bij
zf7.25ER DE WAARZEGSTER
DE GRAAF'S
Een
goede
reclame
Het Nieuwe Stadsblad" <voor al Uw Advertenties
1
DE DRIE ANKERS
aankoop
van f 5.- waren
van 57
voor
Blik leverpastei
200 gram
STADSNIEUWS
PLATE
van WOERKOM
Schiedam, Hoogstraat37y Tel. 67437
SCHADE BUYSING SCHIEDAM Ae 1822
LAMSVLEES
SLAGERIJ
BON
TAXI'S - TROUWRIJDËN
EEN PRIMA KRACHT
OVERTREKKEN
Meubel reparaties
'Vakkundige voorlichting en plaatsing.
Grote sortering.
t/m Dinsdag
Irrz^de krwaen^
VOORDELIG.. NIET DUUR!
Lamsrollade ƒ1,29
f Heerlij
Rookw
-Speciaal aanbevolen:.
Heerlijke Gelderse
Rookworstj es. per 100 gram 38 ct
VOOR DE
STAD EN
BINNEN- EN
BUITENLAND
GEVRAAGD
VOOR VERF WINKEL
Met vakkennis en zakelijke aanleg
Brieven met inlichtingen
onder No. 1546 Bureau van dit Blad
Grote Markt 2t
99
PIKE NORTON WILLS
v.a.f 39,-
I. 64.-
176,.
•IB I. 89,«
I. ISO.-
Kookkachel Scheld. 24 Etna Deb.
Davo 202 B M J Hetelucht
ORANJESTRAAT IS TEL 6567S
■/plaat
(129.80
E. M. J. Gem* 1
I. 98,-
1126,50
8. B. Thebo 1 Fleyo
BROERSVELD 137-139 TEL 67736
158..
Junker Rub 708
Etna 630
Lamslappen, zonder been ƒ1,04
Lamslappen, mager 1,49
Lamscarbonade ƒ1,19
Lamsbil, zonder been 1,69
Varkenscarbonade, sappig ƒ1,57
Hamstukjes ƒ1,94
Runderlappen 1,19 en 1,29
Braadlappen 1,49 en ƒ1,39
Extra Riblappen1,59
Rund- en Varkensgehakt1,29
Rosbief en Haas 1,88
Kwaliteit van ouds bekend
Voor de boterham:
Cornedbeefper 100 gram 32 ct
Tongen worst per 100 gram 29 ct
Gek. Boterhamspek per 100 gram 39 ct
Runderrookvlees per 100 gram 49 ct
Preskop per 100 gram 29 ct
Uitsluitend tegen inlevering van
deze bon 500 gram BOTERMALSE
BIEFSTUK van 2,05 voor 1,79
LANGE KERKSTRAAT 25
GEMENGDE ZANGVERENIGING EXCELSIOR.
Op 4 November a.s. zal de Gemengde Arb. Zang
vereniging „Excelsior" haar jaarlij kg winter con
cert geven in de Grote Kerk.
Dit Jaar is hiervoor één van de meesterwerken
van de grote Oratorium-componist G. F. Handel
gekozen, n.l. de Judas Maccabaus.
Hiervoor is een behoorlijke studie nodig en het
koor heeft onder bezielende leiding van haar
dirigent, de heer Piet 't Hart, dan ook een jaar
van hard studeren achiter de rug en het doet
hierbij een beroep op het muzikale publiek van
Schiedam om haar Concert, dat een evenement
belooft te worden, in grote getale te bezoeken.
Voor een dergelijk werk is een grote bezetting
nodig en ook hiervoor heeft Excelsior moeite
noch kosten gespaard, want behalve het koor,
dat voor deze gelegenheid versterkt is, werken
mede een orkest van Rotterdamse musici's, hert
meisjeskoor van het kinderkoor Feyenoord en
volgende solisten:
Mevr. Sophie Both-Haas, sopraan, Rotterdam
Mevr. Riek van Veen, alt, Amsterdam
Dhr. Reinhard van Randwijk, tenor, Amsterdam
Dhr. Anton Eldering, bas, Hilversum
Aan de vleugel:
Mevr. Harmina Langejan-Leemburg, Schiedam
Een totaal aantal medewerkenden van niet min
der dan plm. 170.
