Stadóccvüiian
TFUIMIC©
tcd
i/rc
Vt j
i 1 tK
Nieuws= en Advertentieblad voor Schiedam
NYLON KOUSEN 51, U.S.A., 1e kwaliteit
f 7.95
No. 9
Oplaag 16.000 exemplaren
20 Januari 1950
Voor Uw HÉRENMODES
99
Broersvest 56
99
Tel. 69642
Een gezicht over een stadswijk
SPECIALE AANBIEDING DAMESKOUSEN
Reclamekous
Mooie Sterke kous
1.per paar
f 1.24
Geplatteerde kous'
Wandelkous
f 1.43 per paar
f 2.13
Links geweven kousen
Links geweven kousen
f 2.77 per paar
f 2.98
Links gewezen kousen
Natuurzijden kousen
f 3.12 per paar
f 3.95
T '1WH
ÏADSBLAD
IflililittIIMirillulKI
Redactie- en Administratie-adres
C. J. v. d KLINK
Louise de Colignystraat 15
Schiedam Tel. 67368
Advertentietarieven
LOSSE PLAATSINGEN 12 <*nt prr mm
BIJ CONTRACT 2000 mm OF HOGER 10 ctnt p«r mm.
INGEZONDEN MEDEDELINCEN DUBBEL TARIEF
VISSERTJES 4 RECELS
ELKE REGEL MEER
De Schiedamse slagers en de vlees-
prijzen.
Een van de dagelijkse levensbehoef
ten, die het langst gedistribueerd zijn
geweest is ongetwijfeld het vlees. Ge
durende 10 lange jaren was het ver
bruik beperkt en menig huismoeder
slaakte in die tijd een diepe zucht,
wanneer zij het schamele rantsoen in
haar boodschappentas had laten neer
ploffen. De enige troost, die de slager
haar kon medegeven, was het stereo
type gezegde: „Wacht maar, mevrouw,
als de oorlog afgelopen is en de distri
butie beëindigd dan zullen de Schie-|
damse slagers U weer bedienen, zowel
naar kwantiteit als naar kwaliteit.
Des slagers troostwoorden waren geen
ijdele frazen. Hij kan U thans te kust
en te keur vlees en vleeswaren aan
bieden van nog betere kwaliteit dan
voor de oorlog, immers zowel de ont
wikkeling van de voedermethoden
van vee, als de techniek der vleeswa-
renbereiding hebben in de verstreken
jaren niet stilgestaan, zijn integen
deel met reuze sprongen vooruitge
gaan. Ook op het terrein der hygiëne
zijn grote vorderingen gemaakt. Tot
zover is alles wat gedaan kon worden
door de partijen in het productiepro
ces en door de Schiedamse slagers in
het bijzonder inderdaad verwezen
lijkt. Eén factor is er echter, waarin
door de slagers nog geen verandering
kon worden gebracht en dat zijn de
prijzen van vlees en vleeswaren. De
stijging van deze prijzen heeft hij, met
de beste wil van de wereld, nog niet
kunnen tegenhouden en dit is hem
dan ook een doorn in het oog. De taak
die hij zich heeft gesteld, n.l. het pu-i
bliek zo goedkoop mogelijk van vlees
en vleeswaren te voorzien is sinds de
afloop der distributie dagelijks zwaar
der geworden. De prijzen van het vee
en daarmede van het vlees zijn n.l.
in vergelijking met de prijzen gedu
rende de laatste distributie periode
gestegen met 60%. Het wegvallen van
de van overheidswege gegeven sub
sidie op het vlees, welke 40 ct. per kg
vlees zonder been bedroeg aan het
einde der distributie, is hieraan mede
oorzaak.
Indien wij nu de vleesprijzen in de
slagerij bekijken, dan komt het ons
voor dat deze geen gelijke tred heb
ben gehouden met de vee- en groot
handel prijzen. Immers gedurende de
laatste distributieperiode bedroegen
de vastgestelde consumentenprijzen
van:
Biefstuk f 3.05 per kg; Rosbeef
f 2.65 per kg; Lappen f 2.15 per kg;
Gehakt f 1.85 per kg.
