KLAPROOSDAG
Spreekuur thuis
Zieken in huis
25 JAAR Wereldspaardag
Europa's toekomst eist samenwerking
REISBUREAU „M.E.G.G.A"
Achtste leerjaar zal weer
worden ingevoerd
OP VLAANDERENS SLAGVELDEN
VOOR UW
Nu kopen is geld verdienen
U vindt bij ons een pracht sortering van
de beste stoffen en prima fabrikaat in
Ulsters, Tweed, Wollen, Gabardine,
Egypt. Katoenen Jassen, Heren-jekkers
Kamgaren Costuums
Kinder-jekkers, Jongenswinterjassen
Kamgaren Matrozen
pakjes,
Plusfour-Costuums
Sedert op 11 November 1919 voor
het eerst in tal van landen in Europa
en daarbuiten het einde van de eer
ste wereldoorlog werd herdacht,
vond deze plechtigheid sindsdien op
iedere elfde November plaats onder
de naam van „Wapenstilstandsdag".
Onder deze titel hebben wij de 11e
November ieder jaar gekend tot op de
11e November 1940 in ons land geen
herdenking mogelijk was en sindsdien
is de betekenis van deze dag enigs
zins op de achtergrond geraakt, het
geen niet te verwonderen is, wanneer
men bedenkt, dat de tweede wereld-,
oorlog met al zijn nasleep van ellende
en leed, de eerste al vrijwel heeft
doen vergeten.
Maar nu, na de bevrijding, duikt de
wapenstilstandsdag opeens weer op
onder een andere naam: Klaproosdag.
En tal van mensen in ons land en
daarbuiten weten niet de oorsprong
van deze naam.
Nu ja, wij weten, dat men op 11
November de gevallenen in beide oor
logen herdenkt door het dragen van
een imitatie-klaproos. Maar waarom
juist een klaproos? Temeer, omdat de
klaproos voor deze dag een wereld
symbool is geworden.
En omdat dit zinnebeeld zo'n diepe
betekenis heeft, willen wij de oor
sprong vertellen. Opdat we tenmin
ste ook weten, waarom deze dag klap
roosdag wordt genoemd.
Enkele weken nadat de gesneuvel
den van de tweede slag om Yperen
een laatste rustplaats hadden gevon-,
den in Vlaanderen, bezocht de Cana
dese militaire arts Luitenant-Kolonel
John Mc Crae het uitgestrekte veld
en zag, dat de klaprozen ook op deze
akker hun fleurige taak vervulden.
Hierdoor getroffen en geïnspireerd,
maakte hij toen het gedicht, dat niet
alleen in Canada, maar in alle Engels
sprekende landen als „het" herden
kingslied beschouwd wordt:
IN FLANDERS FIELDS.
In Flanders field the poppies blow
between the crosses, row and row,
that mark our place; and in the sky
the larks, still bravely singing, fly
scarceheard amid the guns below.
We are the Dead. Short days ago
we lived, fell down, saw sunset glow,
loved, and were loved, and now we lie
in Flanders field.
Take up our quarrel with the foe:
to you from failling hands we throw
the torch; be yours to hold it high.
If ye break faith with us who die
we shall not sleep, though poppies
grow
in Flanders field.
Voor hen, die geen Engels verstaan,
volgt hier de vertaling:
Op de slagvelden van Vlaanderen
bloeien de klaprozen
tussen de kruisen, rij aan rij,
die onze rustplaatsen aanduiden;
en in de wolken
vliegen de leeuwerikken, nog
steeds dapper zingend,
nauwelijks te horen temidden van
de kanonnen daar beneden.
Wij zijn de doden, weinig dagen
geleden leefden wij,
sneuvelden, zagen de vondzon
gloeien,
beminden en werden bemind en
nu liggen wij
op de Vlaamse slagvelden.
Neem onze strijd met de vijand over;
aan U dragen wij uit onze
bezwijkende handen over
De toorts; Uw taak is het die
hoog te houden.
