluiszoontjes van
achter de Waranda, die met hun op
ruiende affiches ieder al heel lang er
gerden.
Maar nu waren ze te ver gegaan Er
was op een drukke zaterdagmiddag
een bom gegooid in de richting van
het terras van het Vierkantje, zoals
altijd vol welvarende lieden. Maar de
tenorist had van een te grote afstand
gemikt. De bom was niet op het ter
ras terecht gekomen maar ervoor,
midden tussen de menigte: drie wa
genvoerders dood, een schoenpoet
ser, een luciferverkoopstertje met
haar zuigeling. De stukjes zaten aan
de overdekking van het terras. De
stamgasten bleven ongedeerd. Ze.
hadden vast op de eerste rij gezeten
in de kerk die middag. Ja, dacht Pe
ter, van het terrorisme verlos ons,
heer.
Hu manoevreerde zijn wagen het Ou
de Kerkhof op om via het Bagijnhof
en de Louronstraat een soort Ieegge-
broken vlakte te bereiken, waar je
soms wel eens branders had staan die
een vrachtje te vervoeren hadden,
't Werd tijd, dat er weer eens wat te
verdienen viel. De tweeduizend gul
den voor het paspoort van de Ameri
kaan begonnen al aardig op te raken.
Alles bij elkaar 'eerde hij bij dat wa
gens huren behoorlijk in. De paar
keer dat Peter een vrachtje had, wer
den ruimschoots teniet gedaan door
slechte dagen, wanneer niemand wat
te vervoeren had.
Als 't zo doorging, dan moest hij met
ingang van de volgende week ie ten
ders beginnen. Zijn spaargeld was~dan
geslonken tot de borgsom die de eige-
vaak over de apoealyps, de ondergang
van de wereld, zoals voorspeld door
Johannes de Evangelist. „En ik zag;
en ziet een vaal paard; en die daarop
Zat, zijn naam was de dood; en hun
werd magt gegeven, om te dooden
tot het vierde deel der aarde, met
zwaard, en met honger, en met den
dood De Schiedammers kon
den met recht denken, dat het einde
van de wereld naderde. Maar acht, 't
was al tweeduizend jaar zo geweest.
Alleen het terrorisme kwam pas kij
ken. Nog geen dominee had gepreekt,
dat dit nu de tweede ruiter van de
apoealyps voorstelde, die op het rode
paard, de brenger van oorlog.
Er heerste inderdaad een
angst in de stad, sinds de aanslag op
het Vierkantje. De armen waren
bang, dat zij er net zouden lopen," als
weer een bom ontplofte. De rijken
zagen met angstogen, wat ze hadden
aangericht. Want het waren niet de
hongerlijders die zich tegen hen en
hun heerschappij richtten. Het was
hun eigen vlees en bloed, de eigen
kinderen die uit wanhoop over de om
hen heen het kleine welvaartseiland
van de rijken wilden vernietigen. De
enige troost was, dat - kwam er een
maal een omwenteling van - de
macht in ieder geval in de familie zou
blijven, zij het bij andere leden.
Maar zulke gedachten koesterde Pe
ter niet. Hij was gewoon bang voor
zijn hachje en daarom reageerde hij
kwaad, toen bleek dat het propagan-
dabord voor de Europese yerkiezin-
gen, dat ze op de vlakte bij de Laan
hadden neergezet, dat dat bord met
terroristische leuzen beklad was.
„Europa is honger", had iemand met
zwarte letters over de affiches van
VVD, CDA en PvdA gekalkt. „Volk,
neem de wapens op". Er stond een
ploegje mensen bij te discussiëren.
Branders, die misschien een vrachtje
hadden, waren er niet bij. „Die kom
men niet meer ook", riep een dikke
vent met een sleepwagen op lucht
banden: „Alzie toch een goed huis
heb, dan ga je toch niet de straat
meer op met die bommen. Vuile
pleuristerroristen". De mensen om
hem heen beaamden dat.
Door de rijken en machtigen werd je
toch altijd getrapt. Deze zoontjes
zorgden met hun bommen voor
werkloosheid, 't Was een nieuwe kant
aan de strijd om het dagelijks be
staan, maar er waren al zoveel tegen
slagen geweest. Deze werd danig ge
voeld en naar gewoonte geïncasseerd.
