tiet nieuwe nKayniMacLeiMie. Het goede van het Romeinse leven overpeinzingen VRIJDAG 24 AUGUSTUS 1962 14e JAARGANG No. 68 OPLAGE 26.100 EXEMPLAREN 111 t Verschijnt woensdag en vrijdag in Schiedam en Kethel. Na een vlucht uit het drukkende Napels Schiedam legt eerste contact met Soekarno ZWIJNENBENDE OLIFANTENMYSTERIE Huisvrouwelijke De „Randstad-edities" geven plaatselijke uitgaven in 'Delft, Schiedam, Vlaardingen, Maasluis, Rijswijk met de rond deze steden gelegen dorpen en 'n streek-editie voor geheel Westland 'edaktie en advertenties BROERSVEST 125 Schiedam (C I v d Klink) telefoon 010-67368 en 63939 Kantooruren: dagelijks (behalve zaterdag) van 9-1 en 2-6 uur Centrale administratie Randstad-edities: Koornmarkt 34, Delft, telefoon 01730-23627*. Tarieven op aanvraag. Dezer dagen heeft een speciale verslaggever van het Italiaanse dagblad II Tempo bijna een kolom besteed aan het weer in Nederland. Hij beschrijft de hoop van al onze landgenoten op wat zon en hun drang alleen al daar om naar Italië. In de huiskamer van zijn Amster damse hospita ziet de verslaggever de kachel zachtjes gloeien en hij hoort voortdurend de gesprekken over de vraag of de zon nog eens een keer zal opstaan. Het is een al leraardigst verhaal geworden, dat verslag, kennelijk van een jonge geestdriftige journalist op vacantie, maar voor Uw redacteur wordt het nu een hachelijke onderneming om verslag uit te brengen vanuit het zonnige zuiden. Hij is er bepaald niet op uit de thuisblijvers in deze blijkbaar natte en koude augustus maand de ogen uit te steken. Maar het feit blijft dat hier in Rome de kachel niet brandt en de zon Wel. Maar tot troost kan allereerst worden opgemerkt, dat Napels niet te harden was. Uw redacteur is er eenvoudig verderven door het kli maat. Vaag herinnert hij zich nog hoe hij jaren geleden een milde zo merse warmte aantrof daar aan de weidse baai tussen de Vesuvius en Kaap Miseno. Maar evenals een jaar geleden lag ook nu Napels verstikt in een stoffige zonneglans, in een walmende benauwdheid, die niet te dragen was. Sommigen in deze derde stad van Italië beweren, dat het aan de luchtvervuiling door de hand over hand groeiende industriële be drijvigheid ligt, dat Napels een steeds slechter zomerklimaat schijnt te krijgen. Jaren geleden evenwel heeft de bizarre Napolitaanse schrij ver Malaparte al uitgebreid klaag liederen gezongen op de benauwd heid van de Napolitaanse lucht. Wat in ieder geval vaststaat is dat de luchten boven de eilanden in en aan de baai, boven Capri en Ischia en ook boven het Schiereiland van Sor rento veel helderder en zelfs verfris- sender aandoen. Maar goed, uw re dacteur is niet 'allereerst een bezoe ker van luxe badplaatsen. Hij voelt zich beter thuis op plaatsen waar het vreemdelingenverkeer de eigen aard van streek en bevolking nog niet onherstelbaar heeft aangetast. En zo is hij dan ook weggevlucht naar het eeuwige en onkwetsbare Rome, waar langs straten en plei nen de bewijzen liggen opgetast van de onverwoestbare veerkracht der Romeinen. Het klimaat is hier ex tra mild deze augustus-maand. De zon schijnt fel genoeg, maar telkens is er wel een lichte bries, die wat verkoeling brengt in een wervelend spelletje met stof, weggeworpen pa pieren en gevallen bladeren. Na een bezoek aan Napels is Rome trou wens een ordelijk en beheerste stad. Zelfs de machtige vormentaal van de barokgebouwen in Rome wint het in onstuimigheid niet van het lawaai, dat Napels als in een on onderbroken concert dag