'Bushuisjes, kauwgom en mensen:
alles zal geleidelijk verdwijnen'
UIT
Het houdt me al vijf jaar van de straat'
Toppers Ierse folk in 'Oranje' Rotterdam
F ons Burger over het succes van 'zijn' poppodia en het nut van een feest
Santana's jeugdsentiment in Ahoy'
Het Theater van het Oosten zet
'Een leeg huis' op het podium
Elisa Monte Dance Company
in Rotterdamse Schouwburg
DONDERDAG 16 APRIL 1992
DE HAVENLOODS HET ZUIDEN
0 Het Museum voor Vol
kenkunde in Rotterdam or
ganiseert in de paasvakantie
van dinsdag 21 tot en mei
donderdag 23 april, verschil
lende kinderactiviteiten.
Hierbij staat steeds de Inca
tentoonstelling centraal. Aan
het begin van de tentoonstel
ling staat een nagebouwde
Zonnetempel met daarin de
elf koninklijke Inca-mum
mies. Hier wordt de kinderen
verteld over het leven, ruim
500 jaar geleden, van de
Inca-Indianen en hun voor
ouders. Daarna gaat iedereen
mee naar het theater om aan
een workshop mee te doen:
een panfluit maken, een lied
je instuderen, de Huayla of
Marinera leren dansen of sie
raden maken.
Op dinsdag worden er arm
banden, kettingen, oorbellen
of kronen gemaakt. Op
woensdag is er dansen (mèt
voorstelling aan de museum
bezoekers) en op donderdag
is het panfluiten fabriceren
geblazen.
De aanvangstijden zijn steeds
11.00, 13.IX) en 15.00 uur en
de toegang is gratis. Mee
doen moet wel vóóraf telefo
nisch worden aangemeld via
010-4111055.
'Ouderwets' Jiddisch caba
ret met een vleugje nostalgie
is op zaterdag 25 april te bele
ven in het Bibliotheektheater
n Rotterdam. Het beroemde
gezelschap Li La Lo ooit
opgericht door Jacques Hal
land en zijn vrouw Jossey,
heeft tegenwoordig wel geen
eigen speelplek meer, maar
sinds het overlijden van Jos
sey trekt Halland met de zan
geres Marika Nardi langs de
theaters. Hun volstrekt eigen
programma is géén amuse
ment, géén lach en traan
maar meer een soort bevlo
gen journalisteiek met kriti
sche uithalen naar de actuali
teit.
Aanvang van de voorstelling
is 20.30 uur, toegang f15,-,
met korting een rijksdaalder
minder, het theater is te vin
den aan de Hoogstraat 110,
tel. 010-4338262.
Anne Wil Blankers en Eric
een theaterstuk over twee
echtparen, ee'n jong en een
ouder, dat per duo en in
kwartet verwikkeld raakt in
relatieproblemen. De schrijf
ster van De Troefkaart is de
Poolse toneel- .romanschrijf
ster en actrice Gabriela Za-
polska. Deze leefde eind ne
gentiende begin twintigste
eeuw en stond er om bekend
dat ze er, zeker voor die tijd,
onconventionle opvattingen
op na hield waarmee ze de
bekrompen moraal van haar
tijdgenoten aanviel. Haar
thema's zijn desalniettemin
ook in 1992 nog geenszins
achterhaald.
Het stuk wordt gespeeld op
zaterdag 18 april in de grote
zaal van de Ritterdamse
schouwburg, aaanvang 20.15
uur, reserveren via 010-
411811a
In het kader van de serie
Andes Andantes presenteert
theater De Evenaar op don
derdag 23 april door middel
van dia's en demonstraties
percussie- en blaasinstrumen
ten uit de Andes. Het in Ne
derland wonende duo Lin
coln Almada en gabriel Agui-
lera zal ingaan op de intro
ductie en assimilatie van
snaarinstrumenten in de mu
ziekcultuur, de ontwikkeling
van nieuwe instrumenten en
de veranderingen in de mu
ziek. Aanvang 20.15 uur, toe
gang een tientje, met korting
f7,50.
