Het nieuwe
Nieuw station krijgt gezicht
'A
N
Voor en tegen van glaswanden
VAN DEit VLIES
achter de stopmand
WOENSDAG 18 JULI 1962
14e JAARGANG No. 57
OPLAGE 26.100 EXEMPLAREN
Verschijnt woensdag en vrijdag in Schiedam en Kethel.
'edakfie en advertenties BROERSVEST 125 Schiedam If I v d Klink) teleloon 010-67368 en 63939
Kantooruren: dagelijks (behalve zaterdag) van 9-1 en 2-6 uur
Centrale administratie Randstad-edities: Koornmarkt 34, Delft, telefoon 01730-23627*. Tarieven op aanvraag.
De „Randstad-edities" geven plaatselijke uitgaven in 'DeJft,
Schiedam, Vlaardingen, Maasluis, Rijswijk met de rond deze
steden gelegen dorpen en 'n streek-editie voor geheel Westland
Uitbreiding Export Service
WiWfïïJ
f?
AKTIVITEIT KENMERK
VAN SCHIEDAMS
JEUGDRAAD VINDT
ONTPLOOING IN
„DOE FEEST"
DE BEJAARDEN GAAN
EEN DAGJE OP STAP
Aan ons stationsplein beginnen de wzrkeaamheden steeds meer tekening te
vertonen. Als we de toestand vergelijken met die van een jaar terug dan is
het wel duidelijk dat er heel wat gebeurd is op dit toekomstige knooppunt
in schiedams verkeersstelsel.
Goed, de werzaamheden zijn minder snel verlopen dan tevoren geraamd
was, maar wat tot stand is gekomen is toch iets wat et mag zijn. We zien
nu niet alleen meer het menie-rood van een staalconstructie, het hoge ge
deelte van het station is al in een verder stadium van bewerking. Maar
wat ons interesseert is de eigenlijke stationshal met zijn merkwaardige
overkapping, die inmiddels sinds enige tijd uit de kist is. Het is een won
derlijk samenstel van driehoeken dat hier dehal naar boven toe moet af
sluiten, een echt moderne constructie van weer een heel andere aard dan
de staalconstructie er naast. In dit opzicht is de ontwerper van ons stations
gebouw, Ir. van der Gaast, echt een architect van onze tijd: niet alleen
haalt hij liefst zo veel mogelijk uit de technische stand van zaken, maar
bovendien gebruikt hij graag duidelijke contrasten van uiteenlopende con
structie-wijzen naast elkaar. En daarmee vanzelfsprekend ook vormen te
voorschijn die onderlinge tegenstellingen zijn.
Zo is het ook met ons station. De
rechthoeksvorm van het hoge deel
komt typisch uit de staalconstructie
voort, die hier ten behoeve van de
kantoorruimte is gehanteerd. En
daarnaast een veel vrijere vorm, een
speels rytme van driehoeksvlakken,
die tot een bewogen geheel lijken
te zijn samengesmolten en op poten
zijn gezet. Een hal ontstaat daar
door van een boeiende sierlijkheid
en een openheid, die we zeiden
het al echt modern aandoen.
Over het moderne bouwen wordt
dikwijls de opmerking gemaakt, dat
daarin alles zich toespitst op de
overdakking. En dat is inderdaad
een kenmerk van de ontwikkeling in
wat we zouden kunnen noemen, de
grotere architectuur. Vroeger was
de situatie meestal heel anders:
men bouwde de afdekking op de
muren, die dus een dragende rol
speelden. Als de. muren verdwenen
was het ook met het dak gedaan.
Maar het moderne bouwen zoekt
het steeds meer in de skeletcon
structie waarbij het dak als het wa
re op eigen benen staat. De muren
hebben dan iets meer te dragen en
kunnen van elk gewenst materiaal
worden gemaakt.
