1994
X
1994
Goede Voornemens
Jaap van der Scheur hoopt dat iedereen
voortaan netjes zijn belasting betaalt
Francisca Ravestein kiest toch voor Rotterdam
DE HAVENLOODS/HET ZUIDEN
Janine Wegman wil hoe dan
ook revanche op Gert Berg
Mini gaat minder egocentrisch
en weer meer sociaal doen
Fons Burger gaat weer aan de
andere kant van de bar zitten
John de Wolf heeft alles wat zijn hartje begeert
Q°fiv»è£?
Gerard blijft op zondag!
Angela hoopt ook in 1994
geen dag zonder werk te zitten
Hans Visser blijft strijden voor tolerante samenleving
DINSDAG 4 JANUARI 1994
Goede voornemens, wie heeft ze niet gemaakt? En, hoe lang zijn goede
voornemens houdbaar? Gezond worden of blijven, aardiger zijn tegen je
kinderen en je partner, nog harder werken, of juist iets rustiger aan
doen, gezonder leven en de loterij winnen: wensen en voornemens van
velen, dus ook van 'Bekende Nederlanders'. De Havenloods en Het
Zuiden hebben verschillende inwoners van Rotterdam en omstreken, die
net iets beroemder zijn dan hun buren, wat zij in 1994 van plan zijn...
Janine Wegman, organiste. ac-
cordeoniste èn vertolkster van
het enige lied op haar repertoire
Doe het nog een keer, is van plan
in 1994 overal dwars tegenin te
gaan. „Overal waar ze me den
ken te kunnen tegenwerken, zal
ik opduiken", meldt ze ferm. In
1993 mocht ze -al springend op
Rotterdams eigen Walk of
Fume- meedoen in het voorpro
gramma van de tv-serie De Para
dijsvogels en zong ze door heel
Nederland haar one only Doe
het nog een keer, doe hel nog een
keer. het is toch zo lekker. „En
dat heeft niets met sex te ma
ken", luidt steevast de toevoe
ging-
Haar grootste teleurstelling van
het afgelopen jaar was dat Gert
Berg haar dit nummer aan het
eind van zijn serie programma's
niet liet zingen. Terwijl ze wel
altijd zijn presentatrice had mo
gen zijn. „Hij had het beloofd!
Hij is zeker vergeten dat hij door
mijn toedoen wel op Stadsradio
Rotterdam is gekomen.
Janine is er nog boos om en
dreigt revanche op hem te zullen
nemen door in '94 eindelijk dé
grote doorbraak te gaan maken.
Want: „Ik ben niet zo jong meer
al zie je dat niet aan mijn neus".
Karei de Rooij in 1994
„Ik ben het afgelopen jaar knap
egocentrisch bezig geweest. Het
programma Scherzo heeft mij
helemaal in beslag genomen.
Mijn sociale contacten heb ik
verwaarloosd, dus daar ga ik in
1994 wat aan doen", vertelt Ka-
rel de Rooij ernstig.
Kerst en oud en nieuw, daar
doet hij verder niet zo aan. „Ik
neem mij elk jaar weer voor
kerstkaarten te versturen, maar
op een of andere rare manier
gebeurt dat telkens niet", zegt hij
lachend.
De kerstgedachte vrede op aarde
is zijn grootste ideaal. "Maar ik
begrijp niet waarom ik daarjuist
met de kerst aan dien te denken.
Ik hoop over twee maanden ook
op vrede", legt hij uit.
„Het is een heerlijk jaar geweest
en ik hoop dat 1994 dat ook
wordt. Misschien gaan we zelfs
optreden in het buitenland met
ons nieuwe programma."
Fons Burger gaat zich
Tk stop met gebouwen maken.
Daar krijg ik hoofdpijn van."
Luttele maanden nadat de
Town-imperium-grondlegger
Fons Burger aankondigde zijn
tijd voortaan als makelaar in on
roerend goed zoet te gaan bren
gen, houdt hij het al weer voor
gezien. „Er zijn inmiddels zoveel
gebouwen dat er geen geld meer
is om er ook nog leuke dingen in
te doen", verklaart hij nader.
„Daar ga ik me maar eens op
richten. Wat? Nog geen flauw
idee! Misschien ga ik wel weer
schrijven. Of muziek maken. Ik
heb het gebouw eromheen al
verzonnen, nu ga ik er wat in
doen."
