tiet nieuwe
nKayniMacLeiMie.
Het goede van het Romeinse leven
overpeinzingen
VRIJDAG 24 AUGUSTUS 1962
14e JAARGANG No. 68
OPLAGE 26.100 EXEMPLAREN
111 t
Verschijnt woensdag en vrijdag in Schiedam en Kethel.
Na een vlucht uit het drukkende Napels
Schiedam legt eerste contact met Soekarno
ZWIJNENBENDE
OLIFANTENMYSTERIE
Huisvrouwelijke
De „Randstad-edities" geven plaatselijke uitgaven in 'Delft,
Schiedam, Vlaardingen, Maasluis, Rijswijk met de rond deze
steden gelegen dorpen en 'n streek-editie voor geheel Westland
'edaktie en advertenties BROERSVEST 125 Schiedam (C I v d Klink) telefoon 010-67368 en 63939
Kantooruren: dagelijks (behalve zaterdag) van 9-1 en 2-6 uur
Centrale administratie Randstad-edities: Koornmarkt 34, Delft, telefoon 01730-23627*. Tarieven op aanvraag.
Dezer dagen heeft een speciale verslaggever van het Italiaanse dagblad II
Tempo bijna een kolom besteed aan het weer in Nederland. Hij beschrijft
de hoop van al onze landgenoten op wat zon en hun drang alleen al daar
om naar Italië.
In de huiskamer van zijn Amster
damse hospita ziet de verslaggever
de kachel zachtjes gloeien en hij
hoort voortdurend de gesprekken
over de vraag of de zon nog eens
een keer zal opstaan. Het is een al
leraardigst verhaal geworden, dat
verslag, kennelijk van een jonge
geestdriftige journalist op vacantie,
maar voor Uw redacteur wordt het
nu een hachelijke onderneming om
verslag uit te brengen vanuit het
zonnige zuiden. Hij is er bepaald
niet op uit de thuisblijvers in deze
blijkbaar natte en koude augustus
maand de ogen uit te steken. Maar
het feit blijft dat hier in Rome
de kachel niet brandt en de zon
Wel. Maar tot troost kan allereerst
worden opgemerkt, dat Napels niet
te harden was. Uw redacteur is er
eenvoudig verderven door het kli
maat. Vaag herinnert hij zich nog
hoe hij jaren geleden een milde zo
merse warmte aantrof daar aan de
weidse baai tussen de Vesuvius en
Kaap Miseno. Maar evenals een jaar
geleden lag ook nu Napels verstikt
in een stoffige zonneglans, in een
walmende benauwdheid, die niet te
dragen was. Sommigen in deze derde
stad van Italië beweren, dat het aan
de luchtvervuiling door de hand
over hand groeiende industriële be
drijvigheid ligt, dat Napels een
steeds slechter zomerklimaat schijnt
te krijgen. Jaren geleden evenwel
heeft de bizarre Napolitaanse schrij
ver Malaparte al uitgebreid klaag
liederen gezongen op de benauwd
heid van de Napolitaanse lucht. Wat
in ieder geval vaststaat is dat de
luchten boven de eilanden in en aan
de baai, boven Capri en Ischia en
ook boven het Schiereiland van Sor
rento veel helderder en zelfs verfris-
sender aandoen. Maar goed, uw re
dacteur is niet 'allereerst een bezoe
ker van luxe badplaatsen. Hij voelt
zich beter thuis op plaatsen waar
het vreemdelingenverkeer de eigen
aard van streek en bevolking nog
niet onherstelbaar heeft aangetast.
En zo is hij dan ook weggevlucht
naar het eeuwige en onkwetsbare
Rome, waar langs straten en plei
nen de bewijzen liggen opgetast van
de onverwoestbare veerkracht der
Romeinen. Het klimaat is hier ex
tra mild deze augustus-maand. De
zon schijnt fel genoeg, maar telkens
is er wel een lichte bries, die wat
verkoeling brengt in een wervelend
spelletje met stof, weggeworpen pa
pieren en gevallen bladeren. Na een
bezoek aan Napels is Rome trou
wens een ordelijk en beheerste stad.
Zelfs de machtige vormentaal van
de barokgebouwen in Rome wint
het in onstuimigheid niet van het
lawaai, dat Napels als in een on
onderbroken concert dag en nacht
weet weg te geven.