Leoni Jansen komt met
het Polo de Haas kwartet
naar jazzcafé Dizzy aan de 's
Gravendijkwal 129 in Rotter
dam. Op zondag 19 april.
Aanvang concert 21.00 uur,
entree 17,50.
De liefhebbers van Ierse
folk kunnen binnenkort hun
hart ophalen tijdens een
avondvullend programma
in De Doelen. Het gezel
schap dat zich tijdens hun
Europese toernee onder de
naam 'Irish Music Festival'
presenteert bestaat uit drie
gerenommeerde vertegen
woordigers van de Ierse
folk, te weten de formatie
De Dannan, de troubadour
Paddy Reilly en The Doon-
an Family.
Op Koninginnedag is het muzi
kale gezelschap in 'Oranjestad'
Rotterdam. De spits van het
Irish Music Festival wordt af
gebeten door The Doonan Fa
mily. Deze groep, die gefor
meerd is rond John Doonan,
vormt regelmatig het hoofd
nummer bij belangrijke festi
vals in Groot-Brittanië. Het
zijn vier muzikanten waaron
der twee zonen van John
Doonan. Zij brengen een zeer
gevarieerd reportoire ten ge
hore, waarin zowel traditionele
als hedendaagse songs aan bod
komen die steevast met een
Monty Pyton-achtige humor
worden geïntroduceerd. Het is
een combinatie van muziek en
dans, want de groep beschikt
over twee danseressen die de
zogenaamde 'Irish step dance'
beoefenen.
Wat minder spectaculair om te
zien, maar zeker zo interessant
zijn de luisterliedjes van trou
badour Paddy Reilly. Deze in
Dublin geboren muzikant trekt
al vijfentwintig jaar met zijn
akoestische gitaar door de we
reld. Een entertainer pur sang.
Met zijn herkenbare diepe
stemgeluid weet hij het publiek
in zijn greep te houden.
Ter gelegenheid van zijn jubi
leum verscheen er een nieuwe
album, getiteld 'The Old Sil
ver Days'. Klinkende namen
als The Dubliners, The Fureys
en Jim McCann verleenden
hun medewerking aan dit al
bum.
Als uitsmijter van dese doof
Diba International Concerts
georganiseerde avond fungeert
Dé Dannan. Een band die mo
menteel tot het beste wat Ier
land op dit gebied te bieden
heeft. Achttien jaar geleden
werd de band opgericht door
Frankie Gavin en Alec Finn.
Deze muzikanten vormen nog
steeds de harde kern. De vir
tuoze bandleden beperken zich
niet alleen tot het vertolken
van de traditionele folk, mnaar
putten hun muziek ook uit an
dere culturen.
De groep treedt eveneens over
de gehele wereld op. Zo staan
er voor Dé Dannan toernees in
Australië en Japan op het pro
gramma.
De op 30 april geprogram
meerde acts geven elk een
eigen optreden en zorgen on
dermeer gezamenlijk voor dat
tijdens de avond alle facetten
van de Ierse folk ruimschoots
aan bod komen.
door ELS NEIJTS
'Mij zul je niet over subsidie
horen klagen. Als je maar
een beetje krijgt moetje dat
zien te combineren met zake
lijkheid. Op die manier blijf
je ook verschoond van het ge
zeik van een bestuur dat zich
eens per maand overal tegen
aan moet bemoeien en kun je
nog best een aardige deuk in
een pakkie boter slaan."
