MONOPOLE-THEATER
Regenjas „cadeau"
aaA,Outfit li nteefc
HAGERAATS
P.F.v.d.ENDE
HEYBERG
„AVROS"
Winkelman's
Zolang de voorraad strekt
HOOGSTRAAT 28
.ASTRA'
5pCl.
„ASTRA"
REMBRANDT
Bii Swierstra Uw- gulden
BESTEL NU
NIEUWE LETTERS EN
MODELLEN
KLEDINQJtUlS
Kr werd een
kindeke geboren..
1
Bromfietslaarzen voor heren 29.75
Schoenmagazijn „Excelsior"
Swierstra
zegt...
«Favorita»
automatische luchtverversing
HOOGSTRAAT SCHIEDAM TELEFOON 6SSOS
WEEKDAOEN 2-7-9 UUR ZATERDAO EN ZONDAG 3-5-7-9 UUR
DE VL1JCHT VAN KAPITEIN BLOOD (Technicolor)
BETTY HUTT ON
FRED. ASTAIKE
LET'S DANCE
Dinsdag 23 t/m. Woensdag 24 December
SPOORWEG-S A80TAGE
Geschenken onder
de Kerstboom
Voor de Bromfiets-bezitter# hebben wij
Handkappen Handschoenen
Regenbroeken Gezichtsbeschermers
Zijtassen Standaards Schijnwerpers
Klokjes Kilometertellers Chokekabels
met knop voor stuurbediening op
Natuurlijk bij:
Met onderstaande sterk verlaagde prijzen kunt
U zelf beslissen of U met het bespaarde geld
een regenjas wilt kopen.
mteA, uuiaïd
PANTALONS
HERENULSTERS
JONGENSULSTERS
Wollen tweed
Wollen gabardine
OVERHEMDEN van 12.- 14.-
van 10 75
van 9.75
2-Delige KAMGAREN COSTUUMS
Prima pasvorm
1 2.75
22.25
nu
6-75
nu
575
nu
4.75
Hulp in de Huishouding
heeft pracht collectie
Lakens en Slopen
met zeer fijn bor
duursel. Ajour en
gezoomd
Slopen vanaf f 3.15
Lakens vanaf 110.35
Als Kerstreclame
geven wij
Gedurende de Kerstweek lOo/o korting
op alle niet geetaleerde artikelen I
Zie onze etalage I
Nergens beter
■ergens goedkoper
dan b|J
TEXTIEL
-tóSÖt~SS~tÖÜ&-
«Ü8PF»
Vx.jjiicht: 1. KEBSTDAC HIEUW PROGRAMMA
Vrijdag 19 t,m. Maandag 22 December
(TECHNICOLOR)
Een idylle met hindernissen achter de scher
men van Broadway.
TOEOANO ALLE LEEFTIJDEN
2 DAGEN
ALAN LADDin
(TECHNICOLOR)
Vlammende kleuren, Vlammende acties
TOEOANO 14 JAAR
AUTOMOBIELBEDRIJF
WESTVEST 4
NIEUWE MATHENESSERSTRAAT 11—13
TELEFOON 67521—68269
KRENGEN WIJ EEN ENORME
SORTERING PANTOFFELS i
Ook in damesmaten Met wolvacht gevoerd.
Speciaal adres voor DAMESSTEUNSCHOENEN.
HOOGSTRAAT 15 TELEFOON 65733
Vet en gerookt Spek 40 cent per kilo afge
slagen.
Dikke Bladreuzel, ook nogSO ct
Reclame Rundvet, ook nog80 ct
Malse Biefstuk 2.50
Rosbief, contrafile staartstuk2.10
Ribstukken 2.
Heerlijk gekruide Varkensrollade 2.20
Prima Runder Kerstrollade, vanaf I -SO
Carbonade, harst 1.80
Ribcarbonade 1
Lendecarbonade
Rund- en Varkensgehakt 1 -5®
Runderlappen, vanaf 1.50
Het snoepje van de week:
2 ons gebradpn Rosbief Ï.IO
2 ons sappig Pekelvlees ®t
2 ons Blikzult 64 ®t
2 ons Boterhamspek 80 et
REMBRANDTLAAN h. NIC. BEETSSTRAAT
TELEFOON 67781
gaat alles tegen uiterst lage prijzen weg.
ELECTRISCHE KLOK van 45,— voor 31,50
HORLOGES, van 40,— voor 30,—
WEKKER, van ƒ8,25 voor 6,13
HORLOGEBANDEN van ƒ1,50 voor 1,13
PROF. KAMERLINGH ONNESLAAN 175 B
GEVRAAGD:
voor halve dagen, In gezin met 2 kinderen, reap.
1 en 3 jaar oud.
P. WOLFF
FRANSCHELAAN 264 B (Oud-Mathenesse)
HOOGSTRAAT 178 SINGEL 17o
maakt Stofknojjpn.
Gespen en Ceintuurs in
één dag kl aar-
Naaisters extra korting
Singel 133, Tel. 69633
VOOR ADVERTENTIE'»
TELEF. 67368.
