Grote iabriekspartijen tegen abnormaal lage prijzen!
PROFITEERT HIERVAN
350
O95
300
O95
600
395
ISO
O95
11
*r
12
Scliak el over
BAZUIN
PLATE'S
whido" f
ADVERTEREN DOET VERKOPEN
DE DRIE ANKERS
AUTORIJSCHOOL
95
GULDENS -*
-* GOEDKOPER
GULDENS
GOEDKOPER
II VU EET
WALDO
Heren
sportschoenen
.y
Jongens
sportschoenen
Kinder
mollières
Jongens
sportschoenen
Heren
sportschoenen
Loafer
- TAXI'S
ALLES VOORBABY
MEUBEL-KOOPJES
I
PAAR
Gegarandeerd
kernlederen
zolen
SPOTPRIJS
PAAR
IJzersterke
Dubbele lederen zolen
28/29
29/31 7.95 32/33 8.95
34/35 9.50 36/37 9.95
PAAR
Met dubbele crèpezolen
Oeheel lederen voering
20/21
22/23 4.95 24/28 5.95
PAAR
Met ijzersterke
profiel rubberzolen
en dubbele gespsluiting
27/28
29/31 10.95
32/35 12.95 36/39 18.95
Oxblood
Instap
model
HOOGSTRAAT 47
SCHIEDAM
-
i
Tel 68210
en profiteer mee van onze lage prfjzen j
Prima Koffie (Schilte)
hoog geprezen, 250 gram1,65
Prima Thee (Schilte) 100 gram ƒ0,45
Havermout (Quaker) 500 gram 0,23
Maria's (Meursing) 200 gram 0,25
Chocoladeflikken (De Heer) 150 gr. 0,49
Gevulde Drups (De Heer) 150 gram 0,25
Slasaus, prima, per fles 0,69
Tafelbeschuit, 2 grote rollen ƒ0,39
Biesjes, alom bekend, 200 gram 0,39
Vanilletongen, iets fijns, 200 gram 0,39
Leverpastei CUnox) 2C0 gramblik i 0.49
"CnociwiDKken (De Jong) 200 gram 0,35
Chocohagel, 200 gram 0,35
DE BESTE OPLOSSING VOOR UW
VACANTIE.
Achter onze zeer ruime wagens is onze ba
gagewagen gekoppeld, waarmede wij U en
uw gehele gezin naar uw vacantieplaats
brengen. Vraagt vrijblijvend prijs
LUXE TAXI BEDRIJF
59
SCHIEDAM
PIKE NORTON WILLS
i
SENSATIE PRIJZEN
fl
i
v
4
DE GAST
W ip'sHK.
- - -yt.. y -
Vf - ÖC -
Wester Garage
VOOR DE
STAD
BINNEN- EN
BUITENLAND
Ook voor
Trouwrijden.
FR. HAVERSCHMIDTLAAN 74 SCHIEDAM
(achter het Rubensplein)
Steeds ruime sortering: kinder
wagens, wandelwagens, vouw
wagens, kinderledikanten, baby
boxen. kinderstoelen, .kindermol-
trassen, wiegen, reiswiegen, hob
bel naarden. nopDenwagens enz.
Hoogstr. 47
Tel. 68717
EEN ADVERTENTIE GROOT OF KLEIN
MOET TOCH WEL SUCCES IN ZAKEN ZIJN
HOOGSTRAAT 13 TELEFOON 67984
4 CLUBS nns; oo
prima I
EIKEN CLUBSTEL f 195.°°
EIKEN CLUBSTEL
iets aparts, zie étalage I 4»0.
Stoelen en Cluba maken w|j naar keuze
Meubelstoffeerder^ en Reparatie-Inrichting:
jcm» m o «rm
Simzel 41-45 - Schiedam - Tel. 67570-69915
ix per week
alle
gezinnen in
persoonlijk
bezoeken
kunt U niet
U kunit ze echter wel
regelmatig
allen bereiken
wanneer U een
ADVERTENTIE
in dit blad plaatst.
ONS FEUILLETON. <HI).
..Om acht uur komt haar trein aan
«n ze draagt een rode bloem in haar
knoopsgat. Je pikt haar er natuur-
li. onmiddellijk tussen uit, want ze
zal wel niet op-to-date gekleed
n."
