Het nieuwe DURA-COIGNET-WONINGEN NAGENOEG GEREED overpeinzingen Verschijnt woensdag en vrijdag in Schiedam en Kethel. Redaktie en advertenties BROERSVEST 125 Schiedam (C J V d Klink), telefoon 010-67368 en 63939 Kantooruren: dagelijks (behalve zaterdag) van 9-1 en 2-6 uur Centrale administratie Randstad-edities: Koornmarkt 34, Delft, telefoon 01730-23627*. Tarieven op aanvraag. VRIJDAG 27 APRIL 1962 14e JAARGANG No. 34 OPLAGE 26.100 EXEMPLAREN De „Randstad-edities" geven plaatselijke uitgaven in 'Delft, Schiedam, Vlaardingen, Maasluis, Rijswijk met de rond deze steden gelegen dorpen en 'n streek-editie voor geheel Westlant' MODELFLAT IN SCANDINAVISCHE STIJL Ter zijde van de Parkweg zijn de Coignet-woningen in de Hollandse versie van het Aannemingsbedrijf Dura N.V. nagenoeg gereed gekomen. Een stel kloeke woningblokken, waarvan de Franse her komst nog wel te zien is. Tegenover de omringende bebouwing steken deze complexen nogal merkwaardig af. Hier geen bakstenen en opvallende details van houtwerk. Hier domineert niet het onder deel, neen, het eerst springt het geheel in het oog van betonnen massa's en muurvlakken. Maar wie even blijft staan en de zaak aandachtig opneemt komt tot de ontdekking, dat er toch wel een mooi geheel is ontstaan, al springen de details er niet uit. Juist het geheel van elk blok doet indrukwekkend aan als hechte omsluiting van het privéleven der toekomstige bewoners. n Huisvrouwelijke I Maandag a.s. gaan wij de verjaardag van onze Koningin en l het zilveren huwelijksfeest van onze Koningin en Prins I vieren om hiermede te demonstreren onze aanhankelijkheid I aan het Huis van Oranje. f Deze feestviering zal eerst haar volle betekenis krijgen I wanneer daarin tot uitdrukking komt onze erkentelijkheid I en warme dankbaarheid voor de onschatbare diensten die 1 het Koninklijk Paar gedurende vijf en twintig jaar aan ons I volk heeft bewezen. I Alleen dan zal er sprake kunnen zijn van een nationaal gebeuren als iedereen naar vermogen bijdraagt aan de op I zaterdag 28 april a.s. te houden collecte voor het nationaal geschenk van het Nederlandse volk. Hoewel wellicht overbodig, wil ik deze collecte in Uw bijzondere belangstelling aanbevelen. i e De Burgemeester van Schiedam, I Mr. J. W. PEEK Goede daad van enkele uren beloond met 5-daagse vacantiereis Lampionoptocht BUURTFEESTEN OP KONINGINNEDAG Hiiummiiiiiiimiiiiiimiiiiiiiiiimmmimiiinmuimi .mm Modelwoning Dura-Coignet. De inrichting werd verzorgd door ,De Steenbok', interieur verzorging, Broersveld, Schiedam. In het tweede blok op de eerste verdie ping aan de kant van de M. C. de Groot straat is intussen al te zien hoe men een dergelijke flatwoning op zijn best bewo nen kan. De firma „De Steenbok" aan het Broersveld heeft hier een model-flat in gericht. Het gaat hier niet allereerst om een eigen reclame-stunt van deze onder neming in woninginrichting. De architect van het hele complex, de heer Groosman, heeft jaren lang moeten vechten om de Dura-Coignet-woningen in onze stad ver wezenlijkt te zien. Eindelijk is het nu zo ver, dat de kwaliteiten van deze goedkope woningen kunnen worden gedemonstreerd. Is het wonder, dat de heer Groosman ook graag wilde laten zien, wat men van zo'n interieur binnen deze prefab-flats kan maken? Op zijn uitnodiging zorgde De Steenbok voor een complete inrichting van een vierkamer-flat, die velen met een moderne smaak zeker zal aanspreken. Het is een interieur geworden, dat sterk op de stijl van het wonen in de Scandina vische landen is geïnspireerd. Daar is aller eerst de betrekkelijk kleine woonkamer, die 'n bijzonder behagelijke indruk maakt. Wanneer we aan de Scandinavische lan den denken, dan denken we onwillekeurig ook aan het hout, waaraan deze landen zo rijk zijn. We komen dan ook onmiddellijk in de sfeer, wanneer we in deze woon kamer een hoek betimmerd zien, eenvou digweg met blank grenenhout. Heel be- hagelijk hiervoor een lage bank waarop het prettig en ruim zitten is, ook voor