Het nieuwe
Zomerseizoen
werd met ijsjes besloten
overpeinzingen
Gulle gaven voor Kinder-internaten
Verschijnt woensdag en vrijdag in Schiedam en Kethel.
VRIJDAG 2 NOVEMBER 1962
14e JAARGANG No. 38
OPLAGE 26.100 EXEMPLAREN
u-r, 'T
IN MEMORIAM DOKTER NIJENHUIS
EEN HALVE EEUW
WONINGINRICHTING
VERWANEN
Huisvrouwelijke
Redaktie en advertenties: BROERSVEST 125. Schiedam C J v d Klink, telefoon 010-67368 en 63939
Kantooruren: dagelijks (behalve zaterdag) van 9-1 en 2-6 uur
Centrale administratie Randstad-edities: Koornmarkt 34, Delft, telefoon 01730-23627*. Tarieven op aanvraag:
De „Randstad-edities" geven plaatselijke uitgaven in 'Delft,
Schiedam, Vlaardingen, Maasluis, Rijswijk met de rond deze
steden gelegen dorpen en 'n streek-editie voor geheel Westland
Lezer, u zult het met ons eens zijn dat de zomer al een tijdje definitief ach
ter ons ligt. Niet dat dit in ons klimaat zp veel verschil uitmaakt, want
zomer en herfst gaan zeker dti jaar bijna ongemerkt in elkaar over. Het is
wat kouder geworden maar het systeem van depressies dat ons dag en
nacht overvalt met hagel, regen en verfijnde snippertjes onweer doet ons
overigens volkomen zomers aan. En toch, vooral aan die temperatuurs-
daling weten we het: er is verschil.'Het onverwoestbare optimisme van
de mensen hoopt zelfs in het nederlandse zomerseizoen nog op mooie da
gen, waarop het warm en aangenaam is en iedereen, die maar even kan,
naar buiten trekt en die hoop kunnen we nu niet meer koesteren. Maar
niemand kan nu nog verwachten, dat we vandaag of morgen behagelijk in
de zon op een terrasje zullen kunnen gaan zitten.
i
x
Een onverwachte C. Jamin's lekkernij, brengt onverwachte gezichten in
„Het Zonnehuis" aan de Boerhavelaan.
Of dat we een heerlijke zwerftocht
over de Veluwe gaan maken, com
pleet met bergstok en shorts de Val-
kenburgse Couberg zullen nemen of
een dagje met de kinderen naar een
uitspanning met speeltuin zullen
gaan. De hele maand oktober is
trouwens van een typisch herfstig
karakter geweest met witte sluiers
van de nevel over het landschap of
het grijs van de regen over land en
stad. Maar pas kort is het definitief
koud. En wij mogen dan al lang het
gevoel hebben dat de zomer achter
ons ligt, voor sommige bedrijven
ligt de zaak toch een beetje anders.
Consumptie-goederen, die typisch op
de zomer zijn ingesteld worden door
het bedrijfsleven pas in een of an
dere vorm opgeruimd, wanneer zelfs
de nasmaak van de zomer verdwe
nen is.
Zo heeft het oude Rotterdamse be
drijf de N.V. C. Jamin afgelopen
woensdag het ijsjes-seizoen definitief
afgesloten. En dat betekent voor de
ze onderneming altijd een merk
waardige bedrijvigheid. Het wil de
gelegenheid telkenjare aangrijpen
om in ons hele land kindergezichten
blij te maken. En het gaat daarbij
om enorm veel kinderen,, want als
de zomer voorbij is liggen er mees
tal nog voor enorme bedragen aan
ijsoo's bij deze firma en haar filialen
opgeslagen. Het is voor een lief ka
pitaaltje dat er dan met de eigen
bedrijfs-vrachtauto's naar tal van
scholen in onze vaderlandse steden
wordt afgevoerd.
Dit jaar was het intussen niet zo
eenvoudig om de gebruikelijke kin
dervreugde in Nederland via de ijs
jes rond te strooien. De zomer hoe
wisselvallig, ontstabiel en betrekke
lijk hij ook geweest mag zijn, kreeg
nog een slot met hogere temperatu
ren en tamelijk aangenaam weer. In
feite eindigde het zomer-seizoen van
de ijsbereidingsbedrijven daarom
extra laat en wel juist aan het begin
van de jaarlijkse herfstvakantie.
