I.D.W.
ruiminct
geeft de hele maand
Januari
10 korting
Ij. SUUGMNH
W. A. VERWAIJEN
GROTE
OPRUIMING
SPOTPRIJZEN 3
2
13
Van Gils
1295
HIER HEBT U OP
GEWACHT
ROBINSON CRUSCË
VAN SCHINZ-EO
Seizoen
VOOR GASVERWARMINO
95
595
675
7-25
6-50
5-50
95
Levert U RIJWIELEN BROMFIETSEN WASMACHINES WRINGERS STOFZUIGERS
v.a f3.— v.a. f!0.~ v.a. f6.v.a. fï.50 v.a. f2.per week
speciale
aanbiedingen
Werkelijke koopjes in
Gordijnstoffen, Vitrages, Vloêrbe-
dekking, Cocos, Karpetten, enz.
b.v. Wilton Karpot 2x3 mir 68.50
Zie de etalage's
HOOGSTRAAT 184186
BEDRIJFSKLEDING
HOOGSTRAAT 33
VAN PRIMA KWALITEITEN TEGEN
ZIE DE ETALAGES
BELEG UW GELD, het is geen praatje
GOED ADVERTEREN brengt geld in 't laadje I
in onze opruiming I
Sport
schoenen
met ^ubbel leren
zool vanaf
Sport
schoenen
Jongensschoenen
29 tot 31 9-95
32 tot 35 10-95
36 tot 40 «95
HOOGSTRAAT 71
LEVERING BINNEN EEN DAG, desgewenst zon Ier vooruitbetaling.,Buitenhavenweg 178, tegenover Politiepost. Telefoon 67552.
MRVOEB
Let wel10 korting
op de scherp berekende
prijzen voor Bervoets
kwaliteitskleding.
Daarnaast in alle afde
lingen een groot aantal
tegen uitzonderlijk
lage prijzen!
Belangrijkl Ook op kleding
naar maat, tijdens de
opruiming besteld,
10 °/o korting.
TELEFOON 68387 SCHIEDAM
ZIE SHOWROOMS HOOFDSTRAAT 189
PASSAGE 13
O.A. VELIE- EN ICO-HA ARDEN, VANAF 180.
MIKX
-
Sterke vilt dames
PANTOFFELS m.
rubber zool alle
maten
Pracht kwaliteit
Kinderschoenen
21 tot 23
24 tot 27
28 tot 30
Vlotte
Kinderschoenen
met onverslijtbaar
onderwerk
24 tot 28
21 tot 23
Heren
Dames
reeds vanaf
IJzersterke
in zwart en bruin met
rubber of leren zool
Goede schoenen vraagt U, bij
slaagt U!
(naast, waar dat wiel draalt)
Hoe een piloot
37 Jagen alleen leefue
op een eiland.
Verteld door Clay Blair Jr.
Op 1 Mei 1952 vloog de luchtvaart
kolonel Albert W. Schinz met een
F 86-Sabrejet boven Noord-Kore-
aans gebied, toen een 37-mm. gra
naat in de staart van zijn vliegtuig
sloeg, hetgeen brand veroorzaakte.
Zwetend van inspanning gelukte het
Schinz de machine nog'zo lang on
der controle te houden, totdat hij
boven zee was gekomen. Enige mi
nuten later was hij de controle over
het vliegtuig kwijt. Deze minuten j
waren echter juist voldoende voor
hem geweest om vast te stellen, dat
hij zich vlak boven een eilanden-
groepje bevond. Een dezer eiland
jes leek hem geschikt om te landen,
d.w.z. per parachute.
Hij haalde een handle over en als
de kurk van een kindergeweertje
v rd hij automatisch naar buiten
f worpen. Heen en weer zwaaien-
te onder de parachute, gelukte het
h>. a niet helemaal op het eiland te
landen, doch hij kwam ongeveer 30
meter uit de kust in zee neer. Dooi
zijn zwemvesten bleef hij goed drij
ven en even schéén hij nog veel ge
luk te hebben, want de wind blie-
in de parachute voor hem in d(
r.chting van de kust. Hij probeerde
rrs de parachute als zeil te gebrui
kt maar op een gegeven momen
zakte het zeil in elkaar en dreigd'
het Schinz door het gewicht onde
ter te trekken. Het gelukte hen
r -n rich los te maken. Bij zijn uit-
1 -ting behoorde ook een ophiasis
fc: re rubberboot. Deze boot was al
een pakje aan zijn uitrusting be
vestigd en hij behoefde slecht
krachtig aan een touw te trekke'
om te bewerkstelligen, dat de boe
zichzelf vulde en na een kleine Wor
staling gelukte het hem aan boor;
te klimmen.