Over Rome heerst bij heel veel
mensen een oud en bijna niet uit te
roeien misverstand. Rome is voor
hen een stad van kunst en van een
grote geschiedenis. Alle eeuwen pre
senteren zich hier inderdaad »in
ruïnes, bouwwerken en andere dik
wijls prachtige kunstuitingen. Maar
je moet al een verwoede afkeer van
het verleden en zijn uitingen heb
ben om daarover in Rome te strui
kelen. De dingen van vroeger drin
gen zich hier.niet op als concurren
ten van het hedendaagse bestaan.
Geen stad ter wereld heeft zo vin
dingrijk de tijden aaneen weten te
rijgen als juist de hoofdstad van
Italië. Hoe prachtig speelt het nieu
we stationsgebouw stazione Termini
met zijn pure grijs-blanke wanden
niet samen met de doffe tonen van
het brok oude stadsmuur daarvoor?
En hoe prettig zijn oud en nieuw
ook niet samengekoppeld voor de
St. Pieterskerk met zijn nog pas
twaalf jaar oude toegangsallee, de
Via della Conciliazione. Neen, Rome
is een intens levende stad die zijn
tegenwoordige bestaan niet tot
slachtoffer maakt van zijn groots
verleden. Zie het plezier van een
jonge Romein en zijn meisje, als
ze een eigen tweede- of derde-hands
„machina" hebben kunnen kopen.
Ze hebben misschien jaren geploe
terd en gespaard voor dit glanzende
autootje maar met trots toeren ze
nu door de buurt om hun aanwinst
te laten bekijken. Van allerlei ter
rasjes komen vrienden en bekenden
dan toegelopen om het tweetal ge
luk te wensen en vooral de claxon
even te proberen. Want wat lawaai
moet er zijn, zeker bij zo'n feeste
lijk gebeuren als de aankoop van
een echte auto.
En zie ook het vernuft waarmee de
Romeinen de moderne techniek han
teren om het leven in dit klimaat te
veraangenamen. Gisteren maakte
Uw redacteur nog een tocht langs
de Castelli Romani de oude villa
stadjes in de Albaanse bergen dicht
bij Rome. Het is er 's zomers vrij-
weL altijd fris en helder weer daar
op de bergen en hun uitlopers in de
vlakte van Rome. Van de hogere
plaatsen af is het uitzicht ook 's
avonds schitun end. Snoeren van op
gewekt electrisch licht in allerlei
kleuren t winkel en op, als het don
ker wordt, tot aan de poort van de
eeuwige stad toe. Met een klassiek
gevoel voor maat en rytme is hier
het hele landschap met lanen van
kunstmatig licht bewerkt, zodat het
een blij feest wordt voor het oog,
een aaneenschakeling van stad en
landschap tot een stralend geheel,
waarin iedereen zich deelgenoot
voelt. De mensen zijn blij en opge
wekt in deze luchthartige tooi van
de avond en alle zwartgalligheid
lijkt dan nog slechts op gif druppels
uit een flesje van de duivel.
Rome zien is alle tijden beleven.
Ook de onze, die zoveel prijs stelt
op contact met de natuur. Twee
Het zou natuurlijk leuk geweest zijn als „oom Soek" zélf gekomen
was, maar hij heeft het voorlopig veel te druk met het zélf be
schikken over Nieuw Guinea. Zijn parachutisten kon hij ook niet
missen, want die zijn nodig om in Hollandia en daaromtrent nog
wat vervelend te zijn, maar toch heeft hij iets voor ons willen doen
en zo kunt U dan in het Julianapark een viertal lieve Javaarfse
aapjes bezichtigen.
U kunt er overigens nog veel meer bezichtigen.
Op bijzonder deskundige wijze zijn er een dertiental beeldhouw
werken geplaatst. Waarvan er enige zéér de moeite van het be
kijken waard zijn. Ik zou specuial Uw aandacht willen vragen voor
„vechtende eenden" van P. Killaars, voor „meisjes op ezel" van
T. Leeser en voor „Zwijn door struiked" van P. A. M. Siegers. Van
„paardenhoofd" heb ik niets begrepen en „Leda met de zwaan"
vond ik ook te moeilijk.
