Dames,
BUIJS' Stojfenhuis
SMALFILMS nu 550 (13 Meter)
HUIZE BRABANT, TUINLAAN 98
is ook zö GOEDKOOP
BROERSVELD 127
9.98
5.90
HERENMODES HOOGSTRAAT 93 TELEFOON 67679 SCHIEDAM
Z1LFD0RF
FILMT U OOK?
29.80
Heren, let op l
Heel SCHIEDAM loopt te hoop
GOEDE KWALITEITEN
OPRUIMINGS
AANBIEDINGEN
I
TEGEN
REMBRANDTLAAN 83
PASSAGE
KALIEF
HIELP
ZICHZELF
VRIJDAG 11 JUNI 195S
TWEEDE BLAD.
Aj. zaterdag
Buija' Stoffenhuia heeft thans iets
voor U
Een uitgebreide collectie
COUPONS
ZUIVER WOLLEN KAMGAREN
voor Herencostuums, waaronder
geïmporteerde Engelse kwaliteiten.
Uw vrouw weet wel waar het is
Komt U eens kijken 7
Desgewenst wordt adres van billijke
kleermaker verstrekt
HOOGSTRAAT 94-98
tegenover de Pastorie.
Pracht KAMGAREN PANTALONS van ƒ32.50 nu.19.50
Popeline pracht DAMES JACKS met capuchon van
ƒ24.50 15.75
Pracht collectie KAMGAREN COLBERTS, vanaf 13.50
Mooi KHAKI PANTALONS 14.50, 12.50 11.50 8.50
U.S.A. KLINKNAGELBROEKEN 13.95, ƒ12.50 10.50
Mooie SPORT-PANTALONS ƒ16.50, ƒ14.95, ƒ13.95 9.50
U.S.A. OVERALLS, ijzersterk 16.50, 13.95 9.95
WERKHEMDEN 3.50
HEREN-JACKS, nog enkelen 9.50
POPELINE FIELD JACK, nu24.50
Zuiver leren WERKSCHOENEN ƒ14.50, ƒ12.50 5.50
Mooie COWBOY-HEMDEN ƒ12.50, ƒ10.95 7.75
GROENE JASSEN, off. model (geheel dubbel.. 37.50
JASSEN, met changeant voering42.50
LET WEL ALLEEN
IS PAS
GEEN CADEAUX, MAAR
OVERTUIGD U
COSTUUMS vanaf
PANTALONS vanaf
OVERHEMDEN vanaf
Afijnkomt U eonê ktfken in onze etalage
Wij verkopen alle RESTANTEN Costuums
(ook buikmaten), Dames- en Heren Regen
jassen, Khaki Pakjes, Pantalons en Shorts,
Overhemden,
q X Pyama's,
Coupons Herenstoffen
enz. enz.
TEL.69077 SCHIEDAM
gedurende 14 dagen buiten de
speciale opruimings-artikelen
op onze gewone kwaliteits
goederen EEN EXTRA
HET NIEUWE STADSBLAD
Huiskamermatten, 2x3 m. 85.
Prachtig pluche karpet 2x3 m..65.
Tweepers. verend Interieur bed-
Stel met kapok kussens 05.
Vitrage, per meter 0.45
Meubelstof, per meter 5.95
•Öt Verder rolang de voorraad strekt
coupons Balatum etc. tegen uiterst soherpe
prijzen bij
RUIMEN WIJ
JAPONNEN
DEUX PlèCES
BLOUSES
ROKKEN
Zie onze prijzen
en Etalage
LANGE KERKSTR. 19,
TELEF. 66135.