drie man. De kleur ervan is bruin, evenals van de twee grote fauteuils, die haaks daarop geplaatst zijn aan de andere zijde van een vierkant tafeltje met glazen blad. Tegenover deze zithoek een donker hou ten eettafel met stoelen loodrecht op een even donker buffet met witte deuren. Op eenvoudige manier 'i> hier de ruimte inge deeld tot een perfect modern interieur. Heel duidelijk wordt ons het verschil tus sen het hoog zitten aan een eettafel en het gemakkelijk en desnoods voor uren zitten op de bank of de lage brede faute uils. Wat de bedrijvige Nederlander van de cultuur der Japanners geleerd heeft, is het rustig en comfortabel zitten, het eens niet voortdurend actief zijn met het lichaam, maar het tijd nemen voor het lezen en een gezellig gesprek. De breedte van de moderne fauteuils, zoals die niet het minst in Denemarken, maar tegen woordig ook in Nederland worden ge maakt, schept de mogelijkheid bij het zit ten af en toe van houding te veranderen. O, DIE ACHTERNAAM! Temidden van de heerlijkste rommel, die een mens maar maken kan, als de vaardigheid over hem komt (bureau oprui men! kijk ik af en toe naar het geboorte-kaartje, dat mid den op de schoorsteen staat. Sinds ik het verwachtingsvol van de deurmat opraapte, heeft het mij geen moment met rust gelaten. En om wat afleiding te zoeken, ben ik meteen maar aan het opruimen van mijn bureau begonnen. De eigenlijke inzet van de schoonmaak, die nu eenmaal onvermijdelijk ko men moet. Vooral, als de zon zo uitdagend de noodzaak er van attendeert....! Afgewezen manuscripten weer eens herlezen, geplaatste korte verhalen in tijdschriften bekij ken, alsof het jaren geleden is, het is beslist een sport apart. Dan kijk ik tóch weer naar dat geboortekaartje. Hoe zou Mar het maken? Eit dat Jodocus niet eens even ge beld had, dat hij vader gewor den was, tenslotte wordt een mens dat toch niet elke dag! Maar ja, dat is nu eenmaal Jo docus! Al zou de wereld af branden, dan zou hij misschien nog geen stap harder zetten. Hoewel nu met vrouw en kind. Plezierig verdiep ik me in het moment, waarop Mar Dijkman haar vriend aan me voorstelde. „Jodocus Paardebloem". Ik dacht, dat het een kostelijke mop was, want van Mar kon je alles verwachten! „Nou zeg, mag ik asjeblieft je goede naam weten?", vroeg ik met een lach. Die meteen een diepvries-pro duct werd, want ijzig zei hij: „Ik heet werkelijk zo en ik zie de noodzaak er niet van in, daarom te lachen. Bij ons thuis houden we niet van naamsver basteringen. Daarom heeft Mar- rigje nu ook weer haar volle naam". Stomverbaasd keek ik naar Mar, die me een hulpeloze blik toezond. Grote grutten, wat min uit, om te stelen. Hetgeen Jodocus dan ook deed. Na de bruiloft een kop koffie met ge bak na het stadhuis) gingen ze naar hun eigen huis en was het feest afgelopen. Ik probeerde Mar te vergeten, hetgeen niet al te best lukte, ondanks het feit, dat ze nim mer schreef. Mocht zeker ook niet van Jodocus, dacht ik ge laten. En schreef ook niet fimiiiiiiuimnuumimiiiiiiiimiiHiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiimiiiimiiiiuiiiimuiiiiiiiiMiiimiiiiuiuiuniimi. JllllllllUlJMIIJlllIIIIIlUUUllillllIllUllllllllllllllllllllUIIIIIIUIlllI een stoethaspel en dat ze dat nam van haar naam. „Marrigje zal ik nooit tegen haar zeggen, voor mij is en blijft ze Mar", zei ik stug. „Tenslotte, och.." Aan het gezicht van Mar zag ik, dat ze bang was, dat ik de stemming zou bederven. Goed, zij haar zin, tenslotte heeft een ieder recht op zijn eigen leven. Maar dat ze nu uitgesproken tegen zo'n man aan moest lo pen Nee, die zou ik niet veel meer zien en het was daar om maar goed, dat ze buiten de stad gingen wonen. Want ik mocht Jodocus nu eenmaal niet en dat zou toch op den duur tot conflicten leiden. Mar hield nu eenmaal van hem en och, als je van iemand houdt. Ze trouwden in alle stilte. Och, ze waren zo jong niet meer en al die poespas was zonde van het geld. Mar was bet roerend met hem eens. In haar donkere mantelpakje zag ze