Reporter
E£™a Reporter
Gedicht van Marianne Korthuys op affiche
Nieuwe studio
in Dordrecht
Stads TV
loetóV
Mmeent.
«wat UW.
Nu Cliff ook op de radio
RADIO
RIJNMOND
DINSDAG 2 NOVEMBER 1993
I n n I
look
Soccer
De avond van de wedstrijd
Porto-Feyenoord belde ik naar
een kennis in Amerika. Hij
vroeg hoe het met me ging.
'Wel goed hoor,' zei ik weinig
enthousiast: 'My soccerteam
lost'.
'Ah, that's too bad,' zei hij vol
medelijden, 'maar jullie heb
ben wel gewonnen van Enge
land hè?'
Ik was er even stil van. Hoe
wist hij dat nou? Al die tijd dat
ik in de zomer aan de andere
kant van de oceaan was, had
ik niets gezien van Europees
voetbal op de televisie of in de
kranten. Een enkele keer vroeg
er wel eens iemand wat dat
'Feyenoord' op mijn petje be
tekende. Met trots vertelde ik
dan dat het mijn favoriete
voetbalteam was. 'The national
champion of Holland!' Het zei
ze niks. Het is in de Verenigde
Staten nou eenmaal baseball
en basketball waar het om
gaat. Soccer is daar ongeveer
wat bij ons korfbal is.
In ieder geval bleek de wed
strijd Nederland-Engeland wel
een hot item voor het nieuws
daar, alleen niet uit sportief
oogpunt, maar vanwege de rel
len.
Amerika is per slot van reke
ning het land waar de wereld
kampioenschappen moeten
plaats vinden. Ze wilden we
ten of ze de Engelse hooligans
in hun land kunnen verwel
komen of de Nederlandse rel
schoppers. Ik wilde best een
steentje aan de informatie
voorziening bijdragen, dus be
gon ik stoer te vertellen over
de Var' in Rotterdam.
Eigenlijk was er die middag
niet zoveel aan de hand. Het
leek allemaal veel erger dan
dat het was. Om vijf uur was
ik bij de Kuip, met de radiozen
der. Een golvende oranje zee
verdeelde zich langzaam in
dunne linten, de verschillende
sleuven van de Kuip in. Als vee
werden de wild uitgedoste sup
porters naar de vakken geleid.
De oranjezee werd afgeschei
den door een blauwe dam; de
ME'ers. In groten getale waren
ze aanwezig, linies vormend
met arrestatie wagens zodat de
Nederlandse eli Engelse sup
porters elkaar niet zouden
aanvallen. De twee kampen
werden volledig door hekken
van elkaar gescheiden de Kuip
ingebracht. Soms was er En
gels-Nederlands-oogcontact en
dan werden er wat dodelijke
ziektes over en weer geroepen.
Ik liep naar de patatkraam,
waar zich ongeveer heel vak T
had verzameld. Ongelofelijk
hoeveel frikadellen oorlog daar
per seconde over de toonbank
gingen. Links had ik uitzicht op
een enorme rij plassende man
nen. Het voetpad aan de zij
kant van het stadion was ver
anderd in het langste urinoir
van Nederland, op de voetgan
gerstunnel onder de Maas na.
De microfoon ging 'open' en ik
begon een gesprek met een
indiaan die oorlogskleuren op
zijn wangen had geschilderd.
Een hand greep mijn micro
foon en een stem schreeuwde:
'CAMBUUUUUUR!' Die zit hier
mooi verkeerd dacht ik, want
er zit geen enkele speler van
de Leeuwardse selectie in
Oranje. Toen kregen ineens
alle patatvreters haast. Ik ben
te klein voor dit, flitste nog
door me hoofd, voordat ik vol
ledig onder de voet werd gelo
pen.
Toen ik bijkwam van de schrik,
kreeg ik de slappe lach. Ik liep
naar het Engelse kamp. Daar
stonden de hooligans. Zo dom
als het achtereind van een var
ken, waren ze. Daarbij hadden
ze 'fuck this' en 'fuck that' geen
kaartje. Wat ga je na de wed
strijd doen, vroeg ik. 'Riot, riot,'
zeiden ze.
'You're kidding,' zei ik, maar de
kelen zetten een 'We are the
champions' op. Great conver
sation.
