Nog eens Schiedam en Maastricht I pedagogisch concert
1
h
Het nieuwe
JAARLIJKS BOEKENFEEST
VOOR DE KINDEREN
DE KWETSBAARHEID VAN OUDE STADSPARKEN
Verschijnt woensdag en vrijdag in Schiedam en Kethe!
^/VVNASVWWVVVtAAASVV/WWVWWWWVVVVVVWVVX/NA/VVWVVWS/VVWN/VVVXAAA/VWVVNA/VN/NA/VVVXAAA/VVVVVVVVWVVWVVWN/VVknMVWWWVl
r 1 I M rt/VI a VI A It /V It VI A V It 11 M l"J It 4 t I I It It iJ It 7 A It It At A Alt ij
/h on.? vorig arlikel spraken wij over een merkwaardig verschil tussen
Schiedam en Maastricht. Hier een kleine stadskern met daaromheen uit
gebreide nieuwe wijken. In de oude Limburgse bisschopstad het tegenover
gestelde beeld: de oude stadskern is zo uitgebreid, dat hier het gezellig
heidsleven alle kansen heeft. En de buitenwijken leunen min of meer tegen
dit historische centrum aan.
Ongetwijfeld steken er in de Maas
trichtse situatie zekere voordelen.
Het is er niet allereerst nodig aller
lei nieuwe centra voor het winkelen
en het beleven van wat gezelligheid
en amusement te bouwen. Geleide
lijk is de oude binnenstad ontwik
keld tot een geheel, dat aan derge
lijke behoeften die trouwens bij de
Limburgers ietwat sterker leven dan
bij ons, ruimschoots kan voldoen.
En bovendien heeft Maastricht eeu
wenlang de tijd gehad om langzaam
aan gebruik te gaan maken van de
ruimte rond zijn bijzonder oude
stadswallen. Vooral in de vorige
eeuw was deze mogelijkheid van
grote betekenis. De bolwerken wer
den geslecht, zoals het in onze va
derlandse geschiedenis heet. De
oude verdedigingswerken waren bij
de ontwikkeling van de krijgskunde
achterop geraakt en waren dus al
leen nog van geschiedkundige bete
kenis. Van deze situatie hebben heel
wat vaderlandse steden gebruik ge
maakt om inderdaad de bolwerken
geheel of gedeeltelijk te slopen en
om te bouwen tot een heuvelland
schap, dat met paden, groen en
bloemen werd overdekt. We leven
dan in het tijdperk, waarin het
Stadspark ontstaat, het plantsoen
waarin de burger bij voorkeur op
zondag en in zijn zondagse pak met
zijn even zondags uitgedoste vrouw
en kinderen braafjes ging wandelen.
Alle paadjes waren zorgvuldig met
hekken van het groen en de perken
gescheiden, want het kwam niet te
pas dat de burger in het plantsoen
iets anders kwam doen dan wande
len, zitten op een keurig bankje en
kijken naar dit brokje kunstmatig
opgezet landschap. Romantische
parken die echt als een schouwspel
waren opgezet met decor-achtige
groeperingen van bomen, treft men
in tal van Nederlandse stedtn aan
juist op de grens tussen de oude
kern en de latere uitleg. Ook Maas
tricht had een prachtig stuk groen-
gordel juist buiten de stadsmuren,
die voor een flink stuk bewaard
bleven. Maar onmiddellijk daarach
ter werden opnieuw huizen ge
bouwd, die op den duur aaneenge
regen werden tot hele woonwijken.
De wijken hebben dan dikwijls een
weinig aantrekkelijk karakter. Ze
zijn meestal van rond de laatste
eeuwwisseling, toen men nog weinig
besef had van de problemen, die
grotere stadsuitbreidingen nu een
maal onvermijdelijk stellen. Het
oude stelsel van gesloten straten
met hier en daar een pleintje is te
ouderwets om voor onze tijd nog
Onze recreatie-oorden beschermd tegen toekomstige eisen van het
snelverkeer.
