MONOPOLE-THEATER
leco" textiel
SINTMAARTENSDIJK
DE RÏJWIELBEURS
NETTE MEISJES
BEL OP
68817
UME-TI1
1
DE DRIE ANKERS
99
VOOR HET GEHELE GEZIN f
fVoor KOLEN
5). van ROSSI 11
Bioscooprweuu/s
LANGE KERKSTRAAT 86
Gustoweg 55
Mathenesserplein 12
DE N.V. VER. GLASFABRIEKEN
VRAAGT
AK
MëT
VACANTIE
HOOGSTRAAT SCHIBRAM TELEFOON 68808
Weekdagen 9-7-9 uur Zaterdag en Zondag S-5-7-» uur
Vrijdag 17 Juli t/m Maandag 20 Julf
ROBERT RYAN SUZAN BALL
DE VERZONKEN STAD
Dinsdag 21 Juli t/m Donderdag 23 Juli
HENRY O* NE1LL - YVONNE DE CARLO
CAFE DE RODE ENGEL
brengt U steeds vers en fris Vlees, dank
zij onze gekoelde etalage
Onze kwaliteit staat bovenaan en toch
lage prijzen
Pracht Runderlappen
Magere Riblappen
Prima Riblappen
Fijne Rib
Contra Filet
Mooie Harstlappen
In Kalfsvlees nog steeds het voordeligst 11
1,29
1,59
1,69
1,84
1,84
1.79
0,26
0,32
0,34
0,37
0,37
0.36
Kalfslappen, zonder been
Kalfscarbonade
Kalfsfricandeau
Harstcarbonade, nu nog
Ribcarbonade, nu nog
Lendecarbonade
Hamlappen
Hamstuk, vanaf
Doorregen Varkenslappen
Vette Lappen
Reuzel
Verse Worst
1,58
1,04
1,79
1,53
1,63
1,74
1,79
1,89
1,07
0,89
0,69
1,30
0,32
0,21
0,36
0,31
0,33
0,35
0,36
0,38
0,22
0,19
0,14
0,26
VOOR DE BOTERHAM
alles per 100 gram
Leverpastei, GROOT BLEK 0,51
Gelderse Snijworst 0,43
Mooie Ham 0,41
Magere vette Ham 0,26
Boterhamworat 0,28
Pracht Bloedworst 0,21
Pracht Tongenworst 0,33
Palmgworst, extra lekker p. 250 gr 0,63
LET OP:
Is wachten een bezwaar
Geef dan Uw bestelling maar
Zonder prijsverhoging thuisbezorgd.
Het juiste adres is:
LANGE KERKSTRAAT 25 TEL. 66019
SCHIEDAM
OP GEMAKKELIJKE BETALINGSVOORWAARDEN
N.V. BrandstoHenhand
elef. 6933 (2 lijnen)
tele f. 31148-34355
GEBODEN WORDT:
GOED BETAALDE PRETTIGE WERKKRING
AANMELDEN:
BUITENHAVENWEG 116 SCHIEDAM
GELDEN OP Ie HYPOTHEEK
BESCHIKBAAR!
MONOPOLE-THEATER brengt:
Brad Carlton en Tony Bartlett, na hun
dienst bij de marine diepzeeduikers gewor
den, worden door Dwight Trevor uit King
ston op het eiland Jamaica geëngageerd
om in de Caraïbische Zee te duiken naar
een goudschat ter waarde van een millioen
dollars, verloren gegaan toen de vracht
boot „Lady Luck" in een orkaan, niet ver
van Jamaica, verging.
Trevor is vertegenwoordiger van de Engel
se firma Formby en Co., maar zijn hele
houding wijst erop, dat hijzelf meer be
langstelt in het goud dan zijn firma. Brad
en Tony kennen echter de bijzonderheden
niet en zijn bereid om op goede condities
hun duikwerk te doen. Bij hun verkenning
van het eiland maken ze o.a. kennis met de
aardige Terry McBride, een meisje, dat er
een boot op na houdt erfstuk van haar
vader en bereid is deze aan de duikers
te verhuren.
De eerste duik-pogingen leveren niets op.