Het spreekt voor zich dat ik het
verhaal door de telefoon iets
heb aangedikt voor mijn Ame
rikaanse vriend. Zo werkt dat
nou eenmaal in dat land. Wil
je iets van voetbal bijbrengen
dan moet je grof geschut ge
bruiken. Of in film termen: wat
minder De Kleine Blonde Dood
en wat meer meer Terminator.
Yo, brotha!
NVJ-rapport
Door een KUT-rapport* heeft het
imago van de regionale omroep
nogal wat schade opgelopen.
Zo kopte Algemeen Dagblad:
'Meeste journalisten willen weg
bij regionale omroepen.' En een
vakbondspamflet van de NVJ
bazuinde van de toren: 'Weten
schappelijk onderzoek toont aan:
Veel mis bij de regionale omroep'.
Toen ik er kennis van nam kreeg
ik acuut zelfmoordneigingen.
Totdat ik er achter kwam hoe NVJ
en wetenschappers te werk wa
ren gegaan.
Uitgangspunt was een probleem
inventarisatie van het werk van
journalisten bij de regionale om
roepen. Logisch dat als het accent
valt op het in kaart brengen van
de problemen, vervolgens uit het
onderzoek blijkt dat er veel pro
blemen in deze omroep-sector
bestaan.
De informatie werd vooral verkre
gen door vragenlijsten naar jour
nalisten te versturen. Het ligt in
zo'n geval voor de hand dat on
tevredenjournalisten eerder zo'n
lijst invullen dan degenen die flui
tend naar hun werk gaan. Bij Ra
dio Rijnmond behoren zo'n vijf
tig personen tot de vaste kern.
Daarvan hebben er tien een vra
genlijst gekregen
en vier bruikbare
antwoorden ge
geven.
Waar onze om
roep in het onder
zoek wordt ge
noemd gaat het
dus om het oor
deel van vier col
lega's. Lekker wetenschappelijk
verantwoord.
Het rapport noemt te grote werk
druk één van de belangrijkste pro
blemen bij de regionale omroe
pen. Werkdruk wordt vervolgens
genoemd als een belangrijke oor
zaak van het ziekteverzuim. Maar
onderbelasting is volgens de KUT
een minstens zo groot prubleem.
Men vindt dus dat journalisten
een beetje belast moeten worden,
niet te veel en niet te weinig. Dat
is nog eens een verrassende con
clusie.
Maar het wordt nog gekker.
Volgens het rapport bedraagt het
gemiddeld aantal dagen ziekte
verzuim 9,4. Dit is, aldus nog
steeds het rapport, beneden het
landelijk gemiddelde dat onge
veer 15 bedraagt. Mooi dus. Des
te idioter is die relatie die tussen
het enorme werkdrukprobleem
en het ziekteverzuim wordt ge
legd.
Je zou denken: in het vakbonds
blaadje zal wel met grote letters
'LAAG ZIEKTEVERZUIM BIJ RE
GIONALE OMROEP' staan.
Maar wat lezen we? 'EVENVEEL
KLACHTEN OVER GEZONDHEID
ALS BUSCHAUFFEUR'! Dat slaat,
met alle respect voor de buschauf
feurs, helemaal als een tang op
een varken.
Die klachten zijn gezondheids
klachten en als je het goed leest
moeten we dus van de vakbond
concluderen dat hoewel er een
laag ziekteverzuim binnen de re
gionale omroep is, de gezond
heidsklachten er niet om liegen.
Ik noem: maagklachten, hoofd
pijn, lusteloosheid en een stijve
nek.
Kennelijk vinden de regionale
journalisten hun werk zo boeiend
dat ze zich ondanks lusteloosheid
niet onmiddellijk ziek melden.
Dat zal de GAK-arts niet leuk vin
den.
De kritiek op de leiding is ook niet
mals. De kwalificatie zeer goed
scoort 0,0. Mijn commentaar:
'Om een stijve nek van te krijgen.'
Maar even serieus: hoe zou het
oordeel zijn over de directeuren
van de buschauffeurs?
NH
KUT staat voor Katholieke Uni
versiteit Tilburg.
Bekroond met de Radio Rijnmond Muzeprijs '93:
Aangenaam verrast was ze in sep
tember toen ze werd uitgenodigd
om mee te doen aan een
gedichtenwedstrijd van Radio
Rijnmond, nog aangenamer ver
rast toonde ze zich toen ze won,
en helemaal blij stemt het haar
dat haar winnende gedicht Stad
nu als affiche is verschenen. Nee,
als de ster van dichteres Marianne
Korthuys (36) uit Capelle aan den
IJssel rijzende is, dan is dat mede
dankzij die voortreffelijke Radio
Rijnmond. Het moet maar eens
gezegd.
