Het nieuwe
De taak van ons museum
overpeinzingen
Ivoren-toren-mentaliteit uit den boze
SCHIEDAM HEEFT ZIJN FOUTEN
RENAULT R-8-SHOW GEOPEND
Verschijnt woensdag en vrijdag in Schiedam en Kethei. J
Huisvrouwelijke
VRIJDAG 21 SEPTEMPER 1962
14e JAARGANG No. 76
OPLAGE 26.100 EXEMPLAREN
Stadsb
nI-Li:-4DDACDCI/CCT 4 C r „u i I
Redaktie en advertenties BROERSVEST 125, Schiedam C J v d Klink, telefoon 010-67368 en 63939
Kantooruren: dagelijks (behalve zaterdag) van 9-1 en 2-6 uur
Centrale administratie Randstad-edities: Koornmarkt 34, Delft, telefoon 01730-23627*. Tarieven op aanvraag'.
De „Randstad-edities" geven plaatselijke uitgaven in 'Delft,
Schiedam, Vlaardingen, Maasluis, Rijswijk met de rond deze
steden gelegen dorpen en 'n streek-editie voor geheel Westland
Vorige week hebben wij een artikel gewijd aan twee belangrijke vacatures
in het nederlandse museumwezen, waarvan onze stad er een rijk is. We
wezen al op de heel verschillende situaties van het stedelijk museum in
Amsterdam en dat in Schiedam. Amsterdam moet zijn rol spelen in het
internationale orkest van musea. Wat daar gebeurt is bepaald niet alleen
bestemd voor de rustige burger, die een aarzelend begin maakt met zijn
contacten met de kunst. De presentatie van het hoofdstedelijk museum
komen als het ware op de wereld-agenda en allicht ontstaat er dan ook de
behoefte aan grote gebaren.
Vanaf de Appelmarktbrug een gezicht op het museum.
Dat neemt natuurlijk niet weg, dat
die gebaren zinrijk moeten zijn, een
echte betekenis moeten hebben voor
de kunstwereld van vandaag. Jhr.
Sandbergs laatste stunt, de tentoon
stelling .Dynamisch Labyrint' wordt
door de meeste ingewijden in de we
reld van de kunst niet als zodanig
beschouwd. Zwerftochten door don
kere tunnels met aan het einde gil
lende kinderen die balonnetjes
slaan, kamers met een liggende
wand en een staande vloer en ten
slotte een schiettent voor plastiek
beschildering kunnen grappige be
levenissen meebrengen en zelfs won
derlijke nieuwe sensaties, maar dat
alles komt niet boven de sfeer van
de kermis uit, waar het alleen om
het vreemde van een dergelijke op
winding gaat. Een z.g. expositie, die
bij iets dergelijks blijft staan raakt
nog helemaal niet de kunst waarin
we toch iets anders zoeken dan het
chaotische en toevallige. Al dat ta-
chisme, dat kijken wat er uitkomt
als je met een vuile fietsband over
vuil papier rijdt of inktdruppels op
een tableau uiteen laat spetteren
blijft volkomen steken in de sfeer
van boeiend experiment. In wezen
is het niet meer dan een grof mate
rialisme verf, inkt of straatvuil zelf
aan het woord te laten. Het is hoog
stens 'n vrijen met het materiaal zon
der de wil om de vrijage ook ergens
op te laten uitlopen. En daarmede
zijn dergelijke stromingen getekend
als zinloos, als een volkomen onge
richte activiteit die als verstrooiing
in een sfeer van verveling een zekere
ogenblikkelijke waarde heeft. We
zetten dit Amsterdamse exempel
van tentoonstellingsbeleid graag nog
even in deze kolommen te kijk om
dat het het uiterste voorbeeld is van
hoe het niet moet, in Amsterdam
niet, maar zeker ook niet in Schie
dam. En we weten daarbij heus wel
dat de Zweed Pontus Huiten, die
voor Sandberg de al even vreemde
tentoonstelling .Bewogen Beweging'
in elkaar geslagen heeft niet naar de
Schiedamse vacature zal sollicite
ren. En bovendien zijn we er echt
wel van overtuigd dat een dergelijke
ondenkbare sollicitatie in Schiedam
geen schijn van kans zou maken.
We willen er echter alleen maar op
wijzen dat men helemaal niet ouder
wets hoeft te zijn om liefde te heb
ben voor de zinrijke uitingen van
het menselijk gevoel, die wij kunst
noemen. In dit opzicht was de lijn
van Pierre Janssen bijzonder goed.