Het geheel onder leiding van Piet 't Hart.
Wester Garage Iel. 68210
FR. HAVERSCHMIDTLAAN 74 SCHIEDAM
(achter het Rnbenspiein)
VAN STOELEN CLUBS BANKSTELLEN
Nieuwste stalen. Prijsopgaaf vooruit.
In 1 week klaar 1
VERMAKEN VAN STOELEN, TAFELS, ANTIEK
Gaat naar....
De man van Schiedam
Die altjjd helpen kan 1
s i
FEUILLETON (XI)
Maar toch.... die opmerking van
Perpagosin het ruimAeo
lusKon dat nü toch niet op de
een of andere wijze op Milly slaan
Zou Perpagos toch geweten hebben,
dat hij met het meisje in relatie
stond Maar dan betekende dat, dat
Milly in het ruim van de Aeolus
wasEen ogenblik was hij ver
stomd. Dat hij daar nog niet eerder
opgekomen was I De „Aeolus" was
natuurlijk een schip en misschien
werd Milly daarmee vervoerd. Waar
de „Aeolus" zich op het moment be
vond, was uit te zoeken. En dan
Weer bekroop hem de wijfel. Was
zijn conclusie niet veel te ver ge
zocht Maar het was toch te pro
beren
Zijn aandacht werd ineens getrok
ken door inspecteur Verberne, die,
geattendeerd door een steeds kra
kende plank, het vloerkleed opzij
geschoVen had en nu, terwijl hij
languit op de grond lag, een plank
poogde op te lichten. Zijn gedach
ten een ogenblik loslatend, keek hij
nieuwsgierig toe. Ook de hoofdin
specteur volgde Verberne's pogin
gen met grote aandacht. Eindelijk
wipte de plank omhoog en werd een
smalle ruimte zichtbaar, die voor
een deel gevuld was met kleine
■witte zakjes. Verberne pakte voor
zichtig een der zakjes en maakte die
open. Het was gevuld met een wit
poeder.
De beide politiemannen keken el
kaar een ogenblik zwijgend aan. „Ik
heb er zo'n vermoeden van dat dit
„sneeuw" is", sprak Verberne lang
zaam. „Als dat juist is, hebben wij
een goede vangst gedaan, al is een
der hoofdpersonen reeds blijvend
van het toneel verdwenen".
„Zou het werkelijk cocaïne zijn
vroeg de hoofdinspecteur. „Ik heb
juist vanmorgen Perpagos antece
denten eens nagezien. Hij wordt al
geruime tijd verdacht van handel in
verdovende middelen, maar hij wist
tot nu toe steeds door de mazen van
het net te slippen. Nu hij dood is,
vinden we het bewijs".
DOOR
De hoofdinspecteur knikte. „Laat
het zakje in het laboratorium on
derzoeken. Verder dient dit huis be
waakt te worden. Ik belast jou met
het voorlopig onderzoek in deze
zaak. Alles moet hier verder na
tuurlijk zoveel mogelijk intact blij
ven voor een onderzoek van het
parket". Hij wilde het vertrek ver
laten, doch wendde zich dan nog
maals tot de aanwezigen. „Mondje
dicht over hetgeen hier voorgeval
len is. Misschien verrassen we de
overige leden van de bende nog".
Hoofdinspecteur Willems ging heen,
gevolg door de politiedokter en de
fotograaf.
Verberne wendde zich tot Peter.
„Niet gek deze ontdekking". Peter
schokschouderde. „Dit interesseert
me niet veel. Ik begrijp natuurlijk
best, dat dit voor jou een pracht
vondst is, maar waar het mij om
gaat is de verdwijning van Milly".
Verberne knikte begrijpend. „Voor
jou is het een teleurstelling. Vooral
nu je er niets over mag publiceren.
Maar we beginnen pas en uit de
dood van Perpagos kan nog heel
wat voortvloeien".
Hij wendde zich tot de agenten en
gaf enkele instructies. „Ga je mee,
Peter Naar het bureau Daar
kunnen we ongestoord praten".