Maar. voor hij echt aan iets
nieuws kan beginnen, moet hij
eerst zijn nog lopende zaakjes
netjes afronden. „In de eerste
helft van '94 heb ik nog twee
belangrijke openingen. In maart
het foto-instituut en in de zomer
gaat het Scapino verhuizen.
Daar ben ik nog wel een half
jaartje mee bezig maar dan is het
allemaal echt af. Daar verheug
ik me nu al op. Uit Rotown en
Nighttown heb ik me deftntief
teruggetrokken. Daar zie je me
alleen nog vóór de bar maar dat
is toch de beste plek om te zitten
qua café."
door ELS NEIJTS
Met praten over frauderende
uitkeringstrekkers schop je
Jaap van der Scheur ernstig
tegen het verkeerde been.
Mensen over één kam scheren
vindt hij verwerpelijke (vrije)
tijdsbesteding.
Hij is er zondermeer van
overtuigd dat niemand zonder
zonden is, dus dat er niet met
stenen mag worden gegooid.
Met de hand in eigen boezem
steken, logisch denken èn so
ciaal betrokken zijn denkt hij
een aantal problemen in dit
land beter op te kunnen lossen
dan de huidige politieke par
tijen. Vandaar dat hij zich -
mét zijn onlangs opgerichte
partij Solidair '93- het ko
mende jaar in de verkiezings
strijd gaat werpen. In ieder
geval op gemeenteraadsni
veau. En, „als de geldschieter
het betaalt, ook landelijk.
„Aardige mensen die geld
schieters", grijnst hij. „Maar
ze moeten het wel terug heb
ben."
Een van zijn meest bereden stok
paardjes is het kwaadspreken
over uitkeringsgerechtigden. „Ik
ben nuchter genoeg om alle el-
lendeverhalen die ik te horen
krijg, door twee te delen", stelt
hij voor alle duidelijkheid.
„Maar, als je mij vraagt wat ik
zou doen als ik van 1500 gulden
moest zien rond te komen, heb
ik daar maar twee antwoorden
op. Of ik zou -in goed Rotter
dams- over de schatting gaan-
(stelen-red) Of ik zou zwart
gaan werken.
n der Scheur: „lk hen nuchter genoeg om alle ellendererhalen
foto: ROEL DIJKSTRA
Mensen met een uitkering die er
twee, driehonderd gulden bijver
dienen, zijn het probleem niet.
Bovendien: wie heeft nog nooit
iets in zijn huis op laten knappen
of laten poetsen voor een tientje
per uur? En in welke bedrijfs
kantine wordt er niet gelachen
om slim gefoezel met de jaarlijk
se belastingaangifte? Ze zouden
die sociale rechercheurs eens op
belastingfraude moeten zetten.
Mevrouw, met de 20 a 30 mil
joen die dat zou opleveren zou
den we een aardig gat kunnen
dichten. En de aanpak van frau
dering met E.E.G-subsidies zou
ook enkele tientallen miljoenen
op kunnen leveren."
Van der Scheur wil vooral wat
gaan doen voor de mensen die al
jaren in stille armoede moeten
leven. Maar niet alleen aan hun
finaciële positie. Hij wil ook het
'morele verval' tegengaan en
mensen motiveren om niet lan
ger thuis te kankeren maar daar
waar de beslissingen worden ge
nomen: op het stadhuis en op
het Binnenhof.
'Veel sterkte'
„Armoede leidt tot enorme ver
bittering en apathie. De manier
waarop veel mensen behandeld
worden draagt daar ook een aar
dig steentje aan bij. Als de maat
schappij niks te maken wil heb
ben met haar burgers, willen
burgers op het laatst ook niks
meer te maken hebben met die
maatschappij. Als we het hebben
over een samenleving waarin
naar beschaving gestreefd
wordt, moeten ook de zwakkere
groepen aan hun trekken kun
nen komen."