Er ontstond zelfs geen duidelijke
lynchstemming tegen de terroristen,
iets wat de rijken toch hadden inge
calculeerd, toen ze hadden besloten
om arme sloebers als Peter de eerste
veertien dagen geen enkele opdracht
te geven, zogenaamd vanwege het ter
rorisme. Strelen en trappen, dat was
de taktiek. „Verleden week kregen
we nog bier voor de verkiezingen",
zei iemand Van het groepje. „Van de
VVD, echt Heineken". „Beter dan
van die rotsociaüsten", deed een an
der een duit in het Zakje. „Daar
stond op het etiket. Kom op voor
een anderEuropa. Zo ken je verber
gen, wat een rotbier het was".
De socialisten waren duidelijk niet
populair. Erg veel arme mensen had
den op de VVD gestemd, omdat haar
affiche de letters ELD vertoonde, de
laatste drie letters van het woord
GELD, wat een goed voorteken was.
Bovendien beschikten de liberalen
over een -handige spreker, Gerard
Verhulsdonk, de exclusieve bonbon
maker op de Hoogstraat. Je kon hem
door de tralies voor zjjn etalage zelf
aan het werk zien, als je niet door de
politie van de winkels der rijken werd
weggeslagen: zijn bonbons kostten
een dagloon per stuk. Verhulsdonk
had weinig klanten, maar ze betaal
den goed.
De toespraken die hij na rijkelijk uit
delen van Heineken-bier hield gingen
tegen diefstal. Wat Nederland met
'zijn honger en ellende nodig had, riep
Verhulsdonk, was vrij baan voor het
particulier initiatief en bescherming
van het bezit, ook' van de kleine man.
Het was een schapde, wat er tegen
woordig aan gemeenschapsgrond be
zet werd. Wat Verhulsdonk daarmee
bedoelde, was niet helemaal duide
lijk. Misschien het Hermesteirein, dat
na zijn ontruiming meteen was volge
bouwd met armetierige bouwsels van
zeildoek, blik en oud hout?
De Socialisten met hun partijpolitieke
bier van mindere kwaliteit beloofden
op die plek volkswoningbouw, De
Schiedammers kenden dat. De huizen
kostten zo veel, dat alleen hogere
ambtenaren erin konden wonen.
Schiedam mocht er elke jaar met sub
sidie van het rijk enkele tientallen
bouwen. Het geld kwam uit de ont
wikkelingshulp van de rijke landen.
„Huizen op het llermesveld", had de
socialistische wethouder Zijdeveld
enthousiast geroepen, terwijl zijn par
tijgenóten flesjes bier uit teilen vol
ijs visten.
Maar met de aanslag was al die feeste
lijke activiteit plotseling afgelopen.
De verkiezingspropagandisten ver
dwenen uit het stadsbeeld. Ze waren
nu - merkte Peter eerst goed - ver
vangen, leek het wel, door mare
chaussee. Hij had er al een of twee
gezien op het parkeerterrein voor de
kerk, maar nu liepen er ook al een
paar op de vlakte van de Laan. Er
was duidelijk iets op til, voelde Peter
met zijn feilloos armeluisinstinct en
dat betekende snel je bezittingen om
je heen verzamelen. Ook Peter had
een uit stokken en zeildoeken ver
vaardigde constructie neergezet op
het Hermesterrein. De doeken had hij
meegejat, toen hij een vrachtje naar
de Sint Jobshaven had gebracht. De
Stokken waren gevonden. Teveel ma
rechaussees betekende de dreiging
van geweld. Ik zal mijn kar nog nodig
hebben voor mijn eigen spullen,
dacht Peter. Ik moet naar huis.
Het Hermesterrein was de jongste
krattenwijk van de stad. De voetbal
club voor het exclusieve volk was nog
geen dag daadwerkelijk vertrokken
naar achter ^e spoorbaan - dat was
acht weken geleaen - of de mensen
stortten zich als sprinkhanen op het
vrijgekomen terrein. Er verrezen
vreemde constructies die eruit zagen
als slordig in elkaar getimmerde
schuurtjes. Er stonden zeiltjes op
twee stokken. Er waren zelfs comple
te tenten, het eigendom van hele
spekkopers, die in de krattenwijk als
magnaten golden.
De bevolking behoorde dan ook niet
tot de alleronderste sport van de
maatschappelijke ladder. Daarop
stonden de dakloze scharrelaars, de
mensen die 's-nachts op het par
keerterrein voor de Singelkerk sliep
en en steeds moesten vrèzen over ae
gemeentegrens te worden gezet.