Er wordt geen spoor van de „Lady Luck"
gevonden en Trevor moet z'n hoofdkantoor
berichten, dat schip en lading als totaal
verloren kunnen worden beschouwd, zodat
de verzekering het grootste deel van de
schade zal moeten dragen.
Maar zó simpel blijkt het allemaal niet te
zijn. De „Lady Luck" is wel vergaan, maar
niet met man en muis, zoals algemeen be
weerd wordt. Haar kapitein Meade, is niet
alleen de dood ontsnapt, maar hij is ook de
enige, die precies weet waar het schip ligt.
Meade heeft zich verborgen gehouden en
samen met Trevor wil hij de goudschat la
ten ophalen zonder dat iemand anders er
iets mee te maken heeft. Een koper voor 't
ongemunte goud hebben zij al gevonden in
de persoon van Mendoza, een berucht
smokkelaar. Trevor kent echter de juiste
positie van de gezonken „Lady Luck" niet.
De beide duikers blijven na het mislukken
van hun eerste opdracht nog een poosje in
Kingston rondhangen. Tony maakt kénnis
met Venita, een halfbloed, die in de „Rum-
pot Club" danst en Brad wordt meer en
meer verliefd op Terry. Op haar boot voelt
hij zich best thuis, vissend, zwemmend en
zonnebadend.
Op zekere dag wordt Tony aangeklampt
door Kapt. Meade, die hem 1000 dollars in
de handen stopt en hem nog 50.000 belooft
als hij 't goud van de „Lady Luck" wil op
halen. Tony, nogal gesteld op geld, dat hij,
ook in verband met Venita, best gebrui
ken kan, accepteert het voorstel en in
stilte gaan Meade en Tony, met een paar
helpers, in een oude boot naar de ware
plaats van de „Lady Luck". Als Tony op
de oceaanbodem gezakt is, blijkt, dat hij
zich bevindt in de verzonken stad Port
Royale, ruim 250 jaar geleden door een
aardbeving en een vloedgolf weggevaagd.
Midden tussen de ruïnes ligt de „Lady
Luck".
Er komt nu echter een nieuwe factor in 't
geding. Onder de eilandbewoners bestaat
het geloof, dat 't ongeluk brengt om de
wateren boven de verzonken stad te ver
ontrusten. Zodra iemand dit gebod over
treedt komt het Obeah-volk bijeen ora
door tom-tom-muziek en voodoo-dan en
het gevaar te bezweren. Als toeschouwer
daarbij hoort Brad, dat er iemand naar de
verzonken stad is afgedaald en hij ver
moedt onmiddellijk dat het Tony was. Des
gevraagd bekent deze, maar hij heeft dit,
naar hij zegt, alleen gedaan als verken
ning. Samen met Brad wil hij het v k
voor Meade doen en de beloning de en.
Brad weigert. Dit werk is illegaal en ge
vaarlijk en als 't bemerkt wordt, zal liet
avontuur met gevangenisstraf eindigen.
Tony wil zich de grote beloning niet laten
ontgaan. Na een hevige discussie breekt
hij met Brad, maar hij heeft al zoveel ver
teld en zelfs een kaart achtergelaten, zoaat
Brad besluit om naar Trevor te gaan en 't
werk te doen voor de wettige eigenaar van
wrak en lading.
Met Terry's boot gaan Brad en Trevor op
weg en Brad vindt niet alleen de verzon
ken stad en de „Lady Luck", maar dringt
ook door tot de kistjes met goud. Maar als
hij die aan 't inladen is, verschijnen Meade
en Tony. Er ontstaat een hevige ruzie.
Meade is dol van woedö en wil Brad zonder
lucht op de zeebodem laten, maar Tony be
praat hem. In de volgende ogenblikken
komt het tot een schietpartij. Meade en
Trevor val? en hierbij als sachtoffers, ter
wijl Brad nog steeds bij het wrak vertoeft.
Deze beleeft een angstig avontuur als t or
een hevige zeebeving de verzonken stad
ineenstort. In het wrak is hij veilig vorr de
vallende stenen, maar zijn luchtleid ng
raakt beklemd. Tony beseft het gevar en
gaat duiken om zijn vriend te redden, et-
geen na veel spanning en moeite gelukt.
