7Wr
In Amerika vraten ze me helemaal op'
'Je bent als gekleurde acteur al blij als er een
rolletje voor je over is'
ma
Kruimels op Reünie
in Theater Zuidplein
KUNST CULTUUR AMUSEMENT
Wim Koopmans staat
na zeven jaar weer
op de bühne in De Doelen
Vlaardingse Bo Bojoh speelt moeder in My Blue Heaven
Types 'als
een balletje
HET ZUIDEN DE HAVENLOODS - DONDERDAG 24 JANUARI 1991
Mimetheater Kruimels
brengt woensdag 6 en don
derdag 7 de nieuwe voorstel
ling De Reünie in het Thea
ter Zuidplein in première.
Kruimels gaat hierin op reis.
Klasgenoten ontvangen een
uitnodiging voor een reünie.
Als in een droom ontwikkelt
zich de aankomst in het
klaslokaal, de verwondering
over waarom alleen de drie
mannen en een vrouw op de
uitnoding zijn ingegaan. Ze
weten niet wie ze nog moe
ten verwachten, en wie de
uitnodiging heeft verstuurd.
De grens tussen fantasie en
werkelijkheid vervaagt. De
sfeer van het kinderleven
komt weer boven. Bij het
vertrek ontnuchtert het ge
zelschap.
Het spel begint en eindigt
met een gedicht. De atmo
sfeer is die van de herfst,
de
maar als de klasgenoten op
gaan in hun kinderleven,
wordt het zomer. Teksten en
muziek vormen een wezen
lijke ondersteuning
mime-bewegingen.
De boodschap van de Reünie
is, dat het kirid in de mens
ontkend wordt. De regie en
de mimografie is van Corne-
lis Schenk. Aanvang van het
programma is 20.30 uur.
I Kruimels in Reünie, (foto Hans Christen)
Willem Duys
schreef eens
over hem dat hij
zich kon nestelen tussen
de groten in Amerika.
Hij heet Wim Koopmans
en staat aanstaande za
terdag met een eigen
show in de Doelen. Ze
ven jaar geleden stond
de zanger er ook. „Maar
nu", zo zegt hij zelf,„is
er iets bijzonders aan de
hand". „Er staat nu een
Koopmans een door
leefde Koopmans met
een dosis ervaring en
routine. Ik ben nu een
goeie, nee één van de
beste vertolkers van
Amerikaanse songs.
Tien jaar geleden was ik
nog geen entertainer.
Dat heeft alles te maken
met hoe je je publiek be
nadert, je vak, hoe je met
je allure omgaat. Een
entertainer ben ik nu
wel. Anders word je niet
in de duurste hotels in
Amerika gevraagd. Daar
kun je toch geen koeke-
bakker naar toe sturen".
Koopmans stond op de bühne
in onder andere Chicago,
Kansas City, St.Lewis, Cin
cinnati, Seattle, Minneapolis.
„De eerste dag waren er 52
persmensen. Dan mag je toch
wel zeggen dat je het goed
doet".
„De fout hier in Nederland is
dat als je niet in de top 40 zit,
dan denkt men dat je er niet
bijhoort. Maar ik zing zoge
naamde Easy listening mu
ziek. Ik zing alle grote compo
nisten van de wereld; Rogers
en Hart, Irvin Berlin, Cole
Porter, Gerschwin.
„Mijn publiek bestaat uit ken
ners die weten wie Wim
Koopmans is. Anderen die me
niet kennen, zitten meestal in
de commerciële muziek. Al
hoewel ik me m'n hele leven al
afvraag wat dat betekent. Met
alle respect hoor maar ik ben
geen zanger van 'Annie hou
m'n tassie even vast'. Ik zing
la Jack Jones, Frank Sinatra.
Dat is een kleiner publiek.
Mijn vader heeft miljoenen
platen gemaakt. Maar die zat
in de commerciële muziek."