De nooduitrusting welke hij had
hield in; een kleine zender-ontvan
ger, een reddingsvest en twee sig
naal-fakkels. Toen Schinz zich me
zijn uitrusting in de boot werkte
tteed hjj een vrselijke ontdekking
de paddels waren niet aanwezig. Me.
zijn armen probeerde hij de rub
berboot in de richting van de kust
te brengen, maar het getij was te
gen. Na een uur van inspanning
zakte h|j uitgeput in elkaar. Het ge
luid van de brekende golfslag deed
hem weer ontwaken. Het was don
ker én op de verlichte wijzerplaat i
van zijn horloge zag hij, dat hij bij
na zeven uur geslapen had. Het ge
tij was gekeerd en er stond een
sterke vloed, die hem langzaam naar
de rotsige kust dreef.
Plotseling hoorde hij een vliegtuig.
Het vloog laag, recht over hem
heen. Schinz greep snel een fakkel;
deze knetterde even en ging uit en
het vliegtuig verdween.
Het kostte hem ondanks het gunsti
ge getij toch nog een paar uur wer
ken met de armen en handen als
paddels voor de boot op het strand
lag. Schinz strompelde verder de
kust op, de boot en radio met zich
meeslepend. Dan liet hij zich op de
grond vallen en sliep.
De zon wekte hem. Onder zich zag
hij de Gele Zee tegen de kust slaan,
terwijl het zeewater de nauwe in
hammen in en uit stroomde. Boven
hem verhieven zich de zwarte hoog
ten van een klip. Hy besloot deze
te beklimmen en er een plaats te
zoeken, waar hy met zijn radio kon
einen en dan rustig te wachten,
otdat een reddings-helicoptère zou
komen om hem af te halen. De toe-
tand was dus betrekkelijk eenvou-
ig. Hij klauterde naar de top, vond
laar een geschikte plaats met een
oed uitzicht en stelde zijn radio in
werking.
3e radio werkte „chter niet. Dit was
;en zware slag voor Schinz. Aan de
ze mogelijkheid had hij niet ge-
iacht. Hij had geen idee van wat hij
noest doen. Voor het eerst sinde
ijn avontuur begon was hij onge-
ust. Zijn parachute, welke hij ah
en opvallend teken ergens had
cunnen aanbrengen om gezien te
worden door passerende vliegtuigen
3ad hij niet meer, zijn radio, waar
nee hjj als het ware een reddings
vliegtuig had kunnen bestellen,
werkte niet. Waren er vyandelykc
bewoners op het eiland
3f was er niemand op het eiland.
>mdat er eenvoudig elke mogelyk-
ïeidh tot leven ontbrak, by gebrek
lan water en voedsel.
Met behulp van zijn aansteker be
gon hij een vuur te maken en droog
de hij zijn kleren. Toen trok hij er
op uit voor een zorgvuldig onder
zoek van het eiland. Hij kwam over
de top van een heuvel, toen hy zich
plotseling op de grond wierp en 1
nauwelijks durfde adem te balen. i
Voor hem in een klein dal lagen
vier huttenHy trok er met de
meeste omzichtigheid heen, maar hij
zag geen enkel teken van leven.
Schinz wandelde toen het dorp in.
Hij scharrelde wat rond en vond een
roestig blikje. Hij vond ook wat ko
renaren en aan een beekje groeiden
eetbare uien. Het blikje" werd met
zand geschuurd, een vuurtje ge
maakt en op deze primitieve wijze
werd een maaltijd klaargemaakt.
Het koren was bitter van smaak en
hard en de uien ronduit smakelcos,
maar het was eten en het eerste wat
hen sinds 24 uur had gegeten. Het
verkwikte hem in ieder gevaL Door
middel van stenen legde hy een
SOS-signaal uit, maar tegen de
avond had zich nog geen vliegtuig
laten zien. Toen zocht Schinz in een
van de hutten maar een schoon
plaatsje op, ging liggen en sliep.
De volgende morgen vond Schim
in ee-n van de hutten een stapel ru
we katoen. Met veel geduld be
steedde hij er de gehele dag aan om
de katoen een heuvel op te sjouwen
naar een open plek waar hij uit da
katoenbollen het SOS fabriceerde.
De letters maakte hy een meter
hoog. Het was een inspannend werk
en hy voelde zijn rug geducht, maar
hij troostte zich met de gedachte,
dat een passerend vliegtuig, en ze
ker een vliegtuig dat naar hem
zocht, ongetwijfeld het teken zou
zien. Die avond at hy een handvol
gekookt koren en uien.