Nog niet eens twee jaar timmert
Marianne aan de weg met haar
fel-realistische gedichten en in die
relatief korte tijd is ze al doorge
drongen tot de weliswaar kleine,
maar daarom niet minder harde
kern van de poëzie in Rotterdam.
In de Consul heeft ze opgetreden,
in Van Kampen De Wit, in
Tejatro Popular, in De Illusie en
zelfs, samen met A. Moonen, bui
ten onze wereldstad.
Brood zit er uiteraard niet in
zulke poëtische uitstapjes.
Overdag schrijft Marianne dan
ook vooral rekeningen, voor het
tuincentrum dat zij samen met
haar echtgenoot drijft.
Het idee om een affiche te ma
ken van het gedicht Stad komt
noch van Radio Rijnmond, noch
van Marianne zelf. Kunstbroeders
en -zusters opperden het. Ze von
den het gedicht zo'n treffende
beschrijving van Rotterdam dat
ze het wel groot thuis aan de
muur wilden. Voor tien gulden
kan dat nu. Met in een hoekje de
vermelding: bekroond met de
Radio Rijnmond Muzeprijs 1993.
Gegadigden spoeden zich ter
stond naar de boekwinkels aan de
Oude Binnenweg of de Witte de
Withstraat in Rotterdam, de
boekhandel in winkelcentrum De
Scholver in Capelle aan den
IJssel, de Rotterdamse cafés Bla
Bla of Faas, of kunstgezelschap
De Illusie.
STAD
Rotterdam, tunnels en bruggen
Trams die krijsen als de hel
Rotterdam, jij hebt dat stugge
Rotterdam, wat ben je fel
Rotterdam, kantoorkolossen
Sober, zonder klatergoud
Rotterdam, betonnen bossen
Rotterdam, wat ben je koud
Rotterdam, havenarbeiders
Geen gelul, maar aan het werk
Rotterdam, lassers en snijders
Rotterdam, wat ben je sterk
Rotterdam, je volle kroegen
Ruzies, herrie, krijgsgehuil
Rotterdam, zuipen en vloeken
Rotterdam, wat ben je vuil
Rotterdam, bonte bevolking
Zwarten, bruinen, geel en rood
Rotterdam hoeft geen vertolking
Rotterdam, wat ben je groot
Rotterdam, je monumenten
Zwaar bevochten stalen Hef
Rotterdam, wereldbekende
Rotterdam, wat heb je lef
Rotterdam, G.J. de Jonghweg
Junkies, hoeren in een rij
Rotterdam dat geeft geen uitleg
Rotterdam, wat ben je vrij
Rotterdam, opvangtehuizen
Voor je volk, halfgek gesard
Rotterdam, een pels vol luizen
Rotterdam, wat ben je hard
Rotterdam, ik breek m'n poten
Over bouwafval en puin
Rotterdam met open goten
Rotterdam, wat ben je schuin
Rotterdam, je kille straten
Rondwaaiende teringzooi
Rotterdam, ik kan je haten
Rotterdam, wat ben je mooi!
MARIANNE KORTHUYS
De Dordtse studio van Radio Rijnmond verhuist op korte termijn naar
de Circle Studio's aan de Karei Lotsylaan, tegenover het Merwedezie-
kenhuis. De regionale studio wordt daardoor optimaal bereikbaar door
zijn gunstige ligging ten opzichte van diverse autoverkeerswegen die
Dordrecht met de regio verbinden. Ook met het openbaar vervoer (bus,
trein) is Radio Rijnmond goed te bereiken.
Regioredacteur Thijs Blom is erg gelukkig met de nieuwe plek en zijn
nieuwe behuizing. Hij vertrekt met studio en al uit het stadion van de
voetbalclub Dordrecht '90. Voorzitter van die club, Cees den Braven,
wilde niet meer met Radio Rijnmond onder één dak omdat hij de pik
heeft op sportchef Hans van Vliet die zich niet altijd even complimen
teus heeft uitgelaten over de Dordtse voetballers.
Vele honderden handtekeningen
van Cliff-fans kwamen binnen na
de specials die Radio Rijnmond
uitzond over The Velvet Under
ground (begin juni), Neil Young
(begin juli) in en The Rolling
Stones (in de nacht waarin Mick
Jagger 50 werd). Waarom niet
ook eens zo'n prachtprogramma
over hun Cliff? U weet wel: Cliff
Richard?
