'Ouderen blijven bond trouw,
jongeren laten het afweten'
Voor pompstationhouder Wiegel is de maat vol
Verpleegkundige moet
meer macht gebruiken
Schiedams Nieuwsblad I k I
FNV Vrouwenbond bestaat veertig jaar
Financiën uitbreiding
Visserijmuseum
bijna rond
'Situatie
op huidige
lokatie
onveilig'
Unieke operatie binnen twee
jaar geklaard
y'«> ^7^
DE HAVENLOODS 1 111
DINSDAG 16 JUNI 1987
24-503
VLAARDINGEN Het
streefbedrag f 500.000,- voor
de uitbreiding van het Visse-
rijmuseum is bijna bereikt als
een te verwachten bijdrage
van f 50.000,- van de Provin
cie Zuid Holland in het jubi
leumfonds wordt gestort.
SCHIEDAM/VLAARDIN-
GEN „Om samen naast
elkaar te staan, te strijden,
allen een", is de eerste zin
van het strijdlied van de
Vrouwenbond NVV het
huidige FNV. De Vrouwen
bond stond achter de man
nen in de vakbeweging en
steunde hen in de strijd
voor een beter loon en ar
beidsvoorwaarden. Dat
was 35 jaar geleden zo.
Vrouwen van het eerste
uur zijn de bond trouw ge
bleven maar versterking
van de gelederen door jong
bloed blijft veelal uit. De
strijd lijkt gestreden.
Deze week viert de afde
ling Schiedam-Vlaardin-
gen, die zijn bestaansrecht
ontleende, aan het grote
aantal laagbetaalden in
met name Schiedam, het
veertigjarig bestaan. Re
den te meer zo vonden de
bstuurders om de huidige
FNV Vrouwenbond in de
schijnwerpers te zetten en
de aandacht te schenken
aan de toenemende vergrij
zing binnen de bond.
Actief
Aan de hand van foto's kijken
penningmeester Nel Gordijn,
voorzitter Riet de Kievith en
secretaris Luus Kooij terug op
veertig jaar vakbeweging. Een
van de foto's laat het eerste
uitstapje zien van de vrouwen
naar het vakantiekamp 'Mor
genrood' in Zeist. „Daar kon
den ze een weekje bijkomen
van alle ellende en zorgen van
vijf jaar oorlog", vertelt Nel
Gordijn. „Het was toen al een
vrij ectieve afdeling en dat is
het nu nog. De vrouwen had
den gezellige bijeenkomsten
maar ook werden maatschap
pelijke vraagstukken aan de
orde gesteld. Misschien ging
het toen toch meer om het ge
zellig onder elkaar zijn. Nu is
de FNV vrouwenbond meer op
de emancipatie gericht, maar
we richten ons ook op betere
arbeidsvoorwaaden vcy#
thuiswerksters, part-timer»
en oproepkrachten", aldus de
penningmeester.
Behalve het streven naar een
vrouwvriendelijk vakbonds-
beleid heeft de afdeling een
uitgebreid activiteitenpro
gramma met discussies, films,
uitstapjes, lezingen en andere
leerzame of gezellige bijeen
komsten. Momenteel bereid
de FNV Vrouwenbond een
protestbijeenkomst voor, te
gen de toenemende bezuini
gingen in de gezondheidszorg.
Vanuit Schiedam zullen bus
sen vertrekken naar Den Haag
waar de actie wordt gehou
den. Verder wordt door de
landelijke scholingscommis
sie van de Vrouwenbond cur
sussen en scholingsdagen ge
organiseerd voor leden en be
sturen.
