Stadóccvüiian TFUIMIC© tcd i/rc Vt j i 1 tK Nieuws= en Advertentieblad voor Schiedam NYLON KOUSEN 51, U.S.A., 1e kwaliteit f 7.95 No. 9 Oplaag 16.000 exemplaren 20 Januari 1950 Voor Uw HÉRENMODES 99 Broersvest 56 99 Tel. 69642 Een gezicht over een stadswijk SPECIALE AANBIEDING DAMESKOUSEN Reclamekous Mooie Sterke kous 1.per paar f 1.24 Geplatteerde kous' Wandelkous f 1.43 per paar f 2.13 Links geweven kousen Links geweven kousen f 2.77 per paar f 2.98 Links gewezen kousen Natuurzijden kousen f 3.12 per paar f 3.95 T '1WH ÏADSBLAD IflililittIIMirillulKI Redactie- en Administratie-adres C. J. v. d KLINK Louise de Colignystraat 15 Schiedam Tel. 67368 Advertentietarieven LOSSE PLAATSINGEN 12 <*nt prr mm BIJ CONTRACT 2000 mm OF HOGER 10 ctnt p«r mm. INGEZONDEN MEDEDELINCEN DUBBEL TARIEF VISSERTJES 4 RECELS ELKE REGEL MEER De Schiedamse slagers en de vlees- prijzen. Een van de dagelijkse levensbehoef ten, die het langst gedistribueerd zijn geweest is ongetwijfeld het vlees. Ge durende 10 lange jaren was het ver bruik beperkt en menig huismoeder slaakte in die tijd een diepe zucht, wanneer zij het schamele rantsoen in haar boodschappentas had laten neer ploffen. De enige troost, die de slager haar kon medegeven, was het stereo type gezegde: „Wacht maar, mevrouw, als de oorlog afgelopen is en de distri butie beëindigd dan zullen de Schie-| damse slagers U weer bedienen, zowel naar kwantiteit als naar kwaliteit. Des slagers troostwoorden waren geen ijdele frazen. Hij kan U thans te kust en te keur vlees en vleeswaren aan bieden van nog betere kwaliteit dan voor de oorlog, immers zowel de ont wikkeling van de voedermethoden van vee, als de techniek der vleeswa- renbereiding hebben in de verstreken jaren niet stilgestaan, zijn integen deel met reuze sprongen vooruitge gaan. Ook op het terrein der hygiëne zijn grote vorderingen gemaakt. Tot zover is alles wat gedaan kon worden door de partijen in het productiepro ces en door de Schiedamse slagers in het bijzonder inderdaad verwezen lijkt. Eén factor is er echter, waarin door de slagers nog geen verandering kon worden gebracht en dat zijn de prijzen van vlees en vleeswaren. De stijging van deze prijzen heeft hij, met de beste wil van de wereld, nog niet kunnen tegenhouden en dit is hem dan ook een doorn in het oog. De taak die hij zich heeft gesteld, n.l. het pu-i bliek zo goedkoop mogelijk van vlees en vleeswaren te voorzien is sinds de afloop der distributie dagelijks zwaar der geworden. De prijzen van het vee en daarmede van het vlees zijn n.l. in vergelijking met de prijzen gedu rende de laatste distributie periode gestegen met 60%. Het wegvallen van de van overheidswege gegeven sub sidie op het vlees, welke 40 ct. per kg vlees zonder been bedroeg aan het einde der distributie, is hieraan mede oorzaak. Indien wij nu de vleesprijzen in de slagerij bekijken, dan komt het ons voor dat deze geen gelijke tred heb ben gehouden met de vee- en groot handel prijzen. Immers gedurende de laatste distributieperiode bedroegen de vastgestelde consumentenprijzen van: Biefstuk f 3.05 per kg; Rosbeef f 2.65 per kg; Lappen f 2.15 per kg; Gehakt f 1.85 per kg. De Schiedamse slagers hebben inge zien dat, indien zij bovengenoemde prijzen met 60% zouden verhogen en brengen op resp. f 4.80, f 4.25, f 3.40 en f 2.95, hetgeen mede in verband met de door hen aangegane verplich-. tingen zoals pensioenfonds en 5% loonsverhoging ten behoeve van hun arbeiders gerechtvaardigd zou zijn, zij een dusdanig beroep op het gezinsin komen zouden moeten doen, dat daar door het vleesverbruik nog meer zou teruglopen en daarmede de volksge zondheid in het gedrang zouden bren gen. Het middel van mindere kwali teit zij hierbij door de Schiedamse slagers ten enenmale van de hand ge wezen. Door de overheid is als eis bij de 5% loonsverhoging gesteld „grotere prestatie" van de werknemers. Waar deze „grotere prestatie" slechts gele- verd kan worden door goede en doel matige voeding, mag het zeer belang rijke voedingsmiddel vlees niet op de achtergrond geraken, te meer daar de stijging der vleesprijzen in de 5% loonsverhoging is gecompenseerd. Dierenbescherming vraagt Uw aan dacht. Zoals U waarschijnlijk wel niet meer zult herinneren, hebben wij in dertijd een lans gebroken voor méér publiciteit en populariteit van het be drijfsleven en organisatiewezen. Wij hebben toen langs