iiMei SKELTEREN DE APARTHEID ART vO, Goed nieuws voor jonge garde de nieuwe sport in Nederland HET PLAATJE VAN DE WEEK WILT U fgS? Vóórspoeling Komisch Contract Gek met zichzelf Op poten X De „mechanische sportbeoefening" heeft er een nieuwe loot bijgekregen het skelteren: het beoefenen van de autosport door jeugdige enthousias ten in eigengemaakte wagentjes. Nu lijkt dat allemaal erg gevaarlijk: jonge knapen, die als duivels over de weg racen in gammele autootjes. Maar zo is het helemaal niet. Onder de achttien jaar mag men al niet op de openbare weg auto rijden en wat die wagentjes betreft: die staan on der controle en zijn dus in het geheel niet gammel. Het skelteren is in het buitenland al bijzonder populair zoals in de Ver enigde Staten en Frankrijk bijvoor beeld. Hier in Nederland heerst er sinds kort op dit gebied grote acti viteit. Op verscheidene plaatsen in Nederland zijn er jeugdautomobiel- clubs opgericht, die zich gaan bezig houden met het bouwen van de skel ters, de wagentjes, en ook met het organiseren van wedstrijden. Men heeft deze skelters wel eens ge noemd gemotoriseerde zeepkisten naar de race van de zeepkisten-wa gentjes, die echter op „eigen" kracht voortbewogen moesten worden. Nu is die vergelijking erg scheef, want qua uiterlijk lijken de skelters hele maal niet op de zg. zeepkisten. De skelter is aan een bepaalde formule gebonden door de KNAC en de inter nationale autosport federatie. Dat is overigens pas kort, sinds enkele we ken. Voordien legde men er zich op toe zoals bijv. bij de eerste Neder landse jeugdautomobiel-club in Hel mond om miniatuur-auto's te bou wen met een echte carosserie, zodat er verkleinde uitgaven van racewa gens op de baan kwamen. Dat is nu veranderd, want de skelters mogen geen carosserie hebben. De jongelui zitten in de skeltertjes, zoals de vlie geniers in de eerste tijd van de lucht vaart open en bloot tussen een handjevol stangen. Het aantrekkelijke van deze skelter beweging is, dat de jongens zelf een wagen gaan bouwen aan de hand van de door de KNAC uitgegeven regle menten, de formule. De veiligheid gebiedt dat er een wa kend oog wordt gehouden op de ac tiviteit van de jeugdige auto-enthou siastelingen. Iedere skelter, die voor een wedstrijd wordt ingeschreven moet door de KNAC of vanwege de KNAC zijn goedgekeurd en voorzien zijn van een goedkeuringscertificaat. Dit blijft geldig zolang er geen con structiewijzigingen aan de betrokken skelter zijn aangebracht. Bovendien is er voor iedere wedstrijd nog een speciale technische veiligheidskeu ring. Voor het deelnemen aan wed strijden met een skelter tot en met 50 cc. geldt een minimum leeftijds grens van 14 jaar en een maximum van 17 jaar. De ouderen mogen alleen maar starten in een skelter boven de 50 cc. Er mogen uitsluitend één-cy- linder tweetakt - motoren gebruikt worden, normaal vervaardigd voor motorrijwielen, bromfietsen of in dustriële doeleinden. Het chassis van de skelter moet geheel van metaal zijn (geen carosserie). Onder de voe ten van de bestuurder moet een be scherming worden aangebracht, zo dat deze de grond niet raken. De skelter moet natuurlijk ook een deug delijke rem-inrichting hebben. Er mag geen andere brandstof gebruikt worden dan normale of super-han- delsbenzine. Dit zijn zo enkele pun ten uit de skelter-formule. De jeugd kan dus aan de slag. Men kan wel complete skelters kopen, zowel van Nederlandse als buitenlandse ma kelij (op de RAI stond een Engelse skelter van ƒ1100), maar het meeste voldoening geeft toch wel het bouwen van een eigen voertuig. Daarvoor komt men met ƒ200.al een heel eind. Maar met het vervaardigen van skelters alleen is men er nog niet. Er moet natuurlijk ook 'n oefenterrein, een baan, zijn, want op de openbare weg mogen de skelters vanzelfspre kend niet komen. Dat is wel even een puzzle, maar de jongelui, die zo on dernemend zijn om miniatuur-auto's te bouwen, vinden ook wel een baan. De wedstrijden komen dan later wel. De Zuid-Afrikaanse Unie worstelt met een probleem, dat beslist niet gemak kelijk op te lossen is, n.l. met de vraag hoe de samenleving van 3 mil joen blanken (Boeren en Britten