'Ik stop zodra blijkt dat het
volk geen eigen staat wil'
deQ havenloods
5,-
Klucht met eieren
op open podium
6.'
Manusama over 35 jaar RMS-ideaal
FRANSE.
GERANIUM
nooyman
WIM DE HAAN WEER IN AKTIE
KAM El
CONIFEER7
Van
Rmkhji
man
PLANTEN
BAKJE
75
Hoe uiteenlopend de me
ningen binnen de Molukse
gemeenschap in Nederland
ook zijn, over één ding is
iedereen het eens: het stre
ven naar verwezenlijking
van de onafhankelijke re
publiek der Zuid Moluk-
kën moet onverminderd
doorgaan.
Dat zal volgende week
donderdag, op de kop
af 35 jaar na de procla
matie van de RMS op
Ambon, vreedzaam maar
vastberaden onder de ogen
worden gebracht van het
Nederlandse volk en de re
geringen van Nederland,
Verenigde Staten en Indo
nesië.
Traditiegetrouw vieren de Mo-
lukkers de 25ste april met een
gj-ootse samenkomst in de
Haagse Houtrusthallen en van
die goede gewoonte is ook in
dit bijzondere jaar niet afge
weken. Een aanvulling op het
normale patroon is echter de
rustige, demonstratieve tocht,
die om elf uur vanaf het Malie
veld zal vertrekken richting
Houtrusthallen. Tijdens deze
tocht zullen bij de ambassa
des van Verenigde staten en In
donesië petities worden over
handigd, terwijl ook de Neder
landse overheid een dergelijk
schrijven in ontvangst mag ne
men.
Ir J.A. Manusama, president
van de RMS in ballingschap,
staat volledig achter de de
monstratie, die, naar zijn me
ning, een zeer rustig verloop zal
hebben. „Dat is onze bedoeling
ja. Wat we willen is ons ideaal
nogmaals naar buiten toe uit
dragen en de afspraak is, dat
dat in alle rust zal gebeuren. In
elk geval heb ik de organisatie
laten weten, dat, mochten er
onverhoopt moeilijkheden ko
men, zij daarvoor verantwoor
delijk is. Wü, als regering, zul
len ons nadrukkelijk van even
tuele onregelmatigheden dis
tan eieren."
Sinds 1970 heeft de uiterst be
minnelijke Ir. Manusama de
formele leiding over de ruim
veertigduizend Molukkers in
ons land.
Proclamatie
Hij werd geboren op Borneo.
Na zijn middelbare schooloplei
ding en zijn studie aan de tech
nische hogeschool, werd hij le
raar in Bandung en vervolgens
hoofd van de middelbare
school in Ambon. In 1946
ging hij deeluitmaken van de
toen in het leven geroepen
Zuid-Molukkenraad. Na de
proclamatie van de RMS,
waarbij hij een groot aandeel
had in de voorbereidingen daar
toe, kreeg hij de post van mi
nister van Defensie in het eers
te kabinet van de RMS. Via
Nieuw Guinea kwam hij in
1953 naar Nederland.
Waarom kwam U via Nieuw
Guinea?
„Op verzoek van onze presi
dent Soumoukil ging ik de
RMS kwestie aanhangig maken
bij de Verenigde Naties. Om
daar te kunnen komen moest
ik via Nieuw-Guinea en Neder
land. De Nederlandse autoritei
ten wilden echter absoluut
geen politieke bemoeienissen
op Nieuw-Guinea en daar kon
ik best inkomen. Wat ik alleen
wilde was doorreizen naar Ne
derland in eerste instantie. On
der ede moest ik beloven gedu
rende mijn verblijf op Nieuw-
Guinea niet aan politiek te
doen. Maar die eed bleek on
rechtmatig te zjjn. Toen heb ik
Weliswaar niet echt aan politiek
gedaan, maar wel een paar arti
kelen over de RMS geschreven.
Dat was voor de Nederlandse
regering genoeg om mij op te
sluiten. Na enige tijd kreeg ik
het aanbod om naar de Neder-
landse Antillen te gaan, waar
de Nederlandse regering in mijn
levensonderhoud zou voorzien.
