Het nieuwe
Kleurrijke zondag in Toskaans stadje
K
achter de stopmand
WOENSDAG 22 AUGUSTUS 1962
14e JAARGANG No. 67
OPLAGE 26.100 EXEMPLAREN
Verschijnt woensdag en vrijdag in Schiedam en Kethel.
BieFstukfeest liep vast op tempo der koks
Een nieuwe auto voor een gulden
?edaktie en advertenties BROERSVEST 125 Schiedam K i v d Klink) telefoon 010-67368 en 63939
Kantooruren: dagelijks (behalve zaterdag) van 9-1 en 2-6 uur
Centrale administratie Randstad-edities: Koornmarkt 34, Delft, telefoon 01730-23627*. Tarieven op aanvraag.
De „Randstad-edities" geven plaatselijke uitgaven in "Delft,
Schiedam, Vlaardingen, Maasluis, Rijswijk met de rond deze
steden gelegen dorpen en 'n streek-editie voor geheel Westland
Door de benauwde straten van Napels is uw redakteur naar een terrasje
geslenterd, voetje voor voetje om achter een koel glas verfrissing te zoeken
en de moed om nog iets op schrift te zetten. Hij heeft al een nacht het
nadeel ondervonden van een kamer met prachtig uitzicht op het zuid
westen. Voor hem weegt het grootse panorama inclusief de baai en Vesu
vius niet meer op tegen de nadelen als er geen goed uitgekiende air
conditioning aanwezig is. Want een nacht lang slapeloos en verpletterd
onder de windloze hitte te liggen is bepaald geen attractie en maakt ook
de volgende dag weer kostbaar.
Een uittocht naar het groene en al
tijd heerlijke eiland Ischia was de
noodzakelijke consequentie van een
al te snel zwichten voor het unieke
panorama. En bekeerd zit uw redak
teur nu te schrijven in een spelonk
achtig koffiehuis, dat aan een zon-
loos smal straatje met hoge huizen,
is gevestigd. Wanneer het Bio-vacan-
tieoord in Napels belangstelling en
geld zou willen werven zou het met
andere filmbeelden moeten komen
dan met die van sloppen en stegen,
waarin de jeugd opgroeit. Voor Na
pels is zoiets in zekere zin nog een
goede oplossing.
Dit alles ter zijde en alleen om enig
respect te vragen voor de moed van
uw redacteur en ^nige compassie
over wat hij nog té berde weet te
brengen.
Ons vorige artikel braken wij af in
het Toskaanse stadje Cortona, waas
de burgers zich zouden gaan ver
broederen met een dertigtal inwo
ners van een evenwaardig Frans
stadje Chateau-Chinon geheten. Wel,
het is een mooi feest geworden, met
alle sierlijke en menselijke gebre
ken, die een dergelijk festijn in een
klein Italiaans stadje tooien. Alles
begon met cle aankomst van de
Franse vrienden en een diner in een
hooggelegen hotel bij het prachtige
Trasumeense meer. Maar de vol
gende dag trad het evenement meer
naar buiten. Het diner was
alleen voor autoriteiten en deelne
mers aan de jaarlijkse uitwisseling
van burgers der beide steden. Maar
de volgende ochtend stond heel Cor
tona op het kleine stadspleintje voor
het raadhuis samengedrongen. De
burgers in hun aller mooiste kleren,
stonden uren op het plein zelf, hin
gen over de balustrade van een
hooggelegen, open markthal tegen
over het stadhuis, of klauterden sa
men in de poortachtige doorgangen
naar andere pleinen en straten. Het
stadhuis was versierd met Franse
en Italiaanse kleuren en met de wa
pens van Chateau-Chinon en Corto
na. En om tien uur ging het pijnlijk
fluiten van een luidspreker over in
een schorre aankondiging dat om
elf uur de verwachte demonstratie
van de verbroedering der beide ste
den zou plaats vinden. Gelukkig zijn
de' Cortonezen geduldig, zeker als
het om een kleurrijk gebeuren gaat.
Om twaalf uur startte naipelijk de
demonstratie met veel verwarring
over de volgorde der handelingen.