onze neus weg de vereniging van Dierenbescherming er in betrokken. De actieve secretaris, de heer J. Borsten, heeft hierop onmid dellijk gereageerd in een schrijven, waarvan wij de inhoud helaas eerst in dit nummer van ons Nieuwe Stads blad tussen onze carillonklanken kun nen opnemen. „De laatste jaren zijn wij er pas in geslaagd de „Dierenbeschermingsge dachte bij de bevolking ingang te doen vinden." Zo ongeveer begint de schrijver zijn brief aan onze Redactie. Het epistel zit goed in elkander, is voor onze redacteur buitengewoon overzichtelijk en laat aan duidelijk heid niets te wensen ever. De heer Borsten schenkt die soort klare wijn, welke wij in ons exclusieve Stadsblad zo gaarne proeven. Luistert U maar: „Medewerking laat veel te wensen over. Jaja, dat is een belangrijke uit lating, welke wij ook van vele andere initiatiefnemers, promotors en be stuurders dikwijls moeten vernemen. En dan nemen wij ons petje maar weer eerbiediglijk af voor al die idea listen van beiderlei kunne, die meestal zonder de nodige medewerking en dikwijls tegen de stroom op hun ganse leven voor hun ideaal zwoegen en ploeteren. En het houdt hen nog jong ook. Dat is het loon van allerlei idea lisme: men wordt nooit oud. Doch laat ons verder zien, wat de onversaagde Schiedamse Dierenbe schermers ons te vertellen hebben: „Van een bevolking van 70.000 zijn er nog geen 500 lid van onze vereni ging. Als wij een collecte organiseren, mogen wij blij zijn als er zich 10 le den aanmelden om te collecteren. Dat wij met zulk een gering aantal leden geen bezoldigd inspecteur kunnen aanstellen, zal iedereen begrijpen. De heer J. Kreuger, die onbezoldigd ge meenteveldwachter is, moet dus na zijn werkzaamheden alle klachten en overtredingen onderzoeken. Thans zijn. wij zo ver, dat wij door de medewerking van de heer v. d. Steen in de gelegenheid zijn binnen kort een no'odasyl te openen op het terrein achter zijn winkel. Onze afde ling heeft 7 hokken in de maak voor zwervende honden, waarvan de kos ten meer dan f 800.bedragen, daar^ bij komt nog een installatie voor het afmaken van zieke dieren, het voe deren en schoonmaken wat ongeveer 70 cent per dier en per dag kost. Voor zwervende katten zijn er reeds hok ken beschikbaar. Als wij een vergelijking mogen ma ken met onze Zusterafd. te Delft, dan zien wij daar een ledental van boven de 1000, terwijl de gemeente jaarlijks f 1000.subsidie verstrekt. De kli niek te Delft rekent f 2.50 per con sult, terwijl wij in het belang van de dieren slechts f 0.25 in rekening bren gen aan on- of minvermogenden. Dat er nog geen telefoonadres is, daar kunnen wij niets aan doen. Dit is reeds 2 jaar geleden door de Vereni ging aangevraagd voor de heer v. d. Steen, maar helaas wachten wij nog steeds." Om U de laatste zin duidelijk te ma-j ken, moet U weten, dat wij in ons ar tikel er op gezinspeeld hadden, dat de Dierenbescherming hier ter stede zelfs geen telefonische aansluiting heeft. Salto mortale van zenuwachtige be- lasingbetaler: Bij het offeren van ons penningske op het altaar van de Fis- caalse Maagd waren wij nog onver wachts getuige, hoe iemand soms een rare schuiver kan maken. Bij het bin nentreden van ons monumentaal Be lastingkantoor op de Lange Haven, U weet wel met al die ouderwetse, ste nen stoepkens, struikelde een adspi- rant-belastingbetaler in z'n zenuwach tige haast om ook iets te mogen bij dragen ter versteviging van 's Lands financiën dermate ongelukkig over zijn eigen benen, zoals-ie later zelf mompelde, dat-ie letterlijk met her" hoofd vooruit naar binnen schoot. Hij ramde vervolgens een niet onknappe Jongedame van achteren. Wat op zich zelf nog zo kwaad niet was. Deze zeeg onmiddellijk een beetje ver wonderd, want een mens heeft nu eenmaal geen ogen van achteren op haar derrière. Waarna het onfor tuinlijke en onvrijwillige paar nog et telijke schreden door de gladde gang gleed. Buiten op de haven sloegen enige kantoorknapen voor de invoer-, rechten met boosaardig leedvermaak dit uitzonderlijk schouwspel gade. Dé Spaarpost: De laatste tijd wor den onze stadgenoten geregeld in hun brievenbus verrast met de Spaarpost. Deze lumineuze uitgave voor onze Nationale Spaarraad bevat een schat van levenswaardige wenken en raad gevingen, waarmede wij het in prin cipe wel eens zijn. Sparen immers is een bron van Volkskracht. Een Volk, dat niet spaart, gaat ten