De oplossing die Solidair '93
(„Dat is niet van der Scheur,
hoor. In het bestuur zitten ook
ex-VVD'ers en -CDA'ers die het
niet langer aan kunnen zien dat
de tweedeling arm/rijk in dit
land steeds duidelijker wordt")
voor ogen heeft kent naast de
aanpak van belastingfraude nog
twee andere 'hete' items. Van der
Scheur: „In de verzorgende sec
tor liggen 80.000 banen te wach
ten. Werk als bejaarden wassen
of de vervuiling en verloedering
in de stad tegengaan. Daar is
geen geld voor, zegt men. Door
een apart, laag belastingtarief in
te voeren voor mensen die er al
jaren uit liggen en bereid zijn
zulk werk te doen, kunnen werk
gevers meer mensen in dienst
nemen. Van de vakbeweging
zouden we moeten eisen dat van
iedere binnengehaalde loonstij
ging één procent in een solidari
teitsfonds gestort wordt dat ook
aan werkgelegenheid besteed
wordt. Dat alles geeft als resul
taat meer werk voor meer men
sen met meer inkomen en meer
waardigheid tegenover minder
uitkeringen. Simpel? Ieder idee
in dit land stuit altijd eerst op
10.000 bezwaren en het duurt
tien jaar voor het licht eens gaat
schijnen. Ik vind dat we het ge
woon moeten proberen!"
Als van der Scheur zijn zin
krijgt, zou het er binnen niet al te
lange tijd voor veel mensen beter
uit moeten zien. Tot die tijd
wenst hij ze „veel sterkte" en
hoopt hij „dat ze politiek in op
stand komen."
Als alles in 1994 gaat zoals
het afgelopen jaar verlopen is,
heeft voetballer John de Wolf
eigenlijk niets te wensen.
„Het is een beetje cliché-ach-
tig". klink het bijna veront
schuldigend, maar ik heb een
heel gelukkig jaar achter de
rug. Ik ben zelf blessurevrij
gebleven, in mijn gezin en fa
milie is niets mis gegaan, we
zijn kampioen geworden en ik
ben voor het Nederlands elftal
gekozen. Het enige dat ik
voor '94 kan bedenken is het
kampioenschap herhalen en
naar Amerika gaan."
Ook een 'terugblik in de herha
ling' levert uitsluitend gelukkige
herinneringen op. „Misschien
vind je het raar", klinkt het op
nieuw bedeesd, „maar ik heb
echt alles wat mijn hartje be
geert. Het is zowel sportief als
privé een perfect jaar geweest.
Met mijn carrière gaat het uitste
kend en ik heb een heel goede
vrouw en drie gezonde kinderen.
Ik had al twee zoons en afgelo
pen jaar is daar een gezonde
John de Wolj: ook tussen de feestdagen door nog in training
dochter bij gekomen. Wat kun je mijn gezin nog meer. Als ik zou
dan nog meer willen? moeten kiezen? Mijn gezin na-
Voetballen is belangrijk maar tuurlijk. Voor mij is dat een logi
sche keus.""
John de Wolf blijkt een dankba
re echtgenoot. Hij benoemt zijn
vrouw als 'de belangrijkste' om
dat ze altijd het gezin draaiend
weet te houden en daarbij steeds
weer in staat blijkt een soms toch
ook nukkige man op te vangen.
Het enige nadeel dat hij van zijn
huidige leven ondervindt, is dat
hij te weinig aandacht aan zijn
kinderen kan besteden. „Dat
hoort natuurlijk bij het leven
van een topvoetbalier maar als
ik tijdens trainingskampen van
zes weken vier dagen per week
van huis ben. vind ik dat toch
wel veel. Nou ja, daar moet je
ook weer niet al te moeilijk over
doen. Andere mensen werken
vaak ook meer dan acht uur per
dag en over een jaar of vier heb
ik meer tijd voor ze. Dan stop ik
waarschijnlijk met topvoetbal en
ga ik een wat geregelder leven
leiden. Ik heb echt een perfect
jaar gehad" besluit hij. Zelfs met
met de beste wil van de wereld
kan hij daar niets anders van
maken. „Een jaar zoals ik ieder
een van harte zou gunnen. Maar
zo gaat het niet altijd..."
'Mensen jammeren en klagen
wel over de politiek, maar op het
moment dat ze mee kunnen den
ken en beslissen hoor je niets van
ze", zegt Francisca Ravestein
fel. Haar goede voornemen is
dan ook om in haar campagne
duidelijk te maken hoe belang
rijk het is om naar het stemhokje
te gaan. „En als ze dan gaan
stemmen, dan bij voorkeur op
D66", voegt ze er lachend aan
toe.
Francisca Ravestein, nu nog
voorzitter van D66 staat op
scherp voor de gemeenteraads
verkiezingen. „Ik ga ontzéttend
mijn best doen en hoop op een
hoge uitslag voor onze partij. Ik
zou graag in het College van
B&W willen zitten", zegt ze vol
overtuiging.
De politicus stelt de veiligheid in
de stad hoog in het vaandel.
fantastische stad!