Zij hebben er het leven afgebracht, maar
de „Lady Luck" stond haar goud niet af
Met Terry en Venita zul'en de duixers
naar New Orleans vertrekken en de kapi
tein van het schip zal hen trouwen. I aar
dan komt er op het laatste nippertje nog
een bericht; de heer Formby is gearriveerd
en hij biedt een fantastisch bedrag als zij
het goud alsnog naar boven willen ha en.
Haastig gaat het viertal van boord. De
huwelijken worden uitgesteld, maar het
goud ligt nu in 't verschiet
ONS FEUILLETON. (VI)
PIKE NORTON WILLS
AUTOMATISCHE LCCHTTEBVEBSING
•x
(Technicolor)
Avonturen op de Bodem der Zet
TOEGANG 14 JAAR
j11 rvi i -
(Ttchnicolor)
In de havenwijk van New-Oflean».
Oplichting Beroving
TOEGANO 18 JAAR
te Graaf' Slagerij
PM 800
gum j
100 STUB
i ui
I
Zoest niet verder, wat geeft het. De Rijwieibeursheeft het,
de bekendste merk-rijwielen
8IMP1KT BATAVUS - GRUNO - R.S. ELANB ENZ.
in aport- en in de modernste kleuren vanaf f 125.-
Het betrouwbaarste adres poor Hulpmotoren.
Levering ook via F. I. S.
J. Hoppstein
DAM 61
Tel 66691
VOOR HAAR DECORATIE- EN VERPAKKINGSAFDELINGEN
TRAM- OF BUSKOSTEN WORDEN VERGOED
tegen billijke rente op woon- en winkelhuizen,
industrie- en erfpacht gebouwde panden.
(Geen kosten, geen afsluitprovisie)
Adres: Boerhavelaan 38 B Telefoon nr. 67523
BONDS-AUTORIJSCHOOL
ROTTERDAMSEDIJK 164 TELEFOON 69990
Gevestigd sedert 1929
REEDS 5000 GESLAAGDE CANDIDATEN i I
AUTO'S
MET GESLOTEN
AANHANGWAGENS
DOOR
Ze stonden nu op en liepen naar de
dansvloer. Milly scheen zich uit
stekend te amuseren en lachte veel.
Onwillekeurig moest Peter denken
aan die avond op het Leidscheplein.
Het viel niet te ontkennen, dat hij
zich geen minuut verveeld had. Kor
zelig wendde hij zijn blikken af
maar telkens betrapte hij zich er op,
dat hij weer hun kant uitkeek.
„Verdraaid" dacht hij. ,Jk zal haar
eens wat anders laten zien". Snel
keek hij oni zich heen naar een
meisje, dat hij ten dans kon vragen
Die juffrouw daarNee, die had
net al zo vriendelijk tegen hem ge
lachen. Liever riet. Aha, dat meisje
daar was wel geschikt
Hij stond op en begaf zich naar een
tafeltje, waar een meisje alleen
triest voor zich uit zat te staren. Hij
ging nu iets doen, wa hij in andere
omstandigheden nooit gedurfd zou
hebben. Er was echter' geen spoor
van verlegenheid bij hem te bemer
ken toen hij met een volmaakte
buiging het meisje ten dans vroeg.
Met iets van verwondering in haar
blik knikte ze ja en Peter begeleid
de haar frots naar de dansvloer.
Het orkest speelde nu een foxtrot
en Peter die zijn best deed om zo
goed mogelijk voor de dag te komen
was daar dankbaar voor. Hij
wierp een snelle blik om zich heen
en zag tot zijn genoegen, dat Milly
ook nog aan het dansen was. Hij
manoeuvreerde zo, dat hij vlak bij
haar in de buurt kwam en hij haar
gezicht in het oog kon houden.
Toen zij zich omkeerde zag zij hem.
Haar mond viel bijna op' van ver
bazing, maar zij beheerste zich snel.
Ze knikte even koel tegen Peter en
wendde zich toen weer tot haar
partner, die van het gehele voorval
niets bemerk' had.
Peter genoot. „Ik mag wel eens iets
tegen mijn dame zeggen", dacht hij.
„Nogal druk vanavond, vindt U
niet Het meisje wierp weer die
verbaasde blik op hem. „Ja nogal",
antwoordde ze mat. „Is het hier an
ders ook zo druk", vroeg Peter.