er niette- Maar een goede week geleden was er opeens de krakende stem van Jodocus aan de tele foon. Zeer binnenkort verwacht ten zij hun eerstgeborene en nu was het de wens van Mar, dat ik een naam voor een meisje bedacht. Was het een jongen, dan heette het vanzelfsprekend naar zijn vader, want dan was hij de stamhouder. Maar ik moest de naam van het meisje bedenken. Een heel vréémde vraag. Een vraag, die alleen Jodocus je maar snellen kon, dachf ik op standig. Maar als ik dan aan Mar dacht, aan onze jarenlange vriendschap. Regimenten namen heb ik be dacht en opgeschreven. In het begin viel het echt niet mee, want het moest ook niet zo'n gewone naam zijn. Uitdrukke lijk bevel van Jodocus! De eerste namen waren alle maal verbasteringen van Mar. mi We zitten er niet star op als op een troon, die ons als het ware in één richting dwingt. Neen, we kunnen ons zitvlak ver schuiven, zoals het ons uitkomt en zoals we het behagelijk vinden. Van groot belang is het hanteren van ge matigde kleuren als basis in het hele in terieur. Met een enkel helder gekleurd i kussen, een vaasje of pul kunnen we plot seling een ander accent geven aan het vertrek. En wanneer de huisvrouw of haar dochter eens in een opgewekt ge tinte japon binnen komt, hoeft dat niet te vloeken met de kleuren van meubels en gordijnen, die immers een zeer beschei den karakter hebben. Echte Deense import zijn de verschillende lamp-armaturen in de kamers, de keuken, de was- en douche-ruimte, hal en toilet. Ze zijn alle sober doelmatig en bijzonder Logisch, maar als ik dan aan het rotsvaste standpunt van Jo docus dacht. Nee, daar zou na tuurlijk niets van komen. Maar dat ik dat nu juist doen moest. Och, érgens is een mens toch altijd een beetje verwaand, al wil hij dat voor geen goud van de wereld bekennen. Ik bleef aan het peinzen en kladderen. Tot ik het opeens wist. En het aan Mar en Jodocus schreef. Dan stilte dagenlang. Tot vanmorgen dat kaartje op de deurmat plofte. Ik was er als de kippen bij. Vreemd, dat mijn vingers zo trilden. Zou den ze die naam echt gekozen hebben en och, laat het asje blieft geen zoon, geen tweede Jodocus zijn, wenste ik in stil te. Ik durfde bijna niet te kijken. Maar dat was toch je reinste struisvogel-politiek. Met één oog keek ik dan ook. „Met diepe vreugde geven we kennis van de geboorte van onze doch ter.Een dóchter dus en ze heette Rozebottel Paardebloem! Verbijsterd keek ik ernaar. Ja, de naam Rozebottel (ik vond het toen zo lieflijk klinken) was van mij, maar ik had geen moment aan haar achternaam gedacht. Dijkman hóórde im mers bij Mar Jodocus is me inmiddels door zijn vaderschap, nader geko men, want hij heeft gezegd, dat Rozebottel een engeltje is. En zegt u nu zelf eens, engeltjes blijven toch niet ongetrouwd. Alleen hoop ik niet, dat ze zó lang wacht als haar moeder, want die achternaam MIEKE mooi van vorm. Dat is trouwens het ge val met de hele opzet van deze woning inrichting. Voor velen zal het ongetwijfeld een inte ressant nieuwtje zijn met de Scandina vische wooncultuur kennis te maken. Het is allemaal sfeerrijk en toch opgewekt, wat in de eenvoudigste vormen door de Deense en Zweedse ontwerpers tot stand wordt gebracht. Voor onze Hollandse smaak is het misschien ook wel wat strak. Maar voor wie zich even weet in te leven, ontwikkelt zich een sfeer van behagelijk comfort en gezelligheid. En speciale aan dacht verdienen de mooie gordijnen van Zweedse makelij. Ze vertonen een hechte eenvoudige structuur in beheerste tonen. De modelflat zal nog rond 6 weken te be zichtigen zijn; overdag tot 5 uur en des avonds van 710 uur. Elk jaar, omstreeks 11 november, is het „Klaproosdag" in Nederland. Niet alleen is dit de internationale ge denkdag der oorlogsdoden, maar ook wordt dan de Klaprooscollecte ge houden. Het is één van de vele inzamelingen, die elke week in ons land plaatsvin den. Maarniet alleen het Neder lands Oorlogsgraven Comité dat de collecte organiseert ziet elk jaar met spanning uit