REMBRANDTLAAN 83 TELEFOON 69877
Zaterdag 20, Maandag 22, Dinsdag 23 en Woens
dag 24 December a.s. tot 9 uur geopend.
OLIEBOLLEN 10 en 13 ct.
BERLINERBOLLEN, 2 stuks 25 ct.
Voor de a.t. Feestdagen
tijdig bestellen s.v.p.
BROERSVELD 7
TELEFOON 66807
99
99
Het spaorzame licht van een wal
mende olielamp verlichtte flauw de
gezichten van de beide mannen, die
leder aan een kant van de ruw hou
ten tafel zaten. Op de gekalkte vuile
wand speelden de schaduwen hun
spel wanneer het vlammetje van de
olielamp danste op de pit.
De jongste van de beide mannen
zuchtte diep. Zijn gezicht glom en in
hei, gele licht glinsterden de drup
pels op zijn voorhoofd als diaman
tjes. Nu en dan gleed een droppel
met korte schokjes naar beneden
een lichte streep achterlatend en
bleef hangen tussen de harde stop
pels van de ongeschoren kin.
De man keek om en zijn ogen boor
den zich in het grauwe duister van
een hoek van de kamer, waar af en
toe een zacht gekreun te horen was.
Op een gescheurde vuile matras,
waar hier en daar slierten kapok
uitstaken lag een jonge vrouw ge
heel gekleed. Zij keerde zich en
keerde zich als trachtte zij te ont
komen aan de krampende pijnen die
haar lichaam martelden.
„Karl, je moet ons helpen", smeek
te de jonge man terwijl hij de ruwe
vereelde handen van de ander in
de zijne nam. „Vannacht moeten wij
erover, want ander; is er de eerste
tijd geen kans meer op. Dat mogen
wij niet riskeren, want iedere dag
langer hier. kan het einde beteke
nen en dan zouden wij stranden in
het gezicht van de haven". Kramp
achtig kneep hij de handen van de
ander als wilde hij hem dwingen
toe te geven. De oudere fronste de
wenkbrauwen en trok zachtjes zijn
handen terug. „Je weet Walter, dat
juist nu met de kerstdagen de con
trole langs de grenns verscherpt is.
Het gevaar is te groot en vergeet
niet, dat ik hier weer terug moet
komen".
De jonge man zuchtte en kneep de
handen tot vuisten samen. „Karl je
ziet het toch zelf, het kan binnen
een uur met Lise gebeuren, en als
dat kind er is kunnen wij de eerste
tijd niet meer weg. Al drie weken
lang hebben wij de grootste gevaren
getrotseerd op onze vlucht van Bres-
lau naar de grens en nu ons nog
slechts enkele kilometers van de
vrijheid scheiden, wil ik niet langer
wachten. Nu kan Lise nog voort al
is het met moeite en als wij moeten
wachten hebben wij het kind ook
mee te nemen, terwijl wij minstens
nog tien dagen in deze gevaarlijke
streek waar 't wemelt van patrouil
les moeten blijven. Karl, jij kent
hier de streek als niemand anders,
toe helpt ons er vannacht over 1"
Het laatste klonk als een bede. En
toen de oude man in de smekende
bruine ogen van de ander keek,
moeit hij denken aan de ogen van
het hert, dat hij jaren geleden na
een verwoede jacht had aangescho
ten. De uitdrukking was een men
geling van angst, smeken en ver
wachten. Hij hoorde hoe de jonge
vrouw zachtjes kreunde en zich
wentelde op haar harde ligplaati.
Er sprong iets in hem kapot er
meed iets door zijn ziel en hij voel
de hoe een week gevoel in hem om
hoog kroop. Deze jonge mensen had
den nog een heel leven voor zich en
als het lukte, een leven in vrijheid.
Hij was oud en alleen, wat kwam
het er nog voor hem op aan. Het
was kerstavond, de controle was
verscherpt en de risico's dus dubbel
groot, maar het was volkomen don
ker buiten, de maan ging schuil ach
ter een dikke laag wolken. En waar
om zou God niet met hen zijn juist
op deze kerstnacht 7
Hij stond op en klopte op de hak
zijn krom gebogen pijp leeg. „We
gaan", sprak hij kort. Het gezicht
van de jonge man straalde en het
deed de oude goed. „Ja heus 7",
vroeg Walter. „We gaan herhaal
de Karl en ondanks de angst die hij
in zich voelde voor deze nachtelijke
tocht, glimlachte hij. „Maak je maar
klaar, we behoeven niet langer te
wachten".
Laag jaagden zwarte wolkenmas
sa's lang de lucht, voortgezweept
door de harde wind, die tussen de
bomen huilde en de vluchtelingen
vlagen fijne regendruppels in het
gezicht zwiepte. Het was donker,
volslagen donker. Geen meter kon
den zij vooruit zien. De oude Karl
liep voorop. Hij kende het terrein
op zijn duimpje. Walter ondersteun
de Lise zoveel mogelijk en droeg
haar over greppels en andere hin
dernissen. Zij waren er bijna en tn
de verte zagen zij de lichtjes van
het dorp aan de andere zijde van de
grens.