Toch wilde de N.V. C. Jamin ook
dit jaar haar systeem van gulheid
doorzetten, maar het kostte wel
meer moeite. De actie richtte zich
nu op allerlei internaten, waar het
ijs voor consumptie voor de jeug
dige bewoners werd aangeboden.
Daarbij wilde men het element van
de verrassing eveneens handhaven.
En eigenlijk is het komisch om te
zien hoe in ons vaderland dikwijls
wordt gereageerd op onverwachte
milddadigheid. Niet door de kinde
ren zelf. Die reageren spontaan en
enthousiast vooral door het geboden
ijs maar haastig op te eten. Maar
het binnenkomen van geweldige
pakken ijsco's, die zo maar gratis
Het is al weer enkele weken
geleden dat we werden opge
schrikt door het ontstellende
bericht, dat doktor Nijenhuis
na een korte ongesteldheid
was heengegaan.
Bij de begrafenis is uit de
overweldigende belangstelling
wel gebleken, welk een be
langrijke plaats hij in het le
ven van velen heeft ingeno
men.
Uit de kring van de patiënten
is de gedachte naar voren ge
komen of het niet mogelijk is
met elkaar een bedrag bijeen
te brengen voor een steen op
het graf van dokter Nijen
huis.
Ondergetekenden hebben zich
daartoe in comité verenigd.
Zij hebben dit gedaan, ten
einde de patiënten in de gele
genheid te stellen hierdoor
blijk te geven van hun waar
dering voor alles wat dokter
Nijenhuis tijdens zijn leVen
voor hen gedaan heeft.
Voorts zijn zij er van over
tuigd en is hen ook reeds
gebleken, dat het vele patiën
ten dankbaar stemt op deze
wijze nog iets terug te kun
nen doen.
De patiënten, van wie de
adressen bekend zijn, hebben
hierover een persoonlijke
brief ontvangen. Dit is echter
slechts een beperkt aantal.
Ondergetekenden nemen aan,
dat er zeer velen zijn, die
geen brief ontvangen hebben,
maar toch een bijdrage willen
geven.
Als u een girorekening hebt,
kunt U Uw bijdrage storten
op gironummer 403260 ten
name van J. J. Knook, Willem
de Zwijgerlaan 11, Schiedam,
met vermelding van het
woord „grafsteen" op het
strookje
Als u niet over een giroreke
ning beschikt, kimt U Uw bij
drage bezorgen op één van de
onderstaande adressen.
Ondergetekenden zouden het
op prijs stellen, als de inzame
ling op 15 november a.s vol
tooid zou zijn.
Elke bijdrage, hoe klein ook,
is van harte welkom.
Het comité:
D. Breman, Meeuwensingel
118.
J. J. Knook, Willem de Zwij
gerlaan 11
W. A. Poot, Jan v. Avenne-
straat 31,
F. Sterenberg, Rotterdamse-
dijk 220a,
A. J. A. van de Water, Dam
52,
C. H. J .Westerveld, Burg. van
Haarenlaan 997.
ter beschikking worden gesteld is 'n
gebeurtenis die buiten het schema
en systeem van de meeste internaten
valt.
Er moet dikwijls heel wat gedelibe
reerd worden voor de gedachte in
gang vindt dat het hier niet om een
stuntje gaat, waar eigenlijk toch
iets tegenover gesteld moet worden,
maar louter om een milddadig ge
baar, als het ware uit dankbaarheid
voor een goed seizoen. En dat is ook
wel enigszins verklaarbaar al geeft
het te denken, dat Nederland blijk
baar in economisch opzicht zo stram
en zo hecht georganiseerd is, dat
een simpel gebaar van gulheid en
hartelijkheid in ons economische
stelsel eenvoudigweg niet meer te
passen lijkt. Het is de tol, die wij
betalen aan de stevige organisatie
van onze welvaart, aan het bijna
machinaal verlopen van ons econo
mische systeem.
Dit neemt niet weg dat het Rotter
damse bedrijf de dit jaar nogal
moeilijke actie tenslotte uusUiw.iU
geslaagd mocht noemen. Ook wat
Schiedam betreft waar Imelda, de
Lindenhof, het Zonnehuis en het St.
Jozefhuis werden bezocht om er de
koele lekkernij af te leveren. Niet
overal slaagde intussen de eerste
verrassings-aanval. Complete pakken
consumptie-ijs zijn niet overal op
elk moment in het huiselijk schema
of het menu aan te passen. Vandaar
dat de actie pas laat in de middag
kon worden afgesloten.
