t
Rijnmond voor Durban
Verandering kost tijd en geld
KS Vr
Hiervandaan vertrekken de schepen met kolen
ientallen activiteiten vinden plaats in
de actiemaand "Rijnmond voor een
Vrij Zuid-Afrika". Er wordt geld inge
zameld voor een van de veertien regionale
kantoren van het ANC in Zuid-Afrika.
Gekozen is voor de havenstad Durban in
Natal. Vanuit dit gebied vertrekken de
schepen met kolen naar Rotterdam, on
danks alle discussies over een boycot van
Zuidafrikaanse kolen. Durban ligt in een
moeilijk gebied: de afgelopen vijf jaar vie
len er vierduizend doden. De meesten door
het geweld van de Inkatha-beweging van
Chief Buthelezi. Honderdduizenden men
sen zijn door het geweld van huis en haard
verdreven.
Het Zuidafrikaanse regime heeft ook in
Natal een 'reservaat' aangewezen, waar
heen de zwarte bevolking gedeporteerd
moest worden. Buthelezi is door Zuid-
Afrika benoemd als president van dit
'thuisland Kwazulu'. Dat verklaart de haat
bij veel zwarte mensen tegen Buthelezi, die
als een collaborateur van het apartheids-
regime wordt gezien. Natal is ook een ge
bied waar veel Indiërs wonen. Zij zijn ooit
door de Britse kolonisten uit India gehaald
om op de suikerplantages van Natal te
werken. Voor het ANC is dat geen enkel
probleem: het ANC aanvaardt allen die in
Zuid-Afrika wonen als gelijkwaardige in
woners van het land, ongeacht huidskleur.
De voorzitter van het ANC in Durban is
'Terror' Lekota. Die naam 'Terror' (de
Verschrikkelijke) dankt hij niet aan zijn
verzetswerk, maar verwierf hij in de tijd
dat hij een bekende en gevreesde top-rug-
byspeler in Zuid-Afrika was. Sinds begin
september heeft het ANC een eigen bureau
in Durban. Het was een grote hal waarin ze
de tussenmuren zelf moesten bouwen. Er
zijn vier full-time 'organizers': mensen die
het land intrekken om afdelingen op te zet
ten. Ze hebben samen één auto ter beschik
king. Dat is heel weinig want onder het
regiokantoor Durban valt een gebied ter
grootte van heel Nederland. Het ANC in
Ehirban is druk bezig leden te werven en in
de buurten en wijken afdelingen op te rich
ten. Elk weekend komen er vijf plaatselijke
afdelingen bij. Het voornaamste probleem
is transport: men wil er graag een auto bij.
Daarnaast heeft men behoefte aan radio
verbindingen: op het platteland zijn geen
telefoons. Een derde wens: een video. Een
groot deel van de bevolking is ongeletterd
en beschikt niet over een TV. Video's over
het werk van het ANC en opnames van
toespraken van de ANC-leiders zijn een
goed middel om de bevolking te informe
ren over de moeizame strijd voor het nieu
we Zuid-Afrika. Het ANC in Durban moet
afdelingen opbouwen met giften van de
grotendeels doodarme bevolking. Eind
september had men zo'n vijfduizend gul
den ingezameld. Vanuit Rijnmond moeten
we erin slagen Durban op weg te helpen.
HET BEVRIJDINGSFONDS
Om geld in te zamelen voor
verzetsorganisaties in Zuid-Afrka als
het ANC en het UDF, vakbonden als
COSATU, heeft het Komitee Zuidelijk
Afrika in 1977 een apart fonds
opgericht: het Bevrijdingsfonds
Komitee Zuidelijk Afrika. Zo'n 40.000
donateurs storten jaarlijks een
bijdrage. Samen gaven zij het
afgelopen jaar anderhalf miljoen
gulden aan het fonds. Bovendien wist
het Bevrijdingsfonds/nog geld van
regeringen en particuliere
organisaties te krijgen zodat er in
1989 totaal bijna 11 miljoen bij het
Bevrijdingsfonds binnenkwam. Het
bevrijdingsfonds garandeert dat meer
dan 90% van uw gift bij het verzet
terecht komt. Bureaukosten en
uitgaven voor advertenties bedragen
niet meer dan een tiende van de
ingezamelde gelden. Allerlei projecten
worden door het fonds gefinancierd,
variërend van hulp aan vluchtelingen
uit Zuid-Afrika, tot bijvoorbeeld de
campagnes in Zuid-Afrika tegen
racistische verkiezingen. Het komend
jaar zal het fonds vooral geld gaan
inzamelen voor de opbouw van de
organisatiestructuur van het ANC
binnen Zuid-Afrika. U kunt het werk
van het Bevrijdingsfonds steunen door
een gift over te maken op
Giro 26655
t.n.v. het Bevrijdingsfonds
Komitee Zuidelijk Afrika,
Amsterdam.