AfflERICMI DUMP
DAMES- EN HERENREGENJASSEN, let U er
wel op GEEN KATOEN maar ZUIVER POPE-
LINE van ƒ39.50 nu 29,bU
spotprijzen
DE GEHELE WEEK,
TONY CURTIS PIPER LAURIE
SCHIEDAM TEL. 69563
i DAG. 2 EH B UUR ZATERD. EN fXE 7 O O KI VAN IJ F
7QNDAG 2-4.15-7-9.15 UUR L»L AVWll V ZAIV fc/C
TECHNICOLOR
(The prince who was a thief)
14 J-
UIIJ GEUEIi
■lil 101CI 81. USE
Er heersen grote politieke
moeilijkheden aan de grens
van het Oostelijk en Weste
lijk Duitsland. Maar erger dan
de politieke moeilijkheden
dringen tot de gewone mem
daar aan de grens van twee
werelden de problemen van
de huisvesting van de duizen
den politieke vluchtelingen
door. Deze mensen welke kans
zagen van de Oostelijke lan
den naar het Westen te trek
ken, kwamen daar aan, arm
en berooid, met niets dan hun
kleren en hun verlangen op
nieuw te werken aan een toe
komst.
De bevolking van Alfdorf wenste
zichzelf geluk. Hun kleine stadje,
gelegen op een beboste heuvel in
Zuidwest Duitsland had zonder
enige schade de oorlog overleefd.
If eel van de mannen échter waren
gesneuveld in de oorlog of in krijgs
gevangenkampen, maar toen 't laat
ste geweerschot was gevallen droeg
leder huis in deze 600 jaar oude stad
nog zijn typische dak en stond nog
Iedere steen en iedere muur op de-
telfde plaats als in het begin van
de oorlog.
Met de vrede echter kwamen ook
de problemen. Een stroom van
vluchtelingen uit Oost-Europa trok
«ver de heuvel van Alfdorf en stop
te. Het waren mensen uit Polen,
Hongarije, Bessarabië en 't Sudeten-
land, doch de meesten wel van Duit
se afkomst. Zij hadden geld noch
vee, voedsel noch bezittingen. In tijd
van een dag groeide het bevolkings
tal van 1325 tot 2055.
De bevolking van Alfdorf was zelf
arm. Zy waren gewend te werken
van zonsopgang tot -ondergang en
ploeterden een bestaan uit de schre-
le heuvel grond rond de stad, waar
ze koren, haver en aardappels ver
bouwden. Z(j hadden geen huis over
en nauwelijks een bed ot wat brood
om de vluchtelingen te helpen.
Dat was echter nog maar een deel
van de moeilijkheden. Generaties
lang hadden de rustige burgers van
Alfdorf niet anders gekend dan de
Lutherse religie. Op een paar na
waren de nieuwaangekomen Katho
lieken. Zelfs brachten zjj hun eigen
geestelijke mee. Spoedig ontstonden
wrijvingen. De berichten hierover
bereikten al spoedig de burge
meester van Alfdorf, de 70 jaar
oude baron Hans van Holz, wiens
familie reeds tien generaties lang
(ie meeste bossen en velden in de
omgeving bezat. De baron, eon klei
ne vriendelijke man, had een groot
deel van de inwoners in zijn dienst
bestuurde het stadje op zachte wij
ze en was geacht om zijn wijsheid.
„Wij zullen ons voedsel delen met
de hongerigen, ons huis met de dak
lozen", zei hij tot de burgers van
Alfdorf. „Wij zullen deze mensen
helpen, waar wij kunnen". Zelf nam
hij zes families vluchtelingen op in
zijn kasteeltje. Dorpelingen volgden
z'n voorbeeld, trokken eigen familie
samen in een paar kamers en ver
deelden bedden en voedsel met de
vreemdelingen-
De baron sprak ernstig met de jonge
Lutherse dominee en samen zochten
xjj de katholieke geestelijke op. Wat,
zo vroegen zij, kunnen de Luthe
ranen doen om de Kaholieken te
helpenT Zouden de nieuwelingen
misschien de oude dorpskerk voor
hun diensten willen gebruiken? De
priester nam dit met graagte aan en
twee jaar lang, op Zon- en Feert-
dagen droeg de priester de H. Mis
op in de Lutherse kerk, terwijl de
Lutheranen hun diensten iets later
stelden.
