mm
Mark-Paul Burgersdijk
slaat zich naar A- status
Agenda
TRIBUNE HOLLANDIAAN
NAAR HOEKSE BOYS
Alsnog promotie
voor Juventus
Johan Kijne loopt nog steeds
1
DE HAVENLOODS
LANGS
WATEIWEG
ODO naar
noorden
hoge
Overdekt voor een 'prikkie'
*mmm.
DWS-dames
nog
zonder trainer
MSV'71 opent
tegen Excelsior
'Zijnwilskracht is enorm'
Nieuwe naam: SBV Thomson
Nu bij de veteranen
DONDERDAG 19 JULI 1990
29-582
Sportredactie De Havenlood*
Postbus 220
3130 AE Vlaardingen
Interim-coach Henk van der Vaart
filosofeert in het clubblad van de
basketballvereniging Elementum-
GE dria paginas over de degrada
tie van het eerste herenteam. 'Een
ramp of niet', staat erboven. 'Slik
ken, schouders ophalen en ze er
weer onder zetten', geeft hij te
kennen.
SCHULDVRAAG
Van der Vaart gaat niet diep in op
de schuldvraag. 'Feit is, dat het
team het niet heeft kunnen red
den. In de eerste fase van het
seizoen is er teveel verloren en
ontstond er een achterstand, die
later onmogelijk nog in te lopen
was'. Het vertrek van vier spelers
had zijn sporen achtergelaten en
'het inpassen van nieuwe mensen
wilde niet vlotten'.
ZWARTE PIET
Zwarte Pieten weigert hij uit te
delen. Niet in de richting van de
halverwege het seizoen vertrok
ken coach Yannis loannidis ('het
was niet zijn falen. Hij heeft er
hard aan gewerkt om problemen
te voorkomen en ze op te lossen)
en evenmin naar de spelers toe
('ieder verwijt heeft zijn weer
woord en dus weinig zin').
GENOEG TALENT
Na het vertrek van weer enkele
spelers is het volgens Henk van
der Vaart duidelijk, dat er ge
bouwd moet worden aan een
nieuw team. 'Er is genoeg talent,
zowel bij de senioren als de
jeugd'. Inmiddels is hij rond met
de vorming van een nieuwe selec-
tiegroep, die hij een enthousiast
stel spelers noemt. „Ik hoop", be
sluit hij, „dat we geleerd hebben
van de missers in het verleden en
dat het in het komend seizoen
gaat lukken om weer de aandacht
van de vereniging en het publiek
op te eisen vast te houden".
CLUBHUIS
Ooit had de Schiedamse turnvere
niging Thor een verenigingsruim
te in het Proveniershuis. Sinds de
renovatie van het gebouw is de
club dakloos en wacht men tever
geefs op vervangende ruimte. In
april is daarover opnieuw gepraat
met de toenmalige wethouder
Luub Hafkamp, die beloofde, dat
hij de turners aan een clubhuis
zou helpen. Inmiddels zit er echter
een nieuw gemeentebestuur en is
sportzaken overgenomen door
Bart de Leede. „Alle hoop is nu op
hem gericht", zegt de Thor-lei-
ding.
MAASLANDDe promotie
van de korfbalvereniging
ODO naar de overgangsklas
bezorgt de Maaslanders een
viertal verre reizen. ODO is
namelijk ingedeeld bij de
Friese clubs blauw Wit, Spar
ta en Sios en het Groningse
Nic. Andere tegenstanders
zijn Ready (Den Haag), Luto
en DTV (beiden Amsterdam
„Een dergelijke indeling kan
inherent zijn aan het spelen
op hoog niveau", beseft voor
zitter Kees van der Vaart.
„Voor hetzelfde geld spelen
we echter bij clubs uit de
buurt. Nu hebben we pech en
is Amsterdam in plaats van
veraf dichtbij".
Naast de hoge reiskosten
noemt hij met een ploeg spe
lers een hele dag op stap zijn
een ander nadeel. „Dat bete
kent, dat reserves op dezelfde
dag niet inzetbaar zijn in een
andere teams".