Zelfs glas kunnen we ondanks zijn
brekelijkheid op alle mogelijke wij
zen als wand hanteren. En omdat
glas doorzichtig is, heeft het de
merkwaardigheid er eigenlijk tege
lijkertijd wel en niet te zijn. Slechts
onder bepaalde omstandigheden
zien we het doordat het gaat afspie
gelen of het licht sterk breekt bij
voorbeeld. Maar in de meeste geval
len zien we het niet of slechts wei
nig en dan blijft, wanneer er van
hele glaswanden sprake is van het
bouwwerk niet veel meer over dan
de overdakking en b.v. vloeren. Het
allesbeheersende is dan duidelijk
het dak. Lang niet iedereen is het
overigens met deze ontwikkeling in
het bouwen eens. Met name is er
nogal eens verzet tegen het han
teren van zoveel glas, dat het bouw
werk eigenlijk niet veel meer lijkt
dan een dak op poten, een stukje
overdekte buitenruimte. De tegen
standers vinden dat men, wanneer
men een gebouw neerzet, een stukje
van de al-ruimte als het ware afzon
dert voor een speciaal gebruik. En
deze afgezonderdheid dient men dan
ook duidelijk te maken door het
hanteren van goed en duidelijk
waarneembare wanden en daken.
En glas is de aanhangers van deze
mening niet duidelijk genoeg, juist
omdat het zich voor het oog min of
meer pleegt te gedragen alsof het
er niet is. Een aardige gedachte zou
je zo op het oog zeggen. Maar de
tegenstanders van deze opvatting
staan ook niet met hun mond vol
tanden. Zij zeggen dat een gebouw
in de moderne wereld niet meer al
leen tegenover de al-ruimte staat. De
hele stad is als het ware een grote
geordende openbare ruimte, een ge
heel van straten, pleinen en open
stroken waaraan de gebouwen lig
gen. Het inwendige van de gebou
wen is dus niet veel meer dan een
zekere verbijzondering van de alge
mene stadruimte. Dat betoog lijkt
wat theoretisch maar is toch* alle
aandacht waard. Wij zouden er ook
niet meer tegen kunnen, wanneer
allerlei nuttige en openbare bouw
werken op dezelfde zware en min
of meer afwerende wijze gebouwd
werden als vroeger. Tegen veel glas
voor openbare gebouwen hebben we
gevoelsmatig weinig bezwaar. Alleen
de hantering van te veel glas in onze
woningbouw loopt kans de glas
wand is discrediet te brengen. In-
stictief voelen we ons daardoor im
mers bedreigd in ons privé-leven
dat pas werkelijkv rij is als het zich
onttrekken kan aan de nieuwsgie
righeid van anderen en als het zich
kan nestelen in een zekere besloten
heid.
Vanaf vandaag is de showroom van
de Export Service van de Gebr. v. d.
Vlies uitgebreid en is daardoor de
verkoop van electrische en electro-
nische apparaten enz. bereikbaar
voor het publiek geworden.
De naam v. d. Vlies, zakenmensen
van vader op zoons, heeft in de Sin-
gelwijk een bijzondere goede klank,
een vertrouwde klank. De show
room, in november 1959 aan de Rot-
terdamsedijk 2 gevestigd (de zaak
bestaat al vanaf 1952) heeft een
kleine verbouwing dezer dagen on
dergaan. Het interieur van de show
room is bijzonder gezellig en heel
modern gehouden. Men heeft er
verschilende „zitjes", zodat men niet
overhaast tot een koop behoeft te
besluiten. Graag zien de firmanten
echter naar een royalere behuizing
uit, maar dat is van latere zorg.
Buitenlanders, meestal zeelieden,
hebben de naam v.d. Vlies een goede
naam, waar ook ter wereld, gegeven.
Als men hier eenmaal geweest was,
kwam men graag terug. De service
en de bediening waren goed, als Ex
portzaak had men niet te klagen.
Door deze verkoop kreeg men een
internationale kijk op deze sector.
Al kwam men toch tot de gedachte
óók aan particulieren te verkopen.
De vraag vooral naar Philips radio's
was groot. Vanzelfsprekend be
schikt men ook over andere merken.
Men trok de heer C. van Wijk, des
tijds salespromotor bij de N.V. Phi
lips aan voor de verkoop van deze
speciale afdeling. Sinds februari van
dit jaar is de heer van Wijk in
dienst en heeft hij nu de gelegen
heid de verkoop van radio's e.d. te
stimuleren.