Een drietal herauten, met vlaggen,
(zij het zonder de viezige pruiken
die bij middeleeuwse costumeringen
nu eenmaal onvermijdelijk schijnen
stelden zich met een soort gilde-
vaandels op boven aan de geweldige
trap naar de stadhuisdeur. Meisjes
met hoeden in de Franse en Itali
aanse kleuren daartegenover en op
de trap zelf een dikke blauwe streep
gevormd door de uniformen van
de plaatselijke harmonie. Toen
kwamen de burgemeesters der tot
tweeling uitgeroepen steden op het
bordes. Hoewel ze gewapend waren
met 'n spiekbriefje stak geen van bei
de een redevoering af. Ze lieten het
woord eenvoudigweg aan de harmo
nie, die vooral met de Marseillaise
eigenlijk niet goed raad wist. Zever-
taalden het volkslied der Franse gas
ten in een soort zangerig melodietje,
zo'n liedje om te neuriën, zoals de
Cortonees steeds bij de hand schijnt
te hebben. Cortona juichte en klap
te over zo'n mooie melodie en de
Franse gasten op het bordes ston
den er wat ontwapend bij. Het Itali
aanse volkslied lukte wat beter en
vormde de inleiding tot de entree
van twee meisjes met elk een bosje
rode anjers, die door de burgemees
ters wat schichtig bij de gedenk
steen voor de Cortonese oorlogs
slachtoffers werden gedeponeerd.
Toen volgde een rondgang van het
hele gezelschap achter de muziek
aan door de stad. De drie plaatse
lijke politie-agenten konden even
in het stadhuis een glas bier en
nieuwe instructies gaan halen en er
kwam op de beide stadspleintjes
ruimte voor de aanvoer van beno
digdheden voor de koffiemaaltijd
van gastheren en gasten in Cortona's
al te grote theater opzij van het
stadhuis. Een scooterwagentje voer
de limonades aan, een jochie van
naar schatting twaalf jaar droeg be
hoedzaam schuifelend een paar
schalen met petieterige slaatjes
naar het theater en de bakker sleep
te een geweldige stalen mand met
broodjes over het plein. Een vat
donkere olijven en een geweldige
ijstaart besloten deze merkwaardige
optocht. Dat is de attractie van zo'n
klein en overzichtelijk. Toskaans
stadje, dachten we plotseling. Je
kunt er vóór en achter de schermen
tegelijk zien. Als er iets gebeurt in
dit plaatsje is het op de aan elkaar
grenzende 2 pleintjes en niets ont
gaat je als je hier naast het stadhuis
het warme hart met wat limonade
zit te verkoelen.
Het biefstukkenfeest, dat in de
openlucht, op een terras met een
weids uitzicht op dezelfde dag werd
gevierd, had ook allang van tevoren
via allerlei maatregelen verwachtin
gen gewekt. Er was uitgebreid ge
werkt aan snoeren met gekleurde
lampjes, hier rond het monument
voor Garibaldi, dat nu met hekken
voorzien van een openluchtloket van
de weg werd afgescheiden. De
„grootste grill van Europa" was
juist naast het monument al dagen
tevoren gebouwd. En toen het fes
tijn opende stonden drie slagers en
drie koks samen met een legertje
mooie donkere meisjes in uniform
japonnen van prachtige kleur klaar
voor het hakken, het braden en het
bedienen, maar wat hebben die
koks aan die grootste grill van Eu
ropa en middeleeuwse braadtangen
als ze him handen vol hebben aan
een zo'n coteletje, dat door het roos
terijzer in de vlammen dreigt te glij
den. De maaltijd was te duur voor
veel Cortonezen, de koks konden
het tempo van de slagers en de be
diening niet bijhouden en herhaal
delijk werden de gasten per luid
spreker aangemoedigd nog even ge
duld te hebben: de biefstuk-cotelet-
ten zouden in een wip klaar zijn.
Geen wonder dat dit stuk van het
programma wat lusteloos verliep.
