Het nieuwe nhamMad-edttfc DRIE EN EEN HALF JAAR EUROPOORT I „ZEG EENS DAG MET HET HANDJE" k achter de stopmand SPEELPLAN ALBERDINCK THIJM Verschilnt woensdag en vrijdag in Schiedam en Kethel. VISITEKAARTJE VAN ONZE STAD Pr- ORGELAVOND iiiiiiiiiiiiiiiiiniiniiiiiniiiniiiiiiniDiiiinniiiiinsi WOENSDAG 17 OKTOBER 1962 14e JAARGANG No. 33 OPLAGE 26.100 EXEMPLAREN Redaktie en advertenties BROERSVEST 125, Schiedam t J v d Klink, telefoon 010-67368 en 63939 Kantooruren: dagelijks (behalve zaterdag) van 9-1 en 2-6 uur Centrale administratie Randstad-edities: Koornmarkt 34, Delft, telefoon 01730-23627*. Tarieven op aanvraag'. De „Randstad-edities" geven plaatselijke uitgaven in 'Delft, Schiedam, Vlaardingen, Maasluis, Rijswijk met de rond deze steden gelegen dorpen en 'n streek-editie voor geheel Westland Het is volgende week drie en een half jaar geleden, dat het café-restaurant Europoort feestelijk werd geopend. 22 April 1959 was de grote dag, waarop de totstandkoming gevierd kon worden van dit unieke bedrijf met zijn geheel eigen sfeer. Want uniek is Europoort alleen al door zijn prachtige liggmg. Er is wel eens gezegd, dat Schiedam zo iets wilde hebben als het Vlaardingse Delta-hotel dat al jaren eerder was gesticht recht tegenover Pernis en ook aan een toekomstige Maas-boulevard. Maar zo is de situatie beslist niet. Het verschil tussen beide ondernemingen springt onmiddellijk in het oog. Er is een andere sfeer van de omge ving die onmiddellijk zijn stempel drukte op de vorm van het Euro- poort-restaurant en het leven, dat daarin tot ontwikkeling is gekomen. Het Delta-hotel torent als het ware op tegen de grootse en indrukwek kende maar ook koel-technische taal van de olie-raffinaderijen aan de overkant van de Waterweg. En het interieur beantwoord volkomen aan deze rol. Het is er allemaal scherp en helder van contrast, het heeft een echt moderne vitaliteit, maar men mist er naar onze smaak de merk waardige milde toon van ons eigen Europoort-restaurant. Voor Schie dam zijn de kusten dromeriger en de einders wijder. Hier is het land met zijn bebouwing meer in de breedte gespreid en de koele perfec tie van het olie-bedrijf valt hier gro tendeels buiten het zich en blijft dus zonder invloed. En er zijn zo veel meer verschillen, die met de si tuatie van Europoort te maken heb ben. Onze boulevard is practisch velledig recreatie-gebied. Geen ve ren, die van hier af oeververbindin gen onderhouden en beslist ook geen automobiel-verkeer, dat onderweg is en de reis bij Europoort spontaan onderbreekt. Het restaurant ligt aan een verkeerstechnisch gesproken dode hoek. En het is juist de trots van Europoort-directeur, de heer P. Louwerse, dat de auto's toch komen, dat duidelijk gebleken is, dat men speciaal op stap gaat omdat men blijkbaar gehecht is aan de eigen sfeer en stijl in het bedrijf. De me nu-kaartjes van Europoort zijn al te recht gekomen in Japan en Canada, in Zwitserland en in Australië en in tal van andere landen meer. Europoort is met recht een soort visite-kaartje voor Schiedam en dat vindt de heer Louwerse al een pret tig resultaat van de eerste drie en een half jaar hard werken, die hij er nu op heeft zitten. Maar tezelf dertijd heeft hij het gevoel, dat er bepaald nog geen reden is om zich op de borst te kloppen. Er is heel bescheiden begonnen moeten wor den en tastend is het begin afge legd van de weg, die je een beleid zou kunnen noemen. De heer Lou werse zelf was geen Schiedammer en had dus ook enige tijd nodig om het maatschappelijke klimaat in de voor hem nieuwe stad te verken nen. En natuurlijk zegt hij, zijn er ketorten. Het is rtowuens onmoge lijk om iedereen tevreden te stel len, maar als er verwijten vallen dan