Het nieuwe
HET PARKEERPLEIN KRIJGT NOG SLECHTS
EEN VOORLOPIG KARAKTER
MODERNE MIJNBOUW
ül
WOENSDAG 4 APRIL 1962
14e JAARGANG No. 27
OPLAGE 26.100 EXEMPLAREN
Verschijnt woensdag en vrijdag in Schiedam en Kethel.
De „Randstad-edities" geven plaatselijke uitgaven in 'Delft,
Schiedam, Vlaardingen, Maasluis, Rijswijk met de rond deze
steden gelegen dorpen en 'n streek-editie voor geheel Westland
Mooi strak geheel met raadhuisplein is nog toekomst-muziek
Verkeersproblemen bij nieuw stadscentrum
GRONINGSE SPORTHAL
OOK MOEILIJKHEDEN
„GRUNO SCHIEDAM"
A
Hl»
samenspel tussen mens en machine
\Janachter de itopmand.
Redaklie en advertenties BROERSVEST 125 Schiedam IC I v d Klink) telefoon 010-67368 en 63939
Kantooruren: dagelijks (behalve zaterdag) van 9-1 en 2-6 uur
Centrale administratie Randstad-edities: Koornmarkt 34, Delft, telefoon 01730-23627*. Tarieven op aanvraag.
Vandaag weer eens een andere kijk
op de omgeving van het toekomstige
stadhuis. Hoofdmoot is voorlopig
nog het nieuwe parkeerterrein. En
ook dat zal de eerste tijd nog slechts
in zijn voorlopige staat te zien zijn.
Het is om zo te zeggen een driehoek,
waarvan de zijde aan de Singel wat
flauw gebogen is. En als de steven
van een schip steekt de punt boven
zijn omgeving uit. Ook dat blijft
voorlopig nog zo. Want het nieuwe
plein is nog ver af van zijn defini
tieve stadium. De voorlopige oplos
sing zal binnen een paar maanden
gereed komen als er geen onvoor
ziene vertragingen zullen opduiken.
Maar dan is er hier bij het hart van
de stad toch maar eventjes parkeer
ruimte gewonnen voor ongeveer 150
wagens. Maar genoeg is dat op den
duur zeker niet. In het definitieve
plan wordt het terrein nog aanzien
lijk groter. Het wordt een mooie
rechthoekige ruimte, wanneer het
eenamal zover is, dat de benodigde
panden aan de Singel vlak bij de
Broersvest kunnen worden opge
ruimd. Zo iets vergt echter tijd. Het
opruimen van woonruimte is nog
steeds 'n delicate zaak evenals trou
wens het onteigenen. En daarom
moeten we, geduldig wachten en niet
op de kortst mogelijke termijn het
mooie kantige geheel verwachten,
waarvoor de plannen destijds zijn
tentoongesteld samen met het pro
ject voor het nieuwe stadhu.s.
Misschien zullen we nog meer ge
duld moeten hebben met de tot
standkoming van het nieuwe auto
busstation dat op een vergroot Em-
maplein is gedacht. Dat is helemaal
een kostbaar project, dat met veel
geld, tact en geduld zou moeten wor
den tot stand gebracht. Het is voor
ons nog altijd de vraag of het er
zal komen, zoals de plannen destijds
aangaven. Het zou best kunnen zijn,
dat binnen enkele jaren de verkeers
situatie aanzienlijk blijkt veranderd
te zijn. Het accent van het verkeer
kan misschien wel verschuiven, meer
noordelijk naar de omgeving van het
stationsplein. Want daar komt im
mers de nieuwe snelverbindingsweg
tussen Rotterdam en Schiedam. Bo
vendien wordt Nieuwland steeds be
langrijker zodat de nieuwe snelver-
Dat het in Groningen, ondanks de
Grunneger koek, toch niet alles koek
en ei is, lazen we dezer dagen. „Al
heel lang en heel graag", schrijft 'n
Groninger, „willen we een sporthal.
In december beloofde de gemeente
lijke commissie voor de lichamelijke
volksopvoeding, dat zeer binnenkort
de sporthal-actie van start zou gaan.