De Doelen is, zo vertelt de
zanger, bijna uitverkocht:
I Wim Koopmans: „Nu ben ik op m'n best." (foto Robert Vos)
„Het wordt een bijzondere
show waarin Wim Koopmans
ook iets anders laat zien. Wat
dat is, blijft een verrassing. Ik
sta er met goede collega's. Eén
van de beste trompettisten ter
wereld, Arturo Sandoval, die
momenteel een tournee maakt
met Dizzy Gillespie, Deborah
Brown, een Amerikaanse zan
geres die in mijn ogen, mis
schien vindt ze het niet leuk
maar het is bedoeld als een
compliment, de nieuwe Sarah
Vaughn is. Dan is daar ook de
legendarische Eddy Dooren-
bos, een goeie vriend van mij.
Hij zingt uit de kunst en het
swingt als een trein. Ja, en dan
is er natuurlijk de perfecte be
geleiding van het Metropole
orkest onder leiding van Jerry
van Rooyen. En na afloop is er
bal met medewerking van het
Combo Frits Kaatee. Dat
wordt echt een avondje uit."
Wim Koopmans werd in 1980
ontdekt door het trio Louis
van Dijk. Hij trad toen op met
een Latin Jazz-orkest in de
Sherrybar aan de Karei Door
manstraat. „Voordat ik werd
ontdekt was ik muzikant. Ik
speelde de contrabas en jazz-
knop-accordeon. Ik kom uit
de jazz-wereld. Inmiddels heb
ik zeven elpees op m'n naam
Tournee
Zijn tournee door de Verenig
de Staten was een succes.
Waarschijnlijk zal hij die reis
prolongeren. Koopmans: „In
Amerika vraten ze me hele
maal op. Maar het is daar ook
zo dat je onder aan de ladder
moet beginnen en dat vond
m'n manager niet goed. Nee,
zei hij, deze man is veel te
goed om onderaan te begin-
nen. Hij is al jaren bezig".
Geen zangles
„Zangles? Dat heb ik nog
nooit gehad. Je wordt met een
goede stem geboren. Er zijn
twee dingen die je niet kunt
leren: timing en een eigen ge
luid. Er is niemand die zo lang
een open noot aan kan houden
als ik. Muzikaliteit, daar word
je mee geboren. Daarbij komt
dat ik ook nooit roofbouw heb
gepleegd op m'n lichaam. Als
ik moet optreden, ga ik vroeg
naar bed. Ik sport veel, bok-
straining, en ik speel bij de
veteranen-club van Xerxes.
Wil ik zo kunnen blijven zin
gen zoals ik dat nu doe, dan
moet ik goede conditie zijn. Ik
doe ook nooit meer dan twee
optredens op een avond. Ik
heb ook niet zo gek veel werk
hoor en dat wil ik zo houden.
Ik ga ook niet is discotheken
staan. Daar ben ik te oud voor
en ik kom uit de jazz-wereld.
Ik doe alleen chique schnab
bels."
Lee Towers
Koopmans vindt het maar
niks dat altijd weer de naam
van Lee Towers valt in ge
sprekken met de pers: „Kijk
eens, we gaan goed met elkaar
om maar we zijn niet te verge
lijken. We zijn twee verschil
lende persoonlijkheden met
verschillende kwaliteiten.
Meer valt er niet over te zeg
gen."
Dat de Rotterdamse zanger
zaterdagavond gaat zorgen
voor entertaining staat buiten
kijf. Daar heeft hij in de loop
der jaren naar toe gewerkt.
„Ik heb keihard gestudeerd.
M'n uitspraak van de Engelse
taal is sterk verbeterd, ik weet
hoe ik me moet bewegen, met
m'n publiek moet omgaan.
Dat gaat allemaal steeds be
ter, beter en beter en nu ben ik
op m'n best".
Loes Visser
Bo Bojoh. Een nieu
we naam in de we
reld van de Neder
landse film. Ze is te zien
in de speelfilm 'My Blue
Heaven'. Naast Leen
Jongewaard, Ruud de
Wolff, Koen Wauters en
anderen, zet zij een zeer
geloofwaardige rol neer.