en nacht weet weg te geven. Over Rome heerst bij heel veel mensen een oud en bijna niet uit te roeien misverstand. Rome is voor hen een stad van kunst en van een grote geschiedenis. Alle eeuwen pre senteren zich hier inderdaad »in ruïnes, bouwwerken en andere dik wijls prachtige kunstuitingen. Maar je moet al een verwoede afkeer van het verleden en zijn uitingen heb ben om daarover in Rome te strui kelen. De dingen van vroeger drin gen zich hier.niet op als concurren ten van het hedendaagse bestaan. Geen stad ter wereld heeft zo vin dingrijk de tijden aaneen weten te rijgen als juist de hoofdstad van Italië. Hoe prachtig speelt het nieu we stationsgebouw stazione Termini met zijn pure grijs-blanke wanden niet samen met de doffe tonen van het brok oude stadsmuur daarvoor? En hoe prettig zijn oud en nieuw ook niet samengekoppeld voor de St. Pieterskerk met zijn nog pas twaalf jaar oude toegangsallee, de Via della Conciliazione. Neen, Rome is een intens levende stad die zijn tegenwoordige bestaan niet tot slachtoffer maakt van zijn groots verleden. Zie het plezier van een jonge Romein en zijn meisje, als ze een eigen tweede- of derde-hands „machina" hebben kunnen kopen. Ze hebben misschien jaren geploe terd en gespaard voor dit glanzende autootje maar met trots toeren ze nu door de buurt om hun aanwinst te laten bekijken. Van allerlei ter rasjes komen vrienden en bekenden dan toegelopen om het tweetal ge luk te wensen en vooral de claxon even te proberen. Want wat lawaai moet er zijn, zeker bij zo'n feeste lijk gebeuren als de aankoop van een echte auto. En zie ook het vernuft waarmee de Romeinen de moderne techniek han teren om het leven in dit klimaat te veraangenamen. Gisteren maakte Uw redacteur nog een tocht langs de Castelli Romani de oude villa stadjes in de Albaanse bergen dicht bij Rome. Het is er 's zomers vrij- weL altijd fris en helder weer daar op de bergen en hun uitlopers in de vlakte van Rome. Van de hogere plaatsen af is het uitzicht ook 's avonds schitun end. Snoeren van op gewekt electrisch licht in allerlei kleuren t winkel en op, als het don ker wordt, tot aan de poort van de eeuwige stad toe. Met een klassiek gevoel voor maat en rytme is hier het hele landschap met lanen van kunstmatig licht bewerkt, zodat het een blij feest wordt voor het oog, een aaneenschakeling van stad en landschap tot een stralend geheel, waarin iedereen zich deelgenoot voelt. De mensen zijn blij en opge wekt in deze luchthartige tooi van de avond en alle zwartgalligheid lijkt dan nog slechts op gif druppels uit een flesje van de duivel. Rome zien is alle tijden beleven. Ook de onze, die zoveel prijs stelt op contact met de natuur. Twee Het zou natuurlijk leuk geweest zijn als „oom Soek" zélf gekomen was, maar hij heeft het voorlopig veel te druk met het zélf be schikken over Nieuw Guinea. Zijn parachutisten kon hij ook niet missen, want die zijn nodig om in Hollandia en daaromtrent nog wat vervelend te zijn, maar toch heeft hij iets voor ons willen doen en zo kunt U dan in het Julianapark een viertal lieve Javaarfse aapjes bezichtigen. U kunt er overigens nog veel meer bezichtigen. Op bijzonder deskundige wijze zijn er een dertiental beeldhouw werken geplaatst. Waarvan er enige zéér de moeite van het be kijken waard zijn. Ik zou specuial Uw aandacht willen vragen voor „vechtende eenden" van P. Killaars, voor „meisjes op ezel" van T. Leeser en voor „Zwijn door struiked" van P. A. M. Siegers. Van „paardenhoofd" heb ik niets