De Schiedamse slagers hebben inge
zien dat, indien zij bovengenoemde
prijzen met 60% zouden verhogen en
brengen op resp. f 4.80, f 4.25, f 3.40
en f 2.95, hetgeen mede in verband
met de door hen aangegane verplich-.
tingen zoals pensioenfonds en 5%
loonsverhoging ten behoeve van hun
arbeiders gerechtvaardigd zou zijn, zij
een dusdanig beroep op het gezinsin
komen zouden moeten doen, dat daar
door het vleesverbruik nog meer zou
teruglopen en daarmede de volksge
zondheid in het gedrang zouden bren
gen. Het middel van mindere kwali
teit zij hierbij door de Schiedamse
slagers ten enenmale van de hand ge
wezen.
Door de overheid is als eis bij de
5% loonsverhoging gesteld „grotere
prestatie" van de werknemers. Waar
deze „grotere prestatie" slechts gele-
verd kan worden door goede en doel
matige voeding, mag het zeer belang
rijke voedingsmiddel vlees niet op de
achtergrond geraken, te meer daar de
stijging der vleesprijzen in de 5%
loonsverhoging is gecompenseerd.
Dierenbescherming vraagt Uw aan
dacht.
Zoals U waarschijnlijk wel niet
meer zult herinneren, hebben wij in
dertijd een lans gebroken voor méér
publiciteit en populariteit van het be
drijfsleven en organisatiewezen. Wij
hebben toen langs onze neus weg de
vereniging van Dierenbescherming er
in betrokken. De actieve secretaris, de
heer J. Borsten, heeft hierop onmid
dellijk gereageerd in een schrijven,
waarvan wij de inhoud helaas eerst
in dit nummer van ons Nieuwe Stads
blad tussen onze carillonklanken kun
nen opnemen.
„De laatste jaren zijn wij er pas in
geslaagd de „Dierenbeschermingsge
dachte bij de bevolking ingang te
doen vinden." Zo ongeveer begint de
schrijver zijn brief aan onze Redactie.
Het epistel zit goed in elkander, is
voor onze redacteur buitengewoon
overzichtelijk en laat aan duidelijk
heid niets te wensen ever. De heer
Borsten schenkt die soort klare wijn,
welke wij in ons exclusieve Stadsblad
zo gaarne proeven. Luistert U maar:
„Medewerking laat veel te wensen
over. Jaja, dat is een belangrijke uit
lating, welke wij ook van vele andere
initiatiefnemers, promotors en be
stuurders dikwijls moeten vernemen.
En dan nemen wij ons petje maar
weer eerbiediglijk af voor al die idea
listen van beiderlei kunne, die meestal
zonder de nodige medewerking en
dikwijls tegen de stroom op hun ganse
leven voor hun ideaal zwoegen en
ploeteren. En het houdt hen nog jong
ook. Dat is het loon van allerlei idea
lisme: men wordt nooit oud.
Doch laat ons verder zien, wat de
onversaagde Schiedamse Dierenbe
schermers ons te vertellen hebben:
„Van een bevolking van 70.000 zijn
er nog geen 500 lid van onze vereni
ging. Als wij een collecte organiseren,
mogen wij blij zijn als er zich 10 le
den aanmelden om te collecteren. Dat
wij met zulk een gering aantal leden
geen bezoldigd inspecteur kunnen
aanstellen, zal iedereen begrijpen. De
heer J. Kreuger, die onbezoldigd ge
meenteveldwachter is, moet dus na
zijn werkzaamheden alle klachten en
overtredingen onderzoeken.
Thans zijn. wij zo ver, dat wij door
de medewerking van de heer v. d.