HOEK VAN HOLLAND
De tribune van de Vlaardingse
voetbalvereniging De Hollan-
diaan (gebouwd in 1952) be
gint bij Hoekse Boys aan een
tweede leven. De overdekte,
die overcompleet werd na de
fusie met zaterdagclub Satel
liet, is onlangs vanuit park
't Nieuwelant overgebracht
naar de Hoekse Rondgang.
Een buitenkansje, want de
derdeklasser, die in het najaar
het veertigjarig bestaan viert,
was helemaal niet van plan
zich een 'overdekte' als jubi
leumgeschenk cadeau te doen.
„Via één van onze leden, die in
Vlaardingen bekend is, begre
pen we, dat men die tribune
kwijt wilde", vertelt Jan Be
nard. „Aanvankelijk deed
men daar voorkomen, dat de
zaak slooprijp was. Later zijn
we zelf gaan kijken en bleek
de conditie reuze mee te val
len".
De tribune is destijds na de
verkoop van de opstallen ge
meentelijk eigendom gewor
den. Na de fusie van De Hol-
landiaan en Satelliet is door
het bestuur van het daaruit
voortgekomen HSC nog wel
overwogen om de tribune over
te plaatsen, maar het ontbrak
aan ruimte. Secretaris Her
man Berkhout: „De strook
tussen het eerste en tweede
veld was te smal. Zelfs is over
wogen om de tribune in het
verlengde van de catine te
plaatsen, maar ook dat bleek
niet haalbaar". De interesse
van de Hoekse Boys verraste
Berkhout. „We schatten in,
dat de afbraak, het transport
en de opbouw een verschrik
kelijke klus zou worden en dat
maar weinigen er echt trek in
zouden hebben". Daarbij re
kende hij buiten Jan Benard,
die voor Hoekse Boys al meni
ge karwei heeft opgeknapt.
mijn kracht. Ik heb er ook
echt plezier in om het onmo
gelijke mogelijk te maken. Zo
ging ik op 1 maart in de VUT.
Ik heb nu zoveel om handen,
dat ik het werk nog geen mo
ment gemist heb".
Wetende, dat de gemeente
Vlaardingen een potje had
voor de sloop van het gevaar
te, ontwikkelde hij plannen
om de ontmanteling zelf ter
hand te nemen. Bovendien
vond hij een sloop- en trans
portbedrijf bereid om voor
een 'prikkie' het vervoer te re
gelen. Met liefst 27 man ("be
stuursleden, selectie-spelers
en de trainer") streek hij eind
mei neer op het voormalige
Hollandiaan-veld. „Het was
onderling gemoedelijk, gezel
lig en en er werd bovendien
hard gewerkt", schetst hij.
„En passant laadden we ook
zeshonderd tegels in. Die wor
den dadelijk gebruikt om het
pad voor de tribune te plavei
en".
Jan Benard schat, dat de
nieuwprijs van een dergelijke
De betonnen basisdelen van de voormalige Hollandiaan-tribune keu
rig gerangschikt langs het hoofdveld bij Hoekse Boys, wachtend op het
gereed komen van de fundatie.
tribune zeker een ton is. „Nu
geven wij niet meer dan één
vijfde uit en die kosten zijn
volkomen gedekt door extra
inkomsten. Het kost de pen
ningmeester niets". Zelfs luk
te het hem om vanuit dat be
perkt budget de stalen con
structie te vervangen. Ook de
banken worden vernieuws
(„van de oude maken we ban
ken langs de lange zijde"), ter
wijl het dak en de achterzijde
worden afgedekt met dam-
wand-materiaal. „Dat is min
der kwetsbaar dan hout".
Maar niet alles gaat volgens
de dienstregeling. „We hoop
ten de tribune op 28 juli, wan
neer het eerste tegen SW
speelt, in gebruik te kunnen
nemen", zegt Benard. „De ge
meente wil echter, dat er een
fundering wordt gelegd.
Daarmee zijn we nu bezig. We
gaan er nu maar vanuit, dat
we het werk voor het begin
van de competitie zitklaar
kunnen opleveren".
