liet nieuwe
n^cmJsLuLeditfc
GROEN IN SCHIEDAM
overpeinzingen
T.V.-QUIZ WINNAAR
D. KOUWEN II O VEN
VRIJDAG 27 JULI 1962
14e JAARGANG No. 60
OPLAGE 26.100 EXEMPLAREN
Verschijnt woensdag en vrijdag in Schiedam en Kethel.
VAN PLANTSOEN TOT GROENSTROOK
-
-o
i Huisvrouwelijke
I i
PRE-HISTORIE EN SCHILDERKUNST
Redaktie en advertenties BROERSVEST 125 Schiedam (C J v d Klink), telefoon 010-67368 en 63939
Kantooruren: dagelijks (behalve zaterdag) van 9-1 en 2-6 uur
Centrale administratie Randstad-edities: Koornmarkt 34, Delft, telefoon 01730-23627*. Tarieven op aanvraag.
De „Randstad-edities" geven plaatselijke uitgaven in 'Delft,
Schiedam, Vlaardingen, Maasluis, Rijswijk met de rond deze
steden gelegen dorpen en 'n streek-editie voor geheel Westland
jiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiimiiiiHmniiiiiiiiiiiiiiiiiuiiuuimiiiiuiiij
Een streepstrakke strook groen tussen Broersvest en Singel. Dat is een dui
delijke maar ook keiharde scheidslijn tussen het nieuwe parkeerterrein en
het voorplein van ons toekomstige raadhuis. Maar het is ook de scheiding
tussen het verkeer in twee richtingen op de nieuwe verbindingsroute van
het centrum met de omgeving van het station. Het oude joodse kerkhofje
is hier verdwenen en we hebben nu eenvoudigweg een baan van plantaardig
groen in het toekomstige stadshart.
■i "W
Eigenlijk is het met dat groen in een
stad nogal merkwaardig gesteld. Het
•werkt zo veel anders als in vroeger
tijden. De verfrissende rol van het
groen is in heei oude steden zelfs
meestal niet erkend. Vooral in die
van de middeleeuwen was bijna
nooit plaats voor een opluistering
met plantaardige elementen. De
stadsmuren, die nodig waren om de
stedelijke gemeenschap tegen vijan
den te verdedigen, waren een kost
bare zaak en werden dikwijls niet al
te ruim uitgemeten. De ruimte bin
nen de vestingwerken was dan ook
bijna volledig bestemd voor bebou
wing en de nodige straten. Zelfs het
stadsplein werd dikwijls niet open
gehouden maar bezet door een groot
kerkgebouw. Aan het genieten van
groen kwam de mens eenvoudigweg
niet toe.
Eigenlijk heeft het bijzonder lang
geduurd voor daarin verandering
kwam. Zeker enkele steden, die wat
ruimer en systematisch waren aan
gelegd kenden nier en daar rijen bo
men. Bijvoorbeeld Amsterdam, waar
van de grachten hun typische schoon
heid zouden verliezen zonder de bij
dragen van het geboomte aan het
schilderachtige effect van het ge
heel. Kijken we maar eens naar het
Rokin, waar de grote bomen ver
wijderd zijn en het water goeddeels
is gedempt. Het oude grachtenbeeld
is plotseling een rammelend geheel
geworden, alle ïariteiten en vreemd
soortige bouwsels springen op al te
scherpe manier in het oog nu de
vermilderende werking van 't groen
is uitgevallen.
Maar we hebben het als we over die
grachten spreken alleen nog maar
over reeksen bomen, die zonder meer
in de kade geplant zijn. Pas in de
vorige eeuw komt men in onze ste
den een stuk verder met de groen
voorziening. De wallen worden ge
slecht en de oude bolwerken worden
herschapen in stadsparken. Dat is
zo ongeveer de gooi, die het groen
doet naar de verovering van het
stadsbeeld.
