In het brandpunt van onze
belangstelling
NU
mmmwm
Nieuws^ en Advertentieblad voor Schiedam
Voor Uw ST. NICOLA AS Cadeaux - Broersvest 6 -
Een oude bekende in
Boekfeespreking
een nieuw gewaad
Telefoon 68206
No. 4
Oplaag 16.000 exemplaren
3 November 1949
TACHTIG EN NOG KRACHTIG
Het Glorieuze Jubileumfestijn van onze R.H.B.S.
Première der Schoolrevue en Gala-Avond als glansrijke
Hoogtepunten van het Feestprogramma
NAAR
SHAWLS
2.75-3.90-4.50
ZELFBINDERS
1.25-3.90-5.90
NAPPA GEVOERDE HANDSCHOENEN
10.90-14.90-16.90
LUXE VERPAKKING GRATIS
OVERHEMDEN
9.50-11.90-14.95
t Zilver, Kristal en
Bloemen sieren elke
tafel
SLUTERU - WIJNHANDEL
MEI) IDE
STADSBLAD
litIIII I IIMIMIiiM'(I
Redactie- en Administratie-adres
C. J. v. d KLINK
Louise de Colignystraat 15
Schiedam Tel. 67368
Advertentietarieven
LOSSE PLAATSINCEN 12 otnt P<-r mm
BIJ CONTRACT 2000 mm OF HOGER 10 c<-ot eer mm
INGEZONDEN MEDEDELINGEN DUBBEL TARIEF
VISSERTJES 4 RECELS
ELKE REGEL MEER
t I
I 0J5
avondkleding. „Het Spreekuur", dat
nu volgt is weer èèn en al geestigheid.
Een dwaze vader komt zich n.l. be
klagen bij de Directeur, omdat hij
vindt, dat zijn zoon ten onrechte ach
teruit gezet wordt. Zo iets als „Wil
lem Elsschot in zijn novelle „Een ont
goocheling" uitbeeldt: de tragiek van
een eerzuchtige vader en een domme
jongen, die beslist advocaat moet wor
den.
„De Chauffeurtjes," die ons in het
volgend nummer op hun sing-songs en
danspasjes vergasten, doen dat aller-
charmantst, waarna drie jonge Franse
net echte Chansonniers met
vaste stem en zonder haperen zingen
van:
„Nous étions trois jolis gargons
wij waren drie aardige jongens." En
inderdaad, dat zijn ze! Doch wat nu
volgt is een lust der ogen: Een beel
dig balletgroepje van lieftallig-uit-
ziende H.B.S.-meisjes danst en zingt
een Bloemendans; het verrukkelijke,
lieve Pas des Fleurs van Leo Délibes,
waarbij Mej. Gré Bakker voor een
uitstekende pianobegeleiding zorgt.
In het: Optreden van Buysio, een
vrije fantaisie, vinden wij het aar
digst, de persiflage van de Mislukke
ling, de gedropen „kameraad" met de
KREUGER
Première in Musis Sacrum.
Alle taxi's waren bezet op die fees
telijke Woensdagavond van de 26ste
October, want het regende bakstenen.
En de gele bussen reden ook stamp
vol onze halte voorbij. Een en ander
was oorzaak, dat wij pas met het
slaan van achten, koud en nat de ge
zellige licht-uitstralende entrée van
Musis Sacrum binnentraden. Een
lange rij auto's reed af en aan, waar
bij gedienstige chauffeurs portieren
openden: „Premièrevoorstelling"; zo
iets als van de film. Jeugdige orde
commissarissen met geel-zwarte roset
op, vroegen naar onze kaarten, terwijl
snoezige jonge meisjes ons feestpro
gramma's en herinneringsalbums te
koop aanboden. Het was stampvol in
de warme, helverlichte hal, waar de
vestiairedames handen te kort kwa
men. En overal om ons heen gonsde
en zoemde het van geestdriftige jonge
mensen. Want met één oogopslag za
gen wij het reeds: Deze avond, waarop
de Première van de Schoolrevue
„Tachtig en nog krachtig" zou gaan,
behoorde aan de Jeugd. Hier was de
intellectuele „jeunesse dorée", de
Hoop, waarop ons arm Vaderland zijn
Toekomst moet bouwen, verenigd. Wij
hoorden het aan de gesprekken, wij
zagen het aan al die jonge, slanke
mensfiguurtjes, wij gevoelden het aan
de gehele sfeer, welke niet nader te
omschrijven viel. Wij zouden deze
eerste feestavond van het tachtigjarig
H.B.S.-jubileum het feest der hoop
volle Verwachting en van een veelbe
lovende Toekomst willen noemen en
de later gehouden Gala-Avond het
feest der voor velen weemoedige en
toch schone Herinnering, een ge
slaagd réüniefestijn, gewijd aan een
nimmer terugkerend Verleden en aan
oude, onvergankelijke gevoelens van
Vriendschap.
