'Als het lijkt, streelt dat je ijdelheid'
Flitsend bezoek
Harry Belafonte
Spectaculaire treinroof
Adriaan Meijer tekende King Lear:
Russell doet Mae
West „herleven
DE HAVENLOODS DONDERDAG 25 OKTOBER 1979
féldk<r*
DE EERSTE GROTE TREINROOF (The first great
train robbery), in 1855 in Engeland gepleegd, is
zo'n historische gebeurtenis geworden, dat men elkaar
nu nog de plek aanwijst, waar de buit uit de wagon
geworpen werd. Mij is dat ook overkomen bij fami
liebezoek in die buurt. Nog steeds spreekt het huza
renstuk tot de verbeelding en een reconstructie levert
dankbare filmstof op. Scenarist/regisseur Michael
Crichton heeft er zijn eigen roman The great train
robbery voor gebruikt. De voorbereidingen worden
ons zeer gedetailleerd getoond en het is niet weinig
waarschijnlijk, dat alles werkelijk precies zo is ge
beurd.
In die jaren voerde Engeland, samen met Frankrijk, in
de Krim oorlog tegen de Russen en aan de goudstaven
die elke maand verzonden moesten worden om de
soldij te betalen, is te zien wat dat oorlogje spelen
ook toen al kostte. Ze werden in twee zware brand
kasten per trein naar Folkestone getransporteerd en
om dat goud was het bij De grote treinroof te doen.
Er waren vier sleutels nodig om de kluizen te openen.
De bankdirecteuren, Trent (Alan Webb) en Fowler
(Malcolm Terris) bewaarden er ieder één en de andere
twee waren in het Station London Bridge in verze
kerde bewaring.
Donald Sutherland speelt met verve de man, Agar ge
heten, die knap was, in het snel wasafdrukken van
sleutels maken. Er waren natuurlijk nog meer hand
langers nodig. Het brein was Edward Pierce, efficiënt
gespeeld door (James Bond) Sean Connery. Deze was
als welgemanierd zakenman, lid van een Londense
herenclub, waar de bankiers in kwestie, bekrompen
mensen, meer over de sleutels babbelden dan ver
standig was. Door zich als huwelijkspretendent voor
te doen bij de omaantrekkelijke dochter van Trent
kwam Pierce weer wat verder.
Alle moeilijke onderdelen lukken, al is het meestal
op het nippertje, en dat is behoorlijk spannend. Pierce
had een fraaie maitresse (Lesley-Anne Down) die in
allerlei gedaanten heel wat hand-en spandiensten ver
leende. Verder was hij bikkelhard en bekommerde
zich niet om het lot, dat zijn helpers later wachtte. De
uitbreker Clean Willy, (Alan Webb) die met boven
menselijke inspanning bij de bewaarplaats in het sta
tion weet te komen, wordt gruwelijk omgebracht. Er
zijn meer onfrisse tonelen. Het was bijvoorbeeld in
die tijd een „sport", met een gezelschap om een grote
houten bak te gaan zitten, waarin een moordzuchtige
hond op ratten werd losgelaten. Er werd gewed op de
score van de hond.
De Londense straten en de kleurige kledij van die
dagen vormen samen lieve Anton Pieck-plaatjes. Het
was echter allemaal zo vriendelijk niet. De animo,
waarmee een menigte gaat kijken naar het ophangen
van een treurige vrouw, is weinig verkwikkelijk.
Het werk in de bagagewagen door Agar en over de
treindaken door Pierce is zeer spectaculair. Zij waren
daarbij geheel aangewezen op de hulp van de omge
kochte bewaker in de wagon. Ik vraag me af, hoe het
met die man afliep. Dat de stunt lukte en de rovers
ontkwamen is een bekend feit.
Evenais de dieven in The Brink's Job kregen ze ap-
plais van het publiek, Er zijn trouwens meer over
eenkomsten met die film, die mij sympathieker is.
The Great Train Robbery is interssant en is zorg
vuldig gemaakt bewonderenswaardig zelfs, ook voor
wie niet van het genre houdt.
JACQUELINE WIJCHERS
The first great train robbery te zien in Arena I
Acteurs
„De meeste acteurs en actrices
E.R. HO FM ANN, A.l.J.P.