komen die altijd op het hoofd van de directeur neer, al weet ieder een wel dat hij niet overal tegelijk kan zijn. Maar over de hele ontwikkeling van het bedrijf is deze eerste aanlooppe riode is hij toch bepaald niet onte vreden. Zelf kijkt hij nog graag naar de wisselende stemmingen hier langs de Waterweg. Hij leeft volko men enthousiast in dit wereldje van boten en kranen. Op het dak van Europoort is een megafoon-installa tie aangebracht, waarmee uitvaren de en binnenkomende grote passa giersschepen worden begroet, ter- wijl bij het passeren van marine eenheden de vlaggegroet wordt ge hanteerd. De Europoort-directeur peinst ook wat over de toekomst. In alle voor zichtigheid overigens. Neen, van een veer naar de overkant van de Waterweg zal hier waarschijnlijk wel nooit iets komen. Straks is er de Beneluxtunnel, die een voorname oeververbinding zal gaan vormen en dit ligt weer een stuk verder. Maar als het publiek je naam maar een maal kent uit eigen ervaring of uit aanbevelingen van derden! Het is wel gebleken, dat men dan heus wel graag een eindje omrijdt. Daarom zijn diners, die door gróte onderne mingen worden geëntameerd voor hun gasten of door organisatoren van congressen ook van zo veel be tekenis. Ook de verzorging van het grote jaarlijkse kerstdiner valt onder de belangrijkste ambities van de heer Louwerse. Hij wil daarmee geven wat het publiek vraagt, iets wat hij trouwens in het algemeen als de grondlijn van zijn beleid beschouwt. in de Ned. Herv. of Bethelkerk hoek oude en nieuwe Maasstraat, te Schiedam zal op zaterdag 20 okto ber 1962 een orgelavond worden ge houden; aanvang 8 uur. Uitvoerenden: Tinie van der Meiden, orgel; Bastiaan Bronkhorst, orgel; Jan van der Tak sopr. en altblok- fluit. 1, 2 en 3, samen- Programma: 1. Gezang 132 zang (2). 2. Passacaglia in d., D. Buxtehude 1637-1707 (1). 3. Sonate in d., B. Marcello 1686- 1739 (3 en 2). 4. 2.Koraalvoorspelen, J. S. Bach, 1685—1750 (1) a. Liebster Jesu, wir sind hier. b. Wer nur den liebster God. 5. a. Vulantary, H. Purcell 1659 1695 (2). b. Fughetta „Vater unser" J. Pachelbel, 1635—1706. Moeder vraagt het met haar liefste stemmetje en Pietertje zwaait: naar Oma, naar tante Pim, naar de melkboerzijn eerste stukje toneel! Later gaat hij verder: „En hoe groot wordt Pieter- tje dan?" Beide armpjes gaan omhoog en het publiek, het altijd I dankbare publiek, is enthousiast. Als ie nog een beetje groter is 1 speelt hij Indiaan, politie-agent of roverhoofdman met een kar- tonnen mes tussen zijn tanden. I Alle comedies die we „schoolziek" noemen, alle aanstellerijtjes 1 de mikken van meisjes, het stoere gedoe van jongenstoneel, allemaal TONEEL. „Nou en ik zeg tegen de sergeant: „Sergeant" zeg ik, met MIJ I hoef je die kunstjes niet uit te halen!" en we trekken er het kei- harde gezicht bij. Je hebt de mooiste ogen van de wereld" met een stem vol tederheid. „Mevrouw, deze stof is ABSOLUUT cm- I 1 verslijtbaarmet een zekerheid waarin we bijna zélf geloven „Wat jammer dat U nu al weg moet" met een spijt, waarmee we i 1 onze opluchting volkomen verbergen. I Het leven is vól toneel. We doen het allemaal: we spelen de vlotte oom, de gearriveerde zakenman, de beminnelijke gastheer. Straks, op de planken van ons Passage-theater kunnen we echte toneelspelers zien, mensen die gelóven in hun rol, die er zó in ge loven dat wij, in de zaal, méé gaan leven: Met Henk van Ulsen als I de zielepoot, met Maxim Hamel als het ploert je, met Andrea Dom- I burg, de Vamp, met Mary Dresselhuis, onnozel ondeugend. We zullen Lo van Hensbergen weer zijn lange dunne sigaartjes zien opsteken en Elise Homans pathetisch horen hijgen. Cor van Rijn 1 zal weer een of andere loeder uitbeelden, Rob