Woensdagavond gaf de Jeugd elkan
der rendez-vous. Vrijdagavond speel
den de ouderen de éérste viool in dit
wondermooie feestconcert; twee on
vergetelijke avonden, doch elk met
een eigen karakter.
Inmiddels hadden wij ons beroeps
matig neergezet temidden van een tot
in de uiterste hoeken gevulde zaal vol
vrolijke, in feestdos gestoken jongens
en meisjes, waartussen hier en daar
groepjes ouderen als uitzonderlijke
eilanden boven uit staken.
In de zaal waren behalve vele
ouders en genodigden, leraren en le
den van de lustrumcommissie o.a. ook
aanwezig de echtgenote van de be
kende, oud tekenleraar Hingman, het
oudste lid van het schoolpersoneel:
juffrouw Heus en de concierge met
zijn ega.
Al heel gauw ging het zaallicht uit
en betrad de Directeur der R.H.B.S.,
tevens Voorzitter van de - lustrum
commissie het podium, dat, als ge
woonlijk, door schijnwerpers werd
verlicht.
Nadat hij allen hartelijk welkom
had geheten en de verdiensten van de
tachtig-jarige jubilaresse had geme
moreerd, ging het doek op voor de
Schoolrevue: „Tachtig en nog krach
tig", welke door Mevr. P. C. Bruyser-
van Deventer op meesterlijke wijze
was samengesteld.
Als speaker treedt allereerst voor
het voetlicht een éénzame dame met
een dik boek onder de arm. (Mevr. J.
E. Schmidt-Crans-Mak). Zij begint
met heldere stem en goed gearticu
leerde uitspraak in Rijmvorm te ver
tellen, wat hierna zal volgen: n.l. de
portretten der achtereenvolgende di
recteuren op het witte doek.
Daarna maken wij de Eerste School
dag in 1869 mede met een prachtstuk
van een concierge, die zó uit de Ca
mera Obscura had kunnen weggelo
pen zijn, een deftige directeur met
hoge kachelpijp en buiksprekersstem
en een aardig stel koddig geklede
Knulletjes.
In het volgende bedrijf beeldt de
schrijfster op de juiste, rake wijze de
scherpe tegenstelling uit tussen een
vermolmd verleden, dat geen oog en
oor meer heeft voor de historische
Vooruitgang en in het bijzonder voor
de Emancipatie van de Jonge Vrouw
èn de Toekomst. Wij maken dan ken
nis met Annètje en Keetje, twee vu
rige H.B.S.-meisjes. Hun conversatie
ligt geheel in de sfeer der weten
schappelijke belangstelling en studie.
Zij moeten echter het veld ruimen
voor een stel vorig-eeuwse theetan
tes plus twee jonge maagden.
De volgende scène onthult ons nu een
theekransje, zoals die omstreeks 1875
bij de vleet hier ter stede en in de
lande werd gehouden. Wie van de his
torische familieromans van Marie van
Zeggelen c.s. houdt, zou bij dit knusse
familietafereel zijn hart hebben kun
nen ophalen. In een geheel ouderwets
milieu zit rondom een antieke tafel
een theekransje van breiende en hard
werkende dames. Zij kletsen en rod
delen op een echte Snip- en Snap
achtige manier er lustig op los. Een
van de beide jonge dames is de Op
standige en Verbitterde: Haar ver
loofde heeft haar laten zitten, nadat
palief failliet is gegaan. Mèt de bruid
schat verdween ook de bruidegom.
Als het doek voor de derde maal op
gaat, bevinden wij ons in een schil
dersatelier, waar een mannelijke leer
ling een aardig modelletje op het doek
aan het brengen is. De komst van de
Meester maakt een einde aan deze
idylle. De Meester met zwierige snor
en knevel ontpopt zich als een ta
lentvol sneltekenaar.
Vóór de pauze krijgen wij dan nog
„De Wraak van de concierge".