Zo kennen we in heel wat oude ste
den van Nederland de merkwaardi
ge situatie van een station, dat van
het oude centrum gescheiden wordt
gehouden door singels en een stads
park, waarvan de heuveltjes hun be
staan te danken hebben aan de oude
bolwerken, die niet helemaal met de
grond werden ge'ijk gemaakt.
In Schiedam is de ontwikkeling een
beetje anders gegaan. Men heeft er
ook het groen binnen gehaald, maar
niet aan b.v. de Broersvest. Men is
er blijkbaar wat afwachtender van
houding geweest en heeft een fraaie
groengordel in de nieuwe stadsuit
leg aangelegd. Dat is onze mooie
Plantage geworden, waaraan duide
lijk te zien is dat het hier niet om
een park op een oud bolwerk gaat.
De Plantage is vrijwel vlak en de
romantiek van heuveltjes ontbreekt
er. Meen overigens niet, dat onze
Plantage geen romantische accenten
had. Het was een park waarvan het
hoge geboomte het zicht op de hui
zen zo veel mogelijk belemmerde. En
een hoogtepunt was de smeedijzeren
fontein, die in 1898 bij de troonsbe
stijging van koningin Wilhelmina
plechtig aan het spuiten werd gezet.
Het ding is nu verdwenen, gesneu
veld tijdens een storm onder het ge
weld van een zware boomtak. En
ook de Plantage als geheel is van
sfeer veranderd. Vroeger was het een
typisch wandelpark met een enigs
zins gesloten karakter. Keurig waren
de paadjes door kleine hekjes van
het gras gescheiden. Maar nu is het
een open wereldje geworden, het
gras is er niet alleen om naar te
kijken maar ook om op te zitten en
Natuurlijk heeft iedereeD
recht op vakantie, zelfs de
winkelier, die toch een heel
jaar voor zijn klanten op
de bres staat. Ik geloof, dat
de groentehandelaren er dit
jaar wel het hardst aan toe
waren, alleen maar om on
ze verwijtende blikken en
eindeloos gezeur over al zijn
dure waren! Gelukkig, dat
de aardappelen nu geen 90
cent per kilo meer kosten,
maar de groente en het
fruit zijn toch nog behoor
lijk prijzig
Intussen komen ze drup
pelsgewijs weer terug, want
het is evenals vorige jaren
toch wel gebleken, hoe bij
zonder genecht je bent aan
je eigen groenteman! De
engel zal er alleen maar
wijs om glimlachen, maar
hij heeft ook nog collega's
in een andere branche, n.I.
bakkers en melkhandelaren.
Die zijn we weer voor 6 we
ken kwijt, al is de tweede
week daarvan al weer bij
na om!
O, beslist geen klachten!
Het loopt allemaal op rol
letjes, in ijltempo zelfs.
Want als de melkboer belt,
moet je eigenlijk achter de
deur staan, anders is hij al
een paar huizen verder. Di
to met de bakker! Ben je
B «tmiiiiiiiiiiiniiiiiiniiiiiiniiiiiiiTmiiiMiimiinininnmimriniHiiiiiiiiiiniiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii»;..
UIIIIII1IIIIIIIIIIIIIIIIIIII1IIUIIII
niet thuis, dan heb je na
tuurlijk zwaar pech gehad,
want moet je alles zelf ha
len. Ook al niet zo heel erg,
als je er maar aan DENKT
Mannen beweren altijd heel
lakoniek, dat wij het zo
verschrikkelijk makkelijk
hebben, dat er geen BETER
baantje bestaat, dan huis
vrouw te zijn. En ze zien
ons gezwoeg en gesjouw in
deze vakantie tijd, als de
groenteboer met vakantie
is, en wij onze inkopen een
straat verder moeten halen,
totaal over het hoofd!