naar het re sultaat. Ook in het buitenland, ver over onze grenzen, zijn er duizenden gezinnen voor wie de giften die het Nederlandse Volk aan de collecte schenkt, de vervulling betekenen van een lang gekoesterde wens. Een.har- tewens, waarvan vele verwachten dat deze tóch nooit werkelijkheid zou worden Want het geld van de Klaprooscol lecte wordt besteed om nabestaan- deavan geallieerde militairen die tijdens de oorlog boven ons land wer den neergeschoten of sneuvelden in de gevechten om onze bevrijding gastvrijheid in Nederland aan te bie den en hun in staat te stellen het graf van man, vader, zoon of broer te bezoeken. Dank zij de steun die het Nederlandse Volk aan de Klap rooscollecte geeft zijn er in de afgelopen jaren reeds vele tiendui zenden vrouwen en kinderen, vaders en moeders van hen, die voor onze vrijheid vielen, de gast geweest van het Nederlandse Oorlogsgraven Co mité en konden zij staan bij de laat ste rustplaats op één van de meer dan vijfhhonderd begraafplaatsen in Nederland, waarop gealliëerden ter aarde werden besteld. Nergens ter wereld wordt dit bezoek van nabestaanden zo ter hand geno men als in ons land door het Neder lands Oorlogsgraven Comité ge schiedt. Het is dan ook begrijpelijk, dat dit werk in de gealliëerde lan den alom de aandacht trekt en grote waardering ondervindt. Om iets te kunnen terugdoen, hebben de Britse nabestaanden reeds enkele malen Nederlandse lotgenoten uitgenodigd hun gasten te zijn en in Engeland het graf van hun in de oorlog om gekomen familieleden te bezoeken. Om echter ook dank te brengen aan hen, die daadwerkelijk meehielpen de Klaprooscollecte te verwezenlij ken, nodigt The British Legion (de Britse organisatie van oud-strijders en nabestaanden, waarmee het Ne derlands Ooorlogsgraven Comité nauw samenwerkt) elk jaar 22 col lectanten uit voor een gratis reis naar een verblijf in Engeland. Ook nu weer werden zij uit alle pro vincies door het lot aangewezeö uit de 13.500 collectanten, die „Klap roosdag 1961" tot een succes maak ten. Onder leiding van functionarissen van het Nederlands Oorlogsgraven Comité vertrekken de gelukkigen op 24 april om 13 uur met de dagboot uit Hoek van Holland, 's Avonds kwamen zij in Harwich aan, waar een delegatie van The British Legion hen verwelkomde. Zij logeren in het Vanderbilt Hotel in Londen en zullen van daaruit tal van bezienswaardig heden in en om de Britse hoofdstad bezoeken. Onder meer staat een tocht naar Windsor Castle op het pro gramma. Op zaterdag 28 april keert het gezelschap met de dagboot uit Harwich naar Nederland terug. On der de deelnemers bevindt zich ook Mej. Hetty Ames, Franklinstraat 3b, Schiedam. Aan de vooravond van Koninginnedag zal, op zaterdagavond 28 april, weer de tradi tionele LAMPIONOPTOCHT worden gehouden. Iedereen kan daaraan mee doen. Het opstellen gebeurt tot uiterlijk half negen op de Swammerdamsingel en de Boerhavelaan. Daarna vertrekt de stoet. De route is: Marconiweg, Korte Singelstraat, Broers- vest, Lange Kerkstraat, Hoogs.traat, Appel markt, Lange Haven Z.Z., Griffioen straat, Oranjestraat, Nieuwe Haven, St. Liduinastraat, Anth. Muijsstraat, West- frankelandsestraat, Vondellaan, Graaf Flo- risstraat tot bij Aleidastraat. Aleidastraat eindpunt. Aan de optocht zal muzikale medewerking worden verleend door de jeugdorkesten van O.B.K. en Sint Ambrosius. De Stichting „De Jeugdhaven", uitgaande van de Commissie voor Evang. der Geret Kerk, organiseert op 30 april in de West- frankelandsestraat tussen Fabristraat en Kortlandstraat een BUURTFEEST. Meisjes en jongens van 6 tot 12 jaar kun nen eraan deelnemen. Tal van wedstrijden worden gehouden, o.a. busjesstapelen, vlaggetjes-estafette, springtouwrace en ton- rollen. De jeugd van 14 tot 64 jaar kan deelnemen aan een spectaculaire KRUI WAGENRACE. Inschrijving voor al deze evenementen In De Jeugdhaven, Westfrankelandsettr. 40. t I

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Het Nieuwe Stadsblad | 1962 | | pagina 1