Weinig animo
Toch blijken veel vrouv
steeds minder interesse te
hebben in het werk van de
FNV-Vrouwenbond. Het aan
tal leden loopt terug en met
name het aantal jonge vrou
wen dat zich aanmeldt, wordt
kleiner. Aan het eind van de
jaren vijftig toen de Schie-
damse afdeling een bloei
doormaakte, was het aantal
leden 405. Nu telt de afdeling
Schiedam-Vlaardingen 111
leden. Vlaardingen werd het
begin van dit jaar bij de
Schiedamse afdeling ingelijfd
omdat er hier helemaal weinig
animo voor het bondswerk
was. Voor die teruggang zijn
een aantal factoren te beden
ken, vinden de estuurders.
„Een praktisch probleem is
dat we meestal 's ochtends
onze bijeenkomsten hebben",
zegt de voorzitter. „Veel vrou
wen hebben dan geen tijd om
te komen". Bovendien als ze
's ochtends komen kijken dan
denken ze wat een tuttenclub
is dat", voegt penningmeester
Nel Gordijn er aan toe.
„We willen graag jonge leden
hebben maar ze blijven weg.
Dat is bij vele verenigingen
zo. Daarbij komt dat onze
ouders in de vakbond ergens
voor streden. Je merkt nu
vaak dat mensen geen
meer hebben. Al mopper je of
hou je demonstraties alles
gaat toch door, het is vechten
k Ten de bierkaai. De mensen
hebben het opgegeven", aldus
de penningmeester.
Op de vraag of de FNV Vrou
wenbond jonge mensen tracht
aan te trekken antwoordt de
voorzitter: „We hebben jaren
achter elkaar op informatie
markten gestaan. Dat werkte
niet zoals we graag hadden
gezien. We hebben folders be
zorgd maar dat schijnt recht
streeks in de prullebak te ver
dwijnen. Het werk van de
bond leeft gewoon niet meer
zo bij de mensen. In armoe
zoek je elkaar en als het beter
gaat dan gat iedereen z'n
eigen weg", zegt Luus Kooij.
In de 4 Molens aan de Nieuwe
Damlaan 766 wordt morgen
avond het 40-jarig jubileum
gevierd van de Schiedamse en
natuurlijk ook Vlaardingse
afdeling. Schiedam was des
tijds een van de eerste ge
meenten die een FNV Vrou
wenbond kreeg. „Een echte
rooie arbeidersgemeente",
zeggen de ebstuursleden. Op
de feestavond die om 19.30
uur begint worden de vrou
wen die zich vanaf het eerste
uur hebben ingezet, gehul
digd. Daarbij is ook de op
richtster, mevrouw Brand.
Negen andere jubilarissen die
hun sporen in de vakbeweging
hebben verdiend worden
eveneens in de bloemetjes ge
zet. De avond begint om 19.30
uur en duurt tot 22.00 uur.
OVERSCHIE Voor me
vrouw Wiegel, de ech'geuote
van de pompstationhouder
aan de Parallelstraat in Over-
schie is de maat vol. Vier roof
overvallen, 86 inbraken en re
centelijk de roofoverval met
dodelijke afloop. Dit laatste
was voor haar de druppel die
de emmer deed overlopen. „Er
moet iets gebeuren aan de on
veilige situatie waarin het
pompstation verkeert", vindt
mevrouw Wiegel. Die onveili
ge situatie is mede het gevolg
van het feit dat het gebouwtje
vanaf de weg nauwelijks
zichtbaar is".
„Iedereen die kwaad wil kan
daar maar rustig zijn gang
gaan, want wij worden bijna
weggedrukt door het tuincen
trum van de heer Van der Lin-
gen, die de hele hoek heeft
volgebouwd. Ons pompstation
is verouderd. Het gebouwtje is
van hout en glas en biedt geen
enkele veiligheid. Als we een
modern, stenen en dus veiliger
gebouw willen gaan neerzet
ten met alarminstallatie dan
betekent dit dat we moeten
gaan uitbreiden, en op onze
huidige locatie kunnen we
niet uitbreiden. We mogen
niet op de tanken bouwen",
vertelt mevrouw Wiegel.