De eerste dag probeerde ik
aan tafel hevig de aandacht
te trekken. Ik zuchtte er
barmelijk en alles smaak
te toch zo voortreffelijk,
maar deze lijdensrol moest
ik toch even uitspelen. Ik
had niet gauw de volle aan
dacht, vandaar dat ik ook
nooit een grote rol van een
goede toneelvereniging ge
accepteerd heb. .o.
iiiuuiiiiiimiimiiiiiiniiiiiiiMimiHiiiiiiiiimiiiimiiM
Toen zei ik maar doodge
woon „Oen zuchtte
weer. „Ben je naar de kap
per geweest, hoewel
Ik vergat op slag alles, be
halve dat een bezoek aan
de kapper hard nodig was
en keek verbaasd, onthutst,
gekwetst enz. enz. „Denk je,
dat het zo leuk is om te
moeten sjouwen met kilo's
aardappelen en zo", foeter
de ik nijdig. Waarom moest
dat nu gezegd worden van
de kapper? Dat met vakan
tie zijn van de groenteboer
was toch veel belangrijker?
Ik HAD toch gesjouwd.
„In dat mandje van jou
kunnen echt niet meer dan
twee kilo aardappelen. Zal
ik thuisblijven, om die voor
je te dragen, maar hoe moet
hei dan met de schoon
maak, waa»*voor ik nog een
paar dagen heb
Begrijpt u nu WAAROM
ik zo hevig het land heb?
Waarom ik me zelf zo be
klagenswaardig vind? Want
die schoonmaak, die na
tuurlijk al veel eerder had
moeten gebeuren, is nu een
feit. Met alle gevolgen van
dien
Met mijn tong uit mijn
mond krab ik oud behang
van de muren. Wat vochtig
gemaakt, gaat het veel vlug
ger. Maar dat alles zoek is,
zo ongezellig. Dat het hele
huis geverfd wordt
O, natuurlijk, het ZAL best
opknappen, daar twijfel ik
geen minuut aan, maar
vóór het zover is. Ik kan
nu alleen maar heel diep
zuchten van pure narigheid
en sjor en trek maar ver
woed aan het behang. Er
gens moet je toch af kun
nen reageren
Eén lichtpunt: vanaf giste
ren behoefde ik niet meer
te sjouwen. De groenteboer
is heelhuids en zelfs nog
gebruind van zijn vakantie
teruggekeerd. Bruin in
EIGEN land, een prestatie
apart. Maar het duurt toch
nog wel even, voordat onze
bakkers en melkboeren te
rug komen, ik meen 25
augustus. En dan is het be
roep van doodgewoon huis
vrouw toch echt wel aan
lokkelijk 1
Mieke.
I TWWE BEKENDEN ONTMOETEN ELKAAR!
I Ha, zegt U, nou eens een móp. Want die beginnen dikwijls zo.
1 „De één zegt tegen de ander
Nee, lieve lezer, zo was het niet. Het ging per brief. Deze brief:
I Aan Sebastaan, algemeen bekend van Koos de Kapper, algemeen bekend 1
Sebastiaan
Ik bewonder steeds Uw proza, juist van stijl Sebastiaan.
'k Meldt mij bij Schiedamse Gemeenschap nu als S.G. lidmaat aan.
Vanaf de droeve oorlogsjaren is het dat ik U reeds ken
en door het Stadsblad in 't bijzonder populair geworden ben.
Zeer gewild zijn mijn gedichten in de Koos-de-Kapper-trant.
Knappertlaners, Maria-straters hebben mij hun hart verpand
Ik richt mij tot het getijsem in 't bargoens met veel succes
En schrijf vaak de harde waarheid, scherper dan Figaro's mes....
Voor de Knappertlaan-omgeving dikwerf in de franse taal.
Bij een ingenieursvrouw kreeg ik daardoor eens een gul onthaal.
,Mijn man", sprak zij opgetogen, „neemt het Stadsblad steeds ter hand.
Door Uw verdichtsels in de Koos-de-Kappertrant."
Rustig ga ik propageren en werf S.G. leden aan.