Het is feest bij woninginrichting
Verwayen en daar is dan ook volop
reden voor! Het 50-jarig bestaan
van de zaak wil men niet alleen
voor zich zelf als een feest geden
ken, maar iedere Schiedammer kan
in die vreugde meedelen. Het wordt
een vervroegde surprisemaand voor
hen, want nu kan men profiteren
van cadeaux bij aankopen van 25
tot 50 (een wasecht tafelkleed of
dressoirloper) cadeau!, bij aanko
pen van 50 tot 100 (slaapkamer
kleedje of theebeurs) cadeau! en
vanaf 100 (een grote maat tafel
kleed enz.) cadeau.
Misschien was u van plan wat
nieuws te kopen, maar stelde u dit
uit tot het voorjaar. Nu woningin
richting Verwayen u echter deze
buitenkansjes biedt, zouden wij u
willen aanraden, hiervan echt te
profiteren. Loopt u eens langs, het
verplicht u echt tot niets! Al zult u
zich dit buitenkansje niet willen
ontgaan
In Venlo luiden op 't ogen
blik de klokken dof en mo
notoon In de H. Nico-
laaskerk staat jouw smalle
kist opgebaard, geflan
keerd door kandelaars met
brandende kaarsen. Uit
heel 't land zijn ze naar
je toegekomen. Alleen ik
ben thuis
Je hebt geen afscheid wil
len nemen, omdat je wist
dat ik die verre reis niet
maken kon. Een bus of
trein is na die hersen
schudding nog een ver
schrikking. NU kan ik die
chauffeur, die mij al deze
ellende anderhalf jaar ge
leden bezorgde, bijna ha
ten. Maar jij zou dat niet
willen.
Mijn gedachten vliegen ve
le jaren terug In 1925
kwam ik in Indië bij jou
in de 5de klas. Kort daar
op gingen we met verlof
naar Holland. Omdat we in
dat halve jaar niet naar
school hoefden, werd de
5de klas dus overgedaan.
Zij het met heel veel ver
wikkelingen, want ik wilde
niet naar school. Aan boord
met zes andere passagiers
typhus opgelopen, waarbij
ik een kale bol overhield!
Altijd met een hoedje op
en dat met die warmte! Je
pleitte bij al mijn klasge
nootjes, niemand zou me
uitlachen, maar tóch bleef
ik nog de eerste weken
met dat malle hoedje op in
de klas zitten
Tot grote vreugde van ons
allemaal ging je mee naar
de zesde klas! Dat is het
fijnste jaar geweest op de
Simpang Meisjesschool.
Och, An, weet je het nog,
als we zangles hadden en
jij dan voor de bibliotheek
weet het, men had in nood
een beroep op jou gedaan
als onderwijzeres. En toen
ben je maar gebleven,
't Was een gezellige klas
toen. Al kon je ook onge
looflijk streng zijn, vooral
als ik mijn rekenwerk weer
verprutst had. En toen ik
tot overmaat van ramp in
mijn taalschrift „bodem"
met een „u" schreef, heb
ik dat geweten. Honderd
maal liet je mij voor straf
boeken zorgde achter het
bord? Ik zie je nóg blozen,
als we extra fortissimo
jóuw lievelingslied zongen:
„Waar in het bronsgroen
eikenhout". Want jij kwam
uit Limburg
Nu ik zo aan alles terug
denk, kom ik tot de ver
bluffende conclusie, dat jij
al in 1920 de eerste werken
de gehuwde vrouw was,
zij het dan in Indië. Ik
dat woord schrijven. Tóen
was ik echt boos op je,
spinnijdig, al is dat dan
ook de eerste kec geweest
en gebleven. Ik had je
blijkbaar erg teleurgesteld
met anders altijd een 9
voor taal, en hoe vaak zijn
mijn opstellen voorgelezen.
Heb ik zelfs prijzen ge
wonnen. Tóen al in een
krant! In de grote vakantie
kreeg ik bijles van je (die
ellendige sommen ook)
maar wat hebben we el
kaar toen goed leren ken-
ken. Thuis was je zo heel
anders. Je man was een ge
weldige plaaggeest, maar
met zijn beiden konden we
hem wel aan!
Na de lagere school ging
ik naar de mulo. Maar in
de vrije uurtjes wipte ik
dikwijls bij je aan, zowel
op school, als thuis. Ik
hoorde na een drukke re-
petitietijd, waarin ik je 'n
paar weken niet gezien
had, dat je man ziek was.