„Nee". „Komt U hier vaak „Och
soms", antwoordde het meisje. „Zul
len we even kennismaken Ik ben
Peter Moldering". „O", zei het meis
je.
Peter hield met moeite een zucht
in. Wat was hij begonnen „Het or
kest speelt aardig", zei hij dan in
een vertwijfelde poging om het ge
sprek gaande te houden. Ze vond
het de moeite schijnbaar niet waard
daarop te antwoorden. „Hoe kom ik
van haar af vroeg Peter zich in
stilte af. Toen het orkest eindelijk
even ophield kon hij haar naar haar
plaats terugbrengen. Met een zucht
van verlichting ging hij weer terug
naar Zijn plaats en bestelde opnieuw
een borrel Dat was goed voor de
schrik om weer op adem te komen.
Het meisje kwam nu zelf naar hem
toe en ging bij hem aan het tafeltje
zitten. Peter was wanhopig. „Als ze
nu maar eens iets uit zich zelf zei"
dacht hij „Of eens wat meer ant
woord gaf dan twee woorden". „Het
is buiten koud, niet merkte ze op,
terwijl haar blik hardnekkig ergens
in het onbekende scheen te zwe
ven. „Ja", zei Peter. „En hier is het
warm".
De rest van de avond was een mar
teling. Het meisje beperkte zich tot
eenlettergrepige woorden en was
met geen mogelijkheid er toe te
brengen uit zichzelf iets op te mer
ken.
Peter was blij, toen de klok elf sla
gen Het horen. Quasi-verrast keek
hij ten overvloede ook nog eens op
zijn horloge.
„Is het werkelijk al zo laat Dan
moet ik hoognodig weer gaan". Hij
nam afscheid en ademde verlicht
de frisse buitenlucht in. „Wat een
avond", zuchtte hij, „dat nooit
weer".
Met snelle, veerkrachtige passen
liep hij naar zijn kamers en vond bij
zijn thuiskomst een droevige figuui
die in de hondenmand lag en hem
verwijtend aankeek. Met iets van
wroeging stelde Peter vast, dat hij
het arme dier helemaal vergeten
had. Bij zijn vertrek had hij er geen
seconde aan gedacht, het beest mee
te nemen.
„Dat komt ervan als je je met vrou
wen bemoeit", dacht 1 ij somber.
„Dan laat je zelfs je trouwste vrien
den in de steek".
Hoofdstuk V.
Peinzend keek Robert van Zanten
naar het boek, dat hij in zijn hand
hield. Er trok een diepe denkrimpel
in zijn voorhoofd. Van wie had hij
dat ook weer geleend Sr stond
hem iets van bij dat.O ja Van
Milly. „Ik moest het eigenlijk eens
terug gaan brengen", dacht hij
„Het ligt hier onderhand al drie
weken en ik heb het nu toch niet
meer nodig. Het is nu tenminste be
schaafd weer".
Hij trok zijn jas weer aan en wan
delde op zijn gemak naar de Rozen
gracht. Milly's hospita deed hem
open en vertelde desgevraagd, dat
het meisje niet thuis was. „Niet
thuis", herhaalde Robert, overwe
gend waar zij heen kon zijn. „Nee",
antwoordde de vrouw. „Ze is al
twee dagen weg. Ik begrijp ook niet
waar ze heen is. Anders zegt ze dat
wel even voor ze weggaat. Nu heb
ik al twee keer veggeefs voor haar
gekookt en ze komt maar niet op
dagen. Het is zonde van de moeite",
klaagde ze.
„Sinds waanneer is ze weg?" vroeg
Robert hooglijk verbaasd. Hij was
dat niet gewend van zijn nichtje.
„Afgelopen Vrijdag is ze om een uur
of acht weggegaan. Ze gaat de laat
ste tijd wel meer 's avonds uit en
ze komt dan pas laat terug".
„Vreemd" mompelde Robert. „Kent
U haar goed?" vroeg de vrouw dan
ineens. „Nogal", antwoordde Robert
en hij voegde er trots aan toe. „Ik
ben een neef van haar en ik heb
mijn ooom moeten beloven 'n oogje
op haar te houden tijdens haar ver
blijf in Amsterdam".