Maar, lezer, Cortona is een char
mant stadje met goedaardige men
sen. Het Italiaanse staccato is er
minder scherp dan elders en ge ge
niet er vrijwel steeds van stedelijk
leven en van een grandioos uitzicht
van de heuvels, aan de zuidzijde ziet
ge steeds het wonderlijke blauw
groen van het Trasumeense meer,
waarin het heerlijk zwemmen is.
Vooral bij dat andere stadje, Pas-
siqnano, met zijn mooie strand en
alle vormen van strandvermaak. Het
is een gedicht in blauw en groen dit
meer, dat de genoegens biedt van de
zee. En tenslotte: het is er nog on
gewoon goedkoop ook!
„Da kennie!" hoor ik U zeggen. Nou, eigenlijk kan het ook niet,
maar het zou wel eens kunnen, dat U voot één guldentje een
heuse DAF krijgtOf een centrifuge of eer. ijskast.
Dan moet TJ wel een beetje geluk hebben, want er zijn vijf en
twintig duizend loten en drie fantastische prijzen,
„koopmanschap"Er is bijvoorbeeld „naastenliefde" „bewo-
aantrekkelijk. Maar er is in dit leven nog wel iets anders dan
„koopmanschap". Eer is bijvoorbeeld „naastenliefde"bewo
genheid om het lot van achtergebleven gebieden"„een ere-
plicht tegenover vroegere koloniale bezittingen".
Er bestaat op het ogenblik géén „kolonialisme" meer. U kunt
over kolonialisme denken wat U wilt, maar voor mij was het
„halen wat je halen kan".
Lijnrecht daar tegenover staan zending en missieDat is „ge
ven wat je geven kunt". Zending en Missie gaan dóór! Overal:
in Afrika, op Java, in Nieuw Guinea. Zelfs als U geen Christen
bent zult U het werk van missionarissen en zendelingen moeten
waarderen, want het gaat niet alleen om „zieltjes" te winnen, er
wordt „beschaving" gebracht: scholen en ziekenhuizen. Jonge
mensen trekken erop uit, laten hun familie hun Europese com
fort, hun plezierige westerse bestaantje in de steek en zoeken de
wildernis op.... zoeken naar ménsen die hun hulp nodig hebben.
Hun reis, hun onderhoud, hun scholen, kerken en ziekenhuizen
moeten betaald worden. Wie doet dat? Niet de negers, de koppen
snellers of de mensen daar. Dat moeten WIJ doen.. U en ik en
alle Nederlanders voor onze eigen missionarissen. De Duit
sers doen het voor hun paters, broeders en zusters, de Fransen,
de Amerikanen, de Belgen zij allen hebben hun portie „Mis
sie" te onderhouden.
Er komt binnenkort in Schiedam een grote Missie-tentoonstelling.
Op die tentoonstelling zult U kunnen zien hoe de katholieke mis
sionarissen werken, onder welke zware omstandigheden, met wel
ke primitieve middelen.
Het doel van die tentoonstelling is om Uw belangstelling voor de
Missie op te wekken. NAAST die tentoonstelling is er een grote
loterijhet doel daarvan is Uw portemonnaie. Doe hem open,
koop loten voor één gulden per stukDoe het niet om die DAF,
die centrifuge of die ijskast, doe het uit liefde. Uit liefde voor
Uw zwarte en bruine broeders en zusters, voor Uw medemensen,
die nog zo ontzettend veel tekort komen aan alles wat wij hier
in het Westen gewoon cadeau krijgen: onderwijs, medische hulp,
sociale voorzieningen.
Sebastiaan.
MONDELINGE EN SCHRIFTE
LIJKE CURSUSSEN HEBREEUWS
De te Rotterdam gevestigde Stich
ting voor Hebreeuwse Taal- en Let
terkunde en Judaica heeft zowel een
mondelinge als een schriftelijke
cursus „Hebreeuws en Judaica".
Studieleider van beide cursussen is
Dr. M. Reisel. Les wordt gegeven in
de vakken „(Modern) Hebreeuws",
„Tenach" (Ó.T.) en „Joodse ideeën
en zeden.