begrepen en „Leda met de zwaan" vond ik ook te moeilijk. Ik schreef dat deze beelden „op bijzonder deskundige" wijze ge plaatst zijn en dat hoeft U niet te verwonderen als U weet dat het gebeurd is door de heer Rijsbos, die al jarenlang de Keukenhof en Sonsbeek van advies dient. Het Julianapark is geopend van 2 tot 6 en van 8 tot II uur. De entrée-prijs is een kwartje of vijf en twintig cent, een prijs die het Julianapark ,/an sich" zoals ze bij ons in Kijkduin zeiden al ten volle waard is. Tussen haakjes wist U dat er in het Juliana-park nooit wind staat? Dat is me gister-avond opeens opgevallen. Het komt omdat de bomen en struiken zó geplant zijn dat ze een bescherming vor men tegen de Westenwinden. En dan zijn er nog de honderd en twintig prachtige vogels in de volière op de rotonde. Er zijn exem plaren bij van twee honderd gulden per stuk Papegaaien kunt U er ook zien en Australische kwartels, dolksteek-duiven met die mooie rode vlek op de borst. Er wordt aangename muziek door luidsprekers rondgestrooid, er is „feeërieke" verlichting en danenfin 'ga zelf eens gauw kijken. Binnenkort wordt de 15.000ste bezoeker verwacht. Sebastiaan. fWMWVWyMMMAAWVWMVWVWimWVWAM/VMA/VWVNMAWNWWMWWWtfWWWMA/WWWWWIAWNAAAA/VWVMAA/WWVWWWUWWM van Rome's zeven heuvelen zijn ware lustparken, waar het zelfs in het warme middaguur heerlijk is te zitten en te lezen tussen palmen, oleanders, steeneiken en al die an dere krachtige groeisels, die hier tot zo'n rijke wasdom komen. En wie naar zee wil, heeft alle mo gelijkheden om te baden en te zon nen. Want de Romein cultiveert nog steeds het goede des levens, ook aan zijn brede stranden. P Ttjjjjjjjtjjj 111 t t i i t i t t i v t u •'-V f Tm C ffïZWdif, - Rome's moderne hoofdstation. Links voor de blanke gevel de resten vaneen stadsmuur uit de klassieke oudheid. Een oppasser in Ouwehands Dieren park maakte dezer dagen geksche rend de opmerking „Het wordt hier zo langzamerhand een zwijnenben- de!" Hij gebruikte die woordspeling naar aanleiding van de geboorte van drie wilde zwijntjes bij moeder „Evelientje", die daarmee in korte tijd de dertien had volgemaakt. De jongen zijn allerliefst en zien er koddig uit in hun fijn gestreepte pakjes, die moeten dienen als schutkleur. Overigens wordt het helemaal geen zwijnentroep, want er melden zich dagelijks veel hefhebbers om zo'n jong varkentje mee naar huis te mogen nemen. Voor velen schijnt het nog een duis tere zaak te zijn hoe lang een oli fant nu eigenlijk wel draagt voordat zij een baby ter wereld brengt. In de volksmond heet het negen jaar! Vorige week nog maakte een bezoe ker in Ouwehands Dierenpark de opmerking: „Nou, nou, die (en hij bedoelde „Elma") is zeker al zeven jaar heen De oppasser, die dat hoorde, maakte aan dit misverstand spoedig een einde, door de opmerker en de an dere bezoekers die er omheen ston den mede te delen, dat een olifant twee en twintig maanden draagt. Voor de meesten was dit een volsla gen nieuwtje. Iedereen heradement in on ze stad, want het leven her vat zijn oude gang! De kin deren zijn weer naar school, a.s. maandag zien we de vertrouwde gezich ten van onze EIGEN bak kers en melkboeren weer en dan is alles weer goed. O, beslist geen klachten over de sanering in die va kantieweken, het liep alle maal op rolletjes, als je tenminste THUIS was. In het tegenovergestelde ge val werd het een formele sprint om alles in huis te "halen! Er zit toch wel wat goeds in die vakantiewe ken, want je waardeert dan eens te meer de