Zij twinkelden en riepen de vluch
telingen toe: „Kom, kom 1" Daar
wenkte de vrijheid. Daar zouden zij
geen opgejaagd dier meer zijn, daar
zouden zij geen angst meer behoe
ven te hebben voor patrouilles, ar
restatie, verbanning of executie. Zo
meteen zouden de klokken van het
kerkje aan de andere kant van de
grens gaan luiden. Zij zouden hun
stemmen verheffen tot wijd in de
omtrek en het grootste gebeuren al
ler tijden verkondigen ook aan de
patrouilles, die verscherpte contróle
uitoefenden.
Walter hijgde, hij voelde zich dode
lijk vermoeid. Lise kon niet meer,
haar krachten zakten weg en haar
man droeg haar verder, steeds ver
der. Karl zocht zijn weg, voorover
gebogen als een hond die een spoor
volgt. Nog honderd meter scheidde
hen van de vrijheid. Steeds verder
vrat de angst in Karl door. Hij had
een voorgevoel van een naderend
onheil. Dikwijls had hij deze tocht
al gemaakt en tientallen mensen
naar de vrijheid gebracht, maar
nooit had hij dit gevoel gehad. Plot
seling stond hij stil en greep Walter
bjj de arm. „Wat is er?" vroeg de
ze angstig. „Sstt!" siste de oude.
Het was te laat. „Staan blijven en
handen omhoog 1" klonk een stem
uit het ondoordringbaar duister. Het
noodlot had hen achterhaald. De
grauwe wolken braken in slierten
en de maan wierp een zacht licht
op het bemodderde natte groepje
dat doodstil bijeen stond. Enkele
tientallen meters van hen af ston
den zij, de mannen, met het geweer
tn de aanslag. Gestrand in het ge
zicht van de haven, flitste het Wal
ter door zijn hoofd. „God help 1"
stamelde hij.
Karl keek vertwijfeld om zich heen,
als zocht hij een uitweg. Dit zou
voor Walter en Lise het einde be
tekenen, wist hij. Over zichzelf
dacht hij niet. Walter had zijn armen
om haar heen geslagen als wilde hij
haar beschermen. Karl keek naar
Lise en hij zag de wilde angst in
haar ogen. Haar gezicht was lijk
bleek en haar vingers klauwden
krampachtig om de schouders van
haar man. Het einde voor hen op
kerstavond.
Plotseling werd de stilte verstoord
door het gebeier van de kerstklok
ken. De volle klanken golfden over
de huizen, de velden en het bos, ge
dragen op de windvlagen, die de
regen tegen hun ruggen striemden.
Een kindeke was geboren in kom
mervolle omstandigheden twee dui
zend jaar geleden. Dit kind was het
licht der wereld geworden, zoals
het kind van Lise het licht beteken
de voor haar en Walter.
Karl wist het. Hij moest hen red
den Gejaagd fluisterde hij Walter
iets in het oor. „Mond houden!"
brulde een der soldaten en kwam op
de vluchtelingen toe. Als een gordijn
schoof een inktzwarte wolk voor de
maan. Het werd intens donker. De
oude stootte Walter aan en dadelijk
trok die Lise in een wilde ren met
zich mee. Karl sprong als een wilde
voor de aanstormende mannen heen
en weer. Het kon hem niets meer
schelen. Hij gilde, sloeg en trapte
om zich heen. Er werd geschoten op
de vluchtelingen. Nog steeds dekte
hjj de aftocht. Als een levende
schietschijf sprong hij voor de ge
weren heen en weer. Weer knalden
de schoten, toen was het stiL Door
nat en onder de modder lag de oude
man als een vormloze hoop op de
doorweekte bosgrond, terwijl het
leven uit hem vlood. Zijn vingers
krampen en boorden zich in da
zachte grond van het bos, dat hij
kende vanaf zijn prilste jeugd. Zijn
bos Zouden zij het gehaald heb
ben 7
Steeds dichterbij kwamen da wen
kende lichtjes van het dorp. Lise
wist en voelde niets meer. Zij liet
zich sleuren en trekken zoals Wat
ter goed dacht. Hijgend bereikten
zij de eerste huizen. Daar zakte Lisa
ineen, het was teveel geweest. V oor-
zichtig nam Walter haar op en droeg
haar naar het dichtsbijzijnde huis.
Hij begreep het. Het was op het nip
pertje. Nu ging het gebeuren. In
de woning brandde geen licht. De
bewoners waren waarschijnlijk naar
de kerk. Hij droeg haar achterom.
De deur van het bijgebouw was
open. Het was de stal. Zachtjes leg
de hij haar op het vers riekende
hooi.
Toen de dokter klaar was en het
kindje naast de moeder lag vroeg hij
aan Walter: „En, hoe zal de zoon
heten?" De jonge vader keek zijn
van geluk stralende vrouw eens aan
en toen zei hij: „Karl".
Hij keek door de open staldeur naar
buiten. De lucht was opgeklaard,
het regende niet meer en een bleek
witte maan scheen over het drui
pende bos.
De klokken zwegen. Er was een
kindeke geboren.
