Het nieuwe
nhamMad-edttfc
DRIE EN EEN HALF JAAR EUROPOORT I „ZEG EENS DAG MET HET HANDJE"
k
achter de stopmand
SPEELPLAN ALBERDINCK THIJM
Verschilnt woensdag en vrijdag in Schiedam en Kethel.
VISITEKAARTJE VAN ONZE STAD
Pr-
ORGELAVOND
iiiiiiiiiiiiiiiiiniiniiiiiniiiniiiiiiniDiiiinniiiiinsi
WOENSDAG 17 OKTOBER 1962
14e JAARGANG No. 33
OPLAGE 26.100 EXEMPLAREN
Redaktie en advertenties BROERSVEST 125, Schiedam t J v d Klink, telefoon 010-67368 en 63939
Kantooruren: dagelijks (behalve zaterdag) van 9-1 en 2-6 uur
Centrale administratie Randstad-edities: Koornmarkt 34, Delft, telefoon 01730-23627*. Tarieven op aanvraag'.
De „Randstad-edities" geven plaatselijke uitgaven in 'Delft,
Schiedam, Vlaardingen, Maasluis, Rijswijk met de rond deze
steden gelegen dorpen en 'n streek-editie voor geheel Westland
Het is volgende week drie en een half jaar geleden, dat het café-restaurant
Europoort feestelijk werd geopend. 22 April 1959 was de grote dag, waarop
de totstandkoming gevierd kon worden van dit unieke bedrijf met zijn
geheel eigen sfeer. Want uniek is Europoort alleen al door zijn prachtige
liggmg. Er is wel eens gezegd, dat Schiedam zo iets wilde hebben als het
Vlaardingse Delta-hotel dat al jaren eerder was gesticht recht tegenover
Pernis en ook aan een toekomstige Maas-boulevard. Maar zo is de situatie
beslist niet. Het verschil tussen beide ondernemingen springt onmiddellijk
in het oog.
Er is een andere sfeer van de omge
ving die onmiddellijk zijn stempel
drukte op de vorm van het Euro-
poort-restaurant en het leven, dat
daarin tot ontwikkeling is gekomen.
Het Delta-hotel torent als het ware
op tegen de grootse en indrukwek
kende maar ook koel-technische taal
van de olie-raffinaderijen aan de
overkant van de Waterweg. En het
interieur beantwoord volkomen aan
deze rol. Het is er allemaal scherp
en helder van contrast, het heeft een
echt moderne vitaliteit, maar men
mist er naar onze smaak de merk
waardige milde toon van ons eigen
Europoort-restaurant. Voor Schie
dam zijn de kusten dromeriger en
de einders wijder. Hier is het land
met zijn bebouwing meer in de
breedte gespreid en de koele perfec
tie van het olie-bedrijf valt hier gro
tendeels buiten het zich en blijft
dus zonder invloed. En er zijn zo
veel meer verschillen, die met de si
tuatie van Europoort te maken heb
ben. Onze boulevard is practisch
velledig recreatie-gebied. Geen ve
ren, die van hier af oeververbindin
gen onderhouden en beslist ook geen
automobiel-verkeer, dat onderweg is
en de reis bij Europoort spontaan
onderbreekt. Het restaurant ligt aan
een verkeerstechnisch gesproken
dode hoek. En het is juist de trots
van Europoort-directeur, de heer P.
Louwerse, dat de auto's toch komen,
dat duidelijk gebleken is, dat men
speciaal op stap gaat omdat men
blijkbaar gehecht is aan de eigen
sfeer en stijl in het bedrijf. De me
nu-kaartjes van Europoort zijn al te
recht gekomen in Japan en Canada,
in Zwitserland en in Australië en in
tal van andere landen meer.
Europoort is met recht een soort
visite-kaartje voor Schiedam en dat
vindt de heer Louwerse al een pret
tig resultaat van de eerste drie en
een half jaar hard werken, die hij
er nu op heeft zitten. Maar tezelf
dertijd heeft hij het gevoel, dat er
bepaald nog geen reden is om zich
op de borst te kloppen. Er is heel
bescheiden begonnen moeten wor
den en tastend is het begin afge
legd van de weg, die je een beleid
zou kunnen noemen. De heer Lou
werse zelf was geen Schiedammer
en had dus ook enige tijd nodig
om het maatschappelijke klimaat in
de voor hem nieuwe stad te verken
nen. En natuurlijk zegt hij, zijn er
ketorten. Het is rtowuens onmoge
lijk om iedereen tevreden te stel
len, maar als er verwijten vallen
dan komen die altijd op het hoofd
van de directeur neer, al weet ieder
een wel dat hij niet overal tegelijk
kan zijn.