III!
te bevredigen. En ook hadden de
wijken niet de bekoring van oude
stadsdelen met hun kromme straat
jes en verrassende hoeken en schil
derachtige huizen met deze pro
blemen zit Maastricht opgescheept
en onze stad kent ze nauwelijks. Bij
ons geen grote staduitbreidingen in
een tijd, waarin het denken daar
voor eigenlijk nog niet rijp was. Al
werd er hier en daar wat gebouwd,
de eindeloze droefgeestigheid van
onafzienbare rechte straten met hun
onderling vrijwel gelijke huizen ont
breekt in Schiedam zo ongeveer
volledig. En nu, in onze tijd, blijkt
nog een ander pluspunt van de ont
wikkeling in Schiedam tegenover
die van Maastricht. En dat raakt
het verschijnsel van de parken zoals
die in elk van beide steden zijn ont
staan. In Maastricht wordt de
hoofdmoot gevormd door die prach
tige groenstrook waarvan wij al
spraken. Het is een meer dan
schitterend stedelijk bezit. Maas
tricht ligt aan de voet van Limburgs
heuvels, die hier afdalen naar de
Maas. Een beek stort hier met
sprongen zijn water^naar beneden,
dwars door het stadsplantsoen
heen. Er is hier dus een enorme
rijkdom aan gegevens. Het fraaie
groen van gras en geweldige oude
bomen vindt zijn tegenspel in het
bestoven grijs van de oude stads
muren en een enkele middeleeuwse
poort, die eveneens uit mooie grijze
natuursteen is, opgetrokken. En
dwars door het hele tafereel heert
bruist heftig een waterval, die ook
nog een watermolen, half verscho
len in een oud, vervallen, maar bij
zonder mooi bouwcomplex compleet
met poortachtige doorgangen in be
weging houdt. Van steen tot steen
kan de wandelaar zijn overtocht
over het bruisende water daar mid
denin het park maken. Een idefcle
situatie dus, maar in onze dagen
blijkt het ook een heel kwetsbare
toestand te zijn. Want ook Maas
tricht heeft te rekenen met de ont
wikkeling van onze tijd en speciaal
met de eisen van het hedendaagse
verkeer. Er zijn allerlei veranderin
gen op til op dit stukje Maastricht,
dat een van de mooiste plekjes van
Nederland mag worden genoemd.
Er zijn allerlei plannen met de Maas,
die juist langs het park heen een
grote bocht maakt. Men wil hier
onder meer een ruime Maas
boulevard maken. Niet zo een als in
Schiedam, die er eigenlijk alleen is
voor de wandelaars en het verkeer,
dat hier zijn weg zoekt naar ons
Europoortrestaurant. Neen, in Maas
tricht gaat het niet allereerst om de
toerist, die hier zijn verpozing zoekt.
De Maastrichtse Maasboulevard
wordt hoofdzakelijk aangelegd om
Toen ik zeventien was en voor de tweede keer in de derde
H.B.S. zat betekende het „pedagogisch concert" een middag
vrij zonder huiswerk.
Kees Bovenkamp, die naast mij in de klas zat hij schreef
van mij de franse themas en ik van hem de wiskunde-
sommen over ging altijd mee ofschoon hij nauwelijks
het verschil wist tussen een hobo en een schuiftrompet.
Volgens Kees was een bas „zo'n grote viool waarover ze
staan te leunen". Als een piano-solist op brillante wijze het
eerste piano-concert van Van Beethoven zat te vertolken
prikte hij met zijn elleboog in mijn lenden en zei vol
waardering: „Wat kan die vrijer der lekker op Vooruit hé?"
Maar evengoed trok hij er zijn zondagse pak voor aan en
smeerde zijn rooie haardos vol zoet-geurende brillantine.
Verder wist hij het altijd wel zo te regelen dat wij allebei
naast een „aardig grietje" zaten.