SCHIEDAM— DWS zoekt
nog steeds naar een trainer
voor de damesselectie. Na het
vertrek van Nol Verhoeff
staan de candidaten bepaald
niet in de rij.
Voorzitter Huib Zandwijk
heeft al vele malen nul-op-
rekest gekregen. Dat komt
mede door een leegloop van de
selectie, waar Diane Nie
mandsverdriet, Kristel van
der Velde, Miranda Broere,
Martine van Hassel en Wendy
van der Gaag om uiteenlopen
de redenen afhaakten. Omdat
er zich van buitenaf geen
nieuwkomers meldden, houdt
de selectie nog zes vaste speel
sters over en zal er half augus
tus, wanneer de training be
gint, ongetwijfeld een beroep
gedaan worden op reserves en
junioren.
De DWS-dames zijn inge
deeld in een afdeling van
twaalf clubs. Op donderdag
30 september wordt geopend
met een uitwedstrijd tegen
Animo. Andere tegenstanders
zijn Westlandia, Hermes,
Bevo, Wings, Loreal, Iason,
Sittardia, SVM, Holbox en
Noav.
voor donderdag 19 t/m woensdag 25
juli
TENNIS: vanaf maandag Maassluis TV
Evergreen jeugdtoernooi 10 t/m 17 jaar,
Schiedam Los Bigotes toernooi C1, D1
CRICKET: zaterdag Schiedam Thurle-
de 11 uur Excelsior'20-VRA; zondag
Quick-Excelsior '20, Schiedam Harga 11
uur Hermes DVS-Quick/2.
TOERFIETSEN: dinsdag Schiedam
Harga wielerbaan 18.30 uur Rijnmond-
MAASSLUIS MSV'71 be
gint zijn oefencampagne op
dinsdag 24 juli tegen de se
lectie van de Rotterdamse
eerste divisieclub Excelsior.
Omdat het eigen veld nog
niet speelklaar is, wijkt de
afdelingshoofdklasser, die
opnieuw wordt geleid door
trainer Aart Trees, uit naar
het complex van de hockey-
vereniging Evergreen (Al-
bert Schweitzerdreef nabij
de tennishal). Het duel be
gint om half acht.
MSV, hoewel van huis en
haard verdreven, zorgt zelf
voor een passende entourage
en plaatst kramen voor de
distributie van de 'natjes en
de droogjes'.
SCHIEDAM In de Rotterdamse editie van het Groot
Rijnmond-toernooi haalde Mark-Paul Burgersdijk (bin
nenkort 19) de finale niet. Dat is heel ongebruikelijk.
Noem het een samenloop van (weers)omstandigheden.
Het door Frits Don (de leidsman van wereldtopper Koe
vermans) getrainde Hoekse talent werd in Overschie ge
dwarsboomd door de regen en moest voor een inhaalpartij
al om tien uur het gravel op. „Dat is niet bepaald mijn
favoriete tijdstip", gromt hij.
Een week later haalt hij in het Schiedamse Spieringshoek
zijn gram. Slechts in de kwartfinale moest hij even op de
tanden bijten, maar de overige partijen waren als van
ouds. Derhalve heerste hij opnieuw in BI. Nog meer
plezier beleefde hij echter aan zijn optreden in de A-klas,
nadat parkdirecteur Jan van der Torre hem een 'wild
card' gunde.
Dat leverde hem namelijk de
eerste punten op voor een toe
komstig optreden op A-ni
veau. „Dat bereik je nu een
maal niet door continue B-
toernooien te winnen. Op de
nationale ranking ben ik nu
nummer duizend-en-één.
Zonder punten en met een nul
achter je naam kan je een A-
invitatie wel vergeten".
riek nog 'slungelachtig'. „Ik
ben duidelijk niet de lenigste.
Anticiperen kan ik goed en
dat vormt ook mijn kracht".
Amerika? Nee..
Hij spiegelt zich vooralsnog
niet aan leeftijdsgenoten, die
profstatus ambiëren.
zorgde voor opschudding.