Op Verberne's kamer zetten zij hun
gesprek voort. „Gisteravond heb
ben wij zeven punten opgesteld.
Daar komt nu als achtste punt bij:
de moord op Perpagos. De punten
zeven en acht staan mogelijk los van
de zaak van Zanten; zeker is dat
echter niet". „Ik heb ook mijn ge
dachten eens laten gaan over dat
onderhoud met Perpagos" begon Pe
ter. „Ik heb zojuist de mogelijk
overwogen, dat Perpagos mij toch
kende en van mijn relatie tot Milly
ook op de hoogte was. Zou het in
dit verband gezien niet mogelijk
zijn dat zijn opmerking in het
ruimAeolusop Milly
sloeg en dan betekende, dat het
meisje zich in het ruim van die
„Aeolus" wat dan vermoedelijk een
schip is, bevindt?"
Verberne schudde langzaam met zijn
hoofd. „Nee, dat geloof ik niet en
ik heb daarvoor twee redenen. Ten
eerste geloof Ik vast en zeker, dat
hij hij jou voor een ander aanzag,
waarvoor hij erg bang was. Ten
tweedet Nu gebleken te, dat Per
pagos een handelaar in verdovende
middelen was
Hij voleindigde zijn zin niet, doch
knipte met zijn vingers. Hij scheen
zelf ook niet erg overtuigd door de
bewijzen, die hij tegen Peter's re
denering inbracht. „Ik zal in elk
geval een onderzoek in laten stellen
naar dat schip. We moeten weten
waar het zich momenteel bevindt".
Hij maakte een notitie op een blaad
je papier en verdween daarmee.
Enkele ogenblikken later was hij
wer terug. „Het wordt onderzocht",
merkte hij op terwijl hij weer plaats
nam. „Wat verder dat meisje be
treft, tja, lijkt het jou niet juist als
we een politiebericht laten uitzen
den 7"
Langzaam knikte Peter. „Dat is wel
het beste", zei hij zacht en dan
woest opspringend begon hij met
grote passen door het vertrek te
ijsberen. Verberne keek deelnemend
naar de gepijnigde jongeman. „Hij
heeft het zwaar te pakken", dacht
hij. „Ik kan mij dat best indenkeh".
Plotseling bleef Peter staan. „Ger
hard Verduynen", riep hij uit. „We
moeten Verduynen nog hebben".
„Waar heb ik mijn hersens riep
de inspecteur uit, terwijl hij in ko
mische wanhoop naar zijn hoofd
greep.
„Ik vergeet een der belangrijkste
getuigen aan te houden en te onder
vragen. Vooruit, we gaan onmiddel
lijk naar hem toe. Jij weet hem te
wonen Peter bevestigde dit en de
beide mannen haastte zich op weg.
Op de gang botsten zij bijna tegen
een agent op. „Inspecteur Verber
ne vroeg de agent saluerend.
„Ja", vroeg Verberne, geërgerd door
dit oponthoud. „U wordt verzocht
onmiddellijk bij hoofdinspecteur
Willems te komen voor een zeer
dringende aangelegenheid. „Drom
mels", viel Peter ongegeneerd uit.
„Nu dat weer „Ik zal proberen zo
spoedig mogelijk terug te zijn.
Wacht maar even". Op een drafje
rende hij weg. Nijdig keek Peter
hem na.
„Alweer wachten, alweer tijdver
lies", gromde hij. Ineens bleef hij
staan bij een invallende gedachte.
Waarom zou hij niet vast gaan Of
hij nu alleen ging of met Verberne,
dat maakte toch niet veel uit.
Zonder verder de mogelijke conse
quenties van zijn daad te overwe
gen, begaf hij zich op weg. Resoluut
liep hij terug naar de uitgang en
waarschuwde de portier, dat hij
wegging en zo snel mogelijk terug
zou komen. Hij stapte in zijn jeep en
reed naar de woning van Verduynen.