De hoofdgedachte van deze geboren
Schiedammers is de bewoners van
de eigen stad Schiedam-mined te
maken, 't Moet niet zo blijven, dat
men voor dergelijke aankopen de
voorkeur aan Rotterdam geeft, als
men hier ook in de gelegenheid is te
kopen. Rustig, met goede voorlich
ting en bovenal met de nodige ser
vice, waarvoor de firma, die een re
putatie op te houden heeft, borg
staat. Met vertrouwen zien én de
Gebr. v. d. Vlies én de heer van
Wijk dan ook de toekomst tegemoet.
Er is NOG een prettige kant bij de
heropening van deze showroom. In
de etalage zijn apparaten tentoonge
steld. Natuurlijk, zult u onmiddel
lijk reageren! Maar eerdaags ont
vangen de bewoners van Broersvest
tot Franselaan een kaart, waarop
behalve een bekendmaking, ook een
nummer is afgebeeld. Die kaart
heeft voor u waarde, overtuigt u
zich daar maar van. Want verschil
lende van die nummers correspon
deren met nummers bij apparaten
in die etalage. Wie een van die ge
luksnummers treft, krijgt dat appa
raat GRATIS. De hoofdprijs is een
radio (uiteraard Philips!) ter waar
de van 348,
Wij wensen deze ondernemende za
kenlieden veel succes in de toe
komst.
i -- ss ,;l
„Prinsensteeg" met een. en een kwarteeuw ouden huisjes. Ook hier in de
toekomst „verdwijnend oud Schiedam".
Luse Scholte „groot Kindervriend"
heeft in samenwerking met SJ.R.
een zeer geslaagd kinder teken- en
schilderfeest gevierd. Weliswaar ont
brak de koek maar het sprookje van
„Hans en Grietje" wat aktueel. Ook
de krijshaftige indianen waren ver
tegenwoordigd.
De vier en tachtig leerlingen van de
drie hoogste klassen uit de lagere
scholen, kregen van meester Luse
een opdracht uit te voeren. De jon
gens gewapend met penselen wier
pen zich in gevecht met de indianen.
De meisjes sprokkelden hout, pluk
ten bosbessen of stookten vuur. De
beste individueele prestatie leverde
Hanny Maltha bij de meisjes, Wim
Goudappel en Henk Krijger bij de
jongens boven de tien jaar.
Bij de door de heer Scholte inge
deelde groepen, behaalde tafel 5 de
eerste prijs, tafel 4 en 3 de tweede
prijs, een derde prijs viel op tafel
7 en 2. Iedere deelnemer of deel
neemster kreeg een fraai mouwem
bleem. De prijswinnaars kregen bo
vendien een medaille. Voor de jeugd
gold zaterdagmiddag in de plantage
een onvergetelijke dag.
Opmerkelijk goed vonden wij dat
de kinderen geheel in vrije groepjes
zich creatief konden uiten. Een com
pliment aan Meester Luse Scholte
en het actie comité lijkt mij ook
niet overbodig.
Petrus Hebing
De Reisvereniging Vriendenkring
van de Alg. Bond van Bejaarden, afd.
Schiedam, gaan vrijdag 20 juli met
5 bussen n.l. 217 leden een dagje op
stap.
Vertrek om 7.30 uur: Blauwe Huis,
Lange Nieuwstraat. Van Schiedam
rijden we via Rotterdam, Utrecht,
Driebergen, Doorn naar Leersum,
koffiepauze. Vervolgens via Nijkerk,
Tardenwijk, Epc, koffietafel. Daarna
via Apeldoorn naar Hoenderloo voor
theepauze. Vandaar via Eden naar
Scherpezeel voor het diner, waarna
wij over Utrecht via de grote weg
door Rotterdam. Aankomst te Schie
dam circa 21.00 uur. Denk vooral om
uw buskaart mede te brengen
En op laatkomers wordt niet ge
wacht. Wij vertrekken precies om
730 uur.
Bij Margreet kon ik tot
gisteren nooit gewoon in
een stoel zitten. Veilig
heidshalve zat ik er dan
ook altijd met opgetrokken
benen in, want die Basje,
weet u En dan Moortje,
de git-zwarte kater, die zo
graag aan je blote teen
snuffelt. Trix, de poedel,
blaft alleen maar vervaar
lijk en springt je zowat van
de sokken. Och, ergens ga
je er wel aan wennen!
Waarschijnlijk, omdat Mar
greet niemand heeft om te
vertroetelen, heeft ze er
maar een klein dierenpa-
leisje van gemaakt thuis.