Ze speelt al enkele jaren
toneel en maakt tegen
woordig deel uit van
Theatergroep De Nieuw
Amsterdam, een multi
culturele groep die mo
menteel met 'Requiem
voor een Futuroloog'
van Wole Soyinka, door
het land trekt.
En dat, terwijl haar ooit op de
toneelacademie te verstaan
was gegeven dat haar uiterlijk
allesbehalve geschikt zou zijn
om een plekje in de Neder
landse theaterwereld te vero
veren.
ROTTERDAM 'Een pro
gramma als een bontge
kleurd stuiterballetje' is in
het kort wat de Morsige
Types vrijdag 25 en zater
dag 26 januari en vrijdag 1
en zaterdag 2 februari op
voeren in de Arlecchino-
zaal van Theater Zuid
plein.
In 'Morsige types in hart en
nieren' zijn Rob Kamphues,
Hans Riemens en Hans Pauli-
des twee keer drie kwartier
lang druk en lawaaierig.
Ze zingen vierstemmig (ook
romantische liedjes) en doen
uitspraken over onder meer
echtscheiding, politiek en mi
lieuvervuiling.
Als vijfjarig meisje kwam Bo
met haar familie uit Indonesië
naar Nederland waar zij een
nieuw bestaan in Vlaardingen
vonden en ze het 'Casimir'
doorliep. Daarna moest Bo
kiezen tussen een opleiding
aan de Sportacademie of een
lerarenopleiding in Leiden.
Het werd Leiden, waar zij
naast haar hoofdvak Neder
lands als bijvak Theaterwe
tenschappen koos.
Zo vatte ze de liefde voor het
toneel op, maar waar ze op
haar achttiende nog niet aan
toe was: op 26-jarige leeftijd
werd zij alsnog toegelaten op
de Maastrichtse Toneelacade
mie waar ze uit achthonderd
kandidaten samen met nog
zestig andere leerlingen geko
zen werd. Met slechts acht
medeleerlingen behaalde ze
het tweede leerjaar. Maar toen
ging het mis. „Vreemd genoeg
vonden ze mijn stem ineens
niet goed genoeg meer" zegt
ze daarover. „Ergens hoorden
ze een trillinkje dat mijn Indi
sche afkomst zou verraden.
Maar zeg nu zelf: Als ik op het
toneel sta dan zie je dat toch
ook?" Ze werd van school ge
stuurd met de woorden: „Ach
meisje, wat doe je hier ook
eigenlijk? Met jouw kleurtje
zul je toch nooit een Julia of
Ophelia kunnen vertolken...."
Deze ervaring heeft Bo zeer
strijdvaardig gemaakt en ze
zegt fel: „Waarom zouden ze
niet gewoon een film kunnen
maken met een gekleurde
vrouw en een witte echtgenoot
of andersom, zonder dat dit
gegeven een rol speelt. Het
schijnt altijd weer een specia
le betekenis te moeten heb
ben, terwijl het in de huidige
samenleving heel gewoon is."
Nico Knappert is een van de
weinige regisseurs die dat in
ziet. Bo speelde in de eerste
vier afleveringen van 'Me
disch Centrum West' de rol
van een mishandelde echtge
note met een Hollandse man
zonder enige aandacht aan het
feit te schenken dat ze niet
blank is. Net als in de series
'Nieuwe buren' en 'Zeg 'ns
Aaa...', waarin het ook moge
lijk blijkt om 'gewone rollen'
door acteurs te laten spelen
zonder op hun etnische af
komst te letten.
Medea
Theatergroep 'De Nieuw Am
sterdam' waarvan Bo ook deel
uitmaakt, begon enkele jaren
geleden met een geheel ge
kleurde cast als eerste en eni
ge multi-culturele groep in
Europa die ook nog gesub
sidieerd wordt door de over
heid. „Ja, voor de rest moet je
als 'gekleurde' acteur maar
blij zijn als er een rolletje voor
Misverstanden in Gogols Revisor
Het Nationale Toneel speelt
een van Gogols beroemdste
komedies, De Revisor, op 25
en 26 januari in De Rotter
damse Schouwburg.