de Vries zal ons I imponeren door zijn stoerheid en Ton LutzTon Lutz kan alles zijn, met elke keer opnieuw andere gebaartjes, een andere into- l natie, een ander trekje. De tneeste toneelspelers hebben hun spé- cialiteit, de besten kunnen alles. Leden van de Katholieke Kring, leden van de Schiedamse Kunst- kring en leden van Toonkunst hebben toegang tegen gereduceerde 1 prijs. Want deze drie verenigingen gaan SAMEN werkeneen eerste stap in de goede richting: het gemeenschappelijke, maan- I delijkse mededelingenbladDaarin staat alles wat er de komen- f de winter aan muziek en toneel te genieten valt in onze stad. O, ik wilde dat ze vanavond al begonnen ,de acteurs en actrices 1 1 en dat zeer nóóit mee ophielden, want Toneel.Toneel is LEVEN! f 3 S Sebastiaan. uS 6. Partita in d G. Ph. Teleman (3 en 1). 7. Fantasie en Fuga in c. J. S. Bach 1685-1750 (2). 8. Sonatine no. 1. W. Rochr 1935, (3 en 1). 9. Prelude, fuga en variatie, C. Franck 1822—1890 (1). 10. Gezang 136 le 2 en 3, samen zang (2). Aan de uitgang collecte ter bestrij ding der onkosten. Nu het nieuwe speelseizoen weer voor de deur staat, zijn voor de R.K. Toneelvereniging Alberdinck Thijm' de volgende speelavonden vastge steld: vrijdag 19 oktober „De voetbalpool" Cult Comm., Arcade Schiedam, zaterdag 20 oktober „De voetbalpool" Cult. Comm., Arcade Schiedam, zaterdag 3 november „De voetbal pool" Unicum, Clemenshuis, Rotter dam. zondag 4 november „De voetbalpool" Herw. Levenskracht, Ver. Gebouw, Kethel. zaterdag 10 november „De Voetbal pool", Coöp., Blauwe Zaal Beursge bouw, Rotterdam. dinsdag 13 november „Liefde om de ijskast", Ambrosius, Arcade Schie dam. vrijdag 23 november „Liefde om de ijskast", Groot v. Vliet, Electro- zaal, Ridderkerk. vrijdag 30 november „De voetbal pool", Watersportver. Slikkerveer, zaterdag 5 januari '63 „Koffie met cognac", voor leden en donateur, Musis Sacrum, Schiedam, zaterdag 30 maart '63 „De voetbal pool", Bond van Oud Weezen, Blau we Zaal, Beursgebouw, Rotterdam. HOLLIDAY ON ICE TE ROTTERDAM 's Werelds grootste ijsrevue HOLI DAY ON ICE komt traditiegetrouw ook dit jaar wederom met een van de nieuwste show-produkties naar Rotterdam. Het Ahoy' gebouw ver leent wederom gastvrijheid aan de ze gigantische Amerikaanse ijsrevue van 14 tot en met 23 december a.s. Aanvang der voorstellingen elke avond om 20 uur en op 16, 22 en 23 december wordt tevens een matinee gegeven, aanvang 16 uur. Aan deze twaalfde produktie van Holiday on Ice, die in een jaar tijd voorstelling gaf in een Spaanse are na, een Romeins Amphitheater in Het Heilige Land en op een geïm proviseerd terrein in Malakka en nu de Europa tournee voortzet, werkt o.a. mede de wereldkampioen ALAIN GILETTI, de enige fransman die deze titel behaalde. Hij werd wereldkampioen in 1960 in Vancou ver en kwam in 1961 onder contract bij het Holiday on Ice concern. Moris Chalfen stelde voor de toer- nee 1962-1963 een revue samen, die alle vorige overtreft en waarvoor het meest verwende publiek enthou siast zal zijn. Wat of een doodgewone briefkaart een heleboel dei ning kan veroorzaken! Nu i"a, een doodgewone brief- :aart was het nu ook weer niet! Het was er een van tante Celine, die kort en bondig berichtte, dat ze om half 11 op de koffie kwam die dag Hoopjes paniek bij het le zen daarvan! Om half 11 en het was nu al half 9. Ik zag tot mijn spijt, dat ik haar nergens telefonisch kon bereiken, anders had ik haar of gebeld of een 'n telegram gestuurd, want ik zat immers met die vaas! Ik wist, dat ik dat vreselij ke (dikbuikige) ding eens weggegeven had. Maar ik had al zoveel weggegeven, waar ik „balen" van kreeg! Nu zat ik dus lelijk in het schip, want waar haalde ik zo'n afgrijselijke vaas van