Burgersdijk gewipt. Ik viel in
mijn eigen woonplaats haast
van mijn voetstuk. Verliezen
paste niet bij me, vond men".
Vervelend
Hard slaan en serveren was
zijn handelsmerk, maar, zo re-
„Och, ik hoef niet zo nodig aliseerde hij zich gaandeweg,
naar Amerika om daar mijn daarmee breek je niet door.
techniek bij te spijkeren
tegen grote jongens te spelen.
Ik wil eerst de MEAO (red.
Beneden-Maas in Vlaardin
gen) afmaken en wat daarna
gebeurt zien we wel. Voorlo
pig gaat mijn voorkeur uit
naar de toernooien in het Rot-
„Met meppen alleen kom je er
in de A-klas niet. Daar heerst
snelheid en balvastheid. En
het voorkomen van fouten en
wachten tot de overkant in de
fout gaat. Dat leidt soms tot
vervelend, passief tennis. Dat
is mijn stijl niet. Ik neem
Keerpunt
Vandaar, dat hij in Schiedam
zijn 'wild-card' meteen verzil
verde en daarmee die nare nul
wegwiste. Het meeste opzien
baarde hij met zijn zege op de
als nummer één geplaatste
Gijs Verheijen. Burgersdijk
had de eerste set ingeleverd
(6-2) en hield de Limburger in
de tweede bij tot 5-5. „Vervol
gens verloor hij zijn service.
Op zo'n moment moet je er
gewoon staan en toeslaan: ik
won mij opslag". Het vormde
het keerpunt in de partij.
„Hé, kanjer", reageert een
passant zaterdag op het zono
vergoten Spieringshoek-ter-
ras, waar Mark-Paul Burgers
door GERARD S. VERVER
dijk de tijd uitzit tot het begin
van de halve finale. „De
Hoekse clan", verontschuldigt
hij zich voor de uitbundige
begroeting. Zijn succes heeft
zijn leven niet veranderd.
„Voor hem is dat tennis pure
ontspanning", schetst zijn
mentor Wim Verheij. „Soms
zelfs te ontspannen. Het ge
beurt net in de kwarfinale
nog. Ziet hij een bekende en
steekt even de hand op. Dan
denk ik: man, doe dat niet.
Dat kost concentratie. Maar
hij gaat gewoon door. Niets
aan de hand. Hetzelfde geldt
voor de voorbereiding. Het
heeft geen zin om de avond
tevoren vroeg naar bed te
gaan. Dan kan hij toch niet
slapen".
Ooit gaf een gymnastiekleraar
hem een zes. „Niet, omdat het
er allemaal zo aardig uitzag,
maar vooral omdat hij er zo
zijn best voor deed". Juist die
man zal het bevreemden, dat
Mark-Paul Burgersdijk op de
tennisbaan zo'n hoogvlieger
is. Zelf noemt hij zijn moto-
terdamse en het Westland. De graag het initiatief. Oké, dat is
niet zonder risico, maar ik
meen, dat ik daarin het meeste
tot mijn recht kom".
Niettemin mikt hij toch op
promotie naar de A-klas.
Daarmee wil hij zich niet bo
ven het locale tennisgebeuren
plaatsen. „Zo moet je het ook
niet zien. Nu word je regelma
tig geconfronteerd met dezelf
de spelers. Je kent hun kwali
teiten en tekorten. Doorstro
men naar A betekent niet al
leen, dat je andere gezichten
tegenkomt. Het is tevens een
uitdaging. Het peilen hoever
je staat".
In de B-sector is zijn status
duidelijk. Hij leidt de dans in
het rond Rotterdam toonaan
gevende RN-klassement. Nipt
overigens, omdat hij regelma
tig een uitstapje maakt naar
Haagse kringen. In de hofstad
is hij de nummer twee op de
lijst. „Dan gaan ze op je let
ten", beschrijft hij de plotse
linge aandacht van de pers en
locale radio. Hij geniet ervan.