Eerlijk gezegd heb ik er echt
even over gedacht, maar ik heb
het aanbod vriendelijk doch
vastberaden van de hand gewe
zen. Toen mocht ik korte tijd
later onverwacht toch naar Ne-
derland. Mijn „faam" was me
echter al vooruitgesneld, want
de regering gaf me geen visum
voor bezoeken aan andere lan
den zodat ik niet naar de Ver
enigde Staten kon. Bovendien
kreeg ik een spreekverbod in
Nederland en werd mij Rotter
dam als verplichte woonplaats
aangewezen. In 1970 werd ik
toen President in Ballingschap
en dat bert ik nog steeds."
„Zoals bekend, was Indonesië
eind 1949 een zelfstandige
staat geworden. De bedoeling
van de bepalingen van de Ron
detafelconferentie was echter
om van Indonesië een federatie
van staten te maken die elk een
eigen mate van zelfstandigheid
zouden behouden. Maar presi
dent Soekarno voelde niets
voor die structuur en tegen de
afspraken in begon hij al in de
eerste maanden van 1950 aan
de omzetting van federatie in
een eenheidsstaat. In April
1950 landden ook op Ambon
Indonesische troepen. De daar
aanwezige Ambonese KNIL-
mensen grepen als reactie op
die Indonesische troepen hun
wapens. Toen dacht ik, dat het
wellicht zin zou hebben om ie
dereen eens wat meer voorlich
ting te geven over de twee be
stuurlijke mogelijkheden in In-
dor^sië; te weten het unitaris
me (eenheidsstaat) en de fede-
ratievorm. Op een grote bijeen
komst wilde ik beide mogelijk
heden toelichten. Vervolgens
wilde ik zeggen, dat, naar mijn
persoonlijke mening, de fede-
ratievorm voor Indonesië de
beste bestuursvorm was, gezien
de grote verscheidenheid in vol
keren en culturen.
„Om die bijeenkomst goed te
kunnen voorbereiden, heb ik
eerst de raja's (fiegorijhoofden)
benaderd, maar die wilden niet
naar me luisteren. Zij wisten
precies wat ze wilden en had
den al gekozen voor de federa-
tievorm. Toen ik liet weten het
volkomen met hen eens te zijn,
bleken ze bereid tot medewer
king. Op de toen bijeengeroe
pen grote bijeenkomst waren
zo'n tientuizend mensen
aanwezig en de overgrote meer
derheid daarvan was van me
ning, dat de deelstaat Oost-In-
dië, waar de Molukken bij
hoorden, onafhankelijk en
trouw aan Nederland en het
Huis van Oranje moest blijven.
Maar een paar dagen later
capituleerde Makassar en kwam
Oost-Indië binnen de eenheids
staat. Toen zijn we in Ambon
direct weer bij elkaar gekomen
om te praten over onze toe
komst. Vreemd genoeg dacht
destijds nog niemand aan een
proclamatie van de RMS. Dat
was niet aan de orde. De Zuid-
Molukkenraad, die zich min of
meer onder druk gezet voelde,
wilde er een nachtje over sla
pen alvorens een beslissing te
nemen over de toekomst. Het
volk mocht zich eerst uitspre
ken en dat koos opnieuw in
overgrote meerderheid voor
onafhankelijkheid. Dus een
eigen staat nu Oost-Indië was
„ingelijfd" bij de eenheids
staat Indonesië.
Toen heeft de Zuid-Molukken
raad zich naar de wil van het
volk gevoegd en werd op 25
april 1950 de RMS uitgeroe
pen. Ik heb op dat moment te
gen het volk gezegd „We strij-
*Ir. J.A. Manusama: ,,Ik weet niet wanneer onze droom werkelijkheid wordt, maar ik weet wel dat de ontwikkelingen in Indonesië en de
aandacht die ze krijgen in de wereld gunstig zijn voor ons streven."
dn voor onafhankelijkheid,
maar om die onafhankelijkheid
te bereiken zullen we nog een
lange en moeilijke weg moeten
gaan. Indonesië zal dit nooit
accepteren," en dat was ook
zo".
„Op dat moment waren wij de
enige groep binnen Indonesië,
die in opstand kwam. De ande
re deelstaten dachten dat het
wel zou meevallen. Nu krijgen
steeds meer groepen in Indone
sië, zoals de Atjehers en de Pa-
poeas, in de gaten, dat ook hun
cultuur en achtergrond door de
invloed van Java verdwijnen
en nu gaan zij zich ook sterk
maken voor het behoud van
hun eigen identiteit".
Optimistisch
Hoe was de houding van de
Molukkers zelf ten opzichte
van de realisatie van de RMS?