Even voorbij het huis stopte hij
langs het trottoir. Dan nam hij het
huis eens op, waarin Gerhard vol
gen® de inlichtingen van Jaap, zou
wonen. Het zag er verveloos en ver
waarloosd uit. Hjj besloot maar aan
te bellen en te vragen of de man
thuis was. Een vast omlijnd plan
had hij nog niet. Een vrouw van
middelbare leeftijd deed hem open.
„Is Gerhard Verduynen thuis". „Wie
bent u en waarvoor komt u?" was
de wedervraag. Peter noemde zijn
naam en gaf als reden voor zijn be
zoek op: Perpagos. Hjj moest wach
ten, maar het duurde niet lang of de
vrouw kwam terug, en nodigde hem
met een handgebaar uit boven te
komen. Hij beklom een smerige trap
en daarna nog een. „Hoog en droog"
mompelde hij. „Maar het laatste zal
nog moeten blijken".
De vrouw die hem de tweede trap
was voorgegaan, wachtte hem boven
op en wees hem nog steeds zwij
gend een d$9& Peter klopte aan.
„Binnen", riep ecu mannenstem.
Peter stapte het vertrek binnen. Een
betrekkelijk nog jonge man zat in
een leunstoel te lezen. Bij zijn bin
nenkomst keek hij op en bekeek Pe
ter argwanend. Hjj was vrij netjes
gekleed en goed geschoren. Hjj zou
knap genoemd mogen worden als
zijn ogen niet zo diep in hun gelegen
zouden hebben «en er om de ietwat
weke mond niet zo'n cynische trek
lag. Verduynen stond op en kwam
in een arrogante houding voor hem
staan. „Wat heeft Perpagos te ver
tellen?"
Nonchalant stak Peter zijn hand in
zijn zak en haalde er een pakje si
garetten uit. „Roken" vroeg hij. Ver
duynen deed een stap naar voren.
„Ik vroeg je, wat Perpagos voor een
boodschap heeft", snauwde hij.
„Schiet een beetje op. Ik heb nu al
genoeg van je gezicht". „O ja?"
vroeg Peter zelf een sigaret opste
kend. „Dat is vreemd. De meeste
mensen vinden me wel sympathiek"
„Verdraaid, kerel, drijf me niet tot
het uiterste. Ik zeg je nu voor de
laatste maal: Wat heb je voor een
boodschap?" „Eigenlijk ken ik Per
pagos niet eens zo best", zei Peter
langzaam en als in gedachten ver
zonken. „Ik geloof, dat ik zelfs voor
een geheel andere zaak kom".
Woest keek Verduynen hem aan.
Iets in Peter's houding weerhield
hem er echter van om de onwel
kome bezoeker eenvoudig de deur
uit te smijten. „Ik ken je niet", zei
hij ruw. „En stel er bovendien geen
prijs op met je kennis te maken.
Verdwijn als je niets bijzonders
weet".
„Ik weet wel iets bijzonders, al ver
moed jij niet waar dat over gaat.
Moet u eens luisteren, mijnheer Ver
duynen, ik ken een mooi verhaaltje
over een jongetje, dat ze hier in
Amsterdam „De Sjieke" noemen.
Dat jongetje heeft vele slechte din
gen gedaan. Diefstal, spelen, handel
in verdovende middelen, van de
universiteit weggejaagd.... hmm,
niet zo erg fraai, is het wel en
hij voegde er op berispende toon
aan toe: „En dat voor iemand, die
uit een goede familie komt en pas
negen en twintig jaar oud is. Ken
jij dat ventje vroeg hij opeens op
een geheel andere toon.
Gerhard Verduynen was langzamer
hand purper geworden van inge
houden woede. „Maak je niet kwaad
jongen", ging Peter op honingzoete
toon verder. „Dat is niet gezond. Ik
heb eens een tante gehad, die zich
ook wel eens zo kwaad maakte. Ze
is er op een keer in gebl..,. Laat
dat Verduynenvoegde hij er op
eens op vlijmscherpe toon aan toe.