Dat zette muziekchef Pieter Leen
aan het denken. Ja, waarom niet?
Nu Cliff op 7 november optreedt
in Ahoy, doet zich een mooie ge
legenheid voor om radiografisch
aandacht te besteden aan de Best
Gekapte Zanger Aller Tijden. Dat
gebeurt dan op de vrijdagmiddag
vóór het concert, 5 november
(Aanstaande vrijdag dus), tussen
14.00 en 17.00 uur. Het pro
gramma, met een live-optreden
van de band Shadoogie, wordt
gepresenteerd door John Buys-
man (ooit vierde bij de verkiezing
van de Crooswijkse Cliff Richard).
In de Radio-Rijnmond-studio
kunnen zo'n honderd Clifffans de
uitzending bijwonen. Luisteraars
thuis mogen telefonisch vertellen
waarom ze Cliff wel of niet leuk
vinden.
5 november, 14.00-17.00
uur: Shadoogie.
Vervolg van voorpagina
Suzanne. 'Mensen van verenigin
gen, bedrijven, straten, iedereen
kan zich opgeven. Het is niet
noodzakelijk dat de teams geor
ganiseerd zijn, het kunnen ook
gewoon luisteraars zijn die het
leuk vinden om mee te doen. Elke
woensdagmiddag willen we twee
scholen tegen elkaar laten spe
len.'
Honderdduizend piek
Aan het programma wordt mee
gewerkt door de Stichting Spon
sorloterij. Die organiseert maan
delijks een loterij, op de op
brengst waarvan aangesloten ver
enigingen een beroep kunnen
doen. Twee keer in de week ko
men twee van die verenigingen
via de Sponsorloterij naar de stu
dio om te proberen de luisteraars
te winnen voor hun goede doel.
De luisteraars staan dus voor de
uitdaging om goed doel A of goed
doel B te steunen. Dat kan door
een lot van tien gulden te kopen.
Daardoor dingt de koper van het
lot mee naar de hoofdprijs van
honderdduizend gulden die
maandelijks wordt uitgeloot!
Honderdduizend gulden, een ton:
een hoop geld.
Maar nog niks vergeleken bij de
jaarlijkse prijs van één miljoen
gulden waarop u als luisteraar
van Radio Rijnmond kans kunt
maken door mee te spelen met
Suzanne.
De 'piekvraag' is trouwens nóg
een goede reden om naar Radio
Rijnmond te blijven luisteren.
Elke middag wordt een vraag ge
steld die aan het eind van de uit
zending moet worden beant
woord. Weet u het goede ant
woord? Dan belt u Radio Rijn
mond. Uit de mensen die opbel
den wordt er dagelijks één geko
zen die wordt teruggebeld. Geeft
die het goede antwoord, dan
krijgt hij/zij de jackpot die altijd
minstens 250 bevat.
Jackpot
Maar... wordt er niet opgenomen
voordat de bel voor de zesde keer
overgaat, of is het nummer in
gesprek, of is het gegeven ant
woord fout... Dan wordt er 50
in de jackpot gestort. De moge
lijk bestaat dus dat wordt ge
beld voor het goede antwoord als
er heel veel geld in de jackpot zit.
Hoewel Suzanne Mulder toegeeft
dat ze graag tot het einde van het
jaar was doorgegaan met De Weg
naar Kralingen, grijpt ze deze
nieuwe uitdaging met beide han
den aan.
Frans van Dun zegt: 'Het wordt
een uniek radioprogramma. De
meeste grote kwissen heb je op
televisie, wij zijn de enigen die
zoiets op de radio doen.' Dat dat
ten koste gaat van zijn RR Ex
presse vindt hij geen ramp. 'Ik heb
er geen problemen mee,' vertelt
hij. De specials die hij deed naar
aanleiding van grote concerten in
Ahoy, die zal hij missen.
De vragen worden door het
programmateam voorbereid,
maar suggesties op allerhande
vakgebieden zijn welkom.
Suzanne lacht nu al: 'Ik ben wel
blij dat ik straks de antwoorden
op een brieve heb.'
Meedoen? Dat kan.
Voor informatie kunt u van
maandag tot en met donder
dag tussen 10 en 12 uur bel
len met Rachel van Olm,
010-4364436.