Peter haastte zich naar de kratten
wijk op het Hermesterrein, want
zijn zeildoeken bouwsel was het
bewijs van de eerste schrede om
hoog op de maatschappelijke lad
der. Het moest beschermd worden.
Onder aan die ladder werd je juist
zo gauw naar beneden géstoten.
De Krattenwijk maakte geen bij
zondere indruk. De stank was ge
woon, er kringelde rook omhoog
van talrijke vuurtjes. Als een deken
lagen de menselijke stemmen van de
meer dan vijfhonderd inwoners over
het geheel. De krattenwijk gonsde.
Je wist, dat het leefde, krioelde daar
binnen. Net als de honderden langs
en over elkaar kruipende beesten die
plotseling aan het zonlicht worden
blootgesteld, als je een vermolmde
boomstam openbreekt. Het pisse
beddenparadijs! Ze zitten daar lek
ker op hun stukje stam. Ze letten er
helemaal niet op, dat het deel uit
maakt van een nette stapel hout. En
plotseling komt iemand het halen
voor de open haard. En de pissebed
den worden weggeschud, als ze ge
luk hebben. Zo is het leven.
Peter duwde zijn wagen de Damlaan
af naar de laatste huizen, want ongc-
veer op die hoogte stond zijr. "tent"
langs de berm, aan de rand van de
krattenwijk. Hij had geen moment
later moeten komen. Net nadat hij
zijn handkar naast de flap had ge
plaatst, die als deur fungeerde, net
toen hij dat gedaan had, kwam uit de
richting van de Ketelstraat een rij
groene legerwagens aanrijden. Peter
kon ze links af zien slaan de Noord-
vestesingel op. Je zag de huiven op de
laadbak boven de schamele hutjes'
van de krattenwijk uit. De wagens
stopten en Peter hoorde gegil. Daar
bovenuit een door luidsprekers ver
sterkte stem: "Verwijdert U, of ge
weld zal worden gebruikt." Ze ging
en de wijk ontruimen. Er was geen
redden meer aan. Overal zag je men
sen uit hun hutjes komen. Sommi
gen met plunjezakken bij zich (veel
Schiedammers waten altijd gepakt en
gezakt om te vluchten). Er kolkten
wolken omhoog bij de Noordvest-
singel: traangas. "Verwijdert U, of
geweld zal worden gebruikt." klonk
net weer.
Maar nu werd dat bevel vermengd
met geluid uit een megafoon. Als uit
het niets was een baardige jongen ver
schenen met dat apparaat in zijn han
den. "Het verenigd volk zal altijd
overwinnen, riep hij met overslaan
de stem. "Vecht met ons mee." Op
zijn buik had hij een rijtje granaten.
"Godverdomme,hoorde Peter een
vent naast hem met in zijn handen
een wasted zeggen, "De terroristen."
De baardige jongeman stortte zich
naar voren. Hij holde de Damlaan op
in de richting van de marechaussee.
"Kameraden, jullie zijn niet alleen",
hoorden ze hem nog roepen door de
megafoon. Uit de linkerhoek van het
Hermesterrein bij de Konijnebuurt
klonk het getaktak van een uzi. Er
waren verzetshaarden ip de kratten
wijk. Er waren terroristen geïnfil
treerd en die vochten nu terug.
"Leve de landbezetting", klonk het
uit de megafoon van baardmans,
die nog steeds verder holde de mare
chaussee tegemoet.
Er kwam een jeep zijn kant op. Met
topsnelheid. Hij werd op zijn wenken
bediend. Peter zag hoe de terrorist
bleef staan, de megafoon losliet en
kennelijk aan iets op zijn buik from
melde. De granaten. Hij ging een gra
naat naar de jeep gooien. Maar de
auto was veel vlugger. De chauffeur
koerste recht op hem af en trof pre
cies in het midden. De terrorist vloog
naar achteren en kwam met een klap
op het plaveisel terecht. Hij
schreeuwde niet. De jeep kwam tot
stilstand. Toen zag Peter, hoe de wa
gen langzaam optrok en zorgvuldig
met de rechterwielen over de ribbe
kast van de terrorist heenreed. Daar
na maakte hij meer vaart. De bijrij
der richtte zijn machinegeweer op de
krattenwijk en begon in net wildeweg
te schieten.
