Het nieuwe
TUSSEN OUD EN NIEUW
overpeinzingen
Twee kerken krijgen een verjongde omgeving
Verschijnt woensdag en vrijdag in Schiedam en Kethel.
Jyii Mxi
Commerciële Televisie
DE VLIEGTUIGEN VAN
DE INDONESISCHE
LUCHTMACHT
I Huisvrouwelijke
VRIJDAG 13 JULI 1962
14e JAARGANG No. 56
OPLAGE 26.100 EXEMPLAREN
*edaktie en advertenties BROERSVEST 125 Schiedam IC I d Klink) telefoon 010-67368 en 63939
Kantooruren: dagelijks (behalve zaterdag) van 9-1 en 2-6 uur
Centrale administratie Kandstad-edities: Koornmarkt 34, Delft, telefoon 01730-23627*. Tarieven op aanvraag.
De „Randstad-edities" geven plaatselijke uitgaven in 'Delft,
Schiedam, Vlaardingen, Maasluis, Rijswijk met de rond deze
steden gelegen dorpen en 'n streek-editie voor geheel Westland
m
Ret begint mi flink op te schieten aan de kop van de Broersvest. De lijnen
worden hier streepstrak tot aan de brug, die sedert enige tijd zijn onvrien
delijke opgeklapte houding heeft laten varen. In al zijn openheid nodigt hij
ons nu als het ware uit om er over heen te rijden. Maar zo ver is het nog
niet. Het verkeer zwaait nu nog links af de Lange Kerkstraat in om zijn
naar Nieuwland op te zoeken, achter het raadhuis om, richting Parkweg of
richting Nieuwe Damlaan.
Het wordt intuusen wel steeds duidelijker wat de stadsplannenmakers be
ogen met de oost-west route, de rechtstreekse verbinding tussen onze Grote
Kerk en de Singelkerk. Het gaat niet alleen om een bepaalde verkeers-
route. Zeker het is van het grootste belang dat dit stiik Schiedam makke
lijk bereikbaar is vanuit alle stadsdelen. Het nieuwe hart vatt Schiedam
moet als het ware het bloed vlot door de aderen van het stadslichaam kun
nen pompen. Vaatvernauwingen en trombose zijn daarbij heel gevaarlijke
verschijnselen.
En vooral op de toestand van de
slagaders in het verkeer komt het
bijzonder aan. Dat is de nuttige kant
van de zaak.
Het raadhuisplein en het verkeers-
terrein daartegenover zullen zo hecht
mogelijk in het stedelijk leven ge
plaatst zijn. Maar daarmee is de
zaak niet af. Wat we meemaken, wil
len we als mensen ook werkelijk be
leven, dat wil zeggen dat we het ook
met ons gevoel moeten ervaren. Aan
alle stedebouwKunde zit dan ook
steeds een kant die met het oog te
maken heeft; de werkelijkheid van
het stadsleven wordt door de stede
bouwkundigen niet alleen mede ge
vormd maar ook aanschouwelijk ge
maakt. Dat kunnen we nu langza
merhand duidelijk zien vanaf het
nieuwe parkeerterrein en vooral
vanaf het stuK bestrating aan de
noordkant daarvan. Het wordt daar
ineens helder, dat het nieuwe stads
centrum als het ware geplaatst is
tussen de tijden in. Aan de ene kant
onze SingelkerK een stukje neo-go-
thiek, als een brokje heimwee naar
de middeleeuwen en daarom zo ken
merkend voor een flink stuk van de
vorige eeuw. De mens die de tech
nische ontwikkeling, de geweldige
industriële evolutie van de vorige
eeuw vooral maatschappelijk en
geestelijk nog niet best kon verwer
ken greep bij voorkeur terug naar
verre tijden, waarin het bestaan een
ongebroken eenvoud leek te hebben.
In het bouwen van de vorige eeuw
heeft men bijna voortdurend terug
gegrepen naar lang vervlogen perio
des. Er waren zelfs grote achitecten,
die in elke gewenste historische stijl
een bouwwerk op bestelling aflever
den. Een museum kwam er dan vaak
uit te zien als een groot romeins
huis met stukken tempel er tegen
aan. Een raadhuis ging vaak lijken
op een paleis van een welvarend
heerser uit de renaissance-tijd. Maar
de neo-gothiek werd toch in ons land
de sterkste uiting van de drang om
in voorbije tijden onder te duiken.