Het zat al een tijdje in de lucht,
maar op 15 oktober ging einde
lijk de kogel door de kerk. Of lie
ver gezegd: door het Omroep
bedrijf Rotterdam. Na maanden
van heen en weer gepraat, onder
meer met het NOB over volledige
overname, maakte het OBR be
kend dat het zijn eigen faillisse
ment ging aanvragen.
Nog dezelfde dag bood Nico
Haasbroek de dakloze redacteu
ren onderdak aan in Media
centrum West. Op de tweede ver
dieping van het voormalige
Schoeverspand zetelen nu de re
dacties van Stads TV en van Cir
cuit. 's Maandags was Stads TV
alweer op het scherm. In het
nieuwsbulletin van die avond was
duidelijk te zien hoe een functio
naris van het OBR uithaalde naar
cameraman Martijn 't Hart.
Haasbroek werkt intussen ge
staag voort aan de integratie van
de lokale omroep met Radio Rijn
mond. In een later stadium moet
hieruit een gewestelijke omroep
ontstaan.
11 [Ifc Y Vonkey Business is een uiterst mu-
zikaal programma op Radio Riinm-
Y Vonkey Business is een uiterst mu
zikaal programma op Radio Rijnm-
ond over media en andere hobby's.
I-C( IC kilt C W Elke zaterdag te beluisteren van
LLI 10.30-11.00 uur.
In de Radio Rijnmond Reporter doet
de producer van Vonkey Business maandelijks uit de doeken wat
zich zoal afspeelt achter de knoppen van het programma.
NU OOK OP CD!
Trouwe luisteraars van Vonkey Business weten het al: er zit een
CD aan te komen met liedjes die speciaal voor het programma
zijn geschreven door Frank Jan Kat en Djanko. De liedjes worden
uitgevoerd door allemaal muzikale 'prominenten' uit het Rijn
mondgebied en de CD verschijnt in december - ter omlijsting van
het tienjarig 'jubilöm' van Radio Rijnmond.
Nou moet je altijd uitkijken met het wekken van verwachtingen,
maar ik moet me wel erg vergissen, wil dat geen top-CD worden.
Afgelopen weken hebben we de hele handel opgenomen bij stu
dio Schaap in Rotterdam-Delfshaven en dat was in meerdere
opzichten een feest.
Leuke nummers, goede arrangementen, meer dan prettige stu
dio, bekende en minder bekende artiesten die allemaal voor nop
komen opdraven, en dan, stukje bij beetje, het eindresultaat ho
ren groeien. Het was onmenselijk veel werk om al die mensen en
muziek bij elkaar te krijgen, en om er zo aan te schaven dat het
allemaal goed klonk, maar tegelijkertijd werd een jongensdroom
werkelijkheid.
Ik mag u hier misschien wel toevertrouwen dat ik er vroeger van
droomde zelf de muziek in te gaan. Jaren gitaarles genoten, saxo
foon gespeeld, piano, zangles, theorie: het mocht allemaal niet
baten. Wat er niet in zit, komt er niet uit ook. Ik zou altijd een
middelmatig muzikant gebleven zijn, en frustraties horen wel bij
het leven, maar je moet ze ook weer niet gaan opzoeken, toch?
Dus ben ik maar intellectueel geworden.
Er zat echt niks anders op.
Hoe terecht dat was, is afgelopen weken weer eens duidelijk ge
worden in de studio. Topmuzikanten liepen daar af en aan, zoch
ten soms ter plekke een toonsoort uit, bepaalden samen een
arrangement en speelden dat foutloos in.
Vaak viel m'n bek open.
Hoe anders ging dat vroeger bij die bandjes waarin ik zelf speelde.
Als je bij de repetities muzikaal iets afsprak en dat vervolgens
wilde uitvoeren: geheid dat iemand het vergat. Nooit ging het
goed. En niet in de laatste plaats door mijn eigen missers.
Voor uitvoerend muzikant was ik niet geboren, maar misschien
kon ik dan producer worden. Iemand die in de opnamestudio
bepaalt hoe iets gaat klinken. Want ergens in mijn hoofd speelde
prachtige muziek.
Maar hoe werd je dat, producer?
Een muziektijdschrift met een vragenrubriek bood uitkomst.
Mijn simpele vraag, die ook werd afgedrukt in die rubriek: hoe
wordt iemand producer?
Het antwoord kwam er geloof ik op neer dat producers meestal
eerst zelf als muzikant hebben gewerkt en gaandeweg aan de
andere kant van de mengtafel zijn terechtgekomen.