Ik schreef dat deze beelden „op bijzonder deskundige" wijze ge
plaatst zijn en dat hoeft U niet te verwonderen als U weet dat het
gebeurd is door de heer Rijsbos, die al jarenlang de Keukenhof
en Sonsbeek van advies dient.
Het Julianapark is geopend van 2 tot 6 en van 8 tot II uur. De
entrée-prijs is een kwartje of vijf en twintig cent, een prijs die het
Julianapark ,/an sich" zoals ze bij ons in Kijkduin zeiden al
ten volle waard is.
Tussen haakjes wist U dat er in het Juliana-park nooit wind
staat? Dat is me gister-avond opeens opgevallen. Het komt omdat
de bomen en struiken zó geplant zijn dat ze een bescherming vor
men tegen de Westenwinden. En dan zijn er nog de honderd en
twintig prachtige vogels in de volière op de rotonde. Er zijn exem
plaren bij van twee honderd gulden per stuk Papegaaien kunt U
er ook zien en Australische kwartels, dolksteek-duiven met die
mooie rode vlek op de borst.
Er wordt aangename muziek door luidsprekers rondgestrooid, er
is „feeërieke" verlichting en danenfin 'ga zelf eens gauw kijken.
Binnenkort wordt de 15.000ste bezoeker verwacht.
Sebastiaan.
fWMWVWyMMMAAWVWMVWVWimWVWAM/VMA/VWVNMAWNWWMWWWtfWWWMA/WWWWWIAWNAAAA/VWVMAA/WWVWWWUWWM
van Rome's zeven heuvelen zijn
ware lustparken, waar het zelfs in
het warme middaguur heerlijk is
te zitten en te lezen tussen palmen,
oleanders, steeneiken en al die an
dere krachtige groeisels, die hier tot
zo'n rijke wasdom komen.
En wie naar zee wil, heeft alle mo
gelijkheden om te baden en te zon
nen. Want de Romein cultiveert nog
steeds het goede des levens, ook
aan zijn brede stranden.
P
Ttjjjjjjjtjjj 111 t t i i t i t t i v t u
•'-V
f Tm C ffïZWdif, -
Rome's moderne hoofdstation. Links voor de blanke gevel de resten vaneen stadsmuur uit de klassieke oudheid.
Een oppasser in Ouwehands Dieren
park maakte dezer dagen geksche
rend de opmerking „Het wordt hier
zo langzamerhand een zwijnenben-
de!"
Hij gebruikte die woordspeling
naar aanleiding van de geboorte van
drie wilde zwijntjes bij moeder
„Evelientje", die daarmee in korte
tijd de dertien had volgemaakt.
De jongen zijn allerliefst en zien er
koddig uit in hun fijn gestreepte
pakjes, die moeten dienen als
schutkleur.
Overigens wordt het helemaal geen
zwijnentroep, want er melden zich
dagelijks veel hefhebbers om zo'n
jong varkentje mee naar huis te
mogen nemen.
Voor velen schijnt het nog een duis
tere zaak te zijn hoe lang een oli
fant nu eigenlijk wel draagt voordat
zij een baby ter wereld brengt. In
de volksmond heet het negen jaar!
Vorige week nog maakte een bezoe
ker in Ouwehands Dierenpark de
opmerking: „Nou, nou, die (en hij
bedoelde „Elma") is zeker al zeven
jaar heen
De oppasser, die dat hoorde, maakte
aan dit misverstand spoedig een
einde, door de opmerker en de an
dere bezoekers die er omheen ston
den mede te delen, dat een olifant
twee en twintig maanden draagt.
Voor de meesten was dit een volsla
gen nieuwtje.
Iedereen heradement in on
ze stad, want het leven her
vat zijn oude gang! De kin
deren zijn weer naar
school, a.s. maandag zien
we de vertrouwde gezich
ten van onze EIGEN bak
kers en melkboeren weer
en dan is alles weer goed.