Steen in de gelegenheid zijn binnen
kort een no'odasyl te openen op het
terrein achter zijn winkel. Onze afde
ling heeft 7 hokken in de maak voor
zwervende honden, waarvan de kos
ten meer dan f 800.bedragen, daar^
bij komt nog een installatie voor het
afmaken van zieke dieren, het voe
deren en schoonmaken wat ongeveer
70 cent per dier en per dag kost. Voor
zwervende katten zijn er reeds hok
ken beschikbaar.
Als wij een vergelijking mogen ma
ken met onze Zusterafd. te Delft, dan
zien wij daar een ledental van boven
de 1000, terwijl de gemeente jaarlijks
f 1000.subsidie verstrekt. De kli
niek te Delft rekent f 2.50 per con
sult, terwijl wij in het belang van de
dieren slechts f 0.25 in rekening bren
gen aan on- of minvermogenden. Dat
er nog geen telefoonadres is, daar
kunnen wij niets aan doen. Dit is
reeds 2 jaar geleden door de Vereni
ging aangevraagd voor de heer v. d.
Steen, maar helaas wachten wij nog
steeds."
Om U de laatste zin duidelijk te ma-j
ken, moet U weten, dat wij in ons ar
tikel er op gezinspeeld hadden, dat de
Dierenbescherming hier ter stede zelfs
geen telefonische aansluiting heeft.
Salto mortale van zenuwachtige be-
lasingbetaler: Bij het offeren van ons
penningske op het altaar van de Fis-
caalse Maagd waren wij nog onver
wachts getuige, hoe iemand soms een
rare schuiver kan maken. Bij het bin
nentreden van ons monumentaal Be
lastingkantoor op de Lange Haven, U
weet wel met al die ouderwetse, ste
nen stoepkens, struikelde een adspi-
rant-belastingbetaler in z'n zenuwach
tige haast om ook iets te mogen bij
dragen ter versteviging van 's Lands
financiën dermate ongelukkig over
zijn eigen benen, zoals-ie later zelf
mompelde, dat-ie letterlijk met her"
hoofd vooruit naar binnen schoot. Hij
ramde vervolgens een niet onknappe
Jongedame van achteren. Wat op zich
zelf nog zo kwaad niet was. Deze
zeeg onmiddellijk een beetje ver
wonderd, want een mens heeft nu
eenmaal geen ogen van achteren
op haar derrière. Waarna het onfor
tuinlijke en onvrijwillige paar nog et
telijke schreden door de gladde gang
gleed. Buiten op de haven sloegen
enige kantoorknapen voor de invoer-,
rechten met boosaardig leedvermaak
dit uitzonderlijk schouwspel gade.
Dé Spaarpost: De laatste tijd wor
den onze stadgenoten geregeld in hun
brievenbus verrast met de Spaarpost.
Deze lumineuze uitgave voor onze
Nationale Spaarraad bevat een schat
van levenswaardige wenken en raad
gevingen, waarmede wij het in prin
cipe wel eens zijn. Sparen immers is
een bron van Volkskracht. Een Volk,
dat niet spaart, gaat ten gronde.
Maarrdan behoort de Overheid
ook een gezonde politiek ten opzichte
van de vooral kleine spaarders
te voeren. „Veelvuldig is de klacht,"
luidt het in het 4e nummer van de
bedoelde Spaarpost, waarin boze
spaarders hun hart eens luchten, „dat
in geval van werkeloosheid de Staat
alleen diegenen te hulp komt, die
niets hebben, doch degenen die ge
spaard hebben, in de steek laat. Zo
als de Heer De Bruyn, voorzitter van
de K.A.B. terecht schreef: „Dat heeft
veel kwaad bloed gezet!"
Als het éne gezin er maar op los
leeft en het andere door een zuinige
en sobere levenswijze wat spaarduit
jes weet te vergaren, dan moet het
spaarzame gezin bij werkeloosheid
eerst de Spaarpot aanbreken en opte
ren alvorens steun te ontvangen, ter-^
wijl het verkwistende gezin onmid
dellijk voor steun in aanmerking
komt. Zo is er méér. Zoals U weet,
kan het geld zijn waardevastheid ver
liezen, als een Regering geen zuinig
en zakelijk nationaal beheer over de
Volkshuishouding voert. Onze Spaar
ders dienen er zeker van te kunnen
zijn, dat hun zo moeizaam verworven
spaarduitjes door de Overheid gewe
tensvol en op verantwoordelijke wijze
besteed worden. En gebeurt dit ook?