„Aanvankelijk erg optimistisch.
U moet niet vergeten, dat Ne
derland bij de Rondetafelac-
coorden duidelijk had aange
drongen op een federatie. Bo
vendien was de onafhankelijk
heid van de Molukken ook
daarvóór al meerdere malen
aan de orde geweest. De men
sen dachten daarom dat de Ne
derlandse regering niet werke
loos zou toezien hoe de accoor-
den werden geschonden, maar
dat deed de Nederlandse rege
ring nou juist wel. Ze had be
loofd ons te zullen steunen,
maar dat gebeurde niet. Toen
de Molukkers in maart 1951 in
Nederland kwamen, dachten ze
eigenlijk nog steeds, dat Neder
land wel zou zorgen voor vrije
Molukken. Dat was immers be
loofd, en belofte maakt, zeker
in de ogen van Molukkers,
schuld. Het verblijf in Neder
land werd dan ook als iets zeer
tijdelijks gezien, op z'n hoogst
zes maanden."
Wat was de mening van de Ne
derlandse regering over de RMS
in die tijd?
„In 1950 stond de regering, zO.-
als gezegd, achter het idee van
een onafhankelijke deelstaat
Oost-Indië. Toch liet de Neder
landse regering de vorming,
vaak met geweld, van een een
heidsstaat toe. Wel vroeg de re
gering aan de Indonesische re
gering hoe deze de afgesproken
federatievorm wilde realiseren,
maar daarmee hield de Neder
landse bemoeienis op. Het is
volgens mij dan ook een kar
dinale fout geweest van de
toenmalige regering om ac-
coord te gaan met de eenheids
staat. De Nederlandse minister
van Buitenlandse Zaken stond
weliswaar niet duidelijk achter
de proclamatie van de RMS,
maar hij hield de mogelijkheid
van zelfstandigheid wel open.
Dat deed zelfs minister Luns in
1957 nog. Nu is de Nederland
se regering een heel andere me
ning toegedaan. Na de actie in
Wassenaar in 1970 gaf minister
president De Jong in een rege
ringsverklaring zelfs zwart op
wit te kennen, dat de Zuid
zouden kunnen bereiken.
Toen heb ik hem gezegd, dat
in de politiek het woord nooit
niet bestaat."
*Ir. J.A. Manusama, president van de RMS in ballingschap.
Hebben de latere eenheden
ooit aandacht besteed aan het
RMS ideaal?
„Nee, hoogstens negatief. Na
tuurlijk kan de regering geen
troepen sturen naar de Moluk
ken of iets eisen van Indonesië.
Dat begrijpen wij heel goed.
Wel zou ze eens duidelijk kun
nen maken, dat ze, als daar
ooit de mogelijkheid toe be
staat, mee zou willen helpen
aan de realisatie van Vrije Mo
lukken. Nee, hulp of morele
steun krijgen we echt niet. In
tegendeel, ik heb vaak de in
druk dat we juist worden te
gengewerkt."
„Wat in elk geval is veranderd,
is het gevoel dat ons ideaal snel
verwezenlijkt kan worden. Dat
was er eigenlijk al heel snel uit.
Het ideaal is gebleven. Zeker
nu we zien, dat we niet meer
de enige groep ontevredenen
zijn. Denk maar eens aan de
Atjehers en Papoeas. Hoewel
de ideeën over hoe de RMS te
realiseren binnen ons volk zeer
uiteen kunnen lopen, blijft de
grondgedachte voor iedereen
hetzelfde."
„Soms krijgen buitenstaanders
misschien de indruk, dat, met
name onder Molukse jongeren
die buiten de wijken wonen,
het RMS-ideaal niet meer leeft.
Dat kan in veel gevallen best zo
Ujken, maar ik ben er van over
tuigd, dat, als onze idealen ooit
werkelijkheid worden, juist die
jongeren vooraan staan om mee
te werken. Voor wat betreft
die ontwikkeling ben ik van
mening dat de jonge Molukkers
net als de Nederlandse jongeren
zich zoveel mogeljjk moeten
ontwikkelen in Nederland. Met
die mening is men het echter
binnen de Molukse gemeen
schap het niet altijd eens."
Hoe groot is de invloed van de
regering in ballingschap op de
Molukse gemeenschap?