„Laat dat daar maar zitten. Ik heb
hier ook iets in mijn zak en ik ver
moed dat ik daar nog altijd een
aasje vlugger mee ben als jij I" Hij
keek de man scherp aan en deze
trok onwillig zijn hand weg van zijn
achterzak. „Verveel ik je, dat je zo
plotselng een einde wilt maken aan
ons gezellig onderhoud Dat is toch
jammer, want ik weet nog iets heel
leuks. Je vriend Perpagos..,." Hij
pauzeerde even en keek Verduynen
vriendelijk lachend aan. „Wat is er
met die Perpagos", vroeg Verduy
nen onverschillig, maar er ver
scheen even een trek van ongerust
heid op zijn gezicht.
is vanmorgen door de politie
gevonden. Dood". „Doodher
haalde Verduynen, terwijl zijn ge
zicht een uitdrukking van grote
ontsteltenis aannam. „Dood?" „Ja,
dood, hjj werd in de rug neergesto
ken met een Chinese dolk".
„Dat lieg je I* hijgde Verduynen,
„Dat lieg je". Peter schudde zijn
hoofd. „Het is toch heus waar. O
ja, dat zou ik haast vergeten. Het
interesseert je misschien om te we
ten, dat ze in een geheime berg
plaats wat cocaïne gevonden heb
ben".
Verslagen zonk Verduynen neer op
een atoel. „Je schijnt je het nogal
aan te trekken", zei Peter met goed-
gespeelde deelneming. „Was het
werkelijk 2o*n goede vriend van
je „Hou op", sneerde Gerhard
„In 's hemelsnaam hou op. Wat wil
je van me Ga weg, o, ga toch
weg 1"
Peter veranderde ineens van tech
niek, inwendig juichend, dat hjj zo'n
succes had. „Wat weet je van Milly
van Zanten" vroeg hij op ijskoude
toon, terwijl hij een paar passen
voorwaarts deed en recht voor de
Sjieke ging staan. Deze keek hem
met van angst verdwaasde ogen aan.
„Het was mijn schuld niet", jam
merde hij. „Ze ontdekteHjj
zweeg plotseling en keek langs Pe
ter heen in de richting van de deur.
Er kwam een blik van triomf in
zjjn ogen. Bliksemsnel draaide deze
zich om. Het was te laat. Hij zag
nog even een schim en een opgehe
ven arm en kreeg toen een hevige
klap op zijn achterhoofd. Wild greep
hij om zich heen, maar hij tastte in
het luchtledige. Alles werd hem
wazig voor de ogen en daarna zwart.
Vaag was hij zich er van bewust,
dat iemand zacht lachte, daarna
niets meer
Roerloos met in zijn hand nog een
gummiknuppel keek een Chinees
neer op de gedaante aan zijn voe
ten. „Niels Harsjange" mompelde
hij toonloos. Hij vestigde ineens zijn
zwarte ogen doordringend op Ger
hard, die nog steeds op zijn stoel
zat.
„V/at kwam hij hier doen snauw
de hij. „Ik weet het niet. Ik wist
niet dat het Niels Harsjange was",
stamelde Gerhard. „Hij vertelde dat
Perpagos dood was en dat de poli
tie„Wat?" stiet de Chinees
uit. „Wist hij dat al en wist de po
litie daar ook al van Zijn oosterse
kalmte maakte plaats voor een in
tense woede. „En jij hebt hem niet
onschadelijk gemaakt „Hij was
gewapend", kreunde Gerhard „en
hij wilde
„Zwijg", snauwde de Chinees. „Geef
me liever een touw en help me hem
binden. We moeten zo gauw moge
lijk hier vandaan. Misschien weet
de politie ook als iets van jou en.
Gerhard schrok opnieuw. „Grote
mensen", jammerde hij. „En alles
ging juist zo goed". „Sta niet te
jammeren. Help bevergrauwde
de ander met een van woede ver
trokken gezicht „We zullen met de
baas verder overleggen". Gerhard
gehoorzaamde en hielp de Chinees
met het binden van Peter. Af en toe
hief hij angstig luisterend het hoofd
op. Een spottend lachje krulde de
lippen van de Chinees, toen hq
Gerhard's angst zag. „Laffe hond",
siste hij tussen zijn tanden.
(wordt vervolgd)