hoofdzakelijk), IV* miljoen van ge mengd ras en 10 miljoen zwarten (Bantoes) geregeld moet worden. Ge lijkheid van de rassen wil in Zuid- Afrika geen enkele blanke, want dat zou betekenen, dat de Bantoes de meerderheid hadden en de blanken in het land, dat zij 3 eeuwen bewonen en als hun vaderland beschouwen, al of niet gedulde gasten werden, die nergens ter wereld meer een vader land hadden. Zelfbehoud maakt deze gedachte voor de blanken uiteraard tot een schrikbeeld. De Boeren zoeken de oplossing in de leuze „apartheid", die door de huidi- fe premier Dr. H. F. Verwoerd met racht wordt doorgevoerd. Het apart heidsplan stamt in de grond van de zaak van de voormalige minister Os wald Pirow, die een uitvoerig project uitwerkte, dat in hoofdzaak inhield: de zwarten krijgen binnen de Zuid-A- frikaanse Uhie een eigen gebied, Ban toestan, dat zij zelf besturen en ze verlaten de blanke gebieden. Onder drukking van de zwarten ligt in deze idee niet, integendeel, men wil de zwarten alles geven wat ook de blan ke leerde waarderen, doch „apart", teneinde de vrijheid en onafhankelijk heid van de blanken te redden. Maar de verwezenlijking van deze idee is niet eenvoudig. Prof. F. Tomlinson van de universi teit te Pretoria werkte van 1951-1956 het Pirow-plan in finesses uit, waar bij de hoofdpunten werden: 1. de vereniging van de 264 negerre servaten tot éen autonoom Bantoe stan; 2. de geleidelijke overbrenging van de 5.6 miljoen kleurlingen, die buiten Bantoestan leven, naar dit hun eigen land; 3. verzorging door de Unie van de mo gelijkheden van Bantoestan om te be staan. Schaduwzijden van dit ontwerp wa ren: 1. tot Bantoestan moeten de protec toraten Basoetoland, Swaziland en Betchuanaland behoren, die de Unie begeert, doch momenteel Engelse pro tectoraten zijn; 2. de overbrenging van 5.6 miljoen kleurlingen naar Bantoestan met de consequente „apartheid" berooft de gehele Unie in het blanke gebied van de gekleurde arbeidskrachten en deze kunnen niet overal gemist worden; 3. de kosten van zijn ontwerp be grootte prof. Tomlinson op 104 miljoen, geen klein bedrag. Op dit laatste punt, de eis aan 10 mil joen kleurlingen in Bantoestan een bestaan te garanderen en dit te finan cieren, stuitte het Tomlinsonplan het meest af, de financiële lasten leken al te zwaar. Maar behalve de hier ge noemde bezwaren waren en zijn er nog meer, die van belang geacht moe ten worden. Vooreerst geldt, dat 10 miljoen zwarten, dus 67% van de to tale bevolking, het zullen moeten doen met 13% van de totale opper vlakte, dat dan bovendien niet tot de vruchtbaarste delen van de Unie be hoort. Verder is het moeilijk, dat de 264 negerreservaten thans bij nader gewijzigd plan tot 6 staten moeten worden afgerond, maar dit kan al leen, als de tussen de reservaten lig gende Boerenplaatsen onteigend wor den. Dit betreft zelfs een vrij talrijke bevolking. Hiertegen rijst ernstig ver zet van de betrokken Boeren, die -ro wel bezwaar hebben tegen het verlies van hun soms geslachten lang vei en- de eigendommen als tegen deze uit breiding van het grondgebied der zwarten. Ten derde komt het bezwaar naar voren, dat de helft van de Afri- kaanse negerbevolking de reservaten ontgroeid is en niet meer in stamver band wenst te leven. Er wonen thans in de reservaten 4 miljoen Bantoes, 5.6 miljoen Bantoes zijn industrie-ar beiders, enz., die noch naar de reser vaten terug willen, noch in de blanke industrie kunnen worden gemist. Ook wensen de laatsten geenszins een ver. grote autoriteit van hun stamhoofden. Ten vierde zijn de kosten van een hu mane apartheidspolitiek, hoe men het ontwerp ook wijzigt en vereenvoudigt nog steeds buitengewoon groot. Aan de oppositie in de wereld storen de Boeren zich zeer weinig. Zij zijn van oordeel, dat de oppositie uit on kunde ontstaat, dat de mensen elders geen begrip hebben van de werkelijke situatie in de Unie, die bij elke an dere politiek de ondergang van de blanke bevolking zou beduiden en dat bv. ook de Amerikanen wel anders zouden praten, indien de Verenigde Staten een blanke bevolking van zeg 21 miljoen en een Indianenbevolking van 150 miljoen hadden. „Vermoede lijk", zei