De inhoud van deze geestig-gespeel-
de schets op historische gegevens van
een oud-leraar te berusten. De pointe
van deze scène is de streek, welke
Duizer de corpulente en goedlachse
concierge van de H.B.S. uithaalt. Hij
vult een kruik, waarin eigenlijk Echte
Schiedammer moet zitten, met dood
gewone blauwe schóólinkt en laat
stiekum Piet, de altijd-dorstige con
ciërge van het Gymnasium, Kees en
de veldwachter ervan drinken; met
als logisch gevolg, dat ze straks met
blauwe inkt snoeten om de tafel lo
pen te huppelen, terwijl dikke Duizer
er hartelijk lachend bij staat.
Na de pauze, waarin de talrijke
aanwezigen zich in de gezellig-warme
foyer gelaafd en vertreden, hadden,
aanschouwen wij de dageraad van een
nieuwe tijd op het toneel in de vorm
van een aardige dialoog tussen twee
moderne en mondaine réünisten-in-
rode neus. In Sarruco Torrero danst
Mej. C. A. Vermaas een Spaanse
castagnettendans, alsware zij een
echte Andulisische Schone.
Tenslotte beleven wij nog eens de
bezettingstijd, toen wij onder de hiel
van Hitler's „Herrnvolk" lagen te
kreunen en te krimpen in „Een le
raarsvergadering", waarin herhaalde
lijk en hevig op de deur gebonsd
wordt. Hier is de uiteindelijke aardig
heid, dat in plaats van zo'n S.D. spion
een beminnelijke jonge dame binnen
komt met thee voor de heren, onbe
rispelijk geserveerd op een keurig
theeblaadje. Ook in deze scène zorgt
de heer Th. Vlug als „Gemoedelijk"
voor de vrolijke noot, waarover deze
oud-leerling, met onmiskenbaar ko
misch acteurstalent geknipt is.
Met een vriendelijk nummertje, dat
als „Het Rapport" op het programma
vermeld staat, waarvan de hoge kin
derstemmetjes ons nog lang zullen na
klinken en de ranke, vlugge kinder
figuurtjes nog dikwijls in onze herin
nering zullen opdoemen, eindigt deze
kostelijke schoolrevue in een gran-<
dioze FINALE, waarin wij nog een
maal, met iets weemoedigs in ons
hart, alle medewerkenden kunnen ho
ren en zien.
De woorden van hulde en dank, de
aangeboden bloemen en herinnerings
geschenken na afloop der revue, op
deze Woensdagavond en op de Gala
Avond, waren dan ook zeer zeker op
hun plaats. Slechts zwartgallige cri
ticasters zouden hier iets hebben kun
nen aanmerken.
Wij hadden niet durven hopen en
verwachten, dat Amateurschap zoveel
zou hebben gepresteerd.
Op muziek van „The Sound Dig
gers" dansten jong en oud tot twee
uur 's nachts er lustig op los. De stem
ming was kostelijk en ongedwongen.
Wij konden geen zweem van stijve,
schijn-deftigheid ontdekken. Wij
merkten slechts glundere gezichten
op. De directeur, leraren, prominente
réünisten en genodigden liepen met
evenveel ongedwongen vrolijkheid de
Polonaise mede en dansten de „Sam-)
ba" als de eerste de beste eerste jaars
leerling. En toch heerste er de juiste
huoding en verhouding tussen allen
als een tot dankbaarheid stemmend
gevolg van geestelijke Beschaving en
Democratie.
„FAITS DIVERS"
.Verschillende feestelijke
gebeurtenissen.
Wij zouden ruimte te kort komen,
als wij de hierop volgende feestdagen
evenzeer in extenso zouden beschrij
ven als deze eerste, première-avond.
Wij moeten derhalve helaas volstaan
met het één en ander aan te stippen.
De voetbal- en hockeywedstrijden
op Donderdag 27 October hebben
meer op een gecostumeerd bal gele
ken dan op een wedstrijd. Het weer
was verschrikkelijk. De stemming ge
weldig. De gestadig neerplensende re
gen vermocht de feeststemming niet
uit te blussen. De oud-HBS-ers zagen
er nog wel toonbaar uit in hun blauwe
shirts, maar de leraren waren in kle
dingstukken gestoken, welke op zich
zelf reeds voldoende aanleiding tot
hilariteit gaven, zoals een alpino
mutsje op een kale schedel, een
hoedje van Mevrouw, een paraplu en
een klapstoeltje om uit te rusten.
Wat de unieke tentoonstelling be
treft, deze was op voorbeeldige wijze
door Dr. C. Reeser ingericht en riep
vooral bij de oud-leerlingen talrijke
herinneringen op.