ser vice van de mensen aan de deur Moeders met kleine kinde ren komen ook weer een beetje op dreef. Jammer TH 11 «Titf ITTI genoeg hebben die kinde ren weinig zon gehad, maar och, ze treurden daar niet zo hard om. De uitstapjes naar Den Hoek waren toch in die dagen een fijne be levenis en wat deerden hun die regen en windkracht 9? De zee was er eens zo mooi door en bruin werden ze TOCH wel! Nu lopen we dus allemaal weer zo'n beetje in het ga reel. De meeste vakantie gangers zijn weer terug, al of niet verregend! Maar je w^s er weer eens een keer tje uit, dat is toch de hoofdzaak en noodzaak van een vakantie! Góed, lekker Warm weer is natuurlijk meegenomen, maar waar om je vakantie vergald, als het NIET zo was? Toch is het vreemd, dat we ieder jaar opnieuw weer blij zijn, thuis te zijn, ook al zieu we er uit als negers! (De zon is niet overal zoek geweest!!) En dat is maar goed. Het is fijn er op uit te trekken, te genieten van diverse uit stapjes:, maar het moet be slist niet zo zijn, dat we uit ons humeur, gepakt en ge zakt weer huiswaarts ke ren. Moeizaam op dreef kunnen komen en foeteren bij al dat wasgoed. Want WASSEN is beslist zo erg niet, maar dat strijken DE klacht van ieder jaar en die klacht kan toch zo gemakkelijk voorkomen worden, als we in onze va kantie er geen modeshow van maken! Het is natuur lijk leuk, om steeds wat anders in het pension aan te trekken, maar foeter dan ook niet, als u dat al lemaal weer moet wassen. Vrij logisch en IS dat nu werkelijk zo heel erg? Het is tegenwoordig maar een kwestie van knoppen omdraaien en de machine doet de rest. Ik denk daar bij vooral aan de wascom- binatie. De uitvinder daar van mag gerust een bron zen standbeeld hebben, al blijft dan de vraag, waar zetten we dat neer? Mis schien maar beter even wachten, totdat de strijk- machine uitgevonden is. Dat lijkt me dan helemaal een uitkomst. Even een knop indrukken en een strijkplank komt te voor schijn. Nog een knop voor het strijkijzer en nog een knop voor de bewegingen. Met alle genoegen zou ik naar het strijken van over hemden kijken. Die plooi tje® bij de manchetten, tobt u daar ook zo mee? SOMS gaat alles gesmeerd, maar als het tégen zit Zondag begint ook fijn de voetbalcompetitie weer En dan denk ik meteen aan pechvogel JAN RIS van S.V.V. die dinsdag avond tijdens een oefen wedstrijd tegen ADO zo on gelukkige terecht kwam. Jammer Jan, maar houd maar goede moed, al is dit natuurlijk een schrale troost, vooral na de fikse overwinning jl. zondag op FortunaVI. Er zat behoor lijk vaart in de voorhoede het liep allemaal „lekker" en houdt al wat ROOD en GROEN is, maar goede moed! Nu de wedstrijd te gen Xerxes zondag Het poolformulier ligt naast me, dus even invul len, want natuurlijk pool k v<- stewg meer dit sei zoen, ik ben echt nog niet vergeten, wat die waarzeg ster me in mijn oor ge fluisterd heeft! Het beroerde is echter, dat ik een beetje, nou je, zeg gerust maar heel erg BIK GELOVIG ben! Heeft die wedstrijd notabene nr. 13. Een ongeluksnummer, zou je zo zeggen, dus dat wordt verliezen. Mijn hand zweeft boven het beruchte formu lier Zou ik een 2 in vullen Of voor alle zekerheid een 3, toch wel een beetje gezélliger voor die nieuwelingen. Ik weet het opeens niet. Maar dan hoor ik die fluisterende stem weer van die waar zegster. Ik ZIE weer flit sen uit die wedstrijd van zondag En ik zet fier een 1.... Wat Iét me....?

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Het Nieuwe Stadsblad | 1962 | | pagina 1