Fons Burger. Vijf jaar geleden
stak hij in een verliefde bui -
geslachtsloos doelwit was het
pand aan de Binnenweg- zijn
hoogsteigen financiële nek uit en
sloot een vette lening om met
een groot aantal behulpzame
geestverwanten Rotown en ver
volgens Nighttown toe te voegen
aan het armzalige aanbod aan
Rotterdamse poppodia. Alle kri
tiek en roddels -daarover later
meer- ten spijt, draaien beide
tenten inmiddels al geruime tijd
en -in goed Rotterdams- 'als een
tiet' Ook Nighttown's meer cul
tureel ingestelde kleine zusje Po
pular doet leuk mee.
Voortaan óók
naar de kelder
De evaluatie met hoogwaardig
heidsbekleders nadert. De vette
deuk in het zuivel zal binnenkort
aan een nadere beschouwing on
derworpen worden. Wordt de
450.000 gulden podiumsubsidie
per jaar goed besteed? Om dat
aan te tonen, om een dwars
doorsnede te geven van wat dan
zoal het aanbod aan muziekstij
len en andere activiteiten is én
om een goeie smoes voor een
feestje te hebben, start op vrij
dag 24 april het Town Pop 92
Festival. Een ,een-hele-week-
durend, feest op alle bestaande
Townpodia én daaronder. Want,
het zogenaamde tienjarig be
staansrecht (5 jaar Rotown, 3,5
jaar Nighttown en 1,5 jaar Popu
lar) wordt onderstreept door de
opening van een vierde podium.
Maar dan wel onder de grond, in
een heusche kelder: Nighttown
Basement, goed voor 300 men
sen die van het ruigere werk
houden.
Ter gelegenheid van... wordt
eind deze week nog één keer een
geheel eigen Town Magazine
uitgebracht. Vol informatie over
alles wat er die week zal gebeu
ren. Van de openingsceremonie
die Fréderique Spigt met haar
nieuwe band zal verzorgen, tot
het optreden van de wereldfor
matie Les Negresses Vertes en
randfestiviteiten als films en
talkshows. Het volledige pro
gramma zal volgende week don
derdag ook in deze krant in de
rubriek Uit in 't kort staan.
Ieder podium
een eigen smoel
Burger: „We pakken flink uit ja,
en nemen daarmee de komende
discussie op met een oyerzicht
van alles wat zoal op onze podia
gestaan heeft. Die kelder was
drieëneenhalf jaar geleden al
een belangrijk item in de strijd.
Toen dat plan te duur bleek,
besloten we het een jaar later
dan maar zelf te doen. Het heeft
iets langer geduurd voor we ge
noeg gespaard hadden. En nou
is het dan zover. Ik vind niet dat
we er anderen iets mee afpak
ken. Ieder podium heeft zijn
eigen identiteit. En daarbij, als
Rotterdam nou wemelde van de
podia..".
Harry Hamelink, programmeur
van Nighttown en Popular ver
klaart de behoefte aan nog een
zaal vanuit zijn werkterrein:
„Tom (programmeur van Ro
town) en ik vinden vaak dat een
bepaalde band Rotterdam's neus
niet voorbij mag gaan, dus con
tracteren we die. Maar soms is
dan eigenlijk geen van de zalen
echt voor 100% de juiste locatie.
In Rotown kan niets hards voor
de buren, in Popular past alleen
de meer fragiele muziek en
Nighttown is voor veel acts weer
te groot. Dat gold tot op heden
ook voor het verwijt dat we niet
voldoende doen aan Rotterdam
se bandjes. Maar die verzuipen
in zo'n grote zaal terwijl ze zich
in Rotown weer niet op hun ge
mak voelen. Town Basement
geeft wat dat betreft ook meer
mogelijkheden. Daarnaast is het
goed dat alle podia hun eigen
smoel houden".