Als ge ontrouw wordt aan die sterven
dan zullen wij niet slapen,
ofschoon de klaprozen groeien
op de Vlaamse slagvelden.
Dit gedicht heeft vier jaar geleden
opnieuw een actuele betekenis gekre
gen en niet alleen voor de Canadezen
en hun taalgenoten, doch ook voor
ons.
Laten we daarom niet alleen op 5
November, ter gelegenheid van „Pop-
pyday" een klaproos kopen, doch óók
in de zomer, bij het zien van de vel
den, vol met klaprozen, eens even de
gedachten volgen van John Mc Crae,
die evenals zijn kameraden, een rust
plaats heeft gevonden in Vlaanderen's
slagvelden, temidden der klaprozen.
Er is te weinig ziekenhuisruimte in
Nederland, het aantal patiënten dat
thans thuis moet worden verpleegd is
dan ook buitengewoon groot.
Ziekenverpleging thuis, dat is iets
waar men niet te licht over moet den-,
ken: een woonhuis is daar nu eenmaal
niet, zoals dat met een ziekeninrich-
ting het geval is, speciaal 'voor ge
bouwd; geschoolde verpleegkrachten
zijn er thuis praktisch nooit aanwezig;
de eenvoudigste begrippen van de al
gemene gezondheidsleer zijn voor de
meeste huisgenoten dingen uit een
andere en vreemde wereld.
„In welk vertrek ligt de patiënt het
beste?" dat is een van de eerste vra
gen waarvoor we komen te staan. Dat
is vaak een zeer pijnlijke vraag, want
meestal is de keus in vertrekken niet
zo heel erg 'groot. Er mag dan te wei
nig ziekenhuisruimte zijn, het tekort
aan woonruimte is ongetwijfeld veel
en veel groter.
Laten we daarom eerst vaststellen
dat de zieke een bed voor zich alleen
behoort te hebben. Daar behoeft u
helemaal niet om te lachen, ieder die
de woningtoestanden van vandaag uit
eigen ervaring kent, weet dat er heel
wat mensen zelfs hun slaapplaats met
een ander moeten delen.
Niet in de huiskamer.
Maar goed, niet in ieder huis wonen
vijf gezinnen, er zijn ook woningen
waar nog wel enige keus is wat ka
mers betreft. En dan zou ik willen
zeggen: geen zieken in de huiskamer,
het eigen slaapvertrek is uit verpleeg
kundig oogpunt meestal veel beter ge-,
schikt om de patiënt te herbergen.
Ik ken al de argumenten die er toe
leiden, of er reeds toe geleid hebben,
de patiënt maar in de woonkamer te
halen, ze komen meestal voort uit
een verkeerd begrepen medelijden of
uit een niet te verantwoorden gemak
zucht van degene die met de verple
ging is belast.
De ene maal krijg ik een wijdlopig
verhaal over aanspraak, gezelligheid
en afleiding te horen, een andere keer
is het een terneergeslagen verhande
ling over het nalopen, trappenklim-
men en toch-al-geen-hulp.
Bij kortdurende ziekten blijkt de
zieke in de huiskamer te liggen, omy
dat 't toch maar voor een paar dagen
is, chronische zieken liggen er juist
omdat het geen kwestie van dagen of
weken is. Met een zo grote verschei
denheid van argumenten staat een
zaak meestal zwak; deze ook. Wan
neer dat nodig mocht blijken, zal ik
dit onderwerp nog wel eens uitvoeri
ger behandelen.
Laten wij nu echter onder het oog
zien aan welke eisen de ziekenkamer
zo ongeveer moet voldoen. Het is on
gewenst dat zulk een vertrek aan een
drukke en rumoerige straat ligt, we
moeten dan omzien naar een rustiger
gelegen gedeelte van het huis. We
leggen de patiënt bij voorkeur niet in
een piepklein kamertje, we zien er
op toe dat de zieke een voldoend aan
tal kubieke meters tot zijn beschik
king heeft. Ook moeten er voldoende
licht en lucht in de ziekenkamer kun
nen binnentreden.