Natuurlijk erg gezellig,
maar Basje, och, daar kon
ik nu juist niet aan wen
nen. Met kippevel (en kip
pen heeft Margreet nog
niet) aaide ik 'm weieens
over zijn harde bast, maar
dan schuifelde hij weer
gauw weg. Basje is erg op
zijn rust gesteld en ik
vroeg niet beter!
Wie of Basje nu wel is
Een SCHILDPAD. Een
knots van een schildpad,
die Margreet vorig jaar te
verzorgen kreeg, toen ken
nissen van haar op vakan
tie gingen. En zij Mar-
greet's voorliefde voor die
ren kennende
't Heeft on_ in die twee
weken beslist niet aan
SPANNING ontbroken
want iedere keer was Basje
zoek. En dat ondanks de
afrastering in de tuin. Maar
hij was ons te slim af en
groef er zich steeds onder
uit. Een sensatie apart,
want die twee dames een
paar tuinen verder waren
als de dood voor hem! Of
was het een zij
Voor geen geld van de we
reld wilde ik die angst van
mij zelf toegeven, want bui
ten in de tuin (dus op een
veilige afstand!) vond ik
'm echt wel lief. Al griezel
de ik, als ik hem na al zijn
ESCAPADES in het groen
temandje opviste en via
hegoverklimmingen weer
bij Margreet terugbracht.
Met die koude dagen (Bas
je mocht voorgoed bij
Margreet blijven, omdat ze
in die 14 dage nzo aan hem
gehecht was) mocht hij zo
maar in huis rondlopen. De
allereerste keer brak ik in
de gang haast mijn nek
over hem, maar onver
stoorbaar vervolgde hij
zijn weg.
In de huiskamer moest ik
een nieuwe aanwinst be
wonderen: een kanarievo
geltje. Die met hoge trillers
zijn blijdschap waarschijn
lijk over mijn komst moest
spuien. Och, ergens blijft
een mens tenslotte toch
ijdel En toen voelde
ik ineens iets griezeligs.
Iets zachts, iets hards, iets
naars over mijn voeten
gaan
Met een gil vloog ik over
eind. Voor de TWEEÖE
maal binnen een kwartier
het leven van Basje in ge
vaar gebracht hebbend,
want ik stond weer haast
bovenop zijn schild
Basje zweeg in alle talen,
gaf niet één kik. Of kunnen
schildpadden geen geluid
geven? Toch eens naar in
formeren bij gelegenheid.
Ik nam in elk geval geen
enkel risico meer, schoof
prinsheerlijk achterover in
mijn stoel en trok mijn be
nen op!
Margreet schoot in de lach.
Rende naar de keuken,
waar een gillende fluitketel
haar aandacht opeiste,
maar ik bleef ziten. Voor
geen goud van de wereld
gaf ik die Bas een nieuwe
kans!
Ik zal beslist geen dier
kwaad doen, maar dit leek
me allemaal wel een beet
je overdreven. Ik zag dit
bij me thuis al! In no-time
hadden we natuurlijk alle
maal de twist onder de
knie, want dat geparadeer
van Bas en je eigen spron
gen, om ongelukken te
voorkomen Beslist
OOK wel een goede oefe
ning voor de slanke lijn.
Och, als ik nog eens kilo's
aan zou komen, zou dat
echt wel te overwegen zijn,
maar nü? Nee, duizend
maal nee
't Leek wel, of Bas mijn
gedachten raadde. In één
ren (ik wist beslist niet,
dat 't zo vlug kon) kwam
hij op mijn stoel af. Hij
zou toch niet proberen
naar boven te klimmen
Hij bleef er alleen maar
voor liggen. Als een klein,
trouw hondje
Ik vergat op slag al mijn
angst. Ik vergat, dat ik nog
gen MINUUT geleden me
over zijn aanwezigheid hier
in dit huis verbaasd had.
Ik zag alleen dat eigenwij
ze kleine kopje onder dat
grote schild uit en ik be
zweek
Basje at figuurlijk en let
terlijk (malse slablaadjes)
uit mijn hand. Misschien,
dat ik ook nog eens zo'n
schildpad in huis neem,
want ze zijn heus wel
schattig. Als je ze maar
BEGRIJPT! Maar dat is bij
de mensen immers ook zo?