Intussen is het eerste kwartaal van
het nieuwe jaar alweer verstreken
en... nog geen woord over de sport
hal-actie. Gewestelijke overheid en
bedrijfsleven blijven onvermoeid
doorgaan met verstoppertje spelen
achter elkaar rug".
Nou, Groninger, niet zo bitter! met
is een heerlijk spel en je blijft er
jong bij. Trouwens in Schiedam heb
ben we ook nog geen sporthal, dus
doen jullie het maar rustig aan.
Op zaterdag 31 maart j.l. hield de
Gron. Ver. Gruno Schiedam weer
een toneelavond in 't Volksgebouw
Tuinlaan.
Er werd door de Zusterver. Den Haag
een toneelstuk opgevoerd in 't Gro
nings dialect, wat prachtig werd ver
tolkt door de Haagse spelers en
speelsters.
Door de nieuwe voorzitter Boog
werd dank gebracht voor het gebo-
dene, waarin hij tevens betrok het
dameskoortje „De Liesters" onder
leiding van Mej. D. Vennik voor de
mooie zangnummers.
Jammer is het dat de heer Boog we-
fens overplaatsing naar Groningen
„stad"), afscheid moest nemen van
onze Gruno. We verliezen in hem
een goede kracht.
De heer Hol was bereid om deze
functie opnieuw weer over te ne
men. Laten we hopen dat de vele
Schiedamse Groningers toetreden
als lid van de Gruno.
keersweg wel bijzonder veel verkeer
zal aantrekken. En waarom zouden
er ook geen autobussen rechtstreeks
station naar Nieuwland rijden?
Ook bij de afdeling Stadsontwikke
ling van de gemeente is men mis
schien niet zo zeker meer van de
wenselijkheid in de omgeving van
het Emmaplein te gaan slopen ten
behoeve van een centraal busstation.
Het plan is niet aan de kant gezet,
maar we hebben toch wel het gevoel
dat het in alle rust wacht op nadere
beslissingen. En zoals gezegd daar
voor is het nog tijd genoeg.
Er valt voordien nog zo veel te doen
aan de noordkant van de Broers-
vest, dat men er zijn handen aan vol
heeft. Allereerst moet hier nu lang
zamerhand de nieuwe Proveniers-
brug nog afgewerkt en geopend wor
den. Over die opening zelf is nog
nauwelijks iets bekend. We weten
alleen dat er naar gestreefd wordt
de feestelijke opening in mei te laten
plaats vinden. Maar het wordt wel
duidelijk dat het nog van verschil
lende factoren afhankelijk is of dit
ook zal gebeuren.
In zekere zin wordt de in gebruik
stelling van de brug de kroon op het
werk, op de verjongingskuur die
Schiedam heeft ondergaan sedert de
tweede wereldoorlog. Want hier
komt de grootste verkeersader tus
sen oud en nieuw, een verkeersader,
die ook onmiddellijk contact maakt
met de nieuwe Rijksweg tussen
Hoek van Holland en Rotterdam.
Hier staat als het ware de hele stad
voor het intercommunale verkeer
wijd open en hier ligt dus ook van
nature het nieuwe stedelijke cen
trum. Hoogtepunt van dit centrum
moet het raadhuis worden, een ty
pische combinatie van hoogbouw en
representatieve lagere gedeelten. En
daarvoor komt het grootste raad
huisplein, waarin oude resten van
onze oude trouwe ruïne zullen zijn
opgenomen. Een rechte brede weg
tussen Lange Kerkstraat en de Sin
gelkerk zal het raadhuisplein ge
scheiden houden van het nieuwe par
keerterrein. Deze dubbelbaans weg
die langs het oude kerkhofje heen
ter weerszijden loopt zal hopelijk e-
veneens binnen een paar maanden
voor het verkeer kunnen worden o-
pen gesteld. Dan ontstaat er wel een
scherpe haakse kruising van de
Broersvest, de Lange Kerkstraat en
de nieuwe weg. Maar de Broersvest
krijgt op dit punt een midden berm.
Het wordt dus slechts een kwestie
van de bekende zebra-strepen om te
zorgen dat de voetgangers met een
betrekkelijk veilig gevoel naar de
overkant kunnen. Het kruisende rij-
verkeer zal echter wel andere voor
zieningen nodig hebben. Er wordt
dan ook op bet ogenblik gestudeerd
op de mogelijkheden het kruispunt
met verkeerslicht t te beveiligen.