daan? Vóór haar vertrek naar Amerika had dat on ding wel jaren op de schoorsteen moeten staan, want het was toen een hu welijkscadeau van tante Celine. Maar tien jaar ge leden was haar schip nog maar net buitengaats, of die vaas stond al ingepakt in de kelder! Later was er ergens een tombola. Aarzelend had ik gevraagd (ik bén heus wel bescheiden!) of ik een vaas cadeau mocht doen? Ver rukte gezichten van dat be stuur. Ik maakte er de bes te beurt mee van mijn le ven enwat veel belang rijker was, ik was dat ding, die combinatie van echt Delfts blauw en weet ik veel, eindelijk kwijt. Met een opgelucht hart gaf ik 'm dan ook mee. Wuifde al die dankwoorden met 'n fikse zwaai weg. Tante Ce line zat in Amerika en als ze nog eens overkomen zou och, dat was iets van latere zorg Verslagen las ik dat mise rabele zinnetje nogeens: „Morgenochtend kom ik om half 11 bij je op de kof fie". Morgenochtend, dat was vandaag, dat was over nog geen twee uur Ik herinnerde me in een flits, dat Anne het ook eens over een afgrijselijke vaas gehad had. Die zou ik haar voor een poosje moeten ontfutselen Het werd natuurlijk hol len, draven en rennen. Stofzuigen op zijn Ameri- 1 aans, dito stoffen. Maar koffie zetten op zijn speci fiek Hollands! Toen naar Anne. Die me verslagen aanstaarde, want die vaas had een enorme optater ge had, zodat er nu een gat in zijn buik was. Tja, daar kon zelfs de firma van Kla veren uit de Passage geen kapje op zetten. Maar we lijmden en plakten. Met 'n vuurrood hoofd van agita tie plantte ik dat hebbe ding op de schoorsteen, 't Stond natuurlijk weer af grijselijk. Bovendien zaten hier groene draken op, ken nelijk van Chinese afkomst en de mijne was van Delfts Blauw geweest. Beslist geen tijd meer, om me daarin te verdiepen. Tante Celine was altijd 'n vrouw van de klok geweest en het was nu twee minuten voor half elf Een doordringende bel deed me met minstens 12 hartkloppingen naar de deur rennen, waar ik tante Celine uitermate hartelijk begroette. Och, 't was toch wel een schat, en dat bedil lerige, wat ik vroeger zo moeilijk kon slikken, zou er misschien nu wel af zijn Gezegende illusieZe keek overal eens rond. Nee, bij de schoorsteen moest ze vandaan blijven, al brandde daar wel een zalig vuurtje. Maar die vaas, weet u „Ongelooflijk, wat een ben de op je bureau, waar dat nu voor nodig is! Ik hoop, dat je kasten er beter uit zien", was haar commen taar. „Ik heb bosjes ken nissen met 'n eigen schrijf bureau, maar waar het zo ijselijk netjes is, daar heb ben ze niets te doen." Zo, dat had ik even goed ge zegd, ik was tenslotte geen bakvis meer en ik had in 't verleden waarachtig al ge noeg geslikt! Juist wilde ik een stapeltje tijdschriften pakken, waar in glorieus mijn naam stond, toen tante Celine naar de schoorsteen liep. En keek. En nogeens keek Die vaas toen op wilde pakken. Dat kon ik nog net verhelpen, die vaas zou dit niet overleven. Het zweet brak me van alle kanten uit. „Dat je dat monster al die jaren op je schoorsteen hebt laten staan. Ik wist niet, dat ik zo'n slechte keus had. Pas in Amerika heb ik zoiets geleerd. Je krijgt er echt wel iets an ders voor." Allebei m'n klompen bra ken. Dat was toch wel het tóppunt! Meende ze dit nu echt? Ongelovig keek ik haar aan Schoot dan zenuwachtig in de lach. Wat zou Anne mor gen gillen! Zoiets kon ook mij alleen maar overko men! Tóch heb ik tante Celine alles maar eerlijk opge biecht. Want ik zag het er nog van komen, dat ze het nodig zou vinden, dat ik 'n speciale cursus in „Kijk op kunst" zou moeten volgen. En die geeft de goede Pier re Jansen gefeel gratis op de tv MIEKE

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Het Nieuwe Stadsblad | 1962 | | pagina 1