onlangs een Boeren voor man bitter, „zouden, indien onze voor ouders in de Unie voor een Ameri kaanse verhouding gezorgd hadden, de etische vrienden ons thans als het humaanste volk van de aarde prij zen, daar wij in dit geval een verbe terd Amerika te zien konden geven, zonder lyncherij, zonder Little Rock en zelfs zonder apartheid". vatcas Het woord „snoepen" verdwijnt uit de moderne opvoedkunde „Dat kind van mij is zo snoeplustig, dat ik de suikerpot achter slot moet zetten Het is een klassieke klacht van moeders, die zich over dit feit ongerust maken. Zij vrezen, dat het kind schade zal oplopen als het aan zijn zucht naar zoetigheid toegeeft en verbazen er zich steeds weer over, dat de arts deze vrees niet deelt. In de kindergeneeskunde geldt n.l. het principe, dat een kind bij zijn verlangen naar een bepaald voedings middel geleid wordt door een onfeil baar instinct. Het voelt eenvoudig wat het werkelijk nodig heeft en zoekt het in een primitieve begeerte op, terwijl het verstand niet begrijpt Het Engelse publiek is toch wel ge schrokken toen het plotseling hoorde dat de hersens van de soldaten in het jl. jl leger van Hare Majesteit worden n j.voorgespoeld". Een soort training in het verdragen van twintigste eeuwse folteringen, die een mens in gevangen- jwhap door lijn fysieke en psychische bloc op drïe grote peilers te plaatsen, knieen moet doen gaan, waarna er een soort wrak overblijft waarmee de ge- week lol week orr„Waarom, roept hij dan uit, noemt men knlefn-m0,etd°e,n,,^an' WaalT' ,f5 tf" Elke peiler rust op een betonnen ronde mjj overal meneer ,,K", terwijl m'n plaat, die een speling voor verschuiving naam met een ,,X" begint?" (in hoe dit proces in zijn werk gaat. De kinderarts raadt de moeders dus aan rustig aan het verlangen van hun kinderen toe te geven en in geen ge val de suikerpot achter slot te zetten. Een kind is practisch altijd in be weging. Het loopt niet, het draaft. Het gaat niet opstaan, het springt op en rent weg. Wordt het gedwon gen tot stilzitten, dan treden er al gauw verschijnselen van onrust op. Voor al dit energieverbruik hebben de spieren extra voedsel nodig en instinctief verlangt het kind naar suiker. Van voedingsleer heeft het geen weet en het beseft allerminst, dat suiker door het lichaam ogenblik kelijk wordt afgebroken en de ver moeide spieren van nieuwe energie voorziet, maar onbewust wendt het zich toch tot deze krachtbron. „Maar aan tafel eet het kind niet, dan is het al verzadigd!" klagen de moeders. En suiker geeft inderdaad sneller een gevoel van verzadiging dan andere voedingsmiddelen. Maar suiker wordt ook sneller verbruikt. Suiker staat de energie vrijwel on middellijk aan de spieren af. Kinde ren, die weigeren hun bord leeg te vangenbe waard erln dit geval de vyan- van de pejiers van enige meters toelaat. Russisch), dig* staat ka,n doen wat hij wil, of be- By een aa^gcho^ zaj het huizenblok in ter gezegd: de gevangene doet en zegt piaats van in elkaar te vallen dan al- dan wat de leiding van die staat uit het leen maar een heetje heen een weer dan- 4n/ifinlr Tiiihlinirnir ronln sen. oogpunt van tactiek, publiciteit, recla me (kies maar een woord uit) nuttig acht. De oefeningen worden alleen gevolgd door vrijwilligers, het trainingsprogram- ma omvat: gedwongen onbeweeglijk- hliceerd met de Russische antwoorden het De Franse filmkomiek Fernandel is eten, kan men de suiker beter na dan koning geweest van het carnaval te Es- vóór de maaltijd geven. „En de tan- toril in Portugal. „Ik ben zeer tevreden, I den? Worden die door de suiker niet zei hij bij terugkomst te Parijs, ik had, aangetast?" Ook dit is een overbodige veel succes, ik hield een rede in het Op de routes, die Chroestsief bij zjjn Erans, die memand verstond maar door bezoek aan Frankrijk zal volgen, zal om ie een werd toegejuicht. Vraag en antwoord de kilometer een agent geposteerd staan. De straten, die hU In Parijs zal volgen, Twee Fransen hebben een boek gepu- zullen worden versierd met drie Franse zorg. Een goed gebit wordt opge bouwd met een voeding, die rijk is aan vitaminen en mineralen, met melk en verse groenten. Op gezonde Engelse