Want dat was voor ons de attractie van zo'n cultureel
festijn: de meisjes kwamen ook. Weliswaar werden ze
streng bewaakt door een tiental leraressen compleet met
lorgnetten, knoetjes en parapluies, maar als je zeventien
bent neem je iedere hindernis!
En wel een zaligheid als Gabriëlle van Heusden, al was
het maar één enkel keertje, eventjes in haar zaakdoek
proestte om je geestige opmerkingen! Of als Yvonne Mein
ders met een koket gebaar haar blonde lokken opwierp en
met haar pikante wipneus hooghartig in de lucht: „bah,
flauwe jongens" zei!
Nee, om heel eerlij kte zijn: van muziek hebben we toen
maar bijzonder weinig genoten. Die namen we op de koop
toe.
Zeventien jaar wat een verrukelijke leeftijd. Vermoeid
strijk ik langs het ontluikend grijs langs mijn slapen en
zucht de weemoedige zucht van een ouder-wordende man.
Kees Bovenkamp heeft een groothandel in bouw-materia-
len en is getrouwd met ene Cato Laanders. Voor zover ik
weet is Cato nooit naar een pedagogisch concert geweest en
mildere personen dan ik hardgrondig betwijfelen ze
moét wél een stevige uitzet meegekregen hebben!
Gabrièlle is de vorige maand geopereerd aan haar galblaas.
Dat weet ik van haar echtgenoot, die onze groenteboer is.
Yvonne Meinders is in de huwelijksboot genomen door een
tand-technicus, van wie zij vier kinderen en drie kunstge
bitten kreeg.
Vanmiddag kwam mijn dochter twee kwartjes vragen voor
het pedagogisch concert dat in November gegeven wordt in
het Passage-theater. Ik heb ze onmiddellijk voor haar neer
geteld, want zo'n concert is zo opvoedkundig.
Sebastiaan
WVWW/VWWWWWWN/WWVWWVVWVWWVWAVWWWWWVWVWVVWW\AMVWWWWVW\ftVWVWWVWVVWVWVWVWWiA
het verkeer te dienen, dat vanuit de
stad zuidwaarts gaat. En in verband
daarmee moet een oud kanaal, dat
allang geen nuttige diensten meer
bewijst, worden gedempt en de
Maas worden rechtgetrokken. En
dat brengt weer mee dat een flink
stuk van het romantisch decor aan
de kop van het prachtige stadspark
moet worden opgeofferd.
En er is nog meer. In dit groene
stuk van deze stad moet ook de
ruimte gezocht worden om een
nieuwe verkeersbrug over de Maas
een afrit te bezorgen. Het prachtige
gebied hier tussen de oude stad en
dicht op een gebouwde wijken uit
latere tijden is de enige strook,
"vaar zonder al te kostbare sloperij
en plaats voor de oprit te maken
valt. En we zien dus dat Maastricht
het verleden mee mag hebben, maar
veel pijnlijke ingrepen moet onder
gaan wil het ook voldoen aan de
eisen van de toekomst.
Vervolg op pag. 7
De Kinderboekenweek is
zaterdag ingezet Boek
handelaren hebben in hun
etalages hierop met veel
fleur en kleur de aandacht
gevestigd. En menig kind
blijft dan ook even staan.
De avonturen van Paulus,
de boskabouter, kennen ze
allemaal. NU hebben ze
aandacht voor de nieuwste
uitgave: Paulus, de hulp
sinterklaas. En ze kijken
naai al die bekende dieren-
figuren op de omslag. Naar
Paulus, boven op de tafel.
Paulus, die uitverkoren is
om Sinterklaas te helpen
met zijn drukke werkzaam
heden!
Als je weet, dat de schep
per van dit verhaal, van al
die andere Paulusboeken
JEAN DULIEU, éérst teke
ningen maakt en daarom
heen dan pas het verhaal
gaat weven, dan bekijk je
die tekeningen met extra
veel aandacht. Heel bij
zonder getroffen op blad
zijde 9 van het bekroonde
kinderboek van dit jaar:
de wit-zwart creatie. Met
enkele subtiele lijnen, heel
fijntjes in wit op een
gitzwarte achtergrond St.