"Gooi die kar om, klootzak", snerote
een meisjesstem naast Peter. "Gooi
om, dat teringding. Mot je voor je
kop geschoten worden". De jeep na
derde met een snelheid van ongeveer
dertig kilometer, terwijl de bijrijder
een Kogelgordijn in de krattenwijk
jaagde. Om Peter heen ontstond wil
de paniek. De mensen gooiden zich
plat op de grond, holden weg. Je zag
noe sommigen echt ingehaald werden
door de kogels en als losgelaten mari
onetten achterover ter aarde stortten.
Ergens was er een tegen een oliekach
el of zo gevallen. De vlammen lekten
Peter had niet gedacht, dat hij zo
sterk was. Moeiteloos kiepte hij zijn
'i handkar om, onderkant richting
Damlaan. Het meisje hielp hem. Ze
verborgen zich in de opstaande laad-
bak. De kogels floten nu links van
5 hen over de liggende mensen heen.
"O God, als het hout maar dik
genoeg is", bad Peter. Hij bad echt.
Toen kreeg de kar een schok. En nog
een. En nog een. Je hoorde boven
:j: iets kraken. Peter keek omhoog. Het
meisje pak'e zijn schouder. "Zitten
blijven idioot, straks schieten ze
j weer". Maar dat was niet zo. Aan het
eind van de Damlaan keerde de jeep
en raasde op topsnelheid richting
Noordvcstsingcl. Het schieten daar
was inmiddels opgehouden.
Er hing een zwarte wolk boven de
krattenwijk. Er was nu overal brand.
Peter voelde, hoe tranen in zijn ogen
opwelden en een soort misselijkheid
zich van hem meester maakte. Traan-
eas! Het traangas had hem bereikt.
Hij stond op en keek over de rand
van de kar heen. Het was ongeloof
lijk. De mitrailleurkogels hadden pre
cies de velg van het wiel versplinterd.
De handwagen zou nooit meer rijden.
"Ik ben mijn borgsom kwijt", flitste
het door hem heen. Toen pas werd
hij zich bewust van de wilue paniek
om hem heen. Hoestende mensen
vluchtten weg met wat armzalige ei
gendommen, maar meestal met niets.
'Mijn man leg daar bij de brand. Hij
is dood", riep een vrouw hysterisch.
"Haal hem toch weg." En boven al
les uit klonk weer de stem uit de
luidsprekers. "Verwijdert U of
geweld zal worden gebruikt. Er zijn
terroristen in uw midden. We gaan
over tot vernietiging van de wijk. U
bent hier illegaal! Verwijdert U voor
Uw eigen veiligheid." De mensen
hoestten meer dan dat ze schreeuw
den, zoveel traangas hing er nu. Peter
zag, hoe het meisje zijn tent afbrak.
"Neem dat zeildoek mee en wegwe
zen", zei ze. "Het is hier gevaarlijk.
Het parkeerterrein voor ae Singel
kerk was voller dan ooit die avond.
Veel verdrevenen van de krattenwijk
op het llermesveld hokten er samen.
Sommigen hadden een geredde deken
uitgespreid. Er werden aardappels ge
poft. Je hoorde veel huilen en kal
merende woorden van moeders die
kinderen probeerden te troosten.
Sommigen Keken met wijdopen ogen
voor zich uit. Zwijgend en in paniek,
alsof voor hun ogen de ondergang der
wereld zich voltrok. Shock. De luid
sprekers voor de Singelkerk hingen er
nog, van de plechtigheid die morgen.
Meneer de Deken draaide religieuze
muziek. Modern: een paar negrospi
rituals en nieuwe Nederlandstalige
nummers. De mensen lieten het gela
ten over zich heen gaan. Afieen
hoorde je hier en daar een honend ge
joel toen "Heer, ik dank u voor deze
nieuwe morgen, lk dank u voor deze
nieuwe dag' begon.
Peter had ergens in het midden een
plaatsje gevonden. Zijn bezit was te
ruggebracht tot dat stuk zeildoek. De
stokken waren ze in hun vlucht ver
loren, hij en dat meisje. De wagen
was niet meer te redden. De borgsom
kon niet worden teruggehaald. Peter
had nog maar geld voor een paar da
gen eten en dat werd nog minder van
wege het meisje. Yvonne heette ze.
