OUD LAND MET
MODERNE ALLURES
Rechts is veiliger
EK
ooit zijn best om toeristen te trek
ken. Wat hun getoond wordt en wat
hun trekt, dat zijn de tempels en pa
leizen uit het verleden, dat zijn de
dansen en feesten, waarvan de oor
sprong zich in het duister van het
verleden verliest. Het zij ons verge
ven, als wij die dingen met een beetje
weemoed bekijken, want zij herinne
ren ons - misschien ten onrechte - op
een of andere wijze aan het verloren
paradijs.
Een van de grootste en oudste fees
ten van India, die met weinige uitzon
deringen van religieuze oorsprong is,
is de Kumbh van Allahbad. Het vindt
in de regel om de drie Jaar plaats. In
elk twaalfde jaar, steeds als de zon
tegelijk in het tegen van de Ram, Ju
piter en Waterman staat, spreekt men
van Grote Kumbh.
De Kumbh geldt als geluksverhef-
fend. Plaats der feestelijkheden Is
Hardwar aan de samenvloeiing van de
Ganges en de Jamuna. Daarnaast
wordt het feest op nog twee andere
plaatsen gevierd, makr het voornaam
ste trefpunt van talloze pelgrims uit
alle delen van het land Is Hardwar.
De Grote Kumbh is een massafeest,
waaraan miljoenen deelnemen en re
gelmatig honderden de dood vinden,
vertrapt door mensen of olifanten.
Wanneer het feest is ontstaan, weet
niemand. Vastgesteld is echter, dat
het al in het begin van de 7e eeud
gevierd werd.
Een bad in de Ganges tijdens de
Kumbh bevrijdt volgens het Hindoe-
geloof de pelgrims van alle kwaad en
zonden, maar ook van de dwang tot
wedergeboorte. Zelfs Nehroe, die van
zichzelf beweert niet religieus te zijn,
nam aan de laatste Grote Kumbh deel.
Toen men hem destijds voorhield, dat
zulks toch in strijd met zijn Idealen en
zijn overtuiging was, verklaarde hij
lakoniek: „Er zijn tradities, die ster
ker zijn dan al het nieuwe."
In India zijn vele honderden deels
nationale deels regionale feesten. Een
van de bekoorlijkste en romantische
heeft „Raksha Bandhan" en wordt
voornamelijk door de Hindoes In het
noordelijk deel van India gevierd.
Fruitverkopers op de markt van New Dehll prijzen hun waren aaii
verwaterd, zodat niet alleen de zuster
zich onder de ridderlijke bescherming
van de broeder plaatst, maar elk meis
je en elke vrouw onder die van een
vriend of zelfs van een vreemdeling.
Het feest begint met rituele baden
in een heilige rivier. Daarna kleden
de vrouwen en meisjes zich in hun
mooiste gewaden en 's avonds ls er
nauwelijks één jongeman, die niet dat
rood zijden koord om de pols draagt.
Het klinkt als een sprookje; Toen ze
21 jaar oud was, werd Mumtaz Mahal
met de Shah Dschehan in het huwelijk
verbonden, de man, die haar boven al
les liefhad. Mumtaz Mahal was niet
alleen een beroemde schoonheid, maar
ook buitengewoon schrander en ge
schoold. Steeds, als de Shah zich in
een moeilijke situatie geplaatst zag,
vroeg hij zijn gemalin om raad en
haar advies was goed.
De prinses week slechts zelden van
de zijde van haar gemaal. Hij nam
haar op al zijn veldtochten mee. Maar
eens, tijdens zijn strijd tegen de vorst
van Lodie, kon zij hem niet vergezel
len, want zij had juist een dochter -
het 14e kind - ter wereld gebracht.
Verlangend wachtte zij op de terug
keer van de Shah. Toen overviel haar
de kraamvrouwenkoorts en zij wist,
dat zij niet lang meer leven zou. Nóg
hoopte zij, dat haar gemaal terug zou
komen, voordat zij de ogen voor altijd
zou sluiten, maar zij hoopte tever
geefs. Zij stierf alleen.
Toen de Shah terugkeerde en de
dood van de geliefde moeder van zijn
kinderen vernam, brak zijn hart. Nie
mand heeft hem daarna ooit nog zien
geliefde dode een graftombe te bou-
lachen. Hij nam het besluit voor zijn
wen, zoals de wereld nog nooit gezien
had en werkelijk - er bestaat tot op de
huidige dag geen schitterender graf
als dat van die Perzische prinses.