Hij speelde niet de revolutionnair,
voor wie de kunst hoogstens bij de
impressionisten in de jaren 70 van
de vorige eeuw begon. Hij legde uit
drukkelijk verband tussen een tijd
vak en de daarin ontstane kunst
werken en had niets van de hau
taine afwijzing van alles wat iets
verder van ons afstaat dan een
neuslengte. En daarmee was hij
juist bijzonder geschikt voor een
museum dat de burgerij heeft te
introduceren, binnen te halen in de
wereld van de kunst en dat zich
moet hoeden de mensen af te stoten
door shockerende ondernemingen,
die misschien een enkele keer elders
nog wel eens op hun plaats kunnen
zijn. Het is alleen maar te hopen
dat in dit opzicht het beleid van
Pierre Janssen zal worden voortge
zet en vooral dat men bij de benoe
ming van een opvolger voor deze
voortzetting de nodig garanties weet
te verkrijgen.
Dit brengt ons als vanzelfsprekend
op een andere kant van de museale
taak in Schiedam. Voor een mu
seum in een middelgrote stad is een
tentoonstellingsbeleid alleen te voe
ren in samenwerking vooral met
een of meer overeenkomstige instel
lingen in andere steden. In dit op
zicht was er wel een bijzonder ge
lukkig en durend contact ontstaan
met het Cultureel Centrum De Bey-
erd te Breda, dat aanleiding gaf tot
geregelde uitwisseling van exposi
ties en introduktie-avonden, die als
Ontmoetingen met de Kunst een
goede naam hebben gekregen. Elke
holle progressief doenerij zou de
vruchten van een dergelijk samen
werkingsbeleid onmiddellijk in ge
vaar brengen. Maar bovendien be
tekent deze situatie dat Schiedam
voor zijn museum een figuur nodig
heeft, die niet in een ivoren toren
woont maar van nature geneigd is
tot perfecte samenwerking met in
stanties elders.
RECLASSERINGSWERK:
EEN NATIONALE TAAK
De collecten voor de Nationale Re
classering tonen ondanks de gro
tere welvaart en de voorlichting via
pers, radio en tv. weinig of geheel
geen vooruitgang.
Dit werk heeft kennelijk NIET die
algemene waardering, waarop het
toch wel degelijk recht heeft, want
het is een nationale zaak. Dit werk
wordt immers verricht t.b.v. men
sen uit alle lagen van onze bevolking
en van alle gezindten.
Daarom doet het plaatselijk Comité
van uitvoering voor Schiedam een
dringend beroep op de offervaardig
heid van de Schiedamse bevolking
in de periode van 17 t/m 29 septem
ber.
De straatcollecte vindt plaats op za
terdag 29 september.
Misschien gebruikt u liever de giro
rekening, dat kan. Deze is 174091
t.n.v. de heer M. W. Metaal, Joh. de
Wittsingel 215, Schiedam. Medewer
kers (sters) om met intekenlijst of
collectebus te collecteren kunnen
zich hiervoor opgeven aan de vol
gende adressen: de heer C. Baten-
burgd. Parkweg 59, Schiedam of W.
v. Ravens, Vondellaan 23a, Schie
dam.
Enige weken geleden kreeg ik een brief van een dame, boordevol
klachten over Schiedam. Zij hield niet van onze stad.
Het zou dwaasheid zijn te beweren dat Schiedam „volmaakt" is,
welke stad is dat?
O, natuurlijk: IJ hebt in Uw vakantie in het buitenland plaatsjes
bezocht ,om van te snoepen", zo schilderachtig, zo gezellig, zo
charmant. Maar hebt U er écht gelééfd? Hebt U dat plaatsje dóór
en dóór leren kennen? Met zijn intriges, met zijn onrechtvaardig
heden, met zijn „corrupties en relaties"?
Overal waar mensen wonen zullen er verdrietige dingen te vinden
zijn. Het is geen kunst om van je eigen stad binnen een paar jaar
een heleboel narigheden te ontdekken. Het is véél moeilijker om
er op den duur het goede, het mooie van te blijven zien!
En DAT is nu precies wat ik hier, op dit plekje in het Nieuwe
Stadsblad telkens weer probeer: U het plezierige, het blije, het
fijne van Schiedam te laten opmerken.
Er zijn nog krotten, er zijn nog wantoestanden, maar er is ook
een Juliana- en een Beatrix-park. Er is ook Nieuwland, er is ook
een museum en vooral: er zijn een heleboel enthousiaste mensen,
die Schiedam „bewoonbaar" willen maken: jonge mensen, maar
ook oudere. Er is een C.A.B. die met de gebrekkigen enige keren
per jaar een heerlijk uitstapje maken in auto's, vrijwillig beschik
baar gesteld door particulieren. Er zijn charitatieve instellingen
van alle gezindten (de Kruisverenigingen bijvoorbeeld). Er zijn
mensen die zich belangeloos inzetten voor de jeugd: Padvinderij,
De Doelen en het S.F.L.-werk.