In geval van steunuitkering bij wer
keloosheid of van andere maatschap
pelijke voorzieningsbij dragen moeten
de kleine spaarders te allen tijde een
redelijke voorsprong hebben boven de
opmakers en verkwisters.
Sparend en vergarend Nederland,
net zout van onze vaderlandse samen
leving en de hoop van onze nationale
toekomst, heeft het recht van de Re
gering te eisen, dat deze bij haar uit
gaven de oud-Hollandse deugden van
eenvoud en soberheid betracht en
gaan produceren en nog minder
gaan consumeren. En hij ziet daartoe
maar één mogelijkheid, n.l. verlaging
van het verbruik der massa door ver-|
hoging van prijzen zonder compensa
tie in loonsverhogingen."
Mocht het Nederlandse Volk dit bit
tere recept van Dr. Holtrop niet wil
len slikken dan zouden de middelen
wel eens kunnen gaan ontbreken om
in de normale voedsel- en grondstof-
fenvoorziening van ons overbevolkt
land te blijven voorzien, met als
desatreus gevolg een algehele wan
orde en werkloosheid. De zienswijze
van Dr. Holtrop getuigt van realiteits
zin. Zijn recept heeft echter veel weg
van een paardenmiddel. Bovendien
betekent het een fatale ineenschrom-
peling van onze binnenlandse markt.
Er woedt nu reeds een felle, meedo
genloze strijd om ook maar de klein-
tal bedrijven en een massale werke
loosheid ten gevolge hebben.
HORLOGERIE
REEDS 40 JAAR
HOOGSTRAAT 9
SCHIEDAM
Exporteren of sterven: Dit is nu het
nationale slagwoord van elke natie
geworden, waarbij dan de tot-het-
uiterste opgevoerde export dreigt te
gaan parasiteren op een zieke, inéén-
geschrompelde binnenlandse handel.
Wij aanschouwen heden ten dage in
onze ontredderde wereld een toren-
hoog-opgeschroefde Wereld-Export-
Drive. Elk land wil exporteren, meest
al ten koste van een ander. „Wij wen-,
sen een Verenigd Europa, riep onlangs
een Frans staatsman in vertwijfeling
waar nodig overgaat tot drastische be
zuinigingen van bovenaf wel te ver
staan. Dit zou de beste stimulans zijn
om de spaarzin bij ons arm Volk aan
te kweken.
Het recept van Dr. Holtrop: De Pre
sident van de Nederlandse Bank, Dr.
Holtrop, heeft kort na de devaluatie
ter gelegenheid van de Amsterdamse
Universiteitsdag enige waarschuwen
de woorden tot het Nederlandse Volk
gericht: „Om het steeds nijpender te
kort op onze betalingsbalans te doen
verminderen moeten wij nog méér
ste plaats in deze zo uiterst beperkte
markt te behouden. Het arbeidzame
leger van Nederlandse, binnenlandse
handelsreizigers weet hiervan mede
te praten. Wie niet van zeer goede
huize is, komt in het huidige verkoop
proces niet meer aan bod. Men ver
dringt en vertreedt elkander gewoon
weg op onze binnenlandse markt en
deze precaire situatie zal dadelijk bij
nog minder verbruik ongetwijfeld een
lawine van deconfituresen faillisse
menten, decimering van het produc
tie-apparaat voor binnenlands ge
bruik door sluiting van een groot aan-
4H:II=W:Tu1
Hoogstraat 51
TeL 66821
uit, maar wij trachten op de ruggen
van elkander naar boven te klim
men." Is het wonder, dat mensen die
verder kijken dan hun neus lang is,
hun hart vasthouden? Wa't moet daar-
ESi
't Wolhuis W. v. d. LEEDEN BRO™ST 4