Ik weet nu dat het ook anders kan. Al is het dan misschien maar
voor één keer.
Volgende maand hoort u nog veel meer over die CD.
STILTE OP ZUID
Het was echt toeval.
Al jarenlang zong en speelde ik thuis op de bank Braziliaanse
liedjes, het leek me leuk om er één keer mee op te treden op het
inmiddels ter ziele gegane open podium in Theater Zuidplein, en
wie vertoonde zich op mijn avond, met een microfoon? Een
verslaggeefster van Radio Rijnmond.
(Waar ik trouwens nog helemaal niet voor werkte.)
Ik ging voor de hele regio met de billen bloot. Dat kon er ook nog
wel bij, zenuwachtig was ik toch al. Want in je eentje voor een
zaal zingen met alleen je eigen gitaarbegeleiding, dan ben je erg
kwetsbaar.
Mijn eigen valse noten trotserend lukte het me desalniettemin
om bij mijn positieven te blijven. In het nummer Caminhos
cruzados, u kent het vermoedelijk niet, maar toch, gebeurde zelfs
iets bijzonders. Dat nummer komt het best tot z'n recht als je het
langzaam speelt. Je kunt er zelfs stiltes in laten vallen.
Dat deed ik.
En in een zo'n stilte viel er een gelukzalig gevoel op me. Ik ervoer
bijna lijfelijk de aandacht van de zaal. De spanning was haast
grijpbaar. Iedereen hing als het ware in de leegte tussen het laatst
gehoorde akkoord en dat wat komen ging. Overweldigend.
Alsof er even een luikje openging van de wereld waarover acteurs
het moeten hebben als ze zeggen dat ze leven voor het applaus,
en die cabaretiers moeten bedoelen als ze spreken over een goede
avond.
Als ik m'n ogen dicht doe, hoor ik die stilte nog.
Of die ook op de radio is geweest, weet ik niet. Maar ik betwijfel
of die zou overkomen.
GEVOELIGE SNAAR
Ergens in de eigen prehistorie had Radio Rijnmond een zomer-
serie onder de titel De Overtreffende Trap, een soort wedstrijd
met wekelijks een nieuw thema.
Op een maandagmorgen hoorde ik - ook toen als gewoon luiste
raar - dat het thema van die week De Gevoelige Snaar zou zijn.
Een soort competitie in emotionele beroering.
Nu zou ik die woensdag afreizen naar Brazilië om me aan de zijde
te voegen van een vakantieliefde met wie ik misschien wel mijn
leven wilde delen. Ik ging voor onbepaalde tijd. Als het allemaal
beviel, zou ik daar blijven.
Ik had de dame in kwestie een half jaar eerder ontmoet, ik had
haar in de tussentijd een monumentale hoeveelheid brieven en
kaartjes gestuurd, benevens een cassette met daarop een speciaal
voor haar geschreven en opgenomen lied. Ik zelf, acht keer over
elkaar heen met zang en allerhande instrumenten.
Was dat misschien een 'overtreffende trap' in deze Week van de
Gevoelige Snaar?
Binnen een kwartier stond Jack Kerklaan op mijn zolderkamer
met z'n microfoon. Hij klopte het verhaal nog een beetje op en
trok een kopietje van mijn aubade. Het resultaat op de radio heb
ik niet gehoord, want het ging de kabel op toen ik al in het vlieg
tuig zat, maar het schijnt erg ontroerend te zijn geweest.
Die vrijdag ging bij mijn tropische geliefde de telefoon. Ik was nèt
gearriveerd, wij waren geheel ondergedompeld in de eerste ronde
gemengd worstelen, en het antwoordapparaat stond aan.
Bij beluistering van de opgenomen boodschap, tien minuten la
ter, keek de geliefde mij niet-begrijpend aan. Tot ons sprak Erik
Post.
De formule van de Rijnmond-zomerserie wilde dat aan het eind
van de week steeds een *winnaar' werd bepaald, en Erik belde op
om me te felicteren. Ik was de winnaar van deze week.
Hoe hij aan het telefoonnummer was gekomen, begreep ik niet
helemaal, maar ik heb hem een bedankbriefje gestuurd met de
mededeling dat ik, hoewel zojuist gearriveerd, 'om voor de hand
liggende redenen' niet naar het toestel had kunnen komen.
Muziek en liefde, wat scheelt het helemaal?
ROLAND VONK