Vooral geen stofresten.
Wanneer we uitgemaakt hebben
waar de zieke komt te liggen, gaan
we eerst eens een flinke opruiming
onder de meubelen en de wandver
sieringen van de betrokken kamer
houden. Alleen die stukken die voor
de verpleging noodzakelijk zijn horen
in het ziekenvertrek, de rest moet er
uit. We verwijderen alle tapijten, kle
den, lopers en kleine kleedjes en ma
ken de kamer dan eens goed schoon.
Dan staan we eindelijk in een ruimte
die aan eenvoudige hygiënische eisen
voldoet en die gemakkelijk stofvrij te
houden is.
Om het felle zonlicht buiten te hou
den zijn er gordijnen nodig, de meeste
zieken verdragen geen fel licht. In
het koude jaargetijde moeten we om-,
zien naar een mogelijkheid de zieken
kamer te verwarmen; wanneer de pa
tiënt geholpen moet worden kan dat
natuurlijk niet in de ijskou gebeuren.
Liefst geen kolenstof in de kamer;
centrale verwarming, een gashaard of
een electrische kachel hebben hier na
tuurlijk de voorkeur.
Het spreekt vanzelf dat dit niet an
ders dan richtlijnen kunnen zijn, het
blijft thuis nu eenmaal altijd impro
viseren, maar dat is geen reden om de
mogelijkheden die er zijn niet zoveel
mogelijk uit te buiten.
Door verschillende oorzaken is het
ons niet mogelijk geweest dit num
mer op tijd te laten verschijnen, waar
voor wij U ons excuus aanbieden.
De adverteerders verzoeken wij be
leefd er voor te willen zorgen dat hun
advertenties uiterlijk Maandagavond
in ons bezit zijn en zo mogelijk de ad
vertenties klaar te maken voor dat
onze reiziger komt, zodat deze niet te
lang behoeft te wachten. Voor U wel
licht een kleine moeite, voor ons veel
tijdbesparing en.ons blad verschijnt
op tijd.
Bij voorbaat onze dank.
REDACTIE.
Tel. 33502
Wij zorgen voor Uw reizen zowel voor
BINNENLAND EN BUITENLAND
TOURINGCARS
Te huur vanaf 22 t/m 44 personen
J. v. d. TOUW Marconistraat 49 b
AOENTSCHAPPEN
Sigarenmag. H v. Druten,
Nw Maasstraat 98b - Tel. 67299
Sigarenmag. K. v. Pelt
Aleidastraat 77 - Tel. 67515
Sigarenhandel „BEMA"
P. K. Onneslaan 144b - Tel. 69514
Muziekhandel v Tol
Broersvest 57 - Tel. 67030
Kantoorboekhandel
„MODERN", Tel. 68415
Boerhavelaan 124
Is ook dit niet mogelijk, dan zal ge
tracht moeten worden aan de gewone
lagere scholen afzonderlijke V.G.L.O.
klassen te krijgen, waarvoor dan een
andere leerlingenschaal zal moeten
gelden.
Pas in het uiterste geval zullen de
zevende en achtste klas een „gewone"
uitbreiding van de lagere school mo
gen vormen Deze beide hoogste leer
jaren zouden dan nog zoveel mogelijk
het karakter van het V.G.L.O. dienen
te bezitten.
Voorstel tot reorganisatie land- en
tuinbouwonderwijs.
Door een der leden werd bezwaar
gemaakt tegen de wederinvoering van
het achtste leerjaar op 1 Januari 1950,
zij het ook, dat dan met 14 uren per
week onderwijs zal kunnen worden
volstaan. Naar zijn mening gelden de
bezwaren, welke in 1947 tot de op
schorting van het verplichte leerjaar
hebben geleid en die oorzaak waren
van een zeer onvoldoende naleving
van leerplichtwet, thans nog. Daarom
werd de vraag gesteld, of de minister
niet bereid is de termijn van artikel
26 der Wet van 4 Augustus 1947,
Staatsblad no. H 288, met een jaar te
verlengen.