gronde. Maarrdan behoort de Overheid ook een gezonde politiek ten opzichte van de vooral kleine spaarders te voeren. „Veelvuldig is de klacht," luidt het in het 4e nummer van de bedoelde Spaarpost, waarin boze spaarders hun hart eens luchten, „dat in geval van werkeloosheid de Staat alleen diegenen te hulp komt, die niets hebben, doch degenen die ge spaard hebben, in de steek laat. Zo als de Heer De Bruyn, voorzitter van de K.A.B. terecht schreef: „Dat heeft veel kwaad bloed gezet!" Als het éne gezin er maar op los leeft en het andere door een zuinige en sobere levenswijze wat spaarduit jes weet te vergaren, dan moet het spaarzame gezin bij werkeloosheid eerst de Spaarpot aanbreken en opte ren alvorens steun te ontvangen, ter-^ wijl het verkwistende gezin onmid dellijk voor steun in aanmerking komt. Zo is er méér. Zoals U weet, kan het geld zijn waardevastheid ver liezen, als een Regering geen zuinig en zakelijk nationaal beheer over de Volkshuishouding voert. Onze Spaar ders dienen er zeker van te kunnen zijn, dat hun zo moeizaam verworven spaarduitjes door de Overheid gewe tensvol en op verantwoordelijke wijze besteed worden. En gebeurt dit ook? In geval van steunuitkering bij wer keloosheid of van andere maatschap pelijke voorzieningsbij dragen moeten de kleine spaarders te allen tijde een redelijke voorsprong hebben boven de opmakers en verkwisters. Sparend en vergarend Nederland, net zout van onze vaderlandse samen leving en de hoop van onze nationale toekomst, heeft het recht van de Re gering te eisen, dat deze bij haar uit gaven de oud-Hollandse deugden van eenvoud en soberheid betracht en gaan produceren en nog minder gaan consumeren. En hij ziet daartoe maar één mogelijkheid, n.l. verlaging van het verbruik der massa door ver-| hoging van prijzen zonder compensa tie in loonsverhogingen." Mocht het Nederlandse Volk dit bit tere recept van Dr. Holtrop niet wil len slikken dan zouden de middelen wel eens kunnen gaan ontbreken om in de normale voedsel- en grondstof- fenvoorziening van ons overbevolkt land te blijven voorzien, met als desatreus gevolg een algehele wan orde en werkloosheid. De zienswijze van Dr. Holtrop getuigt van realiteits zin. Zijn recept heeft echter veel weg van een paardenmiddel. Bovendien betekent het een fatale ineenschrom- peling van onze binnenlandse markt. Er woedt nu reeds een felle, meedo genloze strijd om ook maar de klein- tal bedrijven en een massale werke loosheid ten gevolge hebben. HORLOGERIE REEDS 40 JAAR HOOGSTRAAT 9 SCHIEDAM Exporteren of sterven: Dit is nu het nationale slagwoord van elke natie geworden, waarbij dan de tot-het- uiterste opgevoerde export dreigt te gaan parasiteren op een zieke, inéén- geschrompelde binnenlandse handel. Wij aanschouwen heden ten dage in onze ontredderde wereld een toren- hoog-opgeschroefde Wereld-Export- Drive. Elk land wil exporteren, meest al ten koste van een ander. „Wij wen-, sen een Verenigd Europa, riep onlangs een Frans staatsman in vertwijfeling waar nodig overgaat tot drastische be zuinigingen van bovenaf wel te ver staan. Dit zou de beste stimulans zijn om de spaarzin bij ons arm Volk aan te kweken. Het recept van Dr. Holtrop: De Pre sident van de Nederlandse Bank, Dr. Holtrop, heeft kort na de devaluatie ter gelegenheid van de Amsterdamse Universiteitsdag enige waarschuwen de woorden tot het Nederlandse Volk gericht: „Om het steeds nijpender te kort op onze betalingsbalans te doen verminderen moeten wij nog méér ste plaats in deze zo uiterst beperkte markt te behouden. Het arbeidzame leger van Nederlandse, binnenlandse handelsreizigers weet hiervan mede te praten. Wie niet van zeer goede huize is, komt in het huidige verkoop proces niet meer aan bod. Men ver dringt en vertreedt elkander gewoon weg op onze binnenlandse markt en deze precaire situatie zal dadelijk bij nog minder verbruik ongetwijfeld een lawine van deconfituresen faillisse menten, decimering van het produc tie-apparaat voor binnenlands ge bruik door sluiting van een groot aan- 4H:II=W:Tu1 Hoogstraat 51 TeL 66821 uit, maar wij trachten op de ruggen van elkander naar boven te klim men." Is het wonder, dat mensen die verder kijken dan hun neus lang is, hun hart vasthouden? Wa't moet daar- ESi 't Wolhuis W. v. d. LEEDEN BRO™ST 4

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Het Nieuwe Stadsblad | 1950 | | pagina 1