„Leuk toch. Daarmee bouw je
eveneens een imago op. Het
laat me koud. Want natuurlijk
kan ook ik verliezen, zoals
laatst bij de Hoekse TC. Dat
Sinds hij in de wintermaan
den viermaal per week bij
Frits Don traint is hij het ten
nis vanuit een andere optiek
gaan benaderen. „Don is een
klasse-trainer. Niet alleen
voor de techniek. Ook verbaal.
Hij praat veel op me in. Nee,
niet als een Ted Troost. Hij
praat vanuit de praktijk. Ana
lyseert mijn spel en weet hoe
ik denk. Vanuit die benade
ring tracht hij mijn tennis bij
te schaven".
De zwakke kanten dus. Welke
geeft hij niet prijs. „Laten
mijn tegenstanders die maar
zoeken", klinkt het uitdagend.
„Trouwens mijn kwetsbare
plekken zijn stukken minder
dan vorig jaar. Dat geeft zelf
vertrouwen. Ik weet, dat ik
een bal goed kan slaan".
Fluitend
„Zijn wilskracht is enorm",
weet Wim Verheij. „Hij kan
als een tijger op de baan
staan. Daarvoor hoeft hij zich
Optimaal geconcentreerd wacht
hij op de service. In Spieringshoek
liet Mark-Paul Burgersdijk zich
•niet verrassen en won het Groot
Rijnmond-toernooi. En-passant
bereikte hij de tweede ronde van
het A -toernooi en vergaarde zo de
eerste punten voor het nationale
voor een wedstrijd niet op te
peppen en zich een half uur af
te zonderen. Hij kan fluitend
de baan opgaan, terwijl ande
ren stijf staan van de zenu
wen".
Intussen neemt Mark-Paul
Burgersdijk ('laat Frits Don
het maar niet horen, maar ik
heb inmiddels al een oproep
voor de selectietraining bij
Hoek van Holland op zak en
dat voetbal laat ik echt niet
schieten') op een respectabele
manier verschrikkelijk revan
che op de tennisbond, die hem
als junior nooit heeft zien
staan. „Ik tenniste bijna dag
en nacht tegen een hok, maar
niemand nam me serieus.
Zelfs de fase-training bereikte
ik niet. Men vond mijn tech
niek niet voldoende. Uit de
reacties begrijp ik nu, dat het
iedereen hogelijk verbaast,
dat ik zover gekomen ben".
SCHIEDAM Het vrouwen
team van de basketballvereni
ging Juventus is alsnog gepro
moveerd naar de le klas ray
on. Dit buitenkansje deed zich
voor, nadat opnieuw een vere
niging de bond had gemeld,
dat het zijn plaats in de eerste
klas wilde prijsgeven.
De door Peter Snel gecoachte
dames eindigden in de compe-
WATERWEG Johan Kijne
loopt nog steeds. Lange af
standen uiteraard. Net als een
jaar of zeventien geleden, toen
hij piekte met de Nederlandse
marathontiteL Intussen is hij
toegetreden tot de rangen van
de veteranen, waar hij min of
meer, tot zijn eigen verbazing
nog steeds in de kopgroep te
vinden is. „Maar", lanceert hij
voorzichtig, „de jaren zijn wel
gaan tellen. Daarom aarzel ik
of ik dadelijk nog wel zal in
schrijven voor het Nederlands
kampioenschap. Ik heb al in
Rotterdam gelopen en twee
maal die dikke 42 km binnen
een half jaar is net iets teveel
van het goede. Het zal ervan
afhangen hoe ik me voel".
De voormalige Vlaardinger
In het najaar is het vijfen
twintig jaar geleden, dat De
Havenloods langs de Water
weg voor het eerst hui^-aan-
huis in de brievenbussen
De komende maanden kijkt
de sportredactie terug in de
tijd en praat met sportmen
sen en bestuursleden, die
toen in het nieuws stonden
en nu (veelal) vanaf de zijlijn
toekijken.
In februari 1972 spraken we
met Johan Kijne toen 24).
„Een laatbloeier op de lange
afstand", zoals hij toen al
noemde. De tegenwoordig in
Heenvliet wonende ex-
Vlaardinger loopt nog
steeds. Nu bij de veteranen
„en ik geniet nu meer dan
vroeger".