Het is de taak van een filatelistisch
voorlichter, zowel de lezer van de
betreffende krant als de instantie die
hem het nieuws verstrekt naar eer en
geweten van dienst te zijn. Wat de
lezer betreft, is de rubriek-medewer
ker daartoe slechts in staat, als hjj
zelf over een langdurige ervaring als
filatelist beschikt. Daartoe behoren
naast onder meer de gave, zijn
gedachten op papier te zetten en
contact met de postadministraties,
die er allemaal prijs op stellen, dat
het nieuws door de journalist zo
prettig mogelijk wordt gepresenteerd
zonder dat daarmee een van beide
partijen wordt geschaad. Niet voor
niets beschikken de serieuze post
administraties van Oostenrijk, Zwe
den en Zwitserland over public
relations afdelingen, die volgens alle
regelen der kunst en naar wetenschap
pelijk economische regelen zijn ge
schoold en ernaar werken.
Ondoorgrondelijk zijn echter de
gedachten die staan achter de uitgifte
van de miniatuurvellen door de
Verenigde Naties naar aanleiding van
het „Jaar van het Kind". Echt
pijnlijk wordt de zaak wanneer een
voorlichter de lezers vertelt, dat dit
miniatuurvel, dat op 4 mei werd
uitgegeven, een goed beleggingsobject
zou kunnen worden (vgls. de oplaag-
cijfers in de maart-rubriek), en dat hij
de lezer daarom adviseert in Genève
tenminste een vel te bestellen.
Zelf krijgt hij één dag voor uitgifte te
horen dat hij niet één serie krijgt, laat
staan een miniatuurvelletje. Dit om
dat hij bij de filatelistische dienst van
de Verenigde Naties niet staat
ingeschreven als abonnee! Het ergste
bij dit alles vind ik nog dat u onge
twijfeld dezelfde ervaring hebt opge
daan. Deze voorlichter heeft het
gevoel, door de informatie-dienst van
de VN op bijzondere minderwaardige
wijze te zijn misleid.
Van te voren was niet vermeld dat de
omvang van de uit te voeren order
slechts het aantal van tevoren ge
abonneerde zegels omvat (dus ten
minste 20 series om 1 miniatuur
velletje van 20 stuks te kunnen
krijgen).
Dit ontaardt in een onverantwoorde
beslissing die de verzamelaar eerder
af zal schrikken dan aantrekken. De
Postadministratie van de Verenigde
Naties is sinds enige tijd op het
verkeerde pad, maar dat heeft men in
New York en Genève kennelijk nog
niet in de gaten. Een en ander is des
te betreurenswaardiger, daar Ole
Haman, de Chef van de VN-Post-
administraie in 1976 nog voor
de uitgifte van het eerste miniatuur-
vel „25 jaar Postadministratie der
Verenigde Naties" en het daarop
volgend debacle woordelijk zei: „Wel
nu, de uitgifte van een miniatuurvel
is een eenmalige aangelegenheid, die
niet zal worden herhaald, tenminste
niet gedurende de eerste volgende 25
jaar". Dit gesprek bevindt zich op
cassette. Het duurde nog geen 2-1/2
John Kraaykamp als Koning Lear
jaar voor het opnieuw zover was en
nieuwe miniatuurvellen zijn al aange
kondigd: Overeen tijdvak van 10 jaar
plant men in New York de uitgifte
van jaarlijks 4 minatuurvelletjes, die
vier bloks van vier zegels a 15 cent
van elk een vlag van de ledenlanden
omvat (dus vier vlaggen op een vel,
aldus 16 vlaggen per jaar)! Dit
betekent - naast de uitgiften binnen
het normale programma - een jaar
lijkse meerbelasting van de verzame
laar van Dollar 9.20' is Hfl 20.-! Men
kan nu niet gaan zeggen: je hoeft
maar een vlaggenzegel te hebben en
niet het hele velletje, maar het is nu
eenmaal het lot van de verzamelaar,
dat te moeten nemen~wat een post
administratie hem - en vooral in
deze vorm! - opdist.
Het is te wensen, dat de Fédération
Internationale de Philatélie (FIP)
dienaangaande actief wordt en dit
soort uitgiften van het jaar van het
Kind" (eigenlijk niet te geloven dat
de Verenigde Naties zelf, met deze
aansprekende uitgifte, dit schandaal
veroorzaakt) als .schadelijk" gaat
classificeren. Het is dieptreurig dat
een bestelling door een postadmini
stratie met het argument wordt
geweigerd van: ,,u heeft geep abonne
ment bij ons!"