Het is dan ook bijzonder boeiend
dat de nieuwe situatie bij het raad
huisplein een stukje neo-gothiek stelt
tegenover dat brokje echte gothiek,
dat we in onze Grote Kerk hebben.
Het is alleen maar prettig, dat deze
laatste kerk in de stadsplannen een
betere plaats heeft gekregen dan ze
tijdenlang gehad heeft. De Grote
Markt was de laatste tijd zo'n beetje
verworden tot een soort verkeersro-
tonde en de Grote Kerk werd meer
een obstakel dan een bouwwerk om
eens rustig naar te kijken. Als straks
in deze omgeving meer ruimte ont
staat zal hierin wel het nodige ver
beteren. En dan zullen we misschien
gemakkelijker zien wat een merk
waardig bouwwerk hier in het hart
van Schiedam is ontstaan. Alleeerst
zal ons dan wellicht opvallen wat
een eigenaardig type toren de kerk
bekroont. Het is een type dat eigen
lijk in onze provincie wat vreemd is.
Dergelijke torens met hun eenvoudi
ge gerekte doosvorm en een korte
spits hoortmeer thuis in de provin
cie Utrecht. Denken we maar eens
aan de domtoren in Utrecht, die niet
meer is aan hetzelfde type in ver
edelde en verrijkte vorm. In het
uiterste westen van Nederland zijn
de torens echter meestal speelser,
vooral wat de bekroning betreft.
Met schilderachtige zwier slingert
de frêle en dikwijls open gewerkte
bekroning van het torenlichaam zich
dan als net ware in speelse bochten
de lucht in.
Iets anders dat merkwaardig is, is
de verhouding van hoofd- en zijbeu
ken van de kerk. Hier niet een go
thiek, die ongeremd omhoog wil
streven en als het ware de hele stad
wil beheersen. Onze Grote Kerk doet
Steegje aan de Hoofdstraat. Ook in de zeer nabije toekomst tot verdwijnen
gedoemd. De enorme gas ketel is het enige wat in dit (Hoofdstraatje) tot
overheersing dwingt.
De één is er vóór, de andere is er tégen. Dat heb je trouwens met
mér dingen. Maar waarom zouden we het niet eens probéren?
Laten we nou eens met het kinder-uurtje beginnen: „Tante Els
vertelt het sprookje van Roodkapje"
„Hallo Moe", zei Roodkapje terwijl zij haar Vespa met een non-
clalant gebaar tegen de betonnen buitenmuur van de Muwi-woning
zette. ,jZal ik de comestibles van Hosman even naar Opoe bren
gen?"
„O.K.", zei de moeder van Roodkapje, die met een stralend humeur
achter haar Lavalux stond, drie vijftig in de week en na zes jaar
Uw eigendom. „Maar pas op voor de wolf".
Roodkapje gaf vol gas en stoof het Beatrix-park in.
„Open the door, Richard" galmde zij toen zil bij de woning van
haar grootmoeder gekomen was.
„Schop maar tegen de deur dan gaat ie vanzelf open" riep een
stem.
Roodkapje gaf een dreun en stapte binnen.
„Mens, wat ziet je haar eruit, je mag wel eens een permanentje
halen bij de zoon van Staat in de Lange Kerkstraat en wat heb je
een grote neus!"
„Dan kan ik goed reuken of je Ouwe Duys voor me mee hebt ge
bracht", gromde de wolf.
„En wat heb je lelijke tandenis er geen Pepsodent in huis
met tandwerend eterniet?Na elke maaltijd en de kauwvlakken
niet vergeten!"
Hierop consumeerde de wolf Roodkapje rauw. Hij gebruikte er
een paar busjes diepvries puree bij en de overheerlijke Unox-saus
die iedere maaltijd tot een feest maakt.
Toen ging hij slapen op de gepatenteerde schuimrubbermatras van
de firma Schrijver, die bekend slaat om haar service en haar ge
makkelijke betalings-condities.
Teun, de jager vond hem ronkend en loste een salvo uit zijn sten-
gun. Daarna belde hij even 69333 en gierend piepten de remmen
van de overvalwagens.