„Onze regering bestaat uit vjjf
mannen, ikzelf en vier kabi
netsleden. We komen minstens
êên keer per maand bij elkaar
om de lopende zaken te bespre
ken. Eén keer per jaar is er een
groot landelijk congres en daar
blijkt steeds weer, dat inder
daad nog steeds een zeer groot
deel van onze mensen achter
ons staat. Natuurlijk is er ook
kritiek op ons".
„We krijgen regelmatig de vraag
voorgelegd wat we nou eigenlijk
doen aan de realisatie van de
RMS. In zo'n geval geven we de
mensen geen valse hoop en zeg
gen we dat er veel factoren zijn
die daarbij meespelen. In prin
cipe staan we niet achter harde
acties, zoals in het verleden en
kele keren is voorgekomen. We
vinden dat die onze zaak geen
goed doen en, om de waarheid
te zeggen, verwacht ik ze ook
niet meer".
Hoop
Wordt er ook geluisterd naar
de mening over de RMS, zoals
die leeft op de Molukken zelf?
„Ja, want dat vind ik uiterst
belangrijk. Ik_ zie het als onze
eerste taak om ons oor aan de
bron te luisteren te leggen.. Wel
moet je erg voorzichtig zijn
met de meningen die vanaf de
Molukken over deze zaak ko
men. De mogelijkheid is groot,
dat ze onder dwang tot stand
zijn gekomen. Zo op het oog
lijkt het eP inderdaad op, alsof
de RMS-gedachte slechts op
zeer kleine schaal leeft op de
Molukken. Maar, nogmaals, ik
weet echt niet of men zo
spreekt onder dwang van de
Indonesische overheid of uit
vrije wil. Wanneer echter het
volk op de Molukken zich dui
delijk en in alle vrijheid zou
uitspreken voor het stoppen
van de strijd voor vrije Moluk
ken, dan houd ik op. Tot op
heden heb ik daar echter nog
geen duidelijke reden voor ge
vonden."
„Ik verlies zelf de hoop op rea
lisatie van een vrij vaderland
niet. Het is vaker voorgeko
men, dat een volk pas na jaren
en jaren bereikt waar het voor
vecht".
Bestaan er duidelijk verschil
len van mening binnen de Mo
lukse gemeenschap over de
RMS-gedachte en haar realisa
tie?
„Natuurlijk heb je verschillen
van mening binnen zo'n grote
groep. We hebben te maken
met jonge en oude Molukkers.
Met mensen die hebben gestu
deerd en met Molukkers die
alleen maar lagere school heb
ben gehad en ga maar door. De
verschillen van mening bestaan
ook over mijn functioneren als
president."
„Ik weet zeker, dat er mensen
zijn die mij te tolerant vinden
en te weinig strijdbaar. Meestal
zien ze echter na verloop van
tijd zelf in, dat het ook niet
gaat op hun vaak harde, en
irreële manier. Verder krijg ik
nogal eens het verwijt, dat ik
teveel alleen doe. Om daar iets
aan te veranderen, hebben we
enige tijd geleden een instantie
in het leven geroepen waar Mo
lukkers eigen ideeën, plannen,
voorstellen en suggesties kwijt
kunnen. Alle ideeën zullen op
haalbaarheid en doelmatigheid
worden beoordeeld, en zo mo
gelijk worden uitgevoerd. Tot
mijn spijt moet ik echter zeg
gen, dat de eerste plannen en
ideeën vanuit de Molukse be
volking nog moeten binnenko
men. Wat dat betreft moet er
binnen onze eigen gemeen
schap ook nog het een en an
der veranderen."
„Er is, en dat is al aan de orde
geweest, ook nogal eens ver
schil van mening over de vraag
of de jonge Molukker zich hier
moet ontwikkelen of niet.
Sommige Molukkers vinden dat
dat zoveel mogelijk tegenge
gaan moet worden om „verne
derlandsing" te voorkomen. Ik
ben van mening, dat onze jon
geren wonen in Nederland en
zich in dat kader zo optimaal
mogelijk moeten ontwikkelen.
Natuurlijk houdt dat in, dat die
Molukkers intensief in aanra
king zullen komen met de Ne
derlandse manier van denken
en leven. Ik ben er van over
tuigd, dat je pas een goede bij
drage kunt leveren aan de ver
wezenlijking van een ideaal als
je jezelf optimaal hebt ontwik
keld binnen de mogelijkheden
die je hebt. We leven nu hier en
van dat leven moeten we het
beste maken."
Toekomst
Wat zijn de verwachtingen voor
de toekomst?