Maar over de hele ontwikkeling van
het bedrijf is deze eerste aanlooppe
riode is hij toch bepaald niet onte
vreden. Zelf kijkt hij nog graag naar
de wisselende stemmingen hier
langs de Waterweg. Hij leeft volko
men enthousiast in dit wereldje van
boten en kranen. Op het dak van
Europoort is een megafoon-installa
tie aangebracht, waarmee uitvaren
de en binnenkomende grote passa
giersschepen worden begroet, ter-
wijl bij het passeren van marine
eenheden de vlaggegroet wordt ge
hanteerd.
De Europoort-directeur peinst ook
wat over de toekomst. In alle voor
zichtigheid overigens. Neen, van
een veer naar de overkant van de
Waterweg zal hier waarschijnlijk
wel nooit iets komen. Straks is er
de Beneluxtunnel, die een voorname
oeververbinding zal gaan vormen en
dit ligt weer een stuk verder. Maar
als het publiek je naam maar een
maal kent uit eigen ervaring of uit
aanbevelingen van derden! Het is
wel gebleken, dat men dan heus wel
graag een eindje omrijdt. Daarom
zijn diners, die door gróte onderne
mingen worden geëntameerd voor
hun gasten of door organisatoren
van congressen ook van zo veel be
tekenis.
Ook de verzorging van het grote
jaarlijkse kerstdiner valt onder de
belangrijkste ambities van de heer
Louwerse. Hij wil daarmee geven
wat het publiek vraagt, iets wat hij
trouwens in het algemeen als de
grondlijn van zijn beleid beschouwt.
in de Ned. Herv. of Bethelkerk hoek
oude en nieuwe Maasstraat, te
Schiedam zal op zaterdag 20 okto
ber 1962 een orgelavond worden ge
houden; aanvang 8 uur.
Uitvoerenden: Tinie van der Meiden,
orgel; Bastiaan Bronkhorst, orgel;
Jan van der Tak sopr. en altblok-
fluit.
1, 2 en 3, samen-
Programma:
1. Gezang 132
zang (2).
2. Passacaglia in d., D. Buxtehude
1637-1707 (1).
3. Sonate in d., B. Marcello 1686-
1739 (3 en 2).
4. 2.Koraalvoorspelen, J. S. Bach,
1685—1750 (1)
a. Liebster Jesu, wir sind hier.
b. Wer nur den liebster God.
5. a. Vulantary, H. Purcell 1659
1695 (2).
b. Fughetta „Vater unser" J.
Pachelbel, 1635—1706.
Moeder vraagt het met haar liefste stemmetje en Pietertje zwaait:
naar Oma, naar tante Pim, naar de melkboerzijn eerste
stukje toneel! Later gaat hij verder: „En hoe groot wordt Pieter-
tje dan?" Beide armpjes gaan omhoog en het publiek, het altijd
I dankbare publiek, is enthousiast. Als ie nog een beetje groter is
1 speelt hij Indiaan, politie-agent of roverhoofdman met een kar-
tonnen mes tussen zijn tanden.
I Alle comedies die we „schoolziek" noemen, alle aanstellerijtjes
1 de mikken van meisjes, het stoere gedoe van jongenstoneel,
allemaal TONEEL.
„Nou en ik zeg tegen de sergeant: „Sergeant" zeg ik, met MIJ
I hoef je die kunstjes niet uit te halen!" en we trekken er het kei-
harde gezicht bij. Je hebt de mooiste ogen van de wereld" met
een stem vol tederheid. „Mevrouw, deze stof is ABSOLUUT cm- I
1 verslijtbaarmet een zekerheid waarin we bijna zélf geloven
„Wat jammer dat U nu al weg moet" met een spijt, waarmee we i
1 onze opluchting volkomen verbergen.
I Het leven is vól toneel. We doen het allemaal: we spelen de vlotte
oom, de gearriveerde zakenman, de beminnelijke gastheer.
Straks, op de planken van ons Passage-theater kunnen we echte
toneelspelers zien, mensen die gelóven in hun rol, die er zó in ge
loven dat wij, in de zaal, méé gaan leven: Met Henk van Ulsen als I
de zielepoot, met Maxim Hamel als het ploert je, met Andrea Dom-
I burg, de Vamp, met Mary Dresselhuis, onnozel ondeugend. We
zullen Lo van Hensbergen weer zijn lange dunne sigaartjes zien
opsteken en Elise Homans pathetisch horen hijgen. Cor van Rijn 1
zal weer een of andere loeder uitbeelden, Rob de Vries zal ons I
imponeren door zijn stoerheid en Ton LutzTon Lutz kan alles
zijn, met elke keer opnieuw andere gebaartjes, een andere into- l
natie, een ander trekje. De tneeste toneelspelers hebben hun spé-
cialiteit, de besten kunnen alles.