De heer Wiegel is al 58 jaar
benzinestationhouder. Eerst
samen met zijn vader, later
nam hij de zaak over. Op de
huidige locatie aan de Paral
lelstraat voorziet hij al 30 jaar
lang automobilisten van de
broodnodige brandstof.
Tien jaar geleden vatte hij het
plan op om het station uit te
breiden met een garage en een
wasstraat. De plannen van de
gemeente Rotterdam om in de
omgeving van het pompsta
tion nieuwe wegen te gaan
aanleggen gingen echter niet
door, zodat het echtpaar Wie
gel van die plannen afzagen.
Echter met dien verstande dat
zij uitbreiding van hun met de
hand bediend pompstation
wel noodzakelijk achtten in
verband met het toenemend
aantal zelftankstations, om op
die manier een betere concur
rentiepositie te krijgen. Vier
jaar geleden werd dus bij de
diverse betrokken instanties
een verzoek tot uitbreiding in
gediend. En toen begonnen
problemen met buurman Van
der Lingen.
Problemen
Van der Lingen werd over het
verzoek tot uitbreiding van
Wiegel op de hoogte gesteld en
ook hij diende een verzoek tot
uitbreiding van zijn tuincen
trum in. „Maar", aldus me
vrouw Wiegel, „Van der Lin
gen heeft daar illegaal ge
bouwd. Hij had een tijdelijk
contract en wist dus dat hij
tezijnertijd eventueel weg zou
moeten. En officiéél mocht hij
daar helemaal geen gebouw
tjes neerzetten. Wij hebben
niets anders gedaan dan een
verzoek tot uitbreiding indie
nen op de manier zoals dat
hoort, namelijk bij de betrok
ken instanties en wij hebben
onze buurman niet gevraagd
of hij dat wel goed vond.
Van der Lingen is toen met
modder naar ons gaan gooien
en allerlei dingen over ons in
de kranten gaan schrijven.
Wij zouden een huurschuld in
het Grondbedrijf hebben, in
echtscheiding liggen en meer
van dat soort dingen, die ge
woon helemaal niet waar zijn.
Wij zijn pas nog overgegaan
naar Esso cn zo'n maatschap
pij gaat echt niet zomaar met
je in zee. Voordat ze een con-
Het pompstation en het tuincentrum liggen pal naast elkaar.
tract met je aangaan wordt je
hele doopceel gelicht. Je kunt
dus wel nagaan dat de verha
len die buurman Van der Lin
gen over ons heeft rondge
strooid helemaal niet waar
zijn.
Maar het tuincentrum hoeft
van ons helemaal niet weg. We
hebben nog ons best voor hem
gedaan, want de een z'n brood
hoeft de ander z'n dood nog
niet te zijn. Toen is Van der
Lingen aangeboden zijn be
drijf te verplaatsen naar een
ander stuk grond aan de Zes-
tienhovensekade, hoek van
der Bosstraat, dus zo'n tien
meter naar achteren. Het
Grondbedrijf kwam hen ook
financieel tegemoet, maar hij
ligt gewoon dwars.
Hij probeert de zaak telkens
op te houden en uit te stellen.
Hij houdt zich niet aan af
spraken, is een handtekenin
genactie gestart onder het
motto: Het tuincentrum moet
blijven, hij is de school gaan
bespelen vanwege het moge
lijke gevaar voor de kinderen
en allerlei praatjes over ons
gaan rondstrooien. En onder
tussen bouwt hij de hele stoep
vol met allerlei spullen uit het
tuincentrum, zodat je over de
middenstraat moet lopen.
Ik heb tot nu toe steeds geluis
terd naar adviezen om daar
allemaal niet op in te gaan,
maar de moord op de heer
Leeflang, die al veertig jaar
bij ons werkte is de laatste
druppel. Er moet nu iets ge
beuren, en snel. Wij moeten
hier een veiliger en vanaf de
weg goed zichtbaar gebouw
krijgen en Van der Lingen
moet niet de kans krijgen de
zaak nog langer op te hou
den", aldus mevrouw Wiegel.