„Voor wat betreft de Neder
landse regering hebben we wei
nig vertrouwen in een positieve
houding. Na de regeringsnota
over Molukkers van 1978, die
door onze gemeenschap slecht
werd ontvangen, hebben we
duidelijk gezegd, dat we,
zolang de regering haar stand
punt over ons niet wijzigt, geen
contacten willen hebben met
die overheid."
„Dan voor wat betreft de reali
satie van vrije Molukken. Ik
vind, dat we ons daarvoor ook
in de toekomst moeten blijven
inzetten. Daarbij moeten we
ons wel bewust zijn van het
feit, dat niet onze inzet zal zor
gen voor verwezenlijking van
onze droom. We hebben meer
dan ooit fcg maken met onwik-
kelingen buiten ons om. Aan
die ontwikkelingen zal het lig
gen of de Molukken ooit een
zelfstandige staat zullen wor
den. Ons voornaamste doel
op dit moment, en nu spreek ik
als president in ballingschap, is
te zorgen, dat dat ideaal hier in
Nederland niet verloren gaat.
Als het ooit haalbaar wordt,
moet het volk het ook nog wil
len. Anders heeft het geen zin.
Dat wil niet zeggen, dat de Mo
lukkers hier in Nederland niet
het beste van hun leven moeten
maken. Dat houdt ook in, dat
ze zich moeten houden aan de
regels en wetten van dit land.
Iets, wat ook niet altjjd even
duidelijk gebeurd is. Verder is,
praktisch gezien, van belang,
dat we contacten zoeken met
andere delen van Indonesië die
streven naar onafhankelijkheid,
zoals de Atjehers en de Timore-
zen".
„De laatste tijd komen zij
steeds meer in opstand tegen
het op alle terreinen doorwer
kende Javaanse overwicht. In
feite is Indonesië nog steeds
niet gedekoloniseerd. Java
houdt alle touwtjes in handen
en haar levenswijze en cultuur
moeten bepalend worden voor
heel Indonesië. Nu steeds meer
inwoners van de archipel daar
tegen in opstand komen, zie ik
onze werkelijkheid ook niet
als onmogelijk. Ik weet niet
wanneer onze droom werkelijk
heid wordt, maar ik weet wel,
dat die ontwikkelingen in Indo
nesië en de aandacht die ze
krijgen in de wereld, gunstig
zjjn voor ons streven."
„De hoop leeft in elk geval nog
hier in Nederland en zolang er
hoop is blijf ik ervoor vechten,
dat die hoop blijft leven. Pas
als de realiteit aangeeft, dat
het volk op de Molukken
absoluut niets voelt voor zelf
standigheid, stop ik met mijn
werk en ga ik echt van mijn le
ven in Nederland en mijn pensi
oen genieten."
INE WILLEMS
Mooie volle
plant met
bloem
en knop.
In diverse
kleuren.
vort
4,959
nu mv
ivoor*
(Afhaalprijs)
Aanbiedingen gelden zolang de
voorrood strekt.
if ••TUINCENTRUM
SCHAAPHEROERWEG 15
RIDDERKERKS*®^
Tel. 910 - 829200/828482.
SCHIEDAM - Bokstrainer
Wim de Haan is terug. Dankzij
de commissie van beroep, die
hem na twee jaar procederen
van alle blaam zuiverde. Niet in
het minst ook, dankzij zijn
doorzetten. Hij heeft aan een
goede afloop van de beroeps
procedure nooit getwijfeld. Als
een kwajongen was hij destijds,
na het indienen van een vol
gens hem redelijk voorstel,
door het districtsbestuur uit de
vergadering gezet. De Haan ver
trouwde erop, dat het recht
zijn loop zou krijgen. „Maar
het boksbestuur had waar
schijnlijk de stille hoop, dat
het me allemaal teveel zou wor
den. Dat ik zou afhaken". Ze
kenden hem blijkbaar toch niet
goed genoeg.
De Haan zocht onverdroten
zijn gelijk, maar parallel daar
aan verdween de interesse voor
het wedstrijdboksen. „Lang
heb ik volgehouden, dat ze me
inderdaad niet peer aan de ring
zouden terugzien. Dat ze kon
den barsten", Zegt hij fel. „Ik
heb genoeg kampioenen ge
bracht. Ik'hoefde me niet zo
nodig meer te bewijzen".