„Ik vind Rotterdam gew<
„Door -kort samengevat- méér
mensen in te zetten, willen wij
bereiken dat de iedereen weer
met een gerust hart de straat op
durft 'Uegt ze uit.
Ravestein staat ook kandidaat
voor de Tweede Kamer, maar ze
heeft besloten zich helemaal aan
Rotterdam te geven.
„Ik vind Rotterdam gewoon een
fantastische stad. Bovendien zijn
deze gemeenteraadsverkiezingen
heel bijzonder. Als Rotterdam in
1995 uiteenvalt in zogenaamde
OOR gemeenten, zal de 'gewo
ne' gemeenteraad niet meer be
staan. Ik wil deze bijzondere pe
riode van dichtbij meemaken,
die Tweede Kamer loopt niet
weg."
Persoonlijk heeft Fransisca Ra
vestein als goede voornemen het
roken op te geven. „Maar ik
weet niet of ik dat waarmaak, ik
heb het al zó vaak geprobeerd",
zegt ze onzeker en aarzelend.
Iets later komt ze hierop terug en
zegt dat er vermeld kan worden
dat ze absoluut stopt met roken
in 1994.Als het zwart op wit in
de krant staat dan moét ik wel",
lacht ze luid.
Eén ding staat vast voor Gerard
Cox: hij gaat in 1994 voor het
eerst naar een house-party, sa
men met Saartje, de telefoniste
van Radió Rijnmond. Aan goe
de voornemens doet hij verder
niet zo zeer, hoewel hij 1 januari
wel een goed tijdstip vindt om
met iets nieuws te beginnen. „Ik
rook niet, dus kan ik er ook niet
mee stoppen", zegt Gerard.
„Maar het is een merkwaardig
bijgeloof dat je denkt op 1 janu
ari dingen te kunnen verande
ren, die je, en dan neem ik het
heel ruim, op 10 januari alweer
helemaal vergeten bent. Ik neem
me elke dag voor om het zonne
tje in huis te zijn. Dat is toch
eigenlijk het minste wat je kunt
doen voor de mensen om je
heen! Het lukt niet altijd, maar
dat geldt voor iedereen."
Voor dit jaar heeft Gerard Cox
een hele berg plannen. Op 2 ja
nuari is een nieuwe serie in pre
mière gegaan bij de KRO: Toen
was geluk heel gewoon', over
mensen in Rotterdam-Zuid. „De
serie speelt in de jaren vijftig.
Dat was een tijd dat ik zelf zo'n
jaar of 16, 17 was, dus ik heb die
periode heel bewust meege
maakt." Cox schreef de serie sa
men met Sjoerd Pleysier, die ook
deel uitmaakt van de cast. „Heel
spannend", is zo'n eerste afleve
ring volgens Cox. „Je weet nooit
hoe het publiek reageert. Los
van de kijkcijfers en de waarde
ring zijn we nu al bezig met het
schrijven van een tweede serie
van 12 afleveringen. Die gaan we
in april opnemen."
Ook de samenwerking met Ro
bert Long wordt voortgezet: Ju
les de Corte belde Cox op met de
vraag of hij zijn liedjes wilde
opnemen op een cd, die ter gele
genheid van 50-jarig artiestenju
bileum van de componist wordt
uitgebracht. „Robert Long gaat
die cd produceren. Ik vind het
een hele eer om uitgenodigd te
worden!"
Natuurlijk blijft Gerard Cox
ook de bekende Zondagoch
tendconcerten in de Doelen pre
senteren. „Dat doe ik al jaren
met veel plezier. In het najaar
krijgen we zelfs een veel langere
serie, en ik ga dit voorjaar ook
met Robert Long samen ons
eigen liedjesprogramma brengen
in de Zondagochtendconcerten.
Dat is echt leuk."
Tel nog eens tussen de tien en
twintig optredens per maand bij
deze opsomming op, en iedereen
zal moeten zien dat Gerard een
druk bezet en veelzijdig artiest is.
„En ik ga natuurlijk ook door
met de tweewekelijkse column in
de Feyenoordkrant. Dat zou ik
ook niet willen missen."
'l
Gerard Cox: House-party
„Ik wens alle mensen uit Nieu-
werkerk en omstreken een fijn
1994 vanuit het warme Holly
wood. Wat mezelf betreft, hoop
ik dat de stijgende belangstelling
voor mij in het nieuwe jaar
wordt gecontinueerd. Het was
een fantastisch jaar. Ik heb nog
geen dag zonder werk gezeten.