Er is de S.G., de Stichting die speciaal in het leven geroepen is
om te steunen, om te helpen om méé te bouwen aan een culturele
samenleving. Er zijn de sportorganisaties, de Toneelkringen, de
toneelverénigingen en de zangkoren, de harmonie-gezelschappen
en de hobby-clubs. Er is Groenoord, er is zelfs nog een stukje
Sterrenbos. Als U de gids voor Schiedam eens doorneust zult U
versteld staan hoeveel nuttige verenigingen onze stad telt.
En als U beweren wilt dat er in Schiedam nooit niks te doen is,
als U er alleen maar critiek op hebt.... dan ligt dat in de éérste
plaajs aan U zelf. U WILT het goede niet zienof minstens
hebt U er nooit een beetje moeite voor gedaan, maar in élk geval:
U hebt nooit méé gedaan. DOE MEE: wordt donateur van de
Schiedamse Gemeenschap. NU nog!
Sebastiaan.
Automobielbedrijf „Unique" opende hedenmorgen haar splinter
nieuwe showroom aan de Parkweg 201-203-205 en startte gelijk
tijdig met de introductie-show van de Renault 8. Deze show wordt
gegeven op vrijdag 21, zaterdag 22, zondag 23 en maandag 24 sep
tember van 's morgens 10 uur tot 's avonds 10 uur. Op deze show
vindt U alle Renault-typen tentoongesteld, terwijl U tevens in de
gelegenheid wordt gesteld een afspraak te maken voor een gratis
proefrit met de R. 8. Dit nieuwe product, de R. 8, de vier persoons
wagen, die wat de mechanische componenten, zoals motor, voor-
en achterwielophanging en remsyst. betreft, gelijk is aan de enige
maanden geleden uitgebrachte nieuwe Renault-serie van de spor
tieve Floride S en Caravelle. De R. 8 met een 956 cc. vier-cylinder-
motor met een compressie van 8.5:1 en een vermogen van 48 pk.
bij 5200 omwentelingen per minuut, wordt gebracht voor de prijs
vanaf 5995.incl. 4 schijfremmen, airconditioning en verwar
ming; af Amsterdam.
Een der bijzonderheden aan deze nieuwe R. 8 is wel dat de schijf
remmen zijn geconstrueerd door Lockheed. In de showroom van
Unique kunt U deze nieuwe aanwinst van de Renault-fabrieken
gaan bewonderen.
v¥yvMvvyvvviivyvvvYvyiivvvv'yyvwvM>nnri
A.s. dinsdag- en woensdag
morgen geeft mevrouw M.
Reese haar nu wel overbe
kende hoedenshow in hotel
café-restaurant „De Kroon"
aan cjp Koemarkt van half
11 tor 12 uur.
Patrick en Liz zullen u tij
dens een gezellig muziekje
de allernieuwste creaties
uit Parijs, Italië, Zwitser
land enz. tonen, terwijl
speaker H. J. Zaat een en
ander vakkundig zal toe
lichten.
Als iemand van haar werk
houdt, dan is 't toch zeker
mevrouw Reese. Haar ogen
lichten op, als zij één van
haar creaties in handen
neemt.
„Ik ben er nog nét zo ge
lukkig mee, als toen ik op
mijn 13de jaar na het ver
laten van de school besloot,
hoeden-modiste te worden,
't Is een fascinerend vak,
dat je nooit los laat. 's
Avonds kan ik nog met
kleuren-combinaties spelen.
Met An Schimmer, mijn
RECHTERHAND al 26 jaar
ontwerpen wij, maken we
toch altijd iets aparts. We
ten we de klanten te overtui
gen, wat of hen 't beste
staat. Zo jammer, dat niet
iedere vrouw in wil zien,
dat juist de hoed de finis
hing touche geeft aan de
mooiste mantel, de sportie
ve of de geklede. Dito bij
de tailleur".
Ik knik schuldbewust.
Denk aan de regimenten
hoofddoekjes op de kap
stok thuis. Maar krijg daar
na een heerlijk lesje!