Een dikke
miljoen tekort
Het Town Imperium, zoals de
verzamelde podia met bijbeho
rende horecafaciliteiten hier en
daar met enig venijn genoemd
worden, boert goed, dat mag
duidelijk zijn. En daarmee tie
ren welig de roddels en de ge
ruchten als zou Burger inmiddels
schatrijk zijn. „Imperium", zegt
Burger, „eigenlijk zijn we niet
eens een concern." Harry: „Wat
veel mensen niet weten is dat
alle Town-onderdelen afzonder
lijk van elkaar, autonoom ope-
ren. Sinds enige tijd ook de ho
reca. Iedereen is eigen baas en
beheert een eigen budget. En
dat werkt gewoon".
Een snel rekensommetje leert
dat als naar zeggen anderhalf
miljoen per jaar aan program
meren wordt uitgegeven je aan
450.000 gulden podiumsubsidie
een dikke miljoen tekort komt.
Burger, geen enkele gêne to
nend als hij over geld moet pra
ten: „De concertafdelingen
draaien volledig op subsidie en
een bijdrage vanuit de horeca.
Van het tekort aan subsidie
komt de helft uit de horeca, de
andere helft uit de entréegelden.
En iedereen die hier werkt heeft
ook nog redelijk te eten." Als
bewijs heft hij zijn Rotowne-
spresso met koekje.
Over iets meer dan een week moet Frederique Spigt hier het startschot
voor de feestweek geven
ldlo:LEUNIS VERLINDE
Imperium of niet, als podium ja
ren net als tropenjaren dubbel
tellen, heeft Fons Burger er in
middels ook een ervannsdecen-
nium als 'grootindustrieel' opzit
ten. En hoewel velen anders
fluisteren is hij nog steeds niet
rijk. Zegt hij. Tien jaar geleden
nog wel. Toen verdiende hij als
oorlogscorrespondent 8000 gul
den schoon per maand. Een
spannende en ook lucratieve car
rière die hij er toch maar aan
gaf. Burger: „Ik ben op dat hele
vak geflipt. Ik zat in de heavy
sector en kwam steeds maar te
rug met verhalen die ik dan niet
ecnt kwijt kon. Daarbij ging ik
steeds verder, werd het steeds
gevaarlijker. Dan je kom een
keer op een punt dat je de stek
ker er uit moet trekken. Anders
doen zij het wel. Daarna heb ik
drie jaar in de muziek gezeten
maar daarin raakte ik door mijn
spaargeld heen en aan de bij
stand. Ik koos toen maar weer
voor overleven. Eerst wilde ik
gewoon een kleine kroeg begin
nen. Daar zat ik toch altijd al.
Burger als
popmagnaat
Maar toen ik dat pand aan de
Binnenweg zag werd ik zo ver
liefd dat er uiteindelijk dit van
gekomen is. IK ben het nog
steeds niet zat en het heeft me al
weer vijf jaar van de straat ge
houden. Er zijn aspecten die me
inmidels wel mijn neus uitkomen
zoals het voor de tiende keer
subsidie aanvragen die dan weer
afgewezen wordt of goed perso
neel kwijt raken doordat het
wordt weggekocht.
Maar we verzinnen toch steeds
wel weer dingen die het leven op
onze kantoorverdieping aange
naam houden. Plannen maken is
ook leuk, al gaan ze soms niet
door zoals voor .de drugstore.
Rotterdam is nog steeds een stad
waar een hoop te doen valt en in
het land der blinden is éénoog
koning. Als je nagaat hoe het
popleven vijf jaar geleden ge
strand was...Als ze ons gaan
evalueren hopen we niet zozeer
meer geld te krijgen, de popad
viesraad heeft niet zoveel méér
te besteden, maar wel dat er een
structurele uitbreiding van het
popbudget van komt. De pop
muziek krijgt maar één procent
van wat er aan kunstgeld wordt
uitgegeven. Laat ze maar een
paar violisten van het Rotter
dams Philharmonisch ontslaan.
Voor alle duidelijkheid: daar
moet je wel tussen haakjes ach
ter zetten dat het een grapje
was, hoor".
door MARIA NEELE
Ernst Braches ziet toneel
schrijven als modelbouwen.