,,/i. sof ik daar verstand van heb"
protesteerde Peter. „Afijn" vervolg
de hij dan filosofisch„Wij zullen
wel zien. In het ergste geval ga ik
wel naar het politiebureau en vraag
of claar soms een huilend en om
haar pappie vragend meisje is bin
nengebracht."
Eobert schoot in ee., luide lach en
Voelde zich weer geheel opgelucht.
„Fijne vent, die Peter", dacht hij.
l)e „fijne-vent" Peter zat ondérwijl
knap met het geval in zijn maag. Hij
vroeg zich af, wat hij doen moest.
Voor geen geld zou hij dat echter
aan Robert bekend hebben.
Ka nog wat over algemene dingen
gepraat te hebben, verdween Robert
naar zijn eigen kamers. Hij drukte
Peter echter eerst nog op het hart
vooral niet te vergeten naar het
Station te gaan.
„Alsof ik dat vergeten zou", bromde
Peter tegen zichzelf. „Ik voel me nu
al als een actief lid van de Vereni
ging voor Bescherming van Meisjes.
„Wat zeg jij daar nu van" praatte
hij tegen Bob. „Nu moet je eerzame
vrijgezellenbaas naar het station om
«en wildvreemd meisje af te halen."
Bob kwispelde met zijn staart en
acheen hem een knipoogje te willen
geven. Zuchtend draaide Peter zich
af en keek op zijn horloge.
„Half zes" mompelde hij.. „Zal Ik
met de jeep gaan Nee, dat is geen
wagen, waarmee Je een meisje al
kunt halen. Gewoon met de tram
»aar Centraal en dan met een taxi
•fcrug. Verder zullen we eerst maar
DOOR
eens gaan eten, want anders wordt
het te laat.
Om kwart voor acht stond er aan
het Centraal Station tussen de ande
re wachtenden een keurig geklede
heer, die ietwat nerveus om zich
heen zag. Om de haverklap raad
pleegde hij zijn horloge en keek dan
weer spiedend naar de uitgang.
„Het is nog vroeg", bromde hij dan
in zich zelf en begon wat heen en
weer te drentelen. Een enkele rei
zigster verliet het station, maar ze
droeg geen rode bloem.
„Ik ben toch benieuwd hoe ze er uit
zal zien" dacht hij en schoot in de
lach, bij de gedachte: dat het wel
lang geleden was, dat hij voor het
laatst een afspraakje had gehad en
op een meisje had staan wachten.
De laatste jaren was het er in ieder
geval niet meer bij geweest. Ter
gend langzaam kropen de wijzers
van zijn horloge over de wijzer
plaat. Peter snoot zijn neus, kuchte
eens en kroop dan nog dieper weg
In de kraag van zijn jas.
Door de controle kwam dan Ineens
een grote groep reizigers naar bui
ten. Gespannen keek Peter toe.
Steeds meer mensen kwamen naar
buiten. Sfcmmigen snelden naar
echtgenoten of verloofdes en er
volgde een stormachtige verwelko
ming. Anderen weer haastten zich
naar bus of tram.
Langzamerhand begon de stroom
wat minder te worden. Peter begon
al ongerust te worden, toen de deu
ren ineens weer openzwaaiden en
er een kruier verscheen, die een
paar levensgrote koffers torste. Ach
ter hein trippelde een hei-blond
meisje, modieus gekleed en met eert
klein hoedje cocquet achter op baar
hoofdje. Onverschillig nam Peter
haar even op, maar dan viel zijn
mond Ineens wijd open van verba
zing. Ze droeg op haar gele mantel
een hel rode corsage I
Het meisje keek even zoekend rond,
zag toen Peter en kwam met een
glimlach op hem toe, onderwijl de
kruier een teken gevend even te
wachten. „Hallo", zei ze, „Bent U
mijn neef Robert
„Needat is te zeggen jaik
benMet opgetrokken wenk
brauwen keek het meisje hem aan.
„Neen en ja vroeg ze. „O maar
dan bent U mijn neef natuurlijk
niet." Ze trok haar neusje even op
(Peter moest bekennen dat dat haar
allerliefst stond) en merkte op: „Hij
is dan zeker die afspraak weer ver
geten." „Luisteit U eens, juffrouw"
kwam Peter ineens in actie. „Ik ben
een vriend van Robert van Zanten.