Midden in de nacht schrok Schinz
wakker, toen een B-26 laag over het
eiland bromde. Hy rende uit zijn
schuilplaats en vuurde zyn tweede
fakkel af. Drie helrode vuurballen
vlogen de lucht in. Het vliegtuig
bromde rustig weg in de duisternis.
Het begon nu by Schinz door te
dringen, dat hy wel eens een lange
tijd op het eiland zou moeten ver
blijven. Hij begon een dagboek en
het eerste wat hij neerschreef was:
„Waarom wordt er niet gezocht 7"
Met moeite en pijn maakte hij een
nieuw SOS-teken, eveneens van ka
toenbollen, maar veel groter en nog
een van stro. Deze laatste wilde hij
gebruiken voor in de nacht. Met zyn
vuur kon hjj dan het stro aanste
ken. Dit vuur overigens, moest hjj
brandende houden, want zijn aan
steker was leeg en hy had geen lu
cifers.
Op een heuvel dicht by zyn schuil
plaats deed hy een heeriyke vondst:
iemand had daar een oeroude, maar
nog steeds bruikbare schommel
stoel achter gelaten. Schommelend
in zijn krakende troon overzag
Schinz zyn kleine wereld. Het Ko
reaanse woordje „do" betekent ei
land, en so sprak Schinz tot zich
zelf: „Ik noem dit eiland Schinz-
do'\
Hij strompelde van de heuvel af met
>ijn schommelstoel, maar zijn be
krompen dieet had hem reeds dus
danig verzwakt, dat hy tegen de tyd
dat hij zijn schuilplaats bereikte
nauwelijks nog kon lopen. Hy zag
wel in, dat hy zijn afnemende krach
ten zo veel mogelijk moest sparen.
Echter, zyn bittere koren en flauwe
uien schenen hem in zyn stoel beter
te smaken dan de dag tevoren.
Tien dagen gingen zo voorby en
Schinz begon te wanhopen. Een en
kel vliegtuig kwam voorbij, maar
geen enkel reageerde op zijn SOS.
Op een naelith kwam weer een B-26
voorby en opgewonden ontstak
Schinz zyn stro-signaaL Maar ook
dit vliegtuig verdween dreunend ln
de verte. In zyn kleine dagboek
schreef hy: „Hst was een hellevuur,
snasr als SOS hielp het niet". Hy
Lag op zyn buik in zyn hut en snik
te.
Toen ging Schinz op zoek verder op
het eiland. Hy ontdekte daar zowaar
een nederzetting van 13 hutten. Hy
kroop er naar toe tot op een afstand
van een paar honderd meter en bleef
•til op de grond liggen.
Hy zag of hoorde niets, ook niet ne
luid roepen en dus wandelde hy het
dorp binnen. Er waa niets dan: dode
katten en ratten.
Schinz maakte een van de hutten
schoon, ging naar zyn oude schuil
plaats om zijn weinige bezittingen
op te halen en een brandend stuk
hout voor het vuur. In zyn dagboek
schreef hy dien dag: „Dl begin my
hier thuis te voelen".
Ondertussen waren zyn haar «n
baard vuil en lang geworden. Hy
verzamelde genoeg water om een
bad te nemen, maar toen hy op zyn
rug lag te drogen keek hy toevallig
eens naar zijn voeten. Hy schrok
van de ontdekking dat van zyn
buikje by wijze van spreken niets
over was. Hy zette zyn handen in
de zy en stelde vast, dat de vinger
toppen elkaar over het middel kon
den bereiken. Hy was langzaam aan
het wegsterven.
Na wanhopig zoeken vaar levens
middelen vond hij in de nabyheid
een bron en ln een naby veld bonen
en 25 zakken rijst; in een hut ont
dekte hy hulpmiddelen om de ryst
te pellen en te zeven. Na een paar
uur stampen en de ryst van het kaf
schelden had hy een goede voor
raad voedsel. Op deze -wijze had hij
naar zyn smaak een waar banket:
ryst, koren, verse bonen, uien en
paardensla.
Schinz begon zyn kampement wat
geriefelijker te maken. In zijn dag
boek schreef hij: „Ik ben het zat,
jongens, dat jullie myn SOS niet
zien. Ik ga een nieuw maken". Zo
deed hij en hy maakte de letters 12
meter lang en 4 meter breed. Hy
vond een paar half gevulde olie
tonnen en doopte oude lorren hier
in. Toen het volgende vliegtuig
kwam stak hy dit aan. De piloot
kwam naar beneden en dichterbij
om naar de oorzaak van de zwarte
rook te zien en vloog toen weer ver
der. Schinz schreef in zijn dagboek:
„Ik geloof, dat hij dacht, dat er een
Koreaan een vuilnishoop zat te ver
branden".
