Radio Rijnmond Reporter
De vier Gouden Stemmen van 010-4334433
Mogelijkheid 1
Mogelijkheid 2
Mogelijkheid 3
-
OKTOBER 1991 41-5004
Met de klok mee: Sharah Mak, Claudia Teijgeler, Lisanne Oerlemans en Gisèle Dorchain.
'Met slagerij
Van Kampen?'
Ze werken bij Radio Rijn
mond en hebben alle vier
wereldstemmen, echt
waar, en toch hoort u ze
haast nooit op de zender.
Nee, om Gisèle Dorchain
(22), Claudia Teijgeler (29),
Sharah Mak (20) of Lisan
ne Oerlemans (22) te horen
moet u iets meer moeite
doen dan alleen maar de
knop van uw radio op
'aan' zetten. U moet daar
voor het beroemdste tele
foonnummer van Rotter
dam draaien: nul-tien,
vier-drieëndertig-vieren-
veertig- drieëndertig.
Iln wisselende diensten ver
werken ze per dag zo'n zeven
honderd telefoontjes, waarbij
de voor de hand liggende spitsu
ren rond half twaalf in de och
tend en na zes uur in de avond
vallen. Dan presenteert immers
Hans van Vliet zijn populaire
spelletje Vijf Van Vroeger, en na
zessen zit Erik Post klaar om de
luisteraars die de moed hebben
om met hem in discussie te gaan
van repliek te dienen. Ook als
Liesbeth van der Kruit kaarten
weggeeft voor een concert vliegt
half Rotterdam naar de telefoon.
Gisèle, Claudia, Sharah en Li
sanne bemensen de receptie van
Radio Rijnmond, en dat houdt
zoveel in dat zij de gasten voor de
programma's ontvangen - en
daar zijn soms Heel Beroemde
Nederlanders bij! -, dat ze de
omroepmedewerkers een hart
onder de riem steken en - last but
absolutely not least - dat ze de
vele telefoontjes aannemen.
Te zeggen dat de telefooncentrale
van Radio Rijnmond soms rood
gloeiend staat zou een ernstig un
derstatement zijn.
De Commissaris van de Koningin
belt voor Nico Haasbroek. Hij
wordt snel doorverbonden, want
goede contacten met de provincie
zijn voor een regionale zender
van levensbelang. Henk Hirs belt
vanuit Boedapest het laatste
nieuws uit Oost-Europa door; hij
moet naar vork 2 want hij moet
onmiddellijk de uitzending in.
Leen Huizer a.k.a. Lee Towers
wil Hans van Vliet spreken en
Louise vraagt naar Frank.
Het spreekt vanzelf dat het be
dienen van de Rijnmond-centrale
een hectische baan is, maar de
vier meiden zouden niets anders
willen. Claudia Teijgeler: „Re
ceptioniste bij een radio-omroep
is niet te vergelijken met een
baan elders. Je bent ook bij de
radio betrokken". Sharah: „Ik
had eigenlijk straaljagerpiloot
willen worden, maar dat is niet
gelukt. Ik ben blij dat ik werd
gebeld om hier te komen werken,
ik geloof niet dat het ergens an
ders zo leuk is".
Gisèle Dorchain spreekt van 'een
gezellig sfeertje', en ze voegt er
met een knipoog aan toe: „De
baas vindt het soms wat al te
gezellig".
Lisanne werkt nog maar kort bij
Rijnmond: „Het komt allemaal
nog een beetje op me af. Je maakt
de gekste dingen mee aan de tele
foon". Zij studeert theaterweten
schappen en vindt in het te woord
staan van luisteraars een welko
me afleiding - en wie weet een
dankbare inspiratiebron om later
in het theater iets mee te doen!
Want er gebeuren inderdaad wel
eens gekke dingen. Zo belt, ter-
wijl de Radio Rijnmond Reporter
het viertal interviewt, een me
neer op om te informeren naar de
windkracht die op dat moment
heerst, maar doordat het zo hard
waait kan hij zich niet verstaan
baar maken en hoort hij Claudia
evenmin, hoewel zij toch op
stormsterkte in de hoorn roept!
Sharah: „Wat ook wel fijn is: ik
mag hier gewoon komen werken
in een gescheurde spijkerbroek".
Gisèle: „Mantelpakjes horen hier
gewoon niet". Claudia: „Alhoe
wel we wel graag een mantelpak
je willen van Yoshi Yamamoto".