't Huidig politiek gebeuren VERGT eendrachtig samengaan.
I Nou, dat was het. Als U straks een kleine grijze po'eet door Schiedam
i ziet stappen, boordevol jilosofiese wijsheid, die bezig is donateurs voor
de S.G. aan te werven, weet dan dat het Koos de Kapper is.
En als U soms de vent bent die onlangs de Kas van Koos gejat hebt met
70 guldentjes erin, geef die dan meteen even terugof in élk geval 1
I toch zijn potje met twintig piek voor de joodse invaliden
r
Sebastiaan. I
~nnTTiiiiiiiimiiimiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiinmiiiiiiiiiniiiiimiiitmiiiiiiiiiiiinniiniiiinmi!iiiiHiiiiiinimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiig
te spelen en het zicht is naar alle
kanten zo veel mogelijk open ge
maakt. Van dergelijke nieuwe ge
dachten is ook ons Prinses Beatrix-
park het duidelijke resultaat. Het is
een echt recreatie-terrein, waarop
een gepaste vrijheid hoogtij viert.
Meer een goed verzorgd landschap
dan een plantsoen.
Naast het viertal parken hebben we
echter de strakke groenstroken. Het
zijn typische moderne verschijnse
len, die als het ware op milde wijze
het verkeer begeleiden. Ze zijn strak
als de architectuur en de aangelegde
wegen en straten
Maar vooral in de nieuwe stadswij
ken zijn ze niet meer weg te denken,
omdat ze direct in het ontwerp van
deze wijken zijn inbegrepen. De
nieuwe stad speelt samen met het
groen en dat is een enorme winst.
Hij is de eenvoud zelve gebleven
al zou hij toch echt wel reden kun
nen hebben, om EVEN naast zijn
schoenen te lopen! De heer D. Kou-
wenhoven doet dat beslist niet, al
twinkelden zondagmiddag zijn ogen
achter de brilleglazen, toen wij hem
even feliciteerden met 't behaalde
suces. In een huis vol bloemen, men
sen en 't forse handschrift van de
zoon op de spiegel: „Pa, wij zijn
trots op u!"
Wij hebben hem allemaal driemaal
op 't beeldscherm in onze huiska
mers gehad, t.w. op 26 mei, 23 juni
en j.l. zaterdagavond in de quiz van
Theo Eerdmans „Willens en We
tens". Toen hij de eerste vraag mist
te, hield kijkend Schiedam ongetwij
feld even de adem in. Want ergens
in ons is toch altijd de sympathie
voor een stadgenoot, waar en onder
welke omstandigheden hij zich ook
bevindt. Bij de tweede vraag kwam
dat geruststellende knipoogje naar
zijn vrouw en kinderen in de zaal,
bij de derde vm*>g dito
Móeilijke vragen Echter niet
voor déze man, een huisschilder in
het dagel'jks leven, maar een met
een fantastisch geheugen en een bij
zondere voorliefde voor de prehisto
rie.
Natuurlijk is de heer Kouwenhoven
blij, dat hij die verlosende armzwaai
mocht heffen zaterdagavond. Zijn
studie was beloond met DUIZEND
GULDEN min één cent, een geluks-
cent van jongetjes uit de buurt.
Maar meer waarde hecht de heer
Kouwenhoven aan de woorden van
drs. I. C. M. de Molijn M.S., die hem
als 3e jaars student cum laude voor
zijn wetenschap zou laten slagen
Die kennismaking met de heer Mo
lijn was heel toevallig. De heer Kou
wenhoven had werk in een flat in
Delft, ontdekte dat naambordje en
herinnerde zich plots die naam,
want thuis had hij immers een boek
van hem „VERSTEEND LEVEN?".
Onnodig te zeggen, dat die huisdeur
enz. keurig geschilderd en geverfd
zijn, want in de gesprekken met do-
ze schrijver kon de heer Kouwenho
Vervolg op pagina 2