„Zodra er een mogelijkheid is", zo
beloofde de burgemeester, „zullen
wij U helpen Uw eigen kerk te bou
wen".
Er waren nog andere problemen. De
school was niet groot genoeg om ook
nog alle nieuw-aangekomen kinde
ren op te nemen. De waterleiding
was overbelast. De vluchtelingen
waren werkloos, want er was een
voudig voor hen niets te doen.
De baron riep den mensen oude
en nieuwe ingezetenen bijeen. Het
ambt van burgemeester werd hem
te zwaar onder deze omstandighe
den voor een man van zijn leeftijd,
zo zegde hij. Er waren genoeg jonge
mensen speciaal getraind om dit
soort problemen aan te pakken. In
derdaad was er een school in het
naburige Haigerloch voor gemeente
ambtenaren. Waarom niet naar
Haigerloch geschreven, dat Alfdorf
een burgemeester zocht
De gemeenteraad deed zo en er
kwamen vijf sollicitaties. Deze vijf
candidaten werden uitgenodigd de
bevolking in vergadering toe te
spreken. Ieder van deze jonge men
sen vertelde de bevolking wat zij
meenden, dat gedaan moest worden
om Alfdorf uit zijn noodtoestand te
halen en het hele dorp luisterde.
Een spreker in het bijzonder maakte
indruk op de luisteraars. Het was
een mager, zwart-ogige jongeman,
welke sprak, zonder stadse woorden,
over laaimachines en waterlei
dingen, huizenbouwen en banen,
voedsel en bedden. Hij sprak over
mensen, welke samen moesten wer
ken voor een gemeenschappelijk
doel Niet lang na de vijf toespraken
koos de bevolking de donker-ogige
jongeman tot hun burgemeester. Hij
heette Wilhelm Schober, was oud
soldaat, had een jaar doorgebracht
in Russische krijgsgevangenschap en
had op 28-jarige leeftijd na het vol
brengen van een speciale opleiding
voor gemeentebestuurder al enige
ervaring in verschillende gemeen
ten. Nu ging hy aan het werk voor
Alfdorf.
In burgemeester Schober's plannen
stond huizenbouw op de eerste
plaats. Inplaats van steun te vragen
aan de regering, bewoog hij de be
volking een eigen, winstgevende
onderneming te vormen voor hui
zenbouw. Ieder kreeg aandelen naar
gelang hij geld, land, materiaal of
werkuren leverde.
Nadat het eerste half dozijn huizen
gebouwd was, had de onderneming
meer geld nodig. Ze beleende hun
huizen en kregen hierop geld van
banken. Deze schulden worden nu
weer afbetaald uit de huurop
brengst. Momenteel wonen 95 fami
lies, die have en goed verloren had
den in hun vaderland in spiksplin
ternieuwe huizen.
Zoals gezegd hadden de vluchte
lingen stuk voor stuk wel een of an
der beroep. Er waren wevers, me
taalbewerkers, glasblazers, machine
bankwerkers etc. Maar Alfdorf was
sinds generaties een landbouwcen
trum van bescheiden omvang. Er
waren 'n handvol winkels, wat ca-
fé's, twee barbiers en vier kleine
pottenbakkerijen, welke de klei van
de naburige velden gebruikten om
goedkope borden etc. te maken. Dus
moest Schober het probleem van de
terwerkstelling en het scheppen van
werkgelegenheid aanvatten.
Dag in dag uit reed hij op zijn fiets
door de straatjes en langs de wegen,
en ondervroeg en informeerde bij
alle 1250 hiervoor in aanmerking
komende burgers.
H(j stelde een kaartsysteem samen
met de gegevens van alle mannen
en vrouwen betreffende hun beroep,
opleiding en ervaring. Toen nam hij
het systeem meer naar Stuttgart de
dichtstbijzijnde grote stad en sprak
met bankiers en industriëlen.