Schinz besloot een ander signaal te
proberen. Dit zou het teken Mayday
zijn, het internationale teken voor
Iemand in moeilijkheden. Het was
een heel werk en om nog zoveel
mogelyk werk uit te sparen maakte
hy het signaal kruiselings, zodat
men van boven naar onder May en
van links naar rechts Day las. De A
van ieder woord vormde dus het
kruispunt. Hy bevond zich intussen
al 25 dagen op het eiland en had die
dagen niets anders gegeten dan rijst
en smakeloze groenten. Op de een
of andere manier moest hij vlees
vinden. Van de kattenbevolking van
het eiland scheen nog één overle
vende te zijn, een grote grijze kat,
die het dorp steeds in- en uitsloop.
Schinz maakte een catapult met
stroken rubber van zyn reddings
vest, zocht een handvol kiezels uit
en ging op jacht.
Schinz probeerde eerst de kat aan
te halen; maar deze dook dan weg
achter een of ander opstakel, en stak
dan zyn hoofd eens om de hoek als
om te zien of zyn achtervolger er
nog was. De kat scheen het een leuk
spelletje te vinden. Schinz trachtte
de catapult klaar te maken alsof hij
het niet op de kat gemunt had; de
kat kon dan als met een spotlach
zitten toekyken en dan soepel opzij
springen. Dit ging zo drie dagen en
toen gaf hy het op.
Op een morgen vlogen twee ver
schrikte vogels zijn hut binnen.
Schinz sloot de deur. 45 minuten
lang joeg hy door de hut voor hij
beide vogels gevangen had. Hij deed
ze ln een doek, nam ze mee naar zyn
vuur, liet ze daar op de grond lig
gen terwijl hy snel water haalde.
Toen hij terug was sloeg hy voor
zichtig de doek open. De vogels wa
ren gevlogen. De volgende morgen
verdwaalden weer twee vogels ln
/.ijn hut. Hij ving ze en voltrok het
doodvonnis ter plaatse. Maar de
smaak van vogelvlees, bonen enz.
bevorderde slechts zijn eetlust.
De laatste dag van Mei, toen Schinz
dus dertig dagen op het eiland ver
toefde rookte hij de laatste van zijn
zorgvuldig bewaarde cigaretten en
schreef in zijn dagboek: „Ging over
op strohalm".
Zes dagen later kwamen enige
vliegtuigen over Schinz-do. Hy sein
de wild. Maar hij liep niet in uni
form; hij droeg een oud Koreaans
hemd, dat hij in een van de hutten
had gevonden. In zijn dagboek
schreef hij: „Zij moeten me voor een
Koreaan aangezien hebben. Ik deed
het verkeerd".
Op de 36ste dag vond hij een roes
tige schaar. Na twee uren hard wer
ken had hy zijn baard zo kort mo
gelijk geknipt en zijn haar bijge
werkt. Hij voelde zich een stuk be
ter en sliep best die nacht. Om half
drie echter werd hij wakker: een
helder licht scheen in zijn ogen. Hy
knipperde en werd stijf van schrik
toen hij geweren op zich gericht zag.
Handen vatten hem aan.
Schins probeerde te spreken, maar
geen geluid kwam over zijn lippen.
Hy wendde zyn gezicht af en wacht
te op de kogel, die hem zou treffen.
Een andere hand greep hem bij zijn
das, gleed vervolgens naar de zilve
ren adelaar op zijn schouder. Een
stem zei in het Engels: „Amerikaan.
Een Amerikaans kolonel". Een an
dere stem zei „Wy zijn vrienden.
Wij helpen".
Zij waren Zuid-Koreanen welke het
vuur gezien hadden toen zij met
hun boot voorbijvoeren. Zij dachten
dat hij een vijandelijke wacht was
en ze waren gekomen om hem te
doden.
Binnen enkele minuten was Schinz
op de boot; vijf uur later vloog hy
naar zijn hoofdkwartier. Daar had
hij tevens een uitgebreid en zeer
luidruchtig onderhoud met de afde
ling: opsporing en redding. Het
bleek hem namelijk, dat zijn ver
schillende signalen en tekens wel
waren opgemerkt. Eerst dacht men
aan een vijandelijk? list, maar nadat
men meer rapporten en foto's had
gekregen had men eindelijk 'n red
dingsexpeditie uitgezonden. Deze
was juist onder weg.
Schinz trok zich er verder weinig
van aan. Hij kreeg voorlopig verlof
om uit te rusten in Japan. wal. hij
gelegenheid kreeg zijn vrouw te
bellen in Amerika.
„Waar ter wereld heb je al die tyd
gezeten?", vroeg zij.
„Ik", zei Schinz, „Ach, ik heb wat
Robinson Crusoe gespeeld zonder
Vrydag".(Life)