Beste lezer, dit was tussendoor een
extra bijdrage van Post Scriptum in
het kader van een ditmaal waarschu
wende voorlichting. De uitgifte van
VN-zegels zal in het vervolg alleen
nog maar zonder enige verder com
mentaar in deze rubriek vermelden.
Ernst R. Hofman, A.l.J.P.
Geetl onderscheid van de echte Bette Midler
ROTTERDAM - Craig Russel komt
één avond naar Rotterdam. Veel Rot
terdammers zullen nog nooit van zijn
naam gehoord hebben, maar wie toe
vallig een aantal weken naar het
Duitse televisie-net heeft gekeken
weet waarom deze man zo bewon
derd en vergruisd wordt.
In een onnavolgbare stijl imiteert
deze man, de "grootste" vrouwen die
ooit op een Amerikaans podium heb
ben gestaan of nog staan. Deze meest
perfecte travestiet, zoals hij weieens
genoemd wordt, weet zich zo in de
huis van een Judy Garland, een
Mariene Dietrich, een Bette Davis en
niet te vergeten Bette Midler te krui
pen, dat men niet precies meer weet
wat echt is of wat imitatie.
Het was dan ook niet zo verwonder
lijk dat hij de eerste prijs kreeg op
het Berlijnse Filmfestival vorig jaar,
voor zijn rol in de film "Outrageous".
Wel vroeg de jury zich af of de prijs
nu gegeven moest worden als beste
actrice of als beste acteur.
Zondag 28 oktober laat deze man in
het Luxortheater, bijgestaan door
een zevenman-sterk orkest, vrouwen
als Mae West even herleven.
Craig Russell als de
onvergetelijke Judy Garland.
bleek dat hij wel alles wilde doen
voor mij, maar daar was vaak geen
tijd voor. Af en toe vijf minuten
schetsen bij de grimeur was in het
begin de enige mogelijkheid. Het is
me wel opgevallen dat er gerepeteerd
werd onder een straf regiem. De
regisseurs, vooral die zonder baard
-Manfred Karge-, bleken de acteurs
en actrices behoorlijk op te jagen.
Dat bleek ook toen Kraaykamp mij
op belde om extra te poseren. Toen
ik in zijn kleedkamer kwam lag hij
doodmoe op de sofa. Maar hij was
gelijk bereid om met dat manshoge
zwaard model te staan. Ook de ande
re acteurs en actrices vonden het niét
erg om mee te werken, alleen Ganci
Geraedts had er geen zin in, maar
die deed bij „Knecht van twee Mees
ters" ook al wat moeilijk".
Sfeer
Adriaan Meyer probeert altijd sfeer
in zijn tekeningen te brengen.
„Zodra je zit te tekenen duik je in je
schets. De sfeer van een dergelijk
stuk breng je over doordat je steeds
kijkt naar het toneel. Dat kan alleen
wanneer het stuk visueel aantrekke
lijk is. Je hoort de woorden ook niet
meer, het is net alsof je naar een
pantomime kijkt.
Dat probeer ik ook in mijn kranten
tekeningen. Ik vind dat er altijd iets
meer achter moet zitten, daarom
denk ik ook lang overeen onderwerp
na. Soms zie ik iets van een collega,
waarvan ik denk dat als hij een half
uurtje langer doorgedacht had er iets
beters uit gekomen zou zijn. Vaak
heb ik de neiging om een stukje
commentaar van mijzelf er in te ver
werken. Zo zijn ook de tekeningen
bij de verhalen van P.W. Russel ont
staan, daar zit dikwijls een heel
andere mening in als wat de schrijver
bedoelt.
Ik heb soms de behoefte om lijnrecht
tegen zijn mening in te gaan, en ik
bemerk dat men dat wel geinig vindt.
Ik heb eens een brief gekregen van
een mevrouw die met de loupe
wat ik er allemaal in heb verwerkt,
en dat is toch wel leuk."
waardering
„Er zullen veel Rotterdamse kunste
naars zijn die van mij zeggen dat ik
geen kunstenaar ben. Dat vindt ik
ook niet zo erg, omdat ik zelf ook
niet weet wat dat nu precies inhoudt.
Ik vind dat er weinig verschil is. We
zijn allemaal op de één of andere
manier beeldend bezig. Maar als er
menseri zijn die mij een kunstenaar
vinden vindt ik dat prachtig."