(hij woont nu in het landelijke
Heenvliet) was destijds juist
de 'professionalisering' van
het lange afstandlopen voor.
„Er verschenen steeds nieuwe
talenten. Zoals Cor Vriend.
Dat was een generatie, die
leefde voor het hardlopen.
Had ik dat gedaan, dan had ik
er best meer uitgehaald, maar
dat was het me niet waard".
Kijne realiseert zich daar
naast u, dat hij vanuit zijn
huidige kennis zijn training
anders aangepakt zou hebben.
„Ik ben door schade en schan
de wijzer geworden', stelt hij.
„Mensen, die me bezig zagen
en er behoorlijk kijk op had
den, schudden toen het hoofd
al. Toonden onbegrip over de
manier waarop ik mijn trai
ning inrichtte. Achteraf moet
ik toegeven, dat ze gelijk had
den. De interval-afstanden en
tempolopen voerde ik te snel
op. Ik had het accent nadruk
kelijker op de duurloop moe
ten leggen. Nee, ik had geen
begeleiding. Ik hechtte er geen
waarde aan. Uiteindelijk moet
je het toch zelf ervaren".
Anderzijds botste bij Johan
Kijne het maatschappelijke en
sportieve belang. „Ik ben le
raar op een school met moei
lijk lerende kinderen. Dat le
verde soms een behoorlijke
werkdruk en indrukken op,
die je mee naar huis nam. Die
je tijdens de training trachtte
te verwerken. Meestal voer
den die emoties van een dagje
onderwijs oorlogje met de
spreekwoordelijke pijn van
het hardlopen. Slechts spora
disch vormde het lopen de
ontspanning, waardoor je de
dagelijkse sores van je af kon
zetten".
Nog steeds is Johan Kijne
goed voor een opmerkelijke
maróthontijd. „In 1973 liep ik
de marathon in 2 uur 23. Nu is
mijn tijd niet meer dan drie
minuten langzamer". Toch
staat presteren niet meer
voorop. Veteraan Johan Kij
ne: „Het is een fijne bezigheid.
Zeker, omdat de druk van het
presteren is weggevallen, valt
het me op, dat ik nu meer
geniet dan vroeger".
Niettemin blijft de strijd hem
boeien. Zoals die met zijn jon
gere broer Steef. „Die werd
onlangs op het Europees kam
pioenschap voor veteranen
nog tweede op de steeple-cha
se, maar", zegt hij trots, „in
Chaam bleef ik hem zondag
op een halve marathon wel
voor".
„Omdat de druk van het presteren is weggevallen, geniet ik nu meer
in dat hardlopen, dan vroeger", contateert Johan Kijne.
titie als vijfde en kwamen
vanuit die positie niet in aan
merking voor promotie. Later
trokken diverse teams zich uit
de eeste klas terwijl anderen
weigerden de overstap vanuit
de tweede naar de eerste klas
te maken. Dankzij die ontwik
keling ontstond voor Juventus
de kans om via een beslis
singswedstrijd alsnog de klim
naar een hogere klas te ma
ken. De barrage tegen Dun-
kinn werd echter nipt (een
verschil van twee punten) ver
loren.
Dat de teleurstelling na de
verloren beslissingswedstrijd
groot was laat zich raden.
Door nieuwe ontwikkelingen
is die deceptie nu omgezet in
vreugde en verschijnen Snel
en zijn meiden volgend sei
zoen alsnog op eerste klas-ni
veau.
Juventus zal dan onder de
naam van zijn sponsor aan de
competitie deelnemen. Met de
unanieme zegen van de leden
werd onlangs een driejarige
sponsorovereenkomst afge
sloten met de Franse electro-
nica-gigant Thomson, waar-
Peter Snel: blij met promotie.
door de basketballers na een
kwart eeuw afstand doen van
hun naam en gedurende de
looptijd van het contract als
SBV Thomson door het leven
BIKINI'S en
BADPAKKEN
(Uitgezonderd
wedstrijdkleding)
s|M»rtlmis
HKII