Het prijskaartje dat aan deze kle
ding hangt - zo'n zevenduizend
piek - heeft de directie van Radio
Rijnmond er vooralsnog van doen
afzien om Yamamoto te verzoe
ken een bedrijfsuniform te ont
werpen.
Geen van de vier receptionistes
van Radio Rijnmond zegt ambi
ties te koesteren om haar stem
ook de ether in te sturen. „Nee
hoor, laat ons maar lekker achter
de schermen werken", zeggen ze
eensgezind. Sharah gaat binnen
kort wel bij de techniek neuzen.
Sjouwen met kabels en het bedie
nen van de schuiven op de meng-
tafels lijkt haar wel wat. Tot de
taken die Gisèle, Sharah, Claudia
en Lisanne vervullen behoren
ook het samenstellen van het te
levisie-overzicht (of dacht u dat
Erik Post élles zelf deed?), het
bijhouden van de BUMA-lijsten
en het versturen van de Radio
Rijnmond Reporter aan de leden
van de Radio Rijnmond Club.
Die nevenactiviteiten zorgen
voor de broodnodige afwisseling,
want een hele dag mensen te
woord staan gaat je niet in de
kouwe kleren zitten. Er zijn na
melijk ook wel eens rare tele
foontjes bij. Tot die categorie kan
dit 'gesprek' worden gerekend:
„Zit je lekker met je hand in je
broek?,,' Daar staat weer tegen
over dat als een van de dames
jarig is zij door haast iedereen die
opbelt wordt gefeliciteerd, en als
een telefoniste van Radio Rijn
mond een beetje verkouden is,
wordt haar voortdurend beter
schap toegewenst.
Het telefoonnummer van Rijn
mond wordt nogal vaak omge
roepen. Een meneer belde 's och
tends vroeg: „Ja, hallo, ik hoor
net dat ik jullie moest bellen, ik
hoorde dit telefoonnummer".
Fraai is ook de volgende anecdo
te: een mevrouw belt op: „Ik wil
even iets opgeven voor de Ruil
beurs". „Dat kan niet, mevrouw,
dat moet u schriftelijk doen".
Vijf minuten later belt zij terug:
„Kan ik het nu opgeven, ik heb
het opgeschreven".
Luisteraars reageren soms ook
als een plaat die wordt gedraaid
hen niet aanstaat. „Zou u mis
schien die rotmuziek af willen
zetten?,, Sommige mensen vragen
zich, zodra Radio Rijnmond zich
meldt, af: „Ik ben nou toch niet
op de radio hè? O, gelukkig".
Eén keer kwam het voor dat een
oplettende luisteraar opbelde
met de mededeling: „Ik zie net
die vogel voorbij vliegen die jul
lie zoeken". Ongetwijfeld zo'n
gele parkiet waarvan je, als je het
programma van Hans van Vliet
dagelijks volgt, moet vermoeden
dat er honderden, nee, duizenden
vrijelijk door heet Rijnmond-ge
bied vliegen. Ook wordt van Ra
dio Rijnmond aangenomen dat
het van alles en nog wat op de
hoogte is. De windkracht hadden
we al gehoord, maar er zijn ook
mensen die de populairste radio
zender van Nederland bellen met
de vraag hoe je het snelst van A
naar B kunt komen of wat de
temperatuur van het zeewater is.
Dat is nog tot daaraan toe, maar
als je Radio Rijnmond belt om te
vragen naar het resultaat van je
longonderzoek ben je toch wel
een beetje in de war...
Net als die meneer die om zeven
uur 's ochtends belde omdat hij
wilde doorgeven wat het jaartal
van de Vijf van Vroeger was. Of
die mevrouw die voor hetzelfde
belde en eraan toevoegde: „Ja,
sorry hoor, maar ik ben stom
dronken en mijn man is ook
stomdronken. Haha". Ze zat er
trouwens qua jaartal acht jaar
naast.
Toen Hans van Vliet in Albanië
zat en iets vertelde over zijn erva
ringen daar belde een boze luis
teraar: „,Hij mot het over het
voetbal hebben, de zeikert, an
ders mot hij maar een reisbureau
beginnen".
Enfin, altijd nog beter dan dat je
de hele dag wordt lastiggevallen
door een vervelende man die zich
meldt met: „Babbelbox, babbel
box".