Een sprookje? - Helemaal niet.
ziet, dia zal de herinnering aan de gfr
schiedenis van de Shah en de prinses
nooit meer vergeten. India's gezicht
verandert momenteel bijna van jaar
tot jaar, maar de Tschad Mahal zaJ er
over eeuwen nog precies zo uitzien als
op de dag, dat het voltooid werd,
De tempel In het „land van het Paradijs" in het parlement van Dehll
Op de feestdag, die ln de moesson-
tijd valt, bindt de zuster de broeder
een rood zijden koord om de pols. Zij
stelt zich daarmee onder zijn bescher
ming. „Raksha Bandhan" betekent ei
genlijk beschermingsgelofte. De oor
spronkelijke betekenis is echter reeds
Mumtaz Mahal stierf in het Jaar 1630
Een jaar daarna begonnen de beste
kunstenaars van PerziS, Turkije en
India aan de bouw van 't beroemdste
mausoleum ter aarde: de Tschad
Mahal, een bouwwerk, dat de naam
„de witte droom" volkomen verdient,
want het is van sneeuwwit marmer
vervaardigd. Zeventien Jaar gingen
voorbij tot aan de voltooiing. In een
unieke, kunstzinnig bewerkte sarco-
phaag werden de sterfelijke resten
van de mooie vrouw in het mauso
leum bijgezet.
Haar echtgenoot stierf in 1666. Voor
hem betekende de dood de hereniging
met zijn geliefde gemalin.
Aan een sprookje uit 1001 Nacht zou
de bouw van de Jama Maschid ln
Delhi ontsproten kunnen zijn
Voor duizenden en nog eens duizen
den Indische vrouwen geldt de Tschad
Mahal als het symbool der echtelijke
liefde. Zij maken pelgrimstochten naar
het witte, marmeren bouwwerk en
bidden aan het graf van de prinses
om beantwoording van hun liefde. Het
zijn helemaal niet altijd vrouwen van
het Moslemitisch geloof, die deze pel
grimstochten maken. De voormalige
Britse kolonie India is welisw-ar met
eerbiediging van de confessies in het
Moslemitische Pakistan en het over
wegend Hindoestaanse India verdeeld,
maar de liefde staat apart van de con
fessies.
Wie 's nachts door de tuinen van de
Tschad Mahal loont, het ruisen van de
bronnen hoort en de marmeren koe
pels van het bouwwerk door het zil
verwitte licht van de maan overspoeld
Cijfers zijn geduldig. Ook de cijfers,
die in alle nuchterheid bijna dagelijks
in de krant staan over het aantal do
den of gewonden, dat op de weg ge
vallen is. In zulke berichten wordt
over de oorzaken, die bij het ongeval
een rol speelden, meestal het zwijgen
toegedaan. Dikwijls staan die oorza
ken (nog) niet vast.
Dikwijls ook zullen ze nooit vasï-
staan.
De statistieken van de verkeerson
veiligheid leren ons meer over de ver
schrikkelijke gevolgen dan over de
vraag: hoe gebeurde het. Maar één
ding is zeker: dat bij heel veel on
gelukken op de weg het niet voldoen
de rechtshouden een belangrijke
soms zelfs beslissende - invloed op de
afloop van het ongeluk heeft.
In West Duistland heeft men enige
tijd geleden 7437 verkeersongelukken,
waarbij onvoldoende rechtshouden
de directe aanleiding vormde, uitvoe
rig bestudeerd. Daarbij bleek onder
meer het volgende:
de meeste ongelukken door niet
rechtshouden gebeurden ln dorpen en
op buitenwegen, namelijk 28,2 resp.
34,8 pet. In de drukke steden was de
„verleiding" om niet goed rechts te
rijden veel minder grooti
ln het bijzonder bromfietsera, mo
tor en scooterrijders bleken het niet
zo nauw te nemen met de .plicht om
rechts te houden: in 55,2 pet. resp.
47,1 pet. van de aan deze categorieën
overkomen ongelukken werd uitge
sproken links gereden bij een gemid
delde van 35,1 pet. van de gevallem
van de 7437 onderzochte ongeval
len was er slechts ln 8,8 pet. van de
gevallen een aanvaardbare reden om
van de grondregel af te wijken. In
56,1 pet. van de gevallen werd zonder
noodzaak midden op de weg, in 35,1
pet. geheel links geredeni
vooral ln onoverzichtelijke bochten
bleek onvoldoende rechtshouden een
belangrijke oorzaak van ongevallen,
in 34,2 pet. van de onderzochte geval
len:
in 84,9 pet. van de ongev Hen ont
stond een botsing met het tegemoet
komend verkeer of werd dit in de
berm gedreveni
in 5,2 pet. van de gevallen was
er sprake van niet voldoende rechts
houden bij het ingehaald wordeni 24
pet. hiervan gebeurde op de Auto
bahn:
in 3,5 pet. van de ongelukken bleek
de rijder onder invloed van alcohol
te zijn wat tezamen met 4,7 pet. bij
ongelukken door te hoge snelheid vér
gevonden ongevalsoorzaken waar
ligt boven de percentages bij andere
gemiddeld in 0,5 pet. van de gevallen
alcohol een rol speelde.