„Het is een manier van orde
nen", zegt hij. ,Je schrijft
niet op wat mensen zeggen,
maar wat je wilt dat ze zeg
gen." Braches regisseert voor
F Act zijn eigen toneelstuk
'Philip', dat vrijdag 24 april
in première gaat in de Lanta
ren. Het is het verhaal rond
de dood van een jongen van
22 jaar. In negen scènes laten
21 personages (gespeeld door
vijf acteurs) zien welke rol
Philip na zijn dood in hun le
ven speelt. Zijn beeld wordt
steeds vager, totdat hij ver
dwijnt.
Ernst Braches schreef 'Philip' ter
nagedachtenis aan een te vroeg
gestorven jongen. Hij wil niet
ingaan op de aanleiding van zijn
werk: het is te persoonlijk. „Dat
moet voor zich spreken", houdt
hij zich op de vlakte. „De situa
ties zijn verder niet autobiogra
fisch, alleen het uitgangspunt."
De eerste scène begint vlak voor
Ernst Braches: „Schijven als modelbouwen.
LEUNIS VERLINDE
de dood van Philip^ naarmate de
tijd verstrijkt raakt de herinne
ring aan de jongen verder weg.
„Alles verdwijnt", zegt Braches.
„Het is ook niet erg, het is ge
woon zo. Met bushuisjes en met
kauwgom gebeurt dat ook. Je
hele leefomgeving wordt lang
zaam vervangen. Toen ik klein
was had je grijze bussen met
voorin zo n draaiautomaat met
gele en groene tepeltjes waar
mee de tijd en de prijs werd
ingesteld. Nu heb je strippen
kaarten en stempelautomaten,
en de bussen-hebben ook een
andere kleur. Doordat het een
herinnering is geworden, ga je je
er sterker aan hechten." Hij
haalt Botho Strauss aan. „Die
zei het heel mooi: 'Alles wordt
ingelegd in de gelei van het ver
lies en dat smaakt zo lekker.'"
Het proces van uitelkaar vallen,
van mythologiseren en verva
gen, dat wil Braches laten zien in
'Philip'. „Iedereen heeft zijn
eigen beeld van anderen. Men
sen om mij heen zien mij alle
maal op een verschillende ma
nier. Maar ik ben er om dat
beeld aan te spiegelen. Als ie
mand doodgaat, valt dat beeld
uit elkaar in kleine stukjes, die
langzaam veranderen en ver
dwijnen. Je gaat dan herinnerin
gen selecteren, mooier maken of
minder mooi."
De moeder, een vriendin, mede
studenten, steeds komen andere
personen ten tonele die op een
of andere manier in relatie ston
den met Philip. Er speelt ook
een kind mee, een jongetje van
een jaar of tien. „Daar vertel ik
niets over, want dan zou ik de
hele scène moeten vfeggeven.
We hebben drie kinderen die om
beurten de rol van dat jongetje
spelen. Anders zou het niet kun
nen, ook wettelijk niet."
Zelf een tekst produceren, en
vervolgens de regie van het to
neelstuk doen, stelde Braches
voor onverwachte problemen.
„Soms kan ik de tekst niet meer
horen. In die zin dat ik het niet
meer kan verstaan, omdat het
teveel gesneden koek voor me
is. Wat ik wel heel leuk vond is
dat de acteurs er heel andere
dingen uithalen dan ik me bij het
schrijven had voorgesteld."
Komisch
Het is niet alleen een somber en
treurig verhaal geworden. Bra
ches, met een doodernstig ge
zicht: „Er zitten ook heel grappi
ge momenten in. De organisatie
van een begrafenis is natuurlijk
op zich iets heel komisch. Dat je
naar zo'n winkel moet en dan uit
een boekje moet kiezen tussen
verschillende modellen kisten,
met kunststof of metalen hand
grepen. Zulke activiteiten heb
ben ook hun nut: die dingen
houden je bezig op een belang
rijk moment."