Hij is vanavond zelf verhinoerd n
vroeg (mij even de honneurs waar
te nemen." Hij vond, dat hij dat
netjes gezegd had, maar het meisje
twijfelde nog even. „O", zei ze en
kel en keek hem aan.
„Peter zag een paar diep-blauwe
ogen, die onderzoekend naar hem
opkeken. Hij stak een hand uit en
zei met een geforceerde glimlach:
„Mag ik me even voorstellen Ik
ben Peter Moldering." „Milly van
Zanten," antwoordde zij, hem een
kleine gehandsehoeide hand toe
stekend. „Was Robert verhinderd,
zei U
Ër drong langzamerhand tot hem
door, dat zij nog iets tegen hem ge
zegd had. „Pardon" vroeg hij „Ik
was even afwezig".
Weer nam zij hem op met haar
blauwe ogen en Peter voelde dat hij
onder die bhk kleurde. „Ik vroeg
of Robert vanavond verhinderd
was." „Ja", antwoordde Peter, die
zijn oude kalmte weer terug gekre-
gen had. „Hij moest naar de ge
meenteraad, en die kon hij niet ver
zuimen. Dat gaat zo in ons vak."
„Oh, bent U ook journalist „Ja"
zei Peter. „Maar het lijkt me hier
niet de geschiktste plaats om een
gesprek te beginnen, vindt u ook
niet Waar kan ik u heenbrengen?
Milly knikte „We zullen naar mijn
kamers gaan", zei ze nonchalant.
„Een vriendin heeft die voor me op
gezocht." „Juist" zei Peter, tevre
den, dat hij tenminste geen hotel
behoefde op te zoeken. Hij wilde
met de kruier afrekenen, maar het
meisje was hem voor. Toen riep hij
maar een taxi aan. De kruier sleep
te de koffers achterin en daarna
stapten zij ook in.
Gedurende de rit werd er niet ge
sproken. Peter schold in gedachten
Rob uit voor alles wat lelijk was.
Zo'n meisje had best haar eigen weg
gevonden, meende hij. Hij werd uit
zijn gepeins opgeschrikt, doordat de
taxi stopte.
„Rozengracht", mevrouw, mijnheer"
zei de chauffeur het portier open
trekkend en aan zijn pet tikkend.
„Verroest" raasde Peter inwendig.
„Nu komt ze ook nog vlak bü me in
de buurt te wonen." „Oké", zei Mil
ly opgewekt en rekende af. Gehol
pen door de chauffeur sleepte Peter
de koffers uit de auto.
Een hospita, zoals alle hospita's deed
open en Milly stelde zich voor.
„Aha" zei de vrouw. „Ik weer er
van." IZij schenen stilzwijgend aan
te nemen, dat Peter wel voor de
koffers zou zorgen en met een zucht
nam deze dan ook een der bak
beesten en zeulde die de trap op.
Boven hoorde hij hoe de hospita de
nieuwe bewoonster de voordelen
der kamer opsomde. Gelaten daalde
hij de trap weer af en haalde de
tweede koffer.
Milly kwam eens aan de trap kij
ken. „De koffers zijn al boven" stel
de ze onbetwistbaar juist vast. Ze
pakte er een en sleepte die de ka
mer in. Peter greep de tweede en
zeulde die ook naar binnen. De hos
pita had het hare gezegd en
verdween. Milly was op haar baga
ge gaan zitten, en keek vergenoegd
om zich heen. „Het ziet er hier wel
aardig uit, niet vroeg ze. „Ik heb
eigenlijk nog geen zin om uit te pak
ken. Doe ik morgen wel. Zullen we
vanavond de stad eens ingaan
Peter stond perplex. Het gemak
waarmee zij beslag op hem legde,
overblufte hem totaal. Milly scheen
uit zijn zwijgen op te maken, dat
hij met haar voorstel instemde,
sloeg haar genylonde benen over
elkaar en viste een doosje cigaret-
ten op uit haar tas. „Roken'" vroeg
ze, hem het doosje voorhoudend.
Peter wipte er een uit "n k"-1: ,or-
siui 's e. ei naar d.e slanke benen.
Even maar.