tanden heeft de suiker als zodanig geen enkele invloed, alleen al door- ««ivcii. Bliceera met de Kussiscne antwoorden vlaveen en twee Russische ner 50 me- t.v held, langdurig* opsluiting in een heel 250 door hen telde vra Eni en twee Russische per 50 me rechtbank kleine ruimte, handen en voeten gebon- ervan waren- n dat n bent aangetroffen in bed naast den, enz. ™i, He „.wtarttatt van da rsu* dode vrouw? Bent u schuldig of on- „Enorm", roept daarbij de instructeur USSR? ervan waren: Gelooft u in de superioriteit van de Te Nantes vroeg de president van de Tclc luvufcu' ,U"UI" chtbank aan een verdachte: „Bekent df'S"*erZ? 5Le.' «1 zich dus niet aan het gebit kan hechten. Wie suiker eet „loopt het water om de nit, „als ik zo'n mooie training had ge had vóór ik in Korea gevangen werd ge nomen, dan had ik niet zo'n morele choc en op het sociale plan. gekregen en ik zou niet die diepe wan hoop hebben gekend na gefolterd te zyn vall de laatste vijftig jaar? geweest. fum de ma(ht komen van de Het Engelse publiek vindt het maar Communistische partij in Rusland en de matig, kan wel begrijpen dat zo'n nieu- lancering van de Spoutnik. we trainingsmethode uit militair oogpunt Wat zal de belangrijkste gebeurte- aan deerde is, maar vindt haar uit mo- njg jn de bomende vijftig jaar zijn? De Marxistische revolutie in India en de crisis in Amerika. Hoe denkt u over Europa? W(j zijn het eerste land van de we- Uoe moeilijk het ook is om een ver- BeVOOrrecht schuldig aan haar dood?" „Onschuldig, zei de verdachte, Ik vcr" dacht dat het een Engelse was.' reld op het gebied van de wetenschap blijfsvergunnmg voor de Ver. Staten te krjjgen, er is éen manier om er vlug een Rornrd in het bezit te krijgen. Men behoeft «.ecora slechts een cursus te volgen bij een De Amerikaan Burt Stoiles heeft een Franse banketbakkèr of kok, want voor record gevestigd door in vier dagen 37 een Franse banketbakker en kok wordt kilometer af te leggen ai lopend op zijn den worden van tandbederf. De ogenblikkelijk een pas met ongelimi- handen. Hij zoog onderweg voedsel bin- schuld ligt ook dan nog niet alleen teerde verblijfsvergunning afgegeven. nen door een rietje en liet zich opvro- bij de suikerhoudende bestanddelen Ujken door muziek uit een draagbare ra- maar evenzeer bij alle anderi voed- atnen", d.w.z. dat de speekselklieren meer speeksel afscheiden en de sui ker snel de maag wordt ingespoeld. Kleverige substanties zijn niet aan te bevelen, daar resten hiervan zich wel aan de tanden kunnen hechten, als er niet heel zorgvuldig gepoetst wordt. En deze resten kunnen haar- reel oogpunt verwerpelijk. En dus gaan ze maar door. dio die aan zijn been bengelde. Twee Franse Ingenieurs stellen voor de een beschaving die op haar eind loopt, Marokkaanse stad Agadir te herbouwen op betonnen poten. Om in de toekomst te voorkomen dat b(j een aardbeving de buizen als kaartenhuizen in elkaar val len, is het volgens hen nodig elk huizen- lands blad leest, begint hjj te lachen, De Amerikaanse filmmaatschappij Metro Goldwyn Mayer heeft een con- Dat moet een mooie streek zijn met tract getekend met de schrijfster Aga tha Christie, waarbij de maatschappij het recht krijgt al haar verhalen en ro mans voor de televisie te verfilmen. De overeenkomst brengt de schrijfster ven knechten vraagt met twee directeu- Elke keer als Chroeststjef een buiten- een miljoen pond sterling (plm. 10 mil- ren en drie voigwagens. Het ziet er naai joen gulden) op. uit dat hij dit alles krijgt... De roem is de Belgische renner Van Looy blijkbaar naar het hoofd geslagen. Hy vindt zichzelf, zijn lichaam uiter aard zo belangrijk, dat hij om deel te nemen aan de Ronde van Frankrijk ze- selresten, die in de mondholte kun nen gaan gisten en rottingsbacteriën hun kans geven. Tegen overbezorgde moeders zegt de kinderarts dan ook: „Zolang 'n kind >m suiker vraagt, is het gezond". Geen ■nkele moeder zou op de gedachte komen haar kind vast te binden om 'ijn behoefte aan beweging aan ban den te leggen. En evenmin mag zij I de behoefte aan suiker onderdruk ken.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Het Nieuwe Stadsblad | 1960 | | pagina 7