En wat zullen wij nog schrijven
over de optocht met muziek voorop,
de lessen voor oud-leerlingen, de re
ceptie, het wandelen op het koolas, het
copieuze diner-dansant in de Rotonde
Beurs, de excursie naar Duin- en
Kruidberg, waar een uitgebreide thee
werd geserveerd en dan tenslotte het
^:costumeerde thee-dansant in de za-i
len van Musis Sacrum.
„GALA-AVOND"
in Lommerrijk.
Vrijdagavond spoedden wij ons naar
Lommerrijk. Wij arriveerden te laat
en bleven wat rondhangen in de
foyers van dit imposante feestgebouw.
In de pauze betrokken wij onze stel
lingen, d.w.z. wij gingen met ons ge
zicht naar de zaal zitten. Wat al be
kende gezichten zagen wij, toen de
zaal leeg liep. De dames waren
meestal in het lang, de heren in rok;
inderdaad een chique gezicht. Een
heel andere sfeer als Woensdagavond:
deftiger en vormeiijker, en toch weer
vriendschappelijk ook. Men schudde
elkanders hand en sloeg elkander ami
caal op de schouder: Zo iets van „Weet
je nog wel ouwe jongen?" „Herinner
je die en die leraar nog?" „Weet je
ook waar dat lieve kind of die knaap
gebleven is?"
Echtgenoten werden aan jeugd
vrienden voorgesteld. Herinneringen
werden nog eens ppgehaald. Ook Uw
verslaggever moest handjes drukken
en kreeg een flinke klap op zijn
schouder, om daarna een jeugdkame-
raad van meerd an dertig jaar gele
den te ontdekken.
„Denk er om, dat je na afloop op
me wachti" zei de knaap. En wat
moest je dan antwoorden?
Bij het bal ontdekten wij heel wat
Schiedamse oud-H B.S.-ers, die het nu
tot hoge en verantwoordelijke posi
ties in de maatschappij gebracht had
den: bekende medici, leraren, bankdi
recteuren, ingenieurs en hogere amb
tenaren. Groepjes, die elkander hèr-
vonden en herontdekt hadden, zaten
vergenoegd aan één tafeltje herinne
ringen aan mensen en dingen uit
Verleden op te halen; dat geeft altijd
zo'n weemoedig en romantisch gevoel
van „dat-komt-nooit-iweer-terug." En
in dit teken stond dan ook deze avond.
En zoals op Woensdagavond al die
jonge gezichtjes glommen en glun
derden van toekomstverwachting; zo
keek men nu elkander glimlachend-
tevrêe aan of knikte een oude be
kende met een vriendelijk hoofd
knikje toe. Want het was onmogelijk
cm al die oude bekenden aan te
klampen, op de schouder te slaan, de
hand te drukken of een onbekende
lieve Echtgenote voor te stellen. Het
leek wel of „The Sound Diggers" en
haar lady-crooner met de verschillen
de variaties van haar dansmuziek,
In 't begin van 1700 deed Schiedam
van zich spreken door haar uitvoer
van „coornwijn" naar Frankrijk,
Spanje, Portugal, Engeland, het Oost-
zee-gebied, Oost- en West Indië en
Amerika. En dat was nodig ook, want
er moesten andere wegen gezocht
worden voor de verkoop van het toen
reeds beroemde steedse product,, om
dat door de begunstiging van de in
voer van Franse brandewijn het be
staande debiet ernstig in gevaar
kwam. Dat de terugslag groot geweest
was, bewijst, dat op het eind van 1600
een groot aantal branderijen hun be
drijf moesten staken. Zo koopt het
zakkendragersgilde in 1697 voor
f 273.een uitgebroken branderij
aan de Schie, tot het stichten van een
eigen gildehuis. (Zakkendragers
huisje).
Zoals gezegd begon het er in het
begin van 1700 beter voor de stad uit
te zien. De handel leefde weer op, en
er kwam weer vertier, waardoor het
vestigen van nieuwe zaken bevorderd
werd. Er was in die dagen een zekere
heer van de Ven, die er brood in zag,
om uit de wijnhavens die de Schie
damse koopvaardijvloot bezocht, wijn
als retour-vracht te laten komen, en
tot dat doel omstreeks 1703 in Schie
dam een wijnhandel vestigde. Die
heer van de Ven bleek goed te heb
ben gezien, want zijn zaak werd DE
wijnhandel van de stad (en zelfs van
ver daarbuiten). En dat die zaak le
vensvatbaarheid had, hebben de
eeuwen bewezen. De wijnhandel van
de Ven is jaren en jaren in die fami
lie gebleven, totdat bij gebrek aan
opvolgers, een ander niet minder be
kend Schiedams geslacht de zaak
heeft overgenomen en met succes de
oude tradities voortzet. De Fa. v. d.