De wolf rende langs de onverwoestbare ijzeren brandladder van
Gebrs. Vincent het dak op, verschanste zich achter de schoorsteen,
die pas geveegd was door de firma Borrani. De brandweer spoot
hem omlaag.
Daar werd de wolf gedémonteerd door Dr. v. ti. Appel, die zowel
de Grootmoeder als Roodkapje netjes en vakkundig uit de maag
van de wolf sneed.
Teun de jager vroeg onmiddellijk de hand van Roodkapje en zij
holden samen naar het huisje van de S.G. in de Plantage, om zich
te melden als donateur van de Schiedamse Gemeenschap
Sebastiaan.
IWVWWA/WWWWWWWVVVWVWVVVVWVVVNAAA/WWWWVWWVWWWVVWVWVVWVWWWWWWWVWWWWWWVVWWVWVV^
het bescheidener en lijkt niet volle-
digaan de aarde te willen ontstijgen.
Ze heeft niet alleen haar hoogte-wer
king maar spreidt zich als het ware
ook in de breedte, over de aarde
waarop het menselijk leven zich nu
eenmaal afspeelt.
We hebben hier te maken met de
geest van de late middeleeuwen,
waarin de mens een verhoogde be
langstelling aan de dag legt voor de
aardse werkelijkheid en deze op zich
gaat bestuderen Van deze nieuwe
koers, die op de renaissance zal uit
lopen, is onze Grote Kerk een duide
lijke getuigenis.
De Ankatan Udara Republiek Indo
nesia, de Indonesische luchtmacht,
telt een respectabel aantal vliegtui
gen van Amerikaanse, Canadese,
Britse en Russische makelij. Het ju-
linummer van het maandblad AVIA
voor lucht- en ruimtevaart publi
ceert een grote plaat waarop alle
27 typen van de AURI voorkomen,
variërend van de kleine eenmoto-
rige tweezitter Piper Cub tot de gro
te Russische straalbommenwerper
Toepolef Tu-16. Dezelfde plaat wordt
thans uitgereikt aan onze strijd
krachten in Nederlands Nieuw Gui
nea opdat zij in de lucht vriend van
vijand kunnen onderscheiden.
AVIA's militair redacteur schrijft in
een begeleidend artikel dat de Indo
nesische republiek in de laatste ja
ren belangrijke aantallen moderne
vliegtuigen uit de Sovjet Unie ont
ving. Vele tientallen MiG-17's en
MiG 15 UTI's, een of meer squa
drons Ujoesjin IL-28 straalbommen-
werpers, een dertigtal Iljoesjin IL-14
transportvliegtuigen en een aantal
strategische bommenwerpers van
het type Toepolef T-16 Badger, naar
schatting ongeveer 20. Onlangs arri
veerden ook de eerste supersone
MiG 19 jagers, waarvan er al vijf
aan de luchtparade boven Bandoeng
deelnamen, terwijl ook Russische
MI-1 en MI4 helikopters zeker
30 in getal naar Djakarta werden
verscheept. De vlieggereedheid der
moderne toestellen schijnt echter
zoals al eerder werd verondersteld
bijzonder gering te zijn. Volgens
buitenlandse waarnemers is b.v. van
de MiG-17 jagers slechts een kwart
gedeelte „serviceable", terwijl van
de helikopters, mede door het ont
breken van reserve-onderdelen,
slechts 3 van de 33 vliegklaar zijn.
Wij huisvrouwen, hebben eigen
lijk allemaal een soort „zegel
complex!" K.E.S., ANIMO,
SPERWER enz., iedere winke
lier, die .zegelt", heeft onze
voorkeur. En laten we nu maar
eerlijk zijn, als we al die vol
geplakte kaarten ergens in een
hoekje achteraf zetten, dan heb
ben we altijd nog een lekker
„achterdeurtje!" Vooral met
verjaardagen een uitkomst of
wat zou u van die maand de
cember denken
Ik kan me nog wel herinneren
dat ik als 12-jarig meisje met
verlof in Holland, totaal ver
bijsterd was door de vele cade-
aux, die de goede Nederlandse
winkeliers overal bij gaven. Zo
maar voor niets. Vooral de pak
jes zeeppoeder „Edelweis" had
den onze speciale voorkeur.