„We zouden natuurlijk naar de bios
coop kunnen gaan, maar daarmee
leer ik Amsterdam niet kennen, 'n
Wandeling langs de grachten
vroeg ze hem vragend aankijkend,
„of zullen we ergens gezellig gaan
zitten Op het Leidseplein bijvoor
beeld. Ik heb gehoord, dat het daar
altijd zo gezellig is." Peter dacht
aam de koude wind buiten en be
sloot vlug. „Het Leidseplein dan
maar". „Je zegt het net, alsof je het
helemaal niet gezellig vindt" pruil-
d(e Milly, en weer trok dat leuke
rimpeltje in haar neusje.
„O, jawel, reuze gezellig" loog Peter
mat. „Goed dan", zei het meisje. -
„Een ogenblikje".
Ze rommelde wat in haar tasje en
haalde een poederdoos, spiegeltje en
lipstick te voorschijn. Met vlugge
beweginkjes werkte ze haar gezich
tje wat bij. Geboeid keek Peter toe.
„Erg interessant", vroek Milly, die
zijn scherpe blikken voelde. Peter
bloosde weer en verwenste zichzelf
om deze blunder. Ze deed het mate
riaal weer terug in haar tasje.
„Zullen we gaan Peter knikte.
Ze wilde persé door de drukke
Leidsestraat naar het Leidseplein
lopen en zuchtend schikte Peter
zich in zijn lot. Hij had een vrese
lijke hekel aan lopen. Later moest
hij evenwel toegeven, dat niets hem
zo meegevallen was als die avond.
Milly was werkelijk heel onderhou
dend en ze had hem zelfs nog op
de dansvloer gekregen. Hij, Peter,
die in een ondoordacht ogenblik van
zijn jeugd eens dansen had geleerd
en het sindsdien niet meer gedaan
had Om half-twaalf had hij haar
teruggebracht met de belofte nog
eens langs te zullen lopen of op te
bellen.
Peter was daarna niet meer zo
als aanvankelijk in zijn voornemen
lag naar Rob gerend om deze
heer eens flink de waarheid te zeg
gen. Hij had daaraan niet meer de
minste behoefte.
HOOFDSTUK II.
Tevreden las Milly vam Zanten de
laatste regels nog eens over en
vloeide ze dan zo gvuldig af. Zo,
dat was gebeurd. Het laatste antikei
van haar serie over „De rechten van
de Vrou v" was kirar.
7e a '-' r v r in haar stoel
en liet haar gedachten de vrije loop.
Het was in het begin niet meege
vallen. Men had haar op de redactie
met enige reserve ontvangen. Na
enige weken veranderde echter da
sfeer. En Milly, had reden tot ge
rechtvaardigde trots. Wamt men
waardeerde haar al spoedig, al wal
het voor haar collega's niet gemak
kelijk geweest om in haar niet het
onervaren leerlingetje te zien. Maar
ze had tenslotte een flinke opleiding
gehad en was zich dait /al bewust.
Een jaar in Parijs had haar tevens
vertrouwd gemaakt met het leven
in een grote stad.
Ze glimlachte ineens bij de herinne
ring aan de avond van haar aan
komst in Amsterdam. Die Peter
Moldering Aan zijn gezicht en zijn
houding meende ze gezien te heb
ben. dat hij haar heel a iders voor
gesteld ha& Aardige kerel wel.
Zou hij ook zo'n verstokte v. _jezel
zijn als Robert
Bij die gedachte aan haar neef krul
de haar neusje zich verachtelijk. Hij
had haar eens onomwonden gezegd,
dat hij de journalistiek niet" voor
vrouwen vond. Poe, wat dacht hij
wel Alsof de heren der schepping
alleen de kunst verstonden hun ge
dachten op een behoorlijke marnier
op papier te zetten. Haar laatste
serie had wel duidelijk bewezen,
dat zij ook wel voor de journalistiek
geschikt was. De baas was maar
wat tevreden en uit de reacties van
de lezeressen, had ze wel bemerkt,
dat die haar ook wisten te waar
deren.
Haar gedachten gingen weer terug
naar Pieter. Hij danste goed veel
te goed voor iemand, die zoals hij
zelf beewerde, in geen jaren op da
dansvloer had gestaan. Hij zag er
aardig uit met zijn blonde bos krul
len en had tenminste niet zo'n pe
dant snorretje als neef Robert.
(Wordt vervolgd).
