Jamrax: Gaan de vier dames
gebukt onder het vrouw-zijn?
t
t thuiswedstrijd voor
and
1
W
-muziek
5Ë.
hte eer
SCHIEDAM VAART WEL
Ja maar wij drinken toch ook bier.
Vrucht
Duitsland
Dynamiek
In
DINSDAG 7 MEI 1991
PAGINA
SCHIEDAM Het Schiedamse
kwartet Jamrax opent de eerste
editie van Havenbeat op zaterdag
11 mei. Vier Schiedamse meiden,
begin twintig, vriendinnen tot in
het intieme en alweer zo'n vijf jaar
bezig met het maken van muziek
met ballen. Een gesprek met de
welgebekte dames die het Schie
damse publiek zullen tracteren op
een bijzondere verrassing. De
drumstokjes zijn ingewisseld voor
de microfoon en andersom. „Da
mes, wat proberen jullie over te
brengen met jullie muziek?", zou
een vraag kunnen zijn. „Wij willen
sex", zou onherroepelijk het ant
woord luiden.
Terug naar september 1985. Jelle
(bas), Bram (zang), Bug (drums) en
Joos (gitaar) vonden het eindexa
men maar niks. De school zat er
immers op en waar moesten de
meiden elkaar nu treffen? „We be
gonnen maar een band", oppert
Bram-Ik-Ben-Geen-Dom-Blondje.
In juni 1986 debuteerde het ze
nuwachtige kwartet in de Schie
damse Goudsbloem. „Aan de reac
ties merk je dan al dat mensen je
anders bekijken omdat je een band
bent die louter uit meiden be-
MUSICAL
EVENTS
fount)<\Tion
De meiden van Januw maken snelle drie-akkoorden-rock en doen dat voornamelijk voor de lol
staat", meent Jelle. „Je ontkomt er
niet aan, maar op vrouwenfestivals
enzo spelen we pertinent niet."
In alle eerlijkheid beseffen de vier
Jamraxjes wel dat hun sexe hen
geen windeieren heeft gelegd. „Het
helpt wel met optredens", roepen
zij met pretoogjes. Ook de VPRO-
radio ontdekte de dames die zich
zelf presenteerden in voorpro
gramma's van Claw Boys Claw, Je
sus and Mary Chain en Spasmodi-
que. „We maken snelle drie-ak-
koorden-rock maar doen dat
voornamelijk voor de lol die we
eraan beleven", zegt Jelle, onder
tussen frummelend aan drumster
Bug. „Wij hoeven niet zo nodig te
bewijzen wat we allemaal kunnen,
maar wat we wel willen zijn grou
pies...geen liefde maar sex." (Daar
gaan we even voor zitten,red.) Hi
lariteit alom, het gesprek ont
spoort...
Havenbeat betekent voor de Jam
rax een nieuwe start. „We hebben
een jaar stilgelegen omdat ik zono
dig moest bevallen", mijmert
Bram. Het drummen en de decibel
len zouden een gevaar vormen voor
de ongeboren vrucht. „Oh ja, we
kijken graag naar Medisch Cen
trum West...", roept het stel. De
herstart bleek het juiste moment
om te wisselen van plek. Zangeres
Bug kroop achter de drumkit en
Bram greep opnieuw de microfoon.
In het verleden zong zij al bij de
'legendarische' Vozels en Grote
Prijs van Nederland-troef Ramjets.
„Onze podiumpresentatie is beter
geworden", legt Bug uit. „Ik ga
'never nooit' meer zingen want ik
vind drummen gewoon leuker.De
voormalige front-vrouw ervaarde
de extra aandacht die altijd naar
de zang uitgaat als onprettig.
„Toch zijn Bram en ik nu heel ze
nuwachtig: waar is de wijn...?" Al
len zijn het er over eens dat Haven
beat als debuut in de nieuwe line
up wel erg vroeg vroeg komt.
„In september maken we een korte
toer door Duitsland. Dan komt er
ook een aantal nummers van ons
op een verzamelplaat", vertelt Jel
le. „Eigenlijk zou dat afgelopen
jaar al gebeuren maar toen moest
Bram zo nodig zwanger worden.
We zouden ook pas in augustus
weer beginnen met optreden."