Intussen kalfde, omdat er door
De Haan's schorsing niet ge
bokst kon worden, de wed-
strijdtak van zijn sportschool
af. „De mensen vroegen over
schrijving naar een andere ver
eniging", kijkt hij terug. De re
creatieve 'sector bleef over.
„Die vormden overigens toch
het grootste deel van de vereni
ging. Dat aandeel hébben we
verder uitgebreid, want er is nu
ook fitness-apparatuur en er
zijn plannen om in dè kelder
een sauna-te bouwen".
Maar dat terzijde, want het ac
cent ligt nu even op zjjn ren
tree aan de ring. „Laatst was ik
als toeschouwer bij wedstrijden
in Rotterdam. De eerste keer in
twee jaar. Zei zomaar iemand
uit het publiek, dat hij het leuk
vond me weer terug te zien.
Want hij vond, dat ik altijd van
die lekkere boksers bracht. Het
ontroerde me"
Met Peter de Ruiter en de ju
nioren Yusuf Vilmaz en
Richard Brand was De Haan za
terdag present in het Brabantse
Standaardbuiten. Over tien da
gen staan ze in Helmond tussen
de touwen en op maandag 13
mei volgt Den Haag. „Op uit
nodiging, want de organisato
ren weten, dat ik goed ben
voor kwaliteit"
Schitterende,
mooie
volle plant
1
hoog
16,95 Q95
voor %#J(Afhaa
mm
••tuincentrum
SCHAAPHERDffiWEG 15
RIDDERKERK
MAASSLUIS/MAASLAND -
Leden van de Harmonievereni-
ging Euterpe uit Maasland zijn
enkele jaren geleden naast het
blazen van hun partijen gestart
met het spelen van korte toneel
stukken op de jaarlijkse avon
den voor de donateurs. Acht
leden hebben zich met een souf-
fleuse onder regie van Nico
Bastemejjer gewaagd aan de
klucht „Een ei hoort erbq" van
Menno Duiven. Het kluchtspel
maakt deel uit van het program
ma van de Open Podiumavond
op woensdag 24 april in Thea
ter De Schuurkerk te Maassluis.
Enig drankgebruik misstaat
niet in een kluchtig blijspel.
Dat overkomt Karei van Mook
juist op het moment waarop
zijn baas met echtgenote en
dochter op bezoek komt. Die
echtgenote is een verklaard te
genstandster van beschonken
toestanden en Karei zou voor
promotie in aanmerking ko
men. Tot overmaat van gezel
ligheid komt zijn zoon op het
idee verliefd te worden op de
dochter van de baas. Dat valt
totaal in verkeerde aarde bü
haar ouders. De werkster en
haar man gaan zich nog met de
verwikkelingen bemoeien en
de eieren die erbij schijnen te
horen, koken te lang.
Dat kan allemaal irj een klucht
en dat kan allemaal op het
Open Podium, de tweeweke
lijkse activiteit die in een groei
ende behoefte voorziet, zowel
bü toeschouwers als bü optre
denden.
Tot de laatste categorie beho
ren ook weer Renneke van der
Doel, Monique Stoopman,
Leen Vreugdenhil en John van
der Zee, die een vervolg breien
aan het theaterfeuilleton over
de Hedokliniek.
Muziek zorgt voor diversiteit.
Jan van Broekhoven en Martin
van Broekhoven spelen beiden
piano. Gouwe ouwe dixieland-
muziek, zoals de Tiger Rag en
High Society, komt van „The
Dixie Snails" of, minder ver
huld, „de dixieslakken" ge
noemd naar de treuzelende
Maassluizers die „slak" als bq-
naam hebben.
De muziek van de leden Lou
Boer en Gré Lucardie, klarinet
Leo van der Ploeg, saxofoon,
Rien l'Ekluse, trombone, Joop
l'Ekluse, bas, Cock Hollaar, gi
taar en Patrick Gouda, slag
werk speelt zich meestal niet
in een slakkegang af.
Toegangskaarten zqn voor
f.2,50 te koop bü de VVV in
het stadhuis, de Verenigde
Spaarbank aan de Veerstraat en
op de Open-Podiumavond van
20.00 uur af aan de kassa van
het theater.
Fleurig
opgemaakt^
met
3 a 4
plantjes
Van
10,75
VOOr (Afhaalprijs)
mm
litmOOIJI
••TUINCENTRUM
SCHAAPHEROERWEG 15
RIDDERKERK*»^
Tel. 010 - 829200/828482.