Een definUifeve opiussing is echter
nog niet vastgesteld.
RRRHW31
v ,vV
Een ondergrondse trein, in een van de ruime steengangen, op weg naar de laadplaats.
De strategie aan het kooljront van de Staatsmijnen is gewijzigd. De massale
aanval van werkkrachten, die als infanteristen in de vuurlinie, de kool
direkt te lijf gaan, overheerst niet meer. De mijnbouwkundigen hebben
zwaar materiaal laten aanrukken: machines, die als tanks op een slagveld,
onverstoorbaar voortgaan.
Zij delven meer dan de helft van de totale jaarproduktie van 7,7 miljoen ton
kolen volmechanisch. Mijnbouw anno 1962 is een bliksemoperatie geworden
in vergelijking met het moeizaam kolenwinnen van oudsher.
Het mechanisatieproces bij de gen dat hij in een ton aaneenkabel.
In de toekomstige verkeerssituatie onderaan de Broersvest komt al enigs
zins tekening. Rechts op de voorgrond ziet u de trottoii banden v.d. Broers
vest welke met een haast haakse bocht, recht op de Singelkerk afgaan om
vervolgens af te buigen naar de Singel, richting station
Geheel links de retourweg vanaf station naar Lange Kerkstraat en Broers
vest. Tussen beide wegen is duidelijk de groenstrook te zien welke daar
wordt aangebracht.
Rechts midden v.d. foto ziet u een gedeelte van het nieuwe parkeerterrein,
thans nog een gewild voetbalterrein voor de jeugd.
Staatsmijnen heeft geleidelijk de on
dergrondse werkzaamheden een ge
heel ander karakter gegeven; de
brains van de mijnwerker zijn be
langrijker geworden dan zijn spier
ballen.
Deze verschuiving van „hand naar
hoofd" betekent een veredeling van
het mijnwerkersberoep.
De uitdrukking „ondergronds wer
ker" heeft speciaal tijdens de Twee
de Wereldoorlog een bekende klank
gekregen omdat met deze term de
man van het verzet werd aangeduid.
Minder krijgshaftig, maar even man
nelijk klinken deze twee woorden als
zij in hun direkte betekenis gebruikt
worden voor de mijnwerker, die let
terlijk ondergronds werkt.
De mijnwerker van vandaag is allang
vertrouwd met de techniek. De da-
Wat een voorjaar, het zal
ons, vrouwen, nog lang
heugen.
Een kouwe oorlog in
Nieuw-Guinea, die als
maar warmer wordt, het
kouwe weer hier, dat als
maar kouder wordt en...
de griep 1
Ja, dat is me opgevallen:
maart is 'n enig maandje
om ziek te zijn. Het is zo
vanzelfsprekend als twee
weken afwezigheid in de
vakantie. Niet voor ons,
natuurlijk. Maar voor
manlief. Hij neemt de te
lefoon en dan zegt ie
„Nou heeft het mij óók
te pakken". Blijkbaar
weet zijn baas direct wat
HET is. Ik kan de mee
warigheid aan de andere
kant van de lijn bijna
zién
Typisch m'n man praat
met een soort sluier in
z'n stem, die hij zo-even
nog niet had. De bacillen
worden meesterlijk ge
suggereerd. Da's min
stens goed voor drie vrije
dagen.
Mijn grootste probleem
in deze tijd en het
uwe ook natuurlijk is
de groente. Duur, duur,
duur. Mensen waar haal
je op de lange duur je
huishoudgeld vandaan
Je kunt toch ook niet
elke dag met kool aan
komen dragen. En als je
Ik voor mij geloof dat
verstandige vrouwen daar
niet meer zo lang last
van zullen hebben. De
minister heeft blijkbaar
in ons hart gekeken en
gezegd: koelkasten, die
moeten ze hebben.
wat anders prakkizeert...
diep in de zak tasten.
Soms is het eerste wat ik
denk, als ik 's morgens
wakker word; wat moet
ik vandaag nu weer eten?
Je zou er humeurig van
worden, als je niet zeker
wist dat 't toch eens
weer zomer wordt. Heer
lijk alles vers en fris op
tafel. Geen benauwde
koolluchtjes meer in de
keuken en daarbij nog
minder geld nodig ook.