Ik zie je daar nog zitten
achter je lessenaar in het
speelkwartier. Je vertelde
het zo rustig, dat je man
ongeneeslijk ziek was en te
ver, om nog vervoerd te
worden naar Holland. Dat
hij het niet .ver kon ge
ven, dat hij sterven zou.
Wat heb ik je in die da
gen bewonderd om je groot
geloof, je vertrouwen, dat
het allemaal in orde zou
komen. Het is je toen ge
lukt. Een paar dagen later
was hij dood. Je was al
léén
Ik móest naar je toe. Ik
heb onderweg de mooiste
zinnetjes ger pe'ïerd maar
toen ik eenmaal bij je was,
was JIJ 't die me troost' 3.
Ik kon dit allemaal niet
aan. 't Was ook de eerste
keer, dat ik met de dood
geconfronteerd werd en hij
was toen nog maar 34
Ik ben toen van je gaan
houden. Ik was graag bij
je. Jij zat onder de sche
merlamp te corrigeren en
ik zwoegde aan dat andere
bureau op mijn huiswerk.
Later ging ik voorgoed naar
Holland. Maar we bleven
elkaar schrijven
Zelf had je blijkbaar te
veel van je zelf gevergd,
want je kwam naar Hol
land, om te kuren. Geluk
kig maar een half jaar.
Binnen 't jaar ging je weer
graag terug
Toen ik zelf .mevrouw"
werd, vroeg je mij, jou
voortaan „An" te noemen.
De eerste twee brieven was
't even vreemd!
De donkere jaren van de
oorlog met als enige licht
punten de geboorte van
tweemaal een dochter. Wat
heb ik tóen aan je gedacht.
Hou zou je het maken. Na
de bevrijding geprobeerd
via het Rode Kruis contact
met je te krijgen. En het
lókte! Je leefde nog. Je
was zo blij met dat eerste
levensteken uit Holland na
al die kampjaren in Sema-
rang. Of ik naar Dekkers-
wald wilde schrijven, want
je was weer ziek. Zo gauw
mogelijk zou je naar Hol
land komen
Ik heb alles toen voor je
geregeld. Je kreeg weer een
klassekamer, zo wilde de
geneesheer-directeur het
hebben, HOE of je er ook
financieel voorstond. An,
die blijdschap, toen ik je
weer terugzag. Je was al
leen zo smalletjes, maar
dat werd gauw anders!
Weet je nog van al die gla
zen melk? En hoe ik jou
probeerde aan die dokter te
koppelen! Zelfs tóen bloos
de je nog!
Je besloot tot die gevaar
lijke operatie over te gaan.
Je regelde rustig al je za
ken, er kon immers iets
gebeuren. Er kwam even
een inzinking, je werd be
diend. Eeuwen heeft die
reis toen naar Nijmegen ge
duurd, maar je lachte be
moedigend en je knapte
op. Je ging in Bussum wo
nen, nam aan het vereni
gingsleven deel, gaf zelfs
weer bijlessen. Maar de
laatste twee jaar ging het
minder goed. Tijdens een
van je veie vakanties (ik
noemde hei al ijd pelgrims
tochten, vant o, dat Lim
burg liet je je inschrijven
in een gloednieuw bejaar
dencentrum. Gisteren was
het net een jaar geleden,
dat je er je intrek nam....
Nu ben je er niet meer. Je
hebt een laatste rustplaats
gevonden in je Limburg.
Ik weet, dat je in volle
overgave bent heengegaan.
Heel je leven was hierop
ingesteld. Ik ben nu alleen
maar blij, dat ik met al die
anderen jouw 70ste ver
jaardag onbewust tot een
onvergetelijke dag gemaakt
heb op 3 september. Ik
dank je voor al die vriend
schap in die jaren. Ik weet,
dat je zo vaak trots op me
geweest bent, als er in een
tijdschift of krant iets van
me geplaatst was. Je hebt
me hiertoe altijd aange
moedigd en eigenlijk heb
ik dit toch wel aan jouw
goede lessen van vroeger te
danken, 't Is tenminste
góed, dat jij die venijnige
opmerkingen van „Frede-
rik" tenminste deze week
niet meer hebt kunnen le
zen. Want érgens bezeert je
dat toch wel, al zou jij er
toch weer een verontschul
diging voor weten te vin
den
Mieke.