'Philip' is te zien in de Lantaren
van woensdag 22 tot en met za
terdag 25 april. De officiële pre
mière is op vrijdag. De aan
vangstijd is, in tegenstelling tot
eerdere aankondigingen, 20.30
uur, dit in verband met de mede
werking van kinderen aan het
toneelstuk.
'Black Magic Woman'. 'Jin-go-
lo-ba', 'Samba Pa Ti', Oye
Como Va', 'Evil Ways', 'She's
Not There' en 'Hold On'. Deze
toppers van Santana zullen za
terdag 25 april weer door Ahoy'
klinken. Maar ook nieuwe num
mers die Carlos Santana onlangs
op CD zette, zullen tijdens het
eenmalige concert in ons land
ruimschoots aan bod komen.
'Goede wijn behoeft geen
krans'. Dat geldt zeker voor
deze Amerikaanse formatie.
Meer dan dertig miljoen albums
heeft de van oorsprong meester-
gitarist Carlos Santana en zijn
band wereldwijd verkocht. En
nog steeds is de belangstelling
voor de groep groot.
Kenmerkend voor de langdurige
carrière van Carlos Santana, is
het voortdurend verkennen van
diverse muzikale terreinen.
Twee jaar geleden was hij voor
het laatst in Nederland. De gita
rist gaf in de Rijnhal te Arnnem
een gedenkwaardig, langdurig
optreden. De fans, die dit con
cert hebben meegemaakt, zullen
zeker ook in Ahoy' weer aanwe
zig zijn.
Het bekende werk van Marga
Minco, Een leeg huis, handelt -in
de periode '45-50- over de
schuldgevoelens die overleven
den van de holocaust na de be
vrijding teisterden. In het ver
haal wordt dit gegeven toege
spitst op twee jonge joodse vrou
wen: Sepha en Yona, gespeeld
door Katelijne Damen en Yar
deen Roos.
Beide vrouwen zijn grillige com
plexe personlijkheden die ieder
op hun eigen manier met het
oorlogsverleden omgaan. Sepha
wil zo snel mogelijk vergeten,
Yona gaat de confrontatie aan.
Ze steekt sleutels in allerlei deu
ren maar achter iedere deur
blijkt ze een stukje ellende tegen
te komen.
Yardeen Roos: „Het is droevig
dat ze elkaar niet kunnen hel
pen. Ze hebben een schuldge
voel tegenover zes miljoen men
sen maar projecteren dat op el
kaar. Omdat ze hebben over
leefd vindt iedereen dat ze ge
boft hebben maar wat moet je
als alles je is afgepakt en je ook
nog eens het verwijt krijgt dat je
het niet moeilijk gehad hebt."
Marga Minco bewerkte haar
boek voor het theater. Het
Theater van het Oosten brengt
deze bewerking op donderdag 23
april in de Rotterdamse Schouw
burg.
Tijdens het Spring Dance Festival in 1985 trad Monte's Company
voor het eerst op in Nederland. Sindsdien kwam zij nog twee keer
naar Rotterdam voor uiterst indrukwekkende voorstellingen. Als
onderdeel van een toernee door Nederland komt ze op vrijdag 24 en
zaterdag 25 april opnieuw naar de Schouwburg. Op vrijdag zal in het
programma Voorbesproken bovendien een gesprek met Elisa Monte
plaats vinden.
Beide voorstellingen omvatten verschillende programma's, samenge
steld uit zowel reprises als in Nederland niet eerder gedanste stukken.
Nieuw zijn Last Temptation, Absolute Rule en Between going and
staying. De stijl van Monte kent een eigenzinnige, vloeiende danstaal
waarbij krachtige acrobatische impulsen overgaan in soepele, terug
houdende lijnen.
Beide voorstellingen beginnen om 20.15 uur. reserveren kan via tel
010-4044111.
Audentity