Zes man, de heer Wiegel in
cluis, werkten bij het benzine
station, dat van 's morgens ze
ven uur tot 's avonds elf uur
open is. Na de moord op Leef
lang heeft een medewerker,
wiens vrouw bang was gewor
den, de dienst opgezegd.
„Door het gebeurde zijn er erg
veel emoties losgekomen.
Leeflang was erg geliefd, niet
alleen bij ons maar ook bij de
klanten, met wie hij altijd een
praatje maakte. Door het ge
beurde is de sfeer onder ons zo
mogelijk nog hechter gewor
den, nog fijner. Maar we wil
len niet nog eens zoiets mee
maken. En daarom moet alles
plat, zodat we een beter ge
bouw kunnen gaan neerzit
ten", aldus de hevig ontdane
mevrouw Wiegel.
Het huidige van de FNV Vrouwenbond afdeling Schiedam-Vlaardingen. Van links naar rechts: Penning
meester Nel Gordijn, voorzitter Riet de Kievith en secretaris Luus Kooij.
Het Visserijmuseum heeft on
langs ook een royale gift ge
kregen van het CDA afde
lingsbestuur van f2.517,28.
Het bedrag is ingezameld on
der de leden van het CDA dat
dit jaar haar tien-jarig jubile
um viert.
Momenteel is de bouw van de
uitbreiding op de binnen
plaats van het Visserijmu
seum in volle gang. Verwacht
wordt dat het nieuwe gedeelte
eind december gereed zal zijn.
ROTTERDAM De Beroeps
groep Verpleegkundigen en
Verzorgenden (BW) van de
CNV-bond voor Overheid,
Gezondheid, Welzijn en Soci
ale Werkvoorziening, de CFO,
heeft vanaf 1 mei in de per
soon van nievrouw Dinie Eer-
land-Van Vliet een nieuwe be
stuurder gevonden als opvolg
ster van bestuurder Henk
Hulsebosch.
door Nelleke de Jong
Mevrouw Eerland kwam in
1969 vanuit Den Haag naar
Rotterdam om in het Ikazia
Ziekenhuis haar diploma Zie
kenverpleging A te behalen.
Behalve het diploma behaalde
zij het B-diploma en volgde zij
de Docentenopleiding.
Na .negen jaar les geven aan
leerling-verpleegkundigen
keerde zij, althans wat haar
werkterrein betreft, in 1982
naar Den Haag terug. Daar
werd zij beleidsmedewerkster
bij de CFO, een functie die
uitmondde in die van bestuur
der. In die hoedanigheid heeft
mevrouw Van Eerland onder
meer de taak om voorlichting
over verzorgende beroepen te
geven op scholen. Beroepson
dersteuning vormt ook een be
langrijk onderdeel van haar
taak.
'De inhoud van de opleiding
van verpleegkundigen is sinds
1986 veranderd en is meer
toegespitst op persoonsvor-
ming', vertelt ze. 'Opkomen
voor jezelf betekent ook goed
zijn voor jezelf. Als je goed
bent voor jezelf kun je ook
goed zijn voor de patiënt.
Daarin passen ook goede ar
beidsvoorwaarden. Overigens
is de rechtspositie en de daar
bij behorende financiële situ
atie van verzorgenden niet
haar directe werkterrein.
'Daarvoor zijn anderen in de
bond actief'.
Mevrouw Eerland vindt dat
de zieken- kraam- en bejaar
denverzorgenden samen met
de verpleegkundigen een
machtsblok binnen de ge
zondheidszorg moeten gaan
vormen. Haar overtuiging is
dat men dat zich meer en meer
bewust is van de beïnvloe
dingsmogelijkheden van de
eigen beroepskracht.