Ze was vijftien, net zo oud als Peter
en net als hij alleen. Haar gezichtje
was welgevormd. Te ingevallen om
haar schoonheid echt te doen uitka
men, maar zulke dingen "merkten
mensen als Peter toch niet op. En
wat hebben arme mensen op ae we
reld anders dan elkaar om warmte te
bieden?
Peter en Yvonne hadden zich in het
stuk, zeildoek gewikkeld. Helemaal.
En toen het zachtjes begon te rege
nen had Peter een oude krant boven
hup hoofden gelegd. Hij was snel
doorweekt. En de inkt vervaagde, de
inkt die ooit" de kop had gevormd van
een dertien in een dozijn artikel: "B
en W zeggen toe: "Hermesterreinen
snel bouwrijp
Peter en Yvonne gingen liggen. Ze
trokken nu net zeildoek over hyn
hoofden heen. Ze omvatten elkaar.
Als twee arme mensen bij elkaar zijn,
is het net alsof zij samen de wereld
vormen. Een wereld vol warmte en
harmonie.
„AUTOSTAD—VLAARDINGEN" het adres voor jonge
kwaliteits occasions heeft een enorme keus aan ^uto's
staan, orider andere
Citroën Daf Fiat Ford Peugeot Simca Toyota
eigenlijk te veel om op te noemen.
Kom eens vrijblijvend een kijkje nemen bij
AUTOSTAD VLAARDINGEN
Parallelweg 6 (t/o station Vlaardingen-centrum)
Telefoon 010-341865
ontwikkelt door "Jean van Wijk", vervaardigt door EPIVAN,
voor meer dan 60.000 tevreden clienten in binnen- en buitenland.
v.a. f 450," (boven èn onder) zonder trekken
muurvast, in één dag klaar, onder volledige garantie op breuk,
tandenen pasvorm.
Originele Epivan-vacuumgebitten zonder plaat
worden uitsluitend vervaardigd door
Claes de Vrieselaan 17 - Rotterdam
(let op het goede huisnummer)
Wacht niet tot Kerstmis.
Belt U voor uw afspraak en/of nadere inlichtingen
010-77.50.09 - 77.03.03 - 77.38.41 - 76.77.72.
Bij inlevering van deze advertentie gouden inlay gratis
(of tegenwaarde van f 50,- cadeau).
L.A. VAN EIJLE&CO
is een handelsonderneming die zich bezighoudt met de ver
koop van kapitale goederen op het gebied van transport en
perslucht.
Wij zoeken voor onze administratie een
PART-TIME MEDEWERKSTER
Voor deze functie is ervaring op een boekhouding vereist.
Opleiding MAVO-MULO niveau
Leeftijd vanaf 25 jaar.
Heeft u interesse? Bel den 010-34.75.22, de heer N. Paling.
TECHNISCHE HANDELMIJ B V
^VIairdin2^J^dustneweg30^^l^n0^4752^tele)^U632/22^^^
f MB i
internationaal reisbureau en tourmgcarbedrijf
SPEC I AALTJES:
3-Daagse BUS-BOOT reis naar GOTEBORG 265, (incl. prachtige
excursie en reisverz.) Geheel verzorgd, overnachting in 2 pers hutten
Vertrek: 11/10-8/11 -20/11.
3 Daagse WIJNREIZEN naar de Rijn 235, Geheel verzorgd
Vertrek op za. 15/9- 29/9- 6/10 13/10.
HERFSTTOOI-REIZEN:
7 dagen Zwarte Woud
435,
(incl. excursies)
7 dagen Luxemburg
395,
(inch excursies)
8 dagen Dordogne (Frankr.)
530.
(incl. weekend Parijs)
8 dagen Wenen
475,
(incl. excursies)
8 dagen Worthing (Z-Eng)
695,
(incl. excursies)
Vertrek: l3okt.
5 Dagen kleurenpracht in het ZWARTE WOUD (Dobel) 340,
Hotel met gratis Hallenbad en incl. 2 excursies. Vertrek ma 15 okt.
EXCLUSIEF:
8-Daagse gezinsreis naar TIROL (Soil) 450,
Geheel verzorgd en incl. excursies. 'Heen- en terugreis op 1 dag.
Vertrek: za.6/10 - 13/10 - 20/10.
Gratis folders verkrijgbaar bij "De Snelle Vliet" Schiedam, tel 010
260720 of bij uw ANVR-reisbureau
Rotterdamsedijk 425, Schiedam