„Wij willen werken", zo zei hij, „en
i jullie hebben onze vakkennis nodig"
Een corsettenfabrikant vroeg: „Heb
ben jullie een gebouw om 40 naai
machines te plaatsen en vrouwen
om ze te bedienen".
,De vrouwen wachten", antwoord
de Schober. „Zeg maar wat voor
soort gebouw U nodig hebt en wij
maken het".
Nu zoemt een grote nieuwe fabriek
van het geluid van snorrende ma
chines. Ongeveer 40 vrouwen wer
ken er aan opdrachten.
De klei van Alfdorf wordt nu ver
werkt in een paar flinke nieuwe
pottenbakkerijen en 'n aantal vluch
telingen is hier aan het werk. Hun
producten - vazen, kommen, bloem
potten etc. - worden in West-Duits-
land grif verkocht en dit aardewerk
begint al een zekere naam te ver
overen.
Veel van de nieuwe burgers van
Alfdorf waren geschoolde edelsme
den. Momenteel werken 35 van deze
mannen in een omgebouwde hooi
schuur.
De „burger"-onderneming, die ook
de huizen bouwde huurde de schuur
repareerde en verbouwde, schoot
geld voor om enige machines te ko
pen of te huren. Driemaal per week
gaat er een zending kettingen, rin
gen, broches en spelden naar het
naaste station, 15 kilometer verder.
„Jammer genoeg", vertelde Schober
„beschikken wij nog niet over de
werktuigen om deze artikelen even
tueel te vergulden of te verzilveren,
en moeten wij ze daarvoor naar
Schabisch-Gmünd zenden voor deze
afwerking. Vandaar gaat er veel
naar Amerika".
In een andere werkplaats fabriceren
glasblazers millioenen helkleurige
kralen en imitatie parels. Er is een
kleine meubelmakerij waar eerste
klasse meubelen vervaardigd wor
den. Wevers uit Polen vervaardigen
katoenen stoffen in 'n ander nieuw
gebouw.
Intussen hebben de Katholieken
hun nieuwe kerk gebouwd op land
dat vroeger toebehoorde aan de Lu
therse baron von Holtz, met materi
aal geschonken door belijders van
de beide godsdiensten. Omdat da
mannen meestal druk bezig waren
met de kost te verdienen werd hel
grootste deel van het graafwerk,
cementmengeu etc. door vrouwen
gedaan. Protes;anse metselaars en
schilders werken te«en een half
uurloon. En toen de dakspanten ge
plaatst moesten werden vereenigda
zich de gehele gemeente en knapts
het werk op Zondag na de kerk
dienst op.
Een vleugel is aangebouwd aan da
school. In een nieuw gebouw van
twee verdiepingen bevind zich een
kleuterschool en is ook een grota
zaal voor vergaderingen van de ver
schillende verenigingen. De ener
gieke vrouw van de baron is presi
dente van een comité van Lutherse
en Katholieke vrouwen, welke
koekjes bakken, handwerken ver
vaardigen etc. uit welker opbrengst
weer gordijnen en kleden gekocht
worden voor dit gebouw.
In de bossen bij Alfdorf wordt hout
gehakt en nieuwe bomen geplant
Omdat hout duur is worden alle
nieuwe gebouwen uit cementblok-
ken opgetrokken, maar het hout
wordt voor goed geld verkocht,
welk geld weer wordt besteedt voor
straat-, riolering- en watervoor
zieningen.
Heden ten dage is niemand in Alf
dorf hongerig. Zonder veel geld ia
lenen zoemt de stad van activiteit
Er is een dak boven het hoofd van
iedere familie, oud of nieuw. Ieder
heeft een baan. Er zijn geen vreem
delingen meer, want deze zijn vol
ledig opgenomen in de gemeenschap
en zitten zelfs in de gemeenteraad
Geleid door de oude baron, de jong»
burgemeester, de dominee en da
priester hebben deze mensen succes
geboekt door hulpvaardigheid, een
openblik en hard werken.
„Ik geloof", zei burgemeester Scho
ber, „dat dit de weg is naar wel
vaart en vrede".