Niet dat we dan geen
kopzorg meer hebben.
Denk maar eens aan de
warme -eekends en de
melk, die je niet gced
kunt b.o. den.
Vooruit, d'raf met die
omzetbelasting 1 Toch
blijft de aanschaf nog
altijd een schep geld.
Mijn man en ik hebben
van de week zo 's zitten
rekenen, 'k Geloof vast
dat we 't dit voorjaar
doen.
Ik las ergens dat de Ne
derlandse mannen steeds
vrouwelijker worden.
Daar had ik nog niet bij
stilgestaan. Maar ik ben
direct bereid het te ge
loven als ik bij een he
renkapper naar binnen
kijk. H aderden soorten
tubes, popjes en doosjes,
de een al chiquer uitge
voerd dan de ander. Een
chique die in de prijs
ook duidelijk valt af te
meten. Die kapper zal
dat dure spul niet voor
de lol neerzetten. Waar
schijnlijk verkoopt hij
er goed van.
Deskundigen beweren dat
deze mannelijke neiging
voortkomt uit vrouwelij
ke eisen. Wij (vrouwen),
tot voor kort pummelige
boerinnen, zouden nu in
Frankrijk en Italië heb
ben gezien dat mannen
kracht en charme goed
samen kunnen gaan.
Sinds wij nu die lekker-
ruikende, verleidelijke
Italiaantjes hebben ge
zien, moeten onze man
nen daar een beetje op
gaan lijken.
De deskundigen zullen,
als altijd, wel weer gelijk
hebben, maar ik voor mij
heb m'n kloris nooit ge
vraagd om 'men 's colog
ne op zijn lieve wangen
te smeren. En toch doet
ie het. Hij wordt er ge
lukkig niet vrouwelijker,
alleen maar weiriekender
van I
;ewapend met een toorts in een don
ker gat werd neergelaten, behoren
tot de mijnbouwkundige prehistorie.
Nu suist hij in een lift snel naar be
neden. Binnen enkele minuten wordt
hij honderden meters de diepte in
gevoerd. Ondergrondse treinen, waar
wereldsteden als Parijs, Londen en
New York zo trots op zijn, rijden in
de mijnen al jarenlang.
De T.V-camera heeft ondergronds
ook zijn intrede gedaan. Op het
scherm van een monitor kan de man
die ondergronds het vervoer regelt,
de bewegingen van mens en machine
gadeslaan.
Wat is een mijn eigenlijk Populair
gezegd is 'n mijn een ondergrondse
flat-stad, opgebouwd uit verschillen
de étages, een stad met verdiepingen
die via gangenstelsels onderling met
elkaar verbonden zijn. De toegangs
weg naar de ondergrondse bedrijven
van een mijn is geen brede poort, die
bij het eerste belgerinkel openzwaait
maar een enorm diep en breed gat
in de grond, waarvan de wanden be
kleed zijn met staal en beton. „Een
schacht" zeggen de mijnbouwers.
Iedereen, die naar beneden moet
en dat zijn bij de vier Staatsmijnen
zo'n 16000 man per etmaal moet
met een lift door die schacht. De
schacht is de verbindingsbuis tussen
de ondergrondse en bovengrondse
wereld van een mijn. De schacht is
ook het ademhalingsorgaan van een
mijn. Verse lucht stroomt er door
naar binnen. Afgewerkte lucht gaat
via een andere schacht weer naar
buiten. Een piccolo van een groot
warenhuis zou het waarschijnlijk 'n
onmogelijk karwei vinden om dage
lijks duizenden mensen op verschil
lende étages af te zetten, maar de op-
haalmachinist van een mijn regelt
dat feilloos. Hij werkt met grote ste
vige liftkooien, die onophoudelijk op
en neer suizen, soms met snelheden
van 70 km. per uur. Als de mijnwer
ker eenmaal met de lift via de
schacht naar de diepte is afgedaald,
dan heeft hij behalve dat verticale
tochtje van boven naar beneden nog
een horizontaal ritje voor de boeg.
Want de werkpunten liggen dikwijls
een aantal kilometers van de toe
gangspoort, de schacht verwijderd.
(Vervolg op pag. 2)