Leden van de Katholieke Kring, leden van de Schiedamse Kunst-
kring en leden van Toonkunst hebben toegang tegen gereduceerde
1 prijs. Want deze drie verenigingen gaan SAMEN werkeneen
eerste stap in de goede richting: het gemeenschappelijke, maan- I
delijkse mededelingenbladDaarin staat alles wat er de komen- f
de winter aan muziek en toneel te genieten valt in onze stad.
O, ik wilde dat ze vanavond al begonnen ,de acteurs en actrices 1
1 en dat zeer nóóit mee ophielden, want Toneel.Toneel is LEVEN! f
3
S
Sebastiaan.
uS
6. Partita in d G. Ph. Teleman
(3 en 1).
7. Fantasie en Fuga in c. J. S. Bach
1685-1750 (2).
8. Sonatine no. 1. W. Rochr 1935,
(3 en 1).
9. Prelude, fuga en variatie, C.
Franck 1822—1890 (1).
10. Gezang 136 le 2 en 3, samen
zang (2).
Aan de uitgang collecte ter bestrij
ding der onkosten.
Nu het nieuwe speelseizoen weer
voor de deur staat, zijn voor de R.K.
Toneelvereniging Alberdinck Thijm'
de volgende speelavonden vastge
steld:
vrijdag 19 oktober „De voetbalpool"
Cult Comm., Arcade Schiedam,
zaterdag 20 oktober „De voetbalpool"
Cult. Comm., Arcade Schiedam,
zaterdag 3 november „De voetbal
pool" Unicum, Clemenshuis, Rotter
dam.
zondag 4 november „De voetbalpool"
Herw. Levenskracht, Ver. Gebouw,
Kethel.
zaterdag 10 november „De Voetbal
pool", Coöp., Blauwe Zaal Beursge
bouw, Rotterdam.
dinsdag 13 november „Liefde om de
ijskast", Ambrosius, Arcade Schie
dam.
vrijdag 23 november „Liefde om de
ijskast", Groot v. Vliet, Electro-
zaal, Ridderkerk.
vrijdag 30 november „De voetbal
pool", Watersportver. Slikkerveer,
zaterdag 5 januari '63 „Koffie met
cognac", voor leden en donateur,
Musis Sacrum, Schiedam,
zaterdag 30 maart '63 „De voetbal
pool", Bond van Oud Weezen, Blau
we Zaal, Beursgebouw, Rotterdam.
HOLLIDAY ON ICE TE
ROTTERDAM
's Werelds grootste ijsrevue HOLI
DAY ON ICE komt traditiegetrouw
ook dit jaar wederom met een van
de nieuwste show-produkties naar
Rotterdam. Het Ahoy' gebouw ver
leent wederom gastvrijheid aan de
ze gigantische Amerikaanse ijsrevue
van 14 tot en met 23 december a.s.
Aanvang der voorstellingen elke
avond om 20 uur en op 16, 22 en 23
december wordt tevens een matinee
gegeven, aanvang 16 uur.
Aan deze twaalfde produktie van
Holiday on Ice, die in een jaar tijd
voorstelling gaf in een Spaanse are
na, een Romeins Amphitheater in
Het Heilige Land en op een geïm
proviseerd terrein in Malakka en nu
de Europa tournee voortzet, werkt
o.a. mede de wereldkampioen
ALAIN GILETTI, de enige fransman
die deze titel behaalde. Hij werd
wereldkampioen in 1960 in Vancou
ver en kwam in 1961 onder contract
bij het Holiday on Ice concern.
Moris Chalfen stelde voor de toer-
nee 1962-1963 een revue samen, die
alle vorige overtreft en waarvoor
het meest verwende publiek enthou
siast zal zijn.
Wat of een doodgewone
briefkaart een heleboel dei
ning kan veroorzaken! Nu
i"a, een doodgewone brief-
:aart was het nu ook weer
niet! Het was er een van
tante Celine, die kort en
bondig berichtte, dat ze
om half 11 op de koffie
kwam die dag
Hoopjes paniek bij het le
zen daarvan! Om half 11
en het was nu al half 9. Ik
zag tot mijn spijt, dat ik
haar nergens telefonisch
kon bereiken, anders had
ik haar of gebeld of een 'n
telegram gestuurd, want ik
zat immers met die vaas!
Ik wist, dat ik dat vreselij
ke (dikbuikige) ding eens
weggegeven had. Maar ik
had al zoveel weggegeven,
waar ik „balen" van kreeg!