In dit verband werd gewezen op de
bijzondere moeilijkheid, waarin de
lagere land- en tuinbouwscholen zul
len komen te verkeren. Gevreesd
Lagere land- en tuinbouwscholen
zullen in bijzondere moeilijkheden
komen.
Verschenen is het voorlopig verslag
van de vaste commissie voor het on
derwijs der Tweede Kamer over het
ontwerp tot wijziging van de Lager-
onderwijswet 1920.
Aan dit voorlopig verslag is het
volgende ontleend:
Vele leden der vaste commissie *voor
het onderwijs bleken ernstige bezwa
ren te hebben tegen de kern van het
voorstel, welke naar de mening der
commissie is gelegen in de invoering
van de achtjarige lagere school. Het
lager-onderwijssysteem, dat de minis
ter zich voorstelt, maakt de school met
acht leerjaren tot algemene regel, ter
wijl daarnaast wel een afzonderlijke
school voor V.G.L.O. blijft gehand
haafd, echter met dien verstande, dat
voor de oprichting van een dergelijke
school in den vervolge ten minste 61
leerlingen vereist zijn, terwijl tot nu
toe reedsj^met 31 leerlingen kon wor
den volstaan.
De hier aan het woord zijnde leden
waren van mening, dat het voorstel,
zo het tot wet verheven zou worden,
de ondergang van het V.G.L.O. zou
betekenen.
Vele leden achtten het in de eerste
plaats nodig, zoveel mogelijk te voor
komen, wat de leerlingen in de
nieuwe zevende en achtste klasse met
die van de lagere leerjaren les moe
ten krijgen, hetgeen naar hun me
ning bereikt kan worden door invoe
ring voor deze leerjaren van een
eigen leerlingenschaal. Het ontwerp
stelt nu voor om het achtste leerjaar,
mits dit in een afzonderlijke lokaliteit
is ondergebracht en door ten minste
20 leerlingen wordt bezocht, voor de
toepassing van artikel 28 der Lager-
onderwijswet gelijk te stellen met
een school voor voortgezet lager on
derwijs. Dit voorstel gaat niet ver ge
noeg, omdat deugdelijk onderwijs, zo
als door de minister wordt gewenst,
vereist, dat het zevende en achtste
leerjaar met een school voor V.G.L.O.
gelijk behoren te worden gesteld, als
zij te zamen ten minste 20 leerlingen
tellen.
Een tweede ernstig bezwaar tegen
het voorstel van de minister is, dat
het enerzijds en terecht wel de
mogelijkheid openlaat om in het ze
vende en achtste leerjaar onderwijs
in de typische V.G.L.O. vakken: han
denarbeid, vrouwelijke handwerken
en met toestemming van de minis
ter huishoudkunde te geven, doch
onderzij ds geen regeling treft ter
voorziening in de hogere kosten,
welke het geven van onderwijs in
deze vakken zal meebrengen.
Het voorstel van de minister moet
als noodzakelijke consequentie mee
brengen, dat voor het zevende en
achtste leerjaar een hogere vergoe
ding dan voor de lagere leerjaren
wordt toegekend.
Dat op vele plaatsen het aantal kin
deren te gering zal zijn om tot op
richting van een V.G.L.O. school te
geraken, mag geen reden zijn om dan
maar van de stichting af te zien, doch
men zal de oplossing dan moeten zoe
ken in de oprichting van streekscho
len.
moet worden, dat vele ouders, wan
neer hun zoon acht jaar "de lagere
school moet volgen (hij is dan inmid
dels 14 a 15 jaar geworden) niet be
reid zullen zijn hem nog vier jaren
naar een land- of tuinbouwschool te
zenden.