Vandaar, dat de drie broers ook
zo graag dat pakje gingen halen
en het dan meer tlan eens ge
beurde, dat we met z'n vieren
aan het pakje rukten en de
zeeppoeder ons om de oren
stoof! Daar werd natuurlijk een
stevig stokje voor gestoken. Al
les, wat voor een meisje, was
kreeg ik. Ergens weet ik nog
wel, dat de broers er toen maar
slecht afkwamen, want het re
gende toen ringetjes met mooie
steentjes, beslist niet van echt
GOUD te onderscheiden, arm
bandjes en nog veel meer leuke
dingen. Nu kennen we weer
het cadeau-stelsel, al ligt het
wel een beetje anders.
De winkeliersvereniging „Mgr
Nolenslaan" heeft de zakelijke
hoofden bij elkaar gestoken en
heeft unaniem besloten, dat
Nieuwland, ons ultra moderne
Schiedam met zijn eigen win
kelcentrum, récht heeft op EI
GEN zegels. Vandaar, dat de
bewoners van Nieuwiand vanaf
morgen, 14 juli, bij aan! nop
van 50 cent de „Nieuwland-
zegel" ontvangen.
De huisvaders zullen zich hier
over ook beslist verheugen,
want ZIJ zijn 't immers, die
geregeld al onze zegeltjes op
plakken O, is dat bij u
(nog) niet het geval? Legt u
die spiksplinternieuwe éigen
Nieuwland-kaart mét zegels
zondagmorgen dan maar eens
voor zijn neus. Wedden, dat
hij er DIRECT intrapt en u
vertelt, wan' eer die kaart vol
is?
Als u dan des middags een
wandelingetje maakt, och, loopt
u dan eens langs de zaken van
L. Boer's Visbedrijf, de Wo
ninginrichting „VEMA", Wind
sor House, uw kledingmagazijn
in Nieuwland en de firma
Prins, de zaak van speelgoed en
kinderwagens. O, u kijkt sa
men of met de kinderen graag
naar de etalages. Dat treft dan
bijzonder, want-juist DE ETA
LAGES moet u deze maand nu
eens goed bekijken: Want in
elk daarvan staat een glas met
MUNTSTUKKEN. En nu gaat
't erom, precies te raden, hoe
groot 't bedrag hierin is. Ik
denk niet, dat de winkeliers op
EEN CENT zulPn kijken, maar
u moet er toch heel dichtbij
zitten
U denkt, dat 't zo heel een
voudig is. Dat u dat in een
paar minuten wel kunt zeggen,
maar vergist u zich niet! Neemt
u er echt de TIJD even voor.
Gaat u desnoods nogeens een
keertje extra terug. Neemt u
ook een kladje mee. Of bent
u juist zo goed in het hoofd-
rtkenen? Pin is 't helemaal ge
lopen
We kunnen eventjes niet „po
len", want de voetbal compe
titie Egt stil. Misschien, dat de
winkeliersvereniging daarom
met prijzen wil gaan strooien,
want als uw kaart volgeplakt is
met die „Nieuwland-zegels" en
u denkt 't juiste bedrag in een
bepaalde winkel geraden te heb
ben, zet u dat dan even op die
kaart en levert u die met uw
honderd zegeltjes in, waarvoor
u 1,terugbetaald krijgt.
Maar NU komt het. In augus
tus zult u elke dag naar de
brievenbus lopen, want je kan
immers niet weten. U heeft
toch een gooi gewaagd naar
tweemaal een kans van 100,
5 x ƒ50, 10 x 25 en liefst
30 x 10.
Zeker, de voetbalpool biedt
veel meer. Maar dan moet u
toch ook de juiste hokjes inge
vuld hebben en kwartjes geof
ferd hebben. Deze prijzen
oogst van de winkeliersvereni
ging nu ook in Nieuwland,
kost de mensen daar in feite
niets. Want boodschappen en
aanwinsten in uw huishouding
heeft u TOCH nodig en dan
zijn die zegeltjes toch maar
meegenomen!
„Lijmen Jan", zei eens Wim
Kan. Hij zou 't NU ook tegen
alle Jannen enz. in Nieuwland
zeggen! Doet uw best mannen
en vooral: KIJK goed naar die
glazen. Erin hoeft niet eens!
Veel geluk en winkeliersvereni
ging „Mgr. Nolenslaan": fijn,
dat u op dat idee gekomen
bent. Veel succes ermee, al twij
fel ik daar geen moment aan
MIEKE