Nu zat ik dus lelijk in het
schip, want waar haalde ik
zo'n afgrijselijke vaas van
daan? Vóór haar vertrek
naar Amerika had dat on
ding wel jaren op de
schoorsteen moeten staan,
want het was toen een hu
welijkscadeau van tante
Celine. Maar tien jaar ge
leden was haar schip nog
maar net buitengaats, of
die vaas stond al ingepakt
in de kelder!
Later was er ergens een
tombola. Aarzelend had ik
gevraagd (ik bén heus wel
bescheiden!) of ik een vaas
cadeau mocht doen? Ver
rukte gezichten van dat be
stuur. Ik maakte er de bes
te beurt mee van mijn le
ven enwat veel belang
rijker was, ik was dat ding,
die combinatie van echt
Delfts blauw en weet ik
veel, eindelijk kwijt. Met
een opgelucht hart gaf ik
'm dan ook mee. Wuifde
al die dankwoorden met 'n
fikse zwaai weg. Tante Ce
line zat in Amerika en als
ze nog eens overkomen zou
och, dat was iets van latere
zorg
Verslagen las ik dat mise
rabele zinnetje nogeens:
„Morgenochtend kom ik
om half 11 bij je op de kof
fie". Morgenochtend, dat
was vandaag, dat was over
nog geen twee uur
Ik herinnerde me in een
flits, dat Anne het ook eens
over een afgrijselijke vaas
gehad had. Die zou ik haar
voor een poosje moeten
ontfutselen
Het werd natuurlijk hol
len, draven en rennen.
Stofzuigen op zijn Ameri-
1 aans, dito stoffen. Maar
koffie zetten op zijn speci
fiek Hollands! Toen naar
Anne. Die me verslagen
aanstaarde, want die vaas
had een enorme optater ge
had, zodat er nu een gat in
zijn buik was. Tja, daar
kon zelfs de firma van Kla
veren uit de Passage geen
kapje op zetten. Maar we
lijmden en plakten. Met 'n
vuurrood hoofd van agita
tie plantte ik dat hebbe
ding op de schoorsteen, 't
Stond natuurlijk weer af
grijselijk. Bovendien zaten
hier groene draken op, ken
nelijk van Chinese afkomst
en de mijne was van Delfts
Blauw geweest. Beslist
geen tijd meer, om me
daarin te verdiepen. Tante
Celine was altijd 'n vrouw
van de klok geweest en het
was nu twee minuten voor
half elf
Een doordringende bel
deed me met minstens 12
hartkloppingen naar de
deur rennen, waar ik tante
Celine uitermate hartelijk
begroette. Och, 't was toch
wel een schat, en dat bedil
lerige, wat ik vroeger zo
moeilijk kon slikken, zou
er misschien nu wel af zijn
Gezegende illusieZe
keek overal eens rond. Nee,
bij de schoorsteen moest
ze vandaan blijven, al
brandde daar wel een zalig
vuurtje. Maar die vaas,
weet u
„Ongelooflijk, wat een ben
de op je bureau, waar dat
nu voor nodig is! Ik hoop,
dat je kasten er beter uit
zien", was haar commen
taar. „Ik heb bosjes ken
nissen met 'n eigen schrijf
bureau, maar waar het zo
ijselijk netjes is, daar heb
ben ze niets te doen." Zo,
dat had ik even goed ge
zegd, ik was tenslotte geen
bakvis meer en ik had in 't
verleden waarachtig al ge
noeg geslikt!
Juist wilde ik een stapeltje
tijdschriften pakken, waar
in glorieus mijn naam
stond, toen tante Celine
naar de schoorsteen liep.
En keek. En nogeens keek
Die vaas toen op wilde
pakken. Dat kon ik nog net
verhelpen, die vaas zou dit
niet overleven. Het zweet
brak me van alle kanten
uit.
„Dat je dat monster al die
jaren op je schoorsteen
hebt laten staan. Ik wist
niet, dat ik zo'n slechte
keus had. Pas in Amerika
heb ik zoiets geleerd. Je
krijgt er echt wel iets an
ders voor."
Allebei m'n klompen bra
ken. Dat was toch wel het
tóppunt! Meende ze dit nu
echt? Ongelovig keek ik
haar aan
Schoot dan zenuwachtig in
de lach. Wat zou Anne mor
gen gillen! Zoiets kon ook
mij alleen maar overko
men!
Tóch heb ik tante Celine
alles maar eerlijk opge
biecht. Want ik zag het er
nog van komen, dat ze het
nodig zou vinden, dat ik 'n
speciale cursus in „Kijk op
kunst" zou moeten volgen.
En die geeft de goede Pier
re Jansen gefeel gratis op
de tv
MIEKE