Nicolaas met een lucifer in
zijn hand, zich voorover
buigend tot die kleine bos
kabouter Paulus en je
hóórt hem met die diepe
stem als het ware zeggen:
„Nee maar, dat is een ge
lukkig toeval. Daar zit een
kabouter. Of eigenlijk ligt
hij. Heb jij je pijn gedaan,
mannetje?"
„Nee", piepte Paulus. Hij
knipperde met zijn ogen
tegen het onverwachte licht
èn toen hij er een beet je
aan wende, zag hij tot zijn
grote verbazing een heel
groot, maar ook heel vrien
delijk gezicht. Het gezicht
van een reus, met een lange
witte baard en een gewel
dige rode muts op het
hoofd, van een bijzonder
vreemd model. Maar heel
even kon Paulus het ge
zicht bekijken, toen ging
de lucifer uit
Die grote reus maakt zich
bekend als St. Nicolaas!
Waarvan die kleine boska
bouter nog nooit gehoord
heeft, al vraagt hij zich dan
razend snel af, of Oehoe-
boeroe of Salome de raaf
hem er iets over verteld
hebben
Die kostelijke ontmoeting
in het bos! Paulus, die de
bibbertjes krijgt van de
schimmel van St. Nicolaas.
Ondersteboven valt, als dal
grote beest een reus van
een proest laat! Och, kijkt
u dan eens naar de tekenin
gen op blz. 15 en 17. Léést
u dat gesprek van St. Nico
laas met Paulus. En U be
grijpt eo goed, hoe of dat
kleine kaboutertje zich voe
len moet, als hem gevraagd
wordt „hulpsinterklaas" in
het bos teworden. Met de
simpele voorwaarde, datij
dan een valse baard zai
moeten dragen, want dat
miezerige, kleine kabouter-
baardje
De klazebaard, die vastzat
aan een haarlok van de
klazepruik. Maar daar niet
bleef zitten bij alle pret
om hel lied, dat Gegorius
met bibberende bromstem
voor deze wonderlijke hulp
sinterklaas zong. Wónder-
/ijk, ja want hij verliest
zijn baard, zijn krullen,
zijn mijter. Hij staat daar
ineens doodongelukkig als
Paulus voor de onthutste
dieren. St. Nicolaas, de
échte, rehabiliteert hem
echtr met zijn knecht en
Paulus is doodongelukkig
met de belofte, dat hij vol
gend jaar geen hulp-sinter-
klaas meer voor de dieren
behoeft te zijn!
Zaterdagmiddag ben ik bij
boekhandel van Leeuwen
op de Broersvest zomaar
binnengestapt. Het laatste
bovenomschreven boek
moest voor mij uit de eta
lage gehaald worden. Want
het blijkt sterk favoriet.
Op één middag ca. 15
exemplaren verkocht. Het
is dan ook een juweeltje
en uitgegeven door C. P. J.
van der Peet te Amsterdam
in fleurige plastic omslag.
Andere boekhandelaren in
onze stad, maar stellig in
geheel Nederland zullen dit
boek in deze kinderboeken
week grif verkopen, vooral
nu St. Nicolaas vlak voor
de deur staat.
Het geschenk „Keesje Krui
mel", geschreven door de
tienjarige Hans Dijkhuis in
1961, is bijzonder aardig.
De zwevende Keesje Krui
mel in kleurendruk op de
wunc.erbezem, zal de kinde
ren weten te boeien. En be
halve schrijven, kan Hans
Dijkhuis nog dichten ook.
Dat belooft wat voor de
toekomst! De fleurige illus
traties van Piet Klaasse
omlijsten dit aardige kin
derverhaal. Het boekje
werd in offset gedrukt door
L. van Leer Co te Am
sterdam en gebonden door
W. Knoop Zn. te Haar
lem. Tijdens deze week
krijgt iedere koper het ca
deau, wanneer hij een be
drag van minstens 3.50
aan kinderboeken besteedt.