De mondelinge cursus wordt iedere
week gehouden op maandagavond
in het gebouw van de Joodse Ge
meente, Paetsstraat 40, Rotterdam.
De lessen van de schriftelijke cur
sus verschijnen maandelijks. Uiter
aard is het voor degenen die in of
bij Rotterdam wonen meer aan te
bevelen, de mondelinge lessen te
volgen.
Zij die omtrent de hier geboden stu
diemogelijkheid nadere inlichtin
gen wensen te ontvangen, kunnen
zich voor de mondelinge cursus
wenden tot: Dr. M. Reisel, Bijlwerff-
straat 21, Rotterdam-4; voor de
schriftelijke tot: mej. H. Aardoom,
Vredenoordlaan 52, Rotterdam-16.
DR. P. VAN DER KUY
helemaal geen spijt van..
In het door zon overgoten
geopende raam van de
wachtkamer aan het Noord
einde 8 stonden zaterdag
morgen de pillendoosjes en
flesjes te wachten, tot een
van de huisgenoten der pa-
tienten of misschien wel de
patient zelf dit zou komen
halen Vier „klanten" zaten
er in de wachtkamer en 't
leek me wel de veiligste
manier, om er ook bij te
gaan zitten
Groot en fors (stond hij in
eens in de deuropeningDr.
P. van der Kuy, die straks
officieel gehuldigd zal wor.
den door de Kethelse bevol
king. Tja, als je ook 25 jaar
voor hun gezondheid op de
bres gestaan hebt, dan ont
kom je daar toch niet aan,
zelfs niet, als je 't zou wil
len proberen!
„Daar gaat dan mijn vrije
zaterdag" baste de jubilaris,
maar natuurlijk werden ze
geholpen. „Ik weet, dat ze
alleen maar komen, als 't
nodig is. Beste mensen alle
maal en keihard voor zich
zelf", zegt hij me even later,
als ik natuurlijk in zijn
spreekkamer zit. Op mijn
vraag, of hij dikwijls 's
nachts uit bed gehaald
wordt, zegt hij gedecideerd
„Nee, ik zei u toch, ze zijn
hier kei-hard. Als ze bellen
is 't werkelijk nódig en dan
kom ik ook!"
Het is moeilijk, wat los te
krijgen uit deze grote man.
Zonder witte doktersjas
aan, echter de gemoedelijk
heid zelve, maar ERGENS
zit 't hem toch wel dwars
het feestvarken te moeten
zijn. Hij strijkt zich even
over 't grijzende, stugge
haar, begint dan toch te
vertellen
„Nee, 'f was helemaal niet
de bedoeling hier voorgoed
te komen. Ik heb tenslotte
bijna 3( jaar in Rotterdam
gewoond, ik zou er de prak
tijk toen van Dr. v. d. Na
gel overnemen en dat leek
me wel wat, want ik houd
nu eenmaal van de stad.
Het liep allemaal anders.
Mijn verloofde verloor op
slag haar hart aan Kethel,
toen ik in 1937 de kans
kreeg de praktijk van Dr.
Sauer, voor wie ik waarge
nomen had, over te nemen.
2ij houdt van het buitenle
ven en och, wat doe ie dan?
Zij was verpleegster en sa
men hebben we er toen de
schouders onder gezet na
ons huwelijk hier.
We wilden iets betekenen
voor de boerengezinnen, die
vaak rog onder de meest
primitieve omstandigheden
leefden. Er was de voort
durende oorlogsdreiging,
waar kan je dan beter zit
ten dan in een dorp?"
Het is even stil. Dan ver
volgt hij met een glimlach
„Ik heb toen niet kunnen
beseffen, hoezeer ik nu met
dit dorp vergroeid ben. Nee,
SPIJT heb ik er beslist niet
van. Toen ik 9 jaar geleden
ziek was, zijn ze allemaal
fantastisch voor me ge
weest. In Soest heb ik toen
pas goed begrepen, wat of
Kethel voor me geworden
is. Mijn vrouw heeft niet
een keer fruit voor me be
hoeven te kopen en ik ben
toch een jaar uit de circula
tie geweest. Er was toen
een uitstekende plaatsver
vangster. die het met mijn
vrouw wel aan kon. Zoals
u weet hebben we de apo
theek nog aan huis".