Een echtpaar komt binnen
en een oudere dame met
haar dochter. Vanuit mijn
hoekje bij 't raam sla ik
dit alles geamuseerd gade,
want ook DEZE dame
zweert bij dat gemakkelij
ke hoofddoekje
Hoewel 't geval nu wel een
beetje anders ligt, want
haar zoon gaat trouwen en
dus
Behoedzaam maakt ze een
kartonnen doos open, trekt
't anthra^iet grijze jasje
van 't geklede pakje aan.
Daar kan beslist geen
hoofddoek bij
Mevrouw Reese glimlacht
fijntjes. Laat 'n paar hoed
jes passen. Fel contras
terend bij dit donkere jas
je. Hier hoort iets vrolijks
bij, tenslotte is deze bruids
moeder nog jóng
Aarzelend zet ze een groen
hoedje op. 't Maakt haar
iets mat. Vertwijfeld kijkt
ze naar haar man, maar
die bromt (met echte man-
nenlogica!) ,Je moet het
zelf weten. Na de bruiloft
ligt 't toch weer in de
kast!"
Maar daar komt mevrouw
Reese tegenop. Een hoedje
in een warme, rode kleur,
echt een niemendalletje,
niet gekleed en toch zo
heel apart, zet ze als ach
teloos op 't donkere hoofd.
De bruidsmoeder (eigen-
kennelijk verrast door dit
lijk bruidegommoeder!) is
resultaat. Kijkt onze kant
uit.
We voelen ons als een on
bezoldigde jury (of is die
dat altijd?!) en zeggen al
leen maar: „Dié moet u
echt nemen".
Wéér die onderzoekende
blik in de spiegel. Me
vrouw Reese weet, dat er
nog iets ontbreekt. Die
krargloze hals moet opge
fleurd worden. Uit een la
de komt het sjaaltje met
iuist die kleuren van het
hoedje erin verwerkt, ck
gedistingeerde zwarte
handschoenen. We knikken
weer hevig van ja! 't Pleit
is beslecht. Overgelukkig
gaat deze vrouw met haar
bijpassende aanwinsten
naar huis
Zo ook even later de be
jaarde dame met een uit
gesproken goede smaak.
Een eenvoudig hoedje voor
door de week te dragen bij
haar zwarte en grijze man
tel.
De dochter slaagt al met
een met 't eerste hoedje,
dat ze dan ook maar op
houdt. Haar moeder neemt
er ook nog een sjaal bij,
niet een zuiver zijden, die
is te koud. Mevrouw Reese
weet er raad mee.
Als ze vertrokken zijn de
ze klanten, is er de voldane
blik van iets goeds ver
richt te hebben. „Dat is 't
heerlijke van dit werk. Je
kunt de mensen overtuigen,
dat je 't beste met hen
voor hebt en ze komen
steeds terug. Natuurlijk
heb ik ocv goedkope hoed
jes, waarom niet? Je moet
met de tijd meegaan. Maar
datgene, wat we ontwer
pen, waarin we onze crea
ties zelf tot iets aparts
brengen, dat heeft veelal
de voorkeur. Men geeft lie
ver iets meer uit voor iets
goeds, voor een hoedje van
kwaliteit, dat daardoor aan
kleur wint entenslotte
toch doelmatiger is. Boven
dien kunnen ze altijd bij
ons gereinigd en vermaakt
worden".
Een voorbeeld daarvan
volgtEen mevrouw, een
vaste klant al uit de Rot
terdamse tijd (Mevrouw
Reese had vóór de oorlog
6 jaar een zaak op de Kor
te Hoogstraat. Deze werd
in 1940 weggebombardeerd,
maar in augustus van dat
zelfde jaar begon ze hier
opnieuw aan de Hoogstr.
60), die oude klant laat
een beetje aarzelend haar
gewassen hoed zien. Of
daar nog wat van te maken
is? Natuurlijk kan dat De
klant wil dit nog even met
haar dochter bespreken,
zou ze toch maar een goed
koop hoedje nemen of..?
Mevrouw Reese geeft haar
alleen maar de raad, gauw
te beslissen, want met de
inzet van de vroege winter
liggen er al stapels werk te
wachten. Een andere dame
kiest resoluut een model
voor haar te vervormen
hoed.
Ik denk even aan die ang
stige vraag daarstraks van
een van de klanten, of dat
hoedje niet al te jeugdig
was? En dan het kostelijke
antwoord van mevrouw
Reese: „Ouder wórden we
echt wel, hoeven we niets
aan te doen. En dat is wel
't goedkoopste, wat er
is....
Op en top zakenvrouw. Le
vend voor de schepping
van haar handen. Nu weei
een en al enthousiasme
voor de shows volgende
week.
U komt toch ook even kij
ken*
Mieke.