Ven werd toen n.l. overgenomen door
de Heer D. Visser. (Fa. Visser Co).
Tot 1881 heeft de firma van de Ven
uitsluitend de wijnhandel beoefend,
om in dat jaar mede de handel in
sterke dranken te gaan uitoefenen.
Vooral de quderen onder ons zullen
zich nog goed die knusse, ouderwetse
zaak op de Hoogstraat bij de Taan-
ONDER DE ESKIMO'S.
Naar wij vernemen, verschijnt er
binnenkort een nieuw boek van de
Zweedse schrijver Harry Macfie, on
der de titel: „ZEEAREND" Het
Heldenlied van de Grote Zeiler
vertaald door M. J. Molanus-Stampe-
van haar walsen en foxtrots, het on-(
vergankelijke thema van onverwelk-
bare Vriendschap en zoete Herinne
ring vertolkten. Dit gevoelden de
meesten der gasten, misschien wel
allen en daarom zal deze Gala Avond
van het Tachtigjarig jubileum onzer
R.H.B.S. onvergetelijk blijven.
J.
steeg weten te herinneren: die statige
winkel met die hoge ramen!
Ouze tijd stelt echter weer andere
eisen, en wie zich niet bij die eisen
aanpast, moet onherroepelijk achter
blijven.
De firma Visser Co, vooruitstre
vend als zij is, heeft het eerste begre
pen, heeft het oude winkelpand door
een hypermodern doen vervangen,
waarmede zij zichzelf, en ook anderen
een grote dienst bewees. Die anderen
zijn de Hoogstraat-winkeliers, die hun
winkelstraat met een nieuwe magneet
verrijkt zien, waarvan zij indirect zul
len profiteren.
Het kopend publiek en daar gaat
het in feite om, wordt thans in de ge
legenheid gesteld, om op een prettige
en rustige manier haar keus te kun
nen bepalen bij de aankoop van geest
rijke dranken.
En die keus is behoorlijk. Naast
haar eigen gerenomeerde artikelen,
presenteert de Firma van de Ven een
keur van andere voorname merken in
een waardige omgeving die tot kopen
noodt!
Misschien behoort U niet tot de af
nemers van de firma van de Ven en
in dat geval, moet U zeker eens het
moderne winkelpand Hoogstraat EEN
EN VIJFTIG binnenstappen, ook al
denkt U weinig te kunnen besteden.
Dit levert geen bezwaar op, want de
geestrijke dranken worden er zowel
per maat, als per fles verkocht.
Zijn de etalages mooi, binnen is het
een waar genoegen te vertoeven. Een
keur-collectie van alles op het gebied
van wijnen en gedistilleerd, doet het
fraaie interieur voordelig uitkomen.
En dan nog iets: geen koop te klein
of te groot, een vriendelijke en cou
lante bediening, die als voorbeeld mag
gelden.
Moge bovenstaande regels, speciaal
voor hen die buiten Schiedam hun
inkopen op dit gebied doen, oorzaak
zijn, kennis met de firma van de Ven
te gaan maken, of een proef-ordertje
te bestellen. Haar telefoonnummer is
6.6.8.2.1. A. D.
rius. Het speelt onder de Eskimo's, in
China, op de Zuidzee-eilanden en op
de Grote Oceaan, en geeft, behalve
een overvloed van spannende beleve
nissen, ook inzicht in het verborgen
volksleven. In Zweden noemt men
Harry Macfie een tweede Jack Lon
don.
Als jongeling van 18 jaar trok hij
naar Canada. Gedurende zijn 20-jarig
verblijf in Canada, Mexico, Alaska,
etc. werd zijn verlangen naar avon
turen t,en volle bevredigd, terwijl hij
in cano's, met hondenspannen en op
sneeuwschófenen het land doortrok,
op jacht naar pelsdieren en goud. Te
ruggekeerd in Zweden, schreef hij
boeken over zijn belevenissen, die
reeds in 7 verschillende talen ver
taald zijn.
Goed geprepareerde
schotels zijn een vol
doening voor Uw gasten
v. d. Ven s wijnen behoren daarbij
TEL.66821
HOOGSTRAAT 51