Het optreden van Jamrax (verbas
tering van het Engelse jamrag-
tampon) staat gepland voor 13.00
uur. „We spelen slechts een half
uurtje. Meer hebben we nu effe
niet", aldus Bram. Hebben de mei
den nog een motto voor het optre
den op Havenbeat? „Jaaaa,
BROEK UIT...." Dat wordt een on
vergetelijk halfuurtje.
or-saxofonist
houdt niet van hokjes. De mu
ziek die zijn Anton Geesink
Band maakt laat zich dan ook
moeilijk een etiket opplakken.
„Ja, rhythm blues is wel een
goede vlag voor de lading maar
we maken meer", aldus de
man-van-het-eerste-uur. Maar
wat heeft die oer-Hollandse
judo-reus daarmee te maken?
„Die naam kwam eigenlijk spon
taan. We zochten naar iets wat bij
onze muziek paste, oftewel groot
en stevig...", legt Zirkzee uit.
„Eerst was het zelfs Anton Geesink
Big Band maar daarbij dacht
iedereen aan jazz." In weekblad
Panorama leek de judoka zelf wei
nig onder de indruk. „Het opge
stuurde demobandje leverde hij in
bij zijn zoon want zelf keek hij
liever naar sport op de buis", lacht
Zirkzee. Over de naam wil de saxo
fonist nog wel kwijt dat na het
woordje 'Big' ook 'Anton' binnen
kort weieens kan verdwijnen.
Het begon zo'n drie jaar geleden.
„Ik gaf les aan een groepje blazers
en dat mondde uit in een instru-
vertelt
was toen allemaal
nog wei erg jazzy." In de tussentijd
tini van Willigen. De man
ïaakte met Tip On In nam
zijn n^mee en s"
kale j^Qgllllul
gen zelf altij^B
toire een periode beslaat die loopt
van 1935 tot nu."
„Met de komst van Rini kwam er
nog meer intensiteit en dynamiek
binnen, nog meer 'sound"', aldus
Zirkzee. Niet alleen Van Willigens
strot voegde wat toe, ook zijn gi
taarspel. „En dan niet van kijk ons
nou eens virtuoos spelen, maar
juist de eerlijkheid.Van Willigens
stijl is er één van gevoel. Het motto
'minder is meer' lijkt hem op het
lijf geschreven, een soort noncha
lance tot kunst verheffen. „En alles
wat we doen past perfect bij el-
kaar.we laten de timbres van alle
|Hxrumenten uitkomen en arran-
öjuren dat naar een compact ge
heel", aldus autodidact Zirkzee.
De typering 'saxgigant' vindt hij
maar zo zo. „Ik ben gewoon een
goedwillend amateur", maar de
bevlogenheid waarmee hij over
verklapt meer.
ant ik speel f
zo'n tien jaar", legt hij uit. „I
sax is in feite mijn alles, mijn
van de Rotterdam-
zo'n zestig nummers.
"Momenteel zijn we hard bezig
meer eigen numirraB||||
De balans is nog wat®]
slechts een tiental komt]
eigen pen. „Momenteel
Rini voornamelijk die numrnlB
maar we arrangeren alles met z'fl
achten, net als de invulling van]
nuances en ritmea^M
Qua optredens
Nederlandse ■H
klagen. „ZekerSm kfeër pef'week'ij
al is dat ZirkzeeMVPÉlH|HI|jM
overal waar we spelen klappen de
mensen, dus zullen^j||||
vinden." Ook over de grërtiÉn fl
'The h
tband in town', met Rini van Willigen middenen Hans Zirkzee
,„„TOmjsas sink Band succes. De
'die ze op de markt bracht heet
'Live in België'. „We
^jjl^fiputeel ook vergevor-
üten met internatio-
iteerde promotors en
tenbizz." Het enthou-
groot. „We waren zoge-
i-Nederlands, maar dat
re al."
favenbeat krijgt het achttal
uur de tijd zich voor eigen
publiek nog eens te onderscheiden.
„In een soort thuiswedstrijd aanto
nen dat we geen modische band
zijn maar een duurzame-
...GAANÜ!"
De sterkste band van Nederland
bestaat uit Rini van Willigen (zang
en gitaar), Richard Troost (gitaar),
Edwin Theuerzeit (trompet), Erik
Stok (trombone), Nico de Vos
(bass), John IJsselenburg (drums),
Frank van der Kooij (altsax) en
Hans Zirkzee (tenorsax).