Leuk waren de rollen die ik heb
gespeeld in Beverly Hills 90210.
En het ziet er naar uit dat ik in
1994 daar weer voor wordt ge
vraagd. Maar er staan ook weer
veel reclamespots op het pro
gramma", bericht de Nieuwer-
kerkse ex-Miss Universe Angela
Visser van over de oceaan.
„Het is nu stil in de studio's van
Hollywood. Altijd aan het einde
van het jaar. Normaal ga ik dan
naar Nieuwerkerk om met mijn
ouders en familie het Kerstfeest
te vieren. Nu blijf ik hier in
Californië. Mijn ouders zijn net
uit het koude en regenachtige
Holland gearriveerd om in mijn
nieuwe huis de kerst en ouder-
jaarsavond door te brengen. Een
fijn huis overigens met een tuin
en daarin palmen. Ik wens ook
alle andere mensen op de wereld
een beter jaar dan 1993. De oor*-
log in het voormalige Joegosla
vië heeft me diep geschokt. Dat
zoiets gebeurt en er geen einde
aan lijkt te komen, beangstigt
mij. Ik probeer op mijn manier
voor de slachtoffers van die oor
log een steentje bij te dragen.
Liefdadigheidswerk doe ik trou
wens wel vaker. Iets voor andere
mensen overhebben is me dóór
mijn moeder met de paplepel in
gegeven. Nog steeds is ze in
Nieuwerkerk actief in de hulp
verlening."
Angela heeft ook zorg om haftr
nieuwe woonplaats, Amerika.
„Het verschil tussen arm en rijk
is hier enorm. Je voelt de drei
ging. Het was dan ook ver
schrikkelijk toen de rellen hier
uitbraken en niet te vergeten de
enorme branden. Half Malibu is
afgebrand. Maar desondanks
wil ik hier blijven wonen. Het
klimaat is fantastisch en het
werk in de studio of op de set is
toch een stukje van mijn leven
geworden." Ze besluit haar
brief: „Nogmaals alle lieve men
sen, 'Een Gelukkig Nieuwjaar"
en tot ziens in Nieuwerkerk".
Angela Visser: Meer t\
filmwerk m 1994:
Janine Wegman blijft ydoe het nog een keer 9 zingen
Om de goede voornemens van
Hans Visser te kunnen realise
ren zal de hele samenleving een
steentje moeten bijdragen „In
1994 zet ik mijn strijd voort
voor behoud en uitbreiding van
tolerantie. Voor mij is dat een
een basisprinicipe in de samen
leving. Maar daar heb ik heel
wat hulp bij nodig."
Visser benoemt 1994 -met de
verkiezingen voor de deur- als
het jaar van de waarheid. „Er
heerst een mythe rond het eigen
volk. Steeds meer mensen zoe
ken het in de privésfeer. Maar
ik denk dat ze zich grandioos
laten beetnemen als ze denken
de veiligheid buitenshuiste kun
nen behouden door andere
groepen buiten te sluiten",
meent Visser. „Asielzoekers
kunnen niet in hun eigen land
blijven zolang er in de wereld
oorlog en honger heersen en er
een diepe kloof bestaat tussen
rijk en arm. Je kunt hiervoor
noch je ogen, noch je grenzen
sluiten. Drugsgebruikers kun je
netzomin allemaal in de gevan
genis stoppen, het zijn psy
chisch en fysiek gehandicapte
mensen. Ze opjagen betekent
alleen het prpbleem verplaat
sen."
Visser hoopt dat mensen niet op
partijen zullen stemmen die uit
schreeuwen het drugsprobleem
op te lossen door er -bij wijze
van spreken- de doodstraf voor
in te willen stellen of de stroom
asielzoekers stop denken te
kunnen zetten door de grenzen
te sluiten. Hij maakt zich ook
zorgen over het OOR: het nieu
we Groot-Rotterdam. Visser
heeft de indruk dat de beleids
makers uitsluitend bezig zijn za
ken op macro-niveau uit te stip
pelen terwijl sociale aspecten
'vergeten' worden. „Uitkerings-
gerechtigen, daklozen en rand
groepen zijn grote problemen in
het Rijnmondgebied. Die vra
gen óók om aandacht. Willen
we er in 1994 iets van maken,
dient iedereen zich te realiseren
dat sociale problemen op het
bord van de hele samenleving Hans
liggen".
'isser blijft strijden roor tolerantie