Een studiecommissie van de R.K.
Boeren- en Tuindersbond en de Chr.
Boeren- en Tuinderbond is daarom
tot het advies gekomen, dit lager land
en tuinbouwonderwijs als volgt te
reorganiseren:
Te vormen 5 klassen, aansluitend
aan het zesde leerjaar der lagere
school. Hiervan ontvangen de:
eerste klasse: 22 uren per week al
gemeen vormend onderwijs;
tweede klasse: 14 uren per week al
gemeen vormend onderwijs;
derde klasse: 15 uren per week
vakonderwijs;
vierde klasse: 5 uren per week vak
onderwijs;
vijfde klasse: 5 uren per week vak
onderwijs.
De boeren- en tuinderjeugd zal dan
niet plaats nemen in de 7e en 8e klas
van de lagere school.
Gevraagd werd hoe de minister
over dit voorstel denkt en ook of een
zodanige regeling in overeenstemming
zou zijn met de leerplichtwet.
31 October a.s. is het 25 jaar gele
den, dat het eerste internationale
spaarbank-congres te Milaan zijn
werkzaamheden beëindigde. Tot die
werkzaamheden behoorde o.a. de op
richting van een Internationaal Insti
tuut voor het Spaarwezen, dat zijn
zetel na de oorlog naar Amsterdam
verplaatste.
Aan het einde van het congres werd
op voorstel van een der deelnemers
bij acclamatie besloten, die laatste
congresdag, de 31e October, tot We
reldspaardag uit te roepen. Waarom?
Om de hele mensheid een aanleiding
te geven, zich ten minste eenmaal in
het jaar te bezinnen op de waarde
van het sparen. Sparen! Kunnen wij
er niet beter over zwijgen? Het „kli
maat" is immers niet gunstig voor
sparen? Het zij zo, maar de atmosfeer
is ook wel eens niet gunstig om te
ademen en toch ademen wij. We moe
ten immers wel. Zo is sparen voor
verreweg de meeste mensen de enige
manier om kleding, schoeisel, brand
stoffen enz. te kopen. De enige ma
nier? Nu ja, er is ook nog de afbeta
ling. Maar is afbetaling dan geen spa
ren? Het is sparen achteraf en in een
heel wat ongunstiger „klimaat".
In de bijna anderhalve eeuw van
spaarbank-werkzaamheid |in West-
Europa en in Nederland is er natuur
lijk nogal eens wisseling in het „kli
maat" geweest, maar de spaarbanken
hebben zich daardoor nimmer laten
afbrengen van hun doelstelling: het
aankweken van de spaarzin ter be
vordering van de volkswelvaart. Wat
is welvaart? Welvaart is volgens een
bekend Engels econoom „a state of
mind", een gemoedstoestand. In ver
band met de spaargedachte gezien,
heeft deze uitspraak zeker een diepe
zin. Het gezin, dat zich na een lange
tijd van moeizaam sparen een radio
toestel verwerft, geniet van de pro
gramma's, maar ook op een heel bij
zondere wijze van het bezit op zich
zelf, waarvan het een diepe voldoe
ning, een welvaartgevoel ondervindt.
Ja, zelfs het bezit alleen al van een
bescheiden spaarduitje op het spaar
bankboekje is voor velen op zichzelf
reeds een bron van voldoening.
Daarom is het goed, dat de spaar
banken voortgaan, bij jong en oud
deze spaarzin in stand te houden op
hun beproefde manier, d.w.z. los van
commerciële of politieke oogmerken.
Daarom mogen bij alle polemiek over
het sociaal en economisch beleid, de
grote psychologische waarden van
het sparen niet lichtvaardig worden
geschaad. En daarom is het goed, ook
de 25e verjaardag van de Wereld
spaardag niet stilzwijgend voorbij te
laten gaan.
REMBRANDTL. 83 SCHIEDAM TEL. 69877
Komt U eens kijken.
Het loont de moeite.