Publikatie van het
Verbond voor Veilig Verkeer,
Tschad Mahal, J
het beroemdste
mausoleum ter
wereld.
India onderneemt geweldige pogin
gen een moderne Industriestaat te
worden, want alleen op die manier
denkt het opgewassen te zijn tegen
de bedreiging van Rood-China. India
ls trots op zijn nieuwe staalfabrieken,
zijn moderne vliegvelden, de nieuwe
wegen en spoorlijnen, de talrijke an
dere fabrieken en de stuwdammen, die
da laatste Jaren werden gebouwd. Het
tl even trots op de afschaffing van de
kasten, de breuk met de heerschap
pij van de maharadja's en nog een
aantal andere sociale verbeteringen.
Ben land, dat ln de 2e'helft van de
twintigste eeuw wil blijven bestaan,
moet met da tijd meegaan. Maar ook
de vooruitgang vereist offers. Het of
fer, dat India moet brengen, is het
opaeven van veel oude tradities en
talrijke dingen, die tot nu toe de tijd
loze betovering van het land aan
de Indus bepaalden.
Wij zeggen India en menen dan een
land, dat ln oppervlakte het op drie
na het grootste en ln bevolkingsaan
tal op twee na de grootste van de
aarde is. Wij zeggen India en menen
dan het land, dat door Nehroe gere-
Wie India van vroeger kent, die
weet welke rol de kasten er gespeeld
hebben. Het was een lid van een lage
kaste praktisch onmogelijk meer te
worden dan waarop hij op grond van
zijn geboorte recht had. De regering
schafte deze verschillen af, maar be
moeide zich daarmee met een bittere
strijd, die op dit moment nog steeds
niet geëindigd ls. Honderden en dui
zenden jaren oude tradities laten zich
niet van vandaag op morgen terzijde
schuiven.
Als Nehroe eenmaal zijn doel be
reikt zal hebben, als India een mo
derne industriestaat zal zijn, dan zul
len al die tegenstellingen en verschil
len vanzelf verdwijnen. Dan zal even
wel India ook zijn betovering verloren
hebben. Men kan dat jammer vinden,
want ln elke burger van een gecivili
seerde massastaat leeft het verlangen
naar 't bijzondere, naar het exotische,
maar dat wat ons zo „romantisch
toeschijnt ls bij nader inzien slechts
voor niet deelhebbende waarnemers
romantisch.
India doet tegenwoordig meer dan
in aanmerking. Alleen als men dat
doet, komt men tot een Juiste beoor
deling van het tot nu toe gepresteer
de. De rode machtshebbers van het
buurland China hebben het veel ge
makkelijker gehad dan Nehroe, .Zij
In de inlandse wijk van Calcutta
vervloekten alles, wat voor hen ge
weest was en wezen de Chinezen de
rol van werkezels toe, waarbij het hun
helemaal niet interesseerde miljoenen
mensenlevens te offeren. India koos
de democratie als geweldloze weg
naar de moderne staat. Maar ook dat
eist offers. Een van de eerste was de
maharadj a-verering. De betreffende
vorsten werden niet zonder schade
vergoeding onteigend, maar zij ver
loren desniettegenstaande hun macht.
Velen van hen moesten opeens gaan
rekenen, omdat hun slechts beperkte
inkomsten ter beschikking stonden. De
vooruitstrevende heersers werden
door vrije verkiezingen als volks
vertegen wo:ordigers bevestigd, waar
bij zij zich plotseling in een toestand
zagen verplaatst van de gunst van
hun voormalige onderdanen afhanke
lijk te zijn en hun verantwoording
schuldig te zijn: de anderen trokken
zich terug en treurden over het ver
leden - zij werden helemaal niet ge
mist en waren vaak snel vergeten.
De „Indla-Poort" ln New Dehll met
het standbeeld van Koning George V
op de achtergrond
geerd wordt. Wij zeggen India en den
ken daarbij aan een land, dat tot de
zogenaamde „onderontwikkelde ge
bieden" behoort
Wat voor ons onverklaarbaar blijft,
Ia het feit, dat India's bewoners bijna
honderd verschillende talen en hoofd
dialecten spreken, tot verscheidene
godsdiensten en rassen behoren, dat
enkele miljoenen tot nu toe het ge
zag van de regering in New Delhi niet
erkennen, dat alles bij elkaar geno-
Oven, India er nog ver van verwij
derd ls een natie te zijn, als men onze
hiaatstaven voor de zin van het woord
gpetle" aanlegt.
Wie de Indische regering voor
de voeten gooit dat zij voor de ont
wikkeling van het land niet meer ge
daan heeft, die doet haar onrecht,
neemt da uitgangspositie niet