„Dat tekenen wat ik doe kan niet
iedereen. Ik heb „echte kunstenaars"
wel eens zien proberen om snel een
treffende schets te maken. Maar daar
heb je een heel lange ervaring in
nodig. Wat dat betreft zit je bij een
krant wel goed. Zo'n man als Kraay
kamp is bijvoorbeeld moeilijk te
tekenen. Hij heeft een erg beweeglijk
gezicht, dan komt het op snelheid
aan om de goede houding en de
daarbij behorende uitdrukking van
het gelaat te treffen. Thuis werk je
dat dan wel verder uit. Het is ontzet
tend hard werken want het moet
binnen drie dagen klaar zijn, dat zal
wel diep in de nacht worden. Daarna
ben ik wel uitgeput. Maar als het
lijkt, en de groep acteurs en actrices
en het personeel en het publiek
vinden dat het lijkt dan streelt dat je
ijdelheid. Dat welja."
Harrv Belafonte zal na twee jaar ons land weer komen bezoeken.
Hij geeft in Nederland twee concerten, té weten zondagavond
11 november en maandag 12 november, respectievelijk in het Con
gresgebouw Den Haag en Carré Theater Amsterdam. Het concert
wordt geheel verzorgd door Belafonte, dus zowel voor als na de
pauze. Kaartverkoop o.a. VVV Rotterdam
ROTTERDAM - „John Kraaykamp heeft dat image van Leve de
Volharding Nijkerk", maar in dit stuk is dat niet zo, is liet ook niet
de man naast Rijk de Gooijer. Dan is hij „Koning Lear", een man
die in zijn leven iets verschikkelijks meemaakt. John is gewoon een
ontzettend aardige, lieve man die het razend druk heeft en
verschrikkelijk serieus bezig is met deze rol. Toen ik hem tekende
en zei: „Valt niet mee John", kon hij dat nauwelijks beamen zo
moe was hij".
Adriaan Meyer liep deze week met
een aantal repetities mee om een
serie tekeningen te maken die tijdens
de voorstellingen in de hal van het
theater komen te hangen. Een zelfde
serie maakte hij vorig jaar van Goldo-
ni's „Knecht van twee meesters."
Vorig jaar vroeg Anton Deerink aan
hem of hjj schetsen van toneelvoor
stellingen wilde gaan maken. Sinds
dien is dat werk in een soort stroom
versnelling geraakt.
Adriaan Meyer: „Ik heb vorig jaar
getekend bij voorstellingen van
toneelgroep „de Appel" en de Haag-
sche Comedie en nu ben ik aan het
tekenen voor het vijfjarige jubileum
van theater „de Waag" in Delft.
Afgelopen zaterdag maakte ik daar
een aantal tekeningen van een
jazzconcert met Maarten van Noor
den. Voor een groot gedeelte maak ik
die tekeningen voor mezelf. Soms
wordt het me een beetje teveel; je
bent dan weieens 80 uur per week
aan het tekenen. Bij die theaterteke
ningen komt het erop aan dat je snel
werkt. Men heeft geen tijd om echt
te poseren en daarbij is het licht vaak
onvoldoende. Vroeger tekende ik
met een zaklantaarn om m'n nek
maar tegenwoordig is een technicus
wel zo vriendelijk om mij van een
lichtje te voorzien. Ondanks dat valt
er wel eens een potlood op de grond
of een puntenslijper die je niet meer
terug kan vinden"
Aan het woord Adriaan Meyer, jour
nalistiek tekenaar en illustrator bij
het grootste ochtendblad van Rotter
dam. Op verzoek van de directie van
de Rotterdamse Schouwburg schetste
en portretteerde hij de acteurs van
het RO-Theater die in het vijf uur
durende toneelstuk „Koning Lear"
van Shakespear spelen. Het Rotter
dams Onafhankelijk toneel heeft
daar, het van oorsprong Oostduitse,
regisseursduo Manfred Karge en
Matthias Langhoff voor aangetrok
ken. Het stuk gaat aanstaande
zaterdag in première in de Rotter
damse Schouwburg.
vinden het wel leuk, denk ik, om
door mij te worden getekend.
Van te voren heb ik met Kraaykamp
een afspraak bedongen. Ik kende
hem niet en hij heeft pgr slot van
rekening de belangrijkste rol. Het