Het is met de samenwerking in
Europa enigszins vreemd gesteld. Wel
iswaar begint de federatieve gedach
te er veld te winnen, gezien het feit
dat de bijeenkomst te Straatsburg tot
een belangwekkender geheel werd
dan men wel had gedacht, maar van
werkelijke samenwerking is nog wei
nig sprake.
Die samenwerking tot stand te zien
komen, is een der doelstellingen van
het Amerikaanse hulpprogram, om
dat terecht alleen daardoor Europa in
staat kan worden gesteld met succes
op de wereldmarkten te concurreren.
Maar de Europese verdeeldheid is een
zo diep in de historie geworteld pro
duct, heeft daardoor zovele uitlopers
op allerlei gebied, dat het wel een
uiterst moeilijke opgave lijkt om dit
nu binnen enige jaren teniet te kun
nen doen. Nu de machtsverhoudingen
in de wereld door slechts twee grote
gebieden worden bepaald, is het noch
tans een ieder in Europa wel duide
lijk geworden, dat. die kleine Euro
pese landen apart economisch niets
meer kunnen uitrichten op de wereld
markt.
Ieder voor zich vormen zij geen ge
bied meer waarmede de groten al te
ernstig rekening behoeven te houden.
Zij zijn stuk voor stuk te afhankelijk
van de import die voornamelijk door
Amerika beheerst wordt. Slechts
wanneer het Europese productie-sy
steem gecoördineerd wordt en daar
door op. de grootste en goedkoopste
wijze geproduceerd kan worden, heeft
de Europese industrie nog de kans
zich te laten gelden en kan een nut
tige uitwisseling van grondstoffen en
fabrikaten tot stand komen.
Maar, zoals steeds blijkt ook hier
de praktijk moeilijker dan de leer.
Het nationalisme in Europa verhin
dert vele goede voornemens en men
kan moeilijk verwachten dat dit in
een of twee generaties is weggevaagd.
En ook binnen het betrekkelijk kleine
West-Europa gaat het nog steeds om
het voeren van de boventoon, om de
overheersende positie en daarmede
aan het ondergeschikt maken van an-
derer aan eigen belangen.
We hebben het nog pas weer ge
zien bij de devaluatie, die door Enge
land op eigen houtje werd uitgevoerd,
zonder eerst te overleggen met de
andere Europese staten of met hun
belangen rekening te houden.
Engeland leeft nog in de sfeer van
het imperium, dat eens de wereld
markt beheerste en kan zich nog
moeilijk zien als deel van het om zijn
bestaan vechtende West-Europa. Dat
vëchten om het bestaan verdraagt
echter geen meerderheidsprincipe,
maar eist een gesloten front van
eensgezinde lotgenoten zonder aan
zien van grootte of belangrijkheid.
Maar dat is nu de moeilijkheid voor
het zo individueel ingesteld Europa.
We zien het ook aan de pogingen om
de Benelux tot een feit te maken;
veel goede wil maar moeilijk afstand
kunnen doen van eigen belangen.
En intussen worden de Amerikanen
ietwat ongeduldig. Die kunnen zich
maar niet voorstellen waarom dat nog
veel kleinere West-Europa niet even
goed een eenheid kan vormen als hun
eigen Verenigde Staten. Ze zouden
het desnoods willen dwingen op straf
fe van vermindering der Marshall
hulp. En het veelgeplaagde Europa
kijkt met schuwe ogen naar die drei
gende geldschieter en dan weer naar
elkaar en weet niet waar de knoop
door te hakken. De eigen belangen
De zevende. Arabella heet de 7e
kleindochter van Winston Churchill,
die dezer dagen geboren werd. Het is
de dochter van zijn enige zoon Ran
dolph.
Soekarno's zwager gevangen. Te
Blitar (Ind.) is de zwager van ing.
Soekarno gearresteerd, omdat hij op
ruide tot staking.