O, beslist geen klachten
over de sanering in die va
kantieweken, het liep alle
maal op rolletjes, als je
tenminste THUIS was. In
het tegenovergestelde ge
val werd het een formele
sprint om alles in huis te
"halen! Er zit toch wel wat
goeds in die vakantiewe
ken, want je waardeert
dan eens te meer de ser
vice van de mensen aan de
deur
Moeders met kleine kinde
ren komen ook weer een
beetje op dreef. Jammer
TH 11 «Titf ITTI
genoeg hebben die kinde
ren weinig zon gehad, maar
och, ze treurden daar niet
zo hard om. De uitstapjes
naar Den Hoek waren toch
in die dagen een fijne be
levenis en wat deerden hun
die regen en windkracht
9? De zee was er eens zo
mooi door en bruin
werden ze TOCH wel!
Nu lopen we dus allemaal
weer zo'n beetje in het ga
reel. De meeste vakantie
gangers zijn weer terug, al
of niet verregend! Maar je
w^s er weer eens een keer
tje uit, dat is toch de
hoofdzaak en noodzaak van
een vakantie! Góed, lekker
Warm weer is natuurlijk
meegenomen, maar waar
om je vakantie vergald, als
het NIET zo was?
Toch is het vreemd, dat
we ieder jaar opnieuw
weer blij zijn, thuis te zijn,
ook al zieu we er uit als
negers! (De zon is niet
overal zoek geweest!!) En
dat is maar goed. Het is
fijn er op uit te trekken,
te genieten van diverse uit
stapjes:, maar het moet be
slist niet zo zijn, dat we uit
ons humeur, gepakt en ge
zakt weer huiswaarts ke
ren. Moeizaam op dreef
kunnen komen en foeteren
bij al dat wasgoed. Want
WASSEN is beslist zo erg
niet, maar dat strijken
DE klacht van ieder jaar
en die klacht kan toch zo
gemakkelijk voorkomen
worden, als we in onze va
kantie er geen modeshow
van maken! Het is natuur
lijk leuk, om steeds wat
anders in het pension aan
te trekken, maar foeter
dan ook niet, als u dat al
lemaal weer moet wassen.
Vrij logisch en IS dat nu
werkelijk zo heel erg?
Het is tegenwoordig maar
een kwestie van knoppen
omdraaien en de machine
doet de rest. Ik denk daar
bij vooral aan de wascom-
binatie. De uitvinder daar
van mag gerust een bron
zen standbeeld hebben, al
blijft dan de vraag, waar
zetten we dat neer? Mis
schien maar beter even
wachten, totdat de strijk-
machine uitgevonden is.
Dat lijkt me dan helemaal
een uitkomst. Even een
knop indrukken en een
strijkplank komt te voor
schijn. Nog een knop voor
het strijkijzer en nog een
knop voor de bewegingen.
Met alle genoegen zou ik
naar het strijken van over
hemden kijken. Die plooi
tje® bij de manchetten,
tobt u daar ook zo mee?
SOMS gaat alles gesmeerd,
maar als het tégen zit
Zondag begint ook fijn de
voetbalcompetitie weer
En dan denk ik meteen
aan pechvogel JAN RIS
van S.V.V. die dinsdag
avond tijdens een oefen
wedstrijd tegen ADO zo on
gelukkige terecht kwam.
Jammer Jan, maar houd
maar goede moed, al is dit
natuurlijk een schrale
troost, vooral na de fikse
overwinning jl. zondag op
FortunaVI. Er zat behoor
lijk vaart in de voorhoede
het liep allemaal „lekker"
en houdt al wat ROOD en
GROEN is, maar goede
moed! Nu de wedstrijd te
gen Xerxes zondag
Het poolformulier ligt
naast me, dus even invul
len, want natuurlijk pool
k v<- stewg meer dit sei
zoen, ik ben echt nog niet
vergeten, wat die waarzeg
ster me in mijn oor ge
fluisterd heeft!
Het beroerde is echter, dat
ik een beetje, nou je, zeg
gerust maar heel erg BIK
GELOVIG ben! Heeft die
wedstrijd notabene nr. 13.
Een ongeluksnummer, zou
je zo zeggen, dus dat wordt
verliezen. Mijn hand zweeft
boven het beruchte formu
lier Zou ik een 2 in
vullen Of voor alle
zekerheid een 3, toch wel
een beetje gezélliger voor
die nieuwelingen. Ik weet
het opeens niet. Maar dan
hoor ik die fluisterende
stem weer van die waar
zegster. Ik ZIE weer flit
sen uit die wedstrijd van
zondag En ik zet fier
een 1.... Wat Iét me....?