„Er is vanzelfsprekend veel
veranderd in Kethel. De
grote gezinnen (vroeger
waren 16 of 17 kinderen
heel normaal) trekken naar
de stad. Het leven veran
dert, maar toch is 't heer
lijk hier te wonen. En dan
te bedenken, dat er in 70
jaar maar twee dokters hier
geweest zijnDr. Sauer was
hier 44 jaar. 't Is een band,
die je met de inwoners
bindt. Je kunt op ze BOU
WEN. We hebben hard ge
werkt in die eerste jaren,
mijn vrouw en ik. In Zr.
van Dijk, NU directrice van
een bejaardencentrum in
Schoorl, hadden we een
enorme steun. Maar vóór
dat we die mensen ervan
overtuigd hadden, dat die
bedsteden moesten verdwij
nen, evenzo de toiletten
over de sloot. Dat een dou
checel waarachtig geen luxe
meer ivas
Kennelijk vertoeven zijn ge
dachten nu in het verleden,
maar dan gaat hij weer
verder. „Och, 't ging natuur
lijk niet direct, maar 't is
GELUKT. En als ik nu op
die 25 jaar terugzie, mogen
we alleen maar dankbaar
zijn. Met mijn vrouw begon
ik direct al aan de preven
tieve zorg. Er kwam water
leiding. Het consultatie-bu
reau, schrikt u niet, begon
nen we in een KROEGJan
de Brum, destijds café-hou.
der van Caf„De Vriend
schap" aan de Kerklaan zou
u er meer van kunnen ver
tellen Zo groeide dit werk.
Ook ons werk voor de
E.H.B.O. In 1940 beschik
ten we over drie NOOD
HOSPITALEN met een
ruimte van 40 a 50 bedden.
In Kethel werd vroeger al
les uit EIGEN INITIATIEF
gedaan
Spijt klinkt er toch even
door ir zijn stem. „De
Kruisverenigingen finan-
cieerden we uit eigen zak
en we zagen zelfs nog kans
om DUIZEND GULDEN
over te sparen. De mensen
hier zijn enorm, je kan al
tijd op hen bouwen. We
vormen een hechte gemeen
schap, iedereen, die zich
hier vestigt, het is allemaal
laagbouw, voelt zich met
een hier thuis en wordt in
de gemeenschap opgeno
men. Dat vind je in de stad
toch niet
„Met de scholen zijn we
ook vooruitgegaan, dank zij
de subsidie per leerling".
Er klinkt gerechtvaardigde
trots door in zijn stem, als
hij ver.elt over de nieuw
ste aanwinst van het dorp
een prachtig gymnastieklo
kaal
Voetstappen daveren over
de trap.Een hoge meis
jesstem vraagt kennelijk
wat aan haar zusje.'Dan rij
den ze voorbij het raam.
Twee dochters van deze
dokter. Zijn zoon roept hen
iets na
„Een dochter is getrouwd",
zegt Dr. v. d. Kuy. „We gaan
straks met vakantie en nu
zit ik te wachten op mijn
plaatsvervanger, maar die
moet uit Noorwegen ko
men. 't Is maar een korte
vakantie, want met die re
ceptie moet ik er weer
zijn". Hij maakt een berus
tend gebaar
De bewoners van Kethel,
dokter v. d. Kuy, willen u
zo graag bewijzen straks,
hoezeer zij op u gesteld zijn.
Misschien, heeft u gelijk,
als u zegt, dat dit niet moet.
Dat u 't zo graag anders
had gewild
U koos Kethel destijds als
woonplaats en u heeft ge
zegd, dat u er geen spijt
van heeft, ondanks 't feit,
dat u van het stadsleven
houdt. Ik kan nu wel zeg
gen Hield, want dat is in
die 25 jaar toch wel veran
derd!
Ik wens u en uw gezin
graag nog vele goede jaren
toe enmaakt U er nu
45 jaar dokter van Kethel
van
MIEKE