Engels recht op Sumatra. Volgens
de „Telegraaf" bestaat er een tractaat
van 1824, waarbij Nederland en Enge
land overeenkwamen dat ingeval be
zittingen in Indië door een der con
tractanten verlaten worden, de rech
ten daarop aan de andere partij over
gaan. Engeland zou dus na de souve-
reiniteitsoverdracht aan de Republik
Indonesia Serikat het recht hebben,
Sumatra te bezetten.
Aantal echtscheidingen verdubbeld.
Een Engelse statistiek heeft aange
toond, dat in 1947 het aantal echt
scheidingen in vergelijking met 1946
is verdubbeld. Het werd 60.190 tegen
30.298.
Twaalf jaar voor Hakkie Holdert.
De vroegere directeur van het dag
blad ,.De Telegraaf", H. Holdert jr.,
;s door het Bijzonder Gerechtshof te
Amsterdam in hernieuwde behande
ling fot 12 jaar gevangenisstraf ver
oordeeld.
Krant in Boekvorm. In Texas
(V.S is de „Star Telegraph" bij het
100-jarig bestaan van een vliegbasis
met een courant van 480 pagina's uit
gekomen. Er stonden 272 advertenties
in van een hele pagina.
Schreieder in Nederland. Nadat
een dagblad inlichtingen had verkre
gen, dat Joseph Schreieder in Breda
zou vertoeven, heeft de Vreemdelin
gendienst een uitgebreid onderzoek
ingesteld. Men heeft deze vroegere
kriminal sekretar" niet kunnen vin
den.
Opgelegd. 77 schepen, waaronder 6
kruisers en 5 vliegtuigmoederschepeh,
zijn door de Amerikaanse marine op-,
gelegd tot nader order.
12.000 km per uur. In een windtun
nel in Californië heeft men voor
proefnemingen met raketten een
windsnelheid van 12 000 km per uur
kunnen opwekken. Met deze snelheid
zou een projectiel de Atlantische Oce
aan in een half uur kunnen overste
ken, meldt „Trouw".
Benzineprijs 3 cent verhoogd. Ben
zine, petroleum, huisbrandolie, gas-
olie en terpentijn zijn duurder gewor
den. Voor benzine is de prijs met 3
cent per liter verhoogd.
Nederland leent half milliard. In
de Staatscourant is een onderhandse
geldlening van de staat der Neder
landen afgekondigd,tot een totaal
van f 500.000.000.-
Snellere repatriëring. De zes extra
schepen voor de repatriëring der Ne7
derlandse troepen uit Indonesië zijn
versterkt met nog drie buitenlandse
stomers.
Het devaluatieverlies. Minister
Lieftinck heeft bekend gemaakt, dat
Nederland door de devaluatie een
verlies heeft geleden van 464 millioen
gulden.
Veel desertie. Op Midden-Java de
serteren thans vele leden van de z.g.
ondernemingswachten en de Indone
sische burgerpolitie. Deze Indonesiërs
verdwijnen dan met medeneming van
wapens, waarmede zij zich aanmelden
bij de T.N.I. Nederlandse autoriteiten
nemen aan dat dit verband houdt met
de toekomstige positie van het Repu
blikeinse leger in de Republik Indo
nesia Serikat.
laten schieten is gevaarlijk in een we
reld die op macht belust is, zo lang
men niet zeker weet wat er vpor terug
te krijgen.
Over ruim twee jaar eindigt offi
cieel de Marshall-hulp. Dan zal Euro
pa beslist moeten hebben of het ver
deeld of als eenheid verder worstelt
op de weg naar herstel. Is dan een
zekere economische en monetaire sa
menwerking niet bereikt, Engeland
inbegrepen, dan zal het langzaam
maar zeker verder afzakken naar de
verarming. Een herstel van de vrije
handel en omwisselbaarheid der va
luta's een eerste stap op de weg die
naar samenwerking kan leiden. Men
zal het toch eens moeten aandurven
de daarvan te verwachten schokken
te incasseren.