Schakel
Aan de hand van een voor
beeld licht ze dit nader toe:
Als je als verpleegkundige 24
uur per dag, (uiteraard niet
één en dezelfde persoon) in
een ziekenhuis alle verant
woording draagt, ook als des
kundigen afwezig zijn, dan
ben je toch een behoorlijke
schakel. Je doet al het werk
maar toch heb je te weinig
macht'. Ze beschrijft een re
cent voorval op een zieken
zaal: 'Voor een aanstaand art-
senbezoek hadden verpleeg
kundigen tevoren bekeken
wat patiënten moesten weten
omtrent hun toestand. Toen
de arts naar hun oordeel te
snel doorlopen wilde naar de
volgende patiënt, terwijl hij
de vragen van de vorige pa
tiënt niet voldoende beant
woord had, bleef de begelei
dende verpleegkundige bij dat
eerste bed staan en dwong zo
de arts eerst de vragen naar
tevredenheid van de patiënt te
beantwoorden'. 'Macht van
artsen zoals die vroeger en
vaak nog geldt tegenover
macht als krachtbron om een
veranderingsproces te be
werkstelligen' vat mevrouw
Eerland samen.
Een vergelijking met de oplei
ding van verpleegkundigen
zoals die 100 jaar geleden be
gon levert het beeld op van de
verpleegster als hand voor de
dokter; hoe moet je mensen
verzorgen, terwijl in deze tijd
geleerd moet worden hoe de
mensen te helpen en uitleg te
geven als er veel apparatuur
gebruikt wordt.
Onvermijdelijk gesprekson
derdeel is het plan van de
commissie Dekker. Dit on
langs gepresenteerde rapport
behelst een basispakket voor
zieningen voor iedereen, maar
met een eigen risico voor heel
veel noodzakelijke medische
behandelingen. Mevrouw Eer
land: 'De gedachte van een
basispakket ondersteun ik.
Het rapport verdient een na
dere bestudering vanuit ver
schillende invalshoeken.
Ik vind wel dat abortus, steri
lisatie en anticonceptie in het
basispakket thuisbehoren.
Dat zijn geen luxe zaken,
Dinie Eerland-Van Vliet: 'Geld mag niet uitmaken als een patiënt
geholpen moet worden'.
maar heeft alles te maken met
de solidariteitsgedachte. Ze
schrikt van het bericht over
een vrouw in Engeland, die te
horen kreeg dat een knobbel
in haar borst over zes maan
den behandeld kon worden.
De vrouw kreeg het advies
geld te lenen om zich particu
lier te laten behandelen.
'Geld mag niet uitmaken of je
wel of niet geholpen wordt' is
haar oordeel. Ze zou dan ook
tegen de ontwikkeling zijn
van particuliere en dus com
merciële medische zorg. Slui-
ting van ziekenhuizen ver
werpt mevrouw Eerland even
eens. 'Dat kan maar niet zon
der meer. Alle voorzieningen
moeten bereikbaar blijven',
vindt ze. Er moet ook heel
zorgvuldig bekeken worden
wat het voor de werkgelegen
heid zou betekenen als zie
kenhuizen zomaar dicht
gaan'. De gedachte achter de
sluiting is om patiënten eerder
uit het ziekenhuis te ontslaan.
Thuiszorg
Automatisch gevolg daarvan
is dat thuiszorg dan langer
nodig is. 'Het verblijf in het
ziekenhuis zou dan beter be
nut worden, als het ware de
kwaliteit wordt opgevoerd.
'De patiënt zal dan zieker
thuiskomen, wat inhoudt dat
de thuiszorg langer en meer
gespecialiseerd zal moeten
zijn'.
Als die plannen toch door
zouden gaan ziet mevrouw
Eerland een taak om middels
studiedagen, waarvan er trou
wens al één op stapel staat,
verplegenden en verzorgen
den met elkaar en eikaars pro
blemen in aanraking te bren
gen, zodat met elkaar oplos
singen gezocht kunnen wor
den.