De prijs van „Paulus de
hulpsinterklaas" is 4.90.
Bijzonder geslaagd is ook
Keesje Kruimelkrant, ver
spreid op alle scholen in
Nederland. Een boekengids
voor het kind, dat zijn ver
langlijstje gaat maken voor
volgende maand. Een wel
kom geschenk ook voor
de ouders, al moeten we er
aan toevoegen, dat heus
niet alle kinderboeken
daarin vermeld staan. De
verkoopsters zijn u echter
graag terwille. Loopt u
daarom beslist deze week
eens langs onze boekenwin
kels in de stad. Doet u nu
reeds Uw St. Nicolaasin-
k<">rm.
Jong Nederland zal verrukt
zijn, dat Annie M. G.
Schmidt een vervolg
schreef op haar destijds
bekroonde kinderboek
„Wiplala", de tinkelende
kabouter. Het nieuwe boek
„Wiplala weer" zal de
kleintjes opnieuw laten ge
nieten van Wiplala, als hii
uit een garnalenslaatje uit
een automatiek weer terug
komt bij de familie Blom.
Jenny Dalenoord verzorgde
de illustraties net als in
het andere boek en het is
uitgegeven bij de Arbei
derspers. De prijs is 4.90.
Boeken voor de allerklein
sten. Serie-boeken voor jon
gens en meisjes. Boeken
voor de oudere meisjes
Spannende jongensboeken.
Een aantal jeugdboeken,
die onder de serie-titels
„Geschiedenis voor jonge
mensen" verschijnen.
„Als je het nog met wist",
voorlichting en levenskunst
voor teenagers, speciaal
voor hen geschreven door
Miep Dieckman. En waar
van de eerste druk reeds
na drie maanden uitver
kocht was en de derde
druk inmiddels verschenen
is. Een uitgave van H. ten
Brink's Uitg. Mij. N.V. te
Amsterdam, in ruim 2000
pagina's verschillende on
derwerpen behandelend, die
de teenager van nü inte
resseren. Prijs 6.50.
Prachtige sprookjesboeken.
„De twaalf wonderlijke
sprookjes van koningin
Fabiola", vorig jaar Kerst
mis in ons land uitgege
ven met Nederlandse tekst
van Lia Timmermans. Een
juweeltje van een penteke
ning, het fijnste meisjes
kopje van Fayina. Het boek
is verder verlucht met
fleurige illustraties, w.o.
een enkele in zwart en wit.
Prijs 5.90. Oude beken
den uit mijn jeugdjaren!
Wat zou u zeggen van Dick
Trom, Pietje Bell, Kruimel
tje, De Kleine Lord, Alleen
op de Wereld en zelfs
Schoolidyllen van Top
Naeff
Het is heerlijk, al die boe
ken, geschreven voor kin
deren, door te bladeren.
Maar wat vreselijk jam
mer, dat er eigenlijk zo
weinig plaats is! Ik had
u graag van elk kinderboek
wat verteld, maar dan was
ik misschien met Kerstmis
nog niet klaar
MIEKE.
Redaktie en advertenties BROERSVEST 125, Schiedam C J v d Klink, telefoon 010-67368 en 63939
Kantooruren: dagelijks (behalve zaterdag) van 9-1 en 2-6 uur
Centrale administratie Kandstad-edities: Koornmarkt 34, Delft, telefoon 01730-23627*. Tarieven op aanvraag.
De „Randstad-edities" geven plaatselijke uitgaven in 'DeJft,
Schiedam, Vlaardingen, Maasluis, Rijswijk met de rond deze
steden gelegen dorpen en 'n streek-editie voor geheel Westland
WOENSDAG Z - lö -''1962
14e JAARGANG No. 37
OPLAGE 26.100 EXEMPLAREN
f