„Komt U dan even binnen", nodig
de de vrouw hem uit. „Dan kunnen
we even praten". Verwonderd gaf
Robert aan haar verzoek gehoor.
Toen ze in de huiskamer zaten
kuchte de hospita een paar maal
verlegen en veegde met baar hand
over het voorhoofd.
„Ik bemoei me misschien met za
ken, die me niet aan gaan", begon
ze weifelend, „maar ik vind toch,
dat U dit weten moet. De kwestie is,
dat mijn dienstmeisje me een paar
dagen geleden vertelde, dat ze uw
nicht op de Zeedijk had gezien".
Ze zweeg even. „Vertelt U verder",
drong Robert aari, die het wel in
teressant vond. „Och, verder is er
eigenlijk niets te vertellen. We von
den het nogal vreemd, dat zo'n meis
je als uw nicht in die.... eh....
rare buurt kwam". Weer zweeg ze
en staarde Robert verwachtingsvol
aan. Deze zat met het geval een
beetje raar te kijken. Hij voelde er
niet veel voor zich met de privé-
zaken van zijn nicht in te laten. Hij
kende haar nu goed genoeg om te
weten, dat ze dat waarschijnlijk niet
erg op prijs zou stellen. Strikt ge
nomen had hij wel het recht er toe,
maar hij betwijfelde of zij er ook zo
over zou denken. Wat zou ze denken
en vooral zéggen als ze hoorde, dat
neef Robert haar gangen naging?
Hij schuifelde even met zijn voet
over het tapijt op de vloer. Dan
kreeg hij ineens een inval. Peter!
Peter zou hierop wel raad weten.
„Luistert U eens, mevrouw" zei hij.
„Ik weet ook niet zo gauw wat ik
hier mee aan moet, maar ik zal even
een vriend van mij opbellen. Mag ik
even?"
Het antwoord van de vrouw niet af
wachtend liep hij, snel naar de gang
waar hij bij zijn binnenkomst een
telefoontoestel had zien hangen. Hij
sloeg het nummer aan en even later
informeerde een knorrige stem, wat
er aan de hand was. „Ook geen goed
humeur" stelde Robert vast. Hij
vroeg hem even naar Milly's huis
te komen voor een dringende zaak.
„Stik met die nicht van jou" snauw
de Peter woedend. „Die kan haar
eigen zaken toch wel in orde ma
ken?" „Daar gaat het nu niet om",
hield Robert aan. „Er is iets bijzon
ders met haar. Kom nu even hier
heen, dan kunnen we even overleg
gen".
Nog niet erg enthousiast beloofde
Pe'.er te zullen komen en hij ver
scheen ook inderdaad enige minu
ten later.
Robert vertelde hem hetgeen hij zo
juist van de hospita vernomen had
en Peter luisterde ongeïnteresseerd.
Toen Robert echter aan de ontdek
king van het dienstmeisje toegeko
men was, veranderde die houding.
Met een harde slag kwam zijn vuist
op tafel terecht en zowel de hospita
als Robert keken hem verschrikt
aan. „Dus toch" zei hij. „Ze heeft
het dus toch gedaan en Joost mag
weten wat er nu met haar aan da
hand is". „Wat bedoel je?" vroeg
Robert. „Wat heeft ze toch gedaan?'
„Dit" zei Peter grimmig en vertelde
van Milly's plannen en de ruzie dia
daaruit was voortgevloeid. Toen hij
uitgesproken was floot Robert zacht
tussen zijn tanden. De hospita zweeg
maar en keek de beide mannen met
grote ogen aan.
„Het is nog helemaal niet zeker, dat
er iets scheef zit", begon Robert dan
„maar het begint er toch iets op ta
lijken"..
Peter trok ongedurig aan een pas
opgestoken cigaret. Dan begon hij
langzaam en doordacht te spreken.
„Je hebt gelijk, Rob, als je zegt, dat
het nog niet zeker is, dat er wat bij
zonders aan de hand is. Maar het ii
toch raar. Ik vind, dat we in ieder
geval iets moeten doen. Maar heel
voorzichtig. Ze mag er niets van
merken, als ze plotseling weer bo
ven water komt".
Robert knikte weer. „Dat is zof,
stemde hij toe. „We moeten wel ietl
doen, maar dat mag ze niet mer
ken".
(Wordt vervolgd).