Regisseur Franz Marijnen
heeft het verhaal over de ver
regaande corruptie van een
stadje eigenzinnig aangepakt.
De acteurs dragen Karikatu
rale maskers, waardoor de
voorstelling de uitstraling van
de Muppetshow krijgt.
Het verhaal: in een ldein pro
vinciestadje wordt de revisor
verwacht. Hij kom^ incognito
en met geheime orders. De be
stuurders, geheel gecorrum
peerd, overleggen in angst en
beven wat hun te doen staat.
Chlestakov is een werkelijk
heid een rondreizende niets
nut. Hij wordt aangezien voor
de revisor. Kosten noch moei
te worden bespaard om hem
gunstig te stemmen. Het mis
verstand neemt bizarre vor
men aan, totdat de echte revi
sor zich aandient.
De voorstellingen vinden
plaats in de grote zaal en be
ginnen om 220.15 uur.
je over is ergens anders" zegt
Bo.
„Het staat toch niet raar, dat
nu voor het eerst overigens,
een zwarte actrice Gerda Ha
vertong de hoofdrol in het
Griekse klassieke stuk 'Me
dea' vertolkt. Dat is gewoon
een vrouw die dezelfde gevoe
lens heeft als destijds Medea".
Moeder
„Er zouden eigenlijk veel
meer van dit soort films ge
maakt moeten worden" vindt
ze. „Als je kijkt naar Enge
land, waar films over Mahat-
ma Ghandi en andere (koloni
ale) persoonlijkheden heel ge
woon zijn. De meeste Neder
landers weten bijna niets over
de voormalige Rijksdelen en
de culturele achtergronden
van mensen in onze huidige
samenleving".
My Blue Heaven is een realis
tische verhaal over een Indi
sche familie die in 1962 naar
Nederland komt. „Wij kwa
men in dezelfde tijd aan in
Holland", zegt Bo Bojoh, die
hierin de moederrol vertolkt
en hoewel ze zelf nog vrij jong
is, met overtuiging een moe
der van zes kinderen neerzet.
„Ach, ik kon van mijn eigen
moeder afkijken", geeft ze toe.
„Maar als ik in de kleding van
een rol stap, dan gedraag ik
mij daar ook onmiddellijk
naar."
„De film is mooier dan ik ver
wacht had, maar ik vind het
jammer dat hij een beetje ka
rikaturaal is geworden. Aan
de ene kant wordt het Indi
sche gezin heel natuurlijk uit
gebeeld en anderzijds worden
de Nederlanders heel 'zwart
wit' neergezet. De discrimina
tie in deze film wordt met ge
weld duidelijk gemaakt, ter
wijl het juist dikwijls blikken
en kleine opmerkingen zijn
die kwetsen", verklaart Bo.
„Toch heeft de regisseur ge
probeerd zo een groot publiek
te bereiken en met een flinke
dosis humor is My Blue Hea
ven een evenwichtig geheel
geworden."
Over Koen Wauters, die haar
schoonzoon speelt, kan Bo Bo
joh heel enthousiast praten.
„Die jongen heeft nooit een
toneelopleiding gehad, maar
hij is gewoon een natuurta
lent! En: de camera 'loves
him'! Zijn populariteit is mo
menteel te vergelijken met die
van 'Doe maar' destijds. Bij de
première in België ontstond
een echte hysterie waarbij alle
andere acteurs in zijn scha
duw stonden... maar hij is een
leuke jongen die iedereen voor
zich weet te winnen!
Voorlopig staat Bo Bojoh weer
op de planken en werkt ze kei
hard aan haar carrière. Aan
haar start in Maastricht denkt
ze liever niet terug. „Maar
heel af en toe denk ik toch wel
eens, waneer ik goede kritie
ken in de krant lees, of als
gastdocente voor de Amster
damse Toneelacademie sta:
„Ze zouden mij nu eens moe
ten zien...!"
Maya Geerst
Bo is te zien in Requiem voor
een Futuroloog van De Nieuw
Amsterdam op vrijdag 1 en
zaterdag 2 maart in Lantaren-
/Venster in Rotterdam, en op
donderdag 28 maart in Vlaar
dingen in de Stadsgehoorzaal.