Giften aan het Bevrijdingsfonds zijn
aftrekbaar voor de belastingen.
Lohui
Het vraagt strijdbaarheid, geduld en discipline
at in tientallen jaren is opge-
I f bouwd aan onrecht, kan niet van
Vr de ene op de andere dag verdwij
nen. De rassen-tegenstellingen, die in Zuid-
Afrika bewust zijn gecreëerd, laten diepe
sporen na. Vrije politieke discussies waren
verboden en geweld was het enige argu
ment dat telde: zo'n samenleving kan maar
heel moeilijk tot rust komen. Zuid-Afrika,
een land vol angsten en frustraties, pro
beert moeizaam overeind te krabbelen na
de lange nachtmerrie van de apartheid.
Zuid-Afrika was tot voor kort het land
waar rassendiscriminatie tot hoogste wet
was verheven. Vijf miljoen blanken heer
sten genadeloos over 25 miljoen zwarten.
Het land van de politieke gevangenen, van
wie Nelson Mandela de bekendste was.
Van de doodseskaders van de politie, die
tegenstanders uit de weg ruimden. Maar
ook het land van het ANC (African
National Congress), de bevrijdings
beweging die onvermoeid de strijd met het
apartheidsregime aanbond om een demo
cratisch Zuid-Afrika te stichten: een Zuid-
Afrika waar blank en zwart als gelijken
samen kunnen leven.
SPANNINGEN
De Zuidafrikaanse regering is nu bereid
te praten met het ANC en zegt de apart
heid af te willen schaffen. Maar het ideale
Zuid-Afrika waar het ANC voor strijdt, lijkt nog ver weg. Een groot deel van de'bevoor
rechte blanken wil niets weten van veranderingen. En zij beschikken bijna allemaal over
wapens. Extreem-rechts heeft veel aanhang bij het leger en de politie in Zuid-Afrika. Zé sa
boteren de veranderingen. Al jaren werven ze handlangers onder zwarten in de gevange
nissen om het vuile werk op te knappen.
Ook onder de zwarten leven enorme frustraties en spanningen. Het leven is hard en ar
moedig. De zwarte bevolking, tientallen jaren gedeporteerd naar verre uithoeken van het
land, komt met miljoenen tegelijk terug naar de steden. Ze hopen daar de grootste armoe
de te ontvluchten. In de steden vormen zij een bedreiging voor de zwarte mensen die er al
langer wonen: meer mensen zijn nu op zoek naar een baan en een woning.
GEDULD
De meeste Zuid-Afrikanen hebben hoge verwachtingen van Nelson Mandela en het
ANC. Maar het is een moeizaam en langdurig karwei om Zuid-Afrika in een land met
minder onrecht te veranderen. Het vereist van de mensen niet alleen strijdbaarheid, maar
ook geduld en discipline. Het vraagt om een bevolking die inziet dat er nog enorme pro
blemen opgelost moeten worden, en dat alles niet van de ene op de andere dag kan veran
deren. Zuid-Afrika heeft politieke structuren nodig voor goed georganiseerde acties. Maar
juist het politieke leven is door het apartheidsregime vernietigd. De leiders van het ANC
keren nu terug uit het buitenland of uit de gevangenissen, waar ze tientallen jaren verble
ven. Ze ontmoeten de jongere generatie activisten, die de strijd in Zuid Afrika onder
gronds hebben voortgezet. Vanuit het niets moet nu een partij worden opgebouwd.
Men moet kantoren huren en inrichten, medewerkers aanstellen en vervoersmiddelen
aanschaffen. Hiervoor is enorm veel geld nodig. Geld dat er moet komen, want een sterk
ANC is een voorwaarde voor de opbouw van een democratisch en vrij Zuid-Afrika.
Daarom verdient het ANC onze steun.
Sietse Bosgra