De Floorshow i:
matig terugkerend program
ma in café Floor in de Rotter
damse Schouwburg. Zaterdag
26 januari is het praatpro
gramma weer zeer gevarieerd.
Er i
r de
e brug, een 64-jarige de
butant vertelt over zijn boek,
saxofoniste Annie van 't Zelf
de treedt op en de Erotiek in
de Rotterdamse galeries is het
onderwerp van gesprek. Maria
Heiden en Fred van der Hilst
presenteren de show, die van
16.00 tot 17.30 duurt.
Wibi Soerjadi, de talentvol
le jonge Nederlandse pianist,
treedt donderdag 31 januari
op in de kleine zaal van De
Doelen. Hij speelt composities
van Bach, Chopin, Schumann,
Liszt, Prokofiev en Ravel. De
Tijdens het African Roots-
Festival treedt zaterdag 2 fe
bruari in Thelonious aan de
Lijnbaan de groep Bakine uit
Senegal op Ze gebruiken tra
ditionele instrumenten. Het
concert begint om 21.00 uur.
Kaarten kosten 10,-.
UB40 geeft op 3 en 4 april
twee extra concerten in Ahoy'.
De eerste vier concerten in Ne
derland, waaronder twee in
Ahoy' op 1 en 2 april, waren
binnen de kortste keren uit
verkocht.. De kaartverkoop
voor de extra concerten begint
zaterdag.
Ter afsluiting van de ge
slaagde tentoonstelling Foto
grafie in Suriname 1839-1939
in het museum voor Volken
kunde is er zaterdag 26 januari
een swingend Surinaams
dansfeest met Nay a Roshni,
hindi-pop met Caribische rit
mes, en Koropina, een Kawi-
na-orkest, in Theater De Eve
naar. De aanvang van het feest
is 22.00 uur, kaarten kosten
10,-. Naya Roshni betekent
Nieuw Licht. De groep staat
onder leiding van Stan Lokhin
en is een van de meest veelzij
dige party-bands binnen de
Hindoestaanse gemeenschap.
Koropina staat onder leiding
van Gerrit Sno. Kawina-mu-
ziek is een van de meest au
thentieke creoolse muziekgen
res in Suriname, die hoort bij
de Winti, een Surinaamse
godsdienst. Het is feestmuziek
bij uitstek. Reserveren kan via
de mediatheek van het mu
seum, telefoon 41 11 055.
In de Rotterdamse Schouw
burg is zondag 27 januari de
kindervoorstelling Franken
stein of het Geheim van
Smrntwsk te zien. De onuit
spreekbare naam is van een
dorpje waar Victor Franken
stein met zijn knecht Kneut
een vervallen kasteel gaat be
wonen. Samen met het mon
ster Mon willen ze het gebouw
opknappen. Ze krijgen te ma
ken met de gebroeders Kara-
mazow, burgemeester Znjerp,
commissaris Tvattisav, de
oude pianist Janosj en
mooie Raisa. Verwikkelingen
troef, dus. Het geheim van
Smrntwsk wordt gespeeld
door het Noordelijk Theater
De Voorziening. Aanvang v
de voorstelling: 14.30 uur.
De jeugdvoorstelling Bolle
Boos van het Jeugdtheater
Hofplein wordt zondag 27 ja
nuari voor het laatst gespeeld.
In het Hofpleintheater voeren
de kinderen van de Jeugdthea-
terschool het Rotterdamse
sprookje over het meisje Eva
nog een maal op. Eva is al acht
jaar opgesloten in huis, samen
met haar ouders. Moeder
woont in de kelder, vader
woort in een lampekap. Eva
besluit de wijde wereld in te
trekken. Bolle Boos begint om
14.00 uur. Kaarten kosten tot
en met 16 jaar 7,50 en
17 jaar en ouder 10,-.
Bo Bojoh: „Jammer dat de film een beetje karikaturaal